consequor

Latin > English

consequor consequi, consecutus sum V DEP :: follow, go/come after; attend on; pursue; catch up with, overtake; follow up
consequor consequor consequi, consecutus sum V DEP :: happen subsequently, ensue/follow in order/time; act accordingly, follow plan
consequor consequor consequi, consecutus sum V DEP :: seek after, aim at; achieve, reach; obtain; acquire, gain; grasp/comprehend

Latin > English (Lewis & Short)

con-sĕquor: sĕcūtus (or sĕquūtus; v. sequor), 3,
I v. dep. a.
I To follow, follow up, press upon, go after, attend, accompany, pursue any person or thing (class. in prose and poetry); constr. with acc. or absol.
   A Lit.
   1    In gen. (rare).
   (a)    With acc.: consecutus est me usque ad fores, Plaut. Cist. 1, 1, 93: me continuo, id. Am. 3, 1, 20: te tam strenue, id. Rud. 2, 6, 9: prope nos, id. ib. 4, 3, 11; cf.: litteras suas prope, Liv. 41, 10, 12: vocem gradu, Plaut. Rud. 1, 4, 21.—
   (b)    Absol.: ita vos decet; Consequimini, Plaut. Mil. 3, 3, 22: hic se conjecit intro: ego consequor, Ter. Heaut. 2, 3, 36: ego rectā consequor, id. Hec. 3, 3, 12; Nep. Them. 7, 2: comitibus non consecutis, without attendants, Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
   2    In partic.
   a To follow after or pursue in a hostile manner: reliquas copias Helvetiorum, Caes. B. G. 1, 13: reliquos, id. ib. 1, 53: consequuntur equites nostri, ut erat praeceptum, Auct. B. G. 8, 27: consecutis strenue hostibus, Curt. 5, 4, 34: fugientem (Servium), Liv. 1, 48, 4.—Absol.: ita mihi videntur omnia, mare, terra, caelum consequi, ut, etc., Plaut. Am. 5, 1, 3 Fleck. Codd. (Ussing, concoqui).—
   b To follow, come after, in time: hunc Cethegum consecutus est aetate Cato, Cic. Brut. 15, 61: Sallustium (Livius, etc.), Vell. 2, 36, 3: has tam prosperas res consecuta est subita mutatio, Nep. Dion, 6, 1; cf. id. Cim. 3, 2: si haec in eum annum qui consequitur redundarint, Cic. Mur. 39, 85; cf.: omnes anni consequentes, id. Sen. 6, 19: tempus, id. Fin. 1, 20, 67: reliquis consecutis diebus, id. Phil. 1, 13, 32: ejusmodi tempora post tuam profectionem consecuta esse, id. Fam. 1, 5, a, 1; Auct. Her. 2, 5, 8: haec cum Crassus dixisset, silentium est consecutum. Cic. de Or. 1, 35, 160; cf. id. ib. 3, 2, 6; id. Tusc. 4, 8, 19: hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas, i. e. after death, Curt. 8, 5, 16.—
   B Trop.
   1    In gen. (rare): minas jam decem habet a me filia ... Hasce ornamentis consequentur alterae, Ter. Heaut. 4, 7, 9: his diebus, quae praeterita erunt superiore mense, opera consequi oportet, to make up, Col. 11, 2, 90.—Far more freq.,
   2    In partic.
   a To follow a model, copy, an authority, example, opinion, etc.; to imitate, adopt, obey, etc.: Chrysippum Diogenes consequens partum Jovis dejungit a fabulā, Cic. N. D. 1, 15, 41: eum morem, id. Leg. 2, 7, 18: alicujus sententiam, Plaut. As. 2, 1, 13: necesse'st consilia consequi consimilia, Ter. Heaut. 1, 2, 35; so, sententias (principum), Cic. Cat. 3, 6, 13: suum quoddam institutum, id. Off. 1, 32, 116: exilitatem, id. Brut. 82, 284: mediam consilii viam, Liv. 24, 45, 7.—
   b To follow a preceding cause as an effect, to ensue, result, to be the consequence, to arise or proceed from: rebus ab ipsis Consequitur sensus, Lucr. 1, 461; 3, 929; 4, 867; cf. id. 3, 477: ex quo fit ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor consequatur, Cic. Tusc. 4, 8, 19: quam eorum opinionem magni errores consecuti sunt, id. ib. 1, 16, 36: quod dictum magna invidia consecuta est, Nep. Dion, 6, 4: ex quo illud naturā consequi, ut communem utilitatem nostrae anteponamus, Cic. Fin. 3, 19, 64; Quint. 6, 3, 44; 2, 3, 2: quia libertatem pax consequebatur, Cic. Phil. 1, 13, 32.—
   (b)    Of a logical sequence, to follow: si quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam quod consequitur necessarium, Cic. Fat. 7, 14; 5, 9; cf. under P. a.—
II Meton. (causa pro effectu), by following after any person or thing, to reach, overtake, come up with, attain to, arrive at.
   A Lit.
   (a)    With acc.: si statim navigas, nos Leucade consequere, Cic. Fam. 16, 1, 2: aliquem in itinere, id. Inv. 2, 4, 15; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, A, § 3: fugientem, Liv. 1, 48, 4; Curt. 4, 9, 25; Dig. 42, 8, 10, § 16; cf. Verg. A. 11, 722: cohortes, Suet. Caes. 31: virum, Ov. M. 10, 672: rates, id. ib. 8, 143 et saep.—
   (b)    Absol.: si adcelerare volent, ad vesperam consequentur, Cic. Cat. 2, 4, 6: prius quam alter, qui nec procul aberat, consequi posset, Liv. 1, 25, 10: Fabius equites praemittit, ut ... agmen morarentur dum consequeretur ipse, Auct. B. G. 8, 28 init.: interim reliqui legati sunt consecuti, came up, Nep. Them. 7, 2.—
   B Trop., to reach, overtake, obtain (cf. assequor).
   1    Ingen.
   a With things as objects (so most freq.), to obtain, acquire, get, attain, reach: ut opes quam maximas consequantur, Cic. Off. 1, 19, 64; cf. quaestum, id. Imp. Pomp. 12, 34: amplissimos honores, id. Planc. 5, 13: magistratum, id. ib. 25, 60: eam rem (i. e. regna), Caes. B. G. 2, 1: dum sua quisque spolia consequi studet, Curt. 4, 9, 19.—With ab: nec dubitat quin ego a te nutu hoc consequi possem, Cic. Fam. 13, 1, 5: ab aliquo suum consequi, Gai Inst. 2, 55; Dig. 15, 1, 9, § 1; Cic. Planc. 23, 55.—With ex: fructum amplissimum ex vestro judicio, Cic. Imp. Pomp. 1, 2: gloriosam victoriam ex rei publicae causā, id. Cael. 7, 18: aliquid commodi ex laboriosā exercitatione corporis, id. Fin. 1, 10, 35; Quint. 7, 2, 42.—With per: omnia per senatum (corresp. with adsequi per populum), Cic. Fam. 1, 7, 10; Quint. 3, 8, 34. —With abl.: ut omnem gloriam ... omni curā atque industriā consequare, Cic. Fam. 1, 7, 9; 1, 5, b, 2 fin.: suis erga aliquem meritis inpunitatem, id. Planc. 1, 3: tantam gloriam duabus victoriis, Nep. Them. 6, 3; id. Dat. 5, 2; id. Att. 19, 2; 21, 1; Quint. 10, 1, 8; 10, 1, 102; Ov. Tr. 5, 7, 68.—With in and abl.: si quid in dicendo consequi possum, Cic. Imp. Pomp. 1, 2: in hac pernicie rei publicae ... gratiam, id. Off. 2, 22, 79: Achillis gloriam in rebus bellicis, Quint. 12, 11, 27; cf. Nep. Ages. 2, 5.—With ut or ne: hoc consequi, ut ne, etc., Cic. Fam. 1, 2, 4: nec legum repertores sine summā vi orandi consecutos, ut. etc., Quint. 2, 16, 9; 5, 10, 125; 8, 3, 70; Vell. 2, 124, 4; Cels. 7, 26, 3; vix per matrem consecutus, ut, etc., Suet Tib. 12: per quae si consequi potuimus, ut, etc., Cels. 3, 19: sicut hic Cicero consequitur, ne, etc., Quint. 9, 2, 62.—Absol.: quibus ex rebus largiter erat consecutus, made great profit, Auct. B. Afr. 62; cf.: non quod minore numero militum consequi difficile factu putaret, sed ut, etc., Auct. B. Alex. 30, 3: non est turpe non consequi, dummodo sequaris, Sen. Ben. 5, 5, 4.—With inf. as object: vere enim illud dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi, Cic. de Or. 1, 33, 150.—
   b Sometimes with a personal object, and with a thing as subject (cf. capio, II.), to reach, come to, overtake: matrem ipsam ex aegritudine hac miseram mors consecuta'st, Ter. Phorm. 5, 1, 23: tanta prosperitas Caesarem est consecuta. ut, etc., Nep. Att. 19, 3; Quint. 7, 4, 19: si aliqua nos incommoda ex iis materiis consequentur, id. 2, 10, 14; cf. I. B. 2, b. supra.—
   2    In partic.
   a To become like or equal to a person or thing in any property or quality, to attain, come up to, to equal (cf. adsequor): aliquem majorem, Cic. Brut. 64, 228: nullam partem tuorum meritorum, id. Fam. 1, 8, 6; cf.: ad consequendos, quos priores ducimus, accendimur, Vell. 1, 17, 7: verborum prope numerum sententiarum numero, Cic. de Or. 2, 13, 56; Col. 11, 2, 90.—
   b To reach with the sight, to distinguish (rare): animalia minuta, quae non possunt oculi consequi, Varr. R. R. 1, 12, 2.—
   c To attain to something intellectually or by speech, to understand, perceive, learn, know: similitudinem veri, Cic. Univ. 3 init.: plura, Nep. Alcib. 2, 1: quantum conjecturā, Caes. ap. Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 4: omnis illorum conatus investigare et consequi, Cic. Verr. 1, 16, 48; id. Fam. 1, 8, 6: omnia alicujus facta aut memoriā consequi aut oratione complecti. id. Verr. 2, 4, 26, § 57: tantam causam diligentiā consequi et memoriā complecti, id. Div. in Caecil. 12, 39.—
   d Of speech or lang., to attain, be equal to, impress fully, do justice to, etc.: vestram magnitudinem multitudinemque beneficiorum, Cic. Red. Quir. 2, 5: laudes ejus verbis, id. Phil. 5, 13, 35, cf. id. Fragm. ap. Non. p. 270, 21: omnia verbis, Ov M. 15 419; cf. Cic. Dom. 50, 129.—Hence, consĕquens, entis, P. a. (acc. to I. B.).
   A According to reason, correspondent, suitable, fit: in conjunctis verbis quod non est consequens vituperandum est, Cic. Part. Or. 6, 18; cf. Quint. 4, 3, 5; 5, 10, 75.—Hence,
   2    Consequens est = consentaneum est, it is in accordance with reason, fit, suitable, etc.; with ut or acc. and inf.: consequens esse videtur, ut scribas, etc., Cic. Leg. 1, 5, 15: consequens est, eos invitos non potuisse retineri, Quint. 5, 10, 77; so, dicere, Gell. 1, 4, 7; Dig. 43, 23, 15 fin.—
   B That follows logically, consequent; with dat.: assentior, eorum quae posuisti alterum alteri consequens esse, Cic. Tusc. 5, 8, 21; cf. id. ib. 5, 7, 18.—Comp.: quid consequentius, quam ut, etc., Aug. Trin. 15, 19 fin.—Sup. apparently not in use.—Hence, subst.: consĕ-quens, entis, n., a consequence: teneamus illud necesse est, cum consequens aliquod falsum sit, illud, cujus id consequens sit, non posse esse verum, Cic. Fin. 4, 24, 68: consequentibus vestris sublatis, prima tolluntur, id. ib. 4, 19, 55; id. de Or. 2, 53, 215; id. Top. 12, 53; Quint. 5, 10, 2; 6, 3, 66.— Hence, consĕquenter, adv. (post-class.).
   1    In an accordant, suitable manner, suitably, conformably; with dat.: prioribus dicere, Dig. 35, 2, 11; so ib. 10, 2, 18; App. M. 11, p. 257.—Absol., Hier. Ep. 22, n. 13.—
   2    In consequence, consequently, App. M. 10 init.—Comp. and sup. not in use.!*? Pass.: quae vix ab hominibus consequi possunt ἀνύεσθαι, Orbilius ap. Prisc. p. 791 P.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnsĕquor,⁷ sĕcūtus sum, sĕquī.
    I tr.,
1 venir après, suivre aliquem, suivre qqn : Pl. Amph. 880, etc. ; Cic. Verr. 2, 5, 104, etc. ; aliquem vestigiis Cic. Clu. 36, suivre qqn à la trace || poursuivre [l’ennemi] : Cæs. G. 3, 19, 4 ; Liv. 22, 6, 11, etc.
2 suivre [chronologiquement] : hunc consecutus est Syracusius Philistus Cic. de Or. 2, 57, après lui [Thucydide] vint Philistus de Syracuse (2, 93)
3 poursuivre, rechercher qqch. : voluptates Cic. Fin. 1, 48 ; laudem Cic. Part. 79, rechercher les plaisirs, l’estime ; exilitatem Cic. Br. 284, la maigreur du style
4 suivre comme conséquence : eorum opinionem magni errores consecuti sunt Cic. Tusc. 1, 36, leur opinion a donné lieu à de grossières erreurs (4, 19 ; Phil. 1, 32 ; Nep. Dion 6, 4)
5 atteindre, rejoindre, rattraper [qqn] : Cic. Tusc. 1, 103 ; Att. 3, 4, etc.; Cæs. G. 7, 88, 7 ; C. 2, 35, 1, etc.; Liv. 3, 23, 5, etc. || atteindre un lieu : Cic. Phil. 14, 32 ; Fam. 7, 28, 2 || [fig.] atteindre, obtenir, acquérir [qqch.] : honores Cic. Planc. 13, obtenir les magistratures ; quæstus Cic. Pomp. 34, réaliser des gains ; aliquid ab aliquo Cic. Sest. 57 ; Mur. 71, etc., obtenir qqch. de qqn ; aliquid ex aliqua re Cic. Pomp. 2 ; Fin. 1, 32, retirer qqch. de qqch. || hoc consequi ut subj. Cic. de Or. 1, 130 ; 2, 139, obtenir ce résultat que ; utrumque consequitur ut et... et... Cic. Tusc. 3, 34, il obtient ce double avantage de... et de... ; hoc consequi ne Cic. Clu. 51 ; Fam. 1, 2, 4 ; 1, 9, 6, obtenir ce résultat d’empêcher que ; [avec inf.] vere illud dicitur perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi Cic. de Or. 1, 150, le proverbe a raison de dire qu’en parlant mal on arrive vite à mal parler || atteindre, égaler : [qqn] Cic. Br. 228 ; Sen. Ben. 5, 5, 3 ; [qqch.] Cic. de Or. 2, 56 ; Fam. 1, 68 ; Quint. 10, 2, 7 || atteindre, réaliser par la parole, exprimer dignement : verbis laudem alicujus Cic. Sest. 87, exprimer en termes suffisants la gloire de qqn (Phil. 5, 35 ; 14, 29 ; Quir. 5) || atteindre, embrasser (par la mémoire) : aliquid memoria consequi Cic. Verr. 2, 4, 57 ; Plin. Min. Pan. 75, 1 || atteindre qqn [= lui échoir en partage] : uti Verrem dignus exitus ejusmodi vita consequatur Cic. Verr. 2, 5, 189, [je demande] qu’une fin digne d’une telle existence atteigne Verrès (Sest. 51 ; Nat. 1, 26 ; Fin. 1, 32 ; Quint. 2, 10, 14).
    II intr., venir ensuite : præmisso Octavio... consecutus est Dolabella Cic. Phil. 11, 5, Octavius ayant été envoyé en avant..., Dolabella vint ensuite (Phil. 10, 8 ; Cæs. G. 4, 26, 5 ; C. 3, 106, 2) || [chronologiquement] : Cic. Verr. 2, pr. 31 ; Br. 12, etc. ; vilitas annonæ ex summa inopia consecuta est Cic. Pomp. 44, le bas prix du blé a succédé à l’extrême disette || [comme conséquence] : Part. 133 ; Fin. 4, 54 ; ex quo illud natura consequi ut subj. Cic. Fin. 3, 64, [d’après eux] il s’ensuit naturellement que... sens passif, d’après Prisc. Gramm. 8, 16 et 8, 18, d. Orbil. et Varro.

Latin > German (Georges)

cōn-sequor, secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. mitfolgen, nachfolgen, nachgehen, nachkommen, I) im allg.: 1) eig.: a) im guten Sinne: una earum interea propere praecucurrit nuntians nunc me venisse; ego eius videndi cupidus rectā consequor, Ter.: comitibus non consecutis, Cic. – m. Acc., alqm vestigiis (auf dem Fuße), Cic.: alqm continuo, strenue, Plaut.: alqm clanculum usque ad fores, Plaut. – u. (im Bilde) v. Lebl., hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas, folgt nach (= wird ihm nachmals zuteil), Curt. 8, 5 (19), 16. – b) als Verfolger nachfolgen, nachsetzen, consequuntur equites nostri, ut erat praeceptum, invaduntque, Hirt. b. G.: consecutis hostibus strenue, Curt. – m. Acc., c. statim Hasdrubalem, Liv.
2) übtr.: a) der Zeit nach unmittelbar folgen, erfolgen, eintreten, v. Zeitabschnitten usw., tempus praeteritum, instans, consequens, Cornif. rhet.: is annus, qui consequitur, Cic.: omnes anni consequentes, Cic.: proximo, altero, tertio, denique reliquis consecutis diebus, Cic.: in illo tempore civitatis, quod post mortem Caesaris consecutum est, Cic.: tamen afficior summo dolore eiusmodi tempora post tuam profectionem consecuta esse, ut etc., Cic. – v. Ereignissen, Zuständen, haec cum dixisset silentium est consecutum, Cic.: vere ei mortem eam est auguratus, quae brevi consecuta est, Cic.: quodsi non est mors consecuta (bei Krankheit), Cels. – m. Acc., quia libertatem pax consequebatur, Cic.: has tam prosperas res consecuta est subita commutatio, Nep.: quam crudelitatem sera paenitentia consecuta est, Curt. – v. Pers., et consecutus Sallustium Livius Tibullusque et Naso, Vell.: hunc Cethegum consecutus est aetate (der Zeit nach) Cato, Cic.: ille me in tribunatu liberorum iure praecessit, ego illum in praetura sum consecutus, Plin. ep. – b) einer vorhergehenden Ursache als Wirkung unmittelbar folgen, auf etw. unmittelbar erfolgen, von etw. die unmittelbare Folge sein, aus etw. unmittelbar entspringen, von etw. die Ursache (Quelle) sein, α) übh., necesse est consilia consequi consimilia, Ter. – m. ab od. ex u. Abl., rebus ab ipsis consequitur sensus, Lucr.: ex quo illud naturā consequi, ut communem utilitatem nostrae anteponamus, Cic. – m. Acc. dessen, worauf etw. folgt od. erfolgt usw., quam eorum opinionem magni errores consecuti sunt, Cic.: quod dictum magna invidia consecuta est, Nep.: ex quo fit, ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor et dentium crepitus consequatur, Cic. – β) logisch folgen, die logische Folge sein, si igitur, quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam, quod consequitur, necessarium, Cic. – m. Acc. dessen, worauf etw. folgt usw., qui autem ex eo cogi putat, ne ut sedeamus quidem aut ambulemus voluntatis esse, is non videt, quae quamque rem res consequatur, was von jedem die Folge sei, Cic. – c) einem sich vorgesetzten Wege od. Ziele (einer Ansicht, einer Vorschrift, einem Vorbilde) gleichs. nachgeben, etw. streng verfolgen, streng einhalten, sich streng od. getreulich an etw. halten, etw. streng befolgen, einer Sache sich streng befleißigen, c. mediam consilii viam, Liv.: c. suum quoddam institutum, Cic.: exilitatem de industria, Cic. – quem (Chrysippum) Diogenes Babylonium consequens partum Iovis disiungit a fabula, Cic.
II) prägn., nachkommen = jmd. od. etw. einholen, ereilen, erreichen, 1) eig.: a) im guten Sinne (s. Fabri Liv. 24, 20, 2): interim reliqui legati sunt consecuti, Nep.: Aureliā viā profectus est; si accelerare volent, ad vesperam consequentur, Cic. – m. Acc., tu nihilo minus, si properaris, nos consequere, Cic.: alcis litteras prope consecutum esse, Liv.: c. in itinere proficiscentem ad mercatum quendam, Cic.: c. Ephesi regem, Liv.: si statim navigas, nos Leucade consequere, Cic. – v. Lebl., Scipionem litterae consecutae sunt, Caes.: animalia minuta, quae non possunt oculi consequi, Varr. – b) als Verfolger (bes. als milit. t. t.), priusquam alter, qui nec procul aberat, consequi posset, Liv. – m. Acc., c. fugientem, Liv.: longe progressum equitem (v. Tiger), Mela: reliquas copias Helvetiorum, Caes.: reliquos omnes equitatu, Caes.: hos in Algido, Liv. – columbam pennis (v. Geier), Verg.: alqm pedibus, Ov. – u. (im Bilde) habeo certam viam atque rationem, quā omnes eorum conatus investigare et consequi possim, aufspüren u. hinter sie (ihnen auf die Sprünge) kommen kann, Cic. I. Verr. 48.
2) übtr.: a) übh. etw. erreichen, α) v. Pers. als Besitz, Erfolg usw., mit od. ohne Zutun (Streben) etw. erreichen, erzielen, erlangen, gewinnen, davon haben, sich aneignen, sich zu eigen machen, gew. etw. Erwünschtes, cuius rei tantae tamque difficilis facultatem consecutum esse me (erstrebt od. erzielt zu haben) non profiteor; secutum esse (darnach gestrebt oder gezielt zu haben) prae me fero, Cic.: nos ea, quae consecuti sumus, his studiis et artibus adeptos esse, quae etc., Cic.: facere omnia voluptatis causā, etiam si eam non consequare, aut non dolendi, etiam si id assequi nequeas, aut eorum, quae secundum naturam sunt, adipiscendi, etiam si nihil consequare, Cic.: ut brevi consecutus (sich zu eigen gemacht, gelernt) quae insinuaverat grammaticus, Treb. Poll. XXX tyr. 28, 2. – u. so c. quaestum, Cic.: opes quam maximas, Cic.: potentiam, Cic.: laudem egregiam, Cic.: amplissimum nomen, Cic.: honores amplissimos, Cic.: eum magistratum (verst. consulatum), Cic.: eloquentiam, Cic.: meritum cognomen Pii, Vell. – m. ab u. Abl., quasi ab eo (a populo Romano) facilius ob eam causam dignitatem quam volunt consequantur, Cic. – m. ex u. Abl., aliquid ex ea (verst. exercitatione corporis laboriosa) commodi c., Cic.: fructum amplissimum ex rei publicae causa, Cic.: ex rei publicae causa mihi quidem molestam, sibi gloriosam victoriam consecutus est, Cic. – m. per u. Akk., omnia per senatum (neben assequi per populum), Cic.: per haec et per eos cibos, qui extenuant, idem se consequi dicunt, Cels. – m. Abl. (durch), dominationem non vi c., sed suorum voluntate, Nep.: c. tantam gloriam duabus victoriis, Nep.: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus, Cic.: magnam laudem et a summo viro et ab exercitu consequebare equitando, iaculando, omni militari labore tolerando, Cic.: quantum notando consequi poterant (pueri), durch Abkürzungen (im Schreiben) sich aneignen konnten, Quint.: nihil adeo arduum sibi esse, quod non virtute consequi possent, Caes.: ut reiciendis voluptatibus maiores alias consequantur, Cic.: hoc (diesen Punkt, so viel) illo initio consecutus, Cic. – m. in u. Abl., si quid in dicendo consequi possum, Cic.: c. gloriam in rebus bellicis, Quint.: multum in eo (dabei), Nep. – m. ut od. ne u. Konj., mit u. ohne vorhergeh. allgemeines Objekt (hoc, id), zB. hoc c., ut ne etc., Cic. ep. 1, 2, 4: u. c., ut etc., Liv. 4, 51, 3. Vell. 2, 124, 4: quo consequebatur, ut etc., Cels. 7, 26. no. 3: vix per matrem consecutus, ut etc., Suet. Tib. 12, 1: per quae si consequi potuimus, ut etc., Cels. 3, 19: non consecutus esset docendo, ut etc., Quint. 8, 3, 3: hic Cicero consequitur, ne etc., Quint. 9, 2, 62. – absol. m. ex u. Abl., quibus ex rebus largiter erat consecutus, hatte er reichlichen Nutzen erreicht, sah er sich reichlich belohnt, Auct. b. Afr. 72, 6: od. m. Abl. (durch), non quod minore numero militum consequi difficile factu putaret, sed ut etc., das Gelingen des Handstreichs, Auct. b. Alex. 30, 3. – selten (wie auch ἀπολαύειν) etwas Unerwünschtes, einen Nachteil erzielen, davon haben, zu genießen haben, c. sinisteritatis atque malignitatis famam, Plin. ep.: perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi, Cic.: u. m. ut u. Konj., ita consequi medicum, ut hominem crudeliter iugulet, Cels. 1. praef. p. 7, 36 D. – β) v. glücklichen u. unglücklichen Zuständen, jmd. erreichen, treffen, ereilen, tanta prosperitas Caesarem est consecuta, ut etc., Cic.: quia consequuntur magni dolores eos, qui ratione voluptatem sequi nesciunt, Cic.: cuius facti merita eum poena intra biennium consecute est, Vell. – m. in u. Abl., qua in re summa felicitas celeritasque (ein glücklicher u. schneller Erfolg) in recipiendis civitatibus Fabium consequitur, Hirt. b. G. – m. ex (infolge) u. Abl., ex bellica victoria non fere quemquam est invidia civium consecuta, Cic.: matrem ipsam ex aegritudine hac mors est consecuta, Ter. – b) einen Ggstd., der uns in irgend einer Hinsicht voraus war, erreichen, α) nacheifernd einen Gegenstand einholen, erreichen, ihm nachkommen = ihm gleichkommen, etw. treffen u. dgl., non est turpe non consequi, dummodo sequaris, Sen. de ben. 5, 5, 3. – m. Acc., nec maiorem consequi poterat (Sisenna) et minori necesse erat cedere, Cic.: ad consequendos quos priores ducimus accendimur, Vell.: turpe etiam illud est, contentum esse id consequi, quod imiteris, Quint.: c. vitia magnorum, Quint. – m. Abl. (durch, mit), aufwiegen, nullam partem alcis meritorum gratiā consequi posse, Cic.: verborum prope numerum sententiarum numero, Cic.: immortalem illam Sallustii velocitatem diversis virtutibus, Quint. – u. bes. durch Worte aufwiegen = vollständig ausdrücken, alcis laudes verbis, Cic.: omnia verbis, Ov. – β) mit dem Verstande od. Gedächtnisse erreichen = vollständig begreifen, auffassen, umfassen, similitudinem veri, Cic. – gew. m. Abl. (mit, durch), tantam causam et diligentiā consequi et memoriā complecti et oratione expromere, Cic.: nullo modo possum omnia istius facta aut memoriā consequi aut oratione complecti, Cic.: quantum coniecturā consequebar, Caes. in Cic. ep.: quid copiarum haberes, cum ipse coniecturā consequi poteram, tum ex tuis litteris cognovi, Cic. – c) Versäumtes einholen, nachholen, his diebus, quae praeterita erant superioribus, opera consequi debebit, Col. 11, 2, 90. – / consequi passiv = ἀνύεσθαι, erreicht werden, quae vix ab hominibus consequi possunt, Orbil. bei Prisc. 8, 16: ebenso Part. Perf. consecuta, Varr. bei Prisc. 8, 18.

Latin > Chinese

consequor, eris, cutus vel quutus sum, qui. d. :: 趕尾。趕上。得。被趕。— id animo 心明悉。— morem suum 隨己規。— memoria 記得 — verbis 言盡。— conjectura 估量。— sententiam ejus 從其意。Anni consequentes 後幾年。Consequens falsum 假推論。Annus qui consequitur 下年。