λωβάομαι

English (LSJ)

Ion. λωβέομαι Id.Art.35 (as v.l.), λωβεῦμαι Herod.3.69; Dor. impf.
A ἐλωβῆτο Sophr.21: fut. λωβήσομαι Pl.Cri.47d: aor. ἐλωβησάμην Hdt.3.154, cf. Theoc.5.109, etc.: for pf. and aor. Pass., v. infr.: (λώβη):—outrage, maltreat, c. acc. pers., also with cogn. acc. added, λώβην λωβᾶσθαί τινα do one despite, Il.13.623; esp. maim, mutilate, τινα Hdt. l. c.; ἑωυτὸν λωβᾶται λώβην ἀνήκεστον ibid.; ἀρτάναισι λωβᾶται βίον brings her life to a shameful end by the halter, S.Ant.54; ἀνδρῶν εὔνιδας λ. dishonouring them, E.Or.929; λ. τοὺς νέους harm their pupils, Pl.Prt. 318d; of the effect of drudging work, τὰ σώματα λωβῶνται Arist.Pol.1258b37; also λ. πόλιν Lys.26.9; [ἄστεα] κατ' ἄκρας Theoc. 16.89; pillage, πόλιν Plb.4.54.2; damage statues, etc., IG3.1417: less freq. c. dat., Ar.Eq.1408, Pl.Cri.47e, D.H.13.4, Orac. ap. Jul.Ep.88: abs., act outrageously, Il.1.232, 2.242.
II Act. λωβάω only Ps.Phoc.38, and κατελώβησαν in Plb.15.33.9: but pf. is used as Pass., λελωβημένος = mutilated, Hdt.3.155, Pl.Grg. 511a, R.611b, etc.; especially of leprous persons, Man. ap. J.Ap.1.28: also aor. Pass., μεγάλας λώβας λωβηθείς Pl.Grg. 473c: and Ion. pres. 3pl. λωβέονται in Hp.Art. l.c.(v.l.); cf. ἀπολωβάομαι, ἐκλωβάομαι.

French (Bailly abrégé)

-ῶμαι;
f. λωβήσομαι;
Pass. ao. ἐλωβήθην, pf. λελώβημαι;
traiter outrageusement, maltraiter, mutiler : τινα, τινι, qqn ; λώβην λ. τινα IL infliger à qqn un traitement outrageant ; ἀρτάναισι λωβᾶται βίον SOPH elle met fin à sa vie par une pendaison ignominieuse.
Étymologie: λώβη.

English (Autenrieth)

(λώβη), aor. imp. λωβήσασθε, opt. λωβήσαιο: maltreat, outrage; w. cognate acc. and obj. τινὰ λώβην, do despite, Il. 13.623.

Greek Monotonic

λωβάομαι: μέλ. λωβήσομαι, Δωρ. βʹ πληθ. λωβᾱσεῖσθε· αόρ. ἐλωβησάμην, αποθ. (λώβη)·
I. κακοποιώ, κακομεταχειρίζομαι, υβρίζω, βλάπτω, λώβην λωβᾶσθαί τινα, σε Ομήρ. Ιλ.· ιδίως, ακρωτηριάζω, σε Ηρόδ.· λωβάομαι βίον, καταστρέφω την ζωή κάποιου, σε Σοφ.· λωβάομαι τοὺς νέους, διαφθείρω τη νεολαία, σε Πλάτ.· ενίοτε, όπως το λυμαίνομαι, με δοτ., σε Αριστοφ., Πλατ.· απόλ., ενεργώ με κακία, με υπερβολική βία, σε Ομήρ. Ιλ.
II. παρακ. με Παθ. σημασία, λελωβημένος, ακρωτηριασμένος, σε Ηρόδ., Πλάτ.· ομοίως, Παθ. αόρ., μεγάλας λώβας λωβηθείς, σε Πλάτ.

German (Pape)

wie λυμαίνομαι (als praes. hat Hom. nur λωβεύω), das perf. ist immer pass., Her. 3.155, s. unten, – Einen schmählich behandeln in Worten und Werken, beschimpfen, mißhandeln; λωβήσασθαί τινα λώβην, Jem. einen Schimpf antun, Il. 13.623, wie ἑωυτὸν λωβᾶται λώβην ἀνήκεστον, Her. 3.154; und ohne Casus, freveln, λωβήσαιο, Il. 1.232, 2.242; schaden, verletzen, zerstören, von der Krankheit, Soph. Tr. 1025, ἀρτάναις βίον, Ant. 54; ἀνδρῶν εὐνίδας λωβώμενοι, Eur. Or. 927; Ar. Eq. 1405; μὴ λωβάσησθε τὰς ἀμπέλους, Theocr. 5.109; und in Prosa, Her. oft; Gegensatz von ὀνίνησιν, Plat. Crit. 47e; τοὺς νέους, Prot. 318d; διαφθεροῦμεν ἐκεῖνο καὶ λωβησόμεθα Crit. 47d; und pass., λελωβῆσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων, Rep. X.611b; μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ λελωβημένῳ Gorg. 511a; ἐλωβήθην, Her. 3.155; λώβας λωβηθείς, Plat. Gorg. 473c, Men. 91c; πόλιν, Lys. 26.9; Pol. 4.54.2. Bei Sp. auch mit dem dat., der auch bei Plat. Crit. 47e sich findet. – Das act., von den Gramm. erwähnt, findet sich nur Phocyl. 34, vgl. Jacob Anth. Pal. p. 37 und καταλ.

Russian (Dvoretsky)

λωβάομαι:
1 бесчестить, позорить: λώβην λωβᾶσθαί τινα Hom. осрамить кого-л.;
2 осквернять (ἀνδρῶν εὔνιδας Eur.);
3 наносить обиды, оскорблять (τινι Arph.);
4 уродовать, увечить, обезображивать (ἑωυτόν Her.; τὴν ψυχὴν λελωβημένος Plat.);
5 развращать, портить (τοὺς νέους Plat.);
6 терзать, мучить, изнурять (τὰ σώματα Arst.; τὴν πόλιν Lys.);
7 губить: ἀρτάναισι λωβᾶται βίον Soph. (Иокаста) окончила (свою) жизнь петлей, т. е. повесилась.

Middle Liddell

[Dep.] λώβη
I. to treat despitefully, to outrage, maltreat, λώβην λωβᾶσθαί τινα to do one despite, Il.: esp. to maim, mutilate, Hdt.; λ. βίον to make ruin of one's life, Soph.; λ. τοὺς νέους to corrupt the youth, Plat.:—sometimes, like λυμαίνομαι, c. dat., Ar., Plat.:—absol. to do despite, act outrageously, Il.
II. the perf. is used in pass. sense, λελωβημένος mutilated, Hdt., Plat.; also aor1 pass., μεγάλας λώβας λωβηθείς Plat.

Mantoulidis Etymological

-ῶμαι (=βλάπτω). Ἀπό τό λώβη (=βρισιά, βλάβη).
Παράγωγα: λωβητήρ (=καταστρεπτικός), λωβήτειρα, λωβήεις (=βλαβερός), λώβημα, λώβησις, λωβητής, λωβητός (=βλαμμένος), ἀλώβητος (=ἄβλαπτος), λωβήτωρ, λελωβημένος (=λεπρός).