κουρά

English (LSJ)

Ion. κορή, ἡ, (κείρω) A cropping of the hair, τῶν τριχῶν τὴν κ. κείρεσθαι Hdt.3.8; κουρᾶς δεῖσθαι Arist.PA658b20; ἐν χρῷ κ. Diocl. Fr.141: freq. as a sign of mourning, κ. πενθίμῳ E.Alc.512, Or.458; κουραῖσι καὶ θρήνοισι Id.Hel.1054; κουραῖς διατετιλμένης φόβην S.Fr. 659.7. 2 generally, cropping, lopping, δρυοτομικὴ καὶ κ. σύμπασα Pl.Plt.288d; of animals that feed on grass, Arist.PA693a17. 3 shearing of sheep, Porph.Abst.3.26, PThead.8.6 (iv A. D.). II that which is cut off: 1 lock of hair, A.Ch.226. 2 wool shorn, fleece, PCair.Zen.433.26 (pl., iii B. C.); κουρᾷ κοσμοῦντα θρέμματα Porph.Abst.3.19: pl., κουρὰς προβάτων καὶ γάλα βοῶν ib.18. 3 cut-off end, σφηνός Ph.Bel.67.12; δοκῶν Inscr.Délos442A157 (ii B. C.); ἡ κάτω κ., of a rod, Hero Dioptr.5: in plural, slips of wood, Ph. Bel.57.22.

Greek (Liddell-Scott)

κουρά: Ἰων. -ρή, -ᾶς, ἡ, (κείρω) τὸ κείρεσθαι, κόπτειν τὴν κόμην, τὸ κούρευμα, τῶν τριχῶν τὴν κ. κείρεσθαι (πρβλ. περιτρόχαλα) Ἡρόδ. 3. 8· κουρᾶς δεῖσθαι Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 2. 15, 2, κτλ.· συχν. ὡς σημεῖον πένθους, κ. πενθίμῳ Εὐρ. Ἄλκ. 512, πρβλ. Ὀρέστ. 458· κουραῖσι καὶ θρήνοισι ὁ αὐτ. ἐν Ἑλ. 1060· κουραῖς διατετιλμένης φόβης Σχόλ. εἰς Ἀποσπ. 587. 2) καθόλου, τὸ κόπτειν, τέμνειν, δρυοτομικὴ καὶ κ. ξύμπασα Πλάτ. Πολιτικ. 288D· ἐπὶ ζῴων τρεφομένων ἐκ τῆς χλόης, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 4. 12, 10. ΙΙ. ὡς τὸ τομή, τὸ καρθὲν ἢ διὰ τῆς κουρᾶς ἀποτμηθέν, βόστρυχος ἀποκοπείς, Αἰσχύλ. Χο. 226.

French (Bailly abrégé)

ᾶς (ἡ) :
action de couper ou de raser les cheveux ; p. ext. boucle de cheveux coupée.
Étymologie: cf. κείρω.

Greek Monolingual

η (ΑM κουρά, Α ιων. τ. κουρή)
1. το κούρεμα, το κόψιμο τών μαλλιών («δασύνονται πολλοῑς ἀπογηράσκουσιν οὕτως ὥστε δεῖσθαι κουρᾱς», Αριστοτ.)
2. το κούρεμα του τριχώματος τών αιγοπροβάτων
3. το μαλλί, το κουρεμένο τρίχωμα τών αιγοπροβάτων
νεοελλ.-μσν.
1. ένας από τους τύπους της τελετής που γίνεται για εκείνους που περιβάλλονται το μοναχικό σχήμα, αλλ. απόκαρσις
2. (κατ' επέκτ.) η όλη σχετική τελετή
αρχ.
1. τομή, κόψιμο, αποκοπή («ὅσα δρυοτομικὴ καὶ κουρὰ ξύμπασα τέμνουσα παρέχει τεκτονικῇ καὶ πλαστικῇ», Πλάτ.)
2. (για ζώα που βόσκουν) η βόσκηση της χλόης μέχρι τη ρίζα («χρήσιμον τὸ τοιοῦτον καὶ πρὸς τὴν σπάσιν τῆς τροφῆς καὶ κουράν», Αριστοτ.)
3. τα κομμένα μαλλιά, η κομμένη κόμη («κουρὰν δ' ἰδοῡσα τήνδε κηδείου τριχός», Αισχύλ.)
4. η άκρη της κόψης, το άκρο ενός κοψίματος
5. (για ραβδί) το ένα από τα άκρα
6. στον πληθ. αἱ κουραί
ξυλοπέδιλα, τσόκαρα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κουρά καθώς και ο τ. κούρος (ΙΙ) ανάγονται σε θ. κορσ- (ετεροιωμένη βαθμίδα της ΙΕ ρίζας sker-s «κόβω», πρβλ. κείρω), από το οποίο προήλθαν με αντέκταση (πρβλ. ἔφθερσα-ἔφθειρα).
ΠΑΡ. κουρέας (-εύς)
αρχ.
κουράς, κούρειον, κουρίας, κουρίζω, κουρικός, κουρίξ, κουρίς, κουριώ
αρχ.-μσν.
κούριμος
μσν.- νεοελλ.
κουράδι, κουράζω.
ΣΥΝΘ. (Β' συνθετικό) άκουρος
αρχ.
αμφίκουρος, εύκουρος, ημίκουρος, ημιονόκουρος, μεσόκουρος, περίκουρος, πρόκουρος, πρωτόκουρος, σκαφιόκουρος, τρίκουρος, φιλόκουρος, ψιλόκουρος.

Greek Monotonic

κουρά: -ᾶς, Ιων. κουρή, ἡ (κείρω),
I. κουρά ή κούρεμα των μαλλιών, σε Ηρόδ., Ευρ.
II. αποκομμένος βόστρυχος, σε Αισχύλ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κουρά -ᾶς, ἡ, Ion. κουρή [~ κείρω] het knippen: als acc. v. h. inw. obj.:; τῶν τριχῶν τὴν κουρὴν κείρεσθαι het knippen van de haren uitvoeren Hdt. 3.8.3; kortgeknipt kapsel; vaak als teken van rouw:; τί χρῆμα κουρᾷ τῇδε πενθίμῳ πρέπεις; om welke reden heb je dit opvallende rouwkapsel? Eur. Alc. 512; afgesneden haarlok:. κουρὰν δ ’ ἰδοῦσα τήνδε κηδείου τριχός toen jij deze lok van in rouw afgesneden haar zag Aeschl. Ch. 226. snoeien (van planten).

Russian (Dvoretsky)

κουρά: ион. κουρή ἡ
1) стрижка (δεῖσθαι κουρᾶς Arst.);
2) фасон стрижки (τῶν τριχῶν, sc. τοῦ Διονύσου Her.; τῆς κουρᾶς τὸ γένος Θησηΐς Plut.);
3) (тж. κ. πένθιμος Eur.) срезывание волос в знак скорби, траурная стрижка (κουραῖσι καὶ θρήνοισι οἰκτίζεσθαι Eur.);
4) отрезанная прядь (τριχός Aesch.);
5) срезывание, спиливание: δρυοτομικὴ καὶ κουρὰ ξύμπασα τέμνουσα Plat. лесорубное дело и все виды распилки;
6) (о животных) ощипывание, объедание (τροφῆς σπάσις καὶ κ. Arst.).

Frisk Etymological English

ion. -ρή
Grammatical information: f.
Meaning: `cropping of the hair, the beard, wool, also of trees and grass; `lock of hair, of wool, fur; `cut-off end, slips of wood (IA.).
Derivatives: 1. κουρεύς m. `shaver, barber (Att.); name of a bird (H.; after the sound), with κουρεῖον `barber-shop (Att.), with κουρεακός `talkative (Plb.; on the formation Schwyzer 497); also κουρευτής id. (Gloss.), f. κουρεύτρια (Plu.), κουρευτικός used for shaving (sch., Olymp.); cf. κουρεύομαι below; on κουρεύς etc. Boßhardt Die Nomina auf -ευς 46. - 2. κούρειον (-εον) n. `sacrifice of hair etc. on the Apaturia (S., Is., inscr.) with Κούρειος surn. of Apollon (Teos), κουρεῶτις, -ιδος (ἡμέρα, ἑορτή) f. the third day of the Apaturia, on which the hair of the young boys and girles was offered (Pl., inscr.; Nilsson Gr. Rel. 1, 137 a. 493), Κουρεών (-ηϊών) -ῶνος m. monthname in Magnesia on the Maeander (inscr.; s. Nachmanson Magn. 23 n. 1, 50). Here also with bleached 2. member αἱμα-κουρίαι pl. `bloodoffer (Pi.). - 3. κούριμος belonging to the cropping, shaved (trag., Plu.), also κουρεύσιμος (sch.) as if from *κούρευσις (κουρεύομαι); Arbenz Die Adj. auf -ιμος 79f. - 4. κουρικός `used for the cropping (pap.). - 5. κουρίς, -ίδος f. id. (μάχαιρα; Cratin.), `polisher-girl (com., Plb.). - 6. κουρίας m. `who has his hair shaved (Luc., D. L.). - 7. κουράς ἡ ἐν τοῖς ὀροφώμασι γραφή, ὀροφικὸς πίναξ H.; also ἐγκουράς (A. Fr. 142, H.). - 8. κουρῖτις f. plant-name, `περιστερεὼν ὕπτιος, Verbena officinalis (Ps.-Dsc., Ps.-Apul.; motive unknown, cf. Redard Les noms grecs en -της 73). - Denomin. verbs: 1. κουριάω need cropping, have long hair (Pherecr., Plu., Luc.; after the verbs of disease in -ιάω, Schwyzer 732); 2. κουρίζω, -ίξαι shave, cut (Thphr., H.); 3. κουρεύομαι `adopt the tonsura, have short hair (Just., Sch.). - On κοῦρος a. κουρίξ s. v.
Origin: IE [Indo-European] [945] *kers- `shave
Etymology: As primary verbal noun κουρά stands for *κορσά (on he phonetics Schwyzer 285f., Lejeune Traité de phon. 108 n. 3, 119 n. 2); the verb is seen in Hitt. karš-mi `cut off (IE rather *kérs-mi than *kórs-mi); with t-enlargement Toch. A kärṣt-, B kärst- `cut off, destroy. Traces of the same verb (with diff. sound-development) show Gr. ἀ-κερσε-κόμης, Κόρσης nickname of a smooth-shaved man (Chrysipp.), κορσός κορμός H., κορσοῦν κείρειν H. with κορσᾶς m. (pap.), κορσω-τήρ (Call., Poll.) barber, -τεύς id.' (Ath. 12, 520e), -τήριον barber-shop (ibd.); further κόρση, s. v. - Pok. 945). Further s. κείρω.

Middle Liddell

κείρω
I. a shearing or cropping of the hair, tonsure, Hdt., Eur.
II. a lock cut off, Aesch. {{FriskDe |ftr=κουρά: ion. -ρή
{kourá}
Grammar: f.
Meaning: Schur des Haares, des Bartes, der Wolle, auch von Bäumen und Gras; Haarlocke, Schurwolle, Pelz; Schnittfläche, Klotz (ion. att.).
Derivative: Zahlreiche Ableitungen: 1. κουρεύς m. Scherer, Barbier (att. usw.), N. eines Vogels (H.; von dem Laut), mit κουρεῖον Barbierstube (att. usw.), wovon κουρεακός klatschhaft (Plb.; zur Bildung Schwyzer 497); daneben κουρευτής ib. (Gloss.), f. κουρεύτρια (Plu.), κουρευτικός zum Scheren gebraucht (Sch., Olymp.); vgl. κουρεύομαι unten; zu κουρεύς usw. Boßhardt Die Nomina auf -ευς 46. — 2. κούρειον (-εον) n. ‘Opfer von Haaren usw. an den Apaturien’ (S., Is., Inschr.) mit Κούρειος Bein. des Apollon (Teos), κουρεῶτις, -ιδος (ἡμέρα, ἑορτή) f. der dritte Tag der Apaturien, an dem die Haare der Jünglinge und Mädchen dargebracht wurden (Pl., Inschr. u. a.; Nilsson Gr. Rel. 1, 137 u. 493), Κουρεών (-ηϊών) -ῶνος m. Monatsname in Magnesia am Maeander (Inschr.; s. Nachmanson Magn. 23 Anm. 1, 50). Dazu noch mit verblaßtem Hinterglied αἱμακουρίαι pl. Blutopfer (Pi. u. a.). — 3. κούριμος zur Schur gehörig, geschoren (Trag., Plu.), auch κουρεύσιμος (Sch.) wie von *κούρευσις (κουρεύομαι); Arbenz Die Adj. auf -ιμος 79f. — 4. κουρικός zur Schur gebraucht, gehörig (Pap. u. a.). — 5. κουρίς, -ίδος f. zur Schur, zum Rasieren gebraucht (μάχαιρα; Kratin.), Putzmädchen (Kom., Plb. usw.). — 6. κουρίας m. der sein Haar kurzgeschoren trägt (Luk., D. L.). — 7. κουράς· ἡ ἐν τοῖς ὀροφώμασι γραφή, ὀροφικὸς πίναξ H.; auch ἐγκουράς (A. Fr. 142, H.). — 8. κουρῖτις f. Pflanzenname, [[περιστερεὼν ὕπτιος, Verbena officinalis (Ps.-Dsk., Ps.-Apul.; Ben.motiv unbekannt, vgl. Redard Les noms grecs en -της 73). — Denominative Verba: 1. κουριάω der Schur bedürftig sein, langes Haar tragen (Pherekr., Plu., Luk. u. a.; nach den Krankheitsverba auf -ιάω, Schwyzer 732); 2. κουρίζω, -ίξαι scheren, schneiden (Thphr., H.); 3. κουρεύομαι die Tonsur nehmen, kurze Haare tragen (Just., Sch.). — Zu κοῦρος u. κουρίξ s. bes.
Etymology : Als primäres Verbalnomen steht κουρά für *κορσά (zum Lautlichen Schwyzer 285f., Lejeune Traité de phon. 108 A. 3, 119 A. 2); das zugrunde liegende primäre Verb ist noch in heth. karš-mi abschneiden (idg. eher *qérs-mi als *qórs-mi) vorhanden; dazu mit t-Erweiterung toch. A kärṣt-, B kärst- Abschneiden, zerstören’. Spuren desselben Verbs (mit anderer Lautentwicklung) zeigen noch gr. ἀκερσεκόμης, Κόρσης Spitzname eines glattrasierten Mannes (Chrysipp.), κορσός· κορμός H., κορσοῦν· κείρειν H. mit κορσᾶς m. (Pap.), κορσωτήρ (Kall., Poll.) Barbier, -τεύς ib. (Ath. 12, 520e), -τήριον Barbierstube (ebd.); dazu noch κόρση, s. d. — Lit. bei Bq s. v., WP. 2, 583f. (Pok. 945). Weiteres s. κείρω.
Page 1,935 }}

English (Woodhouse)

of the hair, outward tokens of sorrow