Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

recido

From LSJ

Latin > English

recido recidere, recidi, recasus V INTRANS :: fall/sink back, lapse/relapse/revert; fall to earth; come to naught; rebound on
recido recido recidere, recidi, recisus V TRANS :: cut back/off (to base/tree), prune; cut back/away; get by cutting; curtail

Latin > English (Lewis & Short)

rĕ-cīdo: di, sum, 3, v. a. caedo,
I to cut away, cut down, cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose).
I Lit.: vepres, Cato, R. R. 2, 4; cf.: malleolos ad imum articulum, Plin. 17, 21, 35, § 160: sceptrum imo de stirpe, Verg. A. 12, 208; for which: laurum imā stirpe, Claud. Rapt. Pros. 3, 76 (cf. II.): ceras inanes, empty cells, Verg. G. 4, 241: hirsutam barbam falce, Ov. M. 13, 766: caput, id. ib. 9, 71: immedicabile vulnus Ense recidendum est, id. ib. 1, 191: pollicem alicui, Quint. 8, 5, 12: comas, Mart. 1, 32, 4; cf. capillos, Plin. Ep. 7, 27 fin.: ungues, Plin. 10, 35, 52, § 106: columnas, to hew out, Hor. C. 2, 18, 4: fustes, id. ib. 3, 6, 40: ancile ab omni parte recisum, Ov. F. 3, 377: mella, i. e. to take out, Pall. Jun. 7, 2.— Of persons: cuncti simul ense recisi, cut down, Luc. 2, 194.— Poet.: fulgorem sideribus, to rob the stars of their brightness, Stat. Th. 12, 310: gramina morsu, to devour, Calp. Ecl. 2, 45.—
II Trop. (borrowed from agriculture), to lop off, cut short, retrench, abridge, diminish: perquam multa recidam ex orationibus Ciceronis, Quint. 12, 10, 52; cf. id. 12, 10, 55: inanem loquacitatem, id. 10, 5, 22: ambitiosa ornamenta, Hor. A. P. 447: omne quod ultra Perfectum traheretur, id. S. 1, 10, 69: nationes partim recisas, partim repressas, * Cic. Prov. Cons. 12, 31: mercedes scaenicorum, Suet. Tib. 34 init.: armaturas mirmillonum, to lessen, id. Calig. 55: ornandi potestatem, Quint. 2, 16, 4: facultatem aliter acquirendi, id. 12, 7, 10: impedimenta, to diminish, obviate, Front. Strat. 4, 1, 7; cf. occupationes, Sen. Q. N. 3 praef.: culpam supplicio, Hor. C. 3, 24, 34; cf.: cum magnis parva mineris Falce recisurum simili te, id. S. 1, 3, 123: vitia a stirpe, Claud. ap. Ruf. 1, 56; and: aliquid priscum ad morem, i. e. to reduce within the limits of ancient manners, Tac. A. 3, 53.—Hence, rĕcīsus, a, um, P.a., shortened, abridged; short, brief: opus, Vell. 2, 89, 1: ea recisa in unum librum coartasse, Plin. Ep. 1, 20, 8.—Comp.: tempus recisius (opp. longius), Dig. 47, 21, 2.— Sup. and adv. do not occur.
rĕcĭdo: reccidi (better than recidi; cf. Cic. Rep. 2, 8, 14), cāsum (recasurus, Cic. Att. 4, 16, 12; Suet. Aug. 96; Gai. Inst. 1, 127), 3 (with
I e long, Lucr. 1, 857; 1063; 5, 280; Prop. 4 (5), 8, 44; Ov. M. 6, 212; 10, 18; 180; id. R. Am. 611; Juv. 12, 54; Phaedr. 3, 18, 15 al.; prob., also, Plaut. Men. 3, 2, 54, and Ter. Hec. prol. alt. 39; v. the art. re), v. n., to fall back (class., and very freq., esp. in the trop. signif.; but not found in Virg. or Hor.).
   A Lit.: neque posse e terris in loca caeli Recidere inferiora, Lucr. 1, 1063: quia et recidant omnia in terras et oriantur e terris, Cic. N. D. 2, 26, 66: ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum reccidisse, had sprung back, recoiled, id. Div. 1, 54, 123: quem (discum) libratum in auras Misit ... Recidit in solidam longo post tempore terram Pondus, Ov. M. 10, 180: etiam si recta recciderat (navis), Liv. 24, 34; Prop. 4 (5), 8, 44 et saep.: in collum Benjamin, Vulg. Gen. 45, 14.— Absol.: amictum recidentem, Quint. 11, 3, 162.—
   B Trop., to fall back, return: in graviorem morbum recidere, to relapse, Liv. 24, 29; so alone: ab his me remediis noli in istam turbam vocare, ne recidam, Cic. Att. 12, 21, 5; cf.: (quartanae) ne recidant, Plin. 28, 16, 66, § 228: post interitum Tatii cum ad eum (sc. Romulum) potentatus omnis reccidisset, Cic. Rep. 2, 8, 14: praestat in eandem illam recidere fortunam, id. Sest. 69, 146; cf.: Syracusae in antiquam servitutem recciderunt, Liv. 24, 32 fin.: quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium reccidisse verebatur, Curt. 9, 7, 23: in invidiam, Nep. Alcib. 7, 1.—So freq. of an evil, to fall back, recoil upon any one, esp. upon the author of it: omnes in te istaec recident contumeliae, * Plaut. Men. 3, 2, 54: ut hujus amentiae poena in ipsum familiamque ejus recidat, Cic. Phil. 4, 4, 10: suspicionem in vosmet ipsos recidere, id. Rosc. Am. 29, 79: hunc casum ad ipsos recidere posse demonstrant, * Caes. B. G. 7, 1: quae in adversarios recidunt, Quint. 9, 2, 49: quod in ipsam recidat, Ov. M. 6, 212: consilia in ipsorum caput recidentia, Liv. 36, 29; cf. Curt. 9, 5, 25: periculosa et adversa cuncta in illos recasura, Suet. Aug. 96: in me haec omnia mala recciderunt, Vulg. Gen. 42, 36. —
II (With the idea of cadere predominating.) To fall somewhere, to light upon, happen, occur, = redigi; constr. with ad, in, or an adv. of direction.
   (a)    With ad: ex laetitiā et voluptate ad ludum et lacrimas, Cic. Sull. 32, 91: ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, had sunk to a level with the Aquilii and Vitellii, i. e. had come to be regarded as a traitor, Liv. 2, 7: sinere artem musicam Recidere ad paucos, to fall into the possession of a few, Ter. Hec. prol. alt. 39: tantum apparatum ad nihilum recidere, to come to naught, Cic. Phil. 7, 9, 27: ad nilum, Lucr. 1, 857; Cic. Or. 70, 233: ad nihil, id. Att. 4, 16, 12.—
   (b)    With in, Lucr. 5, 280: quae (tela), si viginti quiessem dies, in aliorum vigiliam consulum reccidissent, Cic. Planc. 37, 90; cf. id. Att. 1, 1, 2; id. Phil. 13, 9, 19: rex ut in eam fortunam recideret, Liv. 44, 31 fin.: omnis impensa in cassum recidat, Col. 4, 3, 5: mundi, In quem reccidimus, quidquid mortale creamur, Ov. M. 10, 18.—
   (g)    With an adv. of direction: huccine tandem omnia recciderunt, ut civis Romanus ... in foro virgis caederetur, Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163: eo regiae majestatis imperium, Liv. 4, 2: eo res, Quint. 2, 10, 3: illuc, ut, etc., Juv. 12, 54: ex quantis opibus quo reccidissent Carthaginiensium res, Liv. 30, 42: pleraque, quo debuerint, reccidisse, id. 25, 31; cf. id. 4, 2: quorsum responsum recidat, Cic. Rosc. Com. 15, 43.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) rĕcĭdō,¹⁰ reccĭdī et rĕcĭdī, rĕcāsum, ĕre (re et cado), intr.,
1 retomber : recidunt omnia in terras Cic. Nat. 2, 66, tout retombe dans la terre ; navis, etiamsi recta recideret Liv. 24, 34, 11, le navire, même s’il retombait droit [dans sa position normale]
2 [fig.] a) in morbum Liv. 24, 29, 3, retomber dans une maladie ; ne recidam Cic. Att. 12, 21, 5, pour éviter une rechute [maladie] ; in eamdem fortunam recidere Cic. Sest. 146, retomber dans les mêmes malheurs ; b) potentatus ad eum recciderat Cic. Rep. 2, 14, le pouvoir était retombé sur lui lui était revenu] ; ut pœna in ipsum recidat Cic. Phil. 4, 10, que le châtiment retombe sur lui-même ; consilia in ipsorum caput recidentia Liv. 36, 29, 8, projets retombant sur la tête de leurs auteurs ; hunc casum ad ipsos recidere posse Cæs. G. 7, 1, 5, [ils montrent] que ce sort peut retomber sur eux-mêmes
3 tomber dans, passer à, en venir à : omnia ex lætitia ad luctum reciderunt Cic. Sulla 91, tout est passé de la joie à la douleur, cf. Liv. 30, 42, 18 ; id puto ad nihil recasurum Cic. Att. 4, 18, 4, je crois que cela n’aboutira à rien, n’aura aucun effet, cf. Cic. Or. 233 ; Phil. 7, 27 ; hucine hæc omnia reciderunt, ut... ? Cic. Verr. 2, 5, 163, est-ce là qu’ont abouti tous ces avantages, [savoir] à ce que...? quorsum recidat responsum tuum, non laboro Cic. Com. 43, le sens de ta réponse, je ne m’en inquiète pas || tomber dans telle, telle époque, coïncider avec : Cic. Att. 1, 1, 2 ; Planc. 90 ; Phil. 13, 19 || tomber en partage : recidere ad paucos Ter. Hec. 39, devenir le privilège de quelques-uns. chez les poètes reccido pour allonger la première syll. : Lucr. 1, 857 ; Ov. M. 6, 212 ; Juv. 12, 54.
(2) rĕcīdō,¹¹ cīdī, cīsum, ĕre (re et cædo), tr.,
1 ôter en coupant, trancher, rogner : vepres Cato Agr. 2, 4, raser les buissons ; pollicem alicui Quint. 8, 5, 12, trancher le pouce à qqn ; ungues Plin. 10, 106, rogner les ongles ; columnæ ultima Africa recisæ Hor. O. 2, 18, 4, des colonnes détachées du fond de l’Afrique ou, [abl. question ubi ] au fond de l’Afrique = taillées dans le marbre d’Afrique ; sceptrum imo de stirpe recisum Virg. En. 12, 208, sceptre détaché du tronc
2 [fig.] retrancher, rogner : inanem loquacitatem Quint. 10, 5, 22, retrancher un vain bavardage ; multa ex orationibus Ciceronis Quint. 12, 10, 52, retrancher beaucoup de choses dans les discours de Cicéron ; eas nationes recisas esse ab eo Cic. Prov. 31, [nous voyons] que ces nations ont eu par lui leur puissance rognée ; aliquid priscum ad morem Tac. Ann. 3, 53, réduire qqch. aux proportions de l’ancien usage.

Latin > German (Georges)

(1) recido1, cidī, cāsūrus, ere (re u. cado), I) zurückfallen, A) eig.: recidunt omnia in terras, Cic.: ramulus in oculum recidit, schnellt-, prallt zurück, Cic.: ea ipsa (saxa) multorum manibus convulsa in eos, qui commoverant, recidebant, Curt.: instabili et lubrico gradu praecipites recidebant, Curt.: (navis) etsi recta reciderat, wieder aufgefallen war, Liv. – B) übtr.: 1) zurückfallen, a) v. Pers., in einen Zustand zurückfallen, -sinken, -versetzt werden, -kommen, in graviorem morbum, Liv.: u. absol. (u. übtr.), ne recidam, damit ich keinen Rückfall bekomme, Cic.: ebenso in eandem imbecillitatem cito, Cels. – in eandem fortunam, Cic.: in antiquam servitutem, Liv. – b) v. Lebl.: α) zurückkommen, wieder eintreten, v. Fieber, Plin. 28, 228. – β) an jmd. zurückfallen, post interitum Tatii cum ad eum (sc. Romulum) potentatus omnis recidisset, Cic. de rep. 2, 14 (Müller schreibt reccidisset). – γ) auf jmd. zurückfallen, jmb. ebenfalls treffen, hunc casum ad ipsos recidere posse, Caes. – bes. auf den Urheber, auf des Urhebers Haupt, omnes in te istaec recident contumeliae, Plaut.: ut huius amentiae poena in ipsum eiusque familiam recidat, Cic.: consilia in ipsorum caput recidentia, Liv. – 2) aus einem besseren Zustande in den entgegengesetzten gleichs. zurück-, zu oder in etwas herabsinken, herabkommen, quam cito illa omnia ex laetitia et voluptate ad luctum et lacrimas reciderunt, Cic.: ex quantis opibus quo recidissent Carthaginiensium res, Liv.: ex liberatore patriae ad Aquilios se recidisse, Liv. – r. ad nihilum, ad nihil, Cic.: in eam fortunam (v. Könige), Liv.: ad hanc fortunam, Auct. b. Hisp.: spes ad querelam recidit, schlägt in Klage um (geht in Kl. über), Phaedr.: ne sineret regiae maiestatis imperium eo recidere, Liv.: eo res ista culpā docentium recidit, ut etc., Quint. – II) hinfallen, A) eig.: humi recidens, auf die Erde hinfallend, Apul. met. 1, 11 extr. – B) übtr.: 1) wohin fallen, geraten, in periculum, Curt.: ad ludibrium, dem Gespötte anheimfallen, Curt.: omnis impensa in cassum recidit, Colum.: quorsum recidat responsum tuum (wie deine A. ausfällt), non magno opere laboro, Cic. Rosc. com. 43. – 2) in eine Zeit hineinfallen, v. Ereignissen, in nostrum annum, Cic.: in aliorum consulum vigiliam, Cic. – 3) jmdm. anheimfallen, jmdm. als Eigentum usw. zufallen, artem musicam recidere in paucos, Ter. Hec. prol. alt. 39: in unum recidit ius omnium, ICt.: recidit in alqm hereditas, ICt. – / re bei den Dichtern lang gemessen und dah. reccido geschr. (Müller schreibt auch Cic. de rep. 2, 14 reccidisset), zB. Lucr. 1, 857. Ov. met. 6, 212. Iuven. 12, 54. – Partiz. Fut. Akt. recāsūrus, Cic. ad Att. 4, 18, 4 (4, 16, 12). Suet. Aug. 96, 2. Gaius inst. 1. § 127 u. 146 a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 584).
(2) recido2, cīdī, cīsum, ere (re u. caedo), I) wegschneiden, abschneiden, abhauen, auschneiden, 1) eig.: a) lebl. Obij.: alci pollicem, Quint.: vepres, ausrotten, Cato: fustes, Hor.: caput, Ov.: ceras inanes, Verg.: columnas, brechen (im Steinbruch), Hor.: vulnus ense, Ov.: gramina morsu, abbeißen, Calp.: e silva hastile, Ov.: sceptrum imo de stirpe, Verg.: inde (= a virili membro) pelliculam, die Vorhaut lostrennen, Porphyr.: ab ignota vultus cervice, die Köpfe absäbeln, Lucan. – b) (poet.) leb. Wesen, niederhauen, coloni cuncti simul ense recisi, Lucan. 2, 194. – 2) übtr., ausrotten, tilgen, beseitigen, nationes, Cic.: culpam supplicio, Hor.: perquam multa ex orationibus eius, streichen, Quint.: quidquid obstat imperio, Curt. – II) verschneiden, A) = beschneiden, 1) eig.: ungues, Plin. u. Curt.: capillos, Plin. ep.: comas, Mart.: barbam falce, stutzen, Ov. (vgl. im Bilde magnis parva falce simili, Hor.): malleolos ad imum articulum, Plin.: arbores usque ad medullam securibus, behauen, Pallad. – 2) übtr., beschneiden, verkürzen, beschränken, ambitiosa ornamenta, Hor.: mirmillonum armaturas, Suet.: nimiam loquacitatem, Quint.: velut recisam (esse) ornandi potestatem, es seien der Beredsamkeit gleichsam die Flügel beschnitten worden, Quint.: recideret onme quod ultra perfectum traheretur, Hor.: quid enim prohibere et priscum ad morem recidere aggrediar? auf die alte Sitte zu beschränken, Tac.: (ea) recisa ac repurgata in unum librum coartasse, Plin. ep. 1, 20, 8. – B) verschneiden = zerschneiden, mala Cydonia in brevissimas particulas Pallad. 10, 20, 1.

Latin > Chinese

recido, is, idi, casum, cidere. n. 3. (cado.) :: 減。復倒。仰倒。— ad luctum ex laetitia 始喜終哭。Recidere vel recidere in morbum 反病。Id ego puto ad nihilum recasurum 自想此事將歸于無。Recidit ad paucas familias civitas 府中剩未幾家。Incassum recidit omnis impensa 總支用盡歸徒然。Recidit febris 反瘧。Haec eodem recidunt 此皆然。
recido, is, idi, isum, idere. 3. (caedo.) :: 切去