ὑμνέω

English (LSJ)

Ep. ὑμνείω Hes.Op.2; Ep.3pl.
A ὑμνεῦσιν h.Ap.190; fem. part. ὑμνεῦσα Hes. Th.11; Aeol. inf. ὔμνην to be restored for ὑμνεῖν in Alc.5.2; Lacon. 1pl. subj. ὑμνίωμες Ar.Lys.1305 (lyr.): Aeol. 3pl. impf. ὔμνην Sapph. Supp.20c.6: fut. ὑμνήσω Pi.Parth.2.11: (ὕμνος):
I with acc. of person or thing sung of, sing of, first in Hes.Th.11,33, freq. in h.Hom. (h.Ap.178, al.), Lyr. (Sapph. l.c., Alc. l.c., Pi.N.10.2, al., B.10.13, al.), and Trag. (E.IT367, etc.; θρήνοις.. σ' ὑμνήσομεν Id.Rh. 976): also in Prose, celebrate in a hymn, commemorate, Ὦπιν Hdt. 4.35; τὰς τούτων ἀρετάς Lys.2.2, cf. B.5.33; [Παλαμήδη] ὑμνοῦσιν ὡς.. ἀπόλλυται X.Mem.4.2.33, etc.; τὸν θεόν Act.Ap.16.25; of the hymn itself, οὔτε.. μέ τις ὕμνος ὕμνησεν S.Ant.815 (lyr.): c. dupl. acc., ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα the points wherein I praised our city, Th. 2.42:—Pass., to be celebrated in hymns, of gods, OGI56.66 (Canopus, iii B.C.), Paus.9.23.3, etc.; also Ἀργεῖοι.. τὰ πολλὰ πάντα ὑμνέαται (Ion. for -ηνται) are everywhere praised, Hdt.5.67; ὑμνηθήσεται πόλις E.Ion1590; ἡ ὑμνουμένη χρυσῆ πλάτανος famous, X.HG7.1.38; αἱ ὑμνούμεναι φιλίαι Arist.EN1171a15; σοφία ἐν ἐξόδοις ὑμνεῖται LXX Pr. 1.20: impers., ὑμνεῖτο δ' αἰσχρῶς = foul songs were sung, Com.Adesp. 1203.5.
2 descant upon, in song or speech, ἐν κατηρεφεῖ στέγῃ.. ὑμνήσεις κακά S.El.382; τὰν ἐμὰν ὑμνεῦσαι (Dor. for -οῦσαι) ἀπιστοσύναν ever singing of my want of faith, E.Med.423 (lyr.):—Pass., Ἐτεοκλέης ἂν.. ὑμνοῖτο.. φροιμίοις πολυρρόθοις A.Th.7.
3 c. acc. cogn., sing, ᾆσμα, ὕμνον, Heraclit.15, A.Ag.1191: c. dupl. acc., παιᾶνα.. ὑμνοῦσι.. τὸν Αατοῦς γόνον E.HF688 (lyr.), cf. SIG711 L12 (Delph., ii B.C.).
II tell over and over again, harp upon, repeat, recite, Pl.Prt. 317a, R.549e, Tht.174e, etc.; ὡς.. Id.R.364a; ὑμνοῦσι τὸ γῆρας ὅσων κακῶν αἴτιόν [ἐστι] ib.329b; τὸν νόμον ὑμνεῖν = recite the form of the law, Id.Lg.871a:—Pass., ὁ δ' εἶπε πρός με βαί', ἀεὶ δ' ὑμνούμενα (Sch. τὰ πολυθρύλητα) S.Aj.292.
III intr., sing, chant, ὡς ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν Th.1.21; ὑμνῶν οὔποτ' ἔληγεν ὡς.. X.Ages.11.2.
2 in pass. sense, φῆμαι.. ὑμνήσουσι περὶ τὰ ὦτα will ring in their ears, Pl.R. 463d. [On the quantity, v. ὕμνος.]

German (Pape)

[Seite 1178] besingen, preisen, rühmen; H. h.; Hes. Th. 11. 33 u. öfter; Pind. ὕμνησαν Θέτιν N. 5, 25, u. öfter; ὑμνεῖσθαι ἀοιδαῖς frg. 86; Ἄρτεμιν Eur. I. T. 1457; u. so bes. in Gedichten, Gesängen preisen, Her. 5, 67; Aesch. Ag. 1453; οὔτ' ἐπινυμφίδιός πώ μέ τις ὕμνος ὕμνησεν Soph. Aut. 810; auch κακά, klagen, El. 374; Ἀργεῖαί νιν ὑμνοῦσιν ὑμεναίοισιν Eur. I. T. 367; παιᾶνα Herc. fur. 688; ἔνθεν Λωρὶς ὑμνηθήσεται πόλις Ion 1590; in Prosa, wie Plat. Conv. 193 d n. sonst; bes. τοὺς θεούς, Rep. II, 372 b; vgl. ὕμνος u. Xen. Cyr. 8, 1, 23; ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα Thuc. 2, 42; übh. sagen, auch im tadelnden Sinne, ἐπὶ τούτῳ δὴ τὸ γῆρας ὑμνοῦσιν Plat. Rep. I, 329 b, vgl. Ruhnk. zu Tim. p. 263; – sprechen, bes. wiederholt erzählen, immerfort im Munde führen, Valck. Eur. Phoen. 441; pass., Ἐτεοκλῆς ἂν εἷς πολὺς κατὰ πτόλιν ὑμνοῖθ' ὑπ' ἀστῶν φροιμίοις πολυῤῥόθοις Aesch. Spt. 7; ὁ δ' εἶπε πρός με, ἀεὶ δ' ὑμνούμενα Soph. Ai. 285, Schol. τὰ πολυθρύλλητα; vgl. Plat. Prot. 317 a; ἃ δὴ πάντες ὑμνοῦσι 343 a; Rep. VIII, 549 e. – Intrans., singen, ertönen, sich hören lassen, Plat. Rep. V, 463 d αὗται φῆμαι ἐξ ἁπάντων τῶν πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐθὺς περὶ τὰ τῶν παίδων ὦτα. – Absol. auch Thuc. 1, 21 ὡς ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν.

French (Bailly abrégé)

ὑμνῶ :
f. ὑμνήσω, ao. ὕμνησα, pf. ὕμνηκα;
1 chanter un chant grave, religieux ou héroïque, acc.;
2 chanter, louer, célébrer dans un chant ou dans des vers, acc. : κακά SOPH déplorer ses malheurs ; ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα THC les vertus dont j'ai loué la cité ; Pass. être chanté, célébré par des chants ou bafoué dans des chansons;
3 vanter, rappeler avec emphase, avoir sans cesse à la bouche.
Étymologie: ὕμνος.

Russian (Dvoretsky)

ὑμνέω: эп. ὑμνείω
1 (торжественно), петь (ὕμνον Aesch.; παιᾶνα Eur.; ὡς ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν Thuc.);
2 прославлять в песнях, воспевать (τινα Her., Soph., Xen.; τὰς ἀρετάς τινος Lys.): ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα Thuc. то, что я сказал для прославления (нашего) государства; ὑ. τινα ὑμεναίοισιν Eur. петь в честь кого-л. свадебные песни;
3 скорбно воспевать, оплакивать в песнях (τι и τινα Soph., Eur., Plat.);
4 беспрестанно повторять, твердить: ἀεὶ ὑμνούμενα Soph. вечно повторяемые слова, «старая песня»; πάλαι ὑμνηθέν Eur. избитая истина;
5 объявлять, провозглашать: οὐδὲν δεῖ τὸν ἐπὶ τούτῳ νόμον ὑμνεῖν Plat. нет надобности издавать на этот счет закон;
6 звучать, раздаваться (περὶ τὰ ὦτά τινος Plat.).

Greek (Liddell-Scott)

ὑμνέω: Ἐπικ. ὑμνείω, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 2· Δωρ. γ΄ πληθ. ὑμνεῦσι Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 190 θηλ. μετοχ. ὑμνεῦσα Ἡσ. Θεογ. 11· Δωρικ. προστ. ὕμνη Ἀριστοφ. Λυσ. 1321· Λακων. α΄ πληθ. ὑποτ. ὑμνίωμες αὐτόθι 1305· (ὕμνος). Ι. μετ’ αἰτ. τοῦ ἐξυμνουμένου προσώπου ἢ τοῦ πράγματος, ἀνυμνῶ, ἐξυμνῶ, ἐγκωμιάζω, Λατ. canere, πρῶτον παρ’ Ἡσ. Θεογ. 11. 33, ἀκολούθως συχν. ἐν τοῖς Ὁμ. ὕμνοις παρὰ Πινδ. καὶ τοῖς Τραγικ.· - ὡσαύτως παρὰ τοῖς πεζογράφοις, ἐξυμνῶ, κτλ., Ὦπιν Ἡρόδ. 4. 35· τὰς τούτων ἀρετὰς Λυσί. 190. 29· Παλαμήδη Ξενοφ. Ἀπομν. 4. 2, 23, κλπ.· ἐπὶ αὐτοῦ τοῦ ὕμνου, οὔτε... μέ τις ὕμνος ὕμνησεν Σοφ. Ἀντ. 816· - μετὰ διπλῆς αἰτ., ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα, τὰ πράγματα δι’ ἃ ἐπῄνεσα τὴν πόλιν, Θουκ. 2. 42, - Παθ, ὑμνοῦμαι, ἐξυμνοῦμαι, Ἀργεῖοι... τὰ πολλὰ πάντα ὑμνέαται (Ἰων. ἀντὶ -ηνται), πανταχοῦ ἐξυμνοῦνται, Ἡρόδ. 5. 67· ὑμνηθήσεται πόλις Εὐρ. Ἴων 1590· ὑμνούμενος, εὐκλεής, ἔνδοξος, διαβόητος, Ξεν. Ἑλλ. 7. 1, 38· αἱ ὑμνούμεναι φιλίαι Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 10 10, 6· - ὑμνεῖτο δ’ αἰσχρῶς κλῶνα πρὸς καλὸν δάφνης ὁ Φοῖβος, οὐ προσῳδὰ Κωμικ. Ἀνών. 305 (ἴδε Meineke). 2) παρὰ ποιηταῖς συνάπτεται ἐνίοτε μετὰ λέξεων αἵτινες δηλοῦσι λυπηρόν τι ἢ κακόν, οἷιν, ἐν κατηρεφεῖ στέγῃ... ὑμνήσεις κακὰ Σοφ. Ἠλ. 382· ὑμν. τινα θρήνοις Εὐρ. Ρῆσ. 976· τὰν ἐμὰν ὑμνεῦσαι (Ἰων. ἀντὶ -οῦσαι) ἀπιστοσύναν, ὁ αὐτ. ἐν Μηδ. 423· οὕτω, ὑμνοῦσι τὸ γῆρας, ὅσων κακῶν αἴτιον [ἐστι] Πλάτ. Πολ. 329Β. - Παθ., Ἐτεοκλέης ἂν . ὑμνοῖτο... φροιμίοις πολυρρόθοις Αἰσχύλ. Θήβ. 7, πρβλ. Ruhnk εἰς Πλάτ. Τίμ. 3) μετὰ συστοίχ. αἰτ., ὕμνον, παιᾶνα Αἰσχύλ. Ἀγ. 1191, 1474, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 688. ΙΙ. λέγω ἐπανειλημμένως, ἐπαναλαμβάνω, ἀπαγγέλλω, Λατ. decantare, Πλάτ. Πρωτ. 317Α, Πολ. 549Ε, 364Α, Θεαίτ. 174Ε κλπ.· τὸν νόμον ὑμνεῖν, ἐπαναλαμβάνειν ἢ ἀπαγγέλλειν τὸν τύπον τοῦ νόμου (ὡς ἐν τῇ Λατ. carmen, ἐπὶ τῆς σημασίας τύπου λέξεων ἢ φράσεως, Λιβ. 1. 26, κλπ.), ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 870Ε· - Παθ., ὁ δ’ εἶπε πρός με βαί’, ἀεὶ δ’ ὑμνούμενα (Σχόλ. τὰ πολυθρύλητα) Σοφ. Αἴ. 292. ΙΙΙ. ἀμεταβ, ὡς ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν Θουκ. 1. 21· ὑμνῶν οὔποτ’ ἔληγεν Ξεν. Ἀγησ. 11, 2. 2) ἐπὶ παθ. ἐννοίας, φῆμαι... ὑμνήσουσι περὶ τὰ ὦτα, θὰ ἠχήσωσι περὶ τὰ ὦτα, Πλάτ. Πολ. 463D. [Παρ’ Ἀττ. ἐνίοτε ῠ, Εὐρ. Βάκχ. 71, ἴδε Πόρσ. εἰς Εὐρ. Μήδ. 441, καὶ πρβλ. ὑμνῳδέω, εὔυμνος].

English (Slater)

ὑμνέω (ὑμνεῖτε; -έων: fut. ὑμνήσω, -ομεν: impf. ὕμνει: aor. ὕμνησαν; ὑμνῆσαι coni.: pass. ὑμνεῖσθαι.) praise in song κατέβαν τὰν ποντίαν ὑμνέων παῖδ' Ἀφροδίτας Ῥόδον (O. 7.14) αἱ δὲ πρώτιστον μὲν ὕμνησαν Διὸς ἀρχόμενοι σεμνὰν Θέτιν Πηλέα θ (N. 5.25) Χάριτες, Ἄργος Ἥρας δῶμα θεοπρεπὲς ὑμνεῖτε (N. 10.2) χρὴ μὲν ὑμνῆσαι τὸν ἐσλόν (Heyne: ὑμνᾶσαι codd.) (I. 3.7) γάμον λευκωλένου Ἁρμονίας ὑμνήσομεν; fr. 29. 6. Αἰολάδα σταθμὸν υἱοῦ τε Παγώνδα ὑμνήσω στεφάνοισι θάλλοισα παρθένιον κάρα Παρθ. 2. 11. pass., πρέπει δ' ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι καλλίσταις ἀοιδαῖς fr. 121. 1. c. acc. dupl., ἁ μὲν ἀχέταν Λίνον αἴλινον ὕμνει (Hermann: ὑμνεῖν cod.) Θρ. 3. 6.

Spanish

cantar, alabar con himnos

English (Strong)

from ὕμνος; to hymn, i.e. sing a religious ode; by implication, to celebrate (God) in song: sing a hymn (praise unto).

English (Thayer)

ύ῾μνω: imperfect ὕμνουν; future ὑμνήσω; 1st aorist participle ὑμνησας; (ὕμνος); from Hesiod down; the Sept. often for הִלֵּל, הודָה, הֵשִׁיר, זִמֵּר;
1. transitive, to sing the praise of; sing hymns to: τινα, to sing a hymn, to sing: Psalm 113-118 and Psalm 136, which the Jews call the 'great Hallel' (but see Ginsburg in Kitto under the word Hallel; Edersheim, The Temple etc., p. 191 f; Buxtorf (edited by Fischer), p. 314 f)); 1 Maccabees 13:47.

Greek Monotonic

ὑμνέω: (ὕμνος), Επικ. -είω, Δωρ. γʹ πληθ. ὑμνεῦσι, θηλ. μτχ. ὑμνεῦσα, μέλ. -ήσω·
I. 1. με αιτ., υμνώ, εγκωμιάζω, εξυμνώ, Λατ. canere, με αιτ., σε Ησίοδ., Τραγ.· επίσης σε πεζό λόγο, εξυμνώ, δοξολογώ, τιμώ τη μνήμη, εορτάζω, σε Ηρόδ., Ξεν.· με διπλή αιτ., ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα, τα πράγματα για τα οποία εγκωμίασα την πόλη μας, σε Θουκ. — Παθ., εξυμνούμαι, Ἀργεῖοι ὑμνέαται (Ιων. αντί -ηνται), έχουν επαινεθεί, σε Ηρόδ.· ὑμνηθήσεται πόλις, σε Ευρ.· αἱ ὑμνούμεναι φιλίαι, οι διαβόητες, οι ξακουστές φιλίες, σε Αριστ.
2. με σύστ. αιτ., υμνώ, επαινώ, σε Αισχύλ., Ευρ.
II. λέω κάτι ξανά και ξανά, επαναλαμβάνω, εξιστορώ, απαγγέλλω, εκθέτω, ξαναδιαβάζω, αφηγούμαι, Λατ. decantare, σε Πλάτ.· ὑμνήσεις κακά, εσύ θα ψάλλεις, τραγουδήσεις επανειλημμένως τις δικές σου δυστυχίες, συμφορές, σε Σοφ.· τὰν ἐμὰν ὑμνεῦσαι (Ιων. αντί -οῦσαι) ἀπιστοσύναν, διαρκής έκθεση της δικής μου έλλειψης πίστης, σε Ευρ. — Παθ., βαί', ἀεὶ δ' ὑμνούμενα, λίγες λέξεις, αλλά συχνά επαναλαμβανόμενες, σε Σοφ.
III. 1. αμτβ., εξυμνώ, ψάλλω, σε Θουκ., Ξεν.
2. με Παθ. σημασία, φῆμαι ὑμνήσουσι περὶ τὰ ὦτα, θα ηχήσουν στα αυτιά τους, σε Πλάτ. (Στον Ευρ. μερικές φορές παραδίδεται ῠ).

Middle Liddell

ὕμνος
I. with acc. to sing, laud, sing of, Lat. canere, c. acc., Hes., Trag.:—also in Prose, to celebrate, commemorate, Hdt., Xen.;—c. dupl. acc., ἃ τὴν πόλιν ὕμνησα the points wherein I praised our city, Thuc.:—Pass. to be sung of, Ἀργεῖοι ὑμνέαται (ionic for -ηνται) have been praised, Hdt.; ὑμνηθήσεται πόλις Eur.; αἱ ὑμνούμεναι φιλίαι the famous friendships, Arist.
2. c. acc. cogn. to sing, Aesch., Eur.
II. to tell over and over and over again, to repeat, recite, rehearse, Lat. decantare, Plat.; ὑμνήσεις κακά wilt sing continually of thy ills, Soph.; τὰν ἐμὰν ὑμνεῦσαι (ionic for -οῦσαι) ἀπιστοσύναν ever singing of my want of faith, Eur.:—Pass., βαί', ἀεὶ δ' ὑμνούμενα few words, but such as oft repeated, Soph.
III. intr. to sing, chant, Thuc., Xen.
2. in a pass. sense, φῆμαι ὑμνήσουσι περὶ τὰ ὦτα will ring in their ears, Plat. [In Eur. sometimes υ.]

Chinese

原文音譯：Ømnšw 審尼哦
詞類次數：動詞（4）
原文字根：讚美詩 相當於： （בְּרַךְ‎）
字義溯源：唱詩，唱詩讚美，頌揚；源自（ὕμνος）=讚美詩），而 （ὕμνος）出自（ὑγρός）X*=稱頌）。參讀 （ᾄδω）同義字
出現次數：總共（4）；太（1）；可（1）；徒（1）；來（1）
譯字彙編：
1） 他們唱了詩（2） 太26:30； 可14:26；
2） 我要頌揚（1） 來2:12；
3） 唱詩讚美（1） 徒16:25

Léxico de magia

cantar, alabar con himnos a divinidades c. dat. ὑμνήσω Μέντορι Φοίβῳ alabaré a Febo Méntor P II 135 c. ac. ὁρκίζω σε ... ὃν ὑμνοῦσι τὰ πτερυγώματα τοῦ χερουβίν te conjuro a ti, a quien cantan las alas del querubín P IV 3061 ὁ δὲ Ἥλιος ὑμνεῖ σε ἱερογλυφιστί Helios te alaba en jeroglífico P XIII 149 P XIII 457 ὡς πρ<ώ>τως ὕμνησέ σε ὁ ὑπό σου ταχθείς como te alabó con himnos aquel que te está sometido P XIII 140 P XIII 443 ὑμνεῖ τὸν θεὸν χορὸς Χερουβίν alaba al Señor con himnos el coro de los querubines C 23 20 su nombre σὺ δὲ, κύριε τῆς ζωῆς, ... οὗ αἱ Μοῦσαι ὑμνοῦσι τὸ ἔνδοξον ὄνομα tú, señor de la vida, cuyo nombre glorioso cantan las Musas P XIII 787 P XII 257 P XXI 19 ὕμνησά σου τὸ αὐθεντικὸν ὄνομα καὶ ἅγιον, κύριε, ἔνδοξε, κοσμοκράτωρ he alabado con himnos tu nombre auténtico y sagrado, señor, glorioso, señor del cosmos P XIII 638 su poder ὠδικῷ ὕμνῳ ὑμνῶ σου τὸ ἅγιον κράτος con un himno cantado alabo tu sagrado poder P XIII 628

Lexicon Thucydideum

decantare, to repeat word for word, 1.21.1, 3.104.5,
laudibus extollere, to extol with praises, 2.42.2.