οἰκέτης

English (LSJ)

οἰκέτου, ὁ
A, (οἶκος) household slave, A.Ch.737, Hdt.6.137, 7.170, Antipho 1.30, Th.2.4; δημόσιος οἰ. τῆς πόλεως Aeschin.1.54.
2 οἱ οἰκέται also, = οἰκετεία, household, A.Ag.732 (lyr.), Hdt.8.4, 106,142, S.Tr.908, X.Cyr.4.2.2: hence opp. δοῦλοι, Pl.Lg.763a, 777a, 853e; διαφέρειν φησὶ Χρύσιππος δοῦλον οἰκέτου, διὰ τὸ τοὺς ἀπελευθέρους μὲν δούλους ἔτι εἶναι, οἰκέτας δὲ τοὺς μὴ τῆς κτήσεως ἀφειμένους Stoic.3.86: but freq. synon. with δοῦλος, Arist.Pol.1252b12, al., PLille 29.2 (iii B. C.), IG5(1).1390.77 (Andania, i B. C.); δοῦλος μεῖζον οἰκέτου φρονῶν Men. 796.
II as epithet of Apollo, ἱερέως… Καρνείου Βοικέτα [Β = ϝ] IG5(1).497, cf. 589,608 (Sparta). (Cf. οἰκότης.)

German (Pape)

[Seite 299] ὁ, der Hausbewohner, Hausgenosse; Aesch. Ag. 715 Ch. 726; εἴ του φίλων βλέψειεν οἰκετῶν δέμας, Soph. Trach. 904; Her. 8, 106, wo er nachher dafür τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα setzt, vgl. 144, wie Xen. Cyr. 4, 2, 2 u. Schol. Plat. Rep. V, 246. – Gew. Diener, Haussklave, Soph. O. R. 1114 O. C. 335; εἶχον οἰκέτην βίον, Eur. Ion 1373; so Ar. Nubb. 5 u. öfter; so Her. 6, 137. 7, 170; γυναῖκες καὶ οἰκέται, Thuc. 2, 4; Plat. oft, Legg. VIII, 848 a ἓν μὲν μέρος τοῖς ἐλευθέροις, ἓν δὲ τοῖς το ύτων οἰκέταις, vgl. Theaet. 172 d; auch vrbdt er οἰκέτας τε καὶ δούλους, Legg. VI, 763 a; Xen. u. Folgde; Pol. setzt ἐξ ἀνάγκης hinzu, 39, 2, 4. Vgl. noch Ath. VI, 267 b u. Thom. Mag. v. δοὖλος.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 qui fait partie de la famille : οἱ οἰκέται, les membres de la famille, càd la femme et les enfants;
2 domestique, serviteur : οἱ οἰκέται, gens d'une maison, domestiques.
Étymologie: οἰκέω.

Russian (Dvoretsky)

οἰκέτης: ου adj. m рабский, подневольный (βίος Eur.).
ου ὁ
1 член семьи, домочадец (οἰκέται τε καὶ δοῦλοι Plat.);
2 слуга, раб (ὁ βοῦς ἀντ᾽ οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν Arst.; οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι τοῖς δεσπόταις NT).

Greek (Liddell-Scott)

οἰκέτης: -ου, ὁ, (οἰκέω) δοῦλος τῆς οἰκίας, ὑπηρέτης, Ἡρόδ. 6. 137., 7. 170, Αἰσχύλ. Χο. 737, Ἀντιφῶν 114. 33, Θουκ. 2. 4· οἰκ. δημόσιος τῆς πόλεως Αἰσχίν. 8.27· - ἀλλὰ παρ’ Ἡροδ. οἱ οἰκέται, Λατ. familia, ἡ οἰκογένεια, αἱ ἐν τῇ οἰκίᾳ γυναῖκες καὶ τὰ τέκνα, 8. 4, 106, 142· οὕτω καὶ παρὰ Σοφ. Τρ. 908, Ξεν. Κύρ. 4. 2, 2· ἐντεῦθεν ἀντίθετον τῷ δοῦλοι, Πλάτ. Νόμ. 763Α, 777Α, 853Ε· δοῦλος μεῖζον οἰκέτου φρονῶν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 255· διαφέρειν φησὶ ... δοῦλον οἰκέτου, διὰ τὸ τοὺς ἀπελευθέρους μὲν δούλους ἔτι εἶναι, οἰκέτας δὲ τοὺς μὴ τῆς κτήσεως ἀφειμένους Ἀθήν. 267Β, πρβλ. Θωμ. Μάγιστρ. 644· ἀλλὰ συχν. συνών. τῷ δοῦλος, Ἀριστ. Πολιτ. 1. 2, 5, κ. ἀλλ.

English (Strong)

from οἰκέω; a fellow resident, i.e. menial domestic: (household) servant.

English (Thayer)

οἰκέτου, ὁ (οἰκέω), from (Aeschylus and) Herodotus down, Latin domesticus, i. e. one who lives in the same house with another, spoken of all who are under the authority of one and the same householder, a servant, domestic; so in Sept. for עֶבֶד. See more fully on the word, Meyer on Romans, the passage cited (where he remarks that οἰκέτης is a more restricted term than δοῦλος, designating a house-servant, one holding closer relations to the family than other slaves; cf. διάκονος at the end, Schmidt, chapter 162.)

Greek Monolingual

οἰκέτης, ὁ, θηλ. οἰκέτις και οἰκέτισσα (ΑΜ, Α και οἰκότης)
μσν.
μτφ. ο άγιος ως υπηρέτης της εκκλησίας
αρχ.
1. δούλος που έμενε και υπηρετούσε στο σπίτι στο οποίο συχνά είχε γεννηθεί και ανατραφεί
2. (ποιητ. και ως επίθ.) σπιτικός («ἐν θεοῦ μελάθροις εἶχον οἰκέτην βίον», Ευρ.)
3. προσωνυμία του Απόλλωνος
4. στον πληθ. οἱ οἰκέται- το υπηρετικό προσωπικό
5. το θηλ. ἡ οἰκέτις και οἰκέτισσα
η κυρία του οίκου, η οικοδέσποινα («ὦ χαρίεσσα κόρα, τὸ μὲν οἰκέτις ἤδη», Θεόκρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < οἶκος + κατάλ. -έτης (πρβλ. αγρέτης, φυλέτης)].

Greek Monotonic

οἰκέτης: -ου, ὁ (οἰκέω), οικιακός δούλος, υπηρέτης, σε Ηρόδ., Αττ.· οἱοἰκέται, Λατ. familia, η οικογένεια κάποιου, οι γυναίκες και τα παιδιά, σε Ηρόδ., Αττ.· σε αντίθ. προς το οἱ δοῦλοι, σε Πλάτ.

Middle Liddell

οἰκέτης, ου, ὁ, οἰκέω
a house-slave, menial, Hdt., Attic; οἱ οἰκέται, Lat. familia, one's household, the women and children, Hdt., Attic; opp. to οἱ δοῦλοι, Plat.

Chinese

原文音譯：o„kšthj 哀咳帖士
詞類次數：名詞（4）
原文字根：家 相當於： （עֶבֶד‎）
字義溯源：家人，家僕，僕人；源自（οἰκέω）=居住）；而 （οἰκέω）出自（οἶκος）*=住處）。參讀 （δοῦλοσ1 / δοῦλοσ2）同義字
出現次數：總共（4）；路（1）；徒（1）；羅（1）；彼前（1）
譯字彙編：
1） 僕人（2） 羅14:4； 彼前2:18；
2） 家人（1） 徒10:7；
3） 一個僕人（1） 路16:13

English (Woodhouse)

servant

Mantoulidis Etymological

(=δοῦλος, ὑπηρέτης). Ἀπό τό οἰκέω -ῶ πού παράγεται ἀπό τό οἶκος, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.