σκάνδαλον

German (Pape)

[Seite 889] τό, spätere Form für σκανδάληθρον, 1) bes. ein dem Feinde gelegter Fallstrick, vgl. Schol. Il. 2, 67. – 2) Anstoß, Aergerniß, Skandal, N. T.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
piège placé sur le chemin, obstacle pour faire tomber ; fig. scandale.
Étymologie: R. Σκαδ, tomber ; cf. lat. cadere.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σκάνδαλον -ου, τό valstrik; overdr. verleiding, verzoeking; NT Mt. 18.7; aanstoot. NT 1 Cor. 1.23.

Russian (Dvoretsky)

σκάνδᾰλον: τό
1 соблазн (οἱ τὰ σκάνδαλα ποιοῦντες NT);
2 предмет ужаса или отвращения (Ἰουδαίοις μὲν σ., Ἓλλησι δὲ μωρία NT).

English (Strong)

("scandal"); probably from a derivative of κάμπτω; a trap-stick (bent sapling), i.e. snare (figuratively, cause of displeasure or sin): occasion to fall (of stumbling), offence, thing that offends, stumblingblock.

English (Thayer)

σκανδάλου, τό, a purely Biblical (occurring some twenty-five times in the Greek O. T., and fifteen, quotations included, in the New)) and ecclesiastical word for σκανδάληθρον, which occurs occasionally in native Greek writings; the Sept. for מוקֵשׁ (a noose, a snare) and מִכְשׁול;
a. properly, "the movable stick or tricker (`trigger') of a trap, trap-stick; a trap, snare; any impediment placed in the way and causing one to stumble or fall" (a stumblingblock, occasion of stumbling): πέτρα σκανκαλου (A. V. a rock of offence), i. e. a rock which is a cause of stumbling (Latin offendiculum) — figuratively applied to Jesus Christ, whose person and career were so contrary to the expectations of the Jews concerning the Messiah, that they rejected him and by their obstinacy made shipwreck of salvation (see πρόσκομμα), Winer's Grammar, 32); α. of persons (σκάνδαλον " non ex effectu, sed ex natura et condicione propria dicitur," Calov.); so Χριστός ἐσταυρωμένος is called (because his ignominious death on the cross roused the opposition of the Jews), β. of things: τιθέναι τίνι σκάνδαλον (literally, in to put a stumbling-block in one's way, i. e. to do that by which another is led to sin, βάλλειν σκάνδαλον ἐνώπιον τίνος (to cast a stumbling-block before one), οὐκ ἐστι σκάνδαλον ἐν τίνι (see εἰμί, V:4. e.), σκάνδαλα, words or deeds which entice to sin (Buttmann, 322 (277) n.; Winer's Grammar, 371 (348)); σκάνδαλα ποιεῖν παρά τήν διδαχήν, to cause persons to be drawn away from the true doctrine into error and sin (cf. παρά, III:2a.), τό σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ, the offence which the cross, i. e. Christ's death on the cross, gives (cf. α. at the end above), (R. V. the stumbling-block of the cross), Psalm 69:23>).

Greek Monotonic

σκάνδᾰλον: τό, παγίδα, ενέδρα ή επιβουλή που έχει στηθεί ή μεθοδευτεί εναντίον του εχθρού, σε Καινή Διαθήκη· μεταφ., η πέτρα του σκανδάλου, πράξη που προκαλεί αναστάτωση, σκάνδαλο, στο ίδ. (άγν. προέλ.).

Greek (Liddell-Scott)

σκάνδᾰλον: τό, (ἴδε σκανδάληθρον), παγὶς ἢ βρόχος στηθεὶς ὑπὸ ἐχθροῦ, Εβδ. (Ἰησ. ΚΓ΄, 13, Α΄, Βασ. ΙΗ΄, 21), πρβλ. Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ια΄, 7, Α΄, Ἐπιστ. Πέτρ. β΄, 7· - μεταφορ., πειρασμός, πρόσκομμα, Εὐαγγ. κ. Ματθ. ιη΄, 7, κ. Λουκ. ιζ΄, 1, κτλ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: trap, usu. (semitism) temptation, scandal (LXX, NT; PCair. Zen. 608, 7; IIIa [-άνων gen. pl.]).
Derivatives: 1. σκανδαλ-ίζω to tempt (to sin), to give offence, to annoy, -ίζομαι to be tempted to sin, to take offence (LXX, NT) with -ιστής m. des. of an acrobat, e.g. trapeze-artist (SIG 847, 5; IIp; on the meaning below); 2. -όω id. (Aq.). Besides σκανδάλ-η f. stick of a trap (Alciphr. 3, 21, 1: κρεᾳδιον τῆς σκανδάλης ἀπαρτήσας; reading not quite certain), -ος ἐμποδισμός H. -- σκανδάλ-ηθρον n. (Ar. Ach. 687: σκανδάληθρ' ἱστὰς ἐπῶν), after sch. ad loc. the crooked stick in the trap (τὸ ἐν παῖς παγίσι ἐπικαμπες ξύλον), after Poll. 7, 114 that which is bound with the cord (τὸ τῃ̃ σπαρτίνῃ προσηρτημένον as opposed to παττάλιον = τὸ ἱστάμενόν τε καὶ σχαζόμενον [τῆς μυάγρας]; Poll. 10, 156 σκανδάληθρον is identified with παττάλιον.
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [not in Pok.], PGX [probably a word of Pre-Greek origin]
Etymology: As instrument noun σκάνδαλον indicated prob. a suspended or free hanging down (piece of) wood (cf. πέτευρον, ῥόπτρον), from where developed in concreto both loosenings, instrument (Germ. Stellholz) in an animal-trap as acrobat-bar (from where σκανδαλιστής). From this σκανδάλ-ηθρον (on the formation Chantraine Form. 373 f.), prob. prop. of the trap (Germ. "Stellholzgerät") itself (thus most prob. in Ar.), but in use identified with σκάνδαλον, which referred to the trap (cf. Swed. giller Stellholz, and the trap with it). -- Of old (Pott, Bopp; s. Curtius 166) as IE connected with Lat. scandō mount, Skt. skándati jump, hop, hurry, MIr. perf. se-scaind he jumped; orig. meaning so apparatus going off (Osthoff Etym. parerga 1, 355 f.)? -- WP. 2, 540f., W.-Hofmann s. scandō; on σκάνδαλον further Bauer Gr.-dt. Wb. s. v. w. lit. (esp. G. Stählin Skandalon, Gütersloh 1930). -- The forms adduced seem to point to an IE word (*skend-, skond-), but the a-vocalism rather points to a Pre-Greek word; as does the meaning (technical instr., used by acrobats; cf. on κυβιστάω).

Middle Liddell

σκάνδᾰλον, ου, τό,
a trap or snare laid for an enemy, NTest.:—metaph. a stumbling-block, offence, scandal, NTest. [deriv. uncertain]

Frisk Etymology German

σκάνδαλον: {skándalon}
Grammar: n.
Meaning: Falle, gew. (Semitismus) Verführung, Anstoß (LXX, NT; PCair. Zen. 608, 7; III^a [-άνων Gen. pl.]).
Derivative: Davon 1. σκανδαλίζω ‘(zur Sünde) verführen, Anstoß wecken, ärgern’, -ίζομαι zur Sünde verleitet werden, Anstoß nehmen (LXX, NT) mit -ιστής m. Bez. eines Akrobaten, etwa Trapezkünstler (SIG 847, 5; II^p; zur Bed. unten); 2. -όω ib. (Aq.). Daneben σκανδάλη f. Stellholz einer Falle (Alkiphr. 3, 21, 1: κρεᾴδιον τῆς σκανδάλης ἀπαρτήσας; Lesung nicht unbedingt sicher), -ος· ἐμποδισμός H. — Abl. σκανδάληθρον n. (Ar. Ach. 687: σκανδάληθρ’ ἱστὰς ἐπῶν), nach Sch. z. St. das krumme Stellholz in der Falle (τὸ ἐν παῖς παγίσι ἐπικαμπὲς ξύλον), nach Poll. 7, 114 das mit der Schnur angebundene (τὸ τῇ σπαρτίνῃ προσηρτημένον im Gegensatz zu παττάλιον = τὸ ἱστάμενόν τε καὶ σχαζόμενον [τῆς μυάγρας]; Poll. 10, 156 wird σκανδάληθρον mit παττάλιον gleichgesetzt.
Etymology : Als Nomen instrumenti bezeichnete σκάνδαλον wahrscheinlich ein aufgehängtes od. frei herabhängendes Holz (vgl. πέτευρον, ῥόπτρον), woraus sich in concreto sowohl ‘Auslösungsvorrichtung (Stellholz) in einer Tierfalle’ wie Akrobatenstange (woraus σκανδαλιστής) ergaben. Davon σκανδάληθρον (zur Bildung Chantraine Form. 373 f.), wohl eig. von der Falle ("Stellholzgerät") selbst (so am ehesten bei Ar.), aber im Gebrauch mit σκάνδαλον zusammengeworfen, das umgekehrt auf die Falle bezogen wurde (vgl. schwed. giller Stellholz, damit versehene Falle). — Seit alters (Pott, Bopp; s. Curtius 166) als idg. mit lat. scandō ‘(be)steigen’, aind. skándati springen, hüpfen, schnellen, mir. Perf. se-scaind er sprang verbunden; urspr. Bed. somit losschnellendes Gerät (Osthoff Etym. parerga 1, 355 f.)? — WP. 2, 540f., W.-Hofmann s. scandō; zu σκάνδαλον noch Bauer Gr.-dt. Wb. s. v. m. Lit. (bes. G. Stählin Skandalon, Gütersloh 1930).
Page 2,717-718

Chinese

原文音譯：sk£ndalon 士刊打朗
詞類次數：名詞（15）
原文字根：羅網 相當於： （מִכְשֹׁול‎） （פַּח‎）
字義溯源：陷阱*，觸犯，絆腳石，跌人的，跌人之物，絆跌的緣故，叫人跌倒的，絆倒人的事，羅網；或出自（κάμπτω）=屈*）
同源字：1） （σκανδαλίζω）誘陷 2） （σκάνδαλον）陷阱
出現次數：總共（15）；太（5）；路（1）；羅（4）；林前（1）；加（1）；彼前（1）；約壹（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 絆腳石（4） 羅11:9； 林前1:23； 加5:11； 啓2:14；
2） 絆倒人的事（3） 太18:7； 太18:7； 太18:7；
3） 跌人的（2） 羅9:33； 彼前2:8；
4） 絆跌的緣由（1） 約壹2:10；
5） 絆⋯腳的（1） 太16:23；
6） 陷阱（1） 羅16:17；
7） 叫人跌倒的（1） 太13:41；
8） 絆倒人（1） 路17:1；
9） 跌人之物（1） 羅14:13

Mantoulidis Etymological

(=παγίδα, πειρασμός).
Παράγωγα: σκανδάληθρον (=τό ἐλατήριο τῆς παγίδας), σκανδαλίζω, σκανδαλισμός.