μόνιμος

English (LSJ)

μόνιμον, also η, ον AP12.224 (Strat.): (μονή, μένω):—
A staying in one's place, stable, Hp.Art.62; μ. οὐδένα χρόνον ib.14; stationary, ζῷα μ. κατὰ τόπον Arist.de An.410b19; ζῷα μ. Id.HA487b6; ἡ τῶν φυτῶν φύσις μ. Id.PA656a1; ἄστρα μ. fixed stars, Poll.4.156; οἶνος μ. wine which will keep, PGrenf.2.24.14 (ii B. C.); μ. σφυγμός steady pulse, Gal.9.351. Adv. μονίμως Arist.HA596a14, Gal.17(1).508.
2 of persons, steady, steadfast, S.OT1322 (lyr.); ἐν πολέμῳ Pl.R. 537d, cf. X.Cyr.8.5.11 (Sup.), Pl.Lg.706c.
3 freq. of things, conditions, and the like, lasting, stable, ὁ μέγας ὄλβος οὐ μ. E.Or.340 (lyr.); of political institutions, Th.8.89, Arist.Pol.1273b20, 1297a7 (Comp.); μ. πόλεις Pl.Plt. 302a: coupled with ἀμετάπτωτος, Id.Ti. 29b; with βέβαιος, Id.Smp.184b; τὸ μ. permanence, Plot.6.1.11: Comp., Dam.Pr.77. Adv. μονίμως Iamb.Myst.1.5, Procl.Inst.154.
II μόνιμον, τό, fixed abode, LXX Je.38(31).17.

German (Pape)

[Seite 202] ον, auch μονίμη, Strat. 66 (XII, 224),bleibend, ausharrend, treu; σὺ μὲν ἐμὸς ἐπίπολος ἔτι μόνιμος, Soph. O. R. 1322; ὁ μέγας ὄλβος οὐ μόνιμος ἐν βροτοῖς, Eur. Or. 340; οὐκ ἐδόκει μόνιμον τὸ τῆς ὀλιγαρχίας ἔσεσθαι, Thuc. 8, 89; neben βέβαιος, Plat. Conv. 184 b, u. ἀμετάπτωτος, Tim. 29 b; ἐπὶ ταύτης οἷον κρηπῖδος μονίμου, Legg. V, 736 e; πίστις, Rep. VI, 505 e; Gegensatz πορεύσιμος, Epin. 981 d; ὁπλῖται, Legg. IV, 706 c; vgl. Plut. Them. 4; bei Xen. Cyr. 8, 5, 11 μονιμώτατοι, von den Schwerbewaffneten; ζῷα, Tiere, die ihren Wohnsitz nicht verändern, Arist. H. A. 1, 1; ἄστρα, Fixsterne, Poll. 4, 156. – Adv., Arist. H. A. 8, 10.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui reste stable, fixe.
Étymologie: μένω.

Russian (Dvoretsky)

μόνῐμος: 2, реже 3
1 неподвижный, не меняющий своего местопребывания (ζῷα Arst.);
2 стойкий, непоколебимый (ὁπλῖται Plat.);
3 прочный, надежный (ὄλβος Eur.; κρηπίς, πίστις Plat.; ἕξις Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

μόνῐμος: -ον, ὡσαύτως η, ον, Ἀνθ. Π. 12. 224· (μονή, μένω)· ― ὁ μένων ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ, σταθερός, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828, πρβλ. 791· ζῷα μ., τὰ μὴ μεταβάλλοντα τόπον διαμονῆς, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 17, κ. ἀλλ.· ἐπὶ φυτῶν, ὁ αὐτ. π. Ζ. Μορ. 2. 10, 3· ἄστρα μ., οἱ ἀπλανεῖς ἀστέρες, Πολυδ. Δ΄, 156· ― Ἐπίρρ. -μως, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 10, 1. 2) ἐπὶ προσώπων σταθερός, Σοφ. Ο. Τ. 1322· ἐν πολέμῳ Πλάτ. Πολ. 537D· ἐπὶ στρατιωτῶν, Λατ. statarius, Ξεν. Κύρ. 8. 511, Πλάτ. Νόμ. 706C. 3) κοινότερον ἐπὶ πραγμάτων, καταστάσεων καὶ τῶν ὁμοίων, σταθερός, διαμένων, ἀμετάβλητος, Λατ. stabilis, ὁ μέγας ὄλβος οὐ μ. Εὐρ. Ὀρ. 340· ἐπὶ πολιτεύματος, οὐκ ἐδόκει μόνιμον τὸ τῆς ὀλιγαρχίας ἔσεσθαι Θουκ. 8. 89, Ἀριστ. Πολιτικ. 2. 11, 15., 4. 12, 4, κ. ἀλλ.· συναπτόμενον μετὰ τοῦ ἀμετάπτωτος, Πλάτ. Τίμ. 29Β· μετὰ τοῦ βέβαιος, ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 184Β.

Spanish

perseverante, constante

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ μόνιμος, -η, -ον)
1. αυτός που παραμένει στον ίδιο τόπο, σταθερός
2. (για πράγματα ή καταστάσεις) αυτός που παραμένει αμετάβλητος, διαρκής
νεοελλ.
(για δημόσιο υπάλληλο) αυτός που ἔχει μονιμότητα, σε αντιδιαστολή προς τον ἔκτακτο ή τον εποχικό
αρχ.
1. (για το κρασί) αυτός που διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα
2. (για πρόσ.) πιστός, σίγουρος
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ μόνιμον
α) η μονιμότητα, η σταθερότητα
β) σταθερή κατοικία.
επίρρ...
μονίμως και μόνιμα (Α μονίμως)
με μόνιμο τρόπο, διαρκώς, σταθερά.
[ΕΤΥΜΟΛ. Από την ετεροιωμένη βαθμίδα μον- της ρίζας μεν- του μένω (πρβλ. μονή) + επίθημα -ιμος (πρβλ. νόμιμος)].

Greek Monotonic

μόνῐμος: -ον και -η, -ον (μονή),·
1. αυτός που παραμένει στη θέση του, σταθερός, καρτερικός, σε Σοφ., Πλάτ.· λέγεται για στρατιώτες, Λατ. statarius, σε Ξεν.
2. λέγεται για πράγματα, καταστάσεις και παρόμοια, αυτός που παραμένει, μακροχρόνιος, σταθερός, Λατ. stabilis, σε Ευρ., Θουκ. κ.λπ.

Frisk Etymological English

Meaning: lasting, steadfast
See also: s. μένω.

Middle Liddell

μόνῐμος, ον [μονη]
1. staying in one's place, stable, steadfast, Soph., Plat.; of soldiers, Lat. statarius, Xen.
2. of things, conditions and the like, abiding, lasting, stable, Lat. stabilis, Eur., Thuc., etc.

Frisk Etymology German

μόνιμος: {mónimos}
Meaning: bleibend, standhaft
See also: s. μένω.
Page 2,253

English (Woodhouse)

steadfast, unchanging, lasting

Léxico de magia

-ον perseverante, constante de Mene ἐπάκουσόν μου, ἡ μ., ἡ κραταιά escúchame, la perseverante, la poderosa P VII 789