σπορά

English (LSJ)

ἡ, (σπείρω)

   A sowing of seed, σπερμάτων Pl.Amat.134e: hence metaph., μαθημάτων εἰς ψυχήν ibid.    b of children, σπορᾶς γε μὴν ἐκ τῆσδε from this origin, A.Pr.871; τοιοῦτος ὢν τοιῷδ' ὀνειδίζεις σποράν; his origin, birth . .? S.Aj.1298; procreation, παίδων, γένους, Pl.Lg.729c,783a; τὴν Ῥωμύλου σ. begetting, Plu.2.320b, cf. Ptol.Tetr.103,105.    2 seed-time, sowing-time, ἀπὸ τῆς σ. Thphr.HP 8.2.6; δεκέτεσιν σποραῖσιν in the tenth seed-time, i.e. year, E.El.1152 (lyr.).    II seed, 1 Ep.Pet.1.23, PLeid.W.11.50; field sown, ξηρὰ σ. dry land, dub. l. in E.Andr.637; σ. δράκοντος ground sown with the dragon's teeth, S.Ant.1125 (lyr.).    b of persons, seed, offspring, Id.Tr.316,420; γυναῖκα καὶ τέκνων . . σποράν Men.598: pl., young ones, dub. in E.Cyc.56: generally, θῆλυς σ. the female race, Id.Hec. 659; θήλεια σ. Id.Tr.503.

German (Pape)

[Seite 924] ἡ, das Säen, Sp. – Uebertr., Zeugung, σπορᾶς γε μὴνἐκ τῆσδε φύσεται θρασύς, Aesch. Prom. 871; die Abstammung, Soph. Ai. 1277; die Nachkommen, θάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ, Ant. 1149; Εὐρύτου σπορά τις ἦν, Tr. 315, vgl. 419; Eur. Troad. 503 u. öfter; παίδων, Plat. Legg. V, 729 c; τοῦ γένους, VI, 783 a.

Greek (Liddell-Scott)

σπορά: ἡ, (σπείρω) τὸ σπείρειν, σπερμάτων Πλάτ. Ἀντεραστ. 134Ε· ἐντεῦθεν μεταφορ., σπ. μαθημάτων εἰς ψυχὴν αὐτόθι. β) ἐπὶ τέκνων, σπορᾶς γε μὴν ἐκ τῆσδε, ἐκ ταύτης τῆς ἀρχῆς ἢ καταγωγῆς, Αἰσχύλ. Πρ. 871· τοιοῦτος ὤν τοιῷδ’ ὀνειδίζεις σποράν; περὶ καταγωγῆς; Σοφ. Αἴ. 1298· παραγωγή, τεκνογονία, Πλάτ. Νόμ. 729C, 783Α. 2) ὁ καιρὸς τοῦ σπείρειν, σπορητός, ἀπὸ τῆς σπορᾶς Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 8. 2, 6· δεκέτεσιν ἐν σποραῖσιν, κατὰ τὸν δέκατον σπορητόν, δηλ. τὸ δέκατον ἔτος, Εὐρ. Ἠλ. 1153. ΙΙ. τὸ ἐσπαρμένον, ξηρὰ σπ., σπέρμα σπαρὲν ἐν ξηρᾷ γῇ, ὁ αὐτ. ἐν Ἀνδρ. 637. β) ἐπὶ προσώπων, γενεά, ἔκγονοι, ἀπογονοι, Σοφ. Τρ. 316, 420· σπ. δράκοντος ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1125· γυναῖκα καὶ τέκνων.. σπορὰν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 41· - ἐν τῷ πληθ., «τὰ μικρά», ἀμφίβολ. παρ’ Εὐρ. ἐν Κύκλ. 56· καθόλου, θῆλυς σπ., τὸ θῆλυ γένος, ὁ αὐτ. ἐν Ἑκάβ. 659, πρβλ. Τρῳ. 503.

French (Bailly abrégé)

ᾶς (ὁ) :
1 ensemencement ; p. anal. procréation, naissance, origine;
2 semence répandue ; fig. semence, rejeton ; postérité, race, génération.
Étymologie: σπείρω.

English (Strong)

from σπείρω; a sowing, i.e. (by implication) parentage: seed.

English (Thayer)

σπορᾶς, ἡ (σπείρω, 2perfect ἐσπορα), seed: a sowing, figuratively, origin, etc., from Aeschylus, Plato down)).

Greek Monolingual

η, ΝΜΑ
1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα του σπείρω, η γεωργική εργασία της τοποθέτησης του σπόρου ενός προς καλλιέργεια φυτού σε κατάλληλα προετοιμασμένο έδαφος, η οποία αποτελεί τη συνήθη μέθοδο παραγωγής μονοετών και διετών φυτών (α. «καιρός ακατάλληλος για σπορά» β. «περὶ σπερμάτων σπορᾱς, όπόσον μέτριον», Πλάτ.)
2. ο καιρός της σποράς, η περίοδος της σποράς (α. «εργάτες παίρνω μόνο στη σπορά και στις ελιές» β. «δεκέτεσι σποραῑς», Ευ ρ.)
3. οι απόγονοι, τα παιδιά (α. «Τούρκου σπορά» β. «γυναῑκα καὶ τέκνων σποράν», Μέν.)
νεοελλ.
1. (δασοπ.) τρόπος αναδάσωσης που επιτυγχάνεται κάτω από ορισμένες συνθήκες
2. φρ. α) «διαβόλου σπορά»
i) πολύ έξυπνος και εύστροφος
ii) ραδιούργος, κακοποιός
β) «σπορά στα πεταχτά»
(γεωπ.) i) η σπορά με το χέρι
ii) σπορά με μηχανή που γίνεται με το σκόρπισμα τών σπερμάτων σε όλη την έκταση του χωραφιού, με τυχαίες αποστάσεις
γ) «σπορά σε γραμμές»
(γεωπ.) σπορά με μηχανή κατά την οποία τα σπέρματα απελευθερώνονται από τη μηχανή, με ομοιόμορφο τρόπο, σε γραμμές που βρίσκονται σε καθορισμένες αποστάσεις η μία από την άλλη
δ) «γραμμική σπορά»
(γεωπ.) η σπορά σε γραμμές
ε) «σπορά κατά θέσεις»
(γεωπ.) μέθοδος σποράς κατά την οποία οι σπόροι τοποθετούνται σε συγκεκριμένες θέσεις στο έδαφος κατά ομάδες
στ) «σπορά κατά όρχους»
(γεωπ.) άλλη ονομασία της σποράς κατά θέσεις
ζ) «σπορά ακριβείας»
(γεωπ.) σπορά σε γραμμές κατά την οποία η σπαρτική μηχανή αποθέτει τους σπόρους έναν έναν στη γραμμή της σποράς σε καθορισμένες μεταξύ τους αποστάσεις
η) «άμεση σπορά»
(γεωπ.) μέθοδος σποράς κατά την οποία η σπορά γίνεται σε έδαφος που δεν έχει υποστεί καμιά προηγούμενη κατεργασία παρά μόνο ζιζανιοκτονία
θ) «φθινοπωρινή εποχή σποράς»
(γεωπ.) εποχή κατά την οποία σπέρνονται τα ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα φυτά
ι) «εαρινή εποχή σποράς»
(γεωπ.) εποχή κατά την οποία σπέρνονται τα ευαίσθητα στις χαμηλές θερμοκρασίες φυτά
μσν.
σπόρος
μσν.-αρχ.
1. γένεση, δημιουργία (α. «ἀγγέλων ἐπὶ τῆς σπορᾱς τῶν ἀνθρώπων τεταγμένων», Ωριγ.
β. «τὴν καθαρὰν τῆς διδασκαλίας καὶ γόνιμον σποράν», Μεθόδ.)
2. καταγωγή, γενιά, σόι (α. «ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ σπορᾱς φθαρτῆς ἀλλὰ ἀφθάρτου», ΚΔ
β. «ἐκ σπορᾱς γε μὴν ἐκ τῆσδε φύσεται θρασὺς τόξοισι κλεινός», Αισχύλ.)
αρχ.
1. η τεκνογονία
2. το φύλο, το γένος («θῆλυς σπορά» — θηλυκό γένος, Ευρ.)
3. στον πληθ. αἱ σποραί
(για ζώα) τα νεογνά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ετεροιωμένη βαθμίδα σπορ του σπείρω].