requiro

Latin > English

requiro requirere, requisivi, requisitus V :: require, seek, ask for; need; miss, pine for

Latin > English (Lewis & Short)

rĕ-quīro: sīvi or sii, sītum, 3, v. a. quaero,
I to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).
I In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58: ego illam requiram jam, ubi ubi est, id. Ep. 3, 4, 56; so, aliquem, id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.: juvenem oculisque animoque, Ov. M. 4, 129: oculis terram, Curt. 4, 7, 11: cerva requisita, Gell. 15, 22, 6: libros, Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.: scripta SCtis abolita, Suet. Calig. 16: extractum anulum, id. Tib. 73: membra omnia, Quint. 11, 2, 13: artus, ossa, Ov. M. 2, 336: portus Velinos, Verg. A. 6, 366: cibos, Col. 8, 8, 1: vinum generosum et lene, Hor. Ep. 1, 15, 18: animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. N. D. 2, 38, 96: causam tam facilis eventus, Front. Strat. 3, 1, 2; cf. causam, Ov. M. 10, 388: vera, Lucr. 1, 640: tua facta, Ov. H. 6, 31: mea facta, id. M 13, 211: quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt, Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121: quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat, id. 1, 7, 19.—With dependent clause: requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc., Plaut. Merc. 3, 4, 48: (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes, Cic. Lael. 21, 81: illud quoque requisivi, quā ratione, etc., id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60: requirunt, num aliquid, etc., Quint. 12, 9, 17: forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, Verg. A. 2, 506: cum requisisset ubinam esset, Nep. Att. 10, 4: secum, cur sit bis rapta, requirit, Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.: requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc., Cic. Imp. Pomp. 9, 22. —Absol.: videmusne, ut pueri ... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant? Cic. Fin. 5, 18, 48: subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim, Quint. 11, 2, 5: pande requirenti nomen terraeque tuumque, Ov. M. 4, 679. —
   b Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing: ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc., Cic. Cael. 28, 67: si quis requirit cur Romae non sim, id. Att. 12, 40, 3; cf.: saepe ex me requiris, cur, etc., Tac. Or. 1: quoniam nihil ex te hi requirunt, Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31: facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.: ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras, id. ib. 1, 9, 19: illud mihi numquam in mentem venit a te requirere, id. Ac. 1, 1, 5: aliquid de antiquitate ab aliquo, Nep. Att. 20, 2. —
II In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero): omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt, Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior, id. Tusc. 5, 8, 23: habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget, id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit; cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere, id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61: magnam res diligentiam requirebat, Caes. B. G. 6, 34: non ex liberis populis reges requiri, Cic. Rep. 1, 32, 48: mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias, Tib. 1, 1, 41.—
   b Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary: in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: haec in altercatione, Quint. 6, 3, 46: aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur, id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—
   B Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss: qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt, Cic. Mil. 1, 1: libertatem meam, id. Planc. 38, 93: et pacis ornamenta et subsidia belli, id. Imp. Pomp. 2, 6: unum ἱστορικόν,> id. Att. 6, 1, 8: Caesaris in se indulgentiam, Caes. B. G. 7, 63: quae nonnumquam requirimus, Cic. Mur. 29, 61: aliquid, Quint. 2, 10, 15: multos, Quos quondam vidi, Ov. M. 7, 515: vereor, ne desideres officium meum ... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras, Cic. Fam. 6, 6, 1: in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.

Latin > French (Gaffiot 2016)

rĕquīrō,⁸ quīsīvī, quīsītum, ĕre (re et quæro), tr.,
1 rechercher, être à la recherche de, être en quête de (aliquem, aliquid, qqn, qqch.) : Varum requirebat Cæs. C. 2, 35, 1, il recherchait Varus ; libros Cic. Fin. 3, 10, être en quête de livres ; requisisse dicitur Archimedem illum Cic. Verr. 2, 4, 131, on dit qu’il fit rechercher l’illustre Archimède || être en quête d’une réponse, d’une solution à une question, demander, s’informer : recte requiris Cic. Br. 183, ta question est judicieuse ; rem a me sæpe deliberatam requiris Cic. Ac. 1, 4, ta question porte sur un point souvent débattu dans ma pensée, cf. Cic. Fam. 1, 9, 19 ; ex aliquo aliquid Cic. Rep. 2, 64, demander qqch. à qqn ; [avec interr. indir.] : illud a te requiro, quæ te tanta pœna vexet Cic. Domo 3, je te demande quel terrible châtiment te tourmente ; ex quibus requiram, quonam modo... Cic. Cæl. 67, je leur demanderai comment donc...
2 rechercher, réclamer [une chose dont on a l’habitude et qui manque] : oratio contractior quam aures populi requirunt Cic. Br. 120, parole plus ramassée que ne le réclame l’oreille du public, trop ramassée pour satisfaire aux exigences de l’auditoire, cf. Cic. Or. 33 ; Verr. 2, 5, 172 ; oculi veterem consuetudinem fori requirunt Cic. Mil. 1, les yeux cherchent à retrouver l’ancienne coutume du forum || [d’où] regretter l’absence de, désirer qqch. qui fait faute : majorum nostrorum sæpe requiro prudentiam Cic. Par. 7, souvent je regrette de ne pas trouver autour de moi la sagesse de nos ancêtres, cf. Cic. CM 30 ; 33, etc.; Cæs. G. 7, 63, 8 || réclamer, avoir besoin de : magnam res diligentiam requirebat Cæs. G. 6, 34, 3, les circonstances exigeaient une grande attention ; in hoc bello virtutes animi magnæ et multæ requiruntur Cic. Pomp. 64, dans cette guerre beaucoup de grandes qualités morales sont nécessaires ; virtus nullam requirit voluptatem Cic. Fin. 1, 61, la vertu n’a besoin en aucune façon du plaisir, cf. Cic. Tusc. 5, 23 ; Br. 143.

Latin > German (Georges)

requīro, quīsīvī, quīsītum, ere (re u. quaero), I) hersuchen, zur Stelle suchen, aufsuchen, 1) eig.: cervam, Gell.: libros, Cic.: alqm, Ter.: columbae evolitant ad requirendos cibos, Colum. – 2) übtr.: a) vermissen, maiorum prudentiam in alqa re, Cic.: subsidia belli, Cic.: multos inde requiro, Ov.: quae nonnumquam requirimus (an Kato) auszusetzen haben, Cic. Mur. 61. – b) verlangen, erfordern, für nötig halten, neque amplius requisivit, verlangte weiter nichts, Nep.: non intellego, quid requirat, ut sit beatior, Cic.: virtus nullam voluptatem requirit, Cic.: in hoc bello virtutes multae requiruntur, Cic. – II) nach etw. fragen, forschen, nachfragen, nachforschen, sich erkundigen, 1) im allg., mit u. ohne ab od. ex od. de alqo (bei jmd.), alqd (nach etw.) od. de alqa re (in betreff usw.), dicam hercle; etenim recte requiris, Cic.: requ. vera, Lucr.: domum alcis, Cic.: tua facta requirere coepi, Ov.: facilia sunt, quae a me de Vatinio et de Crasso requiris, Cic.: cum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo etc., Nep.: quoniam nihil ex te hi maiores natu requirunt, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, illud quoque requirit, quā ratione fecerit, Cic.: noc quotus annus eat, require, Ov.: ea (vis) quae sit, ab augure collega requiro, Cic.: quas tribus tu tulisti si iam ex te requiram, Cic.: de te tantum requiram, utrum... an etc., Cic.: spätlat., requ. alqm de alqa re, Cassiod. inst. div. litt. praef. (tom. 2. p. 509, a ed. Garet). – 2) prägn.: a) untersuchen, rationes, Cic.: impendia rei publicae, Plin. ep. – b) erforschen, Nachricht einziehen, cum requisisset, ubinam esset, Nep. Att. 10, 4. – / Auch urspr. Form requaero, zB. Plaut. merc. 633 G. – Perf. requisiit, Suet. Nero 6, 4. Über die übrigen synk. Perf. Formen s. Georges Lexikon der lat. Wortf. S. 598.

Latin > Chinese

requiro, is, sivi vel sii, situm, rere. 3. (quaero.) :: 勤找。問。求。緊要。察。缺。Virtus nullam requirit voluptatem 徳不少何樂。