ὑπομονή

English (LSJ)

ἡ,

   A remaining behind, Arist.Rh.1410a4, D.H.1.44.    II endurance, τῶν ἀκουσίων πόνων Democr.240; λύπης Pl.Def.412c; ἡ μὴ ὑ. ἀτιμαζομένων Arist.APo.97b24, cf. Rh.1384a21; εὐχερὴς τῆς ἀποτέξεως ὑ. Sor.1.46; πολέμου Plb.4.51.1; [θανάτου] Plu.Pel.1; ἡ τῆς μαχαίρας ὑ. τῶν πληγῶν the sword's power to sustain blows, Plb. 15.15.8.    2 in bad sense, obstinacy, Demetr.Lac.Herc.1012.47.    3 of plants, power to endure, Thphr.CP5.16.3.    III enduring to do, αἰσχρῶν ἔργων Id.Char.6.1.

German (Pape)

[Seite 1226] ἡ, das Zurückbleiben, Zuhausebleiben; – das Ausharren, Ertragen, die Geduld, Standhaftigkeit, λύπης Plat. def. 412 b; τοῦ πολέμου Pol. 4, 51, 1; ἡ τῆς μαχαίρας ὑπομονὴ τῶν πληγῶν, das Halten des Schwertes gegen Hiebe, 15, 15, 8; – das über sich Ergehenlassen, bes. das sich Hingeben zu schlechten Handlungen, Theophr. char. 6.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπομονή: ἡ, τὸ μένειν ὀπίσω, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 7, Διον. Ἁλ. 1. 44. ΙΙ. τὸ ὑπομένειν, καρτερία, ἀπὸ ἀνανδρίας γὰρ ἢ δειλίας ἡ ὑπομονὴ καὶ τὸ ἀμύνεσθαι Ἀριστ. Ρητ. 2. 6, 13· οὔτε ὑπομονὴ (θανάτου δηλ.) καλόν, εἰ μετ’ ὀλιγωρίας γίνοιτο τοῦ ζῆν Πλουτ. Πελοπίδ. 1, κλπ.· ἐπὶ φυτῶν, τῆς δὲ ὑπομονῆς αἴτιον ἡ ὑγρότης Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 5. 16, 3. 2) μετὰ γεν., τὸ ὑπομένειν τι, ἀσκεῖν ὑπομονὴν ἔν τινι, ὑπομονὴ λύπης ἕνεκα τοῦ καλοῦ· ὑπομονὴ πόνων ἕνεκα τοῦ καλοῦ Πλάτ. Ὅροι 412C, ἐν λ. καρτερία· ἡ μὴ ὑπ. ὑβριζομένων Ἀριστ. Ἀναλυτ. Ὕστ. 2. 13, 18· πολέμου Πολύβ. 4. 51, 1· ἡ τῆς μαχαίρας ὑπ. τῶν πληγῶν, ἡ δύναμις τῆς μαχαίρας εἰς τὸ νὰ ἀντέχῃ εἰς τὰ κτυπήματα, ὁ αὐτ. 15. 15, 8. ΙΙΙ. ὡς τὸ τόλμα, τὸ ὑπομένειν, ἀνέχεσθαι ἀκούειν ἢ πράττειν τι, ἰδίως αἰσχρόν, ἡ δὲ ἀπόνοιά ἐστιν ὑπομονὴ αἰσχρῶν ἔργων τε καὶ λόγων Θεοφρ. Χαρακτ. 6 (16 ἔκδ. Jebb).

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
I. 1 action de rester en arrière, de rester là;
2 pourvoir ou force de résistance, au mor. persévérance;
II. action de supporter sans fléchir ou sans se laisser entamer, gén..
Étymologie: ὑπομένω.

English (Strong)

from ὑπομένω; cheerful (or hopeful) endurance, constancy: enduring, patience, patient continuance (waiting).

English (Thayer)

ὑπομονῆς, ἡ (ὑπομένω);
1. steadfastness, constancy, endurance (Vulg. in sustinentia, in sufferentia); in the N. T. the characteristic of a man who is unswerved from his deliberate purpose and his loyalty to faith and piety by even the greatest trials and sufferings: Winer's Grammar, § 30,1at the end): τοῦ ἔργου ἀγαθοῦ, τῆς ἐλπίδος, Buttmann, 155 (136)); δἰ ὑπομονῆς (with patience (cf. Winer's Grammar, § 51,1b.) i. e.) patiently and steadfastly, a patient, steadfast waiting for; (others question this sense in the New Testament, and render the genitive by 'characterizing', 'in respect to', etc.): Χριστοῦ (genitive of the object), the return of Christ from heaven, L T Tr WH ἐν Ἰησοῦ (which is in Jesus)); מִקְוֶה, expectation, hope, 2Esdr. 10:2; תִּקְוָה, hope, Ps. ( תּוחֶלֶת, Symm.; ὑπομένειν τινα, Xenophon, an. 4,1, 21; Appendix,
b. 104:5,81).
3. a patient enduring, sustaining: τῶν παθημάτων, λύπης, Plato, definition, p. 412c.; θανάτου, Plutarch, Pelop. 1). (Synonym: see μακροθυμία, at the end.)

Greek Monolingual

η / ὑπομονή, ΝΑ ὑπομένω
ιδιότητα ή κατάσταση του υπομονητικού, εγκαρτέρηση
2. ανοχή, ανεκτικότητα (α. «είναι εκπληκτική η υπομονή που δείχνεις στις προσβολές που σού κάνει» β. «ἡ δὲ ἀπόνοιά ἐστιν ὑπομονή, αἰσχρῶν ἔργων τε καὶ λόγων», Θεόφρ.)
νεοελλ.
1. (ειδικότερα) η ιδιότητα αυτού που έχει τη δύναμη να περιμένει, που δεν βιάζεται («έκανε υπομονή πέντε ολόκληρα χρόνια ώσπου να διοριστεί»)
2. συνεκδ. ήρεμη θυμική κατάσταση και ψυχραιμία («θαυμάζω την υπομονή του δασκάλου μας στα όσα του κάνουμε»)
3. φρ. α) «έχω [ή κάνω] υπομονή» — δείχνω καρτερικότητα
β) «χάνω την υπομονή μου» — αγανακτώ
4. παροιμ. φρ. «ιώβεια υπομονή» — πολύ μεγάλη υπομονή, όπως αυτή που έδειξε ο Ιώβ
αρχ.
1. η κατάσταση και το αποτέλεσμα του υπομένω, η προς τα πίσω παραμονή
2. (με αρνητική σημ.) ισχυρογνωμοσύνη
3. ανθεκτικότητα
4. (για φυτά) αντοχή («τῆς δὲ ὑπομονής αἴτιον ἡ ὑγρότης», Θεόφρ.).

Greek Monotonic

ὑπομονή: ἡ (ὑπομένω)·
I. το να παραμένει κάτι πίσω, σε Αριστ.
II. ανθεκτικότητα, ανοχή, καρτερία, στον ίδ.· ανθεκτικότητα, το σθένος να κάνει κάποιος κάτι, αἰσχρῶν ἔργα, σε Θεόφρ.

Russian (Dvoretsky)

ὑπομονή: ἡ1) оставание: ἐναντία ὑ. ἀκολούθησις (sc. ἐστιν) Arst. «остаться» и «последовать» - понятия противоположные;
2) стойкость, выдержка, выносливость Arst.: ὑ. τινος Plat., Polyb. стойкость в чем-л.; ἡ ὑ. τῶν πληγῶν Polyb. сопротивляемость ударам.