πέκω

English (LSJ)

Ep. 2pl. pres. imper. πείκετε Od.18.316 (metri gr.), but also inf. πείκειν (v. infr.): aor. A ἔπεξα AP6.279 (Euph.):—Med., aor. ἐπεξάμην Il.14.176:—Pass., aor. ἐπέχθην Ar.Nu.1356:—comb, εἴρια π. card it, Od.18.316; ἔπεξε καλὰς Εὔδοξος ἐθείρας APl. c.:— Med., χαίτας πεξαμένη = when she had combed her hair, Il.14.176. 2 shear, ὄϊς πείκειν Hes.Op.775, cf. Theoc.5.98, Ael.NA1.38:—Med., πόκοις πέξασθαι = have their wool shorn, Theoc.28.13; ἐπέξαθ' ὁ Κριός Simon.13(cf.Ar.Nu.1356):—Pass., Ar.l.c.; πέκεται Eust.531.5. (Cf. Lith. pèšti 'pluck'.)

German (Pape)

[Seite 547] kämmen, χαίτας πεξαμένη, nachdem sie sich die Haare gekämmt hatte, Il. 14, 176; – scheeren, κριὸς ὡς ἐπέχθη, Ar. Nub. 1338; sp. D., wie Theocr. 5, 98; – auch = die Wolle kämmen od. krämpeln, u. allgemeiner, zupfen, rupfen.

Greek (Liddell-Scott)

πέκω: Ἐπικ. πείκω· Δωρικ. μέλλ. πεξῶ Θεόκρ. 5. 98· ἀόρ. ἔπεξα: - Μέσ., ἀόρ. ἐπεξάμην: - Παθ., ἀόρ. ἐπέχθην. (Ἐκ τῆς √ΠΕΚ παράγονται καὶ αἱ λέξεις πεκτέω, πόκος· πρβλ. Λατ. pec-to, pec-ten· Ἀρχ. Γερμαν. fehs (crinis)). Ποιητικ. ῥῆμ., κτενίζω, εἴρια πείκειν, κτενίζω, ξαίνω, Ὀδ. Σ. 316· ἔπεξε καλὰς Εὔδοξος ἐθείρας Ἀνθ. Π. 6. 279· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, χαίτας πεξαμένη, ἀφ’ οὗ ἐκτένισε τὴν κόμη της, Ἰλ. Ξ. 176. 2) κείρω, κουρεύω, πείκειν ὄϊς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 773, πρβλ. Θεόκρ. ἔνθ’ ἀνωτ.· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, πόκως πέξασθαι, πόκους κεῖραι, ὁ αὐτ. 28. 13. κριὸς ὡς ἐπέχθη, ἐκάρη Σιμωνίδ. (15) παρ’ Ἀριστοφ. ἐν Νεφ. 1356.

French (Bailly abrégé)

tondre;
Moy. πέκομαι peigner sur soi ; tondre.
Étymologie: R. Πεκ, peigner ; cf. πείκω, πόκος, lat. pecto, pecten.

English (Autenrieth)

imp. πείκετε, mid. aor. part. πεξαμένη: comb or card wool; mid., comb one's own hair, Il. 14.176.

English (Slater)

πέκω ?
   1 comb τουτάκι πεξαμένας (Boeckh: -ένης codd.: fort. τε ζαμενας, Boeckh) fr. 320.

Greek Monolingual

και πείκω Α
1. κουρεύω ζώο
2. (μέσ. και παθ.) πέκομαι και πείκομαι
κουρεύομαι
3. φρ. «χαίτην πέκομαι» — χτενίζω την κόμη (Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. πέκω (και πείκω με έκταση για μετρικούς λόγους) ανάγεται σε ΙΕ ρίζα pek-t- «μαδώ, τραβώ μαλλιά» και αντιστοιχεί ακριβώς με λιθουαν. pěšu «αποσπώ, τραβώ». Στην ετεροιωμένη βαθμίδα της ρίζας ανάγεται το ουσ. πόκος, ενώ στη μηδενισμένη βαθμίδα το ουσ. κτείς «χτένα» (< πκτ-έν-α) με σίγηση του –π και οδοντική παρέκταση -τ- (πρβλ. λατ. pecten «χτένα»). Οδοντική παρέκταση παρατηρείται και στον παράλληλο τ. του πέκω, πεκτῶ (πρβλ. λατ. pecto). To λατ. pecus, -oris δεν εντάσσεται στην ΙΕ ρίζα του πέκω. Η οικογένεια του πέκω χρησιμοποιείται αφ' ενός με σημ. «κουρεύω», αφ' ετέρου με σημ. «ξαίνω» —απ' όπου η σημ. «χτενίζω»— αρχικά για πρόβατα αλλά και γενικά για μαλλιά].

Greek Monotonic

πέκω: Επικ. πείκω· Δωρ. μέλ. πεξῶ· αόρ. αʹ ἔπεξα — Μέσ., αόρ. αʹ ἐπεξάμην — Παθ., αόρ. αʹ ἐπέχθην·
1. ξαίνω ή ξυστρίζω μαλλί, σε Ομήρ. Οδ. — Μέσ., χαίτας πεξαμένη, χτένισε τα μαλλιά της, σε Ομήρ. Ιλ.
2. κουρεύω πρόβατα, σε Ησίοδ., Θεόκρ. — Μέσ., πόκως πέξασθαι, έχουν κόψει το μαλλί, σε Σιμων. παρ' Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

πέκω: (aor. pass. ἐπέχθην)
1) чесать, расчесывать (εἴρια Hom.; καλὰς ἐθείρας Anth.): χαίτας πεξαμένη Hom. расчесав свои волосы;
2) стричь (τὰν οἶν Theocr.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πέκω, ep. πείκω [~ πόκος] imperat. praes. πείκετε, inf. πείκειν kammen, kaarden. scheren:. ὄϊς πείκειν schapen scheren Hes. Op. 775.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to comb (oneself), to card, to shear (Il.).
Other forms: (πείκετε σ 316 a. πείκειν Hes. Op. 775 metr. length.), aor. πέξαι, -ασθαι.
Dialectal forms: Myc. poka /poke/, Killen Par. del Pass. 17, 26ff., DELG.
Compounds: Also w. ἀπο-. Compp., z.B. πόκ-υφος m. wool weaver (pap. IIa); εἰρο-πόκος (s. εἶρος), εὔ-ποκος with fair wool (A.); with referenc to the verb νεό-ποκος newly shorn (μαλλός, S.).
Derivatives: 1. πόκος m. plucked, shorn off sheep's wool, fleece (Μ 451, hell.). ποκ-άριον (Sammelb. III--IVp), -άδες pl. f. lock or tuft of wool or hair (Ar.), Πόκιος m. "shearing month", Locr. monthname (inscr.); verbs: ποκ-ίζομαι to shear wool (Theoc.) with -ισμός, -ιστί (pap.); -άζω id. (sch., Suid.); -όομαι to be covered like with a fleece (AP). 2. πόκτος m. id. (Lyr. Adesp. 73, Hdn.), like φόρτος (Schwyzer 704 n. 6), if not to πεκτέω. 3. πέκος n. id. (An. Ox. 3, 358), πεῖκος ἔριον, ξάμμα H. (cf. πείκ-ετε, -ειν above). 4. πεκτήρ (Suid.), ποκτήρ (pap. IIp; after πόκος) m. shearer. -- Enlarged form πεκ-τέω id. (Ar.; not πέκτω, Peruzzi Par. del Pass. 18, 396 n. 2); on the formation Schwyzer 705f. -- On κτείς s. v.
Origin: IE [Indo-European] [797] *peḱ- pluck, card
Etymology: Identical with Lith. pešù, pèšti pluck, pull out, drew by the hairs; the τ-enlargement in πεκτ-έω also in Lat. pectō comb, card; formal = Gerrn., e.g. OHG fehtan fech-ten' (prop. *'pluck each other'?). The very rare πέκος agrees phonetically with Lat. pecus n. cattle, small cattle, sheep, which would be therefore a concretized verbal abstract (Porzig Satzinhalte 292; also Specht KZ 66, 36f.). The old widespread u-stem in Lat. pecu n., Germ., e.g. OHG fihu n., Skt. páśu- n., -úḥ m. etc. cattle is wanting in Greek; on the other hand πόκος is isolated, so prob. innovation. IE o -vowel also in Arm. asr, gen. asu sheepwool, fleece (IE *poḱu-). OWNo. fær, OSwed. fār n. sheep, often equated with πόκος, is uncertain. -- Orig. meaning prob. pluck, card, from where shear, comb (diff. Peruzzi Par. del Pass. l.c. n. 3 against Specht KZ 68, 206). -- WP. 2, 16f., Pok. 797, W.-Hofmann s. pectō and pecū, Fraenkel s. pèšti pluck w. further forms a. rich lit.

Middle Liddell

πέκω,
1. to comb or card wool, Od.: Mid., χαίτας πεξαμένη when she combed her hair, Il.
2. to shear sheep, Hes., Theocr.: Mid., πόκως πέξασθαι to have their wool shorn, Simon. ap. Ar.

Frisk Etymology German

πέκω: {pékō}
Forms: (πείκετε σ 316 u. πείκειν Hes. Op. 775 metr. Dehnung), Aor. πέξαι, -ασθαι,
Grammar: v.
Meaning: kämmen, sich kämmen, krempeln, scheren (poet. seit Il.).
Composita: auch m. ἀπο-,
Derivative: Davon 1. πόκος m. abgerupfte, abgeschorene Schafwolle, Vlies (poet. seit Μ 451, hell. u. sp. Prosa); myk. po-ka?? (Killen Par. del Pass. 17, 26ff.). Kompp., z.B. πόκυφος m. Wollenweber (Pap. II^a); εἰροπόκος (s. εἶρος), εὔποκος schön wollig (A.); mit Beziehung auf das Verb νεόποκος neugeschoren (μαλλός, S.). Abl.: ποκάριον (Sammelb. III—IV^p u.a.), -άδες pl. f. Wollflocken, Haarzotten (Ar.), Πόκιος m. "Schurmonat", lokr. Monatsname (Inschr.); Verba: ποκίζομαι Wolle scheren (Theok.) mit -ισμός, -ιστί (Pap.); -άζω ib. (Sch., Suid.); -όομαι wie mit einem Vlies bedeckt werden (AP). 2. πόκτος m. ib. (Lyr. Adesp. 73, Hdn.), wie φόρτος (Schwyzer 704 A. 6), wenn nicht zu πεκτέω. 3. πέκος n. ib. (An. Ox. 3, 358), πεῖκος· ἔριον, ξάμμα H. (vgl. πείκετε, -ειν oben). 4. πεκτήρ (Suid.), ποκτήρ (Pap.II^p; nach πόκος) m. Scherer. —Erweiterte Form πεκτέω ib. (Ar.; nicht πέκτω, Peruzzi Par. del Pass. 18, 396 A. 2); zur Bildung Schwyzer 705f. — Zu κτείς s. bes.
Etymology: Mit lit. pešù, pèšti rupfen, ausreißen, an den Haaren ziehen identisch; die τ-Erweiterung in πεκτέω auch in lat. pectō kämmen, krempeln; formal = gerrn., z.B. ahd. fehtan’fech-ten’ (eig. *’sich raufen’ ?). Das sehr seltene πέκος stimmt lautlich zu lat. pecus n. Vieh, Kleinvieh, Schaf, das somit ein konkretisiertes Verbalabstraktum wäre (Porzig Satzinhalte 292; auch Specht KZ 66, 36f.). Der alte weitverbreitete u-Stamm in lat. pecu n., germ., z.B. ahd. fihu n., aind. páśu- n., -úḥ m. usw. Vieh fehlt im Griech.; umgekehrt steht πόκος isoliert, somit wohl Neubildung. Idg. o -Vokal auch in arm. asr, Gen. asu Schafwolle, Vlies (idg. *poḱu-). Awno. fær, aschwed. fār n. Schaf, oft mit πόκος gleichgesetzt, ist mehrdeutig. — Urspr. Bed. wohl rupfen, krempeln, woraus scheren, kämmen (anders Peruzzi Par. del Pass. a. O. A. 3 gegen Specht KZ 68, 206). — WP. 2, 16f., Pok. 797, W.-Hofmann s. pectō und pecū, Fraenkel s. pèšti zupfen m. weiteren Formen u. reicher Lit.
Page 2,492-493