fateor

Latin > English

fateor fateri, fassus sum V DEP :: admit, confess (w/ACC); disclose; acknowledge; praise (w/DAT)

Latin > English (Lewis & Short)

fătĕor: fassus, 2 (archaic
I inf. praes. faterier, Hor. Ep. 2, 2, 148), v. dep. a. from the root ΦΑ, φάω, fari], to confess, own, grant, acknowledge.
I Prop. (freq. and class.; syn.: confiteor, profiteor); construed for the most part with acc. and inf. as object; rarely with the acc., de, or absol.
   (a)    With acc.: si verum mihi eritis fassae, vinclis exsolvemini, Plaut. Truc. 4, 3, 10: so, verum fateri, Plin. 27, 1, 1, § 2; Curt. 6, 3: ut verius fatear, Eum. Grat. Act. 1: quid fatebor? Plaut. Capt. 3, 4, 3; 2, 2, 67: multi in tormentis mori maluerunt falsum fatendo quam infitiando dolere, Cic. Part. 14, 50: peccatum, culpam, Ov. Tr. 1, 315; Hor. S. 2, 4, 4: delicta, Ov. M. 4, 685: mores suos, Quint. 10, 1, 100: sensus suos, Ov. H. 21, 204: paupertatem, id. M. 8, 634 et saep.—Prov.: fatetur facinus, si quis judicium fugit, Pub. Syr. 174 Rib.—
   (b)    With acc. and inf. as object: fateor atque etiam profiteor et prae me fero, te, etc., Cic. Rab. Perd. 5, 17: me despexe ad te per impluvium tuum, Fateor, Plaut. Mil. 2, 6, 73: fateor eam esse importunam, id. As. 1, 1, 47: si quis contra rem publicam se amici causa fecisse fateatur, Cic. Lael. 12, 40: qui se debere fateantur, *Caes. B. C. 3, 20, 3: cum se Cicero ab illis plurimum fateatur adjutum, Quint. 10, 1, 40: fateor me duci ventre, Hor. S. 2, 7, 37: jura inventa metu injusti fateare necesse est, id. ib. 1, 3, 111; id. Ep. 2, 1, 85: hominum igitur causa eas rerum copias comparatas fatendum est, Cic. N. D. 2, 63, 158.—With ellips. of acc.: fateor peccavisse, Plaut. Most. 5, 2, 18: non didici sane nescire fateri, Hor. A. P. 418.—With two acc.: cum se servum fateatur tuum, Ter. Eun. 5, 2, 24: eum (i. e. Jovem) ipsi lapides hominem fatebuntur, Lact. 1, 11, 28: fassus hujus se spectaculi debitorem, Sen. Contr. 1, 1, 11.—
   (g)    With de: cum de facto turpi aliquo aut inutili aut utroque fateatur, Cic. Inv. 2, 26, 77.—
   (d)    Absol.: ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur, Cic. Caecin. 9, 24: Me. Est tibi nomen Menaechmo? M. Fateor, Plaut. Men. 5, 9, 48: leno sum, fateor, Ter. Ad. 2, 1, 34: non potest sine malo fateri, id. Eun. 4, 4, 47: qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti, Cic. Brut. 19, 76; cf. Quint. 5, 12, 13: nulline faterier audes? Hor. Ep. 2, 2, 148: in fatendo lenis et summissa (vox), Quint. 11, 3, 63: ad fatendum impulsus, id. 5, 13, 46: da veniam fasso, Ov. P. 4, 2, 23; parenthetically: fateor, Plaut. Aul. 4. 4, 16: fatebor enim, Verg. E. 1, 31; id. A. 4, 20; Ov. M. 9, 362 al.—
II Transf.
   A In gen., to discover, show, indicate, manifest (rare; not in Cic.): Laterensis nostri et fidem et animum singularem in rem publicam semper fatebor, bear witness to, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 4; Quint. 1, 6, 23: innocentem fuisse patrem fatetur, id. 7, 1, 56; 1, 10, 37: utque sedet vultu fassus Telamonius iram, Ov. Tr. 2, 525: patinarum calore pisces vitalem motum fateri, Plin. 9, 57, 83, § 177: mors sola fatetur, Quantula sint hominum corpuscula, Juv. 10, 172; 15, 132: properabo fateri, quae, etc., id. 3, 59: Belus amnis non nisi refuso mari harenas fatetur, Plin. 36, 26, 65, § 190.—
   B In gram. lang.: fatendi modus, the indicative, Quint. 1, 6, 7; Varr. L. L. 8, 5, 8.!*?
   1    In pass. signif.: hunc (agrum) excipere nominatim, qui publicus esse fateatur, Cic. Agr. 2, 21, 57 (dub.).—
   2    Impers.: vulgo fatebatur, utique minorem eum legasse, Dig. 30, 1, 39, § 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

fătĕor,⁷ fassus sum, fătērī, tr., avouer, reconnaître, accorder que : se peccasse Cic. Mur. 62, avouer avoir fait une faute, cf. Læl. 40 ; Cæs. C. 3, 20, 3 ; de facto turpi Cic. Inv. 2, 77, avouer une action honteuse || [avec acc.] verum fateri Pl. Truc. 783 ; falsum Cic. Part. 50, avouer la vérité, une chose fausse ; quod fatentur Cic. Fin. 4, 33, ce qu’ils reconnaissent ; culpam, peccatum, Ov. Tr. 2, 1, 315 ; Hor. S. 2, 4, 4, reconnaître une faute || manifester, déclarer, proclamer, publier : Planc. d. Cic. Fam. 10, 23, 4 ; Quint. 1, 6, 23 ; vitalem motum Plin. 9, 177, donner signe de vie || fatendi modus Quint. 1, 6, 7, le mode indicatif [gramm.]. avec sens passif : Cic. Agr. 2, 57 ; Ulp. Dig. 30, 39, 6 || inf. faterier Hor. Ep. 2, 2, 148.

Latin > German (Georges)

fateor, fassus sum, ērī (zu fari, φατίζω), I) bekennen, gestehen, einräumen, zugeben, (Ggstz. infitias ire, infitiari, negare), verum, Curt. (u. bes. parenthet. si verum fateri volumus, Cic. u. Curt.): culpam suam, Quint.: peccatum, Hor. u. Liv.: haec ego non ferro non igne coactus fatebor, Prop. – m. de u. Abl., de facto turpi aliquo, Cic.: de se, Liv. u. Curt. – m. dopp. Acc., eum (Iovem) ipsi lapides hominem fatebuntur, Lact. 1, 11, 28: fassus huius se spectaculi debitorem, Sen. contr. 1, 1. § 11. – m. Acc. u. Infin., et me despexe (despexisse) ad te per impluvium tuom fateor, Plaut.: si quis se amici causā fecisse fateatur, Cic.: fatetur se peccasse, Curt.: quam ob rem fateor atque etiam profiteor et prae me fero te ex illa crudeli actione meo consilio esse depulsum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, quae deinde agitet fortuna, fateri (hortor), Verg.: boni medici est fateri, quantus in hac ipsa metus sit, Cels. – absol., si fateris (Ggstz. si negas), Cic.: in fatendo lenis et summissa (vox), Quint.: ad fatendum impulsus, Quint.: ignosce fatenti, Tibull.: da veniam fasso, Ov. – parenthet., fateor, Komik. u. Ov.: nam fateor, Ov.: fatebor enim, denn ich will es nur gestehen, Verg. – II) übtr., zu erkennen geben, bekennen, beurkunden, an den Tag legen, verraten, iram vultu, Ov.: animum, Ov.: se suasque flammas, Ov.: arenas, Plin.: motum vitalem, Plin.: modus fatendi, der Indikativ, Varro u. Quint. – m. folg. Acc. u. Infin., plures invenias, qui dialecticae similem (esse) quam qui rhetoricae fateantur hanc artem, Quint.: ultro omnes laeti instigant meritamque (esse) fatentur, Val. Flacc.: nil oriturum alias nil ortum tale fatentes (arae), Hor.: et iam ipse hominum color ab alio venire (eos) caelo fatebatur, Flor. – m. folg. indir. Fragesatz, Flor. 2, 6, 39. Iuven. 10, 172. / Passiv, qui (ager) publicus esse fateatur, Cic. de lege agr. 2, 57: vulgo fatebitur (wird man einräumen müssen) utique minorem (fundum) eum legasse, si etc., Ulp. dig. 30, 39. § 6. – Parag. Infin. faterier, Hor. ep. 2, 2, 148.

Latin > Chinese

fateor, eris, fassus sum, fateri. d. 2. :: 承認。應承。Fateatur 人宜承認。