ἀνία

English (LSJ)

Ion. ἀνίη, Aeol. ὀνία, ἡ,

   A grief, sorrow, distress, trouble, Hes. Th.611, Sapph.1.3 (pl.), Thgn.76, etc.; ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεθολοῦθ' ἡ καρδία Pherecr.116; εἰς ἀνίαν ἔρχεταί τινι is like to be a mischief to him, S.Aj.1138, cf. Pl.Grg.477d, Prt.355a,al.: in pl., ὀνίαισι Sapph. l. c.; ἀντ' ἀ ιῶν ἀνίαι Thgn.344; ἐμοὶ λιπὼν ἀνίας S.Aj.973, cf. 1005, Ph.1115, Pl.Prt.353e.    2 concrete, δαιτὸς ἀνίη the killjoy of our feast, Od.17.446; ἄπρηκτος ἀνίη inevitable bane, of Scylla, 12.223; ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος an annoyance, 15.394. [In Hom. and S. always ῑ, also E.IT1031 (s.v.l.). Other Poets made the ι long or short as the verse required, though the Homeric quantity prevailed in Ep.]

German (Pape)

[Seite 236] ἡ (Plat. Crat. 419 c wunderlich τὸ ἐμποδίζον τοῦ ἰέναι, E. M. von ἰάομαι), alles was unangenehm ist, Plage, Od. 15, 394. 20, 52; πόνος καὶ ἀνίη 7, 192; ὀξεῖαι Pind. N. 1, 53; Soph. Ai. 973 Phil. 1115; τρηχεῖα Ep. ad. 18 (XII. 160) u. sonst bei Dichtern; auch in Prosa, νόσος, πενία Plat. Prot. 353 e Gorg. 477 d. Von Personen, δαιτὸς ἀνίη Od. 17, 446 von dem Bettler, Scylla ἄπρηκτος ἀνίη 12, 223. Bei Hom. u. Soph. ist ι immer lang, bei sp. D. wird es auch nach Bedürfniß des Verses kurz, z. B. Theogn. 76.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνία: Ἰων ἀνίη, Αἰολ. ὀνία, ἡ, θλῖψις, λύπη, πόνος, στενοχωρία, ἀνησυχία, Ὀδ. Ο. 394, Ἡσ. Θ. 611, Σαπφ. 1. 3, Θέογν. 76, κτλ.· ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεθολοῦθ’ ἡ καρδία Φερεκρ. ἐν «Μυρμηκανθρώποις» 8· τοῦτ’ εἰς ἀνίαν τοὔπος ἔρχεται τινὶ (τὸ τινὶ φυλάττει τὸν τόνον του χάριν ἐμφάσεως), ὁ λόγος οὗτος θὰ προξενήσῃ ἄλγος εἴς τινα - εἰξεύρω ποῖον, Σοφ. Αἴ. 1138· ὡσαύτως παρὰ πεζοῖς, Πλάτ. Γοργ. 477D, Πρωτ. 355Α, καὶ ἀλλαχοῦ· - ὡσαύτως κατὰ πληθ., ὀνίαισι Σαπφ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ἀντ’ ἀνιῶν ἀνίαι Θέογν. 344· ἐμοὶ λιπὼν ἀνίας Σοφ. Αἴ. 973, πρβλ. 1005, Φ. 1115, Πλάτ. Γοργ. 353Ε. 2) ἐνεργητικῶς, αἰτία ἐνοχλήσεως, τίς δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε, δαιτὸς ἀνίην; Ὀδ. Ρ. 446· ἄπρηκτος ἀνίη, κακὸν ὅπερ δὲν δύναταί τις ν’ ἀποσοβήσῃ, περὶ τῆς Σκύλλης, Μ. 223· ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος, καὶ ὁ πολὺς ὕπνος προξενεῖ ἀνίαν, Ο. 394. [Παρ’ Ὁμ. καὶ Τραγικ. (ἀλλὰ μόνον παρὰ Σοφοκλεῖ ἔνθ’ ἀνωτ. καὶ Εὐρ. Ι. Τ. 1031) τὸ ι εἶναι πάντοτε μακρόν. Ἀπὸ δὲ Θεόγν. καὶ Σαπφ. καὶ ἐφεξῆς οἱ ποιηταὶ ἔχουσι τὸ ι μακρὸν ἢ βραχὺ κατὰ τὴν ἀνάγκην τοῦ μέτρου, ἂν καὶ ἡ Ὁμηρ. ποσότης ὑπερίσχυσε παρὰ τοῖς Ἐπ., Ρουγκ. Κριτ. Ἐπιστ. σ. 276, Πόρσ. Φοίν. 1334.]

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
chagrin, ennui, affliction.
Étymologie: DELG pas d’étym. sûre, pê parallèle skr. *anisja.

English (Slater)

ᾰνῑα
   1 (pang of) distress “ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας” (P. 4.154) ὀξείαις ἀνίαισι τυπείς (N. 1.53)

Spanish (DGE)

-ας, ἡ

• Alolema(s): jón. ἀνίη Od.15.394; eol. ὀνία Sapph.1.3, Theoc.29.9; panf. ἀνίια IPamph.3.2 (IV a.C.)

• Prosodia: [ᾰνῑ- o ᾰνῐ-]
aflicción, dolor enviado por un dios μή μ' ἄσαισι μήδ' ὀνίαισι δάμνα, πότνια, θῦμον Sapph.l.c., cf. Pi.P.4.154
•en gener. ἐνὶ στήθεσσιν ἔχων ἀλίαστον ἀνίην θυμῷ καὶ κραδίῃ Hes.Th.611, μή ποτ' ἀνήκεστον, Κύρνε, λάβῃς ἀνίην no sea que, oh Cirno, sufras un perjuicio irreparable Thgn.76, ὀξείαις ἀνίαισι τυπείς Pi.N.1.53, τοῦτ' εἰς ἀνίαν τοὔπος ἔρχεταί τινι S.Ai.1138, ἰδοίμαν δέ νιν ... τὸν ἴσον χρόνον ἐμὰς λαχόντ' ἀνίας ¡ojala le vea padeciendo mi mal durante el mismo tiempo! S.Ph.1115, ταῖς σαῖς ἀνίαις χρήσομαι E.IT 1031, ὑπὸ τῆς ἀνίας ἀνεθολοῦθ' ἡ καρδία Pherecr.116, γάμοι πλήθουσιν ἀνίας Theoc.27.25, cf. Od.l.c., A.Pers.1055, 1061, S.Ai.973, 1005, Pl.Prt.353e, 355a, Grg.477d, Call.Fr.263.2, 714, Theoc.29.9, Chrysipp.Stoic.3.96, 99
•concr. δαιτὸς ἀνίην peste del banquete de Odiseo Od.17.446, de Escila ἄπρηκτον ἀνίην mal irremediable, Od.12.223.

• Etimología: De la raíz *H3en-\H3n- ‘peso’, ‘carga’, cf. lat. onus; tb. se ha propuesto *an-is-i̯ā, cf. ai. iṣ- ‘desear’.

Greek Monolingual

(I)
η (AM ἀνία)
νεοελλ.
η στενοχώρια και η κακοκεφιά που προκαλεί η έλλειψη οποιασδήποτε ασχολίας ή η μονότονη επανάληψη των ίδιων εντυπώσεων και παραστάσεων, πλήξη
αρχ.
ανησυχία, στενοχώρια, θλίψη, πόνος, ενόχληση.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Πιθανότερη φαίνεται η σύνδεση με το αρχ. ινδ. άmivᾱ «βάσανο, ενόχληση», που προϋποθέτει ανομοίωση του χειλικού m-u σε n-u. Σύμφωνα με άλλη άποψη η λ. προέρχεται από τ. anis-yᾱ (πρβλ. αρχ. ινδ. anista-«ολέθριος, απαίσιος», θ. is-, συγγενές με το ίμερος «πόθος, επιθυμία» κ.λπ.). Λιγότερο πιθανή φαίνεται η σύνδεση με το λατ. onus «βάρος, ενόχληση», κ.λπ.
ΠΑΡ. ανιαρός
αρχ.
ανιάζω].
(II)
ἁνία, η (Α)
[δωρ. τ. του ἡνία] το χαλινάρι («ἀκηράτοις ἁνίαις» (Πίνδαρος).

Greek Monotonic

ἀνία: Ιων. ἀνίη, Αιολ. ὀνία, ἡ,
1. λύπη, θλίψη, μελαγχολία, στενοχώρια, σε Ομήρ. Οδ., Ησίοδ. κ.λπ.
2. Ενεργ., δαιτὸς ἀνίη, αίτια ενοχλήσεως, σε Ομήρ. Οδ. (Στον Όμηρ. και Σοφ. ῑ ή ῐ· στους άλλους ποιητές, ῑ), (αμφίβ. προέλ.).

Russian (Dvoretsky)

ἀνία: эп.-ион. ἀνίη, эол. ὀνία (ῐ, реже ῑ) ἡ горе, печаль, скорбь, мука Hom., Hes., Sappho, Soph., Plut.

Frisk Etymological English

-ίη
Grammatical information: f.
Meaning: grief, distress (Od.).
Dialectal forms: Aeol. ὀνία
Derivatives: ἀνιαρός, -ηρός (Od.) grievous. - Denom. verbs: ἀνιάω grieve, distress (Od.); also ἀνιάζω (Il.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Mostly connected with Skt. ámīvā f. disease, pain, which requires m-u̯ > n-u̯. Kuiper, AION 1 (1959) 57ff. assumes *an-is-ya to Skt. iṣ- to desire, cf. an-iṣṭa- unwished for.

Middle Liddell

[deriv. uncertain].] [In Hom. and Soph. ῑ: in other Poets ι or ῑ.]
1. grief, sorrow, distress, trouble, Od., Hes., etc.
2. actively, δαιτὸς ἀνίη the bane of our feast, Od.