quis: Difference between revisions
Δούλου γὰρ οὐδὲν χεῖρον οὐδὲ τοῦ καλοῦ → Res nulla servo peior est, etiam bono → Ein Sklave ist das schlechteste, selbst wenn er gut
(3_11) |
(3) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=(1) [[quis]]<sup>1</sup>, [[quid]], Pron. interrog., I) in der direkten [[Frage]]: A) subst. = [[wer]]? [[was]]? [[quis]] clarior Themistocle? Cic.: [[cuius]] es? wem gehörst du an? Ter.: [[quis]] [[homo]] est? [[wer]] da? Ter.: [[quis]] tu? [[wer]] da? Cic.: [[ebenso]] [[als]] Femin., [[quis]] [[illaec]] est, [[quae]] lugubri succincta est stolā? Enn. fr. scen. 386: [[quis]] tu es, [[mulier]], [[quae]] me insueto nuncupasti nomine? Pacuv. tr. 239; u. so Plaut. aul. 170; Epid. 533: [[quis]] ea est, [[quam]] [[vis]] ducere uxorem, Plaut. – Bes. [[quid]], a) subst., [[was]]? [[quid]] [[iam]]? [[wieso]] [[denn]]? [[warum]] [[denn]]? Plaut.: [[quid]] tum? [[was]] [[dann]] [[weiter]]? [[was]] folgt [[daraus]]? Cic.: so [[quid]] [[nunc]]? Plaut. (s. Brix Krit. Anh. zu Plaut. mil. 341): [[quid]] est? [[was]] ist [[denn]] [[los]]? Plaut.: [[quid]] [[igitur]] est? [[wie]] steht es [[also]]? Cic. – [[quid]] eo? [[was]] will er [[damit]]? Ter.: [[quid]] tu [[huc]] (sc. venis)? Cic. de fin. 3, 8. – [[quid]] [[mihi]] ad defendendum dedisti, [[bone]] [[accusator]]? [[quid]] hisce [[autem]] ad suspicandum? Cic. – [[quis]] erit. [[quin]] malit decumanis tuis dare [[quod]] poposcerint? Cic. Verr. 3, 34: [[quis]] est omnium [[eis]] moribus, [[quin]] divitiis et sumptibus, [[non]] probitate [[neque]] industriā cum maioribus [[suis]] contendat? Sall. Iug. 4, 7. – m. Genet., [[was]]? = [[wieviel]]? [[quid]] hominum, Ter.: [[quid]] rerum, Ter.: [[quid]] pictarum tabularum, Cic.: sciturum, [[quid]] [[eius]] sit, [[wieviel]] [[daran]] [[sei]], Cic. – b) adv.: α) [[wie]]? [[was]]? zum Ausdrucke der [[Verwunderung]] u. [[des]] Unwillens (s. Brix Plaut. mil. 316), [[quid]]? eundem destituisti? Cic.: [[quid]]? [[quod]], [[was]] soll [[man]] [[sagen]], daß usw., Cic.: [[häufig]] zu steigernden Übergängen dienend, ja [[sogar]], [[ferner]], [[noch]] [[mehr]], Cic.: [[quid]]? si, [[wie]]? [[wenn]], Cic. u. Ter. – β) [[warum]]? [[wozu]]? [[quid]] venisti, Plaut.: [[sed]] [[quid]] [[argumentor]]? Cic.: [[dafür]] [[auch]] in [[quid]]? [[warum]]? Sen.: dah. [[quid]] [[ita]], [[warum]] das? [[wieso]]? Cic.: [[quid]] ni? [[warum]] [[nicht]]? Ter. u. Cic.: [[auch]] getrennt, [[quid]] [[ego]] ni [[ita]] censeam? Plaut. mil. 1120: [[quid]] illam ni abducat? Ter. adelph. 662: [[auch]] pleonastisch [[non]] [[dabei]], [[quidni]] [[non]] permittam? Sen. ep. 52, 10. – B) adi., 1) = [[wer]]? [[was]]? [[quae]] [[haec]] [[anus]] est, Ter. – 2) = [[was]] [[für]] [[ein]], eine, -[[ein]], [[quid]] est [[tibi]] [[nomen]], [[wie]] heißest du, Plaut.: [[quid]] videtur [[tibi]] [[hoc]] [[mancipium]], Ter.: [[quid]] mulieris habes, [[was]] [[für]] eine [[Frau]] hast du, Ter.: [[quid]] negotii est? [[was]] ist [[denn]] [[los]]? Plaut.: [[quid]] [[hoc]] [[rei]] est? [[was]] bedeutet das? Curt.: [[quis]] [[videor]], [[wie]] komme [[ich]] dir [[vor]], Ter. – II) in der indirekten [[Frage]]: A) subst. = [[wer]], [[was]], [[quis]] sim, ex eo, quem ad te [[misi]], cognosces, Sall.: in verschlungenen Fragen, considera, [[quis]] quem fraudasse dicatur, [[wer]] und wen er betrogen [[haben]] soll, Cic. – B) adi. = [[was]] [[für]] [[ein]], eine, -[[ein]], rogitat, [[quis]] [[vir]] esset, Liv.: so [[auch]] [[quid]] m. Genet., [[quid]] hominis sit, [[was]] er [[für]] [[ein]] [[Mensch]] [[sei]], Cic. – / Archaist. Nom. Plur. [[ques]], Pacuv. tr. 221 u. [[ques]], Genet. [[quium]], [[Cato]] [[nach]] Serv. Verg. Aen. 1, 95.<br />'''(2)''' [[quis]]<sup>2</sup>, [[qua]] od. [[quae]], [[quid]], Pronom. indef., irgendeiner, irgendwer, [[irgend]] [[etwas]] ([[oft]] [[auch]] [[durch]] [[man]] zu [[geben]]), [[bes]]. [[nach]] si, [[nisi]], [[nam]], ne etc., I) subst.: potest [[quis]], cum divinationem habeat, errare [[aliquando]], Cic.: si [[quis]] [[quid]] rumore acceperit, [[uti]] ad magistratum deferat [[nec]] cum [[quo]] [[alio]] communicet, Caes.: ne [[quid]] [[nimis]], Ter. – II) adi.: [[iam]] [[quis]] [[forsitan]] [[hostis]] haesura in nostro [[tela]] gerit [[latere]], Tibull.: si [[qua]] [[tibi]] venerit [[hereditas]], Cic.<br />'''(3)''' quīs<sup>3</sup> = quibus, s. 1. quī. | |georg=(1) [[quis]]<sup>1</sup>, [[quid]], Pron. interrog., I) in der direkten [[Frage]]: A) subst. = [[wer]]? [[was]]? [[quis]] clarior Themistocle? Cic.: [[cuius]] es? wem gehörst du an? Ter.: [[quis]] [[homo]] est? [[wer]] da? Ter.: [[quis]] tu? [[wer]] da? Cic.: [[ebenso]] [[als]] Femin., [[quis]] [[illaec]] est, [[quae]] lugubri succincta est stolā? Enn. fr. scen. 386: [[quis]] tu es, [[mulier]], [[quae]] me insueto nuncupasti nomine? Pacuv. tr. 239; u. so Plaut. aul. 170; Epid. 533: [[quis]] ea est, [[quam]] [[vis]] ducere uxorem, Plaut. – Bes. [[quid]], a) subst., [[was]]? [[quid]] [[iam]]? [[wieso]] [[denn]]? [[warum]] [[denn]]? Plaut.: [[quid]] tum? [[was]] [[dann]] [[weiter]]? [[was]] folgt [[daraus]]? Cic.: so [[quid]] [[nunc]]? Plaut. (s. Brix Krit. Anh. zu Plaut. mil. 341): [[quid]] est? [[was]] ist [[denn]] [[los]]? Plaut.: [[quid]] [[igitur]] est? [[wie]] steht es [[also]]? Cic. – [[quid]] eo? [[was]] will er [[damit]]? Ter.: [[quid]] tu [[huc]] (sc. venis)? Cic. de fin. 3, 8. – [[quid]] [[mihi]] ad defendendum dedisti, [[bone]] [[accusator]]? [[quid]] hisce [[autem]] ad suspicandum? Cic. – [[quis]] erit. [[quin]] malit decumanis tuis dare [[quod]] poposcerint? Cic. Verr. 3, 34: [[quis]] est omnium [[eis]] moribus, [[quin]] divitiis et sumptibus, [[non]] probitate [[neque]] industriā cum maioribus [[suis]] contendat? Sall. Iug. 4, 7. – m. Genet., [[was]]? = [[wieviel]]? [[quid]] hominum, Ter.: [[quid]] rerum, Ter.: [[quid]] pictarum tabularum, Cic.: sciturum, [[quid]] [[eius]] sit, [[wieviel]] [[daran]] [[sei]], Cic. – b) adv.: α) [[wie]]? [[was]]? zum Ausdrucke der [[Verwunderung]] u. [[des]] Unwillens (s. Brix Plaut. mil. 316), [[quid]]? eundem destituisti? Cic.: [[quid]]? [[quod]], [[was]] soll [[man]] [[sagen]], daß usw., Cic.: [[häufig]] zu steigernden Übergängen dienend, ja [[sogar]], [[ferner]], [[noch]] [[mehr]], Cic.: [[quid]]? si, [[wie]]? [[wenn]], Cic. u. Ter. – β) [[warum]]? [[wozu]]? [[quid]] venisti, Plaut.: [[sed]] [[quid]] [[argumentor]]? Cic.: [[dafür]] [[auch]] in [[quid]]? [[warum]]? Sen.: dah. [[quid]] [[ita]], [[warum]] das? [[wieso]]? Cic.: [[quid]] ni? [[warum]] [[nicht]]? Ter. u. Cic.: [[auch]] getrennt, [[quid]] [[ego]] ni [[ita]] censeam? Plaut. mil. 1120: [[quid]] illam ni abducat? Ter. adelph. 662: [[auch]] pleonastisch [[non]] [[dabei]], [[quidni]] [[non]] permittam? Sen. ep. 52, 10. – B) adi., 1) = [[wer]]? [[was]]? [[quae]] [[haec]] [[anus]] est, Ter. – 2) = [[was]] [[für]] [[ein]], eine, -[[ein]], [[quid]] est [[tibi]] [[nomen]], [[wie]] heißest du, Plaut.: [[quid]] videtur [[tibi]] [[hoc]] [[mancipium]], Ter.: [[quid]] mulieris habes, [[was]] [[für]] eine [[Frau]] hast du, Ter.: [[quid]] negotii est? [[was]] ist [[denn]] [[los]]? Plaut.: [[quid]] [[hoc]] [[rei]] est? [[was]] bedeutet das? Curt.: [[quis]] [[videor]], [[wie]] komme [[ich]] dir [[vor]], Ter. – II) in der indirekten [[Frage]]: A) subst. = [[wer]], [[was]], [[quis]] sim, ex eo, quem ad te [[misi]], cognosces, Sall.: in verschlungenen Fragen, considera, [[quis]] quem fraudasse dicatur, [[wer]] und wen er betrogen [[haben]] soll, Cic. – B) adi. = [[was]] [[für]] [[ein]], eine, -[[ein]], rogitat, [[quis]] [[vir]] esset, Liv.: so [[auch]] [[quid]] m. Genet., [[quid]] hominis sit, [[was]] er [[für]] [[ein]] [[Mensch]] [[sei]], Cic. – / Archaist. Nom. Plur. [[ques]], Pacuv. tr. 221 u. [[ques]], Genet. [[quium]], [[Cato]] [[nach]] Serv. Verg. Aen. 1, 95.<br />'''(2)''' [[quis]]<sup>2</sup>, [[qua]] od. [[quae]], [[quid]], Pronom. indef., irgendeiner, irgendwer, [[irgend]] [[etwas]] ([[oft]] [[auch]] [[durch]] [[man]] zu [[geben]]), [[bes]]. [[nach]] si, [[nisi]], [[nam]], ne etc., I) subst.: potest [[quis]], cum divinationem habeat, errare [[aliquando]], Cic.: si [[quis]] [[quid]] rumore acceperit, [[uti]] ad magistratum deferat [[nec]] cum [[quo]] [[alio]] communicet, Caes.: ne [[quid]] [[nimis]], Ter. – II) adi.: [[iam]] [[quis]] [[forsitan]] [[hostis]] haesura in nostro [[tela]] gerit [[latere]], Tibull.: si [[qua]] [[tibi]] venerit [[hereditas]], Cic.<br />'''(3)''' quīs<sup>3</sup> = quibus, s. 1. quī. | ||
}} | |||
{{LaEn | |||
|lnetxt=quis qua/quae, quid (qua/quae P N) PRON INDEF :: anyone/anybody/anything; whoever you pick; something (or other); any (NOM S)<br />quis quis quis, quid (quae P N) PRON INTERR :: who/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of? | |||
}} | }} | ||
Revision as of 05:55, 28 February 2019
Latin > English (Lewis & Short)
quis: quid (old
I nom. plur. QVES, S. C. Bacch.), pron. interrog. [Sanscr. kis, in nakis = nemo; Gr. τίς], who? which? what? what man? (while qui, quae, quod, interrog. is used adject.; for exceptions, v. qui and infra.—Quis is properly used only of more than two; uter, which of two?
v. infra).
I Masc. and fem. quis; lit.,
A As subst., in a direct question.
1 Of males: unde es? cujus es? whose are you? to whom do you belong? Plaut. Truc. 2, 7, 44: Da. Quis homo est? Pa. Ego sum Pamphilus, who is there? Ter. And. 5, 6, 1: quis clarior in Graeciā Themistocle? quis potentior? Cic. Lael. 12, 42; id. de Or. 3, 34, 137: quis Dionem doctrinis omnibus expolivit? non Plato? id. ib. 3, 34, 139.—
2 Quis, of females, as subst. and adj. (ante- and post-class.): et quis illaec est, quae? etc., Enn. ap. Non. 198, 3 (Trag. v. 133 Vahl.): quis tu es mulier, quae? etc., Pac. ap. Non. 197, 33; cf. Varr. L. L. 6, § 60 Müll.: quis ea est, quam? etc., who is she? Plaut. Aul. 2, 1, 48: quis haec est? id. Pers. 2, 2, 18: quis illaec est mulier, quae? etc., id. Ep. 4, 1, 6: sed haec quis mulier est? id. Truc. 1, 1, 76: quis nostrarum fuit, Caecil. ap. Gell. 2, 23: quis haec est simia? Afran. ap. Charis. 1, p. 84.—
B As adj.
1 Absol., what? i. e. what sort of a person or thing? quis videor? Cha. Miser aeque atque ego, in what state or condition do I seem? what do you think of me now? Ter. And. 4, 2, 19: quis ego sum? aut quae in me est facultas? Cic. Lael. 5, 17. —
2 With nouns.
(a) With words denoting a person (class.): quis eum senator appellavit, Cic. Cat. 2, 6, 12: quis gracilis puer, Hor. C. 1, 5, 1.—
(b) In gen. (in Cic. only before a vowel, for qui): quis color, Verg. G. 2, 178: quisve locus, Liv. 5, 40: quod caedis initium? quis finis? Tac. A. 1, 48: quis esset tantus fructus? Cic. Lael. 6, 22. —
II In neutr.
A Lit.
1 In simple constr.: quid dicam de moribus facillimis, Cic. Lael. 3, 11: quid est judicium corrumpere, si hoc non est? what is bribing the court, if this be not? id. Verr. 1, 10, 28: quid ais? quid tibi nomen est? Plaut. Am. 1, 1, 208.—
2 With gen. partit., what? i. e. what sort of? what kind of a? quid mulieris Uxorem habes? what sort of a woman have you for a wife? Ter. Hec. 4, 4, 21: quid illuc est hominum secundum litus? what is that knot of people? Plaut. Rud. 1, 2, 60: quid caelati argenti, quid stragulae vestis, quid pictarum tabularum ... apud illum putatis esse? Cic. Rosc. Am. 46, 133; cf. esp.: hoc enim, quis homo sit, ostendere est, non quid homo sit, dicere, i. e. to point out an individual, not to define a class, Gell. 4, 1, 12.—
3 Esp. in phrase quid dico? what do I say? in correcting or strengthening the speaker's own expression: Romae a. d. XIIII. Kal. volumus esse. Quid dico? Volumus? Immo vero cogimur, Cic. Att. 4, 13, 1; id. Fam. 5, 15, 2; id. Mil. 28, 76; id. de Or. 2, 90, 365; id. Lig. 9, 26.—
B Transf.
1 Quid? how? why? wherefore? quid? tu me hoc tibi mandasse existimas, ut? etc., Cic. Fam. 2, 8, 1: quid hoc? id. Tusc. 1, 11, 25: quid? eundem nonne destituisti? id. Phil. 2, 38, 99: eloquere, quid venisti? why? wherefore? Plaut. Am. 1, 1, 221: sed quid ego argumentor? quid plura disputo? Cic. Mil. 16, 44. —
2 In quid? wherefore? for what? Sen. Ben. 4, 13, 3. —
3 Quid, with particles: quid, quod? what shall be said to this, that? how is it that? and furthermore, moreover, Cic. Sen. 23, 83; id. Off. 3, 25, 94; id. Ac. 2, 29, 95 et saep.: quid ita? why so? id. N. D. 1, 35, 99: quid ni, also in one word, quidni? why not? (in rhet. questions, while cur non expects an answer); always with subj., Ter. Heaut. 5, 1, 34; Cic. de Or. 2, 67, 73; Sen. Tranq. 9, 3; id. Ira, 1, 6, 1; cf. separated: quid ego ni teneam? Plaut. Ps. 2, 2, 57; Ter. Ad. 4, 5, 28; and pleonastically: quid ni non, Sen. Ep. 52: quid si? how if? Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4: quid si illud addimus, Cic. Lael. 14, 50: quid tum? what then? how then? id. Tusc. 2, 11, 26; Verg. A. 4, 543; id. E. 10, 38; Hor. S. 2, 3, 230: quid ergo, ironically, Caes. B. G. 7, 77; Cic. Fam. 9, 15, 14: quid enim, id. Fin. 2, 19, 62; Liv. 20, 9.—
III In indirect discourse: quis sim, ex eo quem ad te misi, cognosces, Sall. C. 44, 5: rogitat quis vir esset, Liv. 1, 7, 9: videbis, quid et quo modo, Cic. Att. 11, 21, 1: quis quem, who ... whom? who ... the other? considera, quis quem fraudasse dicatur, who is said to have defrauded whom? id. Rosc. Com. 7, 21: quos autem numeros cum quibus misceri oporteat, nunc dicendum est, what ... with what? id. Or. 58, 196: notatum in sermone, quid quo modo caderet, Quint. 1, 6, 16. — Quid with gen.: exponam vobis breviter, quid hominis sit, what sort of a man he is, Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134: sciturum, quid ejus sit, what there is in it, how much of it may be true, id. Att. 16, 4, 3.— Rarely for uter, which of two, whether: incerti quae pars sequenda esset, Liv. 21, 39, 6: proelia de occupando ponte crebra erant, nec qui potirentur, satis discerni poterat, id. 7, 9, 7: ut dii legerent, qui nomen novae urbi daret, id. 1, 6, 4 Weissenb. ad loc.; id. 1, 24, 3; 9, 45, 8; 10, 12, 5; cf.: validior per Germaniam exercitus, propior aput Pannoniam; quos igitur anteferret? Tac. A. 1, 47.
quis: quid,
I pron. indef.
I As subst.
A Alone, any one, any body, any thing; some one, somebody, something: aperite, heus! Simoni me adesse, quis nunciate, Plaut. Ps. 5, 1, 37: simplicior quis, et est, etc., Hor. S. 1, 3, 63: quantum quis damni professus erat, Tac. A. 2, 26: quanto quis clarior, id. H. 3, 58: injuriam cui facere, Cic. Fin. 3, 21, 71.—
B In connection with si, ne, nisi, cum: si te in judicium quis adducat, Cic. Phil. 2, 14, 35: ne cui falso assentiamur, id. Fin. 3, 21, 72: si tecum agas quid, id. Off. 1, 2, 4: si quid in te peccavi ignosce, id. Att. 3, 15, 4: si quis quid de re publicā rumore acceperit, Caes. B. G. 6, 20: si quo usui esse posset, Liv. 40, 26, 8: ne quid nimis, Ter. And. 1, 1, 34: nisi quid existimas, etc., Cic. Fam. 13, 73, 2: neve quis invitam cogeret esse suam, Prop. 1, 3, 30: cum quid, Col. 4, 25.—
II As adj.: jam quis forsitan hostis Haesura in nostro tela gerit latere, Tib. 1, 10, 13.
quīs: for quibus, v. quis and qui.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) quĭs,² quĭd [v. ce mot] :
1 pron. interrog. [direct et indir.], qui : a) [subst.] quis clarior in Græcia Themistocle ? Cic. Læl. 42, qui en Grèce fut plus illustre que Thémistocle ? quis illæc est mulier ? Pl. Epid. 533, qui est cette femme-là ? cf. Aul. 168 ; Pers. 200 ; quis erit quin malit... ? Cic. Amer. 34, y aura-t-il qqn pour ne pas aimer mieux... ? || considera quis quem fraudasse dicatur Cic. Com. 21, [en parl. de deux] examine lequel a trompé, suivant ce qu’on dit, et lequel a été trompé ; quis sim, cognosces Sall. C. 44, 5, tu apprendras qui je suis, mon nom, cf. Cic. Cat. 3, 12 || qqf. exclamatif : Cic. Tusc. 1, 97 || b) adj., quis senator...? Cic. Cat. 2, 12, quel sénateur...? rogitat, quis vir esset Liv. 1, 7, 9, il demande qui il est
2 pron. indéfini, quelqu’un : a) dixerit quis Cic. Off. 3, 76, dirait qqn ; filiam quis habet Cic. Par. 44, qqn a une fille [hypothèse], cf. Cic. Tusc. 4, 35 ; Off. 3, 110 ; b) après si, nisi, ne, cum, num : Cic. Phil. 2, 35 ; Clu. 96 ; ne quis vir clarus... videatur Cic. Prov. 39, pour éviter que quelque homme illustre ne paraisse... ; cum quis Cic. Prov. 5 ; etiamsi quis Cic. Nat. 3, 90 ; num quis... ? Cic. Nat. 3, 87, est-ce que qqn... ? sive quis deus Cic. CM 40, soit qq. dieu ; sive alius quis Cic. de Or. 2, 357, soit qq. autre
3 relatif, généralement indéterminé : nimis homo nihilist, quis piger est Pl. Rud. 920, il est par trop un homme de rien, celui qui est paresseux : dominus vino quid volet faciet Cato Agr. 148, 1, le maître fera de son vin ce qu’il voudra ; qui placebunt aut custodi aut quis... emerit Cato Agr. 145, 1, qui plairont ou au surveillant ou à celui qui aura acheté ; v. Gaffiot, 1930, p. 163. nom. pl. arch. ques Pacuv. 221 ; S. C. Bac. ; pl. n. qua Inscr. ; gén. quium Cat. d. Serv. En. 1, 95.
(2) quīs, dat.-abl. pl. arch. de qui, v. qui.
Latin > German (Georges)
(1) quis1, quid, Pron. interrog., I) in der direkten Frage: A) subst. = wer? was? quis clarior Themistocle? Cic.: cuius es? wem gehörst du an? Ter.: quis homo est? wer da? Ter.: quis tu? wer da? Cic.: ebenso als Femin., quis illaec est, quae lugubri succincta est stolā? Enn. fr. scen. 386: quis tu es, mulier, quae me insueto nuncupasti nomine? Pacuv. tr. 239; u. so Plaut. aul. 170; Epid. 533: quis ea est, quam vis ducere uxorem, Plaut. – Bes. quid, a) subst., was? quid iam? wieso denn? warum denn? Plaut.: quid tum? was dann weiter? was folgt daraus? Cic.: so quid nunc? Plaut. (s. Brix Krit. Anh. zu Plaut. mil. 341): quid est? was ist denn los? Plaut.: quid igitur est? wie steht es also? Cic. – quid eo? was will er damit? Ter.: quid tu huc (sc. venis)? Cic. de fin. 3, 8. – quid mihi ad defendendum dedisti, bone accusator? quid hisce autem ad suspicandum? Cic. – quis erit. quin malit decumanis tuis dare quod poposcerint? Cic. Verr. 3, 34: quis est omnium eis moribus, quin divitiis et sumptibus, non probitate neque industriā cum maioribus suis contendat? Sall. Iug. 4, 7. – m. Genet., was? = wieviel? quid hominum, Ter.: quid rerum, Ter.: quid pictarum tabularum, Cic.: sciturum, quid eius sit, wieviel daran sei, Cic. – b) adv.: α) wie? was? zum Ausdrucke der Verwunderung u. des Unwillens (s. Brix Plaut. mil. 316), quid? eundem destituisti? Cic.: quid? quod, was soll man sagen, daß usw., Cic.: häufig zu steigernden Übergängen dienend, ja sogar, ferner, noch mehr, Cic.: quid? si, wie? wenn, Cic. u. Ter. – β) warum? wozu? quid venisti, Plaut.: sed quid argumentor? Cic.: dafür auch in quid? warum? Sen.: dah. quid ita, warum das? wieso? Cic.: quid ni? warum nicht? Ter. u. Cic.: auch getrennt, quid ego ni ita censeam? Plaut. mil. 1120: quid illam ni abducat? Ter. adelph. 662: auch pleonastisch non dabei, quidni non permittam? Sen. ep. 52, 10. – B) adi., 1) = wer? was? quae haec anus est, Ter. – 2) = was für ein, eine, -ein, quid est tibi nomen, wie heißest du, Plaut.: quid videtur tibi hoc mancipium, Ter.: quid mulieris habes, was für eine Frau hast du, Ter.: quid negotii est? was ist denn los? Plaut.: quid hoc rei est? was bedeutet das? Curt.: quis videor, wie komme ich dir vor, Ter. – II) in der indirekten Frage: A) subst. = wer, was, quis sim, ex eo, quem ad te misi, cognosces, Sall.: in verschlungenen Fragen, considera, quis quem fraudasse dicatur, wer und wen er betrogen haben soll, Cic. – B) adi. = was für ein, eine, -ein, rogitat, quis vir esset, Liv.: so auch quid m. Genet., quid hominis sit, was er für ein Mensch sei, Cic. – / Archaist. Nom. Plur. ques, Pacuv. tr. 221 u. ques, Genet. quium, Cato nach Serv. Verg. Aen. 1, 95.
(2) quis2, qua od. quae, quid, Pronom. indef., irgendeiner, irgendwer, irgend etwas (oft auch durch man zu geben), bes. nach si, nisi, nam, ne etc., I) subst.: potest quis, cum divinationem habeat, errare aliquando, Cic.: si quis quid rumore acceperit, uti ad magistratum deferat nec cum quo alio communicet, Caes.: ne quid nimis, Ter. – II) adi.: iam quis forsitan hostis haesura in nostro tela gerit latere, Tibull.: si qua tibi venerit hereditas, Cic.
(3) quīs3 = quibus, s. 1. quī.
Latin > English
quis qua/quae, quid (qua/quae P N) PRON INDEF :: anyone/anybody/anything; whoever you pick; something (or other); any (NOM S)
quis quis quis, quid (quae P N) PRON INTERR :: who/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of?
