ἔλεος

English (LSJ)

ὁ,

   A pity, mercy, compassion, Il.24.44, etc.: also in pl., Pl.R. 6c6c, D.25.83; μ' ἔ. τινος ἐσῆλθε pity for... E.IA491; ἔλεον ποιήσασθαι ἐπί τινι D.24.111; ἐλέου τυχεῖν παρά τινος Antipho 1.27:—later ἔλεος, τό, Plb. 1.88.2, LXX Ge.19.19, etc.:pl., ἐλέη, τά, ib.Ps.16(17).7; ἐ. ποιεῖν μετά τινος ib.Ge.24.12, al. (but masc. is also found, ib.Ps.83 (84).12, Plb.33.11.3, Agatharch.83, Phld.Rh.1.65 S., Ep.Jac.2.13, etc.).    II personified. worshipped at Athens, Sch.S.OC260; at Epidaurus, IG4.1282; Ἔ. ἐπιεικὴς θεός Timocl.31.    III object of compassion, piteous thing, E.Or.832.

German (Pape)

[Seite 795] ὁ, auch τό, bei LXX. u. im N. T. u. als v. l. D. Sic. 3, 18, Mitleid, Erbarmen; Il. 24, 44, u. öfter bei Attikern, auch im plur., Plat. Rep. X, 606 c Din. 1, 108 Dem. 25, 83; ἔλεον ποιεῖσθαι ἐπί τινι, Mitleid haben mit, 24, 111; ἐλέου τυχεῖν Antiph. 1, 21, u. ἔλεον ἔχειν, Mitleid erregen, Plut. Them. 10; – mit Jem., τινός, Eur. I. A. 491; auch εἴς τινα, Ael. N. A. 14, 18. – Alles was Mitleid erregt, Eur. Or. 833.

Greek (Liddell-Scott)

ἔλεος: ὁ, οἶκτος, ἔλεος, συμπάθεια, Ἰλ. Χ. 44, καὶ παρ’ Ἀττ. πολλάκις· ὡσαύτως κατὰ πληθ., Πλάτ. Πολ. 606C, Δημ. 794. 27· ἔλ. τινος, ἔλεος διά τινα..., Εὐρ. Ι. Α. 491· ἔλεον ποιεῖσθαι ἐπί τινι Δημ. 735. 1· ἐλέου τυχεῖν Ἀντιφῶν 114. 21· ― παρὰ τοῖς Ἑβδ. καὶ τῇ Κ. Δ. καὶ οὐδετέρως, τὸ ἔλεος, πληθ. τὰ ἐλέη Ἐπιφάν. 2. σ. 284· ― ἐν Ἀθήναις ὑπῆρχεν Ἐλέου βωμός, «ᾧ μάλιστα θεῶν ἐς ἀνθρώπινον βίον καὶ μεταβολὰς πραγμάτων ὅτι ὠφέλιμος, μόνοι τιμὰς Ἑλλήνων νέμουσιν Ἀθηναῖοι» Παυσ. 1. 17, 1, πρβλ. Σχόλ. εἰς Σοφ. Ο. Κ. 261· Ἔλεος ἐπιεικὴς θεὸς Τιμοκλ. ἐν «Συνεργοῖς» 1. ΙΙ. πρᾶγμα ἄξιον ἐλέου, οἴκτου, Εὐρ. Ὀρ. 832.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
pitié, compassion : ἔλεός τινος EUR pitié pour qqn ; ἔλεον ἔχειν PLUT rencontrer de la pitié.
Étymologie: DELG sans étym.

English (Autenrieth)

pity, compassion, Il. 24.44†.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ

• Alolema(s): ἐλεός Luc.Dem.Enc.43
I 1piedad, compasión, conmiseración en cont. de infortunio, junto a αἰδώς y rel. c. los muertos ὣς Ἀχιλεὺς ἔλεον μὲν ἀπώλεσεν, οὐδέ οἱ αἰδὼς γίγνεται Il.24.44, c. el exiliado y mendigo οὔτ' αἰδὼς οὔτ' ὄπις οὔτ' ἔλεος Tyrt.6.12, junto a δάκρυα y ref. actos criminales τίνα δάκρυα καὶ τίς ἔλεος μείζων ... ἢ ματροκτόνον αἷμα χειρὶ θέσθαι; ¿qué motivo de llanto o compasión es mayor que el derramar la sangre materna por propia mano? E.Or.832, cf. Lycurg.150, rel. c. un amante despreciado ἐλέου δ' οὐδ' ὄναρ ἠντίασας Call.Epigr.63.4, c. un herido τὰς ἐκ τῶν τραυμάτων οὐλὰς ... δεικνὺς ... ἐξεκαλεῖτο ... πρὸς ἔλεον Plb.33.11.3
•en ret. compasión, llamamiento a la compasión junto a otras emociones provocadas por un discurso τοὺς ἀκούοντας εἰσῆλθε ... φρίκη ... καὶ ἔλεος πολύδακρυς καὶ πόθος Gorg.B 11.9, εἰς ἔλεον ἐκκαλεῖσθαι τοὺς ἀναγινώσκοντας mover a compasión a los lectores ref. la narración de hechos terribles, Plb.2.56.7, τὰ κινεῖν ὀρ[γὴ] ν π[εφυ] κότα καὶ ἔλεον ... τούτοις χρῆσθαι como medio de persuasión por parte del político, Phld.Rh.2.117Aur., junto a παράκλησις y δέησις como una de las partes obligadas de un epílogo, D.H.Lys.19.6, χαριεντισμὸς ... πρᾶγμα ... πολεμιώτατον ἐλέῳ D.H.Isoc.12.4
•gener. como abstracción ἔοικε δὲ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς πάθη πάντα εἶναι ... θυμός, πραότης, φόβος, ἔλεος, θάρσος Arist.de An.403^a16, cf. EN 1105^b23, ἔστω δὴ ἔλεος λύπη τις ἐπὶ φαινομένῳ κακῷ ... τοῦ ἀναξίου τυγχάνειν Arist.Rh.1385^b13, ἔλεος μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον (ἐστί) Arist.Po.1453^a5, cf. Ph.2.348, χρηστὸν πάθος ἐν ταῖς τότε συμφοραῖς ὡς ἔλεος I.BI 4.384, junto a φόβος como sentimientos sobre los que reposa la tragedia y realiza la catarsis τραγῳδία ... δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν Arist.Po.1449^b27, para ciertas filosofías sentimiento al que no debe abandonarse el cínico, junto a ὀργή: σοὶ μὴ ὀργὴν εἶναι, ... μὴ ἔλεον Arr.Epict.3.22.13.
2 misericordia, clemencia, benevolencia del vencedor con el vencido, Th.3.40, ἔλεος οὐκ ἦν, ἀλλὰ φρίκη καὶ τρόμος ... πρὸς τὴν ὄψιν Plu.Mar.44, del que sojuzga con el sojuzgado, dif. de εὔνοια: οὐ δι' ἔλεον ὑμᾶς, ἀλλὰ δι' εὔνοιαν εὐεργετῶ SIG 814.21 (Acrefia I d.C.), en el ámbito de la justicia μὴ τυχοῦσα μήτ' αἰδοῦς μήτ' ἐλέου ... παρ' ὑμῶν Antipho 1.27
•c. dif. compl. clemencia para con, compasión hacia c. gen. obj. μ' ἔλεος τῆς ταλαιπώρου κόρης ἐσῆλθε ref. una muerte prematura, E.IA 491, ἔλεος ἐμπέπτωκέ τίς μοι τῶν ὅλων Philippid.9.1, c. dat. de pers. τὸ ... κακὸν πολὺν ἔλεον τοῖς πάσχουσιν ... ἐκκαλεῖται ref. un naufragio, Agatharch.83, c. constr. prep. τὸν ἔλεον ... ἐπὶ τῷ πλήθει ... ποιήσασθαι ref. los oprimidos por impuestos injustos, D.24.111
•como virtud religiosa misericordia ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν LXX Os.6.6, a la que corresponde χάρις ‘gracia’ ὅτι ἔλεον ... ἀγαπᾷ κύριος ὁ θεός, χάριν ... δώσει LXX Ps.83.12, cf. Mi.6.8, op. κρίσις: κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως la misericordia prevalece sobre el juicio, Ep.Iac.2.13
•meton. limosna ἔλεον χρῄζοντι παράσχου Ps.Phoc.23.
3 personif. Clemencia, Piedad op. φθόνος: τοῖς μὲν τεθνεῶσιν ἔλεος ἐπιεικὴς θεός para los muertos Piedad es una divinidad conveniente Timocl.33.1, c. un altar en Atenas οἱ πρῶτοι βωμὸν ἐλέου καθιδρυσάμενοι D.S.13.22, cf. Apollod.2.8.1, Paus.1.17.1, Luc.Tim.42, Zen.1.30, 2.61, en dedicatorias de altares del Asclepieion de Epidauro Ἐλέου βωμὸν Ἱεροκλῆς κατ' ὄναρ IG 4².513.
II plu.
1 sentimientos de lástima o compasión Pl.R.606c, D.25.83, Arist.Rh.1387^a12.
2 quejas, lamentos para suscitar compasión de los jueces ἀφέντες οὖν τοὺς ἐλέους και τοὺς φενακισμούς Din.1.111, c. gen. subjet. οὐδὲ προετέον ... τοῖς Δημοσθένους ἐλέοις Din.1.108; cf. tb. ἔλεος, -ους, τό para el que se documentan sólo casos no ambiguos. < ἔλεος ἐλεοσέλινον > ἔλεος, -ους, τό
1 compasión, clemencia, piedad junto a ‘perdón’ μὴ καταλείπεσθαι ... τόπον ἐλέους μηδὲ συγγνώμης no dejar lugar a la clemencia ni al perdón para con el vencido, Plb.1.88.2, op. ‘crueldad’ οὐ γὰρ δυνατὸν τὸν ... ὠμὸν ... τυγχάνειν ἐλέους D.S.27.18, incluso como sinón. de ‘perdón’ ἐλέους ἔτυχε παρὰ Πέλοπος διὰ τὸν ἔρωτα Dosith.Hist.6, νῦν δὲ καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς ... ἵνα μηδὲ ἐλέους τύχωμεν Ach.Tat.3.10.2, solicitada a un patrono en rel. a unos pagos παρακαλῶ τοῦ ὑμετέρου ἐλέους τυχεῖν POxy.2479.23 (VI d.C.).
2 relig. judeo-crist. piedad, dicho de la misericordia divina τὸ ἔ. σου κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μού ἐστιν LXX Ps.25.3, cf. Is.63.15, op. ὀργή ‘ira divina’ ἐν ὀργῇ ἐλέους μνησθήσῃ LXX Hb.3.2, cf. Si.16.11, op. ἔλεγχος ‘severidad’, ‘castigo’, LXX Si.16.12, tb. en plu. θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου LXX Ps.16.7, como virtud del hombre, junto a κρίσις y πίστις Eu.Matt.23.23, en la concepción crist. como advoc. a Dios ἐλθ[έ], τὸ ἔλεο[ς], ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος PMag.Christ.13.8, c. dat. de pers. ποιεῖν ... τὸ ἔλεος ... τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν compadecerse de los que le invocan Ath.Al.V.Anton.58.4.

• Etimología: De *ελε-Ϝ-ος sin etim. segura.

English (Strong)

of uncertain affinity; compassion (human or divine, especially active): (+ tender) mercy.

English (Thayer)

ἐλέους, τό (a form more common in Hellenistic Greek than the classic ὁ ἔλεος, which see), "mercy; kindness or good will toward the miserable and afflicted, joined with a desire to relieve them";
1. of men toward men: L T Tr WH); ποιεῖν ἔλεος, to exercise the virtue of mercy, show oneself merciful, μετά τίνος (in imitation of the very common Hebrew phrase פּ עִם חֶסֶד עָשָׂה, Thiersch, De Pentateuchi vers. Alex., p. 147; (Winer's Grammar, 33 (32); 376 (353))), to show, afford, mercy to one, R L); ἐμεγάλυνε κύριος τό ἔλεος αὐτοῦ μετ' αὐτῆς, magnified his mercy toward her, i. e. showed distinguished mercy to her (after the Hebrew, see L T Tr WH; L T Tr WH); σπλάγχνα ἐλέους (the genitive of quality (cf. Winer s Grammar, 611 (568))), wherein mercy dwells, as we should say, the heart of mercy, ποιεῖν ἔλεος μετά τίνος (see 1above), σκεύη ἐλέους, vessels (fitted for the reception) of mercy, i. e. men whom GOd has made fit to obtain salvation through Christ, τῷ ὑμετέρῳ ἐληι, by (in consequence of, moved by) the mercy shown you in your conversion to Christ, Winer s Grammar, § 22,7 (cf. § 61,3a.); Buttmann, 157 (137)).
3. the mercy of Christ, whereby at his return to judgment he will bless true Christians with eternal life: κύριος in Winer's Grammar, § 22,2); but Prof. Grimm understands κύριος here as referring to God; see κύριος, c. α.). (Cf. Trench, § xlvii.; and see ἐληω at the end.)

Greek Monotonic

ἔλεος: ὁ,
I. οίκτος, έλεος, συμπάθεια, σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.· ἔλ. τινος, έλεος για..., σε Ευρ.· σε Καινή Διαθήκη επίσης, ἔλεος, τό.
II. κάτι που είναι άξιο συμπάθειας, πράγμα άξιο οίκτου, σε Ευρ.

Russian (Dvoretsky)

ἔλεος:
I ὁ
1) тж. pl. жалость, сожаление, сострадание, сочувствие (ἔ. τινος ἐσῆλθέ με Eur.): ἔλεον ποιεῖσθαι ἐπί τινι Dem. испытывать сожаление к кому-л.; ἔλεον ἔχειν Plut. возбуждать сострадание;
2) жалкая участь, несчастье (τίς ἔ. μείζων; Eur.).

Russian (Dvoretsky)

ἔλεος: εεος τό Polyb., NT = ἔλεος I.

Frisk Etymological English

1.
Grammatical information: m.
Meaning: compassion, pity; acc. to Schadewaldt Herm. 83, 131ff. rather pain, lament, commotion as compassion; criticism by Pohlenz ibd. 84, 49ff. (Il.).
Other forms: hell. also n., s. Schwyzer-Debrunner 38 w. n. 2)
Compounds: As 2. member in νηλ(ε)ής, -ές without compassion, pitiless (Il.), < *n̥-h₁leu̯es; beside it ἀν-ηλεής id. (And., hell.).
Derivatives: ἐλεόν as adv. pitiful (Hes. Op. 205), ἐλ(ε)εινός rousing compassion, plaintive (Il.), (after ἀλ(ε)γεινός and adj. in -εινός (Chantr. Form. 195f.) rather than from late τὸ ἔλεος; ἐλεήμων compassionate, pitiful (ε 181, Att., hell.), from ἐλεέω (cf. Chantraine 173), with ἐλεημοσύνη compassion (Call.), alms (LXX, NT); with inner shortening ἐλεημο-ποιός giving alms (LXX); ἐλεητικός = ἐλεήμων (Arist.; from ἐλεέω). Denomin. verbs: ἐλεέω, aor. ἐλεῆσαι show compassion (Il.) with ἐλεητύς = ἔλεος (ξ 82, ρ 451; Porzig Satzinhalte 182; on the semantics Benveniste Noms d'agent 66); ἐλεήμων, ἐλεητικός s. above; ἐλεαίρω id. (Il.; ἐλέηρα A. R. 4, 1308) after ἐχθαίρω a. o. (Risch 249; not from *ἐλε-Ϝαρ with Benveniste Origines 112 and Schwyzer 724); βλεερεῖ οἰκτείρει. Βοιωτοί H. mistake for ἐλεαίρει?
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [??] *h₁leu̯- compassion?
Etymology: No etymology. Origin in interjection (cf. ἐλελεῦ, ὀλολύζω etc.) is possible (Pok. 306). Also Bq.

Middle Liddell

ἔλεος, ὁ,
I. pity, mercy, compassion, Il., attic; ἔλ. τινος pity for . . , Eur.:—in NTest. also ἔλεος, τό.
II. an object of compassion, a piteous thing, Eur.

Frisk Etymology German

ἔλεος: 1. (hell. auch n., vgl. Schwyzer-Debrunner 38 m. A. 2 u. Lit.)
{éleos}
Grammar: m.
Meaning: Mitleid, Erbarmen, nach Schadewaldt Herm. 83, 131ff. eher Jammer, Klage, Rührung als Mitleid; Kritik bei Pohlenz ebd. 84, 49ff. (seit Il.).
Composita : Als Hinterglied in νηλ(ε)ής, -ές ohne Mitleid, erbarmungslos (ep. poet. seit Il.), wohl aus *νεελεής mit der idg. Satznegation *ne (vgl. zu ἀ-) und dem Hinterglied nach den s-Stämmen umgeformt, falls nicht von ἐλεέω (vgl. Schwyzer 513); daneben ἀνηλεής ib. (And., hell.).
Derivative: Ableitungen: ἐλεόν als Adv. erbärmlich (Hes. Op. 205), ἐλ(ε)εινός Mitleid erregend, kläglich, mitleidsvoll (seit Il.), eher nach ἀλ(ε)γεινός und anderen Adj. auf -εινός (Chantraine Formation 195f.) als von dem erst spät belegten τὸ ἔλεος; ἐλεήμων mitleidig, barmherzig (ε 181, att., hell.), zunächst von ἐλεέω (vgl. Chantraine 173), mit ἐλεημοσύνη Mitleid (Kall.), Almosen (LXX, NT); dazu mit innerer Kürzung ἐλεημοποιός Almosen spendend (LXX); ἐλεητικός = ἐλεήμων (Arist.; ebenfalls von ἐλεέω). Denominative Verba: 1. ἐλεέω, Aor. ἐλεῆσαι bemitleiden, sich erbarmen (seit Il.) mit ἐλεητύς = ἔλεος (ξ 82, ρ 451; versausfüllend?, Porzig Satzinhalte 182; Versuch einer semantischen Präzisierung Benveniste Noms d’agent 66); ἐλεήμων, ἐλεητικός s. oben; 2. ἐλεαίρω ib. (ep. seit Il.; ἐλέηρα A. R. 4, 1308) nach ἐχθαίρω u. a. (Risch 249; nicht von *ἐλεϝαρ mit Benveniste Origines 112 und Schwyzer 724); βλεερεῖ· οἰκτείρει. Βοιωτοί H. ist aus ἐλεαίρει verderbt.
Etymology : Ohne Etymologie. Interjektiver Ursprung (vgl. ἐλελεῦ, ὀλολύζω usw.) ist nicht ausgeschlossen (Pok. 306 m. Lit.). Ältere Lit. bei Bq.
Page 1,490

Chinese

原文音譯：œleoj 誒累哦士
詞類次數：名詞（28）
原文字根：憐憫 相當於： （חֶסֶד‎）
字義溯源：憐恤*，蒙憐恤，仁慈，同情，憐憫，蒙憐憫。主耶穌引用（ 何6:6）的話說：我喜愛憐恤，不喜祭祀（ 太9:13; 12:7）。保羅著重的說：神有豐富的憐憫（ 弗2:4），又說：神救了我們，乃是照他的憐憫（ 多3:5）
同源字：1） （ἀνελεήμων）無憐憫的 2） （ἐλεεινός）令人同倩的 3） （ἐλεέω / ἐλεάω）有憐恤 4） （ἐλεημοσύνη）憐恤 5） （ἐλεήμων）憐恤的 6） （ἔλεος）憐恤
出現次數：總共（28）；太（3）；路（6）；羅（3）；加（1）；弗（1）；提前（1）；提後（3）；多（2）；來（1）；雅（3）；彼前（1）；約貳（1）；猶（2）
譯字彙編：
1） 憐憫（21） 太23:23； 路1:50； 路1:54； 路1:58； 路1:72； 路10:37； 羅15:9； 加6:16； 弗2:4； 提前1:2； 提後1:2； 提後1:16； 提後1:18； 多1:4； 多3:5； 雅2:13； 雅2:13； 雅3:17； 彼前1:3； 約貳1:3； 猶1:21；
2） 憐恤（4） 太9:13； 太12:7； 來4:16； 猶1:2；
3） 蒙憐恤（1） 羅11:31；
4） 憐憫的（1） 路1:78；
5） 蒙憐憫（1） 羅9:23