δάϊος: Difference between revisions
μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down, I no longer have the strength to hold up alone the weight of grief that pushes against me, I no longer have the strength to counterbalance alone the weight of grief that acts as counterweight, I have no longer strength to balance alone the counterpoising weight of sorrow
(8) |
|||
| (39 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=daios | |Transliteration C=daios | ||
|Beta Code=da/i+os | |Beta Code=da/i+os | ||
|Definition=contr. δᾷος, α, ον, Dor. for Ep. δήιος (contr. δῆος | |Definition=contr. [[δᾷος]], α, ον, Dor. for Ep. [[δήιος]] (contr. [[δῆος]] Thgn. 552b), η, ον: also [[δάϊος]], ον, E.''Tr.''1301 (lyr.), ''HF''915 (lyr.) (Trag. always use the Dor. form): ([[δαίω]] Α):—<br><span class="bld">A</span> [[hostile]], [[destructive]], Hom.only in Il., δηΐου ἐκ πολέμου 7.119; δ. ἄνδρα 6.481: esp. as [[epithet]] of [[πῦρ]], [[burning]], [[consuming]], 8.181, al.; [[δάϊοι]] = [[enemy|enemies]], Pi.''N.''8.28, [[Aeschylus|A.]]''[[Agamemnon|Ag.]]''559; λάφυρα δάων Id.''Th.''278 (dub.l.); φόβημα δαΐων [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''699 (lyr.): in sg., [[fighting man]], Ar.''Ra.''1022; also [[δάου]] μάχας S.''Ichn.''239; δαΐον ὁρμάν [[hostile]], Ar.''Nu.''335 (=[Philox.]18 (anap.)); ἔπιτε δαΐαν ὁδόν Ar.''Ra.'' 897 (lyr.).<br><span class="bld">2</span> [[unhappy]], [[wretched]], [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''282 (lyr.), etc., [[Sophocles|S.]]''[[Ajax|Aj.]]''784, [[Euripides|E.]]''[[Andromache|Andr.]]''838(lyr.).<br><span class="bld">II</span> ([[δαῆναι]]) [[knowing]], [[cunning]], [[τεχνίτης]] ''APl.'' 4.119 (Posid.). Adv. [[δαΐως]] = [[capably]], [[artfully]] Epicur.''Fr.''183 codd. Plu. ([[δαιμονίως]] Usener). δᾱϊος: but disyll. in Hom. where the last [[syllable]] is long; Trag., when disyll., written [[δᾷος]], [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''282; δηῐων at the end of a pentam., ''AP''6.123 (Anyte).] | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-α, -ον<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> jón.- ép. [[δήϊος]] <i>Il</i>.7.119, 8.181, Sol.23.17; contr. [[δῇος]] Tyrt.8.12, Thgn.552<br /><b class="num">• Prosodia:</b> [-ᾱ-, pero en Homero [[δήϊος]] se mide disíl. (sinicesis) cuando la última es larga; contr. dór. y trag. δᾷος cuando es disíl.]<br /><b class="num">• Morfología:</b> [tb. -ος, -ον E.<i>Tr</i>.1301, Ar.<i>Nu</i>.335]<br /><b class="num">I</b> sent. neg.<br /><b class="num">1</b> de abstr. y cosas [[destructor]] cont. bélico πόλεμος <i>Il</i>.7.119, δαΐας πεπαυμέ[νοι σάλ] πιγγος A.<i>Fr</i>.451n.8, ἔγχεα S.<i>OC</i> 699, cf. E.l.c., A.R.1.635, μάχα S.<i>Fr</i>.314.245, Lyc.861, τέρας E.<i>Ph</i>.1023, ἄνθεμα ... δήιον ofrenda de guerra</i>, <i>AP</i> 6.128 (Mnasalc.)<br /><b class="num">•</b>del fuego [[devorador]], [[arrasador]], <i>Il</i>.8.181, A.<i>Th</i>.222<br /><b class="num">•</b>rel. fenómenos atmosféricos [[violento]], [[catastrófico]] ἐποίουν ὑγρᾶν Νεφελᾶν ... δάιον ὁρμάν Ar.l.c.<br /><b class="num">•</b>de un camino [[de destrucción]] τίνα λόγων ἔπιτε δαΐαν ὁδόν Ar.<i>Ra</i>.897, δ. νόσος enfermedad destructiva</i> Hsch.δ 238.<br /><b class="num">2</b> de pers. [[hostil]], [[enemigo]] κτείνας δήϊον ἄνδρα <i>Il</i>.6.481, δῄων ἀνδρῶν ἀντιάσειν Thgn.l.c., λοξὸν ... ὁρῶσι πάντες ὥστε δήιον Sol.l.c., πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἠράσθη δάιος εἶναι Ar.<i>Ra</i>.1022, βάτου ἦν ... ἐγὼ δήιος <i>AP</i> 7.656 (Leon.)<br /><b class="num">•</b>subst. plu. (οἱ) δάϊοι [[los enemigos]] δηΐοισι μάχεσθαι <i>Il</i>.4.373, δᾴοισιν ... ἕλκεα ῥῆξαν Pi.<i>N</i>.8.28, εἰ μὴ ... δῄων ὀρέγοιτο Tyrt.l.c., cf. Archil.170.5, εὐναὶ γὰρ ἦσαν δαΐων πρὸς τείχεσιν A.<i>A</i>.559, στάζε φόνον δαΐων <i>AP</i> 6.123 (Anyt.).<br /><b class="num">3</b> [[desgraciado]] de pers. ἴυζ' ἄποτμον βοὰν δυσαιανῆ Πέρσαις δαΐοις A.<i>Pers</i>.282, ὦ δαΐα Τέκμησσα S.<i>Ai</i>.784<br /><b class="num">•</b>rel. conducta personal [[de consecuencias funestas]] τόλμαι E.<i>Andr</i>.837.<br /><b class="num">II</b> uso expresivo, sent. posit. [[tremendo]], [[arrasador]], [[extraordinario]] Λύσσιπε ... δάιε τεχνίτα Posidipp.Epigr.18.2.<br /><b class="num">III</b> adv. [[δαΐως]] = [[extraordinariamente]] δ. τε καὶ [[μεγαλοπρεπῶς]] Epicur.<i>Fr</i>.[99] 1.<br /><b class="num">• Etimología:</b> La rel. c. [[δαίω]] ‘[[quemar]]’ < *<i>dau̯iō</i> sería secundaria; deriv. de [[δάϊς]] q.u., que no procede de *<i>dau̯i</i>-, como indica mic. <i>da-i-qo-ta</i> e. e. Δᾱιχ<sup>u̯</sup>όντας. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0515.png Seite 515]] ion. [[δήϊος]], w. m. s., auch 2 Endungen, Eur. Tr. 1301 Herc. fur. 915; 1) | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0515.png Seite 515]] ion. [[δήϊος]], w. m. s., auch 2 Endungen, Eur. Tr. 1301 Herc. fur. 915; 1) [[feindlich]], vernichtend, bei Tragg. in chor. u. mel.; πῦρ Aesch. Spt. 222; μάχαι Soph. Ai. 365; ἐγχέων [[φόβημα]] δαΐων O. C. 597; [[ὁδός]] Ar. Ran. 897; δάϊοι, Feinde, Pind. N. 8, 28. – 2) elend, unglücklich, auch im Trimeter diese Form, Aesch. Pers. 274. 947; Soph. Ai. 771; Eur. Herc. Fur. 1023. – 3) erfahren, kundig, δάϊε τεχνῖτα Posidip. 14 (Plan. 119); δαΐως καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐπεμελήθητε Plut. non posse 15. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α <i>ou</i> ος, ον :<br /><i>par contr.</i> δᾷος;<br /><b>1</b> [[qui ravage]] <i>ou</i> détruit, destructeur ; οἱ δάϊοι les ennemis, l'ennemi;<br /><b>2</b> [[ruiné]], [[détruit]] ; malheureux, infortuné, misérable.<br />'''Étymologie:''' [[δαίομαι]]. | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=δάϊος en δᾷος -α -ον, f. ook -ος, ep. δήιος [δαίω] ep. δηι - vóór lange lettergreep in uitgangen -οιο, -ων, -οις en -ους wordt gelezen als één lettergreep van zaken, eigenl. van vuur (ver)brandend; alg. vernietigend, verderfelijk. van personen vernietigend, vijandig; subst. plur. οἱ δήιοι de vijanden; in positieve zin strijdlustig, vurig:. πᾶς... ἀνὴρ ἠράσθη δάϊος εἶναι iedere man verlangde ernaar een vurige strijder te zijn Aristoph. Ran. 1022. ongelukkig, ellendig:. ὦ δαΐα Τέκμησσα o ongelukkige Tekmessa Soph. Ai. 784. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''δάϊος:'''<br /><b class="num">I</b> (ᾱ), эп.-ион. тж. [[δήϊος]] (иногда двусложно), стяж. [[δᾷος]] 3 и 2<br /><b class="num">1</b> [[губительный]], [[истребительный]] ([[πῦρ]] Hom., Aesch.; [[πόλεμος]] Hom.; μάχαι, ἐγχέων [[φόβημα]] Soph.);<br /><b class="num">2</b> [[враждебный]], [[вражеский]] ([[ἀνήρ]] Hom.): λόγων [[ἐπιέναι]] δαΐαν ὁδόν Arph. вступать в словесное состязание;<br /><b class="num">3</b> [[злополучный]], [[несчастный]] Trag.<br /><b class="num">II</b> эп.-ион. [[δήϊος]] ὁ (только pl.) [[неприятель]], враг Hom., Pind., Aesch. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''δάϊος''': συνῃρ. δᾷος, α, ον, Δωρ. ἀντὶ τοῦ Ἐπ. δήιος (συνῃρ. δῇος Θέογν. 552 B), η, ον· [[ὡσαύτως]] [[δάϊος]], ος, ον, Εὐρ. Τρῳ. 1031, Ἡρ. Μαιν. 915· οἱ Τραγ. ἀείποτε μεταχειρίζονται τὸν Δωρ. τύπον, καθὼς μεταχειρίζονται καὶ [[γάϊος]], [[νάϊος]], ἀντὶ γήιος, νήιος, ἂν καὶ ἔλεγον δῃοῦν καὶ [[ἀδῇος]], ἴδε Δινδ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 559, Χο. 628· ([[δαΐς]], [[δαίω]] Α)· -[[ἐχθρικός]], καταστρεπτικός, [[φοβερός]], Ὅμ., ἀλλὰ μόνον ἐν τῇ Ἰλ.· ἰδίως ὡς ἐπίθ. τοῦ [[πυρός]], καῖον, καταναλίσκον, καὶ παρὰ Τραγ.· -δάϊοι, ἐχθροί, Πίνδ. Ν. 8. 49· [[λάφυρα]] δᾴων Αἰσχύλ. Θήβ. 271· [[φόβημα]] δαΐων Σοφ. Ο. Κ. 699· καὶ ἐν τῷ ἑνικῷ, [[ἐχθρός]], Ἀριστοφ. Βατρ. 1022· οὕτω, δαΐαν ὁρμάν, ἐχθρικήν, πολεμίαν, ὁ αὐτ. Νεφ. 335· ἔπιτε δαΐαν ὁδὸν ὁ αὐτ. Βατρ. 897. 2) [[δυστυχής]], [[ἄθλιος]], Αἰσχύλ. Πέρσ. 282, κτλ., Σοφ. Αἴ. 784, Εὐρ. Ἀνδρ. 838 ([[ἔνθα]] ἔχομεν γεν. θηλ. δαΐας). ΙΙ. ([[δαῆναι]]) γινώσκων, [[ἔμπειρος]], [[τεχνίτης]] Ἀνθ. Πλαν. 119· πρβλ. [[δαΐφρων]]. [δᾱϊος· ἀλλὰ παρ’ Ὁμ. [[ὅπου]] ἡ τελευταία συλλαβὴ [[εἶναι]] μακρά, ἡ [[λέξις]] πρέπει νὰ προφέρηται ὡς [[δισύλλαβος]]· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ., [[ὅταν]] [[εἶναι]] [[δισύλλαβος]], γράφεται δᾷος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 271· ἐν Ἀνθ. Π. 6. 123 ἔχομεν δῆῐων ἐν τέλει πενταμέτρου]. | |lstext='''δάϊος''': συνῃρ. δᾷος, α, ον, Δωρ. ἀντὶ τοῦ Ἐπ. δήιος (συνῃρ. δῇος Θέογν. 552 B), η, ον· [[ὡσαύτως]] [[δάϊος]], ος, ον, Εὐρ. Τρῳ. 1031, Ἡρ. Μαιν. 915· οἱ Τραγ. ἀείποτε μεταχειρίζονται τὸν Δωρ. τύπον, καθὼς μεταχειρίζονται καὶ [[γάϊος]], [[νάϊος]], ἀντὶ γήιος, νήιος, ἂν καὶ ἔλεγον δῃοῦν καὶ [[ἀδῇος]], ἴδε Δινδ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 559, Χο. 628· ([[δαΐς]], [[δαίω]] Α)· -[[ἐχθρικός]], καταστρεπτικός, [[φοβερός]], Ὅμ., ἀλλὰ μόνον ἐν τῇ Ἰλ.· ἰδίως ὡς ἐπίθ. τοῦ [[πυρός]], καῖον, καταναλίσκον, καὶ παρὰ Τραγ.· -δάϊοι, ἐχθροί, Πίνδ. Ν. 8. 49· [[λάφυρα]] δᾴων Αἰσχύλ. Θήβ. 271· [[φόβημα]] δαΐων Σοφ. Ο. Κ. 699· καὶ ἐν τῷ ἑνικῷ, [[ἐχθρός]], Ἀριστοφ. Βατρ. 1022· οὕτω, δαΐαν ὁρμάν, ἐχθρικήν, πολεμίαν, ὁ αὐτ. Νεφ. 335· ἔπιτε δαΐαν ὁδὸν ὁ αὐτ. Βατρ. 897. 2) [[δυστυχής]], [[ἄθλιος]], Αἰσχύλ. Πέρσ. 282, κτλ., Σοφ. Αἴ. 784, Εὐρ. Ἀνδρ. 838 ([[ἔνθα]] ἔχομεν γεν. θηλ. δαΐας). ΙΙ. ([[δαῆναι]]) γινώσκων, [[ἔμπειρος]], [[τεχνίτης]] Ἀνθ. Πλαν. 119· πρβλ. [[δαΐφρων]]. [δᾱϊος· ἀλλὰ παρ’ Ὁμ. [[ὅπου]] ἡ τελευταία συλλαβὴ [[εἶναι]] μακρά, ἡ [[λέξις]] πρέπει νὰ προφέρηται ὡς [[δισύλλαβος]]· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ., [[ὅταν]] [[εἶναι]] [[δισύλλαβος]], γράφεται δᾷος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 271· ἐν Ἀνθ. Π. 6. 123 ἔχομεν δῆῐων ἐν τέλει πενταμέτρου]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{Slater | ||
| | |sltr=<b>δᾱϊος, δᾱος</b> subs., <br /><b>1</b> [[enemy]] [[σφόδρα]] δόξομεν δαίων ὑπέρτεροι ἐν φάει καταβαίνειν (N. 4.38) ἦ μὰν ἀνόμοιά γε δᾴοισιν ἐν θερμῷ χροὶ ἕλκεα ῥῆξαν (Hermann: δαίοισιν codd.) (N. 8.28) δᾴο]ις (e Σ supp. G-H.) Πα. 2. . [δαιον (supp. Kambylis:) v. γάιος.] | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=<b>(I)</b><br />[[δάϊος]], -α, -ον (Α)<br /><b>βλ.</b> [[δήιος]].<br /><b>(II)</b><br />[[δάϊος]], -ον (Α)<br />[[έμπειρος]], [[γνώστης]] («Λύσιππε... δάϊε τεχνίτα»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Η λ. [[δάιος]] συνδέεται με το [[δαήναι]], απαρμφ. του αορ. <i>εδάην</i> ([[πρβλ]]. [[διδάσκω]])]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''δάϊος:''' [ᾱ], συνηρ. δᾷος, <i>-α</i>, <i>-ον</i>, Επικ. [[δήϊος]], συνηρ. δῇος, <i>-η</i>, <i>-ον</i>,·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[εχθρικός]], [[καταστροφικός]], [[τρομακτικός]], προσωνύμιο του [[πυρός]], αυτός που κατακαίει, που «καταναλώνει», που αφανίζει, σε Ομήρ. Ιλ., Τραγ.· <i>δάϊοι</i>, <i>δᾷοι</i>, εχθροί, σε Αισχύλ., Σοφ.· στον ενικ., [[εχθρός]], [[πολέμιος]], σε Αριστοφ.· από όπου ως επίθ., [[εχθρικός]], [[πολεμικός]], στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> [[θλιμμένος]], δυστυχισμένος, [[αξιοθρήνητος]], [[άθλιος]], σε Τραγ.<br /><b class="num">II.</b> [[γνώστης]], [[έμπειρος]] [[τεχνίτης]], ειδήμων, [[έμπειρος]], [[δεξιοτέχνης]], σε Ανθ. (με τη δεύτερη [[σημασία]] από το <i>*δάω</i>, [[δαῆναι]]· με την πρώτη [[σημασία]] πιθ. από το <i>δαΐς</i>, [[μάχη]]). | |||
}} | |||
{{etym | |||
|etymtx=See also: s. [[δήϊος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ | {{FriskDe | ||
| | |ftr='''δάϊος''': {dáïos}<br />'''See also''': s. [[δήϊος]].<br />'''Page''' 1,342 | ||
}} | }} | ||
{{ | {{WoodhouseReversedUncategorized | ||
| | |woodrun=[[horrible]], [[miserable]], [[sad]], [[unfortunate]], [[unhappy]] | ||
}} | }} | ||
{{ | {{trml | ||
| | |trtx====[[hostile]]=== | ||
Albanian: armiqësor; Arabic: عَدَائِيّ; Belarusian: варожы, воражы; Bulgarian: вражески, неприятелски, враждебен; Catalan: hostil; Chinese Mandarin: 敵對的／敌对的, 懷敵意的／怀敌意的; Czech: nepřátelský; Dutch: [[vijandig]]; Esperanto: malamika; Finnish: vihamielinen; French: [[hostile]]; German: [[feindlich]], [[feindselig]]; Greek: [[εχθρικός]], [[δάϊος]]; Ancient Greek: [[πολέμιος]], [[ἐχθρός]], [[ἐναντίος]], [[δυσμενής]], [[ὑπεναντίος]], [[ἀνάρσιος]], [[παλίγκοτος]]; Hungarian: ellenséges; Japanese: 敵の, 敵対的な; Kazakh: ғадауатты; Korean: 적대적인; Latin: [[hostilis]], [[alienus]]; Macedonian: непријателски; Norwegian Bokmål: fiendtlig; Nynorsk: fiendtleg; Occitan: ostil; Old English: fēondlīċ; Plautdietsch: fientlich; Polish: wrogi; Portuguese: [[hostil]]; Quechua: awqa; Romanian: ostil; Russian: [[враждебный]], [[вражеский]], [[неприятельский]]; Scottish Gaelic: nàimhdeach, nàimhdeil, eucairdeach; Serbo-Croatian Cyrillic: непријатѐљскӣ; Roman: neprijatèljskī; Slovak: nepriateľský; Slovene: sovražen; Spanish: [[hostil]]; Swedish: fientlig; Ukrainian: ворожий | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 21:55, 29 October 2024
English (LSJ)
contr. δᾷος, α, ον, Dor. for Ep. δήιος (contr. δῆος Thgn. 552b), η, ον: also δάϊος, ον, E.Tr.1301 (lyr.), HF915 (lyr.) (Trag. always use the Dor. form): (δαίω Α):—
A hostile, destructive, Hom.only in Il., δηΐου ἐκ πολέμου 7.119; δ. ἄνδρα 6.481: esp. as epithet of πῦρ, burning, consuming, 8.181, al.; δάϊοι = enemies, Pi.N.8.28, A.Ag.559; λάφυρα δάων Id.Th.278 (dub.l.); φόβημα δαΐων S.OC699 (lyr.): in sg., fighting man, Ar.Ra.1022; also δάου μάχας S.Ichn.239; δαΐον ὁρμάν hostile, Ar.Nu.335 (=[Philox.]18 (anap.)); ἔπιτε δαΐαν ὁδόν Ar.Ra. 897 (lyr.).
2 unhappy, wretched, A.Pers.282 (lyr.), etc., S.Aj.784, E.Andr.838(lyr.).
II (δαῆναι) knowing, cunning, τεχνίτης APl. 4.119 (Posid.). Adv. δαΐως = capably, artfully Epicur.Fr.183 codd. Plu. (δαιμονίως Usener). δᾱϊος: but disyll. in Hom. where the last syllable is long; Trag., when disyll., written δᾷος, A.Pers.282; δηῐων at the end of a pentam., AP6.123 (Anyte).]
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): jón.- ép. δήϊος Il.7.119, 8.181, Sol.23.17; contr. δῇος Tyrt.8.12, Thgn.552
• Prosodia: [-ᾱ-, pero en Homero δήϊος se mide disíl. (sinicesis) cuando la última es larga; contr. dór. y trag. δᾷος cuando es disíl.]
• Morfología: [tb. -ος, -ον E.Tr.1301, Ar.Nu.335]
I sent. neg.
1 de abstr. y cosas destructor cont. bélico πόλεμος Il.7.119, δαΐας πεπαυμέ[νοι σάλ] πιγγος A.Fr.451n.8, ἔγχεα S.OC 699, cf. E.l.c., A.R.1.635, μάχα S.Fr.314.245, Lyc.861, τέρας E.Ph.1023, ἄνθεμα ... δήιον ofrenda de guerra, AP 6.128 (Mnasalc.)
•del fuego devorador, arrasador, Il.8.181, A.Th.222
•rel. fenómenos atmosféricos violento, catastrófico ἐποίουν ὑγρᾶν Νεφελᾶν ... δάιον ὁρμάν Ar.l.c.
•de un camino de destrucción τίνα λόγων ἔπιτε δαΐαν ὁδόν Ar.Ra.897, δ. νόσος enfermedad destructiva Hsch.δ 238.
2 de pers. hostil, enemigo κτείνας δήϊον ἄνδρα Il.6.481, δῄων ἀνδρῶν ἀντιάσειν Thgn.l.c., λοξὸν ... ὁρῶσι πάντες ὥστε δήιον Sol.l.c., πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἠράσθη δάιος εἶναι Ar.Ra.1022, βάτου ἦν ... ἐγὼ δήιος AP 7.656 (Leon.)
•subst. plu. (οἱ) δάϊοι los enemigos δηΐοισι μάχεσθαι Il.4.373, δᾴοισιν ... ἕλκεα ῥῆξαν Pi.N.8.28, εἰ μὴ ... δῄων ὀρέγοιτο Tyrt.l.c., cf. Archil.170.5, εὐναὶ γὰρ ἦσαν δαΐων πρὸς τείχεσιν A.A.559, στάζε φόνον δαΐων AP 6.123 (Anyt.).
3 desgraciado de pers. ἴυζ' ἄποτμον βοὰν δυσαιανῆ Πέρσαις δαΐοις A.Pers.282, ὦ δαΐα Τέκμησσα S.Ai.784
•rel. conducta personal de consecuencias funestas τόλμαι E.Andr.837.
II uso expresivo, sent. posit. tremendo, arrasador, extraordinario Λύσσιπε ... δάιε τεχνίτα Posidipp.Epigr.18.2.
III adv. δαΐως = extraordinariamente δ. τε καὶ μεγαλοπρεπῶς Epicur.Fr.[99] 1.
• Etimología: La rel. c. δαίω ‘quemar’ < *dau̯iō sería secundaria; deriv. de δάϊς q.u., que no procede de *dau̯i-, como indica mic. da-i-qo-ta e. e. Δᾱιχu̯όντας.
German (Pape)
[Seite 515] ion. δήϊος, w. m. s., auch 2 Endungen, Eur. Tr. 1301 Herc. fur. 915; 1) feindlich, vernichtend, bei Tragg. in chor. u. mel.; πῦρ Aesch. Spt. 222; μάχαι Soph. Ai. 365; ἐγχέων φόβημα δαΐων O. C. 597; ὁδός Ar. Ran. 897; δάϊοι, Feinde, Pind. N. 8, 28. – 2) elend, unglücklich, auch im Trimeter diese Form, Aesch. Pers. 274. 947; Soph. Ai. 771; Eur. Herc. Fur. 1023. – 3) erfahren, kundig, δάϊε τεχνῖτα Posidip. 14 (Plan. 119); δαΐως καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐπεμελήθητε Plut. non posse 15.
French (Bailly abrégé)
α ou ος, ον :
par contr. δᾷος;
1 qui ravage ou détruit, destructeur ; οἱ δάϊοι les ennemis, l'ennemi;
2 ruiné, détruit ; malheureux, infortuné, misérable.
Étymologie: δαίομαι.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δάϊος en δᾷος -α -ον, f. ook -ος, ep. δήιος [δαίω] ep. δηι - vóór lange lettergreep in uitgangen -οιο, -ων, -οις en -ους wordt gelezen als één lettergreep van zaken, eigenl. van vuur (ver)brandend; alg. vernietigend, verderfelijk. van personen vernietigend, vijandig; subst. plur. οἱ δήιοι de vijanden; in positieve zin strijdlustig, vurig:. πᾶς... ἀνὴρ ἠράσθη δάϊος εἶναι iedere man verlangde ernaar een vurige strijder te zijn Aristoph. Ran. 1022. ongelukkig, ellendig:. ὦ δαΐα Τέκμησσα o ongelukkige Tekmessa Soph. Ai. 784.
Russian (Dvoretsky)
δάϊος:
I (ᾱ), эп.-ион. тж. δήϊος (иногда двусложно), стяж. δᾷος 3 и 2
1 губительный, истребительный (πῦρ Hom., Aesch.; πόλεμος Hom.; μάχαι, ἐγχέων φόβημα Soph.);
2 враждебный, вражеский (ἀνήρ Hom.): λόγων ἐπιέναι δαΐαν ὁδόν Arph. вступать в словесное состязание;
3 злополучный, несчастный Trag.
II эп.-ион. δήϊος ὁ (только pl.) неприятель, враг Hom., Pind., Aesch.
Greek (Liddell-Scott)
δάϊος: συνῃρ. δᾷος, α, ον, Δωρ. ἀντὶ τοῦ Ἐπ. δήιος (συνῃρ. δῇος Θέογν. 552 B), η, ον· ὡσαύτως δάϊος, ος, ον, Εὐρ. Τρῳ. 1031, Ἡρ. Μαιν. 915· οἱ Τραγ. ἀείποτε μεταχειρίζονται τὸν Δωρ. τύπον, καθὼς μεταχειρίζονται καὶ γάϊος, νάϊος, ἀντὶ γήιος, νήιος, ἂν καὶ ἔλεγον δῃοῦν καὶ ἀδῇος, ἴδε Δινδ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 559, Χο. 628· (δαΐς, δαίω Α)· -ἐχθρικός, καταστρεπτικός, φοβερός, Ὅμ., ἀλλὰ μόνον ἐν τῇ Ἰλ.· ἰδίως ὡς ἐπίθ. τοῦ πυρός, καῖον, καταναλίσκον, καὶ παρὰ Τραγ.· -δάϊοι, ἐχθροί, Πίνδ. Ν. 8. 49· λάφυρα δᾴων Αἰσχύλ. Θήβ. 271· φόβημα δαΐων Σοφ. Ο. Κ. 699· καὶ ἐν τῷ ἑνικῷ, ἐχθρός, Ἀριστοφ. Βατρ. 1022· οὕτω, δαΐαν ὁρμάν, ἐχθρικήν, πολεμίαν, ὁ αὐτ. Νεφ. 335· ἔπιτε δαΐαν ὁδὸν ὁ αὐτ. Βατρ. 897. 2) δυστυχής, ἄθλιος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 282, κτλ., Σοφ. Αἴ. 784, Εὐρ. Ἀνδρ. 838 (ἔνθα ἔχομεν γεν. θηλ. δαΐας). ΙΙ. (δαῆναι) γινώσκων, ἔμπειρος, τεχνίτης Ἀνθ. Πλαν. 119· πρβλ. δαΐφρων. [δᾱϊος· ἀλλὰ παρ’ Ὁμ. ὅπου ἡ τελευταία συλλαβὴ εἶναι μακρά, ἡ λέξις πρέπει νὰ προφέρηται ὡς δισύλλαβος· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ., ὅταν εἶναι δισύλλαβος, γράφεται δᾷος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 271· ἐν Ἀνθ. Π. 6. 123 ἔχομεν δῆῐων ἐν τέλει πενταμέτρου].
English (Slater)
δᾱϊος, δᾱος subs.,
1 enemy σφόδρα δόξομεν δαίων ὑπέρτεροι ἐν φάει καταβαίνειν (N. 4.38) ἦ μὰν ἀνόμοιά γε δᾴοισιν ἐν θερμῷ χροὶ ἕλκεα ῥῆξαν (Hermann: δαίοισιν codd.) (N. 8.28) δᾴο]ις (e Σ supp. G-H.) Πα. 2. . [δαιον (supp. Kambylis:) v. γάιος.]
Greek Monolingual
(I)
δάϊος, -α, -ον (Α)
βλ. δήιος.
(II)
δάϊος, -ον (Α)
έμπειρος, γνώστης («Λύσιππε... δάϊε τεχνίτα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. δάιος συνδέεται με το δαήναι, απαρμφ. του αορ. εδάην (πρβλ. διδάσκω)].
Greek Monotonic
δάϊος: [ᾱ], συνηρ. δᾷος, -α, -ον, Επικ. δήϊος, συνηρ. δῇος, -η, -ον,·
I. 1. εχθρικός, καταστροφικός, τρομακτικός, προσωνύμιο του πυρός, αυτός που κατακαίει, που «καταναλώνει», που αφανίζει, σε Ομήρ. Ιλ., Τραγ.· δάϊοι, δᾷοι, εχθροί, σε Αισχύλ., Σοφ.· στον ενικ., εχθρός, πολέμιος, σε Αριστοφ.· από όπου ως επίθ., εχθρικός, πολεμικός, στον ίδ.
2. θλιμμένος, δυστυχισμένος, αξιοθρήνητος, άθλιος, σε Τραγ.
II. γνώστης, έμπειρος τεχνίτης, ειδήμων, έμπειρος, δεξιοτέχνης, σε Ανθ. (με τη δεύτερη σημασία από το *δάω, δαῆναι· με την πρώτη σημασία πιθ. από το δαΐς, μάχη).
Frisk Etymological English
See also: s. δήϊος.
Frisk Etymology German
δάϊος: {dáïos}
See also: s. δήϊος.
Page 1,342
English (Woodhouse)
horrible, miserable, sad, unfortunate, unhappy
Translations
hostile
Albanian: armiqësor; Arabic: عَدَائِيّ; Belarusian: варожы, воражы; Bulgarian: вражески, неприятелски, враждебен; Catalan: hostil; Chinese Mandarin: 敵對的／敌对的, 懷敵意的／怀敌意的; Czech: nepřátelský; Dutch: vijandig; Esperanto: malamika; Finnish: vihamielinen; French: hostile; German: feindlich, feindselig; Greek: εχθρικός, δάϊος; Ancient Greek: πολέμιος, ἐχθρός, ἐναντίος, δυσμενής, ὑπεναντίος, ἀνάρσιος, παλίγκοτος; Hungarian: ellenséges; Japanese: 敵の, 敵対的な; Kazakh: ғадауатты; Korean: 적대적인; Latin: hostilis, alienus; Macedonian: непријателски; Norwegian Bokmål: fiendtlig; Nynorsk: fiendtleg; Occitan: ostil; Old English: fēondlīċ; Plautdietsch: fientlich; Polish: wrogi; Portuguese: hostil; Quechua: awqa; Romanian: ostil; Russian: враждебный, вражеский, неприятельский; Scottish Gaelic: nàimhdeach, nàimhdeil, eucairdeach; Serbo-Croatian Cyrillic: непријатѐљскӣ; Roman: neprijatèljskī; Slovak: nepriateľský; Slovene: sovražen; Spanish: hostil; Swedish: fientlig; Ukrainian: ворожий
