ἰχώρ

English (LSJ)

[ῑ], ῶρος, ὁ, A ichor, the juice, not blood, that flows in the veins of gods, Il.5.340,etc.: Ep.acc. ἰχῶ ib.416: in plural, of the Giants, Str. 6.3.5; later simply, blood, A.Ag.1480 (anap.). II the watery part of animal juices, serum (cf. Gal.15.345), of the blood, Hp.Cord. 11, Pl.Ti.83c, Arist.HA521b2 (also in plural, v.l. in 521a18), PA651a18; of gall, χολώδεας ἰχῶρας Hp.Acut. (Sp.) 1; of milk, whey, Arist. HA521b27; gravy of underdone meat, Archestr.Fr.57.6; juice of burning logs, Dsc.1.119, Eup.1.120. 2 serous discharge or sero-purulent discharge, Hp.VC19, Arist.HA630a6 (pl.), Gal.10.184, etc.; ἰχῶρες ὑδαρεῖς ὕπωχροι, from women in childbirth, Arist.HA586b32; of the putrefied blood of a viper, Id.Mir.845a8; of naphtha (prob.), regarded in legend as due to the putrefaction of Giants' corpses, ib.838a29.

Wikipedia EN

Ichor originates in Greek mythology, where it is the ethereal fluid that is the Greek gods' blood, sometimes said to retain the qualities of the immortals' food and drink, ambrosia and nectar. Great heroes and demigods occasionally attacked gods and released ichor, but gods rarely did so to each other in Homeric myth. In pathology, "ichor" is an antiquated term for a watery discharge from a wound or ulcer, with an unpleasant or fetid (offensive) smell. The Greek Christian writer Clement of Alexandria used "ichor" in the ancient medical understanding of a foul-smelling watery discharge from a wound or ulcer, in a polemic against the pagan Greek gods. As part of his evidence that they are merely mortal, he cites several cases in which the gods are wounded physically, and then adds, "And if there are wounds, there is blood. For the ichor of the poets is more repulsive than blood; for the putrefaction of blood is called ichor."

German (Pape)

[Seite 1277] ῶρος, τό, 1) Götterblut, die blutähnliche Flüssigkeit, die in den Adern der Götter fließt, Il. 5, 340 u. 416, wo der accus. ἰχῶ steht; vgl. Plut. Alex. 28. – 2) später das Blutwasser, Lymphe, Hippocr.; Plat. Tim. 82 e 83 c; vgl. Arist. H. A. 3, 19; bei der Milch, Molken, ib. 3, 20; auch der wässerige Theil des Markes, Plut. Cleom. 39. – Auch Eiter, Jauche, Arist. H. A. 9, 44.

French (Bailly abrégé)

ἰχῶρος (ὁ) :
acc. ἰχῶρα ou épq. ἰχῶ;
sang des dieux, sorte de liquide clair qui tient lieu de sang aux dieux, p. ext. sang.
Étymologie: DELG terme prob. i.-e. mais sans étym.

Spanish

fluido menstrual

Russian (Dvoretsky)

ἰχώρ: ῶρος (ῑ) ὁ (acc. ἰχῶρα - эп. ἰχῶ)
1) ихор, «нетленная кровь» (ἄμβροτον αἷμα, жидкость, которая текла в жилах богов) Hom.;
2) редко кровь: πρὶν καταλῆξαι τὸ παλαιὸν ἄχος, νέος ἰ. Aesch. прежде, чем закрылась старая рана, (льется) новая кровь;
3) (всякая органическая жидкость), сыворотка (ἰ. αἵματος ὀρός Plat.; πᾶν τὸ γάλα ἔχει ἰχῶρα Arst.); pl. околоплодные воды Arst.; гной (τὸ περίττωμα ποιεῖ ῥεύματα ἰχῶροις Arst.); животный яд (τῆς ἐχίδνης Arst.); минеральная жидкость или нефть Arst.

Greek (Liddell-Scott)

ἰχώρ: ῑ, ῶρος, ὁ, ὁ αἰθέριος χυμὸς ὁ ῥέων εἰς τὰς φλέβας τῶν θεῶν, Ἰλ. Ε. 340· Ἐπικ. αἰτ. ἰχῶ ἀντὶ ἰχῶρα, ὡς τὸ γέλω ἀντὶ γέλωτα καὶ ἱδρῶ ἀντὶ ἱδρῶτα, Ἰλ. Ε. 416· - βραδύτερον ἁπλῶς, = αἷμα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1480. ΙΙ. τὸ ὑδατῶδες μέρος τῶν ζωϊκῶν χυμῶν, Λατ. serum· τοῦ αἵματος, Πλάτ. Τίμ. 83C, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 19, 11 (ἐν τῷ πληθ., αὐτόθι 9), π. Ζ. Μορ. 1. 4, 8· τῆς χολῆς, Ἱππ. 396. 8· τοῦ γάλακτος, ὡς τὸ ὀρρός, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 3. 20, 6· τὸ ὑγρὸν τὸ ῥέον ἐξ ἡμιόπτου κρέατος ὅταν διατέμῃ τις αὐτό, Ἀρχέστρ. παρ’ Ἀθην. 399Ε· ὁ χυμὸς τῶν φύλλων, Διοσκ. 1 172· ἀλλ’ ὡσαύτως, 2) ἐπὶ ἐφθαρμένων καὶ ῥυπαρῶν χυμῶν, πῦον, «ἔμπυον», ὕλη, Λατ. pus, Ἱππ. Κεφ. Τρωμ. 911· ἰχῶρες ὑδαρεῖς ὕπωχροι, ῥέοντες ἐκ τῶν γυναικῶν κατὰ τὸν τοκετόν, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 7. 9, 2. ΙΙΙ. τὸ δηλητήριον ὄφεων, ὁ αὐτ. π. Θαυμασ. 141· ἐπὶ τῆς νάφθης, αὐτόθι 97.

Greek Monolingual

ὁ (Α ἰχώρ)
ιατρ. πυώδης δύσοσμη ύλη που παράγεται κατά τη σήψη τών ιστών, το πύον
αρχ.
1. αιθέριος χυμός που ρέει στις φλέβες τών θεών
2. το υδατώδες μέρος τών ζωικών χυμών, π.χ. του αίματος, της χολής κ.λπ.
3. τυρόγαλα
4. το υγρό που τρέχει από μισοψημένο κρέας, όταν το τεμαχίζει κάποιος
5. (για τα φύλλα) χυμός
6. το δηλητήριο τών φιδιών
7. η νάφθα, που θεωρούνταν, σύμφωνα με τον θρύλο, ότι οφείλεται στη σήψη τών πτωμάτων τών Γιγάντων
8. τα υγρά που ρέουν κατά τον τοκετό
9. το αίμα («πρὶν καταλῆξαι τὸ παλαιὸν ἄχος, νέος ἰχώρ», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η λ. προέρχεται πιθ. από ένα αρχ. ουδ. της ΙΕ. Παραμένουν αβέβαιες τόσο η σύνδεση της λ. ἰχώρ με ἰκμάς, ἶχαρ, ἰχανῶ όσο και η άποψη ότι η λ. αποτελεί δάνειο από τη χεττ. λ. ešhar].

Greek Monotonic

ἰχώρ: [ῑ], -ῶρος, ὁ, αιθέριος χυμός που ρέει στις φλέβες των θεών, σε Ομήρ. Ιλ.· Επικ. αιτ. ἰχῶ αντί ἰχῶρα, στο ίδ.· έπειτα, απλώς, αίμα, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

ἰ¯χώρ, ῶρος,
ichor, the etherial juice, that flows in the veins of gods, Il.;—epic acc. ἰχῶ for ἰχῶρα, Il.: later blood, Aesch.

English (Autenrieth)

acc. ἰχῶ: ichor, attributed to the gods in place of blood, see Il. 5.339342.

Frisk Etymological English

-ῶρος
Grammatical information: m.
Meaning: the juice, watery part of blood (Hp., Arist.; from the poetic language, s. Leumann Hom. Wörter 310).
Other forms: (acc. sg. ἰχῶ Ε 416) gods blood (Ε 340, 416), sec. of the blood of the Gigantes (Str. 6, 3,5), blood in gen. (A. Ag. 1480, anap.),
Compounds: As 1. member a. o. in ἰχω(ρο)-ρροέω give blood (Hp.).
Derivatives: ἰχωρώδης serous (Hp). Morphol. without exact parallel (cf. Schwyzer 519 and 569, Chantraine Gramm. hom. 1, 212),
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Prob. a foreign word (cf. Krahe Die Antike 15, 184). Several explan.: LW [loanword] from Hitt. ešh̯ar (s. ἔαρ; Kretschmer Kleinas. Forsch. 1, 9ff., Heubeck Preagraeca 81, Neumann, Heth u. Luw. Sprachgut 18); to ἰκμάς (Pisani Ist. Lomb. 73, 492ff.); to ἶχαρ, ἰχανάω (Bolling Lang. 21, 49ff.); again diff. Stokes in Fick 2, 295, Persson Stud. 112 n.2, Güntert Götter und Geister 102, Grošelj Razprave 2, 40f. All proposals rejected by DELG. See Jouanna, Demont, REA 83 (1981) 197-209: we should start from the medical technical conception, not from the poetc idea. DELG calls the word prob. IE, which is far from certain.

Frisk Etymology German

ἰχώρ: -ῶρος
{īkhṓr}
Forms: (Akk. sg. ἰχῶ Ε 416)
Grammar: m.
Meaning: Götterblut (Ε 340, 416), sek. vom Blut der Giganten (Str. 6, 3,5), von Blut im allg. (A. Ag. 1480, anap.), ‘Blutwasser, -serum, Molken’ (Hp., Arist. u. a.; aus der Dichtersprache geholt, s. Leumann Hom. Wörter 310).
Composita : Als Vorderglied u. a. in ἰχω(ρο)-ρροέω Blutwasser abgeben (Hp. u. a.).
Derivative: Ableitung ἰχωρώδης serös (Hp). Morphologisch ohne genaues Gegenstück (vgl. Schwyzer 519 und 569, Chantraine Gramm. hom. 1, 212), wohl Fremdwort (vgl. Krahe Die Antike 15, 184).
Etymology : Mehrere Erklärungsversuche: LW aus heth. ešḫar (s. ἔαρ; Kretschmer Kleinas. Forsch. 1, 9ff., Heubeck Würzb. Jb. 4, 212ff.); zu ἰκμάς (Pisani Ist. Lomb. 73, 492ff.); zu ἶχαρ, ἰχανάω (Bolling Lang. 21, 49ff.); noch anders Stokes bei Fick 2, 295 (s. auch Carnoy REGr. 69,2 83), Persson Stud. 112 A.2, Güntert Götter und Geister 102, Grošelj Razprave 2, 40f.
Page 1,747