fors

Latin > English (Lewis & Short)

fors: fortis, f. fero, to bring, whence fortuna, v. Curt. Gr. Etym. p. 300 sq.,
I chance, hap, luck, hazard.
I Subst.
   A As an appellative noun (used only in the nom. and abl.; syn.: fortuna, casus, sors): quo saxum impulerit fors, eo cadere Fortunam autumant, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 368 Rib., who regards this verse as spurious); cf.: quibus natura prava magis quam fors aut fortuna obfuit, Att. ap. Non. 425, 13 (Trag. Rel. ed. Rib. v. 110): cui parilem fortuna locum fatumque tulit fors, Lucil. ap. Non. 425, 15; cf. also: casumque timent quem cuique ferat fors, Lucr. 3, 983 Lachm. N. cr.: unum hoc scio: Quod fors feret, feremus aequo animo, Ter. Phorm. 1, 2, 88: sed haec, ut fors tulerit, Cic. Att. 7, 14 fin.: sed haec fors viderit, id. ib. 14, 13, 3; 4, 10, 1: quam sibi sortem Seu ratio dederit, seu fors objecerit, Hor. S. 1, 1, 2: quia tam incommode illis fors obtulerat adventum meum, Ter. Hec. 3, 3, 10: telum quod cuique fors offerebat, arripuit, Cic. Verr. 2, 4, 43; Hor. S. 1, 6, 54; 2, 1, 59: forte quadam divinitus super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis, Liv. 1, 4, 4: fors fuit, ut, etc., it happened that, Gell. 12, 8, 2: fors fuat pol! so be it! God grant it! Ter. Hec. 4, 3, 4; post-class.: fors fuat, ut his remediis convalescamus, Symm. Ep. 2, 7; Aus. Ep. 16: fors fuat, an, etc., it might so happen that; perchance, i. q. forsitan, Symm. Ep. 1, 39; 4, 28 and 29; cf. also: pretio fors fuat officiove, etc., perhaps, Sid. Ep. 9, 7 (but not in Lucr. 1, 486, v. Lachm. ad h. l.).—
   B Personified, Fors, the goddess of chance: dea Fors, Ov. F. 6, 775; also in the connection Fors Fortuna, whose temple was situated on the Tiber, outside of the city: vosne velit an me regnare, era quidve ferat Fors, Virtute experiamur, Enn. ap. Cic. de Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 ed. Vahl.); so, sit sane Fors domina campi, Cic. Pis. 2, 3: fors, in quo incerti casus significantur magis (different from Fortuna), id. Leg. 2, 11 fin. Mos. N. cr.: sed de illa ambulatione Fors viderit, aut si qui est qui curet deus, id. Att. 4, 10, 1: saeva, Cat. 64, 170: dies Fortis Fortunae appellatus ab Servio Tullio rege, quod is fanum Fortis Fortunae secundum Tiberim extra urbem Romam dedicavit Junio mense, Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf.; aedis Fortis Fortunae, Liv. 10, 46, 14; Tac. A. 2, 41: Fortunae Fortis honores, Ov. F. 6, 773: o Fortuna! o Fors Fortuna! quantis commoditatibus hunc onerastis diem! Ter. Phorm. 5, 6, 1 (quoted by Varr. ap. Non. 425, 19; for Cic. Div. 2, 7, 18, v. II. B. 1. infra).
II Adverb., in the nom. and abl.
   A fors, ellipt., for fors sit, it might happen, i. e. perchance, perhaps, peradventure (only poet. and in post-class. prose): similiter fors, cum sit nominativus, accipitur pro adverbio, Prisc. p. 1015 P.: et fors aequatis cepissent praemia rostris, Ni, etc., Verg. A. 5, 232; 6, 535: cesserit Ausonio si fors victoria Turno, if perchance, id. ib. 12, 183; Val. Fl. 3, 665; Tert. ad Uxor. 2, 2.—Esp. in the connection fors et, i. q. fortasse etiam, perhaps too: iste quod est, ego saepe fui, sed fors et in hora Hoc ipso ejecto carior alter erit, Prop. 2, 9, 1: et nunc ille quidem spe multum captus inani, Fors et vota facit cumulatque altaria donis, Verg. A. 11, 50; 2, 139: fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum, Hor. C. 1, 28, 31; Stat. S. 3, 4, 4.—Less freq.: fors etiam, Val. Fl. 4, 620.—
   B forte, by chance, by accident, casually, accidentally; freq. with casu, temere, fortuna (freq. and class.).
   1    Lit.: quid est tandem, quod casu fieri aut forte fortuna putemus? etc., Cic. Div. 2, 7, 18: forte fortuna per impluvium huc despexi in proximum, Plaut. Mil. 2, 3, 16; Ter. Eun. 1, 2, 54; Plaut. Bacch. 4, 8, 75: aut forte omnino ac fortuna vincere bello: Si forte et temere omnino, quid cursum ad honorem? Lucil. ap. Non. 425, 16 sq.: si forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc., Cic. Fat. 3, 6; cf.: nisi ista casu nonnumquam, forte, temere concurrerent, id. Div. 2, 68, 141: quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare, Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7: nec quicquam raptim aut forte temere egeritis, id. 23, 3, 3: perpulere, ut forte temere in adversos montes erigeret, 2, 31, 5; 25, 38, 12; 39, 15, 11: quibus forte temere humana negotia volvi persuasum est, Curt. 5, 11, 10: captivi quidam pars forte pars consilio oblati, Liv. 9, 31, 7: dumque hoc vel forte, vel providentia, vel utcumque constitutum rerum naturae corpus, etc., Vell. 2, 66, 5; cf.: mihi haec et talia audienti in incerto judicium est, fatone res mortalium et necessitate immutabili, an forte volvantur, Tac. A, 6, 22: si adhuc dubium fuisset, forte casuque rectores terris, an aliquo numine darentur, Plin. Pan. 1, 4: seu dolo seu forte surrexerit, parum compertum, Tac. H. 2, 42; cf.: seu forte seu tentandi causa, Suet. Aug. 6: donec advertit Tiberius forte an quia audiverat, Tac. A. 4, 54: cum casu diebus iis itineris faciendi causa, Puteolos forte venissem, Cic. Planc. 26, 65: cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv. 2, 4, 5: ibi cum stipendium forte militibus daretur, id. 2, 12, 6: forte aspicio militem, Plaut. Curc. 2, 3, 58; cf.: fit forte obviam mihi Phormio, Ter. Phorm. 4, 3, 11: rus ut ibat forte, id. ib. 63: forte ut assedi in stega, Plaut. Bacch. 2, 3, 44: lucernam forte oblitus fueram exstinguere, id. Most. 2, 2, 56: forte evenit, ut, etc., Cic. Clu. 51, 141; id. de Or. 2, 55, 224; Liv. 1, 7, 13: Tarenti ludi forte erant, Plaut. Men. prol. 29: erat forte brumae tempus, Liv. 21, 54, 7: et pernox forte luna erat, id. 32, 11, 9: per eos forte dies consul copias Larisam ducere tribunos militum jussit, i. e. it came to pass on one of those days, id. 36, 14, 1: per eosdem forte dies, etc., id. 37, 20, 1; 37, 34, 1; cf. Tac. A. 4, 59: in locum tribuni plebis forte demortui candidatum se ostendit, Suet. Aug. 10. —So nearly = aliquando (mostly poet. and post - Aug.): forte per angustam tenuis vulpecula rimam repserat in cumeram frumenti, Hor. Ep. 1, 7, 29: ibam forte via sacra, id. S. 1, 9, 1; Mart. 1, 54, 7: forte quondam in disponendo mane die praedixerat, etc., Suet. Tib. 11; Aur. Vict. de Caes. 17, 5.—
   2    Transf., to denote uncertainty, corresp. to the Gr. ἄν, perhaps, perchance, peradventure.
   a In conditional and causal sentences.
   (a)    With si: irae si quae forte eveniunt hujusmodi, Plaut. Am. 3, 2, 60: si quis vestrum, judices, aut eorum qui assunt, forte miratur, etc., Cic. Div. in Caecil. 1, 1: hicine vir usquam, nisi in patria, morietur? aut, si forte, pro patria? id. Mil. 38, 104: si forte est domi, Plaut. Bacch. 3, 5, 4; cf. id. Poen. 5, 2, 104; Liv. 1, 7, 6: si forte eos primus aspectus mundi conturbaverat, etc., Cic. N. D. 2, 35, 90: si te Latina forte deficient, id. Ac. 1, 7, 25: si qui me forte locus admonuerit, id. de Or. 3, 12, 47: si quae te forte res aliquando offenderit, id. Fam. 7, 17, 2: quod si forte ceciderint, id. Lael. 15, 53: si quando, si forte, tibi visus es irasci alicui, id. Rep. 1, 38 Mos. N. cr.; cf. id. de Or. 3, 12, 47.—Rarely forte si: forte si tussire occepsit, ne sic tussiat, ut, etc., Plaut. As. 4, 1, 49: ita demum novatio fit ... forte si condicio vel sponsor vel dies adiciatur, Gai. Inst. 3, 177.—Rarely with ellipsis of si: protinus Aeneas celeri certare sagitta invitat qui forte velint, i. e. si qui forte velint, Verg. A, 5, 485.—
   (b)    With nisi ironically: hoc te monitum, nisi forte ipse non vis, volueram, Plaut. Capt. 2, 2, 59: nemo fere saltat sobrius, nisi forte insanit, Cic. Mur. 6, 13: propensior benignitas esse debebit in calamitosos, nisi forte erunt digni calamitate, id. Off. 2, 18, 62; 3, 24, 93: is constantiam teneat; nisi forte se intellexerit errasse, etc., id. ib. 1, 33, 120: negare hoc, nisi forte negare omnia constituisti, nullo modo potes, id. Verr. 2, 3, 64, § 149: accedam ad omnia tua, Torquate; nisi memoria forte defecerit, id. Fin. 2, 14, 44.—In indirect locution with an inf.: nisi forte clarissimo cuique plures curas, majora pericula subeunda, delenimentis curarum et periculorum carendum esse, Tac. A. 2, 33.— Ironically, unless indeed, unless to be sure: Erucii criminatio tota, ut arbitror, dissoluta est, nisi forte exspectatis, ut illa diluam, quae, etc., Cic. Rosc. Am. 29, 82; cf.: immo vero te audiamus, nisi forte Manilius interdictum aliquod inter duo soles putat esse componendum, id. Rep. 1, 13: ortum quidem amicitiae videtis nisi quid ad haec forte vultis, id. Lael. 9, 32; id. Mil. 7, 17; 31, 84; id. Verr. 2, 3, 64, § 149; id. Leg. 1, 1, 2; id. N. D. 3, 18, 45; id. Fat. 16, 37; Sall. C. 20, 17; Quint. 10, 1, 70; Tac. H. 4, 74.—
   (g)    With ne: ne quid animae forte amittat dormiens, Plaut. Aul. 2, 4, 24 and 26; Ter. Eun. 2, 2, 56: pacem ab Aesculapio Petas, ne forte tibi eveniat magnum malum, Plaut. Curc. 2, 2, 21: qui metuo, ne te forte flagitent, Cic. Fam. 9, 8, 1: metuens, ne forte deprehensus retraheretur, Liv. 2, 12, 4: comperisse me non audeo dicere, ne forte id ipsum verbum ponam, quod, etc., Cic. Fam. 5, 5, 2; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, hominem toties irasci, id. de Or. 2, 46, 191; id. Att. 2, 18, 2.—Rarely with ut non instead of ne, Quint. 1, 3, 1.—
   b In relat. clauses (very rare): nisi si quispiamst Amphitruo alius, qui forte te hic absente tamen tuam rem curet, Plaut. Am. 2, 2, 195: unus in hoc non est populo, qui forte Latine reddere verba queat, Ov. Tr. 5, 7, 53: nam qui forte Stichum et Erotem emerit, recte videtur ita demonstrare, Gai. Inst. 4, 59; Aur. Vict. Caes. 10, 3; 39, 45.—
   c In gen. (rare; not in Cic., for in Off. 2, 20, 70, the true read. is: in uno illo aut, si forte, in liberis ejus manet gratia, B. and K.; and in the corrupt passage, id. Att. 10, 12, 5; Orelli reads: fortiter ac tempestive; Kayser, fortiter vel cum tempestate): quid si apud te veniat de subito prandium aut potatio Forte, aut cena, Plaut. Bacch. 1, 1, 47: neque solum alium pro alio pedem metrorum ratio non recipit, sed ne dactylum quidem aut forte spondeum alterum pro altero, Quint. 9, 4, 49: sive non trino forte nundino promulgata, sive non idoneo die, etc., id. 2, 4, 35: ut sciant, an ad probandum id quod intendimus forte respondeant, id. 5, 10, 122; cf. id. 7, 3, 20: quo casu licet uxori vel in omnes res, vel in unam forte aut duas (optare), Gai Inst. 1, 150; 4, 74: forte quid expediat, communiter aut melior pars Malis carere quaeritis laboribus, what may perhaps be of some use, Hor. Epod. 16, 15: alii nulli rem obligatam esse quam forte Lucio Titio, than for instance, Dig. 20, 1, 15, § 2; 30, 1, 67; 48, 22, 7, § 6; Gai. Inst. 3, 179.

Latin > French (Gaffiot 2016)

fors,⁹ abl. forte, f., usité seul^t au nom. et abl. sing.
1 sort, hasard, fortune : sed hæc fors viderit Cic. Att. 14, 13, 3, mais laissons cela à la fortune ; sed hæc, ut fors tulerit Cic. Att. 7, 14, 3, mais il en sera comme le sort en décidera (c’est à la fortune à décider) ; forte quadam Liv. 1, 4, 4, par un hasard particulier ; fors fuit, ut Gell. 12, 8, 2, le hasard voulut que ; fors fuat (= sit) ! Ter. Hec. 610, que bien nous en arrive !
2 fors fortuna Ter. Hec. 386, heureuse fortune ; forte fortuna Pl. Bacch. 916 ; Mil. 287 ; Ter. Eun. 134 ; Cic. Div. 2, 18, par un heureux hasard