Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

agnosco

From LSJ
Sophocles, Antigone, 781

Latin > English

agnosco agnoscere, agnovi, agnitus V :: recognize, realize, discern; acknowledge, claim, admit to/responsibility

Latin > English (Lewis & Short)

agnosco: (adgn-; also adn-; cf. Wagn. Orthog. Verg. p. 407), nōvi, nitum (like cognĭtum from cognosco; cf. pejĕro and dejĕro from jūro), 3, v. a. ad, intens. -gnosco, nosco (
I part. perf. agnōtus, Pac. ap. Prisc. p. 887 P.; part. fut. act. agnoturus, Sall. H. Fragm. 2, 31; cf. Diom. 383 P.; class.; used very freq. by Cicero).
I As if to know a person or thing well, as having known it before, to recognize: agnoscere always denotes a subjective knowledge or recognition; while cognoscere designates an objective perception; another distinction v. in II.): in turbā Oresti cognitā agnota est soror, was recognized by Orestes as his sister, Pac. ap. Prisc. 887 P.: virtus cum se extollit et ostendit suum lumen et idem aspexit agnovitque in alio, and when she has perceived the same in another, and has recognized it, Cic. Lael. 27, 100: id facillime accipiunt animi, quod agnoscunt, Quint. 8, 3, 71: cum se collegit (animus) atque recreavit, tum agnoscit illa reminiscendo, Cic. Tusc. 1, 24, 58: quod mihi de filiā gratularis, agnosco humanitatem tuam, id. Fam. 1, 7 (cf. on the contr. id. ib. 5, 2, where Cic., speaking of himself, says: Cognosce nunc humanitatem meam, learn from this, etc.): nomine audito extemplo agnovere virum, Liv. 7, 39: veterem amicum, Verg. A. 3, 82: matrem, id. ib. 1, 405: Figulum in patriam suam venisse atque ibi agnosci, and is there recognized (by those who had already known him), Quint. 7, 2, 26: formas quasdam nostrae pecuniae agnoscunt, Tac. G. 5: agnoscent Britanni suam causam, id. Agr. 32: nitorem et altitudinem horum temporum agnoscimus, id. Or. 21: quam (tunicam) cum agnovisset pater, Vulg. Gen. 37, 33.—
   B Transf., as a result of this knowledge or recognition, to declare, announce, allow, or admit a thing to be one's own, to acknowledge, own: qui mihi tantum tribui dicis, quantum ego nec agnosco (neither can admit as due to me) nec postulo, Cic. Lael. 9: natum, Nep. Ages. 1, 4: Aeacon agnoscit summus prolemque fatetur Juppiter esse suam, Ov. M. 13, 27 (cf. in Pandects, 25, Tit. 3: de agnoscendis vel alendis liberis): an me non agnoscetis ducem? will you not acknowledge me as your general? Liv. 6, 7: agnoscere bonorum possessionem, to declare the property as one's own, to lay claim to it, Dig. 26, 8, 11 (cf. agnitio, I.): agnoscere aes alienum, ib. 28, 5, 1: facti gloriam, Cic. Mil. 14 fin.: susciperem hoc crimen, agnoscerem, confiterer, id. Rab. Perd. 6: fortasse minus expediat agnoscere crimen quam abnuere, Tac. A. 6, 8: sortilegos, Cic. Div. 1, 58, 132: et ego ipse me non esse verborum admodum inopem agnosco, and I myself confess, allow, etc., id. Fam. 4, 4: id ego agnovi meo jussu esse factum, id. ib. 5, 20, 3: carmina spreta exolescunt; si irascare, agnita videntur, Tac. A. 4, 34.—
II To understand, recognize, know, perceive by, from, or through something: ut deum agnoscis ex operibus ejus, sic ex memoriā rerum et inventione, vim divinam mentis agnoscito, Cic. Tusc. 1, 28, 70; id. Planc. 14, 35: ex fructu arbor agnoscitur, Vulg. Matt. 12, 33: inde agnosci potest vis fortunae, Vell. 2, 116, 3.—Also, absol.: Augusti laudes agnoscere possis, you can recognize the praises of Augustus, * Hor. Ep. 1, 16, 29: accipio agnoscoque deos, Verg. A. 12, 260 (cf. accipio): agniti dempsere sollicitudinem, Tac. H. 2, 68: Germanicus, quo magis agnosceretur, detraxerat tegimen, id. A. 2, 21: terram non agnoscebant, Vulg. Act. 27, 39.—In gen., to become acquainted with, to know; to perceive, apprehend, understand, discern, remark, see: quin puppim flectis, Ulixe, Auribus ut nostros possis agnoscere cantus, Cic. Fin. 5, 18, 49 (as transl. of Hom. Od. 12, 185, Νῆα κατάστησον, ἵνα νωϊτέρην ὄπ ἀκούσῃς): haec dicta sunt subtilius ab Epicuro quam ut quivis ea possit agnoscere, understand, id. N. D. 1, 18, 49; Verg. A. 10, 843; Phaedr. 2, 5, 19: alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, Plin. 29, 1, 8, § 19.

Latin > French (Gaffiot 2016)

agnōscō⁸ (adgn-), nōvī, nĭtum, ĕre (ad, nosco), tr.
1 reconnaître, percevoir, saisir : deum ex operibus ejus Cic. Tusc. 1, 70, reconnaître Dieu à ses œuvres ; (genus hoc orationis) quale sit, etiam ab imperitis agnoscitur Cic. Or. 209, la nature de ce genre de style est reconnue même par ceux qui ne sont pas du métier || [avec prop. inf.] mihi tantum dignitatis adjunxeris, ut eumdem te facile agnoscam fuisse in laude mea qui fueris in salute Cic. Fam. 2, 6, 4, tu me donneras un surcroît de considération assez grand pour que je reconnaisse que tu t’es montré dans la question de mon prestige le même que dans celle de mon retour d’exil
2 reconnaître [qqn, qqch. déjà vu, déjà connu] : Gabinium si vidissent duumvirum, citius agnovissent Cic. Pis. 25, s’ils avaient vu Gabinius comme duumvir, ils l’auraient plus vite reconnu ; fuit nonnemo qui agnosceret Thuym Nep. Dat. 3, 3, il se trouva qqn pour reconnaître Thuys ; vestitum, habitum civium agnosco ; facta, dicta, animos hostium video Liv. 28, 27, 4, au costume, à la tenue, je reconnais des concitoyens ; aux actes, aux propos, aux sentiments, je vois des ennemis ; agnosco tuum morem istum Cic. Rep. 3, 47, je reconnais bien là ton goût habituel || [part. pass.] agnitus alicui, reconnu de qqn : Plin. 8, 208 ; 10, 207 ; Stat. Th. 5, 185
3 reconnaître, admettre : quod mihi tantum tribui dicis, quantum ego nec agnosco nec postulo, facis amice Cic. Læl. 9, quand tu dis qu’on m’attribue tous ces mérites, et, pour mon compte, je suis aussi loin de les reconnaître que de les revendiquer, tu agis en ami ; id ego agnovi meo jussu esse factum Cic. Fam. 5, 20, 5, j’ai reconnu que cela s’était fait par mon ordre ; cum agnoscas odium omnium justum Cic. Cat. 1, 17, du moment que tu reconnais que cette haine générale est légitime || [en part.] filium reliquerat (Agis) quem ille natum non agnorat Nep. Ages. 1, 4, (Agis) avait laissé un fils qu’il n’avait pas reconnu à sa naissance, cf. Liv. 45, 19, 11 ; Plin. Min. Ep. 10, 72 ; 10, 73 ; Suet. Cæs. 52 || [part. pass.] spreta exolescunt ; si irascare, agnita videntur Tac. Ann. 4, 35, [ces traits satiriques] méprisés, s’évanouissent dans l’oubli ; si l’on s’en fâche, on a l’air d’en reconnaître le bien fondé.
     agnōtus est = agnitus est Pacuv. 384 ; agnōturus = agniturus Sall. H. 2, 73 (cf. Diom. 388, 7 ; Prisc. Gramm. 10, 19 ; Serv. En. 4, 23 ) || formes syncopées : agnorat Nep. Ages. 1, 4 ; agnorunt Ov. M. 4, 55 ; F. 5, 90 ; agnosse Ov. M. 4, 613.

Latin > German (Georges)

agnōsco (ad-gnōsco), nōvī, nitum, ere (ad u. nosco), anerkennen, I) etw. nach seinem wahren Wesen oder nach seinen Merkmalen als das, was es ist, erkennen, wahrnehmen, a) übh.: non potuit haec animus in corpore inclusus agnoscere, Cic.: tum agnoscit animus illa reminiscendo, Cic.: id facillime accipiunt animi, quod agnoscunt, Quint.: nam sunt et in animo praecipua quaedam et in corpore, quae cum leviter agnovit, tum discernere incipit, Cic.: quod mihi gratularis de filia, agnosco humanitatem tuam, Cic.: moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis agnoscere, Cic.: accipio agnoscoque deos (die G. = die Hand der G.), Verg.: agnovit longe gemitum praesaga mali mens, Verg.: durch das Medium der Sinne, auribus notos ut possis agnoscere cantus, Cic. poët.: alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, Plin.: laetā gaudia mente agnoscere, sich innerlich der Freude bewußt werden, Catull. 64, 237. – m. Ang. woran? durch Advv. od. durch ex m. Abl., inde agnosci potest vis fortunae, Vell.: deum ex operibus eius, Cic.: quo mores dicentis ex oratione pelluceant et quodammodo agnoscantur, Quint.: u. absol., agnosco ex me, ich mache die Erfahrung an mir selbst, Cic. – mit Ang. an wem? durch in m. Abl., cum idem aspexit agnovitque in alio, Cic. – b) einen Gegenstand, den man schon er- od. gekannt hat, erkennen, wiedererkennen, dah. auch sich wieder auf etw. besinnen, sich einer Sache entsinnen (vgl. Ochsner Cic. Ecl. p. 57 sq. Sorof u. Meißner Cic. Tusc. 1, 15), α) eine Pers.: Africanus se ostendit eā formā, quae mihi ex imagine eius quam ex ipso notior erat; quem ut agnovi etc., Cic.: nomine audito agnovēre virum, Liv.: veterem Anchisen agnoscit amicum, Verg.: ille ubi matrem agnovit, Verg. – m. Ang. wodurch (= woran)? durch Abl., cultu regio agnosci, Curt. 5, 12 (34), 20. – β) lebl. Objj.: rem (v. Richter), Cic.: parvam Troiam, Verg.: loca, Quint.: Graecum (sich des Griechischen entsinnen), Cic.: in manibus eius, qui repertum ferebat, agnovit (amiculum), Curt. – m. Ang. woran? durch ex m. Abl., navis D. Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, Caes. b.c. 2, 6, 4. – II) als wirklich, als wahr, als vorhanden, als geltend anerkennen, gelten lassen, α) eine Pers.: sortilegos, Cic.: u. filium, quem ille natum non agnorat, eundem moriens suum dixerat, Nep.: ex nepte Iulia editum infantem, Suet.: necdum agnoverat eum, qui postea regnavit, Liv.: cuius oraculo agnoscor, Curt. – zugl. m. Ang. als wen? durch Prädik.-Acc., alqm non ducem (als F.), Liv.: alqm regem, Curt.: Alexandrum filium, Curt.: im Passiv mit Ang. als wer? durch Prädik.-Nom., at nunc si quis tanti habitet, vix ut senator agnoscitur, Vell. – β) lebl. Objj. = eine Sache anerkennen, bestätigen, feststellen, einräumen, gelten lassen, zugeben, sich zu etw. bekennen (Ggstz. abnuere), quod mihi tantum tribui dicis, quantum ego nec agnosco nec postulo, facis amice, Cic.: u. so agn. crimen, Cic.: facti illius gloriam, Cic.: deorum cognationem, Cic.: iudicium alcis, ICt.: aes alienum, ICt.: bonorum possessionem, ICt. – mit Ang. als was? mit Prädik.-Acc., quod meum quodammodo agnosco, Cic.: dextros agnovit in alite divos, Phaedr. – m. folg. Acc. m. Infin., et ego ipse me non esse verborum admodum inopem agnosco, Cic.: e numero duos et XXX interiisse agnoscunt, Curt. – / agnosse zsgz. = agnovisse, Ov. met. 4, 613: agnōtus est = agnitus est, Pacuv. 484: agnōturus = agniturus, Sall. hist. 2, 73 (64); vgl. Diom. 388, 7. Prisc. 10, 19. Serv. Verg. Aen. 4, 23.

Latin > Chinese

agnosco, is, ovi, nitum, oscere. 3. ::