ὑποκρίνομαι

German (Pape)

[Seite 1221] fut. ὑποκρινοῦμαι, aor. ὑπεκρινάμην, Sp. auch in derselben Bdtg ὑπεκρίθην, wie Ctes. 41, – erwidern, antworten, Il. 7, 407 Od. 2, 111. 15, 170, u. Her. gew. so, statt des att. ἀποκρίνομαι (w. m. s.); auch von der Antwort des Orakels, ἡ Πυθίη ὑπεκρίνατο τοῖσι Λυδοῖσι 1, 91; so auch Thuc. 7, 44, welche Stelle schon die Alten bemerken; – von der Antwort des Haruspex, Plut. Caes. 43; τὰ θεῖα Strab. 7, 3,11; – auslegen, deuten, erklären, ἀλλ' ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι, Od. 19, 535. 555, d. i. über Träume und andere Vorzeichen befragt werden und darauf antworten, oder sie unterscheiden, darüber entscheiden. – Bei den Att. gew. auf der Schaubühne Rede und Antwort geben, im Drama eine Rolle spielen, mit dem accus. der Rollen, der Personen, die dargestellt werden; τὸ βασιλικόν Arist. pol. 2, 11; Ἀντιγόνην ὑποκέκριται Dem. 19, 246; ἥρωα Luc. Nigr, 11; auch δρᾶμα, Dem. 19, 246; τραγῳδίαν, κωμῳδίαν, eine Tragödie, ein Lustspiel darstellen oder aufführen, Luc. Merc. cond. 30; Plut. Dem. 28; u. pass., ὑπεκρίθησαν τραγῳδοί, man spielte Tragödien, Ath. 539 a; τὴν μανίαν Luc. Salt. 84. – Es wurde auch von dem ähnlich deklamirenden, theatermäßigen Vortrage der spätern Rhapsoden und der Redner gebraucht, s. Wolf prolegom. XCVI; Jac. Ach. Tat. p. 670; u. drückt einen Tadel aus, wie Dem. 18, 15, αἰτίας καὶ σκώμματα καὶ λοιδορίας συμφορήσας ὑποκρίνεται, er übertreibt wie ein Schauspieler. – Uebrtr., heucheln, eine fremde Miene, Sprache u. s. w. annehmen, sich verstellen, ὑποκρίνῃ μὲν δεδωκέναι, φαίνῃ δὲ κατ' οὐδ' ὁντινοῦν τρόπον δεδωκώς Dem. 31, 8 (vgl. ὑποστέλλω); bes. Sp., ὑποκρίνονται τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Pol. 2, 49, 7; ὑποκριθεὶς ὡς πεπεισμένος 5, 25, 7.

French (Bailly abrégé)

impf. ὑπεκρινόμην, f. ὑποκρινοῦμαι, ao. ὑπεκρινάμην et ὑπεκρίθην, pf. ὑποκέκριμαι;
I. répondre : τινι à qqn ; τι qch ; p. ext. expliquer, interpréter (en réponse à une question) : ὄνειρον OD un songe;
II. donner la réplique dans un dialogue de théâtre ; jouer un rôle : ἥρωα LUC jouer un rôle de héros ; τὰ πρῶτα LUC jouer les premiers rôles ; τραγῳδίαν PLUT, κωμῳδίαν ARSTT jouer la tragédie, la comédie ; προσωπεῖα LUC jouer des rôles de pantomime ; abs. jouer la comédie, être comédien ou acteur ; p. ext. débiter ou jouer comme un acteur ; d’où
1 réciter, déclamer : λόγους ἀλλοτρίους LUC les discours d’autrui;
2 contrefaire, feindre ; μανίαν LUC contrefaire la folie ; avec l’inf. : feindre de.
Étymologie: ὑπό, κρίνω.

English (Autenrieth)

aor. opt. -κρίναιτο, imp. ὑπόκρῖναι, inf. -κρίνασθαι: answer (<<><>>νί); interpret, ὄνειρον, and abs., Od. 19.535, , Il. 12.228, cf. Il. 5.150.

English (Strong)

middle voice from ὑπό and κρίνω; to decide (speak or act) under a false part, i.e. (figuratively) dissemble (pretend): feign.

English (Thayer)

1. to take up another's statements in reference to what one has decided for oneself (middle κρίνομαι), i. e. to reply, answer (Homer, Herodotus, others).
2. to make answer (speak) on the stage, i. e. to personate anyone, play a part (often so from Demosthenes down). Hence,
3. to simulate, feign, pretend (from Demosthenes and Polybius down): followed by an accusative with the infinitive συνυποκρίνομαι.)

Greek Monolingual

ΝΜΑ, και ενεργ. τ. ὑποκρίνω ΜΑ κρίνω, -ομαι]
1. παριστάνω πρόσωπο σε θεατρικό έργο, υποδύομαι έναν ρόλο («Ἀντιγόνην δὲ Σοφοκλέους πολλάκις μὲν Θεόδωρος... ὑποκέκριται», Δημοσθ.)
2. προσποιούμαι (α. «υποκρίθηκε ότι δεν συμβαίνει τίποτε» β. «μηδὲ τῇ φωνῇ δακρύειν ὑποκρινόμενον τὴν ἐκείνων τύχην», Δημοσθ.)
νεοελλ.
(αμτβ.) υποκρύπτω τις σκέψεις ή τα αισθήματά μου, είμαι υποκριτής
μσν.
1. ενεργ. χωρίζω λίγο («ἑαυτὸν ἀποκρίνων ἢ ὑποκρίνων, ὅ ἐστι τῶν ἄλλων ἀποχωρίζων, ὑποκρινόμενος», Ευστ.)
2. μέσ. παριστάνω κάτι δραματικά («ἀνεγνώσθη Ἰαμβλίχου δραματικόν, ἔρωτας ὑποκρινόμενον», Φώτ.)
αρχ.
1. ενεργ. ανακρίνω («ὑποκρίνουσι τοὺς ἀντιδίκους», Ανέκδοτα Βεκκήρου)
2. μέσ. α) απαντώ, αποκρίνομαι («ταῡτα μὲν ἡ Πυθίη ὑπεκρίνατο τοῑσι Λυδοῑσι», Ηρόδ.)
β) ερμηνεύω, εξηγώ («τοὺς ὀνείρους ὑποκρίνομαι», Αλκίφρ.)
γ) (για ρητοροδιδάσκαλο) απαγγέλλω
δ) μιμούμαι
ε) παριστάνω κάτι με υπερβολικό τρόπο, μεγαλοποιώ («τοσούτοις ὕστερον χρόνοις αιτίας καὶ σκώμματα καὶ λοιδορίας συμφορήσας ὑποκρίνεται», Δημοσθ.)
στ) εξαπατώ.