ἀπόφασις

English (LSJ)

(A), εως, ἡ, (ἀπόφημι)
A denial, negation, opp. κατάφασις, Pl.Sph.263e; ἀπόφασις ἐστιν ἀπόφανσίς τινος ἀπό τινος = a predication of one thing away from another, i.e. negation of it, Arist.Int.17a25, cf.APo. 72a14; ἀπόφασις τινός negation, exclusion of a thing, Pl.Cra.426d; δύο ἀποφάσεις μίαν κατάφασιν ἀποτελοῦσι = two negatives make an affirmative, Luc.Gall.11.
II negative particle, e.g. οὐ, A.D.Adv.124.8, al.; sign of negation, Stoic.2.52 (pl.).

(B), εως, ἡ, (ἀποφαίνω)
A = ἀπόφανσις, sentence, decision, of an arbitrator's award, διαίτης D.47.45, cf. 33.21; κατά τινος, of an Amphictyonic decree, D.S.16.24; ἀπόφασις ἔγγραφος OGI335.72 (Pergam.); of an emperor, PTeb.286.11 (ii A.D., pl.).
2 catalogue, inventory, ἀπόφασιν δοῦναι D.42.1,14.
3 = ἀπόφανσις, assertion, judgement, Arist.Rh. 1365b27, Epicur.Ep.3p.60U., Phld.Ir.p.75 W., Plb.1.14.8 (pl.), al.; περί τινος Plu.Comp.Sol.Publ.1, cf. Str.2.1.19; καταληπτικὴ ἀπόφασις S.E. P.2.123.
b answer, Plb.22.13.7; πρὸς τὰ κατηγορούμενα Id.24.2.5.
4 oracle, Jul.Ep.89.
5 = φάσμα, appearance, image, sc. τοῦ ἡλίου, Diog.Oen.8.

German (Pape)

[Seite 334] ἡ, 1) Verneinung (ἀπόφημι), Ggstz φάσις Plat. Soph. 263 e; vgl. Arist. de interpr. 6. – 2) (ἀποφαίνω) Anzeige, bes. die vom Areopag ausgehende Anzeige von gefährlichen Bürgern, Din. 1, 1 u. 50 ff.; ἀπόφασιν ποιεῖσθαι Dem. 33, 21; ἡ ἀπ. τῆς δίκης ἦν 47, 45; ἀπόφασιν τῆς οὐσίας δοῦναι, eine Erklärung über, Verzeichniß des Vermögens, 42, 1. – 3) (von ἀποφαίνομαι) γνώμης, was auch fehlt, Erklärung seiner Meinung, ἡ ὑφ' ἡμῶν λεγομένη ἀπόφ. Pol. 6, 12; ἀπόφασιν ποιεῖσθαι 6, 9; περί τινος 4, 8; auch = Antwort, πρός τινα 4, 24. 24, 2; δοῦναι ἀπόφασιν περί τινος 29, 11. 31, 19.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπόφᾰσις: (Α), εως, ἡ (ἀπόφημι) ἄρνησις, κατ’ ἀντίθ. πρὸς τὸ κατάφασις, Πλάτ. Σοφ. 263E· ἀπόφασίς ἐστιν ἀπόφανσίς τινος ἀπό τινος, Ἀριστ. π. Ἑρμην. 6. 1, πρβλ. Α. Ὕστ. 1. 2, 6· ἀπ. τινός, ἄρνησις, ἀπόκλεισις πράγματός τινος, Πλάτ. Κρατ. 426D.

French (Bailly abrégé)

1εως (ἡ) :
1 négation;
2 t. de gramm. phrase négative.
Étymologie: ἀπόφημι.
Ant. κατάφασις.
2εως (ἡ) :
déclaration.
Étymologie: ἀποφαίνω.

Spanish (DGE)

-εως, ἡ
1 negación φάσιν τε καὶ ἀ. Pl.Sph.263e, cf. 257b, ἀλήθεια ἕζις ἐν καταφάσει καὶ ἀ. Pl.Def.413c, ἀ. δὲ τὸ μὴ εἶναι Arist.Metaph.1012^a16, ἀ. δέ ἐστιν ἀπόφανσις τινὸς ἀπὸ τινός una negación es un enunciado que niega algo de algo Arist.Int.17^a25
•como op. κατάφασις: ἔσται κατάφασις ἢ ἀπόφασις ἐάν τι προστεθῇ Arist.Int.16^b29, cf. 17^a9
•en def. como negación de algo ἡ δὲ στάσις ἀπόφασις τοῦ ἰέναι Pl.Cra.426d, αἱ δύο ἀποφάσεις μίαν κατάφασιν ἀποτελοῦσιν Luc.Gall.11, κατὰ ... ἀπόφασιν, ὧν οὐκ ἔστιν ... προσηγόρευται (sc. ἡ τῶν ἀσωμάτων προσηγορία) Porph.Sent.19
•en lat. apophasis op. cataphasis, negación Isid.Etym.2.27.3, cf. Fortunat.Rh.82.5
•crist. como sistema para referirse a los atributos de Dios αἱ μὲν ἀποφάσεις ἐπὶ τῶν θείων ἀληθεῖς, αἱ δὲ καταφάσεις ἀνάρμοστοι Dion.Ar.CH M.3.141A.
2 en sent. gramatical partícula negativa, negación ἡ οὒ ἀπόφασις A.D.Adu.124.8, ἡ ‘οὐκ’ ἀ. Origenes Fr.59 in Ier.p.227.16
•en plu. signo de negación ref. a las partíc. ἀ- y ἀν- Chrysipp.Stoic.2.52.
-εως, ἡ
I aparición (τοῦ ἡλίου) Diog.Oen.22.2.8.
II 1inventario, relación τῆς οὐσίας D.42.1, δημηγοριῶν Plb.29.12.9
•respuesta ἀ. ... δοῦναι περὶ τῶν γεγραμμένων Plb.29.27.5, πρὸς ἕκαστον τῶν κατηγορουμένων Plb.23.2.5, cf. Didym.M.39.1404B
•afirmación, juicio, opinión ὑπὲρ θεῶν Epicur.Ep.[4] 124, τὴν ἀτελὴν ἀπόφασιν Epicur.Fr.[26] 11.2, 10, καταπληκτικὴ ἀ. S.E.P.2.123, αἱ σκεπτικαὶ ἀποφάσεις S.E.P.1.5, ref. a unos versos τῶν λόγων ἀποφάσεις Plu.2.19d, cf. 21d
•opinión científica ὑπὲρ αὐτῶν ἀπόφασιν ποιήσασθαι Archim.Sph.Cyl.proem.1
•de Apolo oráculo Iul.Ep.89b, 297c.
2 jur. sentencia τῆς δίκης D.47.45, cf. 33.21, τῆς κρίσεως Ptol.Iudic.6.21, cf. IG 9(2).522.31 (Larisa III/II a.C.), IM 93c5 (II a.C.), IG 9(1).61.8 (Dáulide II d.C.), τῶν δικαστῶν D.C.46.6.3, ἡγουμένου Θηβαΐδος POxy.2665.14 (IV d.C.), τῶν ψήφων Lyd.Mag.3.11, cf. SEG 18.727.9 (Cirene II a.C.), de un decreto anfictiónico, D.S.16.24, del Areópago, Din.1.1, 48, del veredicto de un emperador PTeb.286.11 (II a.C.), τῆς ἀποφάσεως ... ἀπόγραφον copia de la sentencia, IG 7.2870.13 (II d.C.), βασιλέως PAnt.191.10 (III d.C.), cf. anón. en POxy.2944.5
•crist. τοῦ θεοῦ Meth.Symp.2.1.

Greek Monolingual

ἀπόφασις, η (Α) απόφημι
άρνηση.

Greek Monotonic

ἀπόφᾰσις: (Α), -εως, ἡ (ἀπόφημι), άρνηση, απόρριψη, αντίθ. προς το κατάφασις, σε Πλάτ.
• ἀπόφᾰσις: (Β), -εως, ἡ (ἀποφαίνω)·
I. κρίση, απόφαση του δικαστηρίου, σε Δημ.
II. κατάλογος, καταγραφή, απογραφή, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

ἀπόφᾰσις: εως ἡ ἀποφαίνω
1) заявление, утверждение, тж. мнение, высказывание (ὑπό τινος λεγομένη Polyb.; ἀποφάσεις καὶ δόξαι Plut.);
2) судебное решение, приговор (τῆς δίκης Dem.);
3) инвентарная опись (τῆς οὐσίας Dem.);
4) ответ (ἀπόφασιν δοῦναι περί τινος Polyb.).
εως ἡ ἀπόφημι отрицание, отрицательное положение Plat., Arst., Plut.

Middle Liddell

1 ἀπόφημι
a denial, negation, opp. to κατάφασις, Plat.
2 ἀποφαίνω
I. a sentence, decision of a court, Dem.
II. a list, inventory, Dem.

English (Woodhouse)

finding, sentence, in an arbitration

Wikipedia EN

Apophasis (/əˈpɒfəsɪs/; from Ancient Greek ἀπόφασις (apóphasis), from ἀπόφημι (apóphemi) 'to say no') is a rhetorical device wherein the speaker or writer brings up a subject by either denying it, or denying that it should be brought up. Accordingly, it can be seen as a rhetorical relative of irony.

The device is also called paralipsis (παράλειψις) – also spelled paraleipsis or paralepsis – or occupatio, and known also as praeteritio, preterition, or parasiopesis (παρασιώπησις).

Wikipedia DE

Eine Praeteritio (auch Präterition, lateinisch praeterire ‚übergehen‘, ‚auslassen‘) oder Paralipse (auch Paralipsis, altgriechisch παράλειψις paraleipsis, deutsch ‚Unterlassung‘) ist eine rhetorische Figur, bei der man vorgibt, ein Thema (einen Gedanken, einen Gegenstand) übergehen zu wollen, es aber eben durch diese Ankündigung doch erwähnt und so besonders hervorhebt.

Wikipedia ES

La paralipsis (del griego παρὰ, pará, "a un lado"; y λείπειν, leípein, "dejar") o praeteritio, preterición (del latín praetereo, "dejar atrás") o pretermisión, es una figura retórica, englobada dentro de las figuras oblicuas, que consiste en declarar que se omite o pasa por alto algo, cuando de hecho se aprovecha la ocasión para llamar la atención sobre ello. Se introduce a menudo mediante expresiones como "por no mencionar" o "sin hablar de".

Wikipedia IT

La preterizione (dal verbo latino "praeterire", letteralmente "andare oltre", "tralasciare"), nota anche come paralessi, paralissi o paralipsi (dal verbo greco παραλείπω, avente il medesimo significato), è una figura di pensiero con la quale si finge di non voler dir nulla di ciò di cui si sta parlando, e quindi lo si dice a chiare lettere, con l'intenzione di dare risalto all'informazione che si finge voler tralasciare.

Wikipedia RU

Апофазия (от греч. ἀπό «от, вопреки» + φάσις «высказывание») — риторический приём, которым высказывающийся опровергает своё собственное высказывание, сделанное ранее. Относится к приёму нарочитого алогизма.

Также встречается другое название этой фигуры речи: паралепсис (греч. παράλειψις) — упоминание о том, о чём было обещано молчать. Паралепсис, в свою очередь, делят на катафазис и пролепсис.