συνοχή

English (LSJ)

ἡ, (συνέχω)

   A holding together, μηχανημάτων Orib.49.4.75; grasping in the hand, ῥόας Philostr.VA4.28.    2 maintenance, control, σ. ἡ ἑαυτοῦ selfmaintenance, Chrysipp.Stoic.2.173; προνοίᾳ καὶ σ. θεοῦ Placit.2.4.2; σ. τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας Epicur.Fr.361.    II (συνέχομαι) a being held together,    1 contraction, ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ where the road contracts, at a narrow part of the road, Il.23.330; ἁλὸς ἐν ξυνοχῇσιν in the narrows or straits, A.R.2.318; ἐνὶ ξυνοχῇ λιμένος Id.1.1006.    2 conflict in battle, ἐνὶ ξυνοχῇσιν ἀγῶνος Q.S.4.342; ἐνὶ ξυνοχῇ πολέμοιο A.R.1.160; στυγερῶν ἐγ ξυνοχαῖς πολέμων IG9(1).1064 (Anticyra, iii B.C.).    3 continuity, Arist.Top.122b26, cf. Alex.Aphr.ad loc.; σ. κατὰ τόπον Apollod.Stoic. 3.260; coherence, σ. καὶ ἕνωσις τῶν μερῶν Dam.Pr.112, al.; combination of elements, Plot.2.9.5.    b intension or connotation, Dam.Pr.263.    4 line of union, meeting-place, βλεφάρων Coluth.74; ξ. χιτῶνος the joining of the tunic on the shoulder, A.R.1.744; ἡ κατὰ τὴν ἐσθῆτα σ. the clinging of the garment to the body, Arr.Epict.4.11.12.    5 metaph., distress, affliction, Ev.Luc.21.25, 2 Ep.Cor.2.4; oppression, Vett.Val.2.8(pl.),PMag.Lond.122.35; detention, imprisonment, BGU 1821.21 (i B.C.), PLond.2.354.24 (i B.C.), Vett.Val.74.23, Man.1.313 (pl.), al.: but of going to bed in disease, ἀκίνδυνος ἔσται ἡ σ. Serapio in Cat.Cod.Astr.1.102.    6 trap, gin, snare, LXX Jd.2.3 (pl.).

Greek (Liddell-Scott)

συνοχή: Ἀττ. ξυν-, ἡ, (συνέχω) συγκράτησις, τὸ κατέχειν ἐν τῇ χειρί, τινος Φιλόστρ. 168. ΙΙ. (συνέχομαι, τὸ συνέχεσθαι, συγκρατεῖσθαι, 1) συστολή, σμίκρυνσις, ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ, ἔνθα ἡ ὁδὸς συστέλλεται, στενεύει, Ἰλ. Χ. 330· ἁλὸς ἐν ξυνοχῇσιν, εἰς τὰ στενὰ τῆς θαλάσσης, ἐν τοῖς πορθμοῖς, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 318· ἐνὶ ξυνοχῇ λιμένος ὁ αὐτ. 1. 1006 2) συμπλοκή, ξυνοχῇσιν ἀγῶνος Κόϊντ. Σμ. 4. 342· ἐνὶ ξυνοχῇ πολέμοιο Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 160. 3) συνέχεια, Ἀριστ. Τοπ. 4. 2, 13, πρβλ. Ἀλέξ. Ἀφρ. παρὰ Σουΐδ. 4) γραμμὴ ἢ σημεῖον ἑνώσεως ἢ συναντήσεως, βλεφάρων Κόλουθ. 73· ξυν. χιτῶνος, ἡ κατὰ τὸν ὦμον σύνδεσις τοῦ χιτῶνος, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 744· ἡ κατὰ ἐσθῆτα σ., ἡ εἰς τὸ σῶμα συναρμογὴ τοῦ ἐνδύματος, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 4. 11, 12. 5) ἐμπόδιον, κώλυμα, τῆς κινήσεως Ἀριστ. περὶ Φυτ. 1. 2, 4, πρβλ. 1. 3, 8· σ. ἑαυτοῦ, ἡ ἐφ’ ἑαυτοῦ συγκράτησις, κυριότης, Χρύσιππ. παρὰ Πλουτ. 2. 1054F· προνοίᾳ καὶ συν θεοῦ αὐτόθι 886Ε, πρβλ. 881Β. 6) μεταφορ., ἀνάγκη, στενοχωρία, θλῖψις, Εὐαγγ. κ. Λουκ. κα΄, 25. Β΄ Ἐπιστ. πρ. Κορινθ. β΄, 4· ― ἐπὶ φυλακίσεως, εἱρκτῆς, Μανέθ. 1. 313, κ. ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 cohésion, jonction, union ; contention d’esprit, attention;
2 resserrement : ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ IL à l’endroit où la route se resserre, carrefour.
Étymologie: συνέχω.

English (Autenrieth)

(ἔχω): pl., meeting, ὁδοῦ, of the forward and the homestretch, Il. 23.330†.

Spanish

posesión

English (Strong)

from συνέχω; restraint, i.e. (figuratively) anxiety: anguish, distress.

English (Thayer)

συνοχῆς, ἡ (συνέχω, which see), a holding together, narrowing; narrows, the contracting part of a way, Homer Iliad 23,330. Metaphorically, straits, distress, anguish: καρδίας added, contractio animi, Cicero, Tusc. 1,37, 90; opposed to effusio, 4,31, 66; συνοχήν καί ταλαιπωρίαν, Aq.).

Greek Monolingual

η, ΝΜΑ, και αττ. τ. ξυνοχή Α συνέχω
1. συγκράτηση, σύνδεση
2. μτφ. α) λογική αλληλουχία, ειρμός (α. «λείπει η συνοχή από τον λόγο του» β. «τὰς... εὐτονωτάτας καὶ στερροτάτας συνοχὰς οὐ συντριπτέον οὐδὲ διακοπτέον», Ωριγ.)
β) στενοχώρια, θλίψη
νεοελλ.
1. φυσ. διαμοριακή ελκτική δύναμη η οποία ασκείται ανάμεσα σε δύο προσκείμενα τμήματα ενός υλικού, συνήθως στερεού ή υγρού
2. (κοινων.-ψυχολ.) η συνισταμένη όλων τών δυνάμεων που επιδρούν στα μέλη μιας ομάδας ώστε αυτά να αντισταθούν στις δυνάμεις διάσπασης της ομάδας και να μείνουν στους κόλπους της
3. γλωσσ. καθοριστική εσωτερική σχέση του λόγου στο επίπεδο της μορφής, δηλαδή στο καθαρώς γλωσσικό επίπεδο, χάρη στην οποία οι προτάσεις μετατρέπονται σε εκφωνήματα και το σύνολο τών εκφωνημάτων σε κείμενο, το οποίο με τον τρόπο αυτόν καθίσταται οργανωμένη ενότητα λόγου και όχι απλό άθροισμα γλωσσικών στοιχείων
νεοελλ.-μσν.
συνάφεια
μσν.
πρόθεση, σκοπός
μσν.-αρχ.
το σημείο ένωσης τών βλεφάρων
αρχ.
1. το να κρατά κανείς κάτι στο χέρι του
2. συστολή, σμίκρυνση, στένεμα («ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῡ» — όπου ο δρόμος στενεύει, Ομ. Ιλ.)
3. συμπλοκή («ἐνὶ ξυνοχῇ πολέμοιο», Απολλ. Ρόδ.)
4. συνέχεια
5. συνδυασμός στοιχείων
6. (για χιτώνα) το δέσιμο στους ώμους
7. (για ρούχο) εφαρμογή
8. καταπίεση
9. ιατρ. κατάκλιση («ἀκίνδυνος ἔσται ἡ συνοχή», Σεραπ.)
10. μτφ. έλεγχος
11. στον πληθ. αἱ συνοχαί
α) φυλάκιση
β) παγίδα
12. φρ. «συνοχὴ ἡ ἑαυτοῡ» — αυτοέλεγχος, αυτοσυγκράτηση (Χρύσ. Στωικ.).

Greek Monotonic

συνοχή: Αττ. ξυν-, ἡ (συνέχομαι),
I. συγκράτηση, κράτημα με το χέρι· ἐν ξυνοχῆσιν ὁδοῦ, σε ένα σημείο όπου ο δρόμος στενεύει, σε Ομήρ. Ιλ.
II. καταναγκασμός, στενοχώρια, άγχος, θλίψη, σε Καινή Διαθήκη

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συνοχή -ῆς, ἡ Att. ook ξυνοχή [συνέχω] vernauwing:; ἐν ξυνοχῇσι ὁδοῦ bij een versmalling van de weg Il. 23.330; overdr. beklemming:. σ. καρδίας beklemming des harten NT 2 Cor. 2.4.

Russian (Dvoretsky)

συνοχή: ἡ
1) pl. сужение, узкое место: ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ Hom. в узкой части дороги, по по друг. на скрещении дорог;
2) непрерывность, сплошная связь Arst.;
3) задержка, остановка (τῆς κινήσεως Arst.);
4) удерживание, сохранение (ἑαυτοῦ Plut.);
5) стеснение, томление (καρδίας NT);
6) смятение, испуг (ἐθνῶν ἐπὶ γῆς NT).

Middle Liddell

[συνέχομαι]
I. a being held together, ἐν ξυνοχῇσιν ὁδοῦ at a narrow part of the road, Il.
II. constraint, affliction, anguish, NTest.