ἕ

English (LSJ)

   A v. οὗ.

German (Pape)

[Seite 697] enclitisch, pron. 3. Person, s. οὗ; ep. ἑέ, Il. 20, 171. 24, 134.

French (Bailly abrégé)

1 acc. enclit. du pron. pers. de la 3ᵉ pers. (οὗ) : lui;
2 pron. dém. acc. sg. : lui, elle, cela.
Étymologie: pour Ϝε.

English (Autenrieth)

enclitic, ἑέ: see ου.

English (Slater)

ἕ (οἱ, οἷ coni., ἱν coni., ἕ; pl. σφε q. v.: never used as a direct reflexive: v. Des Places, 21f.)
   1 ἕ; acc. pers. pron.: him, her, it κλεινᾶς ἐξ Ὀπόεντος· αἰνήσαις ἓ καὶ υἱόν, ἃν Θέμις λέλογχεν (O. 9.14) τυφλὸν δ ἔχει ἦτορ ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος. εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν (Boeckh: ἑὰν codd.: ἐὰν Σγρ: “on peut garder l' ἑὰν des manuscrits,” Des Places, 25) (N. 7.25)
   2 οἱ (οἷ cod. unus, Boeckh, οἱ cett. (N. 1.61) : οἷ coni. Boeckh, οἱ codd. (P. 9.84) : οἷ coni. Kayser, θεῷ codd. (N. 10.31) : οἱ (ϝοι) always follows a vowel, long or short, save in two dubious examples, following a relative conjunction, (O. 1.57), fr. 169, 51: οἱ is correpted οἱ οὐδὲ (N. 3.39), οἱ ἀντάυσε (P. 4.197) : the reference of οἱ must always be deduced from sense alone, but cf. iii: οἱ does not follow prepositions.)
   a = αὐτῷ, αὐτᾷ. — [(ἄταν), ἅν οἱ πατὴρ ὕπερ κρέμασε καρτερὸν αὐτῷ λίθον (Hermann, v. d. Mühll, M. H., 1954, 52: τάν οἱ codd. contra metr.: ἅν τοι Fennel) (O. 1.57) ] τοὔνεκα προῆκαν υἱὸν ἀθάνατοι λτ;οἱγτ; πάλιν μετὰ τὸ ταχύποτμον αὖτις ἀνέρων ἔθνος (Tricl.: οἱ προῆκαν codd.: to Tantalos) (O. 1.65) τοῦτό γέ οἱ σαφέως μαρτυρήσω (for Hagesias) (O. 6.20) ἔνθα οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας (to lamos) (O. 6.65) ἄνδρα τε πὺξ ἀρετὰν εὑρόντα. δίδοι τέ οἱ αἰδοίαν χάριν (to Diagoras) (O. 7.89) ἀφίκοντο δέ οἱ ξένοι (to Opous. “datif d'intérêt” Des Pl.) (O. 9.67) δέξαι δέ οἱ στεφάνων ἐγκώμιον τεθμόν (from Xenophon) (O. 13.29) κνώσσοντί οἱ παρθένος τόσα εἰπεῖν ἔδοξεν (O. 13.71) ἄνευ οἱ Χαρίτων τέκεν γόνον (to Ixion: “datif d'intérêt.” Des Pl.) (P. 2.42) “ἐπί οἱ Κρονίων ἔκλαγξε βροντάν” (in answer for Euphamos) (P. 4.23), cf. (P. 4.197) ἦλθε δέ οἱ μάντευμα (to Pelias) (P. 4.73) καί ῥά οἱ Μόψος ἄμβασε στρατὸν (at Jason's bidding) (P. 4.189) ἐκ νεφέων δέ οἱ ἀντάυσε (in answer to Jason's prayer) (P. 4.197) εὖ νιν ἔγνωκεν (sc. καιρὸν Δαμόφιλος) θεράπων δέ οἱ, οὐ δράστας ὀπαδεῖ (“οἱ se rapporte à καιρός — plutôt qu'à Damophile” Des Pl.) (P. 4.287) ὁσία κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν; (upon Cyrene) (P. 9.36) “ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν δωρήσεται” (to Cyrene) (P. 9.56) τέκε οἱ καὶ Ζηνὶ μιγεῖσα (with Amphitryon: οἷ Boeckh, “sans doute parce que le pronom dépend ἀπὸ κοινοῦ de τέκε et surtout de μιγεῖσα” Des Pl.) (P. 9.84) κατένευσέν τέ οἱ χαίταις (to Persephone) (N. 1.14) ὤπασε δὲ Κρονίων πολέμου μναστῆρά οἱ χαλκεντέος λαὸν ἵππαιχμον (to Sicily) (N. 1.16) παλίγγλωσσον δέ οἱ ἀθάνατοι ἀγγέλων ῥῆσιν θέσαν” (for Amphitryon: “éthique” Des Pl.) (N. 1.58) ὁ δέ οἱ φράζε καὶ παντὶ στρατῷ (N. 1.61) καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετ' ἀλκὰν ἕπετό οἱ (N. 3.39) φύτευέ οἱ θάνατον (for Peleus) (N. 4.59) κατένευσέν τέ οἱ (to Peleus) (N. 5.34), cf. (N. 1.14) Ζεὺς δ' ἀντίος ἤλυθέ οἱ (to Polydeukes) (N. 10.79) τοὺς Μεγάρα τέκε οἱ Κρεοντὶς υἱούς (Morel: οἱ τέκε codd.: to Herakles) (I. 4.64), cf. (P. 2.42) λάμβανέ οἱ στέφανον (for Pytheas: “datif d'intérêt” Des Pl.) (I. 5.62) εἰ γάρ τις πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς σύν τέ οἱ δαίμων φυτεύει δόξαν (σύν adverbially) (I. 6.12), cf. (N. 4.59) ταῦτ' ἄρα οἱ φαμένῳ πέμψεν θεὸς αἰετόν (I. 6.49) ἵνα οἱ κέχυται πιεῖν νε[ (Pae. 15.8) Ὀλυμ]πόθεν δέ οἱ χρυσόρραπιν ὦρσεν Ἑρμᾶν[ (for Perseus) Δ. 4. 37.
   b where οἱ has to some extent possessive significance. λάμπει δέ οἱ κλέος (O. 1.23) Ἐρινὺς ἔπεφνέ οἱ σὺν ἀλλαλοφονίᾳ γένος ἀρήιον (the family of Oidipous) (O. 2.42) σάφα δαεὶς ἅ τέ οἱ πατέρων ὀρθαὶ φρένες ἐξ ἀγαθῶν ἔχρεον (O. 7.91) ἃν Θέμις θυγάτηρ τέ οἱ σώτειρα λέλογχεν μεγαλόδοξος Εὐνομία (O. 9.15) μάλα δέ οἱ θερμαίνει φιλότατι νόον (Boeckh: τοι codd.) (O. 10.87) μηνός τέ οἱ τωὐτοῦ τρία ἔργα ποδαρκὴς ἁμέρα θῆκε κάλλιστ' ἀμφὶ κόμαις (O. 13.37) διασωπάσομαί οἱ μόρον ἐγώ (O. 13.91) κελαινῶπιν δ' ἐπί οἱ νεφέλαν ἀγκύλῳ κρατὶ κατέχευας (join ἐπὶ with κρατί) (P. 1.7) οὔ οἱ μετέχω θράσεος (P. 2.83) καί τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν (P. 3.63) “χειρί οἱ χεῖρ' ἀντερείσαις” (P. 4.) 37. “αἷμά οἱ κείναν λάβε ἄπειρον” (P. 4.48) αἰσχύνοι δέ οἱ θαητὸν εἶδος (P. 4.264) θεός τέ οἱ τὸ νῦν τε πρόφρων τελεῖ δύνασιν (P. 5.117) πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένος κεῖτο (P. 9.82) χρυσοστεφάνου δέ οἱ Ἥβας καρπὸν ἀνθήσαντ' ἀποδρέψαι ἔθελον (P. 9.109) εἶπε δ' ἐν μέσσοις (sc. Ἀνταῖος) ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν πρῶτος θορὼν ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοις (ἀμφί adverbially) (P. 9.120) γόνον τέ οἱ φέρτατον ἀτίταλλεν (“éthique-possessif” Des Pl.) (N. 3.57) cf. γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ Ἐλπίς fr. 214. 1. ἐπεί οἱ τρεῖς ἀεθλοφόροι πρὸς ἄκρον ἀρετᾶς ἦλθον (N. 6.23) ἐπεὶ ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ σεμνὸν ἔπεστί τι (where οἱ may refer to Homer or Odysseus) (N. 7.22) ἀτὰρ γένος αἰεὶ φέρει τοῦτό οἱ γέρας (N. 7.40) Ζεῦ πάτερ, τῶν μὰν ἔραται φρενὶ σιγᾷ οἱ στόμα (N. 10.29) ἀλλά οἱ παρά τε πυρὰν τάφον θ' Ἑλικώνιαι παρθένοι στάν (I. 8.57)
   c where οἱ in a subordinate clause refers
   a to the subject of the principal verb. ἔπαθεν, πρίν γέ οἱ χρυσάμπυκα κούρα χαλινὸν Παλλὰς ἤνεγκ (O. 13.65) δεῖξεν ὥς τ' ἀνὰ βωμῷ θεᾶς κοιτάξατο, ὥς τέ οἱ αὐτὰ ἔπορεν δαμασίφρονα χρυσόν (O. 13.76) ἔλπετο δ' οὐκέτι οἱ (sc. τὸν Ἰάσονα) κεῖνόν γε πράξασθαι πόνον (sc. Αἰήτας. but v. πράσσω) (P. 4.243)
   II to some other person. πατρὶ κλυτὰν φέροισ' ἀγγελίαν, Κλεόδαμον ὄφῤ ἰδοῖσ, υἱὸν εἴπῃς ὅτι οἱ νέαν ἐστεφάνωσε χαίταν (“οἱ intellege πατρί,” Schroeder) (O. 14.22) cf. (P. 9.120)
   d fragg. ]το οἱ ἔτει θανατο[ (Pae. 22.10) ]άδις, οὕς οἱ[ (Π: οὔ σ' οἱ vix hic aptum, nott. Snell) fr. 169. 51.
   e dub. [τί οἱ codd.: τῷ Mingarelli (N. 10.15) ]
   3 ἱν (= ϝιν, on analogy of τίν, cf. Hes., fr. 245 M-W.) “οὐδ' ἀπίθησέ ἱν” (coni. Hermann: νιν codd., Σ: “parmi les solutions —, il en est une —: c'est d' admettre que νιν a pu avoir la valeur d'un datif” Des Pl.) (P. 4.36) [ἱν coni. Hermann: νιν codd. (N. 1.66) ] [εἰ γάρ σύ ἱν (coni. Maas: cf. Schadewaldt, 322̆{1}: σφιν codd.: σφισιν Tricl.) (N. 7.98) ]