συλάω

English (LSJ)

impf. contr. in Ep. ἐσύλα, σύλα, Il.6.28, 4.116; Ion. Iterat. A σύλασκε Hes.Sc.480:—Pass., fut. συληθήσομαι A.Pr.761, συλήσομαι Paus.4.7.10:—strip off, esp. strip off the arms of a slain enemy, Hom. (only in Il.), Lyr., etc. Construction: 1 in full, c. acc. pers. et rei, strip off from another, strip him of his arms (cf. σκυλεύω), μή μιν Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι Il.15.428, cf. 16.500; ἔπειτα δὲ καὶ τὰ (sc. ἔναρα) . . νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε 6.71; με κασίγνητον συλᾷς E.IT157 (anap.); τὴν θεὸν τοὺς στεφάνους σεσυλήκασιν D.24.182:— Pass., c. acc. rei, to be stripped, robbed, deprived of a thing, σκῆπτρα συληθήσεται A.Pr.761; ταῦτ' (sc. τὰ τόξα) ἐσυλήθην ἐγώ S.Ph.413; λέκτρα συλᾶσθαι βίᾳ E.IA1275; συληθεὶς τὰς βοῦς Isoc.6.19; σεσυλήμεθα τὰ ἡμέτερα ὑπὸ τούτων D.35.26. 2 c. acc., strip a person of his arms, ἦ τινα συλήσων νεκύων Il.10.343: generally, pillage, plunder, τὰ ἱρά, τοὺς θεούς, etc., Hdt.6.101, Pl.Lg.864d, etc.; τοὺς νεώς Isoc.4.155; θεῶν βρέτη A.Pers.810; νεκρόν Pl.R.469d:—Pass., βαρβάρων συλᾶσθ' ὕπο E.Hel.600. 3 c. acc. rei, strip off, ὄφρα τάχιστα τεύχεα συλήσειε Il.4.466, etc.; freq. with additions, ἀπ' ὤμων τεύχε' ἐσύλα 6.28, etc.; τὰ μὲν ἔντε' ἀπὸ χροὸς . . συλήσας 13.641. b take off or out, ἐσύλα τόξον took out the bow [from its case], 4.105; σύλα πῶμα φαρέτρης took the lid off the quiver, ib.116; with a notion of violence or suddenness, κρᾶτα σ. Μεδοίσας Pi.P.12.16. c carry off, τοὺς πολεμίους οὐ συλήσειν αὐτά (sc. τὰ χρήματα) will not seize them as booty, Hdt.5.36, cf. 9.116; θεῶν γέρα σ. A.Pr.83, cf. S.OC 922, Ph.1365; λόγοις τὰ τῶν προγόνων ἔργα συλήσας καὶ διασύρας D. 19.313; σ. κατὰ βραχὺ τὴν τῶν πυρετῶν διάθεσιν Steph. in Gal.1.295 D.:—Pass., to be carried off as spoil, ἄγαλμα σεσυλημένον Hdt.6.118; to be taken away, E.Hipp.799: metaph., συλᾶται ὕπνος ἀπὸ γλεφάρων B.Fr.3.10. d exercise right of σῦλαι, IG9(1).333.3 (Locr., v. B.C.):—Pass., πανταχοῦ συλωμένων ἡμῶν the right of reprisals was exercised against us everywhere, Isoc.3.33. 4 after Hom., c. acc. pers. et gen. rei, τίς σε δαίμων συλᾷ πάτρας; carries thee away from . ., E.Hel.669:—Pass., συλαθεὶς ἀγενείων stealing from among the boys, and enlisting among the men, Pi.O.9.89.

German (Pape)

[Seite 974] wegnehmen; bes. dem erschlagenen Feinde die Waffen und Kleider ausziehen; ἀπ' ὤμων τεύχε' ἐσύλα, Il. 6, 28 u. öfter; ἔντεα συλᾶν, 13, 641; ἀπὸ χροός, 13, 640; die Rüstung, den Waffenschmuck dem Getödteten von den Schultern, vom Leibe ziehen; auch mit doppeltem accus., συλᾶν τινα τεύχεα, νεκροὺς ἔναρα, Einem die Waffen wegnehmen, die Todten der Rüstungen berauben, Il. 6, 71. 15, 428. 16, 500. 22, 258; vgl. ὃς τὸν μόνον με κασίγνητον συλᾷς, Eur. I. T. 158, wie τὴν θεὰν στεφάνους Dem. 24, 182; auch mit dem acc. der Person allein, συλᾶν τινα νεκύων, Einen der Getödteten berauben, ausplündern, Il. 10, 343. 387; συλᾶν ἱρά, plündern, Her. 6, 101. 8, 33; u. pass., σεσυλημένον ἄγαλμα, 6, 118; auch übh. weg-, herunternehmen, τόξον, Il. 4, 105; πῶμα φαρέτρης, den Deckel vom Köcher abnehmen, 4, 116 (in der Od kommt das Wort gar nicht vor); κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας, Pind. P. 12, 16; συλαθεὶς ἀγενείων, Ol. 9, 89; θεῶν γέρα συλῶν, Aesch. Prom. 83; οὐ θεῶν βρέτη ᾐδοῦντο συλᾶν, Pers. 796; u. pass., πρὸς τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται, Prom. 763; πατρὸς γέρας συλῶντες, Soph. Phil. 1351; οὐ γὰρ ἄν ποτε ζῶντός γ' ἐκείνου ταῦτ' ἐσυλήθην ἐγώ, Phil. 411; τίς σε δαίμων συλᾷ πάτρας; Eur. Hel. 675; λέκτρα συλᾶσθαι βίᾳ, I. A. 1275; u. in Prosa : πλεῖστα συλᾶν ἀδίκως καὶ ἱερὰ καὶ ἀνθρώπ ο υς, Xen. Hier. 4, 11; πατρίδα συλῶν, Plat. Legg. XII, 942 a, u. öfter, u. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

σῡλάω: παρατατ. συνῃρ. ἔτι καὶ παρ’ Ἐπικοῖς ἐσύλα, σύλα Ἰλ. Ζ. 28., Δ. 116, Ἰωνικ. γ΄, παρατ. σύλασκε Ἡσ. Ἀσπ. 480 ― Παθητ., μέλλ. συληθήσομαι Αἰσχύλ. Πρ. 761, καὶ συλήσομαι ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, Παυσ. 4. 7, 10. (Ἐκ τοῦ σῦλον, σύλη, ἴδε ἐν λέξ. σκῦλον). Ἀφαιρῶ, ἀπογυμνῶ, μάλιστα δὲ ἀφαιρῶ τὰ ὅπλα φονευθέντος ἐχθροῦ, Ὅμηρ. (μόνον ἐν τῇ Ἰλ.), Πίνδ. κλπ. ― Σύνταξις: 1) μετ’ αἰτιατικῆς προσώπου καὶ πράγματος, ἀπεκδύω, ἀπογυμνῶ τινα, ἀφαιρῶ τὰ ὅπλα του (πρβλ. σκυλεύω), μὴ μιν Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι Ἰλ. Ο. 428., Π. 500· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ (ἐξυπακ. ἔναρα)... νεκροὺς ἄμ πεδίον συλήσετε Ζ. 71 συλᾷς με κασίγνητον Εὐρ. Ι. Τ. 157· σ. τὴν θεὸν τοὺς στεφάνους Δημ. 616. 19. ― Παθ., μετ’ αἰτ. πράγματος, σκῆπτρα συληθήσεται Αἰσχύλ. Πρ. 761· ταῦτ’ (ἐξυπακ. τὰ τόξα) ἐσυλήθην ἐγὼ Σοφοκλ. Φιλ. 413· λέκτρα συλᾶσθαι βίᾳ Εὐριπ Ι. Α. 1275· συληθεὶς τὰς βοῦς Ἰσοκρ. 119D· σεσυλήμεθα τὰ ἡμέτερα ὑπὸ τούτων Δημ. 931. 21. 2) μετ’ αἰτ. προσ. μόνον, ἀπογυμνῶ, ἀπεκδύω τινὰ ἀφαιρῶν τὰ ὅπλα, ἧ τινὰ συλήσων νεκύων Ἰλ. Κ. 343, 387· λαφυραγωγῶ, λεηλατῶ, διαρπάζω, τὰ ἱρά, τοὺς θεούς, κτλ., Ἡρόδ. 6. 101, Πλάτ., κλπ.· θεῶν βρέτη Αἰσχύλ. Πέρσ. 810· νεκρὸν Πλάτ. Πολ. 469D. ― Παθ., συλᾶσθαι βαρβάρων ὕπο Εὐρ. Ἑλ. 600. 3) μετ’ αἰτ. πράγμ. μόνον, ἀφαιρῶ, ὄφρα τάχιστα τεύχεα συλήσειε Ἰλ. Δ. 466, κτλ· συχνάκις μετὰ προσδιορισμῶν, ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἐσύλα Ζ. 28, κτλ.· τὰ μὲν ἔντε’ ἀπὸ χροός... συλήσας Ν. 640 ― ἀκολούθως, β) ἐξάγω, ἐσύλα τόξον, ἐξῆγε τὸ τόξον [ἐκ τῆς θήκης του], Ἰλ. Δ. 105 σύλα πῶμα φαρέτρης, ἀφῄρει τὸ σκέπασμα ἐκ τῆς φαρέτρας, αὐτόθι 116· μετὰ τῆς ἐννοίας ὁρμῆς ἢ τοῦ αἰφνιδίου, σ. κρᾶτα Μεδοίσας Πινδ. Π. 12. 28. γ) ἀποκομίζω, λαμβάνω καὶ φεύγω, τοὺς πολεμίους οὐ συλήσειν αὐτὰ (δηλ. τὰ χρήματα), δὲν θὰ τὰ λάβωσιν ὡς λάφυρον, Ἡρόδ. 5. 36, πρβλ. 9. 116· σ. θεῶν γέρα Αἱσχύλ. Πρ. 83, πρβλ. Σοφ. Ο. Κ. 922, Φιλ. 1363· συλ. τῷ λόγῳ τὰ τῶν προγόνων ἔργα Δημ. 422. 7. ― Παθ., σεσυλημένον ἄγαλμα Ἡρόδ. 6. 118· οἴμοι· τέκνων μοι μή τι συλᾶται βίος; Εὐρ. Ἱππ. 799· μεταφ., οὐδὲ συλᾶται μελίφρων ὕπνος ἀπὸ βλεφάρων Βακχυλ. Ἀποσπ. 4 [13] 13. 4) μεθ’ Ὅμηρ. μετ’ αἰτιατικῆς προσ. καὶ γεν. πράγματος, τίς σε δαίμων συλᾷ πάτρας; τίς σε φέρει μακρὰν ἀπὸ τῆς πατρίδος; Εὐρ. Ἑλ. 669. ― Παθ., συλαθεὶς ἀγενείων, ὑπεξελθὼν ἐκ τῆς τάξεως τῶν παιδίων καὶ εἰς τοὺς ἄνδρας χωρήσας, ἤτοι καταταχθεὶς μεταξὺ τῶν ἀνδρῶν, Πινδ. Ο. 9. 135. ― Πρβλ. συλεύω, συλέω.

French (Bailly abrégé)

impf. ἐσύλων, f. συλήσω, ao. ἐσύλησα, pf. σεσύληκα, pqp. ἐσεσυλήκειν;
Pass. f. συληθήσομαι, ao. ἐσυλήθην, pf. σεσύλημαι, pqp. ἐσεσυλήμην;
1 ôter tirer de : τόξον IL tirer un arc de sa case ; πῶμα φαρέτρης IL ôter le couvercle d’un carquois;
2 particul. ôter les armes d’un ennemi vaincu, le dépouiller de ses armes ; τινά τι dépouiller qqn de ses armes ; dépouiller en gén. : τινα dépouiller qqn ; τι dépouiller ou piller qch (un sanctuaire, une statue de dieu, etc.) ; τινά τι dépouiller qqn de qch.
Étymologie: σῦλαι.

English (Slater)

ςῡλάω
   1 take from c. (acc. &) gen. εὐπαρᾴου κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας υἱὸς Δανάας (Heyne: συλήσαις codd., quod def. Forssman, 157, ut a συλέω ductum) (P. 12.16) οἶον δ' ἐν Μαραθῶνι συλαθεὶς ἀγενείων μένεν ἀγῶνα (i. e. εἰς τοὺς ἄνδρας χωρήσας Σ.) (O. 9.89)

English (Strong)

from a derivative of sullo (to strip; probably akin to αἱρέομαι; compare σκῦλον); to despoil: rob.

English (Thayer)

σύλω: 1st aorist ἐσύλησα; (akin to) σύλη 'spoil' (allied with σκῦλον (which see, yet cf.) Curtius, p. 696)); from Homer down; to rob, despoil: τινα, 2 Corinthians 11:8.

Greek Monotonic

σῡλάω: γʹ ενικ. παρατ. ἐσύλα, Επικ. σύλα, Ιων. σύλασκε — Παθ., μέλ. συληθήσομαι (σύλη)·
I. απογυμνώνω, ιδίως αφαιρώ, αρπάζω τα όπλα σκοτωμένου εχθρού· με αιτ. προσ. και πράγμ., απογυμνώνω κάποιον, τον απογυμνώνω από τα όπλα του, σε Ομήρ. Ιλ., Ευρ. — Παθ., με αιτ. πράγμ., είμαι απογυμνωμένος, έχω ληστευθεί, αποστερηθεί κάτι, σε Τραγ.
II. με αιτ. προσ. μόνο, αποστερώ κάποιον από τα όπλα του, απογυμνώνω, λαφυραγωγώ, λεηλατώ, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ. κ.λπ.
III. με αιτ. πράγμ. μόνο, αφαιρώ, τεύχεα ἐσύλα, σε Ομήρ. Ιλ.·
1. επίσης, εξάγω, βγάζω έξω, ἐσύλα τόξον, έβγαλε έξω το τόξο (από τη θήκη του), έσυρε, τράβηξε, στο ίδ.· σῦλα πῶμα φαρέτρης, έβγαλε, αφαίρεσε το πώμα από τη φαρέτρα, στο ίδ.
2. αποκομίζω, απάγω, αρπάζω ως λεία ή λάφυρο, σκυλεύω, σε Ηρόδ., Αττ.· απάγομαι ως λάφυρο, σε Ηρόδ.· απάγομαι, σε Ευρ.· με γεν. πράγμ., τίςσε συλᾷ πάτρας, κάποιος σε παίρνει μακριά από την πατρίδα, στον ίδ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σῡλάω [~ σύλη] ep. imperf. 3 sing. ἐσύλα en σύλα, Aeol. dual. συλήτην Il. 13.202 roven, wegnemen, met acc., m. n. van de wapenrusting van gedode vijanden:; ἀπ ’ ὤμων τεύχε ’ ἐσύλα hij nam de wapenrusting van zijn schouders Il. 6.28; ook alg.; met acc. van persoon en gen. separativus:; τίς σε δαίμων... συλᾷ πάτρας; welke godheid rooft jou uit je vaderland weg? Eur. Hel. 669; pass. met gen. separativus; Pind.; eraf halen, eruit halen:; ἐσύλα τόξον hij nam zijn boog eruit (uit het foedraal) Il. 4.105; weghalen:. θεῶν γέρα de eergeschenken van de goden weghalen (uit de tempel) Aeschl. PV 83. beroven (van), met dubb. acc., m. n. gedode vijanden van hun wapenrusting:; μή μιν Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι opdat de Achaeërs hem niet van zijn wapenrusting zouden beroven Il. 15.428; ook alg..; μόνον ὃς με κασίγνητον συλᾷς jij die me van mijn enige broer berooft Eur. IT 157; ook pass. met acc. van de zaak:; σκῆπτρα συληθήσεται hij zal van zijn scepter beroofd worden Aeschl. PV 761; jur. van de gewelddadige inbezitneming van goederen van een staat als vergelding voor aangerichte schade, abs. pass.:; πανταχῇ συλωμένων ἡμῶν hoewel we aan alle kanten beroofd werden (door represaillemaatregelen) Isocr. 3.33; ook plunderen:; τὰ ἱρά de heiligdommen Hdt. 6.101.3; overdr.. τὰ τῶν προγόνων ἔργα σ. de daden van de voorouders plunderen (d.w.z. van hun eer ontdoen) Dem. 19.313.

Russian (Dvoretsky)

σῡλάω:
1) вынимать (из чехла) (τόξον Hom.);
2) снимать, удалять (πῶμα φαρέτρης Hom.);
3) снимать, стаскивать, срывать (τεύχεα ἀπ᾽ ὤμων Hom.): σ. νεκροὺς ἔναρα Hom. снимать доспехи с убитых;
4) грабить, обирать (τὰ ἱρά Her.; τοὺς Καρχηδονίους Arst.);
5) отнимать, похищать (χρήματα πολλά Her.): σ. τινά τι Her. похищать что-л. у кого-л.; σεσυλημένον ἄγαλμα Her. похищенное изображение; μή τι συλᾶται βίος τινός; Eur. уж не умер ли кто-л.? (досл. уж не похищена ли чья-л. жизнь?); σ. πάτρας τινά Eur. изгонять кого-л. из отечества; συλαθεὶς ἀγενείων Pind. вырванный из числа юношей, т. е. ставший мужем; σ. τὰ ἔργα τινός Dem. лишать кого-л. (славы его) дел, т. е. бесславить кого-л.;
6) вводить в расходы (ἄλλας ἐκκλησίας NT).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to strip off (the armour), to take away, to rob, to plunder, to seize(Hom., IA.).
Other forms: (El. opt. συλαίη), aor. συλῆσαι etc., also w. ἀπο- a.o. (Il.), ep. pres. also -εύω (cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 368; not from συλεύς; s.bel.), -έω (Delph., Theoc. a.o.; also Pi.? s. Forssman Unt. 157f.)
Dialectal forms: On the debated Myc. surase, surate s. Morpurgo Lex. s. vv. w. lit.
Compounds: Compound: θεο-σύλης m. = θεῶν συλήτωρ (Alc. a.o.; Peek Phil. 100, 23), ἱερό-συλος m. temple-robber with -έω, -ία (Att.). Compp. συλ-αγωγέω to carry away as booty (Ep. Col. a.o.), ἄ-συλος one who cannot be distrained, invulnerable, safe, τὸ ἄ. fenced territory, refuge, with ἀσυλ-ία f. safety from distraint, invulnerability a.o. (Parm., A., E., Pl., inscr. etc.).
Derivatives: συλ-ήτωρ m. plunderer (A., Nonn.), f. -ήτειρα (E. in lyr.; Fraenkel Nom. ag. 2, 22f.), -ησις f. plunder (S., Pl. a.o.), -ητικός related to plunder (hell. inscr.), -ητής (gloss.). -- Besides σῦλα n., σῦλαι f. pl., rarely -ον, -η sg., captured shipload, booty (Samos VIa, Locr. Va, Str.), Att. right of seizure of a ship or its cargo, right of distraint (D., Arist.). From σῦλα or συλάω (-έω, -εύω) συλεύς m. plunderer (GDI 2516, Delph. IIIa; cf. ad loc.), also as mythical PN (Bosshardt 123). On Συλο- and -συλος in PN also Masson Beitr. z. Namenforsch. 16, 166 ff.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Against the most obvious and hard to reject assumption, that συλάω is derived from σῦλα, σῦλαι, speaks a little the later and more rare attestation of the nouns. In any case the Att. meaning right of seizure must be secondary and cannot be separated from ἄ-συλος. Whether ἄσυλος from συλάω (beside ἀ-σύλητος [E. a.o.] like ἄτιμος : ἀτίμητος) = who may not be taken away or be robbed, i.e. unviolable, to which σῦλα, -αι right of seizure? -- No certain etymology. The similarity between σῦλα, -άω and σκῦλα is long since observed (Curtius 169, Buttmann Lexil. 2, 264) and provoked diff. attempts at explanation: variation σκ- : ξ- : σ- (Schwyzer 329, Sánchez Ruipérez Emer. 15, 67 f.); σκῦλον secondary after σκῦτος (Pisani Sprache 5, 143 ff.). After Pisani σῦλα comes with Lat. spolia from Lydian; cf. Σάρδεις : OPers. Sparda-, also Arm. sunk : σπόγγος. On ἐσσύλλα ἀφῄρει κτλ. H. (adduced by P. with earlier investigators) one cannot trust (alphabet. wrong); ὑλᾶται ἐστερήθη, ἀπέθανεν H. (by Kretschmer KZ 31, 422 compared with it), is, if at all correctly handed down, with P. to be kept away.

Middle Liddell

σύλη
I. to strip off, esp. to strip off the arms of a slain enemy: c. acc. pers. et rei, to strip off from another, strip him of his arms, Il., Eur.:—Pass., c. acc. rei, to be stripped, robbed, deprived of a thing, Trag.
II. c. acc. pers. only, to strip a man of his arms, to strip bare, pillage, plunder, Il., Hdt., etc.
III. c. acc. rei only, to strip off, τεύχεα ἐσύλα Il.:—also to take off or out, ἐσύλα τόξον took out the bow [from its case, Il.; σύλα πῶμα φαρέτρης took the lid off the quiver, Il.
2. to carry off, seize as spoil or booty, Hdt., attic:—Pass. to be carried off as spoil, Hdt.; to be taken away, Eur.; c. gen. rei, τίς σε συλᾷ πάτρας; who carries thee away from this country? Eur.

Frisk Etymology German

συλάω: {suláō}
Forms: (el. Opt. συλαίη), Aor. συλῆσαι usw., auch m. ἀπο- u.a. (seit Il.), ep. Präs. auch -εύω (vgl. Chantraine Gramm. hom. 1, 368; nicht von συλεύς; s.u.), -έω (delph., Theok. u.a.; auch Pi.? s. Forssman Unt. 157f.)
Grammar: v.
Meaning: ‘(die Rüstung) ausziehen, wegnehmen, rauben, plündern, sich bemächtigen’.
Derivative: Davon συλήτωρ m. Plünderer (A., Nonn.), f. -ήτειρα (E. in lyr.; Fraenkel Nom. ag. 2, 22f.), -ησις f. Plünderung (S., Pl. u.a.), -ητικός auf Plünderung bezüglich (hell. Inschr.), -ητής (Gloss.). Zusammenbildungen: θεοσύλης m. = θεῶν συλήτωρ (Alk. u.a.; Peek Phil. 100, 23), ἱερόσυλος m. Tempelräuber mit -έω, -ία (att.). — Daneben σῦλα n., σῦλαι f. pl., selten -ον, -η sg., aufgebrachte Schiffsladung, Beute (Samos VI^a, Lokr. V^a, Str.), att. ‘Beschlagsrecht auf ein Schiff od. seine Ladung, Pfändungsrecht’ (D., Arist.). Kompp. συλαγωγέω als Beute wegführen (Ep. Kol. u.a.), ἄσυλος der nicht beschlagnahmt werden darf, unverletzlich, sicher, τὸ ἄ. gehegtes Gebiet, Freistätte, mit ἀσυλία f. Sicherheit gegen Beschlagnahme, Unverletzbarkeit u.a. (Parm., A., E., Pl., Inschr. usw.). Von σῦλα od. συλάω (-έω, -εύω) συλεύς m. Plünderer (GDI 2516, Delph. III^a; vgl. z. St.), auch als mythischer PN (Bosshardt 123). Zu Συλο- und -συλος in EN noch Masson Beitr. z. Namenforsch. 16, 166 ff. Über die strittigen myk. su-ra-se, su-ra-te s. Morpurgo Lex. s. vv. m. Lit.
Etymology : Gegen die nächstliegende und kaum abzuweisende Annahme, daß συλάω von σῦλα, σῦλαι abgeleitet ist, spricht einigermaßen das spätere und seltenere Vorkommen der Nomina. Jedenfalls muß die att. Bed. Beschlagsrecht sekundär sein und kann von ἄσυλος nicht getrennt werden. Ob ἄσυλος von συλάω (neben ἀσύλητος [E. u.a.] wie ἄτιμος : ἀτίμητος) = ‘der nicht weggenommen od. geraubt werden darf’, d.h. unverletzlich, wozu σῦλα, -αι Beschlagsrecht? — Ohne sichere Etymologie. Die Ähnlichkeit zwischen σῦλα, -άω und σκῦλα ist längst beobachtet worden (Curtius 169, Buttmann Lexil. 2, 264) und hat verschiedene Erklärungsversuche hervorgerufen: Wechsel σκ- : ξ- : σ- (Schwyzer 329, Sánchez Ruipérez Emer. 15, 67 f.); σκῦλον sekundär nach σκῦτος (Pisani Sprache 5, 143 ff.). Nach Pisani stammt σῦλα mit lat. spolia aus dem Lydischen; vgl. Σάρδεις : apers. Sparda-, auch arm. sunk : σπόγγος. Auf ἐσσύλλα ἀφῄρει κτλ. II. (von P. mit früheren herangezogen) ist wenig Verlaß (alphabet. unrichtig); ὑλᾶται· ἐστερήθη, ἀπέθανεν H. (von Kretschmer KZ 31, 422 damit verglichen), ist, wenn überhaupt richtig überliefert, mit P. fernzuhalten.
Page 2,819-820

Chinese

原文音譯：sul£w 需拉哦
詞類次數：動詞（1）
原文字根：扣留
字義溯源：掠奪，搶劫，虧負；源自（συλλυπέω）X*=剝奪）， （συλλυπέω）X或出自（αἱρέομαι）=取為己有*）。比較 （σκῦλον）=臟物。參讀 （ἀγρεύω）同義字參讀 （συλαγωγέω）同源字
出現次數：總共（1）；林後（1）
譯字彙編：
1） 我虧負了（1） 林後11:8