ceno

From LSJ

οὐ γὰρ πράξιν ἀγαθὴν, ἀλλὰ καὶ εὖ ποεῖν αὐτὴν → it does not suffice to do good–one must do it well

Source

Latin > English

ceno cenare, cenavi, cenatus V :: dine, eat dinner/supper; have dinner with; dine on, make a meal of

Latin > English (Lewis & Short)

cēno: (caen- and coen-), āvi (e. g. Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 24: Plaut. Am. 1, 1, 154; Cic. Fam. 1, 2, 3; Suet. Aug. 64; id. Calig. 24 al.; acc. to Varr. ap. Gell. 2, 25, 7, also cenatus sum, but of that only the
I part. cenatus is in use;
v. infra, and cf. poto and prandeo), ātum, 1, v. n. and a. cena.
I Neutr., to take a meal, to dine, eat (class., and very freq.): libenter, Cato, R. R. 156, 1: cenavi modo, Plant. Am. 1, 1, 154: lepide nitideque, id. Cas. 3, 6, 32: bene, Lucil l. l.; cf. belle, Mart. 11, 34, 4: solus, id. 11, 35, 4 spes bene cenandi, Juv. 5, 166: bene, libenter, recte, frugaliter, honeste... prave, nequiter, turpiter, Cic. Fin. 2, 8, 25: melius, id. Tusc. 5, 34, 97: foris, Plaut. Men. 1, 2, 17; Mart. 12, 19: foras, Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19: lauto paratu, Juv. 14, 13 al.: apud aliquem, Plaut. Stich. 4, 1, 7; Cic. Fam. 1, 2, 3; Appius ap. Cic. de Or. 2, 60, 246; Suet. Caes. 39 al.: cum aliquo, Hor. Ep. 1, 7, 70; Suet. Calig. 24; Juv. 10, 235 al.: unā, Hor. S. 2, 8, 18; Suet. Aug. 64; id. Vit. Ter. 2: in litore, Quint. 7, 3, 31 et saep.—
   (b)    Pass. impers.: cenaretur, Suet. Tib. 42: apud eum cenatum est, Nep. Att. 14, 1; so Liv. 2, 4, 5.—
   (g)    Part. perf.: cenatus, that has taken food, having dined (class.): cenatus ut pransus, ut potus, ut lotus, id est confectā coenā, Varr. ap. Non. p. 94, 14 sq.: cenati atque appoti, Plaut. Curc. 2, 3, 75: quid causae excogitari potest, cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere, Cic. Deiot. 7, 20; Plaut. Aul. 2, 7, 6; Cic. Div. 1, 27, 57; id. Att. 2. 16, 1; Sall. J. 106, 4; Hor. S. 1, 10, 61 (cf. Zumpt, Gram. § 633).—
II Act.: aliquid, to make a meal of something, to eat, dine upon (so only poet. or in post-Aug. prose; esp. freq. in Plaut. and Hor.): cenam, Plaut. Rud. 2, 6, 24: coctum, id. Ps. 3, 2, 56: alienum, id. Pers. 4, 3, 4: aves, Hor. S. 2, 8, 27: aprum, id. ib. 2, 3, 235: olus, id. Ep. 1, 5, 2; 2, 2, 168: pulmenta, id. ib. 1, 18, 48: patinas omasi, id. ib. 1, 15, 34: pisces, id. S. 2, 8, 27: septem fercula, Juv. 1, 95: ostrea, id. 8, 85; Mart. 12, 17, 4: remedia, Plin. 24, 1, 1, § 4; 10, 51, 72, § 142: olla cenanda Glyconi, Pers. 5, 9.—
   B Trop.: magnum malum, Plaut. As. 5, 2, 86: divorum adulteria, i. e. represents at table, Poët. ap. Suet. Aug. 70 (v. the passage in connection).—*
   C Of time, to pass in feasting or banqueting: cenatae noctes, Plaut. Truc. 2, 2, 25.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) cēnō,⁹ āvī, āre (cena),
1 intr., dîner : apud Pompeium cenavi Cic. Fam. 1, 2, 3, j’ai dîné chez Pompée ; melius cenare Cic. Tusc. 5, 97, mieux dîner ; cum cenatum forte apud Vitellios esset Liv. 2, 4, 5, au cours d’un dîner donné par les Vitellius
2 tr., manger à dîner, dîner de : cenare olus omne Hor. Ep. 1, 5, 2, manger des légumes de toute sorte ; centum ostrea Juv. 8, 85, dévorer un cent d’huîtres || [fig.] cenabis hodie magnum malum Pl. As. 936, tu en avaleras de dures aujourd’hui. cenassit = cenaverit Pl. St. 192.

Latin > German (Georges)

cēno (nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, (zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,
dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – / arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.