consentio: Difference between revisions

From LSJ

παρελθέτω ἀπ' ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτοspare me this | let this cup pass from me

Source
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
(CSV import)
 
Line 10: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=cōn-sēntio, sensī, sēnsum, īre, [[zusammenstimmen]], [[übereinstimmen]], I) eig., v. Pers. a) im allg., [[zusammen]]-, [[übereinstimmen]], einverstanden [[sein]], [[übereinkommen]], [[sympathisieren]] (Ggstz. dissentire, differre), im [[Passiv]] [[auch]] unpers., consentitur = [[man]] stimmt [[überein]], ist einverstanden u. dgl., α) absol.: [[puro]] pioque [[bello]] quaerendas (verst. [[res]]) [[censeo]], [[itaque]] [[consentio]] consciscoque, [[alte]] [[Formel]] [[bei]] Liv.: [[proinde]] consentite, [[conspirate]], faßt [[also]] [[einen]] einmütigen [[Beschluß]], Plin. ep.: animi consentientes, Cic.: concordi et consentiente collegā, Suet. – β) m. Abl. ([[durch]], [[nach]] u. dgl.), magnā amoris conspiratione consentientes amicorum greges, Cic.: [[nec]] [[refert]] [[quod]] [[inter]] se [[specie]] differant, cum genere (der [[Gattung]] [[nach]], in der G.) consentiant, Tac. dial.: re (in der S.) consentientes vocabulis differebant, Cic. – [[qui]] naturā consentit, Cic. – γ) m. Dat. pers. od. [[rei]]. od. [[mit]] cum u. Abl. der Pers. od. [[Sache]], [[hic]] si [[sibi]] [[ipse]] consentiat (folgerichtig handelt), Cic.: consensisse illis superioribus videri potest [[etiam]] [[Cornelius]] [[Celsus]], Quint.: c. superioribus iudiciis, Cic.: c. [[suis]] studiis, [[Geschmack]] [[finden]] an usw., Hor. – cum his (oratoribus) philosophi consentiunt, Quiat.: ut vestrae mentes [[atque]] sententiae cum populi [[Romani]] voluntatibus suffragiisque consentiant, Cic. – δ) m. de u. Abl., de [[cuius]] (amicitiae) utilitate omnes [[uno]] ore consentiunt, Cic.: omnes [[iam]] cives de [[rei]] publicae salute unā et mente et voce consentiunt, Cic.: de [[quo]] docti indoctique consentiunt, Augustin.: [[neque]] [[tamen]] [[Aristippus]] cum Cyrenaicis de ipsa voluptate [[consentiens]], Cic. – [[Passiv]] unpers., de prioribus consentitur, Tac. – ε) m. in u. Abl. (s. Bünem. Lact. 5, 7, 3), in [[qua]] ([[causa]]) omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines unā consentiunt, Cic.: in quibus (quaestiunculis) [[ego]] [[nec]] dissentire a [[vobis]] salvā gratiā [[nec]] consentire salvā conscientiā [[possum]], Sen.: cum omni [[provincia]] c. in [[odio]] Cassii, Auct. b. Alex. – ζ) m. ad u. Akk. (s. [[Krebs]]-Schmalz Antib.<sup>7</sup> Bd. 1. S. 337), [[exercitus]] [[parvus]], [[sed]] ad benevolentiam [[erga]] [[nos]] [[consentiens]], Cic.: [[non]] [[solum]] homines, [[sed]] [[etiam]] deos immortales ad rem publicam conservandam consensisse, Cic. – od. m. in u. Akk. (s. Drak. Liv. 4, 35, 4. Benecke Iustin. 13, 4, 2. Bünem. Lact. 5, 7, 3. [[Krebs]]-Schmalz Antib.<sup>7</sup> Bd. 1. S. 337), equites in Aridaeum regem consentiunt, [[stimmen]] [[einhellig]] [[für]] den usw., Iustin. – u. [[Passiv]] unpers., [[extemplo]] [[sine]] [[publica]] auctoritate consensum in omnem formam [[luctus]] est, Liv. – η) m. [[adversus]] u. Akk., [[adversus]] [[maleficium]] omne consensimus, Sen.: ad [[alia]] discordes in [[uno]] [[adversus]] patrum voluntatem consensisse, Liv.: universis [[adversus]] hostem consentientibus, Frontin. – θ) [[mit]] Acc., od. [[mit]] Acc. u. Infin., od. [[mit]] bl. Infin., od. m. Folgesatz m. ut u. Konj. = in [[etwas]] [[übereinstimmen]], [[sich]] eini [[gen]], etw. [[einstimmig]] [[beschließen]] od. [[festsetzen]], m. Acc. u. [[zwar]] [[mit]] bestimmtem Acc., c. [[bellum]], Liv. 8, 6, 8: u. im [[Passiv]], [[bellum]] erat consensum, Liv. 1, 32, 12: consensa in posterum diem [[contio]], Liv. 24, 37, 11. – [[mit]] allg. Acc. pron., [[idem]] ([[eben]] [[darin]]) socios consensisse omnes, Liv. – m. allg. Acc. pron. u. folg. Acc. u. Infin., id ([[darin]]) consensisse de Collatino plurimas gentes arbitramur, primarium populi fuisse, Cic. – m. bl. Acc. u. Infin., omnes mortales unā mente consentiunt [[omnia]] [[arma]] [[contra]] illam partem [[esse]] capienda, Cic. – [[Passiv]] unpers., omnium fluminum maximum [[esse]] Nilum consentitur, Gell. 10, 7, 1. – m. bl. Infin., si consenserint possessores [[non]] vendere, [[quid]] futurum est? Cic.: und Partiz. [[Fut]]. [[Passiv]]., [[non]] [[qui]] acervos turis dat concremandos igni, numina consentiendus est colere, muß [[man]] [[einstimmig]] [[für]] [[passend]] [[halten]], Arnob. 4, 30. – m. ut u. Konj., [[senatus]] censuit, consensit, conscivit, ut [[bellum]] cum Priscis Latinis fieret, Liv. 1, 32, 13.<br />'''b)''' insbes., gemeinschaftliche [[Sache]] [[machen]], im [[Einverständnis]] [[sein]], einverstanden [[sein]], [[übereinkommen]], [[sich]] [[verabreden]], [[ein]] [[Komplott]] [[machen]], eine [[Verschwörung]] [[anzetteln]], [[sich]] [[verschwören]], α) absol.: consentire omnem citeriorem provinciam, Caes. b. c. 2, 17, 4. – β) m. [[pro]] u. Abl., [[pro]] Romanis tota [[Italia]] consensit, Eutr. 3, 5. – γ) m. cum u. Abl., si [[Gallia]] [[omnis]] cum Germanis consentiret, Caes. – δ) m. de u. Abl., cum Demade de urbe tradenda Antipatro, Nep. – od. m. causā u. Genet., belli faciendi causā, Cic. – ε) [[mit]] ad u. Akk., ad prodendam Hannibali urbem Romam, Liv. – ζ) m. [[adversus]] u. Akk., [[adversus]] patrem suum cum amicis, Val. Max. 9, 11. ext. 3. – η) [[mit]] Infin., delere rem publicam consensisse, Cic.: [[quod]] consensisset cum Hispanis quibusdam [[eum]] comprehendere ad Caesaremque deducere, Cic. – θ) m. folg. ut u. Konj., consensisse Gaditanos [[principes]] cum tribunis cohortium. .. ut Gallonium ex [[oppido]] expellerent, Caes. b. c. 2, 20, 2: u. so Liv. 4, 11, 4. Tac. ann. 13, 23.<br />'''II)''' übtr., v. lebl. Subjj., [[übereinstimmen]], im [[Einklang]] [[stehen]], s ympathisieren, [[harmonieren]], [[entsprechen]], korrespondieren u. dgl. (Ggstz. pugnare), α) absol.: [[ratio]] nostra consentit, pugnat [[oratio]], Cic. – [[oft]] im Partiz. Präs., cōnsentiēns, [[tis]], übereinstimmend, [[einstimmig]], [[einhellig]], sympathisierend, harmonierend, c. populi [[Romani]] universi [[voluntas]], Cic.: hominum c. [[auctoritas]], Cic.: [[consilium]] [[omnis]] vitae c. et [[paene]] conspirans, Cic.: tanta rerum [[consentiens]], conspirans, continuata [[cognatio]], Cic.: [[pars]] [[orbis]], [[quae]] coniunctum [[aliquid]] habeat [[aut]] [[consentiens]], Cic.: consentiente capite, Scrib. – u. v. Äußerungen der Einhelligkeit, clamore consentienti pugnam poscunt, Liv.: consentiente voce reliquam partem rettulerunt, Suet. – β) m. Dat., ut principiis ([[mit]] den A.) consentiant [[exitus]], Cic. – od. m. cum u. Abl., cum [[vultus]] Domitii cum oratione [[non]] consentiret, Caes.: [[cuius]] (iuguli) ea [[ratio]] est, [[quod]] per se [[non]] movetur, [[sed]] cum umeri motu consentit, [[von]] der B. der Sch. abhängt, Cels. – m. [[inter]] se ([[untereinander]]), [[quod]] [[inter]] se omnes partes (corporis) cum quodam lepore consentiunt, Cic. – γ) m. de u. Abl., [[cuius]] de laudibus omnium esset [[fama]] [[consentiens]], Cic.
|georg=cōn-sēntio, sensī, sēnsum, īre, [[zusammenstimmen]], [[übereinstimmen]], I) eig., v. Pers. a) im allg., [[zusammen]]-, [[übereinstimmen]], einverstanden [[sein]], [[übereinkommen]], [[sympathisieren]] (Ggstz. dissentire, differre), im [[Passiv]] [[auch]] unpers., consentitur = [[man]] stimmt [[überein]], ist einverstanden u. dgl., α) absol.: [[puro]] pioque [[bello]] quaerendas (verst. [[res]]) [[censeo]], [[itaque]] [[consentio]] consciscoque, [[alte]] [[Formel]] [[bei]] Liv.: [[proinde]] consentite, [[conspirate]], faßt [[also]] [[einen]] einmütigen [[Beschluß]], Plin. ep.: animi consentientes, Cic.: concordi et consentiente collegā, Suet. – β) m. Abl. ([[durch]], [[nach]] u. dgl.), magnā amoris conspiratione consentientes amicorum greges, Cic.: [[nec]] [[refert]] [[quod]] [[inter]] se [[specie]] differant, cum genere (der [[Gattung]] [[nach]], in der G.) consentiant, Tac. dial.: re (in der S.) consentientes vocabulis differebant, Cic. – [[qui]] naturā consentit, Cic. – γ) m. Dat. pers. od. [[rei]]. od. [[mit]] cum u. Abl. der Pers. od. [[Sache]], [[hic]] si [[sibi]] [[ipse]] consentiat (folgerichtig handelt), Cic.: consensisse illis superioribus videri potest [[etiam]] [[Cornelius]] [[Celsus]], Quint.: c. superioribus iudiciis, Cic.: c. [[suis]] studiis, [[Geschmack]] [[finden]] an usw., Hor. – cum his (oratoribus) philosophi consentiunt, Quiat.: ut vestrae mentes [[atque]] sententiae cum populi [[Romani]] voluntatibus suffragiisque consentiant, Cic. – δ) m. de u. Abl., de [[cuius]] (amicitiae) utilitate omnes [[uno]] ore consentiunt, Cic.: omnes [[iam]] cives de [[rei]] publicae salute unā et mente et voce consentiunt, Cic.: de [[quo]] docti indoctique consentiunt, Augustin.: [[neque]] [[tamen]] [[Aristippus]] cum Cyrenaicis de ipsa voluptate [[consentiens]], Cic. – [[Passiv]] unpers., de prioribus consentitur, Tac. – ε) m. in u. Abl. (s. Bünem. Lact. 5, 7, 3), in [[qua]] ([[causa]]) omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines unā consentiunt, Cic.: in quibus (quaestiunculis) [[ego]] [[nec]] dissentire a [[vobis]] salvā gratiā [[nec]] consentire salvā conscientiā [[possum]], Sen.: cum omni [[provincia]] c. in [[odio]] Cassii, Auct. b. Alex. – ζ) m. ad u. Akk. (s. [[Krebs]]-Schmalz Antib.<sup>7</sup> Bd. 1. S. 337), [[exercitus]] [[parvus]], [[sed]] ad benevolentiam [[erga]] [[nos]] [[consentiens]], Cic.: [[non]] [[solum]] homines, [[sed]] [[etiam]] deos immortales ad rem publicam conservandam consensisse, Cic. – od. m. in u. Akk. (s. Drak. Liv. 4, 35, 4. Benecke Iustin. 13, 4, 2. Bünem. Lact. 5, 7, 3. [[Krebs]]-Schmalz Antib.<sup>7</sup> Bd. 1. S. 337), equites in Aridaeum regem consentiunt, [[stimmen]] [[einhellig]] [[für]] den usw., Iustin. – u. [[Passiv]] unpers., [[extemplo]] [[sine]] [[publica]] auctoritate consensum in omnem formam [[luctus]] est, Liv. – η) m. [[adversus]] u. Akk., [[adversus]] [[maleficium]] omne consensimus, Sen.: ad [[alia]] discordes in [[uno]] [[adversus]] patrum voluntatem consensisse, Liv.: universis [[adversus]] hostem consentientibus, Frontin. – θ) [[mit]] Acc., od. [[mit]] Acc. u. Infin., od. [[mit]] bl. Infin., od. m. Folgesatz m. ut u. Konj. = in [[etwas]] [[übereinstimmen]], [[sich]] eini [[gen]], etw. [[einstimmig]] [[beschließen]] od. [[festsetzen]], m. Acc. u. [[zwar]] [[mit]] bestimmtem Acc., c. [[bellum]], Liv. 8, 6, 8: u. im [[Passiv]], [[bellum]] erat consensum, Liv. 1, 32, 12: consensa in posterum diem [[contio]], Liv. 24, 37, 11. – [[mit]] allg. Acc. pron., [[idem]] ([[eben]] [[darin]]) socios consensisse omnes, Liv. – m. allg. Acc. pron. u. folg. Acc. u. Infin., id ([[darin]]) consensisse de Collatino plurimas gentes arbitramur, primarium populi fuisse, Cic. – m. bl. Acc. u. Infin., omnes mortales unā mente consentiunt [[omnia]] [[arma]] [[contra]] illam partem [[esse]] capienda, Cic. – [[Passiv]] unpers., omnium fluminum maximum [[esse]] Nilum consentitur, Gell. 10, 7, 1. – m. bl. Infin., si consenserint possessores [[non]] vendere, [[quid]] futurum est? Cic.: und Partiz. [[Fut]]. [[Passiv]]., [[non]] [[qui]] acervos turis dat concremandos igni, numina consentiendus est colere, muß [[man]] [[einstimmig]] [[für]] [[passend]] [[halten]], Arnob. 4, 30. – m. ut u. Konj., [[senatus]] censuit, consensit, conscivit, ut [[bellum]] cum Priscis Latinis fieret, Liv. 1, 32, 13.<br />'''b)''' insbes., gemeinschaftliche [[Sache]] [[machen]], im [[Einverständnis]] [[sein]], einverstanden [[sein]], [[übereinkommen]], [[sich]] [[verabreden]], [[ein]] [[Komplott]] [[machen]], eine [[Verschwörung]] [[anzetteln]], [[sich]] [[verschwören]], α) absol.: consentire omnem citeriorem provinciam, Caes. b. c. 2, 17, 4. – β) m. [[pro]] u. Abl., [[pro]] Romanis tota [[Italia]] consensit, Eutr. 3, 5. – γ) m. cum u. Abl., si [[Gallia]] [[omnis]] cum Germanis consentiret, Caes. – δ) m. de u. Abl., cum Demade de urbe tradenda Antipatro, Nep. – od. m. causā u. Genet., belli faciendi causā, Cic. – ε) [[mit]] ad u. Akk., ad prodendam Hannibali urbem Romam, Liv. – ζ) m. [[adversus]] u. Akk., [[adversus]] patrem suum cum amicis, Val. Max. 9, 11. ext. 3. – η) [[mit]] Infin., delere rem publicam consensisse, Cic.: [[quod]] consensisset cum Hispanis quibusdam [[eum]] comprehendere ad Caesaremque deducere, Cic. – θ) m. folg. ut u. Konj., consensisse Gaditanos [[principes]] cum tribunis cohortium. .. ut Gallonium ex [[oppido]] expellerent, Caes. b. c. 2, 20, 2: u. so Liv. 4, 11, 4. Tac. ann. 13, 23.<br />'''II)''' übtr., v. lebl. Subjj., [[übereinstimmen]], im [[Einklang]] [[stehen]], s ympathisieren, [[harmonieren]], [[entsprechen]], korrespondieren u. dgl. (Ggstz. pugnare), α) absol.: [[ratio]] nostra consentit, pugnat [[oratio]], Cic. – [[oft]] im Partiz. Präs., cōnsentiēns, [[tis]], übereinstimmend, [[einstimmig]], [[einhellig]], sympathisierend, harmonierend, c. populi [[Romani]] universi [[voluntas]], Cic.: hominum c. [[auctoritas]], Cic.: [[consilium]] [[omnis]] vitae c. et [[paene]] conspirans, Cic.: tanta rerum [[consentiens]], conspirans, continuata [[cognatio]], Cic.: [[pars]] [[orbis]], [[quae]] coniunctum [[aliquid]] habeat [[aut]] [[consentiens]], Cic.: consentiente capite, Scrib. – u. v. Äußerungen der Einhelligkeit, clamore consentienti pugnam poscunt, Liv.: consentiente voce reliquam partem rettulerunt, Suet. – β) m. Dat., ut principiis ([[mit]] den A.) consentiant [[exitus]], Cic. – od. m. cum u. Abl., cum [[vultus]] Domitii cum oratione [[non]] consentiret, Caes.: [[cuius]] (iuguli) ea [[ratio]] est, [[quod]] per se [[non]] movetur, [[sed]] cum umeri motu consentit, [[von]] der B. der Sch. abhängt, Cels. – m. [[inter]] se ([[untereinander]]), [[quod]] [[inter]] se omnes partes (corporis) cum quodam lepore consentiunt, Cic. – γ) m. de u. Abl., [[cuius]] de laudibus omnium esset [[fama]] [[consentiens]], Cic.
}}
{{LaZh
|lnztxt=consentio, is, si, sum, tire. n. 4. :: 同意。心從。結黨。— sibi ''vel'' secum 恒心不改。Consentit vultus cum oratione 言面相符。Astrum nostrum consentit incredibili modo 爾我之生星妙然而相符。Consentiens fama 同傳之新聞。
}}
}}

Latest revision as of 17:55, 12 June 2024

Latin > English

consentio consentire, consensi, consensus V :: join/share in sensation/feeling; be in agreement/harmony; be of the same mind
consentio consentio consentire, consensi, consensus V :: act together; plot, conspire, combine; coincide; be in conjunction (planets)
consentio consentio consentire, consensi, consensus V :: agree, consent; fit/be consistent/in sympathy/unison with; favor; assent to

Latin > English (Lewis & Short)

con-sentĭo: (also cosentĭo;
I
v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
I = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.: consentire animam totam per membra videmus, id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
II To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
   A Lit., with personal subjects.
   1    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO ... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum ... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61: omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda, id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.: seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus, Tac. G. 34 fin.—With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21: cum aliquo de aliquā re, id. Ac. 2, 42. 131.—With cum: consentire cum aliquā re, verbis discrepare, Cic. Fin. 4, 26, 72: cum his (oratoribus) philosophi consentiunt, Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.: illis superioribus, Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33: sibi ipse, Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60: cui parti, Quint. 5, 14, 9: iis, quibus delectantur, id. 5, 11, 19: studiis alicujus, Hor. Ep. 1, 18, 65 al.—With adversus: adversus maleficium omne consensimus, Sen. Ben. 3, 6, 2: adversus patrem cum amicis, Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad: parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente, Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.: ad rem publicam conservandam, id. Phil. 4, 4, 10: ad decernendum triumphum, Liv. 36, 40, 10: ad necem ejus, id. 39, 50, 6: ad indutias, Suet. Calig. 5.—With in: in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium, Liv. 2, 32, 9: in hoc non contumaciter consentio, Quint. 11, 3, 11; cf.: consentire in asserendā libertate, Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut: senatus ... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war, Liv. 1, 32, 13.—With ne: constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem, Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei: consensit et senatus bellum, i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8: bellum erat consensum, id. 1, 32, 12: consensa in posterum diem contio, id. 24, 38, 11.—With inf.: si consenserint possessores non vendere, quid futurum est? Cic. Agr. 1, 5, 15. —Impers.: de prioribus consentitur, Tac. A. 1, 13: inter plurimos consensum est duas esse partes, Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so, consensum est, ut, etc., id. 30, 24, 11.—
   2    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.: neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse, Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.: belli faciendi causā, Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18: urbem inflammare, id. Phil. 2, 7, 17: quod consensisset cum Hispanis quibusdam ... eum (Pompeium) comprehendere, id. Fam. 6, 18, 2: ad prodendam Hannibali urbem Romanam, Liv. 27, 9, 14: ad aliquem opprimendum, Nep. Dat. 5, 2: quod undique abierat, antequam consentirent, Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
   B Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
   (a)    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.: cum vultus Domitii cum oratione non consentiret, Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio; together with sibi constet), Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141: precor ... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant, id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
   (b)    With inter se: (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt, Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
   (g)    With dat.: si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt, Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.: sibi ipsa lex, id. 2, 4, 37.—
   (d)    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154: ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc., Cic. Fin. 3, 3, 10: judicationem et statum semper consentire, Quint. 3, 11, 20: nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara), id. 2, 8, 15: utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum, Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
   1    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous: tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio, Cic. N. D. 2, 7, 19: cujus de laudibus omnium esset fama consentiens, id. Sen. 17, 61: animi, id. Div. 2, 58, 119: consilium omnis vitae, id. Tusc. 5, 25, 72.—Abl. consentiente and -ti: hominum consentiente auctoritate contenti non sumus? Cic. Div. 1, 39, 84; so, consentiente voce, Suet. Galb. 13; on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt, Liv. 10, 40, 1.—
   2    consensus, a, um, Part., agreed upon: consensis quibusdam et concessis, Gell. 15, 26, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnsentĭō,⁹ sēnsī, sēnsum, īre.
    I intr.,
1 être de même sentiment, être d’accord : animi consentientes Cic. Div. 2, 119, âmes qui sont d’accord ; re consentientes vocabulis differebant Cic. Fin. 4, 5, d’accord sur le fond, ils différaient sur les termes ; de amicitiæ utilitate omnes uno ore consentiunt Cic. Læl. 86, tous d’une seule voix s’accordent à reconnaître l’utilité de l’amitié ; omnes ordines ad conservandam rem publicam mente, voluntate consentiunt Cic. Cat. 4, 18, tous les ordres de l’État n’ont qu’une âme, qu’une volonté pour le salut public || cum aliquo, être d’accord avec qqn : Pl. Cas. 59 ; Cic. Agr. 1, 26 ; Fin. 4, 72 ; Att. 4, 5, 1 || alicui, alicui rei, être d’accord avec qqn, avec qqch. : Clu. 60 ; Fin. 2, 34, etc.; sibi consentire Cic. Off. 1, 5, être conséquent avec soi-même || [avec prop. inf.] s’accorder à dire que, reconnaître unanimement que : Cic. Fin. 2, 116 ; Rep. 1, 56 ; Phil. 4, 7, etc. (consentitur Gell. 10, 7, 1, on est d’accord pour reconnaître) || [avec ut ] : consensum est ut Liv. 30, 24, 11, il y eut accord pour décider que, cf. 1, 32, 13 || [avec interr. ind.] décider en commun : Plin. 10, 58
2 s’entendre, conspirer, comploter : abst] Lex Corn. d. Cic. Clu. 157 ; Cæs. C. 1, 30, 3 ; 2, 17, 3 ; Liv. 22, 1, 3 || [avec cum ] s’entendre (faire cause commune) avec : Cæs. G. 2, 3, 2 ; 2, 3, 5 ; 5, 29, 6 || ad aliquid, pour qqch. : Liv. 27, 9, 14 ; 39, 50, 6 || [avec inf.] comploter de : Cic. Agr. 1, 15 ; Phil. 2, 17 ; Fam. 6, 18, 2 || [avec ut ] se mettre d’accord pour que, comploter de : Plin. 14, 64 ; Tac. Ann. 13, 23
3 [en parl. de choses] être d’accord : abst] ratio nostra consentit, pugnat oratio Cic. Fin. 3, 10, nos idées sont d’accord, il n’y a conflit que dans l’expression || [surtout au part. prés.] consentiens, d’accord, unanime : consentiens laus bonorum Cic. Tusc. 3, 3, l’éloge donné unanimement par les gens de bien ; hominum consentiente auctoritate contenti Cic. Div. 1, 84, satisfaits de la garantie unanime de nos semblables ; in homine non omnia in unum consentientia Liv. 2, 32, 9, l’harmonie ne régnant pas entre toutes les parties du corps humain || [avec dat.] Cic. Fin. 3, 45 ; 5, 66 ; etc. ; [avec cum ] Mur. 1 ; Br. 141, etc. ; Cæs. C. 1, 19, 2 ; [avec inter se ] Cic. Off. 1, 98 || de aliqua re Cic. Nat. 1, 44 ; CM 61.
    II tr., décider en accord : bellum Liv. 8, 6, 8, être d’accord pour décider la guerre (1, 32, 12) ; consensa in posterum diem contio Liv. 24, 37, 11, l’assemblée fut décidée d’un commun accord pour le lendemain.

Latin > German (Georges)

cōn-sēntio, sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, I) eig., v. Pers. a) im allg., zusammen-, übereinstimmen, einverstanden sein, übereinkommen, sympathisieren (Ggstz. dissentire, differre), im Passiv auch unpers., consentitur = man stimmt überein, ist einverstanden u. dgl., α) absol.: puro pioque bello quaerendas (verst. res) censeo, itaque consentio consciscoque, alte Formel bei Liv.: proinde consentite, conspirate, faßt also einen einmütigen Beschluß, Plin. ep.: animi consentientes, Cic.: concordi et consentiente collegā, Suet. – β) m. Abl. (durch, nach u. dgl.), magnā amoris conspiratione consentientes amicorum greges, Cic.: nec refert quod inter se specie differant, cum genere (der Gattung nach, in der G.) consentiant, Tac. dial.: re (in der S.) consentientes vocabulis differebant, Cic. – qui naturā consentit, Cic. – γ) m. Dat. pers. od. rei. od. mit cum u. Abl. der Pers. od. Sache, hic si sibi ipse consentiat (folgerichtig handelt), Cic.: consensisse illis superioribus videri potest etiam Cornelius Celsus, Quint.: c. superioribus iudiciis, Cic.: c. suis studiis, Geschmack finden an usw., Hor. – cum his (oratoribus) philosophi consentiunt, Quiat.: ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant, Cic. – δ) m. de u. Abl., de cuius (amicitiae) utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic.: omnes iam cives de rei publicae salute unā et mente et voce consentiunt, Cic.: de quo docti indoctique consentiunt, Augustin.: neque tamen Aristippus cum Cyrenaicis de ipsa voluptate consentiens, Cic. – Passiv unpers., de prioribus consentitur, Tac. – ε) m. in u. Abl. (s. Bünem. Lact. 5, 7, 3), in qua (causa) omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines unā consentiunt, Cic.: in quibus (quaestiunculis) ego nec dissentire a vobis salvā gratiā nec consentire salvā conscientiā possum, Sen.: cum omni provincia c. in odio Cassii, Auct. b. Alex. – ζ) m. ad u. Akk. (s. Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 1. S. 337), exercitus parvus, sed ad benevolentiam erga nos consentiens, Cic.: non solum homines, sed etiam deos immortales ad rem publicam conservandam consensisse, Cic. – od. m. in u. Akk. (s. Drak. Liv. 4, 35, 4. Benecke Iustin. 13, 4, 2. Bünem. Lact. 5, 7, 3. Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 1. S. 337), equites in Aridaeum regem consentiunt, stimmen einhellig für den usw., Iustin. – u. Passiv unpers., extemplo sine publica auctoritate consensum in omnem formam luctus est, Liv. – η) m. adversus u. Akk., adversus maleficium omne consensimus, Sen.: ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, Liv.: universis adversus hostem consentientibus, Frontin. – θ) mit Acc., od. mit Acc. u. Infin., od. mit bl. Infin., od. m. Folgesatz m. ut u. Konj. = in etwas übereinstimmen, sich eini gen, etw. einstimmig beschließen od. festsetzen, m. Acc. u. zwar mit bestimmtem Acc., c. bellum, Liv. 8, 6, 8: u. im Passiv, bellum erat consensum, Liv. 1, 32, 12: consensa in posterum diem contio, Liv. 24, 37, 11. – mit allg. Acc. pron., idem (eben darin) socios consensisse omnes, Liv. – m. allg. Acc. pron. u. folg. Acc. u. Infin., id (darin) consensisse de Collatino plurimas gentes arbitramur, primarium populi fuisse, Cic. – m. bl. Acc. u. Infin., omnes mortales unā mente consentiunt omnia arma contra illam partem esse capienda, Cic. – Passiv unpers., omnium fluminum maximum esse Nilum consentitur, Gell. 10, 7, 1. – m. bl. Infin., si consenserint possessores non vendere, quid futurum est? Cic.: und Partiz. Fut. Passiv., non qui acervos turis dat concremandos igni, numina consentiendus est colere, muß man einstimmig für passend halten, Arnob. 4, 30. – m. ut u. Konj., senatus censuit, consensit, conscivit, ut bellum cum Priscis Latinis fieret, Liv. 1, 32, 13.
b) insbes., gemeinschaftliche Sache machen, im Einverständnis sein, einverstanden sein, übereinkommen, sich verabreden, ein Komplott machen, eine Verschwörung anzetteln, sich verschwören, α) absol.: consentire omnem citeriorem provinciam, Caes. b. c. 2, 17, 4. – β) m. pro u. Abl., pro Romanis tota Italia consensit, Eutr. 3, 5. – γ) m. cum u. Abl., si Gallia omnis cum Germanis consentiret, Caes. – δ) m. de u. Abl., cum Demade de urbe tradenda Antipatro, Nep. – od. m. causā u. Genet., belli faciendi causā, Cic. – ε) mit ad u. Akk., ad prodendam Hannibali urbem Romam, Liv. – ζ) m. adversus u. Akk., adversus patrem suum cum amicis, Val. Max. 9, 11. ext. 3. – η) mit Infin., delere rem publicam consensisse, Cic.: quod consensisset cum Hispanis quibusdam eum comprehendere ad Caesaremque deducere, Cic. – θ) m. folg. ut u. Konj., consensisse Gaditanos principes cum tribunis cohortium. .. ut Gallonium ex oppido expellerent, Caes. b. c. 2, 20, 2: u. so Liv. 4, 11, 4. Tac. ann. 13, 23.
II) übtr., v. lebl. Subjj., übereinstimmen, im Einklang stehen, s ympathisieren, harmonieren, entsprechen, korrespondieren u. dgl. (Ggstz. pugnare), α) absol.: ratio nostra consentit, pugnat oratio, Cic. – oft im Partiz. Präs., cōnsentiēns, tis, übereinstimmend, einstimmig, einhellig, sympathisierend, harmonierend, c. populi Romani universi voluntas, Cic.: hominum c. auctoritas, Cic.: consilium omnis vitae c. et paene conspirans, Cic.: tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio, Cic.: pars orbis, quae coniunctum aliquid habeat aut consentiens, Cic.: consentiente capite, Scrib. – u. v. Äußerungen der Einhelligkeit, clamore consentienti pugnam poscunt, Liv.: consentiente voce reliquam partem rettulerunt, Suet. – β) m. Dat., ut principiis (mit den A.) consentiant exitus, Cic. – od. m. cum u. Abl., cum vultus Domitii cum oratione non consentiret, Caes.: cuius (iuguli) ea ratio est, quod per se non movetur, sed cum umeri motu consentit, von der B. der Sch. abhängt, Cels. – m. inter se (untereinander), quod inter se omnes partes (corporis) cum quodam lepore consentiunt, Cic. – γ) m. de u. Abl., cuius de laudibus omnium esset fama consentiens, Cic.

Latin > Chinese

consentio, is, si, sum, tire. n. 4. :: 同意。心從。結黨。— sibi vel secum 恒心不改。Consentit vultus cum oratione 言面相符。Astrum nostrum consentit incredibili modo 爾我之生星妙然而相符。Consentiens fama 同傳之新聞。