κλύω

English (LSJ)

Hes.Op.726, etc.: impf. ἔκλυον with aor. sense, poet.
A κλύον Id.Th.474, B.16.67; 3sg. ἔκλεεν Maiist.58: aor. imper. κλῦθι Il.1.37, etc.; pl.κλῦτε Pi.O.14.4; also with Ep.redupl. κέκλῠθι Il.10.284, A.R.4.783, κέκλῠτε Il.3.86, etc.; also sg. κέκλῠκε Epich. 190. (Cf.κλέω A.) [ῠ, exc. in imper. κλῠθι and κλῦτε.]:—hear, Hom., etc.; κλύειν, ἀκοῦσαι Ar.Ra.1173: poet. word (Com. only in mock Trag., Ar.l.c., Av.407, 416, Pherecr.145.1):—Constr.: c.gen. pers. et acc. rei, hear a thing from a person, κέκλυτέ μευ… μῦθον Ἀλεξάνδροιο Il.3.86, cf. Od.2.25, S.OT235, etc.; τι ἔκ τινος Od.19.93; τι πρός τινος S.OT429: c. gen. pers. only, esp. with part. added, οὐδ' ἔκλυον αὐδήσαντος Il.10.47, cf. Od.4.505, S.OC1406, 1642: c. acc. rei only, ἀγγελίην ἔκλυεν Od.2.30; κ. βάξιν Emp.112.11; κλύε εὐχὰν Ζεύς B.l.c., cf. A.Pr.124 (anap.), 588 (lyr.), etc.: c. gen.rei, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Od.10.311; θεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς 4.767; κέκλυτέ μευ μύθων 12.271, etc.: c. gen. objecti, hear of a person or thing, S.OC 307, Ant.1182: with part., κ. νεκροὺς θανόντας A.Th.837 (lyr.); ὃν κλύεις… ὄντα δεσπότην S.Ph.261, cf. 427: less freq. c.acc. et inf., ποῦ κλύεις νιν… ἱδρῦσθαι; Id.Tr.68: κ. ὁθούνεκα hear that... Id.El.1307: pres. with pf. sense, have heard or learnt, know, εἰ καὶ μὴ κλύεις τῶν ἀγγέλων Id.OT305, cf. Ph.261, Tr.422, 425; λόγῳ κ. E.Hipp. 1004: abs. in part., κλύοντες οὐκ ἤκουον A.Pr.448, cf. S.Ant.691, etc.
2 perceive generally, μάλιστα δέ τ' ἔκλυον αὐτοί they themselves know [the blessing] most, Od.6.185; κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε Hes. Op.9.
II give ear to, attend to, τοῦ κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Il.15.300, etc.: imper., κέκλυτέ μευ, πάντες τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι 8.5; especially in prayers, give ear to me, κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξε 1.37: c. dat., give ear to, καί τ' ἔκλυες ᾧ κ' ἐθέλῃσθα (of Hermes) 24.335; κλῦθί μοι v.l.5.115 (v. ἐγώ ΙΙ); κλῦτέ μοι εὐχομένῳ Sol.13.2 = Crates Theb.10.2, cf. Epic. Oxy.214r.10 (iii A.D.), Thgn.13; comply with, obey, θυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Hes.Th.474: also c. gen., κακῶν κ. φρενῶν A. Ag.1064; οἴακος Id.Supp.718; τῶν ἐν τέλει S.Aj.1352, cf. OC740, etc.
III in Trag. like ἀκούω III, to be called or spoken of: with Adv., εὖ or κακῶς κ., A.Ag.468 (lyr.), S.Tr.721; πρός τινος Id.El.524; κλύειν δικαίως (nisi leg. δίκαιος) μᾶλλον ἢ πρᾶξαι θέλεις A.Eu.430: with a Noun, κ. ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Id.Pr.868.

German (Pape)

[Seite 1458] impf. ἔκλυον, mit der Bdtg des aor., dazu imper. κλῦθι u. κλῦτε (wie von κλῦμι, in allen anderen Formen ist υ kurz), u. mit hom. Reduplication auch κέκλυθι, κέκλυτε; – 1) hören, vernehmen; θεοῦ δέ τιν' ἔκλυον αὐδήν Od. 14, 89; τί ποτ' αὖ κινάθισμα κλύω Aesch. Prom. 124; φθέγμα 590 u. öfter; κλύεις τὰ πραχθέντα 686; βοάν Eur. Med. 135; ὦ πόλις Ἄργους, κλύεθ' οἷα λέγει Ar. Plut. 601; – c. gen. der Person, οὐκ ἔκλυον αὐδήσαντος, ich hörte ihn nicht reden, Il. 10, 47, vgl. Od. 4, 505; π ῶς οὐ κλύω τῆς οἰστροδινήτου κόρης Aesch. Prom. 591, vgl. 826; – c. gen. der Sache, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Od. 10, 311; κλύετ' ἐμᾶς κλύετ' αὐδᾶς Eur. Bacch. 576; καλεῖς δὲ τοῦ κλύειν θέλων; Ar. Av. 407; δεινὸς μὲν ὁρᾶν, δεινὸς δὲ κλύειν Soph. O. C. 141; erfahren, vernehmen, c. acc., κέκλυτέ μευ, Τρῶες, μῦθον Ἀλεξάνδροιο Il. 3, 86, ἅ'κ τῶνδε δράσω, ταῦτα χρὴ κλύειν ἐμοῦ Soph. O. R. 235; – das praes. in perf. -Bdtg, erfahren, gehört haben, ὃν κλύεις ἴσως τῶν Ἡρακλείων ὄντα δεσπότην ὅπλων Phil. 261, öfter bei Tragg. – 2) anhören, erhören; theils absolut, Hom. u. A., theils c. gen., κέκλυτέ μευ Il. 8, 5, κλῦθί μευ ἀργυρότοξε Il. 1, 37; κλῦτ' ἐπεὶ εὔχομαι Pind. Ol. 14, 5; οἱ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Il. 15, 300; ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται, μάλα τ' ἔκλυον αὐτοῦ 1, 218; auch κέ κλυτέ μευ μύθων, hört auf meine Worte, Od. 10, 189; θεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς 4, 767; οἴακος εὐθυντῆρος ὑστάτου νεὼς ἄγαν καλῶς κλύουσα Aesch. Suppl, 698; Soph. öfter. – Auch c. dat., καί τ' ἔκλυες ᾡ κ' ἐθέλησθα, auf wen du willst, Il. 24, 335; οἱ δὲ θυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Hes. Theog. 474; bes. κλῦτέ μοι, Od. 6, 239; es schwankt nicht selten die Lesart zwischen κλῦθί μευ u. κλῦθί μοι; Bekk. zieht die erstere im Hom. vor; vgl. noch εὐχομένῳ μοι κλῦθι Theogn. 13, wie Crat. Theb. 6 (App. 47). – Allgemein, durch die Sinne wahrnehmen, κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε Hes. O. 9. Dah. auch = erfahren, inne werden, Od. 6, 185. – Bei den Tragg. wie ἀκούω, sich hören lassen, genannt werden, κακῶς κλύειν πρός τινος, male audire ab aliquo, von Einem gescholten, geschmäht werden, Soph. El. 524, wie Trach. 718; εὖ κλύειν, Aesch. Ag. 415; vgl. κλύειν δικαίως μᾶλλον ἢ πρᾶξαι θέλεις Eum. 408; κακῶς κλύοντι καὶ κακῶς πεπραγότι Eur. Alc. 961; κλύειν ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Aesch. Prom. 870. – Verwandt ist vielleicht κλέω, ein Gerücht verbreiten, wie κλύω, es vernehmen.

French (Bailly abrégé)

impf. ἔκλυον, impér. ao.2 κλῦθι, pl. κλῦτε et avec redoubl. homér. κέκλυθι, plur. κέκλυτε ; inus. aux autres temps;
I. 1 entendre, écouter : τι, τινος, qch ; τινος, qqn ; τί τινος, τι πρός τινος, qch de qqn;
2 avoir entendu ; apprendre : τινα θανόντα ESCHL que qqn est mort;
3 savoir : ὃν κλύεις ὄντα δεσπότην ὅπλων SOPH celui que tu sais être le possesseur des armes;
4 comprendre, avoir conscience de, sentir;
5 s'entendre dire ; entendre parler de soi ; δικαίως ESCHL avoir une réputation de justice ; κακῶς SOPH avoir une mauvaise réputation ; πρός τινος, entendre dire par qqn qch de soi ; μιαιφόνος ESCHL, μῶρος SOPH avoir la réputation d'un meurtrier, d'un fou;
II. écouter, prêter l'oreille, càd :
1 exaucer, gén. ou dat.;
2 obéir : τινος, τινι, à qqn.
Étymologie: R. Κλυ, entendre ; cf. κλέος, lat. inclutus, etc.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κλύω [~ κλέος] poët., alleen praes. en aor.; them. aor. Hom. κλύον, later ἔκλυον, κλύον ook als imperf.; imperat. stamaor. 2 sing. κλῦθι, redupl. κέκλυθι, 2 plur. κλύτε, redupl. κέκλυτε horen, vernemen, met gen. van pers. en acc. van zaak:; κέκλυτέ μευ … μῦθον Ἀλεξάνδροιο hoort van mij het voorstel van Alexander Il. 3.86; met ἐκ of πρός + gen. van pers.:; ἐξ ἐμεῦ ἔκλυες αὐτῆς je hebt het van mijzelf gehoord Od. 19.93; ἦ ταῦτα... ἀνεκτὰ πρὸς τούτου κλυεῖν; is het te verdragen dat ik dat van deze man te horen krijg? Soph. OT 429; met gen. van zaak:; κλύετ’ ἐμᾶς κλύετ’ αὐδᾶς hoort toch mijn stem Eur. Ba. 577; met gen. van pers. en ptc.:; πατρὸς κλύετε ταῦτ’ ἀρωμένου jullie horen mijn vader deze vloek uitspreken Soph. OC 1406; met twee gen.:; μευ ἔκλυεν αὐδῆς zij hoorde mijn stemgeluid Od. 10.311; met acc. van zaak:; ἀγγελίην ἔκλυεν hij heeft het bericht gehoord Od. 2.30; uitbr. met perf. betekenis gehoord hebben, weten:; κλυοῦσα παιδὸς over haar zoon gehoord hebbend Soph. Ant. 1182; met AcP.:; νεκροὺς κλύουσα δυσμόρως θανόντας toen zij hoorde dat de doden ongelukkig waren gestorven Aeschl. Sept. 837; met acc. en inf.: ποῦ κλύεις νιν … ἱδρῦσθαι χθονός; waar heb je gehoord dat hij woont? Soph. Tr. 68. luisteren naar, verhoren, met gen.:; οἱ ἔκλυεν ἀρῆς zij verhoorde haar gebed Od. 4.767; gehoor geven, gehoorzamen, met gen.:; κακῶν κλύει φρενῶν zij gehoorzaamt haar slechte geest Aeschl. Ag. 1064; met dat.: θυγατρὶ φίλῃ … κλύον zij gaven gehoor aan hun lieve dochter Hes. Th. 474. een... reputatie hebben; met adv.:; ὑπερκόπως κλύειν een overdreven goede naam hebben Aeschl. Ag. 468; κακῶς κλύουσα πρὸς σέθεν omdat ik door jouw toedoen een slechte naam heb Soph. El. 524; met pred.: κλύειν ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος de naam hebben eerder laf te zijn dan moorddadig Aeschl. PV 868.

Russian (Dvoretsky)

κλύω: (impf. ἔκλῠον = aor.; imper. aor. 2: sing. κλῦθι - κέκλῠθι, pl. κλῦτε - κέκλῠτε)
1 слышать (θεοῦ αὐδήν и αὐδῆς Hom.; κινάθισμα Aesch.; οἷα λέγει Arph.): κ. τινός Hom., Soph. слышать кого-л.; κέκλυτέ μευ μῦθον Ἀλεξάνδροιο Hom. послушайте в моей передаче (досл. от меня) речь Александра; δεινὸς μὲν ὁρᾶν, δεινὸς δὲ κ. Soph. он страшен и видом, и голосом;
2 praes. - pf. (у)слышать, узнать, знать: κ. τινὰ θανόντα Aesch. узнать, что кто-л. мертв; ὃν κλύεις ὄντα δεσπότην ὅπλων Soph. который, ты знаешь, является обладателем оружия (Геракла);
3 внимать, благосклонно выслушивать: κλῦθί μευ, ἀργυρότοξε! Hom. внемли мне, (бог) сребролукий!;
4 понимать, усваивать: κλῦθι ἰδών ἀΐων τε Hes. смотри, слушай и вникай;
5 (ср. лат. bene и male audire) иметь репутацию, слыть: τὸ μὴ κ. καλῶς Hom. бесславие, позор; δικαίως κ. Aesch. слыть справедливым; κακῶς κ. Soph. иметь дурную славу; κακῶς κ. πρός τινα Soph. быть порицаемым кем-л.; κ. ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Aesch. прослыть скорее робким, чем убийцей.

Greek (Liddell-Scott)

κλύω: Ἡσ. Ἔργ. καὶ Ἡμ. 724, Τραγ.· παρατ. ἔκλυον μετὰ σημασ. ἀορ., Ἐπικ. κλύον, Ἰλ.· ἀόρ. προστ. κλῦθι, κλῦτε, Ὁμ. καὶ Τραγ., παρ’ Ὁμ. ὡσαύτως μετ’ Ἐπικ. ἀναδιπλ. κέκλῠθι, κέκλῠτε, ὡς εἰ ἐκ ῥήμ. κλῦμι. (Ἐκ τῆς √ΚΛΥ παράγεται καὶ τὸ κλυτός· πρβλ. Σανσκρ. ←ru (audire), ←ravas (gloria)· Λατ. clu-o, clu-eo, cli-ens, in-cly-tus· Γοτθ. hliu-ma (ἀκοή)· Ἀρχ. Σκανδιν. hjod, Ἀγγλο-Σαξον. hleodor, Ἀρχ. Γερμ. hlut (laut, loud)· ― ἴσως ὡσαύτως ἀκροάομαι καὶ glor-ia, πρβλ. κλώζω καὶ glocio). ῠ, πλὴν ἐν τῇ προστ. κλῦθι καὶ κλῦτε. Ἀκριβῶς ὡς τὸ ἀκούω, Ὅμ., κτλ. (Ἀριστοφ. Βάτρ. 1174), σχεδὸν ἀποκλειστ. Ἐπικ. καὶ Τραγ. (διότι οἱ Κωμ. ποιηταὶ μεταχειρίζονται αὐτὸ μόνον ἐν παρῳδουμένοις τραγ. χωρίοις, Ἀριστοφ. Ὄρν. 407, 416, Φερεκρ. ἐν «Χείρωνι» 1). ― Συντάσσεται ὡς τὸ ἀκούω, μετὰ γεν. προσ. καὶ αἰτ. πράγμ., ἀκούω τι παρά τινος, κέκλυτέ μευ... μῦθον Ἀλεξάνδρου Ἰλ. Γ. 86, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 235, κτλ.· τι ἔκ τινος Ὀδ. Τ. 93· τι πρός τινος Σοφ. Ο. Τ. 429· ― συχνότερον, μόνον μετὰ γεν. προσ., Ἰλ. Ο. 300, κτλ.· ὅτε κατὰ τὸ πλεῖστον προστίθεται μετοχή, οὐκ ἔκλυον αὐδήσαντος Ἰλ. Κ. 47, Ὀδ. Δ. 505, πρβλ. Σοφ. Ο. Κ. 1406, 1642· οὕτω καὶ μετ’ αἰτ. πράγματος μόνον, ἔκλυον αὐδὴν Ὀδ. Ξ. 89, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 124, 588, κτλ.· ὡσαύτως μετὰ γεν. πράγμ., θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Ὀδ. Κ. 311· θεὰ δὲ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς Δ. 767· κέκλυτέ μευ μύθων Μ. 271, κτλ.· ― μετὰ γεν. τοῦ ἀντικειμένου, ἀκούω περί τινος προσώπου ἢ πράγματος, κλύων σοῦ δεῦρ’ ἀφίξεται ταχὺς Σοφ. Ο. Κ. 307, Ἀντ. 1182· μετὰ μετοχ., ἀκούω ὅτι..., κλ. τινὰ θανόντα Αἰσχύλ. Θήβ. 837· ὃν κλύεις... ὄντα δεσπότην Σοφ. Φιλ. 261, πρβλ. 427· σπανιώτερον μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., ποῦ κλύεις νιν... ἱδρῦσθαι; ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 68· κλ. ὁθούνεκα, ἀκούω ὅτι..., ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1307· ― οἱ Τραγ. ὡσαύτως μεταχειρίζονται τὸν ἐνεστ. ὡς πρκμ., ἔχω ἀκούσει ἢ μάθει, γνωρίζω, Σοφ. Ο. Τ. 305, Φιλ. 261, Τρ. 422, 425· λόγῳ κλ. Εὐρ. Ἱππ. 1004· ― ἀπολ. κατὰ μετοχ., κλύοντες οὐκ ἤκουον Αἰσχύλ. Πρ. 448, πρβλ. Σοφ. Ἀντ. 691, κτλ. 2) καθόλου, παρατηρῶ, ἐννοῶ, μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί, αὐτοὶ πρὸ πάντων γνωρίζουσι (πρβλ. Ἰλ. Ν. 734), Ὀδ. Ζ. 185· κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε Ἡσιόδ. Ἔργ. καὶ Ἡμ. 9· πρβλ. ἀΐω, ἐπαΐω. ΙΙ. δίδω ἀκρόασιν εἴς τι, ἀκροῶμαι, προσέχω, τινὸς Ὅμ., κτλ.· ἡ προστ. ἰδίως ἐν χρήσει ἐπὶ προσευχῶν, ἐπάκουσόν μου, πρόσσχες εἰς ἐμέ, κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξε Ἰλ. Α. 37· κέκλυτέ μευ, πάντες τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαινα Θ. 5· (ἐν τούτοις τοῖς χωρίοις ἐνίοτε εὕρηται ἡ δοτ. μοι ὡς διάφ. γραφ.)· μετὰ δοτ., δίδω προσοχήν, προσέχω, ἀκροῶμαι, συναινῶ, ὑπακούω, οἱ δὲ θυγατρὶ φίλῃ μᾶλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο Ἡσιόδ. Θ. 474, Θέογν. 13, Σόλων 5. 2· ― οὕτω καὶ παρὰ Τραγ. μετὰ γεν., κακῶν κλ. φρενῶν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1064, πρβλ. Ἱκέτ. 718, Σοφ. Αἴ. 1352, Ο. Κ. 740, κτλ. ΙΙΙ. Παρὰ Τραγ. ὡς τὸ ἀκούω ΙΙΙ, καλοῦμαι, γίνεται λόγος περὶ ἐμοῦ, μετ’ ἐπιρρ., κλύειν εὖ, ἐπαινεῖσθαι, ἐγκωμιάζεσθαι, εὖ ἢ κακῶς κλ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 469· κακῶς κλύουσαν, κατηγορουμένην, Σοφ. Τρ. 721· πρός τινος ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 524· κλύειν δικαίως μᾶλλον ἢ πρᾶξαι θέλεις Αἰσχύλ. Εὐμ. 430· ὡσαύτως μετ’ ὀνόματος, κλ. ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 868.

English (Autenrieth)

ipf., w. aor. signif., ἔκλυον, κλύον, ἔκλυε, aor. 2 imp. κλῦθι, κλῦτε, redupl. κέκλυθι, κέκλυτε: hear, esp. hear willingly, hearken to prayer or entreaty; hence very often the imp., κλῦθί μευ, ἀργυρότοξε, κέκλυτέ μευ μύθων, Α 3, Od. 10.189; also implying obedience, τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο, Η 3, Od. 3.477; w. participle, ἔκλυον αὐδήσαντος, Il. 10.47; freq. w. acc. of thing heard.

English (Slater)

κλύω (ᾰ but ῦ impv. aor. and pres.) hear, attend to Χάριτες, κλῦτ, ἐπεὶ εὔχομαι (O. 14.5) εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλᾰειν (P. 1.90) “κέκλᾰτε, παῖδες” (P. 4.13) ἔπταξαν δ' ἀκίνητοι σιωπᾷ ἥροες ἀντίθεοι πυκινὰν μῆτιν κλᾰοντες (P. 4.58) ἀλλὰ παρθένοι γάρ, ἴσθ' ὅτι, Μοῖσαι, πάντα, κλῦτε νῦν (“erhört meine Bitte” und nicht “hört zu.” Radt) Πα.… κλῦθ, Ἀλαλά, Πολέμου θύγατερ (i. e. κλῦθι) fr. 78. 1.

Greek Monolingual

κλύω (Α)
1. ακούω (α. «πάντα γὰρ εὖ ᾔδησθ', ἐπεὶ ἐξ ἐμεῡ ἔκλυες αὐτῆς», Ομ. Οδ.
β. «οὐ γάρ πω ἰδόμην, οὐδ' ἔκλυον αὐδήσαντος», Ομ. Ιλ.
γ. «ἠέ τιν' ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυεν ἐρχομένοιο» Ομ. Οδ.)
2. μαθαίνω για κάποιον ή για κάτι, πληροφορούμαι (α. «αἱμοσταγεῖς νεκροὺς κλύουσα δυσμόρως θανόντας», Αισχύλ.
β. «κεῖνος, ὅν κλύεις ἴσως τῶν Ἡρακλείων ὄντα δεσπότην ὅπλων», Σοφ.)
3. έχω μάθει, γνωρίζω («εἴ τι μὴ κλύεις τῶν ἀγγέλων», Σοφ.)
4. δίνω προσοχή, ακούομαι («οἱ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πύθοντο», Ομ. Ιλ.)
5. παρατηρώ, αντιλαμβάνομαι («κλῡθι ἰδὼν ἀΐων τε», Ησίοδ.)
6. εισακούω την προσευχή κάποιου («κλῡθί μευ, ἀργυρότοξε», Ομ. Ιλ.)
7. υπακούω, πείθομαι σε κάποιον ή σε κάτι («κλύειν τὸν ἐσθλόν ἄνδρα χρὴ τῶν ἐν τέλει», Σοφ.)
8. διαδίδεται για μένα, έχω τη φήμη («κλύειν ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται σε ΙΕ ρίζα kleu- «ακούω». Ο ενεστ. κλύω σχηματίστηκε υποχωρητικά από θεματικό αόρ. ἔ-κλυ-ον (αντίστοιχο του αρχ. ινδ. αορ. śruvam), που με τη σειρά του προήλθε από κάποιον αθέματο αόρ. από τον οποίο σώζονται η μτχ. κλύμενος και η προστ. κλῦθι (αντίστοιχη της αρχ. ινδ. śrudhi), που προήλθε από μετρική έκταση ενός. τ. κλύθι. Αντίστοιχοι τ. υπάρχουν και για το ρηματ. επίθ. κλυτός, όπως το αρχ. ινδ. śrutά- «αυτός που έχει ακουστεί» και το λατ. in-clu-tus «ξακουστός». Όλοι οι ανωτέρω τ. εμφανίζουν τη συνεσταλμένη βαθμίδα Klu- (κλυ-) της ΙΕ ρίζας. Η απαθής βαθμίδα kleu- απαντά στο ρηματ. επίθ. κλειτός (< κλεF-ετός) καθώς και στο κλέος. Το ρ. κλύω αντικατέστησαν νωρίς άλλα ρ., όπως είναι τα ακούω, πυνθάνομαι.
ΠΑΡ. κλυτός.
ΣΥΝΘ. αρχ. εισκλύω, επικλύω, κατακλύω, παρακλύω, προκλύω, υποκλύω].

Greek Monotonic

κλύω: αόρ. βʹ ἔκλυον, Επικ. κλύον· προστ. (όπως αν προερχόταν από το κλῦμι) κλῦθι, κλῦτε, Επικ. αναδιπλ. κέκλῠθι, κέκλῠτε·
I. 1. ακούω, σε Όμηρ. κ.λπ.· κλύειν τίτινος, ακούω κάτι από κάποιον, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.· έπειτα, κλύειν τινός, τον ακούω, στο ίδ.· κλ. τι, το ακούω, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.· με γεν. αντικειμ., ακούω για κάποιον ή για κάτι, σε Σοφ.
2. αντιλαμβάνομαι γενικά, γνωρίζω, σε Ομήρ. Οδ., Ησίοδ.
II. παρακολουθώ, προσέχω, ακούω, τινός, σε Όμηρ. κ.λπ.· η προστ. χρησιμ. ιδίως στις ικεσίες, (επ)άκουσέ με, κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξε, σε Ομήρ. Ιλ.· κέκλυτέ μευ, θεοί, στο ίδ.· επίσης με δοτ., ακούω, υπακούω, υποτάσσομαι, σε Ησίοδ. κ.λπ.
III. στους Τραγ. όπως το ἀκούω V, αποκαλούμαι ή συζητιέμαι καθ' αυτόν τον τρόπο, με επίρρ. εὖ ή κακῶς κλύειν.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: hear, understand, obey (Il.), also (with εὖ, κακῶς) have the name (trag.) (Hes. Op. 726)
Other forms: Aor. ἔκλυον (Il.), athematic forms: ipv. κλῦθι, -τε (Hom., Pi., trag.), κέκλυθι, -τε (Hom.), also κέκλυκε (Epich. 190; s. below), ptc. κλύμενος famous (Antim., Theoc.), usually PN Κλύμενος, Κλυμένη (Hom.).
Compounds: rarely with prefix as ἐπι-, ὑπο-,
Derivatives: κλυτός m., also f. (s. Schwyzer-Debrunner 32 n. 5) famous (Il.), often as 1. member, e. g. κλυτό-τοξος with famous bow (of Apollon), κλυτό-πωλος with famous foals (of Hades; cf. Thieme Studien 48ff.); also Κλυται-μήστρα, -ρη (Il.), with 2. member to μήστωρ, 1. member reshaped after Κραται-, Παλαι- a. o.; Schwyzer 448, Sommer Nominalkomp. 147 w. n. 1. - With other ablaut κλειτός famous (Hom., Pi.) from *κλεϜετός; s. below.
Origin: IE [Indo-European] [605] *ḱleu- hear
Etymology: The thematic root-aorist ἔκλυον, to which the present κλύω is an innovation, agrees with Skt. aorist śruvam, grew like this from an older athematic aorist, which can still be seen in ipv. κλῦθι, -τε and the ptc. κλύμενος. To κλῦθι (in Hom. alway at verse beginning), with metrical lengthening for *κλύ-θι, Skt. śru-dhi is an exact comparandum; an innovation is κλῦτε (not for *κλεῦ-τε = Skt. śró-ta (details in Schwyzer 800 n. 6). Reduplicated κέ-κλυ-θι, -τε can be an innovation after τέ-τλα-θι a. o. (s. on ἱλάσκομαι; diff. Schwyzer 804 with Schulze Q. 391ff.); on the hapax κέκλυκε (Epich.) ibd. 799 n. 2. - κλυτός too has agreements outside Greek, in several languages, e. g. Skt. śrutá- heard, Lat. in-clutus famous, Arm. lu known, OIr. cloth n. fame, IE. *ḱlu-tó-; (not here Germ., e. g. OHG hlūt loud). - The full grade eu can be seen in the athematic root-aorist, Skt. á-śrav-am, 3. sg. á-śro-t; here *κλεϜετός > κλειτός (cf. Schwyzer 502) and the old verbal noun κλέ(Ϝ)ος, s. v. - The other languages present many forms, e. g. the old nu-present in Skt. śr̥-ṇó-ti, Av. surunaoiti; note Lat. cluēre be called. Further there is the denominative κλέω celebrate, praise, s. κλέος. - More forms Pok. 605ff., W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. clueō, Feist Vgl. Wb. d. got. Spr. s. hliuma.

Middle Liddell

I. to hear, Hom., etc.; κλύειν τί τινος to hear a thing from a person, Il., etc.; then, κλύειν τινος to hear him, Il.; κλ. τι to hear it, Od., etc.:—c. gen. objecti, to hear of a person or thing, Soph.
2. to perceive generally, know, Od., Hes.
II. to give ear to, attend to, τινός Hom., etc.; the imperat. is esp. used in prayers, give ear to me, hear me, κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξε Il.; κέκλυτέ μευ, θεοί Il.:—also c. dat. to listen to, obey, Hes., etc.
III. in Trag. like ἀκούω V. to be called or spoken of so and so, with an adv., εὖ or κακῶς κλύειν.

Frisk Etymology German

κλύω: (seit Hes. Op. 726),
{klúō}
Forms: Aor. ἔκλυον (seit Il.), daneben athematische Formen: Ipv. κλῦθι, -τε (Hom., Pi., Trag.), κέκλυθι, -τε (Hom. u. a.), auch κέκλυκε (Epich. 190; vgl. unten), Ptz. κλύμενος berühmt (Antim., Theok.), gew. PN Κλύμενος, Κλυμένη (Hom. usw.),
Grammar: v.
Meaning: vernehmen, Kunde bekommen, hören, gehorchen (ep. poet. seit Il.), auch (mit εὖ, κακῶς u. ä.) im Rufe stehen (Trag.).
Composita: vereinzelt mit Präfix wie ἐπι-, ὑπο-,
Derivative: Dazu κλυτός m., auch f. (s. Schwyzer-Debrunner 32 A. 5) berühmt (ep. poet. seit Il.), oft als Vorderglied, z. B. κλυτότοξος mit berühmtem Bogen (von Apollon), κλυτόπωλος mit berühmten Fohlen (von Hades; vgl. Thieme Studien 48ff.); auch Κλυταιμήστρα, -ρη (seit Il.), mit Hinterglied zu μήστωρ, Vorderglied umgebildet nach Κραται-, Παλαι- u. a.; Schwyzer 448, Sommer Nominalkomp. 147 m. A. 1 u. Lit. — Mit anderem Ablaut κλειτός berühmt (Hom., Pi.) aus *κλεϝετός; vgl. unten.
Etymology: Der thematische Wurzelaorist ἔκλυον, zu dem das Präsens κλύω als Neubildung getreten ist, stimmt zum aind. Aorist śruvam, ist aber wie dieser aus einem älteren athematischen Aorist erwachsen, der im Ipv. κλῦθι, -τε und im Ptz. κλύμενος noch erkenntlich ist. Zu κλῦθι (bei Hom. immer am Versanfang), mit metrischer Dehnung für *κλύθι, bietet aind. śru-dhí ein genaues Gegenstück; dazu als Neubildung κλῦτε, vielleicht für *κλεῦτε = aind. śró-ta (Einzelheiten bei Schwyzer 800 A. 6). Das reduplizierte κέκλυθι, -τε läßt sich als Neubildung nach τέτλαθι u. a. (s. zu ἱλάσκομαι) erklären (anders Schwyzer 804 mit Schulze Q. 391ff.); zum einmaligen κέκλυκε (Epich.) ebd. 799 A. 2. — Auch κλυτός hat außergriechische Entsprechungen, u. zw. in mehreren Sprachen, z. B. aind. śrutá- gehört, lat. in-clutus berühmt, arm. lu kund, air. cloth n. Ruhm, idg. *ḱlŭ-tó-; daneben mit langem ū (als Schwundstufe einer zweisilbigen Wurzelform?), germ., z. B. ahd. hlūt laut; mit altem eu-Diphthong awno. hljōð n. das Gehörte, das Zuhören, Laut, Stille (idg. *ḱléu-to-m). — Die Hochstufe eu tritt noch bei dem athematischen Wz.-aorist zutage, aind. á-śrav-am, 3. sg. á-śro-t (wäre gr. *ἔκλεϝα, *ἔκλευ); dazu *κλεϝετός > κλειτός (vgl. Schwyzer 502) und das alte Verbalnomen κλέ(ϝ)ος, s. d. — Die übrigen Sprachen bieten eine Menge, z. T. erheblich voneinander abweichender Formen; es sei hier nur an das alte nu-Präsens in aind. śr̥-ṇó-ti, aw. surunaoiti und an das auch semantisch neugestaltete lat. cluēre genannt werden erinnert. Zu bemerken noch das Denominativum κλέω rühmen, preisen, s. κλέος. Im Griechischen wurde, wie die ähnlichen Bildungen in anderen Sprachen, ἔκλυον, κλύω von anderen Ausdrücken (ἀκούω, πυνθάνομαι) stark zurückgedrängt und hat sich nur in der poetischen Sprache behaupten können. — Weitere Formen mit sehr reicher Lit. bei Bq s. κλέ(ϝ)ω, WP. 1, 494f., Pok. 605ff., W.-Hofmann und Ernout-Meillet s. clueō, Feist Vgl. Wb. d. got. Spr. s. hliuma.
Page 1,877-878

Mantoulidis Etymological

(=ἀκούω, ἐγκωμιάζομαι). Ἔχει σχέση μέ τό κλείω -κλέω (=ἐγκωμιάζω).
Παράγωγα: κλυτός (=ξακουστός), περικλυτός.