σφάλμα
τὸ βέλτερον κακοῦ καὶ τὸ δίμοιρον αἰνῶ, καὶ δίκᾳ δίκας ἕπεσθαι, ξὺν εὐχαῖς ἐμαῖς, λυτηρίοις μηχαναῖς θεοῦ πάρα → I approve the better kind of evil, the two-thirds kind, and that, in accordance with my prayers, through contrivances bringing salvation at the god’s hand
English (LSJ)
ατος, τό,
A trip, stumble, false step, AP7.634 (Antiphil.), Man.4.289.
2 a glide, in a surgical operation, Heliod. ap. Orib. 49.8.38, Ruf. ib.49.28.13.
II metaph.,
1 fall, failure, defeat, Hdt.7.6, 9.9, Th.5.14 (pl.), etc.; σφάλματα ποιοῦντες causing losses, Pl.Plt.298b.
2 fault, error, Hdt.1.207, 7.10.ζ; τὰ πρόσθε σφάλματα E.Andr.54, Supp.416, cf. Pl.Tht.168a, R.487b, Phld.Rh.1.348 S., Gal.6.68.
Greek (Liddell-Scott)
σφάλμα: τό, σκόνταμμα, παραπάτημα, Ἀνθ. Π. 7. 634, Μανέθων 4. 289. ΙΙ. μεταφορ., 1) πτῶσις, ἀποτυχία, ἧττα, ζημία, Ἡρόδ. 7. 6., 9. 9, Θουκ. 5. 14, κτλ.˙ σφάλματα ποιεῖν, προξενῶ ἀπωλείας, Πλάτ. Πολιτικ. 298Β. 2) ὡς καὶ νῦν, σφάλμα, ἁμάρτημα, λάθος, Ἡρόδ. 1. 207., 7. 10, 6˙ τὰ πρόσθε σφ. Εὐρ. Ἀνδρ. 54, Ἱκέτ. 416, πρβλ. Πλάτ. Θεαίτ. 167Ε, Πολ. 487Β. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 491.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
1 malheur, revers;
2 erreur, égarement, faute.
Étymologie: σφάλλω.
Greek Monolingual
το, ΝΜΑ σφάλλω
παράπτωμα, λάθος (α. «δεν ομολογεί ποτέ το σφάλμα του» β. «πᾱν πρῆγμα τίκτει σφάλματα, ἐκ τῶν ζημίαι μεγάλαι φιλέουσι γίνεσθαι», Ηρόδ.)
νεοελλ.
1. αβλεψία, ανακρίβεια («ο λόγος του είναι γεμάτος φραστικά σφάλματα»)
2. μαθημ. η διαφορά μεταξύ μιας αληθούς τιμής και μιας εκτίμησης ή προσέγγισης της τιμής αυτής
3. (ψυχολ.) διαφορά ανάμεσα στον παρατηρούμενο βαθμό και στον πραγματικό βαθμό ενός υποκειμένου σε δοκιμασία
αρχ.
1. σκόνταμμα, παραπάτημα
2. (για χειρουργική επέμβαση) διολίσθηση
3. αποτυχία, ήττα
4. φρ. «σφάλματα ποιῶ» — γίνομαι αίτιος απωλειών (Πλάτ.).
Greek Monotonic
σφάλμα: -ατος, τό,
I. πρόσκομμα, σκόνταμα, παραπάτημα, γλίστρημα, σε Ανθ.
II. μεταφ.·
1. πτώση, αποτυχία, ήττα, βλάβη, ζημιά, σε Ηρόδ., Θουκ., Ευρ. κ.λπ.
2. σφάλμα, λάθος, πλάνη, πταίσμα, αμάρτημα, σε Ηρόδ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σφάλμα -ατος, τό [σφάλλω] misstap, wankeling, val; marit.. σφάλματα ποιεῖν (het schip) laten kapseizen, slagzij doen maken Plat. Plt. 298b. tegenslag, mislukking, nederlaag. misstap, fout, vergissing.
Russian (Dvoretsky)
σφάλμα: ατος τό
1) падение: σφάλματος ἐξ ὀλίγοιο πεσὼν θάνεν Anth. немного оступившись, он упал и умер;
2) неудача, превратность, поражение, Her., Thuc., Plat.;
3) промах, ошибка Her., Eur., Plat.
English (Woodhouse)
calamity, defeat, disappointment, disaster, failure, frustration, misfortune, mistake, stumble, fall
