ἐρετμόν: Difference between revisions

From LSJ

νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.

Source
m (Text replacement - " ," to ",")
m (Text replacement - "οῑσι" to "οῖσι")
Line 26: Line 26:
}}
}}
{{grml
{{grml
|mltxt=[[ἐρετμόν]], τὸ (AM)<br /><b>1.</b> το [[κουπί]] («πῆξαι τ’ ἐπὶ τύμβῳ [[ἐρετμόν]]» — και να ορθώσεις [[πάνω]] στο [[μνήμα]] [[κουπί]], <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> το αντρικό [[μόριο]]<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> το [[φτερό]] πτηνού («πτερύγων ἐρετμοῑσιν», <b>Αισχύλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>ερε</i>- του τ. [[ερέτης]], με διαφορετικό [[επίθημα]]. Η λ. μαρτυρείται από τον Όμηρο και τους ποιητές, ενώ στον πεζό λόγο χρησιμοποιείται συνηθέστερα η λ. [[κώπη]]. Από τον τ. [[ερετμόν]] προέρχεται το μετονοματικό [[ερετμώ]] [[καθώς]] και το κύριο όνομα <i>Ερετμεύς</i> που απαντά στον Όμηρο, ο [[ίδιος]] δε ο τ. [[ερετμόν]] εμφανίζεται σε αρκετά [[σύνθετα]] ως β’ συνθετικό: [[δολιχήρετμος]], <i>εξήρετμος</i>, [[επήρετμος]], [[ευήρετμος]], [[ισήρετμος]], [[λευκήρετμος]], [[φιλήρετμος]].
|mltxt=[[ἐρετμόν]], τὸ (AM)<br /><b>1.</b> το [[κουπί]] («πῆξαι τ’ ἐπὶ τύμβῳ [[ἐρετμόν]]» — και να ορθώσεις [[πάνω]] στο [[μνήμα]] [[κουπί]], <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> το αντρικό [[μόριο]]<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> το [[φτερό]] πτηνού («πτερύγων ἐρετμοῖσιν», <b>Αισχύλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>ερε</i>- του τ. [[ερέτης]], με διαφορετικό [[επίθημα]]. Η λ. μαρτυρείται από τον Όμηρο και τους ποιητές, ενώ στον πεζό λόγο χρησιμοποιείται συνηθέστερα η λ. [[κώπη]]. Από τον τ. [[ερετμόν]] προέρχεται το μετονοματικό [[ερετμώ]] [[καθώς]] και το κύριο όνομα <i>Ερετμεύς</i> που απαντά στον Όμηρο, ο [[ίδιος]] δε ο τ. [[ερετμόν]] εμφανίζεται σε αρκετά [[σύνθετα]] ως β’ συνθετικό: [[δολιχήρετμος]], <i>εξήρετμος</i>, [[επήρετμος]], [[ευήρετμος]], [[ισήρετμος]], [[λευκήρετμος]], [[φιλήρετμος]].
}}
}}
{{lsm
{{lsm

Revision as of 09:40, 18 June 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐρετμόν Medium diacritics: ἐρετμόν Low diacritics: ερετμόν Capitals: ΕΡΕΤΜΟΝ
Transliteration A: eretmón Transliteration B: eretmon Transliteration C: eretmon Beta Code: e)retmo/n

English (LSJ)

τό, A oar, poet. for κώπη, πῆξαί τ' ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν Od.11.77, cf. 23.276, Pi.P.4.18, E.El.433(lyr.), etc.; εὐῆρες ἐ. Od.11.121,129, etc. : pl., εὐήρε' ἐ. ib.125; ἐρετμοῖσι φρύξουσι Orac. ap.Hdt.8.96, cf. E.IA1388 (troch.), IT1485 : metaph., πτερύγων ἐ. A.Ag.52 (anap.). II = τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον, Hsch. (A fem. form ἐρετμαῖς = κώπαις is found in Hsch.)

German (Pape)

[Seite 1025] τό, im sing. seltener als das Folgde, im plur. die gew. Form, das Ruder, εὐήρε' ἐρετμά, Od. 11. 124 u. öfter; sonst bleibt das, genus unentschieden.

Greek (Liddell-Scott)

ἐρετμόν: τό, Λατ. remus, ποιητ. ἀντὶ κώπη, πῆξαί τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμὸν Ὀδ. Λ. 77, πρβλ. Ψ. 276, Πίνδ., Αἰσχύλ., κλ.· εὐῆρες ἐρετμὸν Ὀδ. Λ. 121, 129, κτλ.· οὕτω, κατὰ πληθ., εὐήρε’ ἐρετμὰ αὐτόθι 124· ἐρετμοῖσι Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 8. 96· ἐρετμὰ Εὐρ. Ι. Α. 1388, Ι. Τ. 1485: ― ἐπὶ πτερύγων, ἴδε τὸ ῥῆμα ἐρέσσω ΙΙ. 1. ΙΙ. «τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον» Ἡσύχ.

French (Bailly abrégé)

οῦ (τό) :
rame.
Étymologie: ἐρέσσω.

English (Autenrieth)

oar. (Od. and Il. 1.435.) (The cut, from an antique vase, represents a different way of working the oars from that of the Homeric age; see cut No 120.)

English (Slater)

ἐρετμόν
   1 oarἁνία τ' ἀντ ἐρετμῶν δίφρους τε νωμάσοισιν” (P. 4.18)

Greek Monolingual

ἐρετμόν, τὸ (AM)
1. το κουπί («πῆξαι τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν» — και να ορθώσεις πάνω στο μνήμα κουπί, Ομ. Οδ.)
2. μτφ. το αντρικό μόριο
3. μτφ. το φτερό πτηνού («πτερύγων ἐρετμοῖσιν», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ερε- του τ. ερέτης, με διαφορετικό επίθημα. Η λ. μαρτυρείται από τον Όμηρο και τους ποιητές, ενώ στον πεζό λόγο χρησιμοποιείται συνηθέστερα η λ. κώπη. Από τον τ. ερετμόν προέρχεται το μετονοματικό ερετμώ καθώς και το κύριο όνομα Ερετμεύς που απαντά στον Όμηρο, ο ίδιος δε ο τ. ερετμόν εμφανίζεται σε αρκετά σύνθετα ως β’ συνθετικό: δολιχήρετμος, εξήρετμος, επήρετμος, ευήρετμος, ισήρετμος, λευκήρετμος, φιλήρετμος.

Greek Monotonic

ἐρετμόν: τό (ἐρέσσω), Λατ. remus, κουπί, σε Ομήρ. Οδ., Ευρ.· λέγεται για φτερούγες, βλ. ἐρέσσω.

Russian (Dvoretsky)

ἐρετμόν: τό (в прозе κώπη) весло Hom., Pind., Aesch., Eur., Her.

Middle Liddell

ἐρέσσω
Lat. remus, an oar, Od., Eur.: —of wings, v. ἐρέσσω II. 1.