impetro: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2") |
(CSV2 import) |
||
| Line 10: | Line 10: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=im-[[petro]], āvī, ātum, āre (in u. [[patro]]), I) [[etwas]], [[wonach]] [[man]] gestrebt hat, [[erlangen]], [[auswirken]], [[durchsetzen]], es [[dahin]] [[bringen]], [[honor]] dignitate [[impetratus]], Cic.: [[optatum]], den [[Wunsch]] [[erhalten]], Cic.: [[non]] impetrare ab [[animo]] potuit, ut etc., es [[über]] [[sich]] [[bringen]], Liv.: incipere [[multo]] facilius est, [[quam]] impetrare, Plaut. – [[bes]]. [[durch]] [[Bitten]], Vorstellungen [[erlangen]], [[auswirken]], [[uti]] ea, [[quae]] vellent, impetrarent, Caes.: eā re impetratā, Caes.: [[ubi]] ea ([[amicitia]] societasque) impetrata (sunt), Sall.: alci ordinem ([[Kompanie]]), Plin. ep.: alci aures ([[Gehör]]), Quint.: alci civitatem ([[Bürgerrecht]]) a Caesare, Cic.: alci latum clavum, quaesturam a Caesare nostro, Plin. ep.: vitam, Liv. epit.: a Scipione [[soli]] [[sibi]] vitam, Val. Max.: veniam ([[Erlassung]]) exilii [[pro]] Annaeo [[Seneca]], [[simul]] praeturam, Tac. – m. folg. bl. Coniunctiv, m. folg. ut od. ne od. ut ne u. Konj., [[tandem]] impetravi abiret, Plaut.: impetrabis a Caesare, ut [[tibi]] [[abesse]] liceat, Cic.: rogando impetravit, ut paterentur se dicere, Vitr.: [[aliquando]] et a [[solo]] impetravi, ut alienas (arbores) alat, Plin.: impetrato ([[nachdem]] durchgesetzt worden war), ut manerent, Liv.: [[tributum]] pendĕre ne cogerentur, impetraverunt, Curt.: [[suadeo]] a te impetres, ne [[sis]] [[nugax]], Petron.: a servis impetrari [[vix]] potest, ne [[eam]] supellectilem fastidiant, Val. Max.: ceteri [[quoque]] impetrant, ne retineantur, Cic. Verr. 2, 71: impetrant, ut ne iurent, Cic. II. Verr. 1, 123. – m. folg. Acc. u. Infin., [[Agrippina]] in [[oppidum]] Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. ann. 12, 27: u. so Amm. 14, 1, 3. – im Zshg. absol. (verst. id, [[haec]], s. Spengel Ter. Andr. 528. Seyffert Cic. de amic. 39. [[Held]] Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3), si [[impetro]], Ter.: impetras, [[facile]] impetras, Plaut.: [[non]] [[potes]] impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato [[atque]] [[arbitro]], Plaut.: [[haec]] si [[tecum]] [[patria]] loquatur, [[nonne]] impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare [[non]] possent, ulteriores temptant, Caes.: regem hominem [[esse]], a [[quo]] impetres, [[ubi]] [[ius]], [[ubi]] [[iniuria]] [[opus]] sit, [[von]] dem [[man]] [[erlangen]] kann, [[was]] einem [[gerade]] [[vorteilhaft]] ist, [[Recht]] [[oder]] Rechtswidrigkeit, Liv. – m. de u. Abl. (s. [[Held]] Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4), ut de indutiis impetrarent, Caes.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posse, Caes.: de [[agro]] Veientibus restituendo impetratum (est), Liv. – II) [[als]] t. t. der Religionssprache = [[impetrio]], [[als]] günstiges [[Wahrzeichen]] zu [[erlangen]] [[suchen]], fulmina, Plin. 2, 140. – / [[Alter]] Infin. [[Fut]]. act. [[impetrassere]], Plaut. aul. 687; mil. 1128 u.a. | |georg=im-[[petro]], āvī, ātum, āre (in u. [[patro]]), I) [[etwas]], [[wonach]] [[man]] gestrebt hat, [[erlangen]], [[auswirken]], [[durchsetzen]], es [[dahin]] [[bringen]], [[honor]] dignitate [[impetratus]], Cic.: [[optatum]], den [[Wunsch]] [[erhalten]], Cic.: [[non]] impetrare ab [[animo]] potuit, ut etc., es [[über]] [[sich]] [[bringen]], Liv.: incipere [[multo]] facilius est, [[quam]] impetrare, Plaut. – [[bes]]. [[durch]] [[Bitten]], Vorstellungen [[erlangen]], [[auswirken]], [[uti]] ea, [[quae]] vellent, impetrarent, Caes.: eā re impetratā, Caes.: [[ubi]] ea ([[amicitia]] societasque) impetrata (sunt), Sall.: alci ordinem ([[Kompanie]]), Plin. ep.: alci aures ([[Gehör]]), Quint.: alci civitatem ([[Bürgerrecht]]) a Caesare, Cic.: alci latum clavum, quaesturam a Caesare nostro, Plin. ep.: vitam, Liv. epit.: a Scipione [[soli]] [[sibi]] vitam, Val. Max.: veniam ([[Erlassung]]) exilii [[pro]] Annaeo [[Seneca]], [[simul]] praeturam, Tac. – m. folg. bl. Coniunctiv, m. folg. ut od. ne od. ut ne u. Konj., [[tandem]] impetravi abiret, Plaut.: impetrabis a Caesare, ut [[tibi]] [[abesse]] liceat, Cic.: rogando impetravit, ut paterentur se dicere, Vitr.: [[aliquando]] et a [[solo]] impetravi, ut alienas (arbores) alat, Plin.: impetrato ([[nachdem]] durchgesetzt worden war), ut manerent, Liv.: [[tributum]] pendĕre ne cogerentur, impetraverunt, Curt.: [[suadeo]] a te impetres, ne [[sis]] [[nugax]], Petron.: a servis impetrari [[vix]] potest, ne [[eam]] supellectilem fastidiant, Val. Max.: ceteri [[quoque]] impetrant, ne retineantur, Cic. Verr. 2, 71: impetrant, ut ne iurent, Cic. II. Verr. 1, 123. – m. folg. Acc. u. Infin., [[Agrippina]] in [[oppidum]] Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. ann. 12, 27: u. so Amm. 14, 1, 3. – im Zshg. absol. (verst. id, [[haec]], s. Spengel Ter. Andr. 528. Seyffert Cic. de amic. 39. [[Held]] Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3), si [[impetro]], Ter.: impetras, [[facile]] impetras, Plaut.: [[non]] [[potes]] impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato [[atque]] [[arbitro]], Plaut.: [[haec]] si [[tecum]] [[patria]] loquatur, [[nonne]] impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare [[non]] possent, ulteriores temptant, Caes.: regem hominem [[esse]], a [[quo]] impetres, [[ubi]] [[ius]], [[ubi]] [[iniuria]] [[opus]] sit, [[von]] dem [[man]] [[erlangen]] kann, [[was]] einem [[gerade]] [[vorteilhaft]] ist, [[Recht]] [[oder]] Rechtswidrigkeit, Liv. – m. de u. Abl. (s. [[Held]] Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4), ut de indutiis impetrarent, Caes.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posse, Caes.: de [[agro]] Veientibus restituendo impetratum (est), Liv. – II) [[als]] t. t. der Religionssprache = [[impetrio]], [[als]] günstiges [[Wahrzeichen]] zu [[erlangen]] [[suchen]], fulmina, Plin. 2, 140. – / [[Alter]] Infin. [[Fut]]. act. [[impetrassere]], Plaut. aul. 687; mil. 1128 u.a. | ||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=impetro, as, are. (''patro''.) :: 得。求得。得意。成。— hoc ab eo possum 吾能得其准。Incipere multo est quam impetrare facilius 始易成難。 Ab eo impetravi ut mihi abire liceret 吾已得其准别。 | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 20:05, 12 June 2024
Latin > English
impetro impetrare, impetravi, impetratus V :: obtain/procure (by asking/request/entreaty); succeed/achieve/be granted; obtain
Latin > English (Lewis & Short)
impĕtro: (inp-), āvi, ātum, 1 (archaic
I inf. pres. pass. impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40; inf. fut. act. impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6; id. Cas. 2, 3, 53; id. Mil. 4, 3, 35; id. Stich. 1, 2, 23), v. a. in-patro, to accomplish, effect, bring to pass; to get, obtain, procure, esp. by exertion, request, entreaty (class.; cf.: obtineo, adipiscor, consequor).
I In gen., constr. with acc., ut, ne, the simple subj., or absol.
(a) With acc.: quod volui, ut volo, impetravi per amicitiam et gratiam a Philocomasio, Plaut. Mil. 4, 5, 1: istuc confido a fratre me impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6: a me istam exceptionem numquam impetrabunt, Cic. Ac. 2, 30, 97: ei Dolabella rogatu meo civitatem a Caesare impetravit, id. Fam. 13, 36, 1: decet abs te id impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40: in omni re considerandum est et quid postules ab amico et quid patiare a te impetrari, Cic. Lael. 20, 76; cf. id. ib. 11, 38: dum id impetrant, Plaut. Capt. 2, 1, 37; 1, 2, 17: cum istuc, quod postulo, impetro cum gratia, Ter. And. 2, 5, 11; id. Ad. 3, 4, 44: uti ea, quae vellent, impetrarent, Caes. B. G. 1, 31, 2: (chorus) Impetrat et pacem et locupletem frugibus annum, Hor. Ep. 2, 1, 137: restitutionem patris, Quint. 7, 1, 42; 11, 3, 4: provinciam, id. 6, 3, 68: post impetratam studiis meis quietem, id. Prooem. § 1: impetrato Fortis Augusti reditu, Hor. C. 4, 2, 42.—
(b) With ut, ne, or the simple subj.: Cl. Quid, si ego impetro atque exoro a vilico, causa mea Ut eam illi permittat? St. Quid si ego ab armigero impetro, Eam illi permittat? atque hoc, credo, impetrassere, Plaut. Cas. 2, 3, 51 sq.: impetrabis igitur a Caesare, ut, etc., Cic. Att. 9, 2, A, 1; Q. Cic. Pet. Cons. 7, 26: a Sequanis impetrat, ut per fines suos ire Helvetios patiantur, Caes. B. G. 1, 9 fin.: verbisne istis, ut pugnent, te impetraturum credis, Liv. 2, 46, 6: postremo impetravi, ut ne quid ei succenseat, Plaut. Bacch. 3, 6, 4: suadeo, a te impetres, ne sis nugax, Petr. 52: tandem impetravi abiret, Plaut. Trin. 2, 4, 190.— Pass. impers.: aegre ab iis impetratum est summa tribunorum plebis contentione, ut in senatu recitarentur (litterae); ut vero ex litteris ad senatum referretur, impetrari non potuit, Caes. B. C. 1, 1, 1; Plin. 16, 32, 59, § 136.—In abl. of the part. perf.: impetrato, ut manerent, Liv. 9, 30, 10; Vell. 2, 107, 2.—
(g) * With acc. and inf.: Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. A. 12, 27.—
(d) Absol.: incipere multo est quam impetrare facilius, Plaut. Poen. 5, 2, 14: hilarus exit, impetravit, id. Mil. 4, 4, 62; id. As. 3, 3, 131: Ca. Jus hic orat. Ly. Impetrabit te advocato atque arbitro, id. Trin. 5, 2, 37: quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum non fuisse, cum, etc.? Cic. Lael. 11, 39: si id ita fecisset ... si non impetraret, etc., Caes. B. G. 1, 35, 4: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant, id. ib. 6, 2, 2: simul, ut, si quid possent, de induciis fallendo impetrarent, id. ib. 4, 13, 5; id. B. C. 1, 22 fin.; cf.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrare posse, id. B. G. 5, 36, 3; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2.—Esp.: impetras, you have your request, i. e. I will do as you desire, nolo ames. Pae. Facile impetras, Plaut. Pers. 2, 2, 63: adpropera! age, amabo! Mu. Impetras, abeo, id. Cas. 2, 2, 39; cf. id. Ep. 2, 2, 119; id. Cas. 2, 3, 17.—
II Esp.
A Like impetrio: exstat annalium memoria, sacris quibusdam et precationibus vel cogi fulmina vel impetrari, etc., Plin. 2, 53, 54, § 140.—
B In mal. part., to obtain, get possession of: ut superior sis mihi quam quisquam qui impetrant, Plaut. Men. 1, 3, 10.
Latin > French (Gaffiot 2016)
impĕtrō,⁸ āvī, ātum, āre (in et patro), tr.,
1 arriver à ses fins, obtenir : aliquid per aliquem Cic. Arch. 25, obtenir qqch. par l’entremise de qqn ; aliquid ab aliquo Cic. Læl. 76, obtenir qqch. de qqn ; aliquid alicui Cic. Fam. 13, 36, 1, obtenir qqch. pour qqn ; optatum Cic. Off. 3, 94, avoir son souhait réalisé
2 [avec ut ] obtenir que : Cic. Att. 9, 2 a, 1 ; Cæs. G. 1, 9 || [avec ne ] obtenir que ne pas : Cic. Verr. 2, 2, 71 || [avec subj. seul] Pl. Trin. 591 ; Cæl. d. Cic. Fam. 8, 12, 1 || [avec prop. inf.] Tac. Ann. 12, 27
3 abst] impetrare de, obtenir satisfaction au sujet de : Cæs. G. 4, 13, 5 ; 5, 36, 3 ; Cic. Off. 3, 113 ; Fam. 4, 13, 5, ou impetrare seul : Cæs. G. 1, 35, 4 ; 6, 2, 2 ; Cic. Læl. 39. inf. fut. act. impetrassere Pl. Aul. 679 ; Mil. 1128 ; etc.
Latin > German (Georges)
im-petro, āvī, ātum, āre (in u. patro), I) etwas, wonach man gestrebt hat, erlangen, auswirken, durchsetzen, es dahin bringen, honor dignitate impetratus, Cic.: optatum, den Wunsch erhalten, Cic.: non impetrare ab animo potuit, ut etc., es über sich bringen, Liv.: incipere multo facilius est, quam impetrare, Plaut. – bes. durch Bitten, Vorstellungen erlangen, auswirken, uti ea, quae vellent, impetrarent, Caes.: eā re impetratā, Caes.: ubi ea (amicitia societasque) impetrata (sunt), Sall.: alci ordinem (Kompanie), Plin. ep.: alci aures (Gehör), Quint.: alci civitatem (Bürgerrecht) a Caesare, Cic.: alci latum clavum, quaesturam a Caesare nostro, Plin. ep.: vitam, Liv. epit.: a Scipione soli sibi vitam, Val. Max.: veniam (Erlassung) exilii pro Annaeo Seneca, simul praeturam, Tac. – m. folg. bl. Coniunctiv, m. folg. ut od. ne od. ut ne u. Konj., tandem impetravi abiret, Plaut.: impetrabis a Caesare, ut tibi abesse liceat, Cic.: rogando impetravit, ut paterentur se dicere, Vitr.: aliquando et a solo impetravi, ut alienas (arbores) alat, Plin.: impetrato (nachdem durchgesetzt worden war), ut manerent, Liv.: tributum pendĕre ne cogerentur, impetraverunt, Curt.: suadeo a te impetres, ne sis nugax, Petron.: a servis impetrari vix potest, ne eam supellectilem fastidiant, Val. Max.: ceteri quoque impetrant, ne retineantur, Cic. Verr. 2, 71: impetrant, ut ne iurent, Cic. II. Verr. 1, 123. – m. folg. Acc. u. Infin., Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. ann. 12, 27: u. so Amm. 14, 1, 3. – im Zshg. absol. (verst. id, haec, s. Spengel Ter. Andr. 528. Seyffert Cic. de amic. 39. Held Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3), si impetro, Ter.: impetras, facile impetras, Plaut.: non potes impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato atque arbitro, Plaut.: haec si tecum patria loquatur, nonne impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores temptant, Caes.: regem hominem esse, a quo impetres, ubi ius, ubi iniuria opus sit, von dem man erlangen kann, was einem gerade vorteilhaft ist, Recht oder Rechtswidrigkeit, Liv. – m. de u. Abl. (s. Held Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4), ut de indutiis impetrarent, Caes.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posse, Caes.: de agro Veientibus restituendo impetratum (est), Liv. – II) als t. t. der Religionssprache = impetrio, als günstiges Wahrzeichen zu erlangen suchen, fulmina, Plin. 2, 140. – / Alter Infin. Fut. act. impetrassere, Plaut. aul. 687; mil. 1128 u.a.
Latin > Chinese
impetro, as, are. (patro.) :: 得。求得。得意。成。— hoc ab eo possum 吾能得其准。Incipere multo est quam impetrare facilius 始易成難。 Ab eo impetravi ut mihi abire liceret 吾已得其准别。
