δεύω

English (LSJ)

(A), impf. ἔδευον, Ep. δεῦον, Ion. δεύεσκον, Od.8.522, Il.13.655, Od.7.260: fut. A δεύσω Eub.90.4: aor. ἔδευσα Eup.332, Pl.Com. 173.9, S.Aj.376(lyr.):—Med., Od.5.53:—Pass., ib.6.44, etc.: fut. δεύσομαι (ἀνα-) Gal.10.867: aor. ἐδεύθην Hp.Ulc.11, Thphr.HP9.9.1: pf. δέδευμαι E.Fr.467.5, Pl.Lg.782c, X.Cyr.6.2.28:—wet, drench, δεῦε δὲ γαῖαν (sc. αἷμα) Il.13.655, cf. 23.220; γλάγος ἄγγεα δεύει 2.471; δάκρυ δ' ἔδευε… παρειάς Od.8.522; σπογγιὰν δεύων Hp.Loc. Hom.12: c. dat. modi, εἵματα δ' αἰεὶ δάκρυσι δεύεσκον Od.7.260:— Pass., δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι Il.9.570; αἵματι δὲ χθὼν δεύετο 17.361; χρίμασι δευόμενοι Xenoph.3.6; μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι Pl.Lg. l.c.; to be flooded with light, ἀργέτι δεύεται αὐγῇ Emp.21.4; ῥίζα ὄξει δευθεῖσα steeped in... Thphr. l. c.:—Med., πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ wets his wings in the brine, Od.5.53, cf. E.Alc.184: rarely c. gen. modi, αἵματος ἔδευσε γαῖαν Id.Ph.674 (lyr.). 2 mix a dry mass with liquid, so as to make it fit to knead, Ar.Fr.271; δεῦσαι καὶ μάξαι X.Oec.10.11; ἄρτον ὕδατι δεδευμένον Id.Cyr.6.2.28; ἀλφίτοις δ. knead up with meal, D.H.7.72. 3 smear, δᾷδας πίττῃ δεδευμένας Hdn.8.4.11:—Med., ἀμφὶ μελαίνῃ δευόμεναι σποδιῇ πλόκαμον AP7.10. II causal, make to flow, shed, ἐρεμνὸν αἷμ' ἔδευσα S.Aj.376 (lyr.).
δεύω (B), Aeol. and Ep. form of δέω (B), A miss, want, Act. used by Hom. only in aor., ἐδεύησεν δ' οἰήϊον ἄκρον ἱκέσθαι he missed, failed in reaching it, Od.9.483,540: δεύει, = δεῖ, IG12(2).526A19 (Eresus); δεύοντος Alc.Oxy.1788.15 ii 3. II Dep. δεύομαι, fut. δευήσομαι Od.6.192, = Att. δέομαι, feel the want or loss of, be without, θυμοῦ δευόμενος reft of life, Il.3.294, 20.472; stand in need of, βάκτρου E.Tr. 276; ἐν καίροις ἐπιμεληΐας δευομένοις IG12(2).243 (Mytilene); αἴ κέ τινος δεύωνται ib.15.26; ἐδεύετο ἤματος ὥρη… νέεσθαι the time of day required her to return, A.R.3.1138. 2 to be wanting, deficient in, δ. πολέμοιο Il.13.310 μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύεο 17.142: abs., δευόμενος in need, 22.492; τετράκις εἰς ἑκατὸν δεύοιτό κεν it would fall short .., A.R.2.974. 3 c. gen. pers., to be inferior to, ἄλλα τε πάντα δεύεαι Ἀργείων Il.23.484; οὔ τευ δευόμενον Od.4.264.

Spanish (DGE)

• Morfología: [impf. iter. δεύεσκον Od.7.260]
I de líquidos
1 tr. mojar, humedecer, empapar, bañar
a) siendo suj. el líquido αἷμα ... δεῦε δὲ γαῖαν Il.13.655, δάκρυ δ' ἔδευεν ... παρειάς Od.8.522, γλάγος ἄγγεα δεύει la leche baña los cántaros, e.d., es abundante en primavera, Il.2.471 del agua de la fuente Castalia περιμένει με κόμας ἐμᾶς δεῦσαι παρθένιον χλιδάν me espera para bañar la gala virginal de mi cabello E.Ph.224, cf. Q.S.7.57, Nonn.D.15.4, 20.16, en v. pas. αἵματι δὲ χθὼν δεύετο πορφυρέῳ Il.17.361, οὔτε ποτ' ὄμβρῳ δεύεται el Olimpo Od.6.44, cf. A.R.4.270, Q.S.4.521, βόστρυχα σοὶ τὰ μύροισι δεδευμένα tus rizos empapados de perfume, AP 6.71 (Paul.Sil.), κροτητὰ ... πελάνῳ ... δεδευμένα bizcochos bañados con miel E.Fr.467.5, μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι Pl.Lg.782c, ὕδατι δεδευμένον τὸν ἄρτον X.Cyr.6.2.28, τοξεύματος ... ἰῷ ... δεδευμένου Hld.8.8.1;
b) frec. c. suj. de pers. οἶνον ... χέε, δεῦε γαῖαν Il.23.220
•y dat. instrum., de materia o gen. partit. mojar de, empapar de εἵματα ... δάκρυσι Od.7.260, cf. A.R.3.804, 1064, SEG 26.290.4 (Ática II d.C.), χόνδρον αὐτῷ δεύσετε γάλακτι χηνός mojadle un grano de sal en leche de oca Eub.89.4, βολβοὺς ... καταχύσματι Pl.Com.189.9, σπογγίαν ... τῷ φαρμάκῳ Hp.Loc.Hom.12, esp. de sangre ὄνυχι δ' ἁπαλόχροα γένυν δεῦσε φονίαισι πλαγαῖς E.Hel.374, cf. AP 7.208 (Anyt.), τῷ μὲν αἵματι δεύει τὸν βωμὸν ὁ ἱερεύς I.AI 3.231, cf. 226, αἵματι κόλπον ἔδευσε Nonn.D.7.168, elípt. λαΐνους ὀρθοστάτας ἔδευσεν empapó (de sangre) los zócalos de piedra (al morir) E.HF 980, cf. Q.S.14.279, Nonn.D.25.68, c. gen. partit. αἵματος δ' ἔδευσε γαῖαν E.Ph.674, cf. 1152, ὁ δὲ δεύσας τοῦ αἵματος τοὺς δακτύλους προσέγραψεν Iambl.Fr.73, en v. pas. ἀφρῷ χείλεα πάντα δεδευμένον mojado completamente de baba en los labios, AP 15.51 (Arch.);
c) en v. med. empaparse, mojarse, bañarse δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι y su seno se empapaba de lágrimas, Il.9.570, cf. E.Alc.184, D.Chr.29.22, Opp.H.3.408, AP 8.39 (Gr.Naz.), ἰχθὺς ἀγρώσσων πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ buscando peces se moja en la espuma sus espesas alas, Od.5.53, ἀσκητοῖσ' ὀδμὴν χρίμασι δευόμενοι perfumándose con raros ungüentos Xenoph.B 3.6.
2 verter, derramar c. suj. de pers. ἐν δ' ἑλίκεσσι βουσὶ καὶ κλυτοῖς πεσὼν αἰπολίοις ἐρεμνὸν αἷμ' ἔδευσα cayendo sobre cornudos bueyes y cabras lustrosas derramé su negra sangre S.Ai.376.
II 1humedecer un líquido la materia pulverizada, empapar, formar una masa εἰ μὴ κόρη δεύσειε τὸ σταῖς a no ser que una muchacha hiciera masa de espelta Eup.362, dif. de μάττω: πτίττω, βράττω, δ., μάττω, πέττω, καταλῶ Ar.Fr.282, ἀγαθὸν ... εἶναι γυμνάσιον καὶ τὸ δεῦσαι καὶ μάξαι un buen ejercicio es hacer la mezcla y amasar X.Oec.10.11, πελανοῖς μέλιτι καὶ ἐλαίῳ δεδευμένοις IP 8(3).161.24 (II d.C.), ἄλφιτα ἐπέπασεν καὶ ἐλαίῳ ἔδευσεν en un sacrificio, Lollian.338.13, cf. Eust.1445.60, πλακοῦντα μέλιτι δεδευμένον Sch.Ar.Nu.507β
•de otras masas γῆν ... ἔδευσεν μυελῷ hizo una masa de tierra con médula el Demiurgo para formar los huesos humanos, Pl.Ti.73e, γῆν ... ὕδατι δεύσας para hacer ladrillos, Plu.2.99d, en v. pas. πώματα τέφρᾳ ὕδατι δεδευμένῃ ἐπιχρισθέντα copas embadurnadas de ceniza amasada con agua, Gp.7.19.2.
2 frec. en recetas médicas mezclar ἄνθος ... ἐν οἴνῳ δεύσας Hp.Nat.Mul.84, ῥητίνην οἴνῳ δεῦσαι Hp.Mul.2.195, Epid.5.68, Mul.1.60, en v. pas. ὄξει ταῦτα δευθέντα Hp.Vlc.11, (τοῦ μανδραγόρου) τὴν δὲ ῥίζαν πρὸς ἐρυσίπελας ... ὄξει δευθεῖσαν y la raíz (de la mandrágora) para la erisipela (se usa) mezclada con vinagre Thphr.HP 9.9.1, de venenos ἰὸν ... δευόμενον τῷ ποτῷ Luc.Dips.5.
III de materias viscosas impregnar, embadurnar, untar ἐπὶ τὸ ὀστέον τὸ τηκτὸν ... δεύσας Hp.VC 14, δᾷδας ... πίσσῃ ... δεδευμένας Hdn.8.4.10.
IV usos analóg.
1 de materias en polvo espolvorear ἀπαρχὰς ... ἀλφίτοις δεύοντας espolvoreando las primicias con harina para un sacrificio, D.H.7.72
•en v. med. mismo sent. Βιστονῖδες ... ἀμφὶ μελαίνῃ δευόμεναι σποδιῇ πλόκαμον las bistónides, e.e., las tracias espolvoreando en derredor con negra ceniza la cabellera de Orfeo, a su muerte AP 7.10.
2 de la luz inundar, bañar ἄμβροτα δ' ὅσσ' εἴδει τε καὶ ἀργέτι δεύεται αὐγῇ y cuantos cuerpos inmortales se bañan en calor y luz radiante Emp.B 21.4.

German (Pape)

[Seite 554] fehlen, s. δέω. benetzen, befeuchten; verwandt διαίνω? oder δύω, δύνω? Hom. nur praes. u. impf.; z. B. ἐκ δ' αὶμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν Il. 13, 655; εἵματα δ' αἰεὶ δάκρυσι δεύεσκον Od. 7, 260; πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ 5, 53; δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι Iliad. 9, 570; ὥρῃ ἐν είαρινῇ, ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει, Milch netzt die Gefäße, d. i. füllt sie, Il. 2. 471. Das einzige Homerische composit., καταδεύω, erscheint an der einzigen Stelle, wo es bei Homer vorkommt, Iliad. 9, 490, im aorist., πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιέῃ ἀλεγεινῇ. – Eur. Phoen. 674, c. gen., αἵματος δ' ἐδευσε γαῖαν; auch in Prosa, μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι Plat. Legg. VI, 782 c; von der Asche, σποδιῇ δευόμεναι πλόκαμον, Ep. ad. 482 (VII, 10). Einen aor. δεύεσαν ἀφρῷ hat Ou. Sm. 4511. Übertr., a) ἐρεμνὸν αἷμ' ἔδευσα, Soph. Ai. 369, d. i. vergießen. – b) bei Xen. Oec. 10, 11 ist δεῦσαι καὶ μάξαι verbunden, einweichen u. kneten; vgl. ἄρτον ὕδατι Cyr. 6, 2, 28; εἰμὴ κόρη δεύσειε τὸ σταῖς Eupol. fr. inc. 40; μάττω, δεύω, πέττω, Ar. Poll. 7, 24; γῆν ὕδατι, beim Ziegelstreichen, Plut. fort. g. E. (p. 309); Dion. Hal. 7, 72; Suid. erkl. δέδευκε, πεφύρακε. – c) δᾷδες πίσσῃ καὶ ῥητίνῃ δεδευμέναι, bestrichen, Herodian. 8, 4, 30.

French (Bailly abrégé)

1ao. ἔδευσα, pf. inus.
Pass. ao. ἐδεύθην, pf. δέδευμαι;
I. mouiller, d'où
1 arroser, imprégner : εἵματα δάκρυσι OD arroser ses vêtements de larmes;
2 particul. mouiller pour pétrir : ἄρτον ὕδατι XÉN mouiller du pain pour le pétrir;
II. faire couler, répandre : αἷμα SOPH du sang;
Moy. δεύομαι mouiller (qch à soi) : πτερὰ ἅλμῃ OD mouiller ses ailes dans les flots.
Étymologie: R. Δυ > δευ-, mouiller.
2seul. ao. 3ᵉ sg. ἐδεύησεν;
manquer, ne pas réussir à, inf.;
Moy. δεύομαι (seul. prés., impf. et f.);
I. manquer :
1 manquer de, être privé de : τινός de qch ; θυμοῦ IL être privé de la vie, perdre la vie;
2 abs. manquer de ressources, être dans le besoin;
II. être inférieur à : τινός, à qqn ; μάχης IL rester au-dessous d'un combat, ne pas s'en tirer comme on aurait pu ; πολέμοιο IL rester au-dessous d'une guerre, ne pas avoir ce qu’il faut pour la soutenir, sel. d'autres ne pas manquer de guerre, voir commencer une grande guerre, un grand combat).
Étymologie: p. *δέϜω, éol. et épq. ; cf. δέω².

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δεύω, poët. imperf. δεῦον, iter. δεύεσκον, nat maken, doordrenken:; αἷμα... δεῦε... γαῖαν het bloed doordrenkte de aarde Il. 13.655; εἵματα... δάκρυσι δεύεσκον ik maakte voortdurend mijn kleren nat met mijn tranen Od. 7.260; met acc. v. vloeistof:; ἐρεμνὸν αἷμ’ ἔδευσα ik vergoot het donkere bloed Soph. Ai. 376; med.:; πτερὰ δεύεται ἅλμῃ (een vogel die) zijn vleugels nat maakt in het zeewater Od. 5.53; πᾶν δὲ δέμνιον... δεύεται πλημμυρίδι zij doordrenkt haar hele bed met haar tranenvloed Eur. Alc. 184; met water mengen, weken: perf. pass.:; ὕδατι δεδευμένον τὸν ἄρτον brood geweekt in water Xen. Cyr. 6.2.28; pass.:; δευόμενον τῷ ποτῷ wanneer het (vergif) geweekt wordt in de drank Luc. 60.5; overdr.: ἀργέτι δεύεται αὐγῇ doordrenkt van een stralende glans Emped. B 21.4.
δεύω [~ 2. δέω] poët. en Aeol. voor δέω 2, aor. (ἐ)δεύησεν act. missen:. ἐδεύησεν δ’ οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι (het rotsblok) miste het uiteinde van het roer maar net Od. 9.540. med. tekort schieten, missen, met gen.: μάχης... πολλὸν ἐδεύεο u schiet zeer tekort in strijdvaardigheid Il. 17.142; οὔ τευ δευόμενον aan niets gebrek hebbend Od. 4.264; θυμοῦ δευόμενος van het leven beroofd Il. 3.294.

Russian (Dvoretsky)

δεύω:
I
1 смачивать, орошать, увлажнять (αἷμα δεῦε γαῖαν, δάκρυ ἔδευε παρειάς Hom.; τί τινος Hom., Eur. и τί τινι Xen., Plut.): πτερὰ δεύεσθαι ἅλμῃ Hom. окунать свои крылья в морскую воду;
2 литься, наполнять (γλάγος ἄγγεα δεύει Hom.);
3 лить, проливать (αἷμα Soph.);
4 обмазывать (μέλιτι καρποὶ δεδευμένοι Plat.);
5 med. осыпать себе (πλόκαμον σποδιῇ Anth.).
II преимущ. med.
1 не достигать, упускать: ἐδεύησεν ἱκέσθαι Hom. чуть было не задел;
2 med. не иметь, быть лишенным (τινος Hom.): θυμοῦ δευόμενος Hom. бездыханный;
3 med. терпеть нужду, нуждаться (δευόμενος πάϊς Hom.);
4 med. быть ниже или слабее: πάντα δεύεαι Ἀργείων Hom. далеко тебе до аргивян; μάχης δ. Hom. быть непригодным для боя.

English (Autenrieth)

(1), ipf. ἔδευε, δεῦε, iter. δεύεσκον, pass. pr. δεύεται, ipf. δεύετο, -οντο: wet, moisten; as mid., (λάρος) πτερὰ δεύεται ἅλμῃ, Od. 5.53.
(2) (δέϝω), of act. only aor. 1 ἐδεύησε, mid. δεύομαι, opt. 3 pl. δευοίατο, ipf. ἐδευόμην, fut. δευήσομαι: act. (aor. 1), lack; ἐδεύησεν δ' οἰήιον ἄκρον ἱκέσθαι, ‘came short’ of reaching the end of the rudder, Od. 9.540; mid., be lacking or wanting in, be without or away from, inferior to (τινός); οὐδέ τι θῦμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐίσης, Il. 1.468, etc.; also abs., δευόμενος, Il. 1.134; μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύεο, Il. 17.142, Il. 13.310; πάντα δεύεαι Ἀργείων, Il. 23.484.

Greek Monolingual

(I)
δεύω (Α)
1. υγραίνω, βρέχω («δάκρυ ἔδευε παρειάς»)
2. βρέχω, μουσκεύω κάτι στερεό με νερό, γάλα, κρασί κ.λπ. («δεύω ἄρτον ὕδατι»)
3. αλείφω
4. φρ. «ἐρεμνόν αἶμ' ἔδευσα» — του έχυσα το αίμα, έκανα να χυθεί το μαύρο του αίμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για λ. άγνωστης ετυμολ. Η σύνδεσή της με το διαίνω παραμένει αναπόδεικτη. Από το θ. δευσ- του δεύσαι, αόρ. του δεύω, με συνδετικό φωνήεν -ο- προήλθε μια σειρά σύνθετων λέξεων της τεχνικής ορολογίας (πρβλ. δευ-σο-ποιός δευσο-ρούσιος)].
(II)
δεύω (Α)
1. αποτυγχάνω, αστοχώ, χάνω, έχω έλλειψη, χρειάζομαι («ἐδεύησεν δ' οἰήϊον ἄκραν ἱκέσθαι» — απέτυχε, δεν κατάφερε να το φθάσει)
2. απρόσ. δεύει
δει
3. αισθάνομαι την έλλειψη, την απώλεια κάποιου, μού λείπει κάτι (α. «τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονός... θυριοῦ δευομένους» — στερημένους της ζωής
β. «χερὶ δευομένη βάκτρον» — που χρειάζεται, έχει ανάγκη ένα ραβδί
4. είμαι ελλιπής σε κάτι («μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύετο»)
5. είμαι κατώτερος, υποδεέστερος σε κάτι («οὔ τευ δευόμενον, οὐτ' ἄρ φρένας οὔτε τι εἶδος»)·
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. δέω (Ι)].

Greek Monotonic

δεύω: (Α), παρατ. ἔδευον, Επικ. δεῦον, Ιων. δεύεσκον, μέλ. δεύσω, αόρ. αʹ ἔδευσα — Παθ. αόρ. αʹ ἐδεύθην, παρακ. δέδευμαι·
I. 1. υγραίνω, βρέχω, διαποτίζω, σε Ομήρ. Ιλ. — Μέσ., πτερὰ δεύεται ἅλμῃ, βρέχει τα φτερά του μέσα στην αρμύρα, σε Ομήρ. Οδ.
2. αναμειγνύω ένα στερεό υλικό με ένα υγρό, έτσι ώστε να γίνει κατάλληλο προς ζύμωμα, δ. ἄρτον ὕδατι, σε Ξεν.
II. μτβ., κάνω κάτι να χυθεί, χύνω, αἵμα, σε Σοφ.
• δεύω: (Β), μέλ. δευήσω, Αιολ. και Επικ. αντί δέω·
I. αποτυγχάνω, έχω έλλειψη, ανάγκη, χρειάζομαι· ἐδεύησεν ἱκέσθαι, απέτυχε, δεν κατόρθωσε να φτάσει, σε Ομήρ. Οδ.
II. 1. ως αποθ., δεύομαι, μέλ. δευήσομαι, = Αττ. δέομαι, αισθάνομαι την έλλειψη ή την απώλεια ενός πράγματος, βρίσκομαι σε έλλειψη ενός πράγματος, στερούμαι, με γεν., σε Ομήρ. Ιλ.· βρίσκομαι σε ανάγκη ενός πράγματος, έχω την ανάγκη, χρειάζομαι, βάκτρου, σε Ευρ.
2. βρίσκομαι σε έλλειψη, ένδεια, ανεπάρκεια ενός πράγματος, με γεν., σε Ομήρ. Ιλ.· απόλ., δευόμενος, ευρισκόμενος σε ανάγκη, άπορος, στο ίδ.
3. με γεν. προσ., είμαι κατώτερος σε σχέση με, σε Όμηρ.

Greek (Liddell-Scott)

δεύω: παρατ. ἔδευον, Ἐπ. δεῦον, Ἰων. δεύεσκον, ἅπαντα παρ’ Ὁμήρῳ· γ΄ δέ τι πληθ. πρόσ. δεύεσαν ὡς ἐκ ῥήμ. δεύημι, Κόϊντ. Σμ. 4. 511· μέλλ. δεύσω Εὔβουλ. Προκρ. 1· ἀόρ. ἔδευσα Τραγ. – Παθ., ἐνεστ. παρ’ Ὁμ.· ἀόρ. ἐδεύθην Θεόφρ. Ἱ. Φ. 9. 9, 1· πρκμ. δέδευμαι Εὐρ. Ἀποσπ. 470. 5, Πλάτ. Ὑγραίνω, βρέχω, ποτίζω μὲ ὑγρόν, δεῦε δὲ γαῖαν [ἐνν. αἷμα] Ἰλ. Ν. 655, πρβλ. Ψ. 220· γλάγος ἄγγεα δεύει Β. 471· δάκρυ δ’ ἔδευε … παρειὰς Ὀδ. Θ. 522· σπογγιὰν δεύων Ἱππ. 413. 15, κτλ.· μετὰ δοτ. τρόπου, εἵματα δ’ αἰεὶ δάκρυσι δεύεσκον Ἰλ. Η. 260· καὶ ἐν τῷ παθ., δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι Ι. 570· αἵματι δὲ χθὼν δεύετο Ρ. 361· καὶ ἐν τῷ μέσ., πυκινὰ πτερὰ δεύεται ἅλμῃ, βρέχει τὰ πτερά του ἐν τῇ ἅλμῃ, Ὀδ. Ε. 53· πρβλ. Εὐρ. Ἀλκ. 184, Πλάτ. Νόμ. 782C·- σπανίως μετὰ γεν. τρόπου, ὡς τὸ καταδεύω παρ’ Ὁμ., αἵματος ἔδευσε γαῖαν Εὐρ. Φοιν. 674. 2) ἀναμιγνύω ξηρὰν οὐσίαν μετὰ ὑγροῦ οὕτως ὥστε νὰ δύναμαι νὰ ζυμώσω αὐτήν, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 267· δεῦσαι καὶ μάξαι Ξεν. Οἰκ. 10, 11· ἄρτον ὕδατι ὁ αὐτ. Κύρ. 6. 2, 28, κτλ. 3) ἀλείφω, πίσσῃ Ἡρωδιαν. 8, 4. ΙΙ. μεταβ., κάμνω τι νὰ χυθῇ, χέω, ἐρεμνὸν αἷμ’ ἔδευσα Σοφ. Αἴ. 376, ἴδε Λοβ. ἐν τόπῳ.

Frisk Etymological English

1.
Grammatical information: v.
Meaning: make wet (Il).
Other forms: Aor. δεῦσαι
Compounds: δευσοποιός steeped in color, colorfest, metaph. imperishable (Pl.)
Derivatives: δεύσιμος (τόπος Sch. Μ 21), from *δεῦσις (Arbenz Die Adj. auf -ιμος), or dirctly from δεῦσαι; uncertain δεύματα κρεῶν Pi. O. 1, 50; also δευτήρ "cooker", kettle (auct. ap. Poll. 10, 105). - δευσοποιέω and δευσοποιία (Alkiphr., Poll.); δευσο-ρούσιος (PMasp.VIp; cf. ῥούσιος [from Lat. russeus reddish]). - πηλοδευστέω make mortar (Attica) from *πηλο-δεύστης.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unexplained; one compares διαίνω.
2. See also: s. 2. δέω.

Middle Liddell

1
I. to wet, drench, Il.:—Mid., πτερὰ δεύεται ἅλμηι wets his wings in the brine, Od.
2. to mix a dry mass with liquid, so as to make it fit to knead, δ. ἄρτον ὕδατι Xen.
II. Causal, to make to flow, shed, αἷμα Soph.
2
I. to miss, want, ἐδεύησεν ἱκέσθαι he missed, failed in reaching, Od.
II. as Dep. = attic δέομαι to feel the want or loss of, be without a thing, c. gen., Il.: to stand in need of, βάκτρου Eur.
2. to be wanting, deficient in a thing, c. gen., Il.: absol. δευόμενος, in need, Il.
3. c. gen. pers. to be inferior to, Hom.

Frisk Etymology German

δεύω: 1.
{deúō}
Forms: Aor. δεῦσαι
Grammar: v.
Meaning: ‘benetzen, etwas Trockenes mit Feuchtigkeit vermischen’ (vorw. ep. ion. poet. und spät).
Derivative: Sehr sparlich belegte Ableitungen: δεύσιμος (τόπος Sch. Μ 21), von *δεῦσις (Arbenz Die Adj. auf -ιμος), falls nicht vielmehr direkt von δεῦσαι; sehr unsicher δεύματα κρεῶν Pi. O. 1, 50; außerdem δευτήρ "Kocher", Kessel (auct. ap. Poll. 10, 105). — Besser beglaubt sind einige Komposita der technischen Sprache: δευσοποιός in Farbe getränkt, farbenfest, auch übertr. unvergänglich (Pl., mittlere Kom. usw.) mit δευσοποιέω und δευσοποιία (Alkiphr., Poll. u. a.); δευσορούσιος (PMasp.VI^p; vgl. ῥούσιος [aus lat. russeus rötlich); das Vorderglied von δεῦσαι, zum ο-Vokal Schwyzer 442. — πηλοδευστέω Mörtel machen (Attika) von *πηλοδεύστης.
Etymology: Unerklärt; vgl. διαίνω.
Page 1,372
2.
{deúō}
Grammar: v.
Meaning: ermangeln
See also: s. 2. δέω.
Page 1,372

Léxico de magia

mojar, empapar τῆς δὲ ῥίζης εἰς τὸν τόπον ἑπτὰ μὲν πυροῦ κόκκους, τοὺς δὲ ἴσους κριθῆς μέλιτι δεύσαντες ἐνέβαλον en el lugar de la raíz echaron siete granos de trigo y los mismos de cebada, empapándolos con miel P IV 3004