requiro

Latin > English (Lewis & Short)

rĕ-quīro: sīvi or sii, sītum, 3, v. a. quaero,
I to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).
I In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58: ego illam requiram jam, ubi ubi est, id. Ep. 3, 4, 56; so, aliquem, id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.: juvenem oculisque animoque, Ov. M. 4, 129: oculis terram, Curt. 4, 7, 11: cerva requisita, Gell. 15, 22, 6: libros, Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.: scripta SCtis abolita, Suet. Calig. 16: extractum anulum, id. Tib. 73: membra omnia, Quint. 11, 2, 13: artus, ossa, Ov. M. 2, 336: portus Velinos, Verg. A. 6, 366: cibos, Col. 8, 8, 1: vinum generosum et lene, Hor. Ep. 1, 15, 18: animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. N. D. 2, 38, 96: causam tam facilis eventus, Front. Strat. 3, 1, 2; cf. causam, Ov. M. 10, 388: vera, Lucr. 1, 640: tua facta, Ov. H. 6, 31: mea facta, id. M 13, 211: quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt, Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121: quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat, id. 1, 7, 19.—With dependent clause: requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc., Plaut. Merc. 3, 4, 48: (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes, Cic. Lael. 21, 81: illud quoque requisivi, quā ratione, etc., id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60: requirunt, num aliquid, etc., Quint. 12, 9, 17: forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, Verg. A. 2, 506: cum requisisset ubinam esset, Nep. Att. 10, 4: secum, cur sit bis rapta, requirit, Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.: requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc., Cic. Imp. Pomp. 9, 22. —Absol.: videmusne, ut pueri ... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant? Cic. Fin. 5, 18, 48: subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim, Quint. 11, 2, 5: pande requirenti nomen terraeque tuumque, Ov. M. 4, 679. —
   b Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing: ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc., Cic. Cael. 28, 67: si quis requirit cur Romae non sim, id. Att. 12, 40, 3; cf.: saepe ex me requiris, cur, etc., Tac. Or. 1: quoniam nihil ex te hi requirunt, Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31: facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.: ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras, id. ib. 1, 9, 19: illud mihi numquam in mentem venit a te requirere, id. Ac. 1, 1, 5: aliquid de antiquitate ab aliquo, Nep. Att. 20, 2. —
II In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero): omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt, Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior, id. Tusc. 5, 8, 23: habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget, id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit; cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere, id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61: magnam res diligentiam requirebat, Caes. B. G. 6, 34: non ex liberis populis reges requiri, Cic. Rep. 1, 32, 48: mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias, Tib. 1, 1, 41.—
   b Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary: in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: haec in altercatione, Quint. 6, 3, 46: aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur, id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—
   B Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss: qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt, Cic. Mil. 1, 1: libertatem meam, id. Planc. 38, 93: et pacis ornamenta et subsidia belli, id. Imp. Pomp. 2, 6: unum ἱστορικόν,> id. Att. 6, 1, 8: Caesaris in se indulgentiam, Caes. B. G. 7, 63: quae nonnumquam requirimus, Cic. Mur. 29, 61: aliquid, Quint. 2, 10, 15: multos, Quos quondam vidi, Ov. M. 7, 515: vereor, ne desideres officium meum ... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras, Cic. Fam. 6, 6, 1: in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.