Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

flagitium: Difference between revisions

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11
(6_6)
 
(D_4)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>flāgĭtĭum</b>: ii, n. [[flagito]]; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., [[burning]] [[desire]], [[heat]] of [[passion]].<br /><b>I</b> Lit., an [[eager]] or [[furious]] [[demand]], [[importunity]], [[urgency]] ([[post]]-Aug. and [[rare]]; cf. [[flagitatio]]): [[Lentulus]] credebatur [[illa]] militiae flagitia [[primus]] aspernari, Tac. A. 1, 27: pro [[Plancina]] cum pudore et flagitio disseruit, matris [[preces]] obtendens, id. ib. 3, 17.—<br /><b>II</b> Transf.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Esp., a [[shameful]] or [[disgraceful]] [[act]] done in the [[heat]] of [[passion]]; a [[burning]] [[shame]], [[disgraceful]] [[thing]] ([[class]].; syn.: [[scelus]], [[nefas]], [[facinus]], [[maleficium]], [[peccatum]], [[delictum]], [[crimen]]): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so, flagrantissima ([[with]] adulteria), Tac. A. 14, 51; cf.: stupra et adulteria et omne [[tale]] [[flagitium]], Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26: domesticis vitiis [[atque]] flagitiis se inquinare, id. Tusc. 1, 30, 72; cf.: [[homo]] sceleribus flagitiisque contaminatissimus, id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25: [[tantum]] sceleris et [[tantum]] flagitii admittere, id. Att. 10, 3: quae [[libido]] ab oculis, [[quod]] [[facinus]] a manibus [[umquam]] tuis, [[quod]] [[flagitium]] a toto corpore abfuit? etc., id. Cat. 1, 6, 13; cf.: Q. [[Curius]], flagitiis [[atque]] facinoribus coopertus, Sall. C. 23, 1; so [[with]] facinora, id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.: [[nihil]] facinoris, [[nihil]] flagitii praetermittere, Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1: tanta flagitia facere et dicere, Cic. Tusc. 4, 34, 73: in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to [[stuprum]]), id. ib. 4, 33, 70: in tot flagitia se ingurgitare, id. Pis. 18, 42.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In gen., [[any]] [[shameful]] or [[disgraceful]] [[act]] or [[thing]] ([[without]] the [[accessory]] [[idea]] of [[passion]]): petere honorem pro flagitio [[more]] [[fit]], Plaut. Trin. 4, 3, 28: [[flagitium]] fiet, [[nisi]] dos dabitur virgini, id. ib. 3, 1, 11: cum loquimur [[terni]], [[nihil]] flagitii dicimus: at cum [[bini]], obscoenum est, Cic. Fam. 9, 22, 3: [[flagitium]] rei [[militaris]] admittere, id. Clu. 46, 128: flagiti [[principium]] est, nudare [[inter]] cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.): [[nonne]] id [[flagitium]] est, te aliis [[consilium]] [[dare]], [[foris]] sapere, [[tibi]] non posse auxiliarier? is it not a [[shame]]? Ter. Heaut. 5, 1, 49: praeesse agro colendo [[flagitium]] putes, Cic. Rosc. Am. 18, 50: [[quantum]] flagitii commisisset (for [[which]], [[shortly]] [[before]]: [[nihil]] turpius, [[quam]], etc.), id. Brut. 61, 219; cf.: ita [[necesse]] fuit aut haec flagitia concipere [[animo]] aut susceptae philosophiae [[nomen]] amittere, [[disgraceful]] assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum [[flagitium]] [[modo]]. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt [[clare]], Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum [[flagitium]], a completed [[crime]] (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> In vulg. lang., concr. [[like]] [[scelus]], [[shame]], [[disgrace]], as a [[term]] of [[reproach]], i. q. [[rascal]], [[scoundrel]]: [[flagitium]] illud hominis! Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9: ipsa quae sis [[stabulum]] flagitii, id. Truc. 2, 7, 31: [[etiam]] opprobras vim, flagiti [[flagrantia]], [[burning]] [[shame]], i. e. [[outrageous]] [[villain]], id. Rud. 3, 4, 28: omnium flagitiorum [[atque]] facinorum [[circum]] se [[tamquam]] stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> (Causa pro effectu.) Shame, [[disgrace]] ([[rare]] [[but]] [[class]].): id erat [[meum]] [[factum]] flagiti plenum et dedecoris, Cic. Att. 16, 7, 4; cf.: magnum [[dedecus]] et [[flagitium]], id. Off. 3, 22, 86: qui non [[gloria]] movemini [[neque]] flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.): [[beatus]] qui pejus [[leto]] [[flagitium]] timet, Hor. C. 4, 9, 50: flagitio additis [[damnum]], id. ib. 3, 5, 26: [[quia]] [[illa]] [[forma]] matrem familias [[flagitium]] [[sit]] si sequatur, Plaut. Merc. 2, 3, 71: facere damni [[mavolo]], Quam obprobramentum aut [[flagitium]] muliebre inferri [[domo]], id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79: [[flagitium]] imperio demere, Liv. 25, 15, 19: [[consul]] moveri flagitio timoris fatendi, id. 42, 60, 4.
|lshtext=<b>flāgĭtĭum</b>: ii, n. [[flagito]]; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., [[burning]] [[desire]], [[heat]] of [[passion]].<br /><b>I</b> Lit., an [[eager]] or [[furious]] [[demand]], [[importunity]], [[urgency]] ([[post]]-Aug. and [[rare]]; cf. [[flagitatio]]): [[Lentulus]] credebatur [[illa]] militiae flagitia [[primus]] aspernari, Tac. A. 1, 27: pro [[Plancina]] cum pudore et flagitio disseruit, matris [[preces]] obtendens, id. ib. 3, 17.—<br /><b>II</b> Transf.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Esp., a [[shameful]] or [[disgraceful]] [[act]] done in the [[heat]] of [[passion]]; a [[burning]] [[shame]], [[disgraceful]] [[thing]] ([[class]].; syn.: [[scelus]], [[nefas]], [[facinus]], [[maleficium]], [[peccatum]], [[delictum]], [[crimen]]): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so, flagrantissima ([[with]] adulteria), Tac. A. 14, 51; cf.: stupra et adulteria et omne [[tale]] [[flagitium]], Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26: domesticis vitiis [[atque]] flagitiis se inquinare, id. Tusc. 1, 30, 72; cf.: [[homo]] sceleribus flagitiisque contaminatissimus, id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25: [[tantum]] sceleris et [[tantum]] flagitii admittere, id. Att. 10, 3: quae [[libido]] ab oculis, [[quod]] [[facinus]] a manibus [[umquam]] tuis, [[quod]] [[flagitium]] a toto corpore abfuit? etc., id. Cat. 1, 6, 13; cf.: Q. [[Curius]], flagitiis [[atque]] facinoribus coopertus, Sall. C. 23, 1; so [[with]] facinora, id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.: [[nihil]] facinoris, [[nihil]] flagitii praetermittere, Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1: tanta flagitia facere et dicere, Cic. Tusc. 4, 34, 73: in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to [[stuprum]]), id. ib. 4, 33, 70: in tot flagitia se ingurgitare, id. Pis. 18, 42.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> In gen., [[any]] [[shameful]] or [[disgraceful]] [[act]] or [[thing]] ([[without]] the [[accessory]] [[idea]] of [[passion]]): petere honorem pro flagitio [[more]] [[fit]], Plaut. Trin. 4, 3, 28: [[flagitium]] fiet, [[nisi]] dos dabitur virgini, id. ib. 3, 1, 11: cum loquimur [[terni]], [[nihil]] flagitii dicimus: at cum [[bini]], obscoenum est, Cic. Fam. 9, 22, 3: [[flagitium]] rei [[militaris]] admittere, id. Clu. 46, 128: flagiti [[principium]] est, nudare [[inter]] cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.): [[nonne]] id [[flagitium]] est, te aliis [[consilium]] [[dare]], [[foris]] sapere, [[tibi]] non posse auxiliarier? is it not a [[shame]]? Ter. Heaut. 5, 1, 49: praeesse agro colendo [[flagitium]] putes, Cic. Rosc. Am. 18, 50: [[quantum]] flagitii commisisset (for [[which]], [[shortly]] [[before]]: [[nihil]] turpius, [[quam]], etc.), id. Brut. 61, 219; cf.: ita [[necesse]] fuit aut haec flagitia concipere [[animo]] aut susceptae philosophiae [[nomen]] amittere, [[disgraceful]] assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum [[flagitium]] [[modo]]. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt [[clare]], Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum [[flagitium]], a completed [[crime]] (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> In vulg. lang., concr. [[like]] [[scelus]], [[shame]], [[disgrace]], as a [[term]] of [[reproach]], i. q. [[rascal]], [[scoundrel]]: [[flagitium]] illud hominis! Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9: ipsa quae sis [[stabulum]] flagitii, id. Truc. 2, 7, 31: [[etiam]] opprobras vim, flagiti [[flagrantia]], [[burning]] [[shame]], i. e. [[outrageous]] [[villain]], id. Rud. 3, 4, 28: omnium flagitiorum [[atque]] facinorum [[circum]] se [[tamquam]] stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> (Causa pro effectu.) Shame, [[disgrace]] ([[rare]] [[but]] [[class]].): id erat [[meum]] [[factum]] flagiti plenum et dedecoris, Cic. Att. 16, 7, 4; cf.: magnum [[dedecus]] et [[flagitium]], id. Off. 3, 22, 86: qui non [[gloria]] movemini [[neque]] flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.): [[beatus]] qui pejus [[leto]] [[flagitium]] timet, Hor. C. 4, 9, 50: flagitio additis [[damnum]], id. ib. 3, 5, 26: [[quia]] [[illa]] [[forma]] matrem familias [[flagitium]] [[sit]] si sequatur, Plaut. Merc. 2, 3, 71: facere damni [[mavolo]], Quam obprobramentum aut [[flagitium]] muliebre inferri [[domo]], id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79: [[flagitium]] imperio demere, Liv. 25, 15, 19: [[consul]] moveri flagitio timoris fatendi, id. 42, 60, 4.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>flāgĭtĭum</b>,⁸ ĭī, n.,<br /><b>1</b> action déshonorante, infamante, ignominieuse, scandaleuse ; infamie, ignominie, turpitude, scandale : stupra et adulteria et omne tale [[flagitium]] Cic. CM 40, les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre ; [[homo]] sceleribus flagitiisque contaminatissimus Cic. Prov. 14, l’homme le [[plus]] souillé qu’il soit de crimes et d’infamies || [en part.] opinion scandaleuse [qu’on devrait avoir honte de soutenir] : Cic. Nat. 1, 66 ; 3, 91 ; [[non]] sensit, [[quantum]] flagiti commisisset Cic. Br. 219, il ne s’[[est]] pas aperçu de la bévue scandaleuse qu’il avait commise || [[flagitium]] hominis ! Pl. As. 473, scandale d’homme ! ignominieux personnage !<br /><b>2</b> [personnif.] : omnium flagitiorum [[atque]] facinorum [[circum]] se [[tamquam]] stipatorum catervas habebat Sall. C. 14, 1, toutes les infamies et tous les crimes en troupes, comme des satellites, lui faisaient cortège.
}}
}}

Revision as of 06:54, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

flāgĭtĭum: ii, n. flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion.
I Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf. flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari, Tac. A. 1, 27: pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens, id. ib. 3, 17.—
II Transf.
   A Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.; syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so, flagrantissima (with adulteria), Tac. A. 14, 51; cf.: stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26: domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare, id. Tusc. 1, 30, 72; cf.: homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25: tantum sceleris et tantum flagitii admittere, id. Att. 10, 3: quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc., id. Cat. 1, 6, 13; cf.: Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus, Sall. C. 23, 1; so with facinora, id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.: nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere, Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1: tanta flagitia facere et dicere, Cic. Tusc. 4, 34, 73: in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum), id. ib. 4, 33, 70: in tot flagitia se ingurgitare, id. Pis. 18, 42.—
   B In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion): petere honorem pro flagitio more fit, Plaut. Trin. 4, 3, 28: flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini, id. ib. 3, 1, 11: cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est, Cic. Fam. 9, 22, 3: flagitium rei militaris admittere, id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.): nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier? is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49: praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am. 18, 50: quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.), id. Brut. 61, 219; cf.: ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere, disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—
   C In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel: flagitium illud hominis! Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9: ipsa quae sis stabulum flagitii, id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28: omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1.—
   D (Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.): id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris, Cic. Att. 16, 7, 4; cf.: magnum dedecus et flagitium, id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.): beatus qui pejus leto flagitium timet, Hor. C. 4, 9, 50: flagitio additis damnum, id. ib. 3, 5, 26: quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur, Plaut. Merc. 2, 3, 71: facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo, id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79: flagitium imperio demere, Liv. 25, 15, 19: consul moveri flagitio timoris fatendi, id. 42, 60, 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

flāgĭtĭum,⁸ ĭī, n.,
1 action déshonorante, infamante, ignominieuse, scandaleuse ; infamie, ignominie, turpitude, scandale : stupra et adulteria et omne tale flagitium Cic. CM 40, les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre ; homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus Cic. Prov. 14, l’homme le plus souillé qu’il soit de crimes et d’infamies