τεχνίτης

English (LSJ)

ου, ὁ,

   A artificer, craftsman, opp. γεωργός, X.Oec.6.6, Arist.Pol.1262b26, al.; opp. ῥήτωρ, Emp. ap. Thphr.Sens.11; of a potter, PCair.Zen.500.2,3 (iii B.C.); τεχνῖται οἱ χρήσιμόν τι ποιεῖν ἐπιστάμενοι, opp. οἱ ἐλευθερίως πεπαιδευμένοι, X.Mem.2.7.4,5, cf. Act.Ap.19.24: metaph., πόλις ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ θεός Ep.Hebr.11.10, cf. LXX Wi.13.1.    II one who does or handles a thing by the rules of art, skilled workman, opp. ἄτεχνος, Pl.Sph.219a, cf. Hp.VM4, Arist.Rh.1397b23, Gal.6.155, 18(2).245; opp. ἰδιώτης, Id.6.204; opp. ὁ ἔμπειρος, Arist.Metaph.981b31; c. gen. rei, τεχνῑτης τῶν πολεμικῶν skilled in... X.Lac.13.5; also οἱ περὶ τοὺς θεοὺς τεχνίται = persons versed in religious practices, Id.Cyr.8.3.11; ἄνθρωπος τεχνίτης λόγων, as a sneer, Aeschin.1.170; οἱ Διονυσιακοὶ τεχνῖται or οἱ περὶ τὸν Διόνυσον τεχνῖται., theatrical artists, musicians as well as actors, D. 19.192 (where τεχνίτης alone), Arist.Rh.1405a24, Pr.956b11, SIG399.12 (Amphict. Delph., iii B.C.), CIG2619, al. (Cyprus), OGI50 (Egypt, iii B.C.), Plb.16.21.8, Posidon.36 J., etc.; so perh. in οἷος τεχνίτης παραπόλλυμαι = as what kind of artist do I perish, what an artist dies in me, Lat.qualis artifex pereo (Nero's last words), D.C.63.29.    III trickster, intriguer, Luc.DMort.13.5.

Greek (Liddell-Scott)

τεχνίτης: [ῑ], -ου, ὡς καὶ νῦν, ὁ μετερχόμενος τέχνην τινά, χειρῶναξ, ἐπιτηδευματίας, «μάστορης», γεωργὸς Ξεν. Οἰκ. 6. 6, Ἀριστ. Πολιτικ. 2. 4, 9, κ. ἀλλ.· τεχνῖται οἱ χρήσιμόν τι ποιεῖν ἐπιστάμενοι, ᾧ ἀντίκειται ὁ ἐλευθερίως πεπαιδευμένος, Ξεν. Ἀπομν. 2. 7, 4 καὶ 5. ΙΙ. ὁ ἐκτελῶν ἢ χειριζόμενός τι κατὰ τοὺς κανόνας τῆς τέχνης, δεξιὸς ἐργάτης, ἀντίθετον τῷ ἄτεχνος, Πλάτ. Σοφ. 219Α, Ἀριστ. Ρητορ. 2. 23, 3, πρβλ. Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 9· τῷ ὁ ἔμπειρος, Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. 1. 1, 10· ― μετὰ γεν. πράγμ., τ. τῶν πολεμικῶν, πεπειραμένος εἰς..., Ξεν. Λακ. 13, 5· ὡσαύτως, οἱ περὶ τοὺς θεοὺς τ., ἄνθρωποι ἀσχολούμενοι περὶ τὰς θρησκευτικὰς τελετὰς καὶ συνηθείας, ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 8. 3, 11· τ. λόγων, ὡς σκῶμμα, Αἰσχίν. 24. 19· ― οἱ Διονυσιακοὶ τεχνῖται ἢ οἱ περὶ τὸν Διόνυσον τ., θεατρικοὶ τεχνῖται, μουσικοί τε καὶ ὑποκριταί, Δημ., 401. 14, Ἀριστ. Ρητ. 3. 2, 10, Προβλ. 30. 10, Ποσειδώνιος παρ’ Ἀθην. 212D, Συλλ. Ἐπιγρ. 2619, -20, κ. ἀλλ., Πολύβ. 16. 21, 8. ΙΙΙ. δολοπλόκος, ῥᾳδιουργός, Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 13. 5.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. artisan;
II. artiste, particul.
1 habile artiste ; p. ext. qui s’entend à, habile en : τῶν πολεμικῶν XÉN qui s’entend aux choses de la guerre ; οἱ περὶ τοὺς θεοὺς τεχνῖται XÉN les personnes versées dans les pratiques religieuses;
2 comédien ; en mauv. part fourbe, charlatan.
Étymologie: τέχνη.

English (Strong)

from τέχνη; an artisan; figuratively, a founder (Creator): builder, craftsman.

English (Thayer)

τεχνίτου, ὁ (τέχνη), from Sophocles (?), Plato), Xenophon down, the Sept. several times for חָרָשׁ, an artificer, craftsman: Trench, Synonyms, § cv.; Piper, Monumentale Theol. § 26)).

Greek Monolingual

ο, ΝΜΑ, και θηλ. τεχνίτρα και τεχνίτρια Ν, και θηλ. τεχνῑτις, -ίτιδος, Α
1. αυτός που γνωρίζει και ασκεί μια τέχνη, ιδίως χειρωνακτική, μάστορης
2. αυτός που χρησιμοποιεί τους κανόνες ενός τομέα της τέχνης για την εκτέλεση ενός έργου (α. «ο άντρας της είναι τεχνίτης στα ηλεκτρολογικά» β. «πότερον ὡς τεχνίτην αὐτὸν ἤ τινα ἄτεχνον... θήσομεν;», Πλάτ.)
3. έμπειρος σε κάτι (α. «είναι τεχνίτης στη διπλωματία» β. «Λακεδαιμονίους δὲ μόνους τῷ ὄντι τεχνίτας τῶν πολεμικῶν», Ξεν.)
4. πανούργος, ραδιούργος (α. «είναι τεχνήτρα στα ψέματα» β. «γόης, ὦ Διόγενες ἄνθρωπος καὶ τεχνίτης», Λουκιαν.)
5. το θηλ. α) γυναίκα που γνωρίζει καλά μία τέχνη
β) γυναίκα που μεταχειρίζεται τεχνάσματα για να προκαλέσει το ενδιαφέρον τών ανδρών
αρχ.
φρ. α) «οἱ περὶ τοὺς θεοὺς τεχνῑται» — άνθρωποι που ασχολούνται με τις θρησκευτικές τελετές και συνήθειες
β) «Διονυσιακοὶ τεχνῑται» ή «οἱ περὶ τὸν Διόνυσον τεχνῑται» — οργάνωση ηθοποιών και εκτελεστών μουσικών και δραματικών έργων η οποία υπήρχε σε διάφορες πόλεις της αρχαιότητας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τέχνη + κατάλ -ίτης].

Greek Monotonic

τεχνίτης: [ῑ], -ου, ὁ (τέχνη)·
I. αυτός που εξασκεί κάποια τέχνη, χειρωνάκτης, επιτηδευματίας, δεξιοτέχνης μάστορας, σε Πλάτ. κ.λπ.· με γεν. πράγμ., ειδικευμένος σ' ένα πράγμα, σε Ξεν.· επίσης, τι ή περί τι, στον ίδ.
II. δολοπλόκος, ραδιουργός, σε Λουκ.

Russian (Dvoretsky)

τεχνίτης: ου (ῑ) ὁ
1) ремесленник (οἱ γεωργοὶ καὶ τεχνῖται Arst.);
2) мастер, знаток Plat., Arst.: τ. τινός и περί τι Xen. знаток чего-л.; τεχνῖται Διονυσιακοί Arst. или περὶ τὸν Διόνυσον Polyb., Plut. театральные мастера, актеры;
3) ловкач, хитрец Luc.

Middle Liddell

τεχνί¯της, ου, ὁ, τέχνη
I. an artificer, artisan, craftsman, skilled workman, Plat., etc.:—c. gen. rei, skilled in a thing, Xen.; also τι or περί τι Xen.
II. a trickster, intriguer, Luc.

Chinese

原文音譯：tecn⋯thj 帖赫你帖士
詞類次數：名詞（4）
原文字根：技（者）
字義溯源：工藝師，建築師，設計師，設計者，技師，經營，手藝人；源自（τέχνη）=技藝），而 （τέχνη）出自（τίκτω）*=生產）
出現次數：總共（4）；徒（2）；來（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 手藝人（2） 徒19:24； 啓18:22；
2） 設計者（1） 來11:10；
3） 手藝的人（1） 徒19:38