λείχω

English (LSJ)

fut. λείξω LXX Mi.7.17: aor. ἔλειξα A. (v. infr.), Ar. (v. infr.):—Pass., aor. part. ἐκ-λειχθέν Dsc.3.36:—lick up, Hdt.4.23, A.Eu.106, Ag.828; λ. δημιόπρατα Ar.Eq.103; simply, lick, ἅλα Arist. HA580b31; βοῦς ὁπλὴν λ. Thphr.Sign.15. (Cf. Skt. lih- 'lick', etc.)

German (Pape)

[Seite 27] lecken, auflecken; ἄδην ἔλειξε αἵματος τυραννικοῦ Aesch. Ag. 802; Eum. 106; ἐπίπαστα λείξας δημιόπρατα Ar. Equ. 103; ἅλα Arist. H. A. 6 extr.; Sp.; in obscönem Sinne, Ar. Equ. 1285. S. auch λιχμάω.

French (Bailly abrégé)

f. λείξω, ao. ἔλειξα, pf. inus.
lécher.
Étymologie: R. Λικ, lécher ; cf. lat. lingo.

Russian (Dvoretsky)

λείχω: лизать, слизывать (τι Her.; αἵματος Aesch., Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

λείχω: μέλλ. λείξω, Ἑβδ., ἀόρ. ἔλειξα Αἰσχύλ., Ἀριστοφ. ἔνθα κατωτ. - Παθ., ἀόρ. μετοχ. ἐκλειχθὲν Διοσκ. 3. 44. (Ἐκ τῆς ÖΛΙΧ παράγονται ὡσαύτως αἱ λ. λιχανός, λιχ-μάομαι, λιχμάζω, λίχνος, καὶ ἐκτεταμ. ἐν τῷ λείχω· πρβλ. Σανσκρ. lih ἢ rih· Λατ. ling-o, lig-urio· Γοτθ. bi-laig-ôn (ἐπιλείχειν)· Ἀρχ. Γερμ. lecch-ôn (lecken)· Σλαυ. liz-ati· Λιθ. liz-us (λιχανός).) «γλείφω», «καταγλείφω», Ἡρόδ. 4. 34, Αἰσχύλ. Εὐμ. 106 (πρβλ. ἅδην)· λ. τὰ δημιόπρατα Ἀριστοφ. Ἱππ. 103· ἁπλῶς «γλείφω», ἅλα Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 37, 5, Θεοφρ. Σημ. 1. 15. 2) ἡ ἀνώμαλ. μετοχ. πρκμ. παρ’ Ἡσυχ. Θ. 826 κεῖται ἐπὶ τῆς ἐννοίας τοῦ λιχμάω (ὃ ἴδε), γλώσσῃσι λελειχμότες, παίζοντες μὲ τὰς γλώσσας των.

Greek Monolingual

λείχω (Α)
γλείφω.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. λείχω ανάγεται σε ΙΕ ρίζα leiĝh- «γλείφω», στην οποία ανάγονται και άλλες ΙΕ λέξεις με ανάλογη σημ. αλλά με διαφορετικό σχηματισμό (πρβλ. λατ. lingo, αρχ. ινδ. lihati, αρμεν. lizum, lizem, lizanem, γοτθ. bilaigon, ιρλδ. ligim). Τα παρ. λιχανός, λίχνος, λιχμῶμαι, που εμφανίζουν τη μηδενισμένη βαθμίδα λιχ-, οδηγούν στην υπόθεση ότι το ρ. θα σχημάτιζε ρηματικούς τ. από το ίδιο θ. (λιχ-). Από το σύνθ. εκ-λείχω σχηματίστηκε το γλείφω. Τα σύνθ., τέλος, του τ. -λοιχός εμφανίζουν την ετεροιωμένη βαθμίδα του θ. (πρβλ. αιματολοιχός, τραπεζολοιχός).
ΠΑΡ. λειξούρα, λειχήν(ας), λιχανός
αρχ.
λιχάς, λιχμάζω, λιχμαίνω, λιχμάς, λιχμώ, λίχνος
μσν.
λείξουρος
νεοελλ.
λείξη, λειξιάρης, λειχούδης.
ΣΥΝΘ. (Α' συνθετικό) αρχ. λειχήνωρ, λειχομύλη, λειχοπίναξ. (Β' συνθετικό) περιλείχω
αρχ.
αναλείχω, απολείχω, διαλείχω, εκλείχω, ελλείχω, επιλείχω].

Greek Monotonic

λείχω: μέλ. λείξω, αόρ. ἔλειξα·
1. γλείφω, σε Ηρόδ., Αισχύλ., Αριστοφ.
2. ανώμ. μτχ. παρακ., γλώσσῃσι λελειχμότες, αυτοί που παίζουν με τις γλώσσες τους, σε Ησίοδ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: lick (IA).
Other forms: aor. λεῖξαι, fut. λείξω,
Compounds: also with περι-, δια-, ἀνα-, ἐκ- a.o.. As 1. member in Λειχ-ήνωρ a. other parodising PN (Batr.).
Derivatives: λειχήν, -ῆνος m. "the licker", lichen, efflorescence, moss (A., Hp., Thphr.; on the formation Schwyzer 487, Chantraine Form. 167) with λειχήν-η plantname = μυρτάκανθος (Dsc.), -ώδης, -ικός lichen-like resp. belonging to moss (medic.), -ιάω have the λ. (Thphr.). - ἔκλειγ-μα (:ἐκ-λείχω) tablette, bonbon, ἐκλεικ-τόν id. (medic.). - With diff. ablaut: 1. λιχανός (δάκτυλος) m. the lick-, i.e. forefinger (Hp., pap.), with oppositive accent (Schwyzer 380) λίχανος m. the string stricken by the forefinger (Aristox., Arist.); λιχάς, -άδος f. the distance between the forefinger and the thumb (Hero, Poll.), after διχάς, πεντάς a. o. (s. Chantraine 358) for expected *λιχανάς. 2. λιχμάομαι, -άω, also with ἀπο-, περι- a. o., lick (since Φ 123; λελιχμότες Hes. Th. 826 prob. analogical innovation with Leumann Hom. Wörter 218; hardly for *λελοιχότες to λείχω with Fraenkel Mél. Boisacq 1, 378) with λιχμ-ήμων, -ήρης licking (Nic.), λιχμάς θρῖναξ. καὶ ἁπαλη πόα καὶ χαμαιπετής, ἥν τὰ ἐρπετὰ ἐπιλείχουσι H.; lengthened forms λιχμάζω (Hes. Sc. 235, Nic.), -αινω (Opp.) id. 3. λίχνος fond of sweets, greedy, rapacious, sweet (Att., hell.) with λιχνώδης id. (Ael.), λιχνότης greediness (sch.); denom.. verb λιχνεύω, -ομαι, also with ἐπι-, περι-, be greedy, swallow (D. H., Ph., Plu.) with λίχνευμα titbit (Sophr.), λιχνεία dainty, rapacity (Pl., X.).
Origin: IE [Indo-European] [668] *leiǵh- lick
Etymology: Beside the thematic rootpresent λείχω, from which all other stemforms derive, there are in the related languages several formations: full grade yotpresent in Lith. liežiù, OCS ližǫ; nasalpresent in Lat. lingō; iterative-formations in Goth. bi-laigon, Lith. laižýti (IE *loiǵh-); several full grade formtions in Arm. liz-um, -em, -anem; zero grade form in OIr. ligim, with expressive gemination in OHG lecchōn lecken' etc. An athematic presens with old ablaut is retained in Skt. léh-mi, 1. pl. lih-más (IE *léiǵh-mi, *liǵh-més); that Greek also once had zero grade verbal forms, is shown by the nouns λιχανός (:πιθανός a.o.; Chantraine Form. 197), λίχνος (with remarkable barytonesis, Schwyzer 489) and the denominative λιχμάομαι, which presupposes an μ-stem λιχ-μ- (Schwyzer 725 n. 9). - More forms in WP. 2, 400f., Pok. 668, W.-Hofmann s. lingō, Fraenkel s. liẽžti, Vasmer s. lizátь.

Middle Liddell

1. to lick up, Hdt., Aesch., Ar.
2. irreg. part. perf., γλώσσηισι λελειχμότες playing with their tongues, Hes.

Frisk Etymology German

λείχω: {leíkhō}
Forms: Aor. λεῖξαι, Fut. λείξω,
Grammar: v.
Composita: auch mit περι-, δια-, ἀνα-, ἐκ- u.a., lecken (ion. att.). Als Vorderglied in Λειχήνωρ u. anderen parodierenden PN (Batr.).
Derivative: Davon λειχήν, -ῆνος m. "der Lecker", Flechte, Ausschlag, Moos (A., Hp., Thphr. u. a.; zur Bildung Schwyzer 487, Chantraine Form. 167) mit λειχήνη Pflanzenname = μυρτάκανθος (Dsk.), -ώδης, -ικός flechtenartig bzw. zur Flechte gehörig (Mediz.), -ιάω die Mooskrankheit haben (Thphr.). — ἔκλειγμα (:ἐκλείχω) Tablette, Bonbon, ἐκλεικτόν ib. (Mediz.). — Daneben, im Ablaut abweichend: 1. λιχανός (δάκτυλος) m. ‘der Leck-, d.i. Zeigefinger’ (Hp., Pap. u. a.), mit oppositivem Akzent (Schwyzer 380) λίχανος m. die vom Zeigefinger angeschlagene Saite (Aristox., Arist. u. a.); λιχάς, -άδος f. der Abstand zwischen dem Zeigefinger und dem Daumen (Hero, Poll.), nach διχάς, πεντάς u. a. (s. Chantraine 358) für erwartetes *λιχανάς. 2. λιχμάομαι, -άω, auch mit ἀπο-, περι- u. a., lecken, züngeln (seit F 123; λελιχμότες Hes. Th. 826 wohl analogische Neubildung mit Leumann Hom. Wörter 218; kaum für *λελοιχότες zu λείχω mit Fraenkel Mél. Boisacq 1, 378) mit λιχμήμων, -ήρης leckend, züngelnd (Nik.), λιχμάς· θρῖναξ. καὶ ἁπαλὴ πόα καὶ χαμαιπετής, ἥν τὰ ἐρπετὰ ἐπιλείχουσι H.; erweiterte Formen λιχμάζω (Hes. Sc. 235, Nik. u. a.), -αινω (Opp.) ib. 3. λίχνος naschhaft, lüstern, gefräßig, lecker (att., hell. u. sp.) mit λιχνώδης ib. (Ael.), λιχνότης Lüsternheit (Sch.); denom. Verb λιχνεύω, -ομαι, auch mit ἐπι-, περι-, lüstern sein, schwelgen (D. H., Ph., Plu. u. a.) mit λίχνευμα Leckerbissen (Sophr.), λιχνεία Leckerei, Gefräßigkeit (Pl., X. usw.).
Etymology: Dem thematischen Wurzelpräsens λείχω, von dem alle übrigen Themaformen ausgehen, stehen in den verwandten Sprachen verschiedene Bildungen gegenüber: hochstufiges Jotpräsens in lit. liežiù, aksl. ližǫ; Nasalpräsens in lat. lingō; Iterativbildungen in got. bi-laigon, lit. laižýti (idg. loiĝh-); mehrere hochstufige Bildungen in arm. liz-um, -em, -anem; schwundstufige Form in air. ligim, mit expressiver Gemination in ahd. lecchōn ’lecken’ u. a. m. Ein athematisches Präsens mit alter Abstufung ist in aind. léh-mi, 1. pl. lih-más (idg. *léiĝh-mi, *liĝh-més) erhalten; daß auch das Griechische einmal schwundstufige Verbalformen besessen hat, zeigen die Nomina λιχανός (:πιθανός u.a.; Chantraine Form. 197), λίχνος (mit auffallender Barytonese, Schwyzer 489) und das denominative λιχμάομαι, das einen μ-Stamm λιχμ- voraussetzt (Schwyzer 725 A. 9). — Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 2, 400f., Pok. 668, W.-Hofmann s. lingō, Fraenkel s. liẽžti, Vasmer s. lizátь.
Page 2,102

Chinese

原文音譯：¢pole⋯cw 阿坡-累何
詞類次數：動詞（1）
原文字根：從-舐
字義溯源：餂淨，餂，舐；由（ἀπό / ἀπαρτί / ἀποπέμπω）*=從，出，離）與（λειτουργός）X*=舔，舐）組成。（註：和合本以 （ἐπιλείχω）代替 （ἀπολείχω / ἐπιλείχω / λείχω / περιλείχω））
出現次數：總共（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 舐（1） 路16:21

Mantoulidis Etymological

(=γλείφω). Ἀπό ρίζα λιχ- καί μέ μετάπτωση λείχ-ω = λείχω.
Παράγωγα: λιχανός (=τό δάχτυλο μέ τό ὁποῖο γλείφει κάποιος, ὁ δείκτης), λιχμάομαι (=γλείφω), λιχμάζω (=γλείφω), λίχνος (=λαίμαργος, λιχούδης), λιχνεία (=λιχουδιά, λαιμαργία), λιχνεύω (=γλείφω, εἶμαι λαίμαργος).