δράκων

English (LSJ)

[ᾰ], οντος, o: (prob. from δέρκομαι, δρακεῖν, cf. Porph.Abst. 3.8):—
A dragon, serpent, Il.11.39, al.; interchangeable with ὄφις, 12.202, 208, cf. Hes. Th.322, 825, Pi.N.1.40, A.Th.292 (lyr.); ἀετὸς καὶ δράκων πολέμια Arist.HA609a4; perhaps a water-snake, ib.602b25.
II the constellation Draco, Arat.46, al., Man.2.69.
III a sea-fish, the great weever, Epich.60, Arist.HA598a11, Hp.Vict.2.48.
IV = κηρύκειον, prob. a wand with a serpent coiled round it, S.Fr.700 (cf. 701).
2 serpent-shaped bracelet or serpent-shaped necklace, Luc.Am.41.
3 a noose or crossed bandage for the ankle, Heraclas ap.Orib.48.5.1.
4 dragon-standard, Lib.Or.1.144, Them.Or.18.219a, cf. Or. 1.2a: hence, corps of 1,000 men in the Parthian army, Luc.Hist. Conscr.29.

Spanish (DGE)

-οντος, ὁ
• Alolema(s): lat. draco Plin.HN 32.148
• Prosodia: [-ᾰ-]
• Morfología: [plu. gen. δρακώνον (sic) IPrusias 120.5 (crist.)]
I 1 serpiente el mismo suborden de reptil que ὄφις, gener. connotando un carácter extraordinario, frec. fantástico: en signos portentosos, orác., presagios, etc. φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον ζωὸν ἔτ' ἀσπαίροντα Il.12.202, cf. 2.308, γλαυκοὶ δὲ δράκοντες ... πύργον ἐσαλλόμενοι en la fundación de Troya, Pi.O.8.37, τεκεῖν δράκοντ' ἔδοξεν del sueño de Clitemnestra, A.Ch.527, cf. Ar.Eq.198, IG 4².121.116, 122.130 (ambas Epidauro IV a.C.), Luc.Astr.23, Philostr.VA 1.20
• como animal sagrado o cercano a la divinidad: de la serpiente de Asclepio εἵποντο δὲ αὐτῷ (Asclepio) δράκοντες σχήματι ἑρπετῶν ὑπερφυεῖς Hp.Ep.15, cf. S.Fr.701.2, ICr.1.17.10A.4 (Lebena II a.C.), Orác. en IG 2².4997.2 (I/II d.C.), 4².88.10 (Epidauro II d.C.), IP 8(3).71.4 (imper.), Paus.2.28.1
• rel. otras divinidades δ. ἱερὸς κατακαθίδρυται Plu.Caes.9, cf. Paus.9.39.3, Σελήνη ... ἰοβόλοις ταρσοῖσι κατωμαδίοισι δρακόντων Hymn.Mag.18.14
• de las serpientes que habitan junto a los templos ἐξῃξάτην οὖν δύο δράκοντ' ἐκ τοῦ νεώ Ar.Pl.733
• considerados sagrados δ. δέ τις τῶν ἱαρῶν IG 4².122.70 (Epidauro IV a.C.), δράκοντες ἱεροί Suppl.Mag.42.4
• del dios oracular Glicón, Luc.Alex.16, 17
• puede ser mortífero o causar terror ὡς δὲ δ. ἐπὶ χειῇ ὀρέστερος ἄνδρα μένῃσι, βεβρωκὼς κακὰ φάρμακ' Il.22.93, cf. 3.33, στίγματα δ' ὣς ἐπέφαντο ἰδεῖν δεινοῖσι δράκουσι Hes.Sc.166, δράκοντος δ' εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων Pi.P.4.243, cf. A.Pers.82, D.60.30
• c. rasgos fís. dist. a los de cualquier serpiente conocida δράκοντος εἶχέ ποτ' εὐπώγων τόνδε λίθον κεφαλή = una cabeza barbada de serpiente tuvo esta piedra dicho de la piedra δρακονίτις o δρακοντίτης q.u., Posidipp.Epigr.20.1, τὸν δράκοντα πεπτωκότα ὁραθῆναι νεκρόν, μῆκος σχεδόν τι καὶ πλεθριαῖον Posidon.244, cf. Luc.Hist.Consc.29, Philostr.VA 3.6
• en transformaciones portentosas Od.4.457, ὁ Ζεὺς ... ἑαυτὸν ... εἰς δράκοντα μετεμόρφωσε Sch.Arat.46, del bastón de Moisés, Ph.2.95, cf. Plu.Fluu.3.4
• en otro tipo de portentos o facultades extraordinarias, Pi.O.6.46, N.1.40, Luc.Alex.7, Plu.2.972e, Alex.2, Ael.NA 11.2, D.S.4.10, Porph.Abst.3.8, en una fórmula mágica ἀνδριὰς ... κρατῶν τῇ δεξιᾷ ῥάβδον, ἐφ' ᾗ ἔστω δ. PMag.4.2114
• como mera variante estilística de ὄφις Arist.HA 609^a4, 612^a30, Plu.2.974b, Aesop.291
• usado como epít. aplicado a personas temibles, dañinas o indignas δυοῖν δρακόντοιν (Egisto y Clitemnestra) εὐπετῶς τεμὼν κάρα A.Ch.1047, de Orestes μητροφόντης ... δ. E.Or.479, (ἐκάλει) Δράκοντα τὸν νομοθέτην, ὅτι οὐκ ἀνθρώπου οἱ νόμοι ἀλλὰ δράκοντος Arist.Rh.1400^b22, ὅτι δ., τὸ θηρίον, διπλῆν ἔχει τὴν γλῶσσαν, ὁμοίως καὶ ὁ ῥήτωρ Sud.δ 1497
• del diablo ἐκράτησεν τὸν δράκοντα, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, ὅς ἐστιν διάβολος Apoc.20.2, δ. καλεῖται διὰ τὸ ἀποδεδρακέναι αὐτὸν ἀπὸ τοῦ θεοῦ Thphl.Ant.Autol.2.28.
2 zool. serpiente designando varias especies no bien identificadas: quizás de una serpiente marina no identificable οἱ γλάνεις ... ὑπὸ δράκοντος τοῦ ὄφεος τυπτόμενοι ἀπόλλυνται Arist.HA 602^b25; de una especie que tiene un veneno no letal χλοάοντα δαεὶς κύανόν τε δράκοντα Nic.Th.438
• prob. de varias especies de la subfamilia pythoninae ἀλκῇ δὲ καὶ δυνάμει ἀναιρεῖ Philum.Ven.30.1, παντοδαπῶν ὄφεων ... καὶ δρακόντων ἐξηλλαγμένων τοῖς τε μεγέθεσι καὶ ταῖς ἀλκαῖς D.S.2.51, cf. Str.17.3.4, Luc.Philops.12, Peripl.M.Rubri 50, Sud.η 461
• de otras especies no identificables γένος μὲν γὰρ ὁ ὄφις, εἶδος δὲ ὁ δ. Sch.E.Or.479, cf. Aristid.Apol.12.7, Epiph.Const.Gemm.M.43.301A, Heph.Astr.Epit.2.2.92
• serpiente macho, op. δράκαινα Theodos.Can.20.1.
3 como anim. de una fauna fantástica o mítica serpiente formando parte del cuerpo de varios seres mitológicos con aspecto aterrador: de Tifón ἦν ἑκατὸν κεφαλαὶ ὄφιος, δεινοῖο δράκοντος Hes.Th.825, de la Quimera τρεῖς κεφαλαὶ ... ἣ δ' ὄφιος, κρατεροῖο δράκοντος Hes.Th.322, de la Gorgona ἐπὶ δὲ ζώνῃσι δράκοντε δοιώ Hes.Sc.233, Τισιφόνη ... ἐκ τῶν πλοκάμων ἕνα τῶν δρακόντων ἀπέσπασεν Plu.Fluu.2.2, ἀντὶ τῆς κόμης τοὺς δράκοντας βοστρυχηδὸν καθεῖτο εἰλουμένους περὶ τὸν αὐχένα Luc.Philops.22, en la égida Παλλάδος αἰγὶς μυρίων φθογγάζεται κλαγγαῖς δρακόντων Pi.Fr.70b.18.
4 dragón ser mítico serpentiforme que puede vivir bien sobre la tierra, bien en el agua, frec. guardián de un tesoro, un oráculo, etc. (cf. Δράκων): del dragón de Tebas, muerto por Cadmo ἐπὶ σπορᾷ δράκοντος S.Ant.1125, cf. Apollod.3.4.1, Paus.9.10.1
• del que mató Apolo en Delfos ποικιλόνωτος οἰνωπὸς δ. E.IT 1245, de género fem. y distinto de Pitón δράκοντος Δελφύνης ... ὁλκός D.P.441
• de la hidra de Lerna, S.Tr.834
• del que guardaba el jardín de las Hespérides τόν τε χρυσέων δράκοντα μήλων φύλακ' S.Tr.1100, cf. D.S.4.26
• del que cuidaba el vellocino de oro, E.Med.480, cf. D.S.4.48, Lib.Eth.1.4
• otros κεραυνὸς γὰρ καὶ αἰγὶς ... καὶ δράκοντες ... μῦθοι καὶ πᾶσα θεολογία ἀρχαϊκή Str.1.2.8
• pueden volar ἀπεφαίνετο γὰρ ἐπὶ δρακόντων ὀχουμένην τὴν Ἄρτεμιν D.S.4.51, Τριπτόλεμος δὲ τοὺς ἱεροὺς δράκοντάς σου καταζεύξας Hymn.Is.37 (Maronea), cf. Luc.Philops.3, Lib.Enc.7.14.
5 como motivo artístico dragón frec. como decoración de un escudo κυάνεος ἐλέλικτο δ. Il.11.39, ποικίλος δ. παγχρύσιος Alcm.1.66, cf. Pi.P.8.46
• otros ξεναγὸς ... ὅστις ἂν θώρακ' ἔχῃ φολιδωτὸν ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον Posidipp.28.8, γλύφουσιν ἐν αὐτῷ (δακτυλίῳ) τὸν τὰς ἀκτῖνας ἔχοντα δράκοντα Gal.12.207, λεόντων καὶ ταύρων καὶ δρακόντων προτομάς D.S.1.62, cf. 17.115, IG 2².1425.254 (Atenas IV a.C.), ID 1429B.2.13 (II a.C.), Sud.s.u. Ἐπαμινώνδας
• como guardián de la tumba de un soldado IRhod.Per.209.1, 7 (III/II a.C.)
• como marca de hierro para los caballos Bleistreifen 54, Arch.Ath.Cavalry 36 (ambas Atenas IV a.C.).
6 milit., plu. dragones cierto cuerpo del ejército rom. μαγίστερος δρακώνον (sic) IPrusias l.c. (pero quizá l. -ν<αρί>ων)
• estandartes con la figura de un dragón τὰ Σκυθικὰ δὲ σημεῖά ἐστιν ἐπὶ κοντῶν ἐν μήκει ξυμμέτρῳ δράκοντες ἀπαιωρούμενοι Arr.Tact.35.3, τοὺς δράκοντας ... τῶν Παρθυαίων Luc.Hist.Cons.29, τὴν αἰγλὴν ... τὴν ἀπὸ τῶν δρακόντων Lib.Or.1.144, ᾄδουσιν ... δράκοντας λεπτῶν ὑφασμάτων Them.Or.1.2a, cf. 18.219a.
7 medic., un tipo de lazo usado para la extensión del tobillo βρόχος ὁ καλούμενος δ. Heracl. en Orib.48.5 (tít.).
8 mec. dragón pieza de una máquina de tracción, en plu. χαλκοὶ δράκοντες Heliod. en Orib.49.8.7, cf. 8.
II zool., de otros anim.
1 ict., frec. δ. θαλάσσιος pez araña n. de varios peces de la familia de los traquínidos, incl. el escorpión, Trachinus draco L., el salvariego, faneca brava, Trachinus vipera Cuvier, y el Trachinus araneus Cuvier εἰσὶ δὲ πρόσγειοι σινόδων, ... κίχλη, δ. Arist.HA 598^a11, ἁλιρραίστης Nic.Th.828, ὑπονύξαντες ἰὸν ἀφιᾶσιν ἰχθύων κωβιὸς καὶ δ. Ael.NA 2.50, cf. Hp.Vict.2.48.1, Int.21, Gal.12.365, Cyran.4.14.2
• consumido como pescado barato κίχλαι, λαγοὶ δράκοντές τ' ἄλκιμοι Epich.53.2, αἰγιαλῆα δράκοντα Numen.Her.SHell.586, δράκοντές τε καὶ κόκκυγες ... καὶ πάντες οἱ σκληρόσαρκοι δυσκατέργαστοί τ' εἰσί Phylotim.15
• quizá una especie dist., de la familia Scorpaenidae (Scorpaeniformes): draco, quidam aliud uolunt esse dracunculum Plin.HN 32.148
• denominación de otro pez quizá fantástico δ. θαλάσσιός ἐστιν ἰχθὺς ἀλέπιδος Cyran.1.4.13.
2 entre los judíos dragón en plu., designando varias especies de mamíferos terrestres, ref. un león γαυρίαμα δὲ δρακόντων ἐσβέσθη LXX Ib.4.10, cf. 38.39, un macho cabrío γένεσθε ὥσπερ δράκοντες LXX Ie.27.8, ref. al chacal ποιήσεται κοπετὸν ὡς δρακόντων LXX Mi.1.8, δράκοντες ἐξέδυσαν μαστούς LXX La.4.3.
• DMic.: da-ra-ko (?).
• Etimología: De *dr̥k-, grado ø de la r. que da lugar a δέρκομαι q.u., e. e. ‘el de mirada fija’, quizá designación tabú en su origen.

German (Pape)

[Seite 664] οντος, ὁ, die Schlange, der Drache; nach der richtigen Etymologie der Alten von δέρκομαι, wegen des glänzenden Blickes, dgl. δορκάς u. ὄφις von Wurzel ὀπ-. Der δράκων spielt in den Griech. Sagen eine Rolle wie der Lindwurm oder der Drache in den Deutschen; ob ein solches Fabelthier gemeint sei oder eine gewöhnliche Schlange, läßt sich bei den Griech. Schriftstellern nicht überall unterscheiden. Homer: Iliad. 3, 33. 12, 202. 220. 22, 93; ein δράκων als μέγα σῆμα oder τέρας μέγα Iliad. 2, 308; ein δράκων Hintertheil der Chimära Iliad. 6, 181; Proteus verwandelt sich in einen Drachen Odyss. 4, 457; Drachengebilde als Zierrattz auf einem Panzer Iliad. 11, 26; ein Drache mit drei Köpfen als Zierrath auf dem Riemen eines Schildes gebildet Iliad. 11, 39. – Tragg. bes. von der Lernäischen Schlange u. dem Drachen Python, den Apollo erlegte. – Auch als Feldzeichen, Luc. conscr. hist. 29; als Zierrath am Brustharnisch Posidipp. com. bei Ath. IX, 376 f; schlangenförmig gearbeitete Arm- u. Halsbänder, οἱ περὶ καρποῖς καὶ βραχίοσι δράκοντες Luc. amor. 41; vgl. Antp. Sid. 21; Archi. 5 (VI, 206. 207). – Einen Fisch dieses Namens erwähnt Arist. H. A. 8, 13; Ath. VII, 287 b.

French (Bailly abrégé)

οντος (ὁ) :
1 dragon, animal fabuleux ; p. ext. serpent;
2 métaph. pour le pénis.
Étymologie: R. Δαρκ, voir ; cf. δέρκομαι.

Russian (Dvoretsky)

δράκων: οντος (ᾰ) ὁ
1) дракон (σμερδαλέος Hom.; δεινός Eur.);
2) змея (αἰετὸς δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι Hom.; ἐστι ἀετὸς καὶ δ. πολέμια Arst.);
3) морской дракон (рыба Trachinus draco) Arst.;
4) дракон (боевой значок, т. е. знамя у парфян) (οἱ δράκοντες τῶν Παρθυαίων Luc.);
5) дракон (браслет в виде змеи) (οἱ περὶ καρποῖς καὶ βραχίοισι δράκοντες Luc.).

Greek (Liddell-Scott)

δράκων: [ᾰ], οντος, ὁ, (πιθ. ἐκ τοῦ δέρκομαι, δρᾰκεῖν, πρβλ. θηλ. δράκαινα)· ― ὄφις περιγραφόμενος ὑπὸ τοῦ Ὁμ. ὡς πελώριος τὸ μέγεθος, χρώματος ἐρυθροῦ ἢ ἀμαυροῦ (φοινήεις, δαφοινός, κυάνεος), κατάστικτος (ἴρισσιν ἐοικότες), κατοικῶν εἰς τὰ ὄρη (ὀρέστερος), ἐντὸς ὀπῶν (ἐλισσόμενος περὶ χειῇ), τρεφόμενος μὲ βοτάνας δηλητηριώδεις (βεβρωκὼς κακὰ φάρμακα)· ἐν Ἰλ. Λ. 40, ἀναφέρεται τρικέφαλος. Ὁ Ὅμηρος φαίνεται μεταχειριζόμενος τὰς λέξεις δράκων καὶ ὄφις ἀδιαφόρως περὶ ὄφεως, Ἰλ. Β. 200 - 208, Μ. 201, 208· οὕτω καὶ Ἡσ. Θ. 322, 825, Πίνδ. Ν. 1. 60, Αἰσχύλ. Θήβ. 290, κτλ., ἐν ᾧ ὁ Ἡσ. Ἀσπ. 144 κἑξ. φαίνεται ὅτι ποιεῖται διάκρισιν αὐτῶν. Φαίνεται δὲ ὅτι οὗτος ἦτο πράγματι ὁ πύθων, πρβλ. Ἱερών. Β. Ἱλαρίωνος 39. ΙΙ. θαλάσσιος ἰχθύς, Ἐπίχ. 36 Ahr., Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 8. 13, 3. ΙΙΙ. = κηρύκειον, πιθ. ῥάβδος ἔχουσα ὄφιν περιειλιγμένον, Σοφ. Ἀποσπ. 628. 2) ψέλλιον ἢ περιδέραιον ὀφιοειδές, Λουκ. Ἔρωσ. 41. 3) δεσμός, ἐπίδεσμος διὰ τὰ σφυρά, Ὀρειβάσ. Cocch. 172. 4) στρατιωτικὴ σημαία, Θεμίστ. 1, 2.

English (Autenrieth)

οντος (δέρκομαι): snake, serpent.

English (Slater)

δρᾰκων (δράκοντος, -οντα; -ες, -ων, -ας.) serpent δύο δὲ γλαυκῶπες αὐτὸν δαιμόνων βουλαῖσιν ἐθρέψαντο δράκοντες (i. e. Ἴαμον) (O. 6.46) γλαυκοὶ δὲ δράκοντες, ἐπεὶ (Τροία sc.) κτίσθη νέον, πύργον ἐσαλλόμενοι τρεῖς, οἱ δύο μὲν κάπετον εἷς δ' ἐνόρουσε (cf. v. d. Mühll, M. H., 1964, 50f.) (O. 8.37) δράκοντος δ' εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων, ὃς πάχει μάκει τε πεντηκόντερον ναῦν κράτει (sc. δέρμα λαμπρόν) (P. 4.244) “θαέομαι σαφὲς δράκοντα ποικίλον αἰθᾶς Ἀλκμᾶν' ἐπ ἀσπίδος νωμῶντα” (P. 8.46) καὶ ποικίλον κάρα δρακόντων φόβαισιν ἤλυθε νασιώταις λίθινον θάνατον φέρων i. e. the head of the Gorgon (P. 10.47) ἀλλὰ θεῶν βασιλέα σπερχθεῖσα θυμῷ πέμπε δράκοντας ἄφαρ (N. 1.40) Παλλάδος αἰγὶς μυρίων φθογγάζεται κλαγγαῖς δρακόντων Δ. 2. 18.

English (Strong)

probably from an alternate form of derkomai (to look); a fabulous kind of serpent (perhaps as supposed to fascinate): dragon.

English (Thayer)

δράκοντος, ὁ (apparently from δέρκομαι, 2nd aorist ἔδρακον; hence, δράκων, properly, equivalent to ὀξύ βλέπων (Etym. Magn. 286,7; cf. Curtius, § 13)); the Sept. chiefly for תָּנִּין; a dragon, a great serpent, a fabulous animal (so as early as Homer, Iliad 2,308f, etc.). From it, after Revelation 20:2. (Cf. Baudissin, Studien zur semitisch. Religionsgesch. vol. i. (iv. 4), p. 281ff.)

Greek Monolingual

ο
βλ. δράκοντας.

Greek Monotonic

δράκων: [ᾰ], -οντος, ὁ (δρᾰκεῖν), δράκοντας ή φίδι τεραστίου μεγέθους, πύθωνας, σε Όμηρ. κ.λπ.

Frisk Etymological English

-οντος
Grammatical information: m.
Meaning: dragon, serpent (Il.), aslo a fish, Trachinus (Epich., cf. Strömberg Fischnamen 121f.).
Other forms: Fem. δράκαινα female dragon (h. Ap., A.) with δρακαινίς a fish name (Com.); s. below.
Derivatives: Dimin. δρακόντιον (Delos IIIa), also a plant Arum dracunculum (Hp.; after the colour, Strömberg Pflanzennamen 38); δρακοντίς name of a bird (Ant. Lib.; s. Thompson Birds 91); δρακοντία a plant (Ps.-Dsc.); δρακοντίας (πυρός, σίκυς, πελειάς, Thphr.); δρακοντίτης (λίθος; Ptol. Chenn., s. Redard Les noms grecs en -της 54). - δρακόντειος and δρακοντώδης like a dragon (E.). - δρακοντίασις name of a disease (Gal.) as if from *δρακοντιάω, after the words in -ίασις, cf. Holt Les noms d'action en -σις 137 A. 3.
Origin: IE [Indo-European] [213] *drḱ- look at
Etymology: The old view that the dragon was called after his paralyzing view, was doubted by Fick BB 28, 99. - If to δέρκομαι, δράκων can be an original n-stem (cf. δράκαινα) of a root noun *δρά(κ) = Skt. dŕ̥ś- view (cf. ὑπό-δρα s.v.). The ντ-stem after the participles, Schwyzer 526, Chantraine Formation 268.

Middle Liddell

δρᾰ́κων, οντος, ὁ, n [δρᾰκεῖν]
a dragon, or serpent of huge size, a python, Hom., etc.

Frisk Etymology German

δράκων: -οντος
{drákōn}
Forms: — Fem. δράκαινα Drachin (h. Ap., A. usw.) mit δρακαινίς Fischname (Kom.); vgl. unten.
Grammar: m.
Meaning: Drache, Schlange (seit Il.), auch Fischname, Trachinus (Epich., Hp., Arist., vgl. Strömberg Fischnamen 121f.).
Derivative: Deminutivum δρακόντιον (Delos III^a), auch Pflanzenname Arum dracunculum (Hp., Thphr. usw.; nach der Farbengebung, Strömberg Pflanzennamen 38); δρακοντίς N. eines Vogels (Ant. Lib.; vgl. Thompson Birds 91); δρακοντία Pflanzenname (Ps.-Dsk.); δρακοντίας (πυρός, σίκυς, πελειάς, Thphr. usw.); δρακοντίτης (λίθος; Ptol. Chenn., Plin., vgl. Redard Les noms grecs en -της 54). — δρακόντειος und δρακοντώδης drachenartig (E. u. a.). — δρακοντίασις N. einer Krankheit (Gal.) wie von *δρακοντιάω, nach den Krankheitsnamen auf -ίασις, vgl. Holt Les noms d'action en -σις 137 A. 3.
Etymology: Die seit alters herrschende Ansicht, der Drache sei nach seinem bannenden, lähmenden Blick benannt, ist von Fick BB 28, 99 in Zweifel gezogen worden. — Wenn, was immerhin wahrscheinlich ist, zu δέρκομαι, kann δράκων als ursprünglicher n-Stamm (wozu δράκαινα) vom Wurzelnomen *δρά(κ) = aind. dŕ̥ś- Blick (vgl. ὑπόδρα) gebildet sein. Der ντ-Stamm wäre dann nach den Partizipien eingeführt, Schwyzer 526, Chantraine Formation 268. Anders Specht KZ 63, 221.
Page 1,414

Chinese

原文音譯：dr£kwn 得拉寬
詞類次數：名詞（13）
原文字根：龍 相當於： （נָחָשׁ‎）
字義溯源：龍，蛇^；指魔鬼；或源自（Δέρβη）X=看見*），（指其銳厲的觀察力）。這字13次全用在啓示錄。這龍是紅的，有七頭十角，尾巴的力量極強。牠就是古蛇，名叫魔鬼，又叫撒但。起初那蛇欺哄了夏娃，現在牠要迷惑普天下。牠要被捆綁一千年。以後要暫時被釋放；最終，牠要被扔在硫磺的火湖裏，直到永遠。（ 啓12:3,4,9; 20:3,7,10）。
同義字：1） （δράκων）龍，蛇 2） （ἑρπετόν）爬蟲 3） （ὄφις）蛇
出現次數：總共（13）；啓（13）
譯字彙編：
1） 龍（12） 啓12:4； 啓12:7； 啓12:7； 啓12:9； 啓12:13； 啓12:16； 啓12:17； 啓13:2； 啓13:4； 啓13:11； 啓16:13； 啓20:2；
2） 一條⋯龍（1） 啓12:3