ἐγγυάω
English (LSJ)
impf. ἠγγύων (παρ-) S.OC94, E.Supp.700, X.An.4.1.17, etc.: aor.
A ἠγγύησα E.IA703, D.29.47, etc.: pf. ἠγγύηκα D.C.38.9: plpf. ἠγγύηκει Is.3.58:—Med., fut. -ήσομαι D.24.46: aor. ἠγγυησάμην And. 1.44,73, D.22.53:—Pass., aor. ἠγγυήθην (ἐξ-, κατ-) Lys.23.11, D.59.49: pf. ἠγγύημαι (δι-) Th.3.70:—also treated as a compd., ἐνεγυησάμεθα PEleph. 27.9 (iii B. C.), and freq. in codd.: impf. ἐνεγύων Is.3.45, D.41.16; ἐνεγύησα Is.3.36,70: pf. ἐγγεγύηκα ib.40, D. 59.53: impf. Pass. ἐνεγυᾶτο Is.3.70: pf. ἐγγεγύημαι D.33.24, POxy. 259.7 (i A.D.): plpf. ἐνεγεγύητο Is.3.55: but these forms are incorrect: (ἐγγύη):—give as a pledge or hand over as a pledge:—Med., have a thing pledged to one, accept as a surety, δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι Od.8.351 (nowhere else in Hom.).
2 especially of a father, plight, betroth, θυγατέρα ἐγγυᾶν τινι Hdt.6.57 (v. infr.); Ζεὺς ἠγγύησε καὶ δίδως' E.IA703:—Med., have a woman plighted or betrothed to one, c. acc., D.57.41:—Act. and Med. opposed, Hdt.6.130:—Pass., of the man, to be betrothed, θυγατρί τινος Pl.Lg.923d.
II Med., pledge oneself, give security, ἐγγύας ἐγγυησάμενοι πρὸς τὸ δημόσιον And.1.73, cf. Pl.Lg.953e; ἐπί τισι Lys.23.9; ἐ. τινὶ ὅτι.. Pl.Euthd.274b.
2 c. acc. et inf. fut., promise or engage that... Pi.O.11(10).16, Ar.Pl. 1202, X.An.7.4.13, Pl.Prt. 336d, etc.; ἐγγυᾶσθαί [τινα] καὶ ὁμολογεῖν παρέξειν Lys.13.23; ἐγγυωμένη δώσειν Babr.58.10.
3 c.acc. rei, answer for, ἐγγυᾶσθαι τὰ μέλλοντ' ἔσεσθαι D.18.191: c.acc. pers., Pl.Lg.855b; ἐγγυᾶσθαί τινά τινι give surety for him to another, D.33.28; ἐγγύην ἐγγυᾶσθαί τινα πρός τινα Pl.Phd. 115d; ἐ. τὰ μετέωρα give guarantees without security, SIG364.46 (Ephesus, iii B.C.).
Spanish (DGE)
• Grafía: pap. e inscr. frec. graf. ἐνγ-
• Morfología: [gener. aum. y red. ἠγγ- pero impf. 3a sg. ἐνηγγύα App.Mith.102; aor. ἐνεγύησα Ph.2.313, Plu.2.297c, Art.27, D.S.32.9c (p.444), POxy.2154.17 (IV d.C.), v. med. ἐνεγυησάμην PEleph.27.9 (III a.C.), Ach.Tat.7.16.2, v. pas. ἐνεγυήθη Phleg.36.6; v. med. perf. ἐνγεγύημαι POxy.259.7 (I d.C.), part. ἐγγεγυημένος Pl.Lg.923d; plusperf. 3a sg. ἐγγεγύητο App.Hisp.37]
A Ijur. y econ., med.
1 c. ac. de cosa, frec. int. dar una garantía, garantizar ἐγγύας ἠγγυήσαντο πρὸς τὸ δημόσιον And.Myst.73, ἐγγύην ἣν ἂν ἐγγυᾶταί τις Pl.Lg.953e, (πρὸς Κρίτωνα) τὴν ἐναντίαν ἐγγύην Pl.Phd.115d, ἣν (ἐγγύην) ἐνεγυησάμεθα εἰς ἔκτισιν PEleph.l.c., τίς (βούλεται) ἐγγυᾶσθαι τὰ μέλλοντ' ἔσεσθαι; D.18.191
•c. inf. ἐγγυησάμενοι παρέξειν εἰς αὔριον Lys.23.9
•abs. δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι fianzas sin valor son las garantizadas por gente sin valor, Od.8.351.
2 c. ac. de pers. fiar, ser fiador de ἐὰν ἄρα μή τινες ἐθέλωσιν αὐτὸν τῶν φίλων ἐγγυᾶσθαι si ninguno de los amigos quisiera ser su fiador Pl.Lg.855b, cf. D.33.24, ἐγγυῶνται τοὺς ἠγορακότας Plb.6.17.4, ὃν ἐνγεγύημαι por el que yo he salido fiador, POxy.259.7 (I d.C.), ἐγγυᾶσθαι Αὐρήλιον Πλούτινον PHarris 65.7 (IV d.C.), τὸν ἐμὸν υἱόν PWash.Univ.25.9 (VI d.C.), cf. PAbinn.61.5, 15 (IV d.C.), c. ac. y dat. de pers. εἰ γὰρ ἠγγυησάμην ἐγὼ τούτῳ τὸν Παρμένοντα si yo hubiera sido fiador de Parmenonte ante éste D.33.28
•tard. tb. en v. act. οὓς ἐνεγύησας Κοπρεῖ POxy.2154.17 (IV d.C.)
•abs. ser garante, fiador Lys.13.23, Polyaen.5.2.22 (bis)
•part. subst. οἱ ἐγγυησομένοι los garantes D.24.46, οἱ τὰ μετέωρα ἐγγυώμενοι garantes sin seguridad, IEphesos 4A.42, 46 (III a.C.)
•tard. actuar como fideiussor Iust.Nou.4.1.
II gener. prometer act. c. ac. de cosa μικρὰ διδόναι βούλου μᾶλλον ἢ μεγάλα ἐγγυᾶν Democr.B 302 (p.222)
•en v. med. c. dat. de pers. e inf. fut. ἐγγυάσομαι ὔμμιν ... φυγόξεινον στρατὸν ... ἀφίξεσθαι Pi.O.11.16, ἐγγυᾷ σύ μοι ἥξειν ἐκεῖνον Ar.Pl.1202, sólo c. inf. ἠγγυᾶτο μηδὲν αὐτοὺς κακὸν πείσεσθαι πειθομένους Σεύθῃ prometió que no sufrirían ningún daño si obedecían a Seutes X.An.7.4.13, ἐγὼ ἐγγυῶμαι μὴ ἐπιλήσεσθαι Pl.Prt.336d, ἐνεγυήσατο αὐτὸν ἔχειν καὶ παρέξειν εἰς τὸν δῆμον Ach.Tat.l.c., τῶν πεφευγότων ἡμᾶς ἀγαθῶν ἕκαστον ἐγγυωμένη (ἐλπίς) δώσειν Babr.58.10, cf. SB 4658.10 (biz.)
•c. ὅτι: ὅτι μὲν ἐθελήσουσιν ἅπαντες ... ἐγὼ ὑμῖν ἐγγυῶμαι que todos están deseando, yo os lo aseguro Pl.Euthd.274b.
B jur.
I act.
1 c. ac. de pers. fem. casar legalmente mediante ἐγγύη, dar en matrimonio una hija o mujer sobre la que se tiene potestad como padre o κύριος ἢν μή περ ὁ πατὴρ αὐτὴν ἐγγυήσῃ Hdt.6.57, τῷ ... Μεγακλέι ἐγγυῶ παῖδα τὴν ἐμήν ... νόμοισι τοῖσι Ἀθηναίων Hdt.6.130, c. dat. del novio ἐγγυήσει σοι τὴν καλλίπαιδα Ar.Fr.662, τῷ Ξενοκλεῖ ἠγγύα ὁ Ἔνδιος τὴν ἀδελφιδῆν σου Is.3.45, cf. 58, 70, ταύτην ... τούτῳ γυναῖκ' ἠγγύησεν D.29.47, cf. Plu.2.297c, D.S.l.c.
•considerado acto jur. fundamental para la legitimidad de los hijos ἐγγυῶ παίδων ἐπ' ἀρότῳ γνησίων τὴν θυγατέρ' ἤδη Men.Dysc.842, c. la ciudadanía de ambos cónyuges como requisito obligatorio κινδινεύσει ἐξελεγχθεὶς ξένης θυγατέρα ἠγγυηκέναι D.59.53
•equiv. al término pop. ἐκδίδωμι: ἐγγυῶ· ἐκδίδωμι Hsch.
•ref. a matrimonios legales en otros pueblos: entre los persas, Plu.Art.27, entre los judíos, Ph.2.313
•entre los romanos prometer en matrimonio τὴν θυγατέρα ... ἄλλῳ τινὶ ἠγγυηκώς D.C.38.9.1
•pero en cont. míticos la potestad es de los dioses, así ref. a Tetis y Peleo Ζεὺς ἠγγύησε καὶ δίδωσ' ὁ κύριος Zeus (se la) otorgó y (se la) dió su dueño E.IA 703
•c. omisión del ac. ὅτ' ἐγγύα μοι cuando me dio a su hija en matrimonio D.41.16
•en pas. ser entregada en matrimonio Ἀσρούβου ... θυγάτηρ ἐς γάμον ἐγγεγύητο Μασανάσσῃ App.Hisp.37, ἐνεγυήθη ᾧ οἱ γονεῖς ἐβούλοντο Phleg.l.c.
2 c. ac. int. concertar legalmente un matrimonio γάμους τε θυγατέρων ... τοῖς δυνατωτέροις ... ἐνηγγύα concertó los matrimonios de sus hijas con los más poderosos App.Mith.102.
II med. c. ac. de pers. fem. recibir como esposa por medio de ἐγγύη, contraer matrimonio legal ἦν ἠγγυημένος τὴν ἀδελφὴν τὴν Νικοδήμου estaba legalmente casado con la hermana de Nicodemo Is.3.73, c. mención expresa de los requisitos para este tipo de matrimonio (γυνή) ἣν ὡς ἐλεύθερος ἐγγυήσατο καὶ τῆς πόλεως πολίτης D.22.53, cf. Pl.l.c., c. παρά y gen. indicando el padre o κύριος ἐγγυᾶται ὁ πατὴρ τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς ... παρόντων ... μαρτύρων D.57.41
•abs. φαμένου δὲ ἐγγυᾶσθαι Μεγακλέος ἐκεκύρωτο ὁ γάμος habiendo afirmado Clístenes que contraía matrimonio legal, la boda quedó confirmada Hdt.6.130.
German (Pape)
[Seite 701] (ἔγγυος), fut. ἐγγυήσω; das augm. ἠγγύησα, Eur. I. A. 703, vgl. Buttm. gr. Gramm., bei Bekker ἠγγυήκει Is. 3, 58; aber auch ἐνεγύησεν, 3, 36; ἐγγεγυηκώς, 40; ἐνεγεγύητο, 55; ἐνεγύα, Dem. 41, 6; u. so gew. in den Rednern; vgl. auch die compp. διεγ., ἐξεγ., παρεγ.; – eigtl. als Pfand einhändigen, verpfänden; B. A. p. 187 wird erkl. ἐγγυῆσαι ὅταν τις κρινόμενος παράσχῃ δοῦλον ἀνθ' ἑαυτοῦ τιμωρηθῆναι; dah. – a) θυγατέρα τινί, verloben; Her. 6, 130; Eur. I. A. 7031 ἐγγεγυηκέναι, Dem. 59, 53; auch im pass., vom Manne, verlobt sein, Her. 6, 130; θυγατρὶ ἐγγεγυημένος Plat. Legg. XI, 925 d; ἐγγυᾶται ὁ πατὴρ τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς Dem. 57, 41, er wird mit der Mutter von Seiten ihres Bruders verlobt; seltener von den Frauen, ἐγγυᾶσθαι δεῖ τοῖς υἱοῖς γυναῖκας Plut. de educ. lib. 19. – b) Med., sich verbürgen, Bürgschaft leisten; δειλαὶ δειλῶν ἐγγύαι ἐγγυάασθαι, schlecht ist's, für Schlechte sich verbürgen, Od. 8, 351; ἐγγύην ἐγγυᾶσθαι Plat. Legg. XII, 953 e; πρὸς τοὺς δικαστάς Phaed. 115 d; ἐγγυάσομαι μή μιν ἀφίξεσθαι Pind. Ol. 10, 16; ἠγγυᾶτο μηδὲν αὐτοὺς κακὸν πείσεσθαι Xen. An. 7, 4, 13; Hall. 7, 4, 38; Folgde; – τινά, für Jemanden; ἐγγυήσασθέ με Plat. Phaed. 115 d; Legg. IX, 835 b; Is. 5, 25, u. öfter bei den Rednern u. bei Sp., wie Pol. 6, 17, 4; auch τινά τινι, für Jemanden bei Einem, Dem. 33, 28; von Sachen, τὸ μέλλον, sich für die Zukunft verbürgen, Dem. 18, 191 u. Sp. – Sprichwörtl. ἐγγύα, πάρα δ' ἄτα, »Bürgschaft bringt Leid«, Spruch des Thales; bei Plat. Charm. 165 a ἐγγύη (subst.) πάρα δ' ἄτη.
French (Bailly abrégé)
ἐγγυῶ :
impf. ἠγγύων et ἐνεγύων, f. inus., ao. ἠγγύησα et ἐνεγύησα ; pf. ἠγγύηκα et ἐγγεγύηκα ; pqp. ἠγγυήκειν;
Pass. f. et ao. inus. ; pf. ἐγγεγύημαι et ἠγγύημαι ; pqp. ἐνεγεγυήμην;
remettre en mains, d'où
1 donner en gage ; Pass. être donné en gage, être offert comme caution ; δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι OD mauvaises sont les cautions des méchants, toutes cautions qu'elles soient, pour servir de garantie;
2 fiancer, donner en mariage en parl. d'une fille : θυγατέρα ἐγγ. τινι HDT fiancer sa fille à qqn;
Moy. ἐγγυάομαι, ἐγγυῶμαι (impf. ἠγγυώμην ou ἐνεγυώμην, f. ἐγγυήσομαι, ao. ἠγγυησάμην et ἐνεγυησάμην);
1 se porter caution, donner une garantie ; ἐγγ. τὸ μέλλον DÉM répondre de l'avenir ; ἐγγ. τινά τινι, τινα πρός τινα, se porter caution auprès d'une personne pour une autre;
2 prendre ou accepter comme fiancée : φαμένου δὲ ἐγγυᾶσθαι Μεγακλέους, ἐκεκύρωτο ὁ γάμος HDT Mégaclès ayant répondu qu'il acceptait la fiancée, le mariage eut lieu.
Étymologie: ἐγγύη.
Russian (Dvoretsky)
ἐγγυάω: (impf. ἠγγύων и ἐνεγύων, aor. ἠγγύησα и ἐνεγύησα, pf. ἠγγύηκα и ἐγγεγύηκα; pf. pass. ἠγγύημαι и ἐγγεγύημαι)
1 тж. med. вручать как залог, давать ручательство: ἐγγύην ἐγγυᾶσθαι Plat. (по)ручаться; ἐγγύα (v.l. ἐγγύη), πάρα δ᾽ ἄτα погов. Thales ap. Plat., Plut. поручись, и беда тут как тут, т. е. избегай ручаться; δειλαὶ δειλῶν καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι Hom. ручательства за дурных (людей) тоже дурны; ἐ. τινα πρός τινα Plat. и τινά τινι Dem. ручаться кому-л. или перед кем-л. за кого-л.; ἠγγυᾶτο μηδὲν αὐτοὺς κακὸν πείσεσθαι Xen. он поручился, что им не будет причинено никакого зла: οἱ ἐγγυώμενοι Lys. поручители; τίς ἐ. τὰ μέλλοντ᾽ ἔσεσθαι; Dem. кто может поручиться за будущее?;
2 обручать, обещать или давать в жены, выдавать замуж (θυγατέρα τινί Her.; ἐγγεγυημένη τινί Plut.); тж. давать в мужья, женить (θυγατρί τινος ἐγγεγυημένος Plat.): med. обручаться (Her.; τινα Dem.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐγγυάω: παρατ. ἠγγύων (παρ-) Σοφ. Ο. Κ. 94, Εὐρ. Ἱκ. 700, Ξεν., κλ.· ἀόρ. ἠγγύησα Εὐρ. Ι. Α 703, Δημ. 858. 21, κτλ.· πρκμ. ἠγγύηκα Δίων Κ.· ὑπερσυντ. ἠγγυήκει Ἰσαῖος 43, 41: - Μέσ., μέλλ. -ήσομαι, Δημ. 715. 13· ἀόρ. ἠγγυησάμην Ἀνδοκ. 7. 5., 10. 16, Δημ., κλ. - Παθ., ἀόρ. ἠγγυήθην (ἐξ-, κατ-) Λυσ. 167. 30, Δημ. 1361 ἐν τέλει· πρκμ. ἠγγύημαι (δι-) Θουκ. 3. 70. - Ἀλλ’ ἐν τοῖς χειρογρ. τὸ ῥῆμα συχνάκις λαμβάνεται ὡς σύνθετον καὶ εὑρίσκομεν παρατ. ἐνεγύων Ἰσαῖος 42 24., Δημ. 1032. 25· ἐνεγύησα Ἰσαῖος 41. 30., 43. 11· πρκμ. ἐγγεγύηκα αὐτόθι 42. 6, Δημ. 1363. 13. - Παθ., παρατ. ἐνεγυᾶτο αὐτόθι 45. 6· πρκμ. ἐγγεγύημαι Δημ. 900. 15· ὑπερσ. ἐνεγεγύητο Ἰσαῖος 43. 26· νεώτεροι ἐκδόται ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἀπορρίπτουσι τοὺς ἐσφαλμένους τούτους τύπους· πρβλ. δι-, ἐξ-, κατεγγυάω (ἐγγύη). Δίδω ἢ ἐγχειρίζω τι ὡς ἐνέχυρον, πίστιν δίδωμι, Λατ. spondere· καὶ ἐν τῷ μέσ., ἐγγυῶμαι, γίνομαι ἐγγυητής, δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι Ὀδ. Θ. 351 (οὐδαμοῦ ἀλλαχοῦ παρ’ Ὁμήρῳ)· ἐγγύα· παρὰ δ’ ἄτα, δὸς ἐγγύησιν, καὶ ἡ βλάβη εἶναι πλησίον· δηλ. φυλάττου ἀπὸ τοῦ νὰ γίνησαι ἐγγυτής, Θαλῆς παρὰ Πλάτ. ἐν Χαρμ. 165Α, Ἀριστ. Ἀποσπ. 6, Συλλ. Ἐπιγρ. (προσθήκαι) 6059b· πρβλ. ἐγγύη. 2) ἰδίως ἐπὶ πατρὸς ἐκδιδόντος τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα εἰς γάμον, ἀρραβωνίζω, θυγατέρα ἐγγυᾶν τινι Ἡρόδ. 6. 57 (ἴδε κατωτ.)· Ζεὺς ἠγγύησε καὶ δίδωσ’ Εὐρ. Ι. Α. 703: - Μέσ., ἀρραβωνίζομαι, λαμβάνω ἢ δέχομαι γυναῖκα ὡς σύζυγον, μνηστεύομαι, Δημ. 1311. 20· ἔχομεν δὲ τὸ ἐνεργ. καὶ παθ. ἀντιτιθέμενα ἀλλήλοις ἐν Ἡροδ. 6. 130, ἔνθα ὁ πατὴρ λέγει, ἐγγυῶ σοι τὴν ἐμὴν παῖδα, καὶ ὁ ἀνὴρ ἀποκρίνεται, ἐγγυῶμαι. - Παθ., ἐπὶ τοῦ ἀνδρός, μνηστεύομαι, ἀρραβωνίζομαι, θυγατρί τινος Πλάτ. Νόμ. 923D. ΙΙ. Μέσ., ὡσαύτως, δίδω ἐγγύησιν, ἀσφάλειαν, πρὸς τὸ δημόσιον Ἀνδοκ. 10. 16· ἐπί τισι Λυσ. 167. 20· ἐγγ. τινι ὅτι Πλάτ. Εὐθύδ. 274Β· ὡσαύτως, ἐγγύην ἐγγυᾶσθαι, παρέχω ἐγγύησιν, Ἀνδοκ. 10. 16, Πλάτ. Νόμ. 953Ε. 2) μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ. μέλλ., ὑπισχνοῦμαι ἢ διαβεβαιῶ ὅτι …, Πινδ. Ο. 11. 16, Ἀριστοφ. Πλ. 1202, Ξεν. Ἀν. 7. 4, 13, Πλάτ., κτλ.· ἐγγυᾶσθαι αὐτοὺς παρέξειν Λυσ. 132. 2· ἐγγυωμένη δώσειν Βαβρ. 58. 10. 3) μετ’ αἰτ. πράγμ., εἶμαι ὑπεύθυνος διά τι, ἐγγυᾶσθαι τὰ μέλλοντα Δημ. 292. 6, πρβλ. 713. 3· οὕτω μετ’ αἰτ. προσ., Πλάτ. Νόμ. 855Β· ἐγγυᾶσθαί τινά τινι, δίδω ἐγγύησιν ὑπέρ τινος εἰς ἕτερον, Δημ. 901. 14· οὕτως, ἐγγύην ἐγγυᾶσθαί τινα πρός τινα Heind. Πλάτ. Φαίδων 115D.
Greek Monotonic
ἐγγυάω: μέλ. -ήσω, αόρ. αʹ ἠγγύησα — Μέσ. μέλ. -ήσομαι· οι τύποι ἐν-εγύων, ἐν-εγύησα, ἐγ-γεγύηκα (όπως αν ήταν το ρήμα σύνθ. με πρόθ. ἐν ή ἐγ) είναι εσφαλμένοι· (ἐγγύη)·
I. 1. δίνω ή εγχειρίζω κάτι ως εγγύηση, ενέχυρο, Λατ. spodnere και στη Μέσ., εγγυώμαι, γίνομαι εγγυητής, δέχομαι κάτι ως εγγύηση, σε Ομήρ. Οδ., Πλάτ.
2. λέγεται για πατέρα που δίνει την κόρη του σε γάμο, δίνω λόγο, αρραβωνιάζω, σε Ηρόδ., Ευρ. — Μέσ., λαμβάνω γυναίκα ως σύζυγο, μνηστεύομαι, σε Δημ.
II. Μέσ., αναλαμβάνω την υποχρέωση, παρέχω εγγύηση, σε Πλάτ. κ.λπ.· με αιτ. και απαρ. μέλ. υπόσχομαι ή διαβεβαιώνω ότι..., σε Αριστοφ., Ξεν.
2. με αιτ. πράγμ., είμαι υπεύθυνος για, σε Δημ.
Middle Liddell
ἐγγύη [the forms ἐν-εγύων, ἐν-εγύησα, ἐγ-γεγύηκα (as if the Verb were a compd. with prep. ἐν or ἐγ) are erroneous:]
I. to give or hand over as a pledge, Lat. spondere, and in Mid. to have a thing pledged to one, accept as a surety, Od., Plat.
2. of a father to give his daughter in marriage, to plight, betroth, Hdt., Eur.:—Mid. to have a woman betrothed to one, Dem.
II. Mid. also to pledge oneself, give security, Plat., etc.: c. acc. et inf. fut. to promise or engage that . ., Ar., Xen.
2. c. acc. rei, to answer for, Dem.
Mantoulidis Etymological
-ῶ (=δίνω ἐνέχυρο, ἐγγύηση, ὑπόσχομαι). Παρασύνθετο ἀπό τό ἐγγύη (ἐν + γυῖον = μέλος τοῦ σώματος, χέρι) (=ἐγγύηση, ἐνέχυρο).
Παράγωγα: ἐγγύησις, ἐγγυητής, ἐγγυητός, ἐγγυητή γυνή (=νόμιμη σύζυγος), ἔγγυος (=ἐγγυημένος), ἐχέγγυος (=ἀσφαλής), μεσέγγυος (=τρίτο πρόσωπο σάν ἐγγύηση), ὑπέγγυος (=ὑπεύθυνος), φερέγγυος (=ἀξιόπιστος).
