αἰγιαλός

English (LSJ)

ὁ, seashore, sea-shore, shore, beach Il.4.422, Od.22.385, Hdt.7.50, al., Th. 1.7 (pl.), X.An.6.4.4, Thphr. HP 7.13.8 (pl.), etc.; distinguished from ἀκτή, Arist.HA547a10; also in E.(lyr.), IT425, IA210; αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει, a whole beach of voting-pebbles, Ar.V.110: prov., αἰγιαλῷ λαλεῖς, of deaf persons, Suid., Zen.1.38. (Prob. connected with αἰγίς II, αἴξ IV.)

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
1 playa μέγας Il.2.210, εὐρύς Il.14.34, cf. Od.22.385, λιμὴν αἰγιαλὸν ἔχων X.An.6.4.4, cf. Gp.1.3.7, op. κροκάλη E.IA 210, cf. Ar.V.110, τῆς ψάμμου τῆς ἐπὶ τοῖς αἰγιαλοῖς D.Chr.78.30, ὥσπερ αἱ ψῆφοι παρ' ἡμῖν ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν D.Chr.79.4
• dif. u op. ἀκτή Hdt.7.183, E.IT 425, Arist.HA 547^a10, A.R.1.593.
2 más gener. orilla del mar o de un río, litoral, costa, ribera πολυηχής Il.4.422, τῆς Θρηίκης αἰγιαλός Hdt.7.59, αἰγιαλόνδε Theoc.17.100, παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι Plb.3.95.3, οὐδεὶς αἰγιαλὸς ... αὐτοῖς ἀσφαλὴς εὑρίσκετο D.C.48.49.5, cf. Hdt.7.100, Th.1.7, Theoc.6.12, A.R.4.310, Plb.3.96.5, ID 440A.50, 53 (II a.C.), Fauorin.De Ex.12.10, 25.25, Nonn.D.40.306
• tierra ribereña esp. en las orillas de los lagos del Fayum PTeb.79.66, 82.38, 83.51 (todos II a.C.), PPetaus 25.22 (II d.C.), BGU 234.9, 619.17 (ambos II d.C.), 35.7 (III d.C.), ocasionalmente cubierta por el agua SB 11984.6 (II d.C.)
• prov. del que habla a un sordo αἰγιαλῷ λαλεῖς = hablas con una tapia Zen.1.38.
• Etimología: Quizá un compuesto cuyo primer elemento pertenezca a la raíz que se estudia en αἰγανέη y un segundo elemento que pertenezca a la de ἅλς.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
bord de la mer, rivage, grève.
Étymologie: αἶγες vagues, v. αἴξ, et ἅλς.

German (Pape)

ὁ (ἀΐσσω), Meeresküste, flache, im Gegensatz der steilen, ἀκτή, vgl. Luc. Tox. 4; Hom. Il. 2.210 ὡς ὅτε κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης αἰγιαλῷ μεγάλῳ βοέμεται, 4.422 ὡς δ' ὅτ' ἐν αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάσσης ὄρνυτ', 14.34 εὐρύς περ ἐὼν αἰγιαλός, Od. 22.385 ὥστ' ἰχθύας, οὕς θ' ἁλιῆες κοῖλον ἐς αἰγιαλὸν πολιῆς ἔκτοσθε θαλάσσης δικτύῳ ἐξέρυσαν πολυωπῷ· οἱ δέ τε πάντες κύμαθ' ἁλὸς ποθέοντες ἐπὶ ψαμάθοισι κέχυνται; – sp.D. – Einzeln auch bei Att., z.B. Thuc. 1.7 Xen. An. 6.4.4. – Sprüchw. αἰγιαλῷ λαλεῖς, ἐπὶ τῶν ἀνηνύστων, Suid.

Russian (Dvoretsky)

αἰγιᾰλός: ὁ морской берег, взморье Hom., Thuc., Xen., Eur., Arst.: αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφειν ирон. Arph. иметь (в своем распоряжении) целое взморье, т. е. запастись огромным количеством вотивных камешков.

Greek (Liddell-Scott)

αἰγιᾰλός: ὁ, ἡ παραλία, «ἀκροθαλασσιά», Ἰλ. Δ. 422. Ὀδ. Χ. 385, Ἡρόδ. καὶ ἐνίοτε παρὰ πεζοῖς Ἀττ. ὡς Θουκ. 1. 7, Ξεν. Ἀν. 6. 4, 4. διακρινόμενος ἀπὸ τῆς ἀκτῆς, Ἀριστ. Ι. Ζ. 5. 15, 6: - ὡσαύτως καὶ ἐν λυρ. χωρίοις τοῦ Εὐρ. Ι. Τ. 425, Ι. Α. 210· αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει, ὅ ἐ. ἔχει ὁλόκληρον αἰγιαλόν, (δηλ. πλῆθος ψήφων) ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, Ἀριστοφ. Σφ. 120: - Παροιμ. αἰγιαλῷ λαλεῖς, ἐπὶ κωφῶν, Σουΐδ. (οὐχὶ ἐκ τοῦ ἄγνυμι, ἅλς, ἔνθα ἡ θάλασσα θραύεται ὡς τὸ ἀκτή, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἀΐσσω, ἅλς, = ἔνθα ἡ θάλασσα ὁρμᾷ· (πρβλ. αἴξ ΙV, αἰγὸς ΙΙ, αἰγίζω).

English (Autenrieth)

beach, strand.

English (Abbott-Smith)

αἰγιαλός, -οῦ, ὁ (on the derivation, v. Boisacq, s.v.), [in LXX: Jg 5:17 (חוֹף), Si 24:14 *;]
the sea-shore, beach (cf. Field, Notes, 146; DCG, i, 175 f.; MM, VGT, s.v.): Mt 13:2,48 Jo 21:4, Ac 21:5 27:39,40. †

English (Strong)

from aisso (to rush) and ἅλς (in the sense of the sea; a beach (on which the waves dash): shore.

English (Thayer)

(οῦ, ὁ, the shore of the sea, beach, (from Homer down): ἄγνυμι and ἅλς, as though equivalent to ἀκτή, the place where the sea breaks; others from αἶγες billows and ἅλς (Curtius, § 140; Vanicek, p. 83); others from ἀΐσσω and ἅλς (Schenkl, Liddell and Scott, under the word), the place where the sea rushes forth, bounds forward).

Greek Monotonic

αἰγιᾰλός: ὁ (αἴξ II), ακροθαλασσιά, παραλία, ακτή, όχθη, σε Όμηρ., Ηρόδ.· αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει, δηλ. έχει ολόκληρο αιγιαλό (δηλ. πλήθος από βότσαλα που χρησίμευαν ως ψήφοι) στο σπίτι του, σε Αριστοφ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: sea-shore, beach; also GN, e. g. the coast of Achaia (Il. ).
Dialectal forms: Myc. aikiharijo prob. /aigihalio-/ AJ 134
Derivatives: αἰγιάλειος, αἰγιαλεύς are late, hell. (Αἰγιαλεῖς name of the inhabitants of the coast of Achaia Hdt.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: The Myc. form seems to confirm derivation of the second element from ἅλς. To ἅλλομαι, Kretschmer Glotta 27, 28f. with Bechtel Lex. For the first part one compares αἶγες τὰ κύματα. Δωριεῖς H. (and Artem. 2, 12: καὶ γὰρ τὰ μεγάλα κύματα αἶγας ἐν τῃ̃ συνηθείᾳ λέγομεν). But αἶγες = κύματα could be just a metaphorical use of αἴξ goat. Heubeck IF 68 (1963) 13-21 heftig [von den Wogen] besprungen; not very probable. - Pre-Greek acc. to Chantr. Form. 248, which cannot be excluded though Chantraine now calls it facile (=?).

Middle Liddell

[αἴξ 11]
the sea-shore, beach, strand, Hom., Hdt.; αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει, i. e. he has a whole sea-beach (i. e. quantities of voting-pebbles, ψῆφοι) in his house, Ar.

Frisk Etymology German

αἰγιαλός: {aigialós}
Grammar: m.
Meaning: Gestade, auch als ON, z. B. die Küste von Achaja (seit Hom., ion. att. ).
Derivative: Ableitungen: αἰγιάλειος, αἰγιαλεύς, αἰγιαλικός, -λίτης, -λώδης, seit hell. Zeit belegt (Αἰγιαλεῖς als Name der Küstenbewohner von Achaja Hdt.).
Etymology: Wird gewohnlich mit αἶγες· τὰ κύματα. Δωριεῖς H. (vgl. auch Artem. 2, 12: καὶ γὰρ τὰ μεγάλα κύματα αἶγας ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν) in Verbindung gebracht. Das Hinterstück wäre nach Hirt IF 37, 229f. Gen. von ἅλς und das Ganze aus einer Verbindung ἐν αἰγὶ ἁλός an der Brandung des Meeres verselbständigt. Anders Kretschmer Glotta 27, 28f. mit Bechtel Lex.: zu ἅλλομαι als sog. Zusammenbildung wie ὠκύαλος, "von den am Strande sich brechenden Wellen". Von den morphologischen Schwierigkeiten abgesehen, setzen diese Erklärungen voraus, daß αἶγες = κύματα ein besonderes Wort sei und nicht einfach ein metaphorischer Gebrauch von αἴξ Ziege. — Ägäisch? (Chantraine Formation 248); vgl. zu αἴγειρος.
Page 1,31

Chinese

原文音譯：a„gialÒj 埃居阿羅士
詞類次數：名詞（6）
原文字根：海濱
字義溯源：海濱，岸；由（αἰσθητήριον）X*=衝進）與（ἅλς）*=鹽，指著海而言）組成。福音書上三次說到主耶穌在海岸上的行動，行傳三次說到保羅的事
出現次數：總共（6）；太（2）；約（1）；徒（3）
譯字彙編：
1） 岸（6） 太13:2； 太13:48； 約21:4； 徒21:5； 徒27:39； 徒27:40

Mantoulidis Etymological

(=παραλία, ἀκροθαλασσιά). Ἀπό τή ρίζα τοῦ ἀΐσσω (=ὁρμῶ) +ἅλς ἁλός (=θάλασσα), δηλ. τό μέρος ὅπου ἡ θάλασσα ὁρμᾶ.

Lexicon Thucydideum

littus, shore, 1.7.1, 4.42.2, 4.42.26.52.1, 7.37.3. 7.74.2.

Translations

Arabic: سَاحِل‎, شَاطِئ‎; Armenian: ծովափ, ծովեզերք; Bulgarian: крайбрежие; Chinese Mandarin: 海岸, 海濱, 海滨; Cornish: treth; Eastern Bontoc: penget chi fiayfiay, olet chi fiayfiay; Faroese: strond; Finnish: merenranta, rannikko; French: rivage, rive, bord de mer; Galician: beiramar; German: Meeresküste, Seeküste, Küste, Meeresufer, Meeresstrand; Greek: αιγιαλός, ακτή, παράκτιος; Ancient Greek: παράλιος; Haitian Creole: bo lanmè; Hungarian: tengerpart; Ilocano: igid ti baybay; Inari Sami: merâriddo; Japanese: 海岸, 海浜; Korean: 바닷가, 해변(海邊), 해안(海岸); Latin: litus, acta; Latvian: jūrmala; Maori: tahatai, tātahi; Maranao: iratan; Old English: sǣrima; Portuguese: beira-mar; Russian: побережье, приморье, берег моря; Slovene: morska obala, plaža; Southern Kalinga: tarantag; Southern Ohlone: kaw; Spanish: litoral, costa; Swedish: havskust; Tagalog: dalampasigan, baybayin, tabing-dagat; Telugu: సముద్రతీరము; Turkish: deniz kıyısı; Ukrainian: берег моря, морське побережжя, морське узбережжя; Vietnamese: bờ biển