ἄνθρωπος
English (LSJ)
ἡ, Att. crasis ἅνθρωπος, Ion. ὥνθρωπος, for ὁ ἄνθρ-:—
A man, both as a generic term and of individuals, Hom. etc., opp. gods, ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τ' ἀνθρώπων Il.5.442, etc.; πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων the men of the east or of the west, Od.8.29; even of the dead in the Isles of the Blest, ib.4.565; κόμπος οὐ κατ' ἄνθρωπον A.Th.425, cf. S.Aj.761. 2 Pl. uses it both with and without the Art. to denote man generically, ὁ ἄ. θείας μετέσχε μοίρας Prt.322a; οὕτω . . εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄ. R.619b, al.; ὁ ἄ. the ideal man, humanity, ἀπώλεσας τὸν ἄ., οὐκ ἐπλήρωσας τὴν ἐπαγγελίαν Arr.Epict.2.9.3. 3 in pl., mankind, ἀνθρώπων . . ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν Il.9.134; ἐν τῷ μακρῷ . . ἀνθρώπων χρόνῳ S.Ph.306; ἐξἀνθρώπων γίγνεσθαι depart this life, Paus.4.26.5, cf. Philostr.VA8.31. b joined with a Sup. to increase its force, δεινότατον τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων D.53.2; ὁ ἄριστος ἐν ἀνθρώποις ὄρτυξ the best quail in the world, Pl.Ly.211e; freq. without a Prep., μάλιστα, ἥκιστα ἀνθρώπων, most or least of all, Hdt.1.60, Pl.Lg.629a, Prt.361e; ἄριστά γ' ἀ., ὀρθότατα ἀ., Id.Tht.148b, 195b, etc. c τὰ ἐξ ἀνθρώπων πράγματα 'all the trouble in the world', ib.170e; γραφὰς τὰς ἐξ ἀνθρώπων ἐγράφετο Lys.13.73; αἱ ἐξ ἀνθρώπων πληγαί Aeschin.1.59; πάντα τὰ ἐξ ἀνθρώπων κακὰ ἔλεγε D.C.57.23. 4 joined with another Subst., like ἀνήρ, ἄ. ὁδίτης Il.16.263; πολίτας ἀ. D.22.54; with names of nations, πόλις Μερόπων ἀνθρώπων h.Ap.42; in Att. freq. in a contemptuous sense, ἄ. ὑπογραμματεύς, ἄ. γόης, ἄ. συκοφάντης, Lys.30.28, Aeschin.2.153,183; ἄ. ἀλαζών X.Mem.1.7.2; ἄ. ὑφάντης Pl.Phd.87b; Μενίππου, Καρός τινος ἀνθρώπου D.21.175; ἄ. βασιλεύς Ev.Matt.22.2. 5 ἅνθρωπος or ὁ ἄνθρωπος alone, the man, the fellow, Pl.Prt.314e, Phd.117e; ὡς ἀστεῖος ὁ ἄ., with slight irony, ib.116d, al.; with a sense of pity, D.21.91. 6 in the voc. freq. in a contemptuous sense, as when addressed to slaves, etc., ἄνθρωπε or ὤνθρωπε sirrah! you sir! Hdt.3.63,8.125, and freq. in Pl., but in Trag. only S.Aj.791,1154; simply, brother, POxy.215.1, Diog.Oen. 2. 7 slave, ἂν ἄ. ᾖ Philem.22; ἄ. ἐμός Gal.14.649; ὁ ἄ. τῆς ἁμαρτίας or ἀνομίας 2 Ep.Thess.2.3; ἄ. τοῦ Θεοῦ 1 Ep.Tim. 6.11; but τιθέναι τινὰ ἐν ἀνθρώποις make a man of, of a freed slave, Herod.5.15. 8 ἄ. ἄ. any one, Hebraism in LXX Le.17.3 (cf. ἀνήρ VI.8); ἄ. like Germ. man 'one', 1 Ep.Cor.4.1,al. 9 Medic., name of a plaster, ἡ διὰ σάνδυκος ἄ. καλουμένη Aët.15.43. II as fem., woman, Pi.P.4.98, Hdt.1.60, Isoc.18.52, Arist.EN1148b20; contemptuously, of female slaves, Antipho1.17, Is.6.20, etc.; with a sense of pity, D.19.197.—Prop. opp. θηρίον, cf. ἀνήρ; but opp. γυνή, Aeschin.3.137; ἀπὺ ἀνθρώπου ἕως γυναικός LXX 1 Es.9.40, etc.
German (Pape)
[Seite 235] ὁ, in der Krasis ion. ὥνθρωπος, att. ἅνθρωπος (Ableitung der Alten schwankt zwischen ἄνω ἀθρεῖν, vom aufwärts gerichteten Blick des Menschen, u. Plat. ἀναθρεῖ ἃ ὄπωπε, Crat. 899 c; richtiger nicht als Zusammensetzung, viell. als Ableitung von dem Stamme ανθ, ἄνθος, ἀνθέω zu betrachten, vgl. übrigens Lob. paralip. 118), der Mensch zur Bezeichnung der Gattung, sowohl im Ggstz zu den Thieren, als zu den Göttern, ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ὲρχομένων τ' ἀνθρώπων Il. 5, 442; auch nach dem Tode noch, die Abgeschiedenen, und die in's Elysische Gefilde Versetzten Od. 4, 565. 568. Daher οἱ ἄνθρωποι, die Menschen, das ganze Menschengeschlecht, μαντήϊα μοῦνα ἐν ἀνθρώποις, die einzigen Orakel in der Welt, Her. 1, 53; τὸν ἄριστον ἐν ἀνθρώποις ὄρτυγα, die beste Wachtel in der Welt, Plat. Lys. 211 e; vgl. Xen. Mem. 8, 6, 2 καλὸν γὰρ εἴπερ τι καὶ ἄλλο τῶν ἐν ἀνθρώποις; τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων δεινότατον Dem. 53, 2; u. beim compar., οὐδὲν τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀνισώτερον εἶναι Xen. Cyr. 2, 2, 17. So wird dem superlat. ἀνθρώπων zur Verstärkung hinzugesetzt, φθονερὸς ἥκιστ' ἀνθρώπων, am allerwenigsten (unter den Menschen), Plat. Prot. 361 b; ἄριστάγ' ἀνθρώπων Theaet. 148 b; ἀκριβέστατα ἐπίστασαι ἀνθρώπων, am allergenauesten, Hipp. mai. 285 c. Auch ἐξ ἀνθρώπων, z. B. τὰ ἐξ ἀνθρ. πράγματα, unglaublich viel, Theaet. 170 e; αἱ ἐξ άνθρώπων πληγαί, die menschenmöglichsten Prügel, Aesch. 1, 59; Lys. 13, 73 γραφὰς τὰς ἐξ ἀνθρώπων ἐγράφετο; bes. bei Sp. Cor. Heliod. 2, p. 34. Man vgl. οἱ πατέρες, ὅσα ἄνθρωποι, οὐκ ἀμαθεῖς ἔσονται, so weit es für Menschen möglich ist. Plat. Rep. V, 467 c. Uebh. ist ἄνθρωπος, auch mit dem Artikel, die allgemeine Bezeichnung für Men sch, im Deutschen oft durch man auszudrücken. – Zuweilen tritt noch ein anderes Substantivum mit ursprünglich adjektivischem Begriff dazu, ἄνθρωπος ὁδίτης, Wandersmann, Il. 16, 263 Od. 13, 123; auch bei Völkernamen, h. Ap. 42. Bei den Attikern hat es in Vrbdg mit Personalbenennungen. die einen Stand, ein Geschäft, ein Volk bezeichnen, meist einen verächtlichen Nebenbegriff, oder in Hinsicht auf menschliche Gebrechlichkeit etwas Bemitleidendes, vgl. Beisp. bei Menke zu Luc. Gall. 18 (wie ἀνήρ einen ehrenden); ἄνθρωπος ὑφάντης Plat. Phaed. 87 b; ὑπογραμματεῖς Lys. 30, 28; ἐπιθυμιῶν παρασκευασταί Plat. Gorg. 518 c; κόλαξ Dio Chrys. Abweichend πολῖται Xen. Cyr. 8, 7, 14; Ἕλλην Aesch. 3, 154. So steht auch ἄνθρωπος allein, verächtlich, bes. von Sklaven, Her. 9, 39; Plat. Prot. 314 e; Dem. 48, 37; u. mit leichtem Vorwurf, ὦ ἄνθρωπε, Mensch! Plat. Prot. 330 d Gorg. 452 b. Vorzugsweise bezeichnet es den Mann, Aesch. 3. 157 πρεσβύτας ἀνθρώπους neben πρεσβύτιδας γυναῖκας; das fem. ἡ ἄνθρωπος hat zuerst Her. 1, 60, und dann die Redner, gewöhnl. von Sklavinnen, und im verächtlichen Sinne, Antiph. 1, 17; Is. 6, 21; Dem. 19, 197. – Vgl. übrigens ἀνήρ.
Greek (Liddell-Scott)
ἄνθρωπος: ὁ, παρ’ Ἀττ. ἐν κράσει ἄνθρωπος, Ἴων ὤνθρωπος ἀντὶ ὁ ἄνθρ-. (Πιθανῶς ἐκ τοῦ ἀνήρ, ἀνδρὸς καὶ ὤψ, ὁ ἔχων ὄψιν ἢ πρόσωπον ἀνδρός, Pott, Curt., κλπ.). Ἄνθρωπος καὶ ὡς ὄνομα τοῦ εἴδους καὶ ἐπὶ ἀτόμων, ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ ἐφεξῆς· κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τοὺς θεούς, ἀθανάτων τε θεῶν, χαμαὶ ἐρχομένων τ’ ἀνθρώπων Ἰλ. Ε. 412, κτλ.· ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων ἀνθρώπων, «ἡ πρὸς ἀντὶ τῆς ἀπὸ ἵν’ ᾖ ἀπὸ τῶν πρὸς δυσμὰς ἢ πρὸς ἀνατολάς» (Σχόλ.), Ὀδ. Θ. 29· ὁ Ὅμηρος δίδει τὸ ὄνομα τοῦτο ἔτι καὶ εἰς τοὺς θανόντας καὶ εὑρισκομένους ἤδη ἐν τῷ Ἠλυσίῳ πεδίῳ, τῇπερ ῥηΐστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισιν Ὀδ. Δ. 565: ― κόμπος οὐ κατ’ ἄνθρωπον Αἰσχύλ. Θ. 425, πρβλ. Σοφ. Αἴ. 761. 2) ὁ Πλάτ. μεταχειρίζεται τὴν λέξιν μετά τε τοῦ ἄρθρου καὶ ἄνευ αὐτοῦ ὅταν ὁμιλῇ ἐν γένει περὶ ἀνθρώπου, ὁ ἄνθρ. θείας μετέσχε μοίρας Πρωτ. 322Α· οὕτω... εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄνθρ. Πολ. 619Β, καὶ ἀλλαχοῦ· ἡ ὑψηλὴ ἰδέα περὶ τοῦ ἀνθρώπου, τὸ ἰδανικὸν καὶ εὐγενὲς τῆς ἀνθρωπότητος κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὰ θηρία καὶ τά κτήνη. «Οὐκ ἔστι τὸ τυχὸν... ἀνθρώπου ἐπαγγελίαν πληρῶσαι. Τί γάρ ἐστιν ἄνθρωπος; ζῷον ... λογικόν. Εὐθὺς ἐν τῷ λογικῷ τίνων χωριζόμεθα; Τῶν θηρίων... τῶν προβάτων καὶ τῶν ὁμοίων. Ὅρα οὖν μή τί πως ὡς θηρίον ποιήσῃς· εἰδὲ μή, ἀπώλεσας τὸν ἄνθρωπον, οὐκ ἐπλήρωσας τὴν ἐπαγγελίαν» Αρρ. Ἐπίκτ. 2. 9, 3. 3) κατὰ πληθ., τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀνθρώπων, ... ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν Ἰλ. Ι. 134· ἐν τῷ μακρῷ... ἀνθρώπων χρόνῳ Σοφ. Φ. 305. β) συνδυάζεται μετὰ ὑπερθ. πρὸς ἐπίτασιν, δεινότατος τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων Δημ. 1246. 13· ὁ ἄριστος ἐν ἀνθρώποις ὄρτυξ, ὁ ἄριστος ὄρτυξ τοῦ κόσμου, Πλάτ. Λύσ. 211Ε· οὕτω, οἵ γέ μοι τὰ ἐξ ἀνθρώπων πράγματα παρέχουσιν, ἕνα σωρὸν ἐνοχλήσεις, ὁ αὐτ. Θεαίτ. 170Ε· γραφὰς τὰς ἐξ ἀνθρώπων ἐγράφετο Λυσ. 136. 34· αἱ ἐξ ἀνθρώπων πληγαὶ Αἰσχίν. 9. 12· καὶ συχν. ἄνευ προθέσ., μάλιστα, ἥκιστα ἀνθρώπων, πλεῖστον ἢ ἐλάχιστον πάντων, Ἡρόδ. 1. 60, Πλάτ. Νόμ. 629Α, Πρωτ. 361Ε· ἄριστά γ’ ἀνθρ., ὀρθότατα ἀνθρ., ὁ αὐτ. Θεαίτ. 148Β, 195Β, κτλ. 4) ἐν συνδυασμῷ μετ’ ἄλλων οὐσιαστ., ὡς συμβαίνει εἰς τὸ ἀνήρ: ἄνθρ. ὁδίτης Ἰλ. Π. 263· πολίτας ἀνθρ. Δημ. 609 ἐν τέλ. μετὰ ὀνομάτων ἐθνῶν, πόλις Μερόπων ἀνθρώπων, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 42· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. τὸ ἄνθρωπος συχνάκις δίδει εἰς τὸ συνοδεῦον αὐτὸ οὐσιαστικὸν σημασίαν καταφρονητικήν, ἄνθρωπος ὑπογραμματεύς, ἄνθρ. γόης, ἄνθρ. συκοφάντης. Λυσ. 186. 6, Αἰσχίν. 48. 33., 52. 35· ἄνθρωπος ὑφάντης Πλάτ. Φαίδων 87Β· Μενίππου, Καρός τινος ἀνθρώπου Δημ. 571. 17· - οὕτω, homo histrio, Κικ. π. Ρητ. 2. 46. 5) καὶ περὶ ὑπηρέτου περὶ οὗ ἐγένετο λόγος πρὸ ὀλίγου, μόγις οὖν ποτε ἡμῖν ἄνθρωπος ἀνέῳξε τήν θύραν Πλάτ. Πρωτ. 314Ε, οὕτω γὰρ ἐκέλευσεν ὁ ἄνθρωπος Φαίδων 117Ε· ὡς ἀστεῖος, ἔφη, ὁ ἄνθρ. (τινὲς βλέπουσιν ἐνταῦθα ἐλαφράν τινα εἰρωνείαν, ἀλλὰ δὲν ἔχουσι δίκαιον) αὐτόθι 116D καὶ ἀλλαχοῦ: ὡσαύτως μετά τινος αἰσθήματος οἴκτου, τὴν καταδίκην ἐκτέτικε δι’ ἣν τὸν ἄνθρωπον ἀπώλεσε, τὸν κακόμοιρον τὸν ἄνθρωπον, ὡς θὰ ἐλέγομεν νῦν, Δημ. 543. 26. 6) ἐν τῇ κλητικ. συχνάκις εἶχε περιφρονητικὴν σημασίαν, ὡς ὅτε ἀπηυθύνετο πρὸς δούλους, ἄνθρωπε ἢ ὤνθρωπε: - οὔτ’ ἂν ἐγὼ ἐὼν Βελβινίτης ἐτιμήθην οὕτω πρὸς Σπαρτιητέων, οὔτ’ ἂν σύ, ὤνθρωπε, ἐὼν Ἀθηναῖος, οὔτε σύ, «παλῃάνθρωπε», ὡς θὰ ἐλέγομεν νῦν, Ἡρόδ. 8. 125, 9. 39· καὶ συχν. παρὰ Πλάτ., ἀλλὰ σπάν. παρὰ Τραγ., ὡς ἐν Σοφ. Αἴ. 791, 1145. 7) δοῦλος, τὸν ἐμὸν ἄνθρωπον Γαλην. τ. 8, σ. 845· - ὑπηρέτης, θεράπων, Μαλαλ. 163. 15, Θεοφάν. 602· ὡς τιμαριωτικὴ λέξις σημαίνει ὑποτελῆ τιμαριοῦχον, ὑποτελῆ ἄρχοντα, «πείθει παραχρῆμα ἄνθρωπον αὐτοῦ γενέσθαι, τὸν τοῖς Λατίνοις συνήθη ὅρκον ἐπομοσάμενον» Ἄννα Κομν. 10. σ. 289. ΙΙ. ὡς θηλ. (καθὼς ἐπίσης ἐν τῇ Λατιν. τὸ homo εἶναι καὶ θηλ.), γυνή, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. 1. 60, πρβλ. Ἰσοκρ. 381Β, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 7. 5, 2· - περιφρονητικῶς ἐπὶ δούλης, Ἀντιφῶν 113, 16, κτλ.· μετ’ οἴκτου ἐπὶ γυναικὸς ἀναξιοπαθούσης, Δημ. 402. 25: - ἡ ἄνθρωπος παρὰ Λάκωσιν ἐλέγετο ἀνθρωπώ, ἡ, «ἀνθρωπώ· ἡ γυνὴ παρὰ Λάκωσιν» Ἡσύχ. ἴδε Λοβ. Ἀγλαόφ. 733. - Κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ἀνήρ, ὡς τὸ Λατ. homo πρὸς τὸ vir, ἴδε ἐν λ. ἀνήρ.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ et ἡ)
1 ὁ ἄνθρωπος homme ; δεινότατος τῶν ἐν ἀνθρώποις DÉM le meilleur homme du monde ; ἥκιστα ἀνθρώπων PLAT pas le moins du monde ; ἄνθρωπος ὁδίτης IL un voyageur;
2 ἡ ἄνθρωπος femme.
Étymologie: probabl. du th. ἀνδρ- pour ἀνερ- de ἀνήρ et ὤψ, litt. « à visage d’homme ».
English (Autenrieth)
man (homo); mostly pl., as opp. to gods, ἆθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τ' ἀνθρώπων, Il. 5.442; mankind, πάντας ἐπ' ἀνθρώπους, ‘the world over,’ Il. 24.535; joined with a more specific word, ἄνθρωπος ὁδίτης, Π 2, Od. 13.123.
English (Slater)
ἄνθρωπος (-ος v. l., -ῳ; -οι, -ων, -οις, -οισι（ν), -ους)
1 man, pl., mankind
a σκιαρόν τε φύτευμα ξυνὸν ἀνθρώποις (O. 3.18) ἀμφὶ δ' ἀνθρώπων φρασὶν ἀμπλακίαι ἀναρίθμητοι κρέμανται (O. 7.24) ἐν δ' ἀρετὰν ἔβαλεν καὶ χάρματ ἀνθρώποισι προμαθέος αἰδώς (O. 7.44) φαντὶ δ' ἀνθρώπων παλαιαὶ ῥήσιες (O. 7.54) παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου εἴ τιν' ἔχει λόγον ἀνθρώπων πέρι (O. 8.4) Αἴγιναν ἔνθα ἀσκεῖται Θέμις ἔξοχ' ἀνθρώπων (O. 8.23) τερπνὸν δ' ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν (O. 8.53) πολλοὶ δὲ διδακταῖς ἀνθρώπων ἀρεταῖς κλέος ὤρουσαν ἀρέσθαι (O. 9.101) ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλεῖστα χρῆσις (O. 11.1) πολλὰ δ' ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν (O. 12.10) ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων (P. 1.68) μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων (P. 1.82) ἐν ἀνθρώποισι (P. 3.21) πολυπήμονας ἀνθρώποισιν ἰᾶσθαι νόσους (P. 3.46) εἴ τιν' ἀνθρώπων (P. 3.86) Νέστορα καὶ Λύκιον Σαρπηδόν, ἀνθρώπων φάτις, — γινώσκομεν (P. 3.112) ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν πρῶτον ἀνθρώποισι (P. 4.217) ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει (P. 4.286) σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος (v. l. ἄνθρωποι) (P. 8.96) εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται (P. 12.28) ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων (N. 9.6) ἔνθ' Ἀρείας πόρον ἄνθρωποι καλέοισι (N. 9.41) ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρὺς ἀντιάσαι (N. 10.20) χαλεπὰ δ' ἔρις ἀνθρώποις ὁμιλεῖν κρεσσόνων (N. 10.72) τὸ δ' ἐκ Διὸς ἀνθρώποις σαφὲς οὐχ ἕπεται τέκμαρ (N. 11.43) μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκύς (I. 1.47) ὅσον ὀργὰν λτ;γτ;εινοκράτης ὑπὲρ ἀνθρώπων γλυκεῖαν ἔσχεν (I. 2.36) ἄλλοτε δ' ἀλλοῖος οὖρος πάντας ἀνθρώπους ἐπαίσσων ἐλαύνει (I. 4.6) ὅσσα δ' ἐπ ἀνθρώπους ἄηται μαρτύρια φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν ἀπλέτου δόξας (I. 4.9) ἀλλ' Ὅμηρός τοι τετίμακεν δἰ ἀνθρώπων (I. 4.37) Θεία, σέο ἕκατι καὶ μεγασθενῆ νόμισαν χρυσὸν ἄνθρωποι περιώσιον ἄλλων (I. 5.3) φ]έρτατος ἀνθρώπων Πα. 13b. 5. ]ἄνθρωπ[ο (Pae. 21.18) πρὶν μὲν ἕρπε τὸ σὰν κίβδηλον ἀνθρώποισιν ἀπὸ στομάτων Δ. 2. 3. ἁνίκ' ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων ἔξω fr. 124. 5. ἀν]θρώποις[ Θρ. 4. 9. —
b as opposed to
I gods. — θεόμοροι νίσοντ' ἐπ ἀνθρώπους ἀοιδαί (O. 3.10) “ἔν τε θεοῖς τοῦτο κἀνθρώποις ὁμῶς αἰδέοντ” (P. 9.40) Ἄπολλον, γλυκὺ δ' ἀνθρώπων τέλος ἀρχά τε δαίμονος ὀρνύντος αὔξεται (P. 10.10) σὺν θεῷ γάρ τοι φυτευθεὶς ὄλβος ἀνθρώποισι παρμονώτερος (N. 8.17) εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς (I. 6.10) εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἀτληκηκοτας προστύχῃ fr. 42. 5. ]ἀνθρώπο[ις (supp. Bury) Δ. 2. 3. θεῶν καὶ κατ' ἀνθρώπων ἀγυιάς fr. 194. 6.
II heroes. ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται fr. 133. 6.
III animals. πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις (O. 7.63)
c a man, anyone καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι (N. 5.18)
d woman “καὶ τίς ἀνθρώπων σε χαμαιγενέων πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός;” (P. 4.98) “τίς νιν ἀνθρώπων τέκεν;” (P. 9.33)
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Alolema(s): tb. ἡ Pi.P.4.98, Hdt.1.60; cret. ἄντροπος ICr.4.72.10.25, 11.24 (V a.C.); lacon. ἀνθρωπώ Hsch.
• Morfología: [panf. dat. plu. ἀτρόποισι, IPamph.3.7, crasis c. el art., át. ἅνθρωπος, jón. ὥνθρωπος; adv. sobre un compar. neutr. ἀνθρωπότερον q.u.]
A Ien gener.
1 plu. no genérico, gener. sin art. hombres, personas, gente c. adj. πολλῶν δ' ἀνθρώπων ... ἄστεα Od.1.3, ἄνδρα πολλῶν ὑπ ἀνθρώπων πολυζήλωτον B.10.48, cf. Ar.Pl.502, ἀξιόλογοι ἄνθρωποι personas dignas de mención Th.6.60, ἄνθρωποι μάχιμοι combatientes Th.4.125, c. otro subst. νομάδες ἄνθρωποι nómadas Hdt.7.85, χειρώνακτες ἄνθρωποι E.Fr.795, πολῖται ἄνθρωποι ciudadanos D.22.54, ἄνθρωποι ὑπογραμματεῖς escribientes Lys.30.28
•en gen. partit., c. colect. πλεῖστος ἀνθρώπων ὄχλος una gran multitud de gente Ar.Ec.383, c. pron. οὔ τινα οἶδα ἀνθρώπων no conozco a ninguno de los hombres, Od.6.17, 7.2, τις ἀνθρώπων alguien Ar.Ach.405, Eq.353
•cada hombre Ar.Au.1314, τίς ποτ' ἀνθρώπων ἔτλη E.El.516, οὔτις ἀνθρώπων B.8.22, οὐδ' ἄλλος ἀνθρώπων ni nadie Ar.Ach.842, μηδεὶς ἀνθρώπων Ar.Eq.1262, οὐδεὶς ἀνθρώπων Ar.Au.1516, ὅστις ἀνθρώπων E.Andr.185
•c. numerales ἐργάζοντο δὲ κατὰ δέκα μυριάδας ἀνθρώπων Hdt.2.124, cf. 2.61
•c. gen. de cualidad (hebraísmo) ἄνθρωποι εὐδοκίας hombres de buena voluntad, Eu.Luc.2.14
•en du. ἀλλ' οὐκ ἐσμὲν ἀνθρώπω (Evélpides y Pistetero) pero no somos hombres Ar.Au.64
•c. otras precisiones contextuales τοῖς τ' ἀνθρώποισι φράσον σιγᾶν dí a la gente que se calle Ar.Pax 98, ἀνθρώπους καὶ λείαν λαβόντες habiendo capturado prisioneros y botín Th.2.94, οἱ παρὰ θάλασσαν ἄνθρωποι los habitantes de la costa Th.1.8, οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι los venideros Th.6.16, cf. 7.56, τὰς κώπας ἀδύνατοι ὄντες ἐν κλύδωνι ἀναφέρειν ἄνθρωποι siendo incapaces los remeros en la tempestad de sostener los remos fuera del agua Th.2.84.
2 plu. genérico, gener. sin art. los hombres, los seres humanos, la humanidad c. adj. totalizador o gentilicio πάντες ἄνθρωποι Ar.Eq.1112, Au.1281, Cleanth.Stoic.1.129, ἀδικώτατον ... πάντων ἀνθρώπων Hdt.1.129, μέροπες ἄνθρωποι h.Ap.42, Hes.Op.109, 143, 180, ἐπιχθόνιοι ἄνθρωποι Hes.Th.231, 416, θνητοὶ ἄνθρωποι Hes.Th.296, 564, 906, Op.123, 253
•op. dioses ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τ' ἀνθρώπων Il.5.442, cf. Hes.Th.272, ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι Xenoph.B 23, ἔν τε θεοῖς ... κἀνθρώποις ὁμῶς Pi.P.9.40, οὔτε πρὸς θεῶν ἀγάλματα ... οὕτ' ἐς ἀνθρώπων στέγας A.Eu.56
•mortales op. inmortales ἔκ τ' ἀνθρώπων ἔκ τ' ἀθανάτων E.Io 878
•op. héroes ἥροες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλέονται Pi.Fr.133.6
•op. muertos los seres vivos ἐν ἀνθρώποισι entre los vivos Hdt.1.86, cf. Anaxag.B 9, ἐξ ἀνθρώπων ἠφανίσθη desapareció de entre los vivos Lys.2.11, I.AI 9.28
•op. anim., Hes.Op.558, Arist.HA 488a30, Clem.Al.Prot.3.43
•op. esclavos τιθέναι τινὰ ἐν ἀνθρώποις manumitir a un esclavo Herod.5.15
•c. aposiciones o adj. que en conjunto equivalen a la humanidad ἀνθρώπων ... ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν Il.9.134, ἠὲ πρὸς ἠοίων ἦ ἑσπερίων ἀνθρώπων de los hombres del este o del oeste, Od.8.29
•usos c. prep. μετ' ἀνθρώποισι, ἐν ἀνθρώποισι entre los hombres, Od.8.160, Hes.Op.719, Pl.Ly.211e, λάχη τὰ κατ' ἀνθρώπους los destinos de cada hombre A.Eu.310, πάντα τὰ κατ' ἀνθρώπους todas las cosas de los hombres A.Eu.930, τὰ ἐξ ἀνθρώπων πράγματα todas las molestias del mundo Pl.Tht.170e, γραφὰς τὰς ἐξ ἀνθρώπων ἐγράφετο pleiteó todo lo que pudo Lys.13.73, αἱ ἐξ ἀνθρώπων πληγαί todos los golpes del mundo Aeschin.1.59, πάντα τὰ ἐξ ἀνθρώπων κακά D.C.57.23.1
•ἐξ ἀνθρώπων γίγνεσθαι morir Paus.4.26.6, cf. Philostr.VA 8.31
•expresiones sup. τῇ περ ῥηΐστη βιοτὴ πέλει ἀνθρώποισι Od.4.565, νομίσας τάδε μαντήια εἶναι μοῦνα ἐν ἀνθρώποισι pensando que estos oráculos eran los únicos en el mundo Hdt.1.53, ὦ φίλτατ' ἀνθρώπων ἐμοί Ar.Nu.110, ζηλωτότατος βίος ἀνθρώπων la vida más envidiable del mundo Ar.Nu.464, δεινότατος, ἀνθρώποισι δ' ἠπιώτατος de Dioniso, E.Ba.861, ἡ μεγίστη τῶν ἐν ἀνθρώποις νόσων πασῶν la peor de todas las plagas del mundo E.Med.471, τῶν ἐν ἀνθρώποις ἁπάντων ... δεινότατον D.53.2, c. sup. adverb. μάλιστα, ἥκιστα, etc. (ἀνθρώπων) el más o el menos (de todos) Hdt.1.60, Pl.Lg.629a, Prt.361e, ἄριστά γ' ἀνθρώπων Pl.Tht.148b, ὀρθότατα ἀνθρώπων Pl.Tht.195b, en cont. generalizadores ausentes en 1 ἐν τῷ μακρῷ ... ἀνθρώπων χρόνῳ S.Ph.306, cf. A.Pr.445, E.Ph.439, ἔθνεα δὲ ἀνθρώπων Hdt.1.203, οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν τι πρῆγμα (e.d. la enfermedad) Hp.Morb.Sacr.1.3, πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι Pi.O.7.63, ἔρημοι πρῶνες ἀνθρώπων montañas desiertas de seres humanos E.Cyc.116, ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι, τότε πλουτοῦσι Ar.Eq.92, ἐμοὶ γὰρ δοκοῦσιν ἅνθρωποι ... οὐκ ᾐσθῆσθαι Pl.Smp.189c, τῶν ἀνθρώπων γένος Chrysipp.Stoic.3.185
•ref. a la dignidad ὡς ἀνθρώπους ὄντας como hombres que son X.Ages.1.21.
3 sg. no genérico, raro c. art. ser humano, persona, hombre ἄ. op. ἄ.: πολὺ διαφέρειν οὐ δεῖ νομίζειν ἄνθρωπον ἀνθρώπου Th.1.84, τὸ κινοῦν ... <τὸ ὁμοειδὲς οἷον> ἀνθρώπῳ ἄ. Arist.Metaph.1070b31, ἄ. ἄνθρωπον γεννᾷ Arist.Metaph.1070b34, ἄ. ἀνθρώπου κύριος οὐκ ἔστιν Arr.Epict.1.29.60
•c. otro subst. (cf. 1), ἄ. ὁδίτης un caminante, Il.16.263, ἄ. ἀλαζών Ar.Au.983, X.Mem.1.7.2, ἄ. ὑφάντης Pl.Phd.87b, ἄ. ὄρνις hombre-pajaro Ar.Au.169, ἄ. γόης un impostor Aeschin.2.153, ἄ. βασιλεύς Eu.Matt.22.2
•c. adj. ἄ. τις una persona Hdt.2.85, Ἀργεῖος ἄ. argivo Th.8.92, ὁ χθιζινὸς ἄ. el hombre de ayer Ar.V.281, Ἀναφλύστιος ... ἄ. Ar.Ec.979, ἔμπληκτος ὡς ἄ. como un loco E.Tr.1205, Μενίππου, Καρός τινος ἀνθρώπου D.21.175, ἄ. Ῥωμαῖος ciudadano romano, Act.Ap.16.37, 22.25, καινός, νέος ἄ. el hombre nuevo, el hombre redimido op. παλαιὸς ἄ. Ep.Rom.6.6, Ep.Col.3.9, Ep.Eph.4.22, ἄ. Χριστὸς Ἰησοῦς Cristo Jesús hombre, 1Ep.Ti.2.5, γέρων ἄ. un viejo Arr.Epict.1.4.24, ἕνα ἄνθρωπον εὗρον encontré un solo hombre, Vit.Aesop.G 65
•c. art. y adv. ἀλλ' εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄ. διαφθείρεται, ἀλλ' ὁ ἔσω ἡμῶν ἀνακαινοῦται aun cuando nuestro hombre exterior se desmorona, sin embargo nuestro (hombre) interior se renueva de la parte material y espiritual del hombre 2Ep.Cor.4.16
•c. gen. de cualidad ὁ ἄ. τῆς ἀνομίας el hombre sin ley del Anticristo, 2Ep.Thess.2.3, cf. ἄ. τοῦ Θεοῦ hombre de Dios, 1Ep.Ti.6.11, de un ángel T.Abr.B 7 (p.111), cf. Eu.Petr.11.44.
4 sg. genérico, frec. c. art. el hombre ὁ ἄ.: βραχὺς ... ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου Protag.B 4, ὁ ἄ. θείας μετέσχε μοίρας Pl.Prt.322a, οἱ υἱοὶ τοῦ ἀνθρώπου los hijos del hombre, los hombres LXX Ec.3.10, ἦν ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος ἐν τῷ ἀνθρώπῳ Ath.Al.Inc.17.22, cf. Origenes Cels.1.66, ὁ ... Ὑιὸς τοῦ ἀνθρώπου el Hijo del hombre de Cristo Eu.Matt.8.20, ὅταν γεννηθῇ ὁ ἄ. cuando es engendrado el ser humano Chrysipp.Stoic.2.28, καὶ οὕτως ἀπώλετο ὁ ἄ. también así se destruyó la humanidad Arr.Epict.2.9.3
•op. dios θεός τις, οὐκ ἄ. A.A.663, οὔτε θεὸς οὕτ' ἄ. Ar.Pl.421, op. anim. πῶς οὐκ ἄνθρωπόν γε ὄντα εἰκὸς σοφώτερον τούτων φαίνεσθαι ...; ¿cómo no va a ser natural que, puesto que es hombre, se muestre más inteligente que éstas (las bestias)? X.Eq.Mag.4.20, θηρίου καὶ ὄρνιθος καὶ ἀνθρώπου Hdt.3.108
•ὡς ἄ. como un hombre ref. a la dignidad φάγε ὡς ἄ., πίε ὡς ἄ. Arr.Epict.3.21.5, cf. 4.11.2
•en or. nominal como suj. ὅλος ὁ ἄ. ἐκ γενετῆς νοῦσος ἐστί el hombre, desde su nacimiento, no es más que enfermedad Hp.Ep.17 (p.372), εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄ. Pl.R.619b, como pred. nominal ἄ. ἐών en sent. de limitación siendo sólo un hombre Hdt.1.86, en dat. τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι Pi.N.5.18, ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων Heraclit.B 119, en gen. ἀλλ' ἔστιν ἀνθρώπου γε pero pertenece a un ser humano Ar.Ach.774
•c. prep., c. κατά: ὁ κόμπος δ' οὐ κατ' ἄνθρωπον φρονεῖ la jactancia no tiene pensamientos a medida del hombre A.Th.425, τὰ κατὰ τὸν ἄνθρωπον παθήματα las enfermedades del hombre Hp.VM 14, cf. Septim.10, κατ' ἄνθρωπον νομοθέτης X.Mem.4.4.24, κατ' ἄνθρωπον λαλεῖν hablar al modo humano, 1Ep.Cor.9.8, cf. Ep.Rom.3.4, Ep.Gal.3.15, κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα luché con las fieras como un hombre corriente, 1Ep.Cor.15.32, c. ὑπέρ: ὑπὲρ ἄνθρωπον por encima de las fuerzas humanas D.C.53.7.3
•otros usos de ἄ. genérico y sin art. en construcciones distintas de 3: ἀνθρώπου φύσις la naturaleza humana E.Or.3
•la naturaleza humana de Cristo τὸν Ὑὸν ... σάρκα ἤτοι σῶμα, τουτέστιν ἄ., ἀνειληφέναι Ath.Al.Syn.28.6 (p.257)
•el hombre πέφυκε γὰρ καὶ ἄλλως ἄ. τὸ μὲν θεραπεῦον ὑπερφρονεῖν pues es absolutamente innato en el hombre despreciar al que le adula Th.3.39, λογιζόμεθα γὰρ δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον pues sostenemos que el hombre queda justificado por la fe, Ep.Rom.3.28.
II expresiones gramaticalizadas, equivaliendo a un pron. indef. uno, uno cualquiera, cada uno ἄ. τῶν υἱῶν Ισραηλ cada uno de los hijos de Israel LXX Le.17.3, τί γὰρ ὠφεληθήσεται ἄ. qué provecho puede sacar uno, Eu.Matt.16.26
•equivalente a la pas. impers. se χρῷτ' ἂν οὖν ἄ. se usaría Antipho Soph.B 44A.1.13, οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄ. se nos debe considerar, 1Ep.Cor.4.1.
III peyor. y en lenguaje familiar, para evitar ἀνήρ, γυνή o el n. pr., en voc. ὥνθρωπε ¡eh, tú, amigo! Hdt.3.63, 8.125, S.Ai.791, 1154, Ar.Ach.818, 1107, Pax 719, Eq.786, Nu.644, ὦ ἄνθρωποι ¡eh, vosotros! Pl.Prt.314d, tb. sg. ἄνθρωπε ¡hermano!, POxy.215.1.17, Diog.Oen.2.3.9
•ὁ ἄ. un sujeto, un individuo τὸν ἄ. ἀπώλεσεν mató al individuo D.21.91, οὗτος ἅ. ese sujeto Ar.Ach.576, cf. V.168, ἄ. ἀμαθὴς οὑτοσὶ καὶ βάρβαρος ¡este individuo es un ignorante y un bárbaro! Ar.Nu.492, plu. πολλοὶ μὲν ἄνθρωποι ... ὀλίγοι δὲ ἄνδρες muchos individuos ... pero pocos hombres Hdt.7.210
•ὁ ἄ. en cont. adecuados el esclavo, el chico ὁ Εὐβίου ἄ. el esclavo de Eubio Hp.Epid.5.36, cf. Antipho 5.29, X.Mem.2.1.15, POxy.1067.30, Eu.Luc.12.36, ὡς ἀστεῖος ὁ ἄ. pues sí que es educado el individuo de un esclavo, Pl.Phd.116d, cf. Prt.314e, Phd.117e, ἂν ἄ. ᾖ Philem.22, cf. SB 4369.2.4 (III a.C.), POxy.805 (I a.C.), BGU 830.4 (I d.C.), POxy.1159.16 (III d.C.), ἄ. ἐμός Gal.14.649, μήτε αὐτοῦ μήτε ἀνθρώπων ἐκείνου ni de él ni de sus esclavos Pl.Lg.933d, οἱ τοῦ πυρὸς ἄ. los esclavos a cargo del fuego, Mart.Pol.15.1.
IV usos especializados plu. varones op. γυναῖκες: τῶν ... ἀνθρώπων τοὺς ἀχρειοτάτους ξὺν γυναιξί Th.2.6, τοσοῦτόν ἐσμεν ἀνθρώποις κακόν (habla Andrómaca) E.Andr.273, πρεσβύτας ἀνθρώπους, πρεσβυτίδας γυναῖκας Aeschin.3.157
•sg. varón op. mujer σὺ δὲ πάνυ χαλεπὴ ἀεὶ τῷ ἀνθρώπῳ γεγένησαι pero tú siempre has sido muy difícil para el varón Luc.DMeretr.3.3, cf. 1Ep.Cor.7.1
•marido op. mujer Eu.Matt.19.5, 19.10
•hijo op. πατήρ Eu.Matt.10.35
•ἡ ἄ. mujer Pi.P.4.98, Hdt.1.60, Ar.Lys.936, Hp.Mul.1.16, 1.61, 1.66, 1.68, 2.133 (p.288), Steril.230, Virg.1, Lys.1.15, 16, Isoc.18.52, Arist.EN 1148b20, Ach.Tat.5.22.2, Basil.M.30.33C, cf. Hsch.s.u. ἀνθρωπώ
•esclava χαμαιτύπη δ' ἄ. Men.Sam.348, cf. Antipho 1.17, Is.6.20, pero ἄ. οὖσα siendo humana E.Hipp.472
•tb. cadáver, SEG 9.72.24 (Cirenaica IV a.C).
B medic. ὁ ἄ. el cuerpo humano ὅλος ὥνθρωπος todo el cuerpo humano Hp.Flat.13
•fig. n. de un emplasto Aët.15.43 (p.133.12). • DMic.: a-to-ro-po.
• Etimología: Muchas hipótesis, ninguna decisiva. La más común postula un comp. de ἀνδρ- ‘varón’ (pero la fon. no es clara) y un < *oku̯ ‘aspecto’ (cf. het. a-ta-ro-po), comp. de sent. poco satisfactorio, de otra parte. En realidad, es prob. que el primer término tenga rel. c. het. antuwaḫḫaš, antuḫšaš ‘hombre’, por lo demás oscuro.
English (Abbott-Smith)
ἄνθρωπος, -ου, ὁ, [in LXX chiefly for אִישׁ ,אָדָם, also for אֱנֹושׁ, etc.;]
man:
1.generically, a human being, male or female (Lat. homo): Jo 16:21; c. art., Mt 4:4 12:35, Mk 2:27, Jo 2:25, Ro 7:1, al; disting. from God, Mt 19:6, Jo 10:33, Col 3:23, al.; from animals, etc., Mt 4:19, Lk 5:10, Re 9:4, al.; implying human frailty and imperfection, I Co 3:4; σοφία ἀνθρώπων, I Co 2:5; ἀνθρώπων ἐπιθυμίαι, I Pe 4:2; κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖν, I Co 3:3; κατὰ ἄ. λέγειν (λαλεῖν), Ro 3:5, I Co 9:8; κατὰ ἄ- λέγειν, Ga 3:15 (cf. I Co 15:32, Ga 1:11); by meton., of man's nature or condition, ὁ ἔσω (ἔξω) ἄ., Ro 7:22, Eph 3:16, II Co 4:16 (cf. I Pe 3:4); ὁ παλαιὸς, καινὸς, νέος ἄ., Ro 6:6, Eph 2:15 4:22, 24 Col 3:9, 10; joined with another subst., ἄ. ἔμπορος, a merchant, Mt 13:45 (WH, txt. om. ἄ.); οἰκοδεσπότης, Mt 13:52; βασιλεύς, 18:23; φάγος, 11:19; with name of nation, Κυρηναῖος, Mt 27:32; Ἰουδαῖος, Ac 21:39; Ῥωμαῖος, Ac 16:37; pl. οἱ ἄ., men, people: Mt 5:13, 16 Mk 8:24, Jo 4:28; οὐδεὶς ἀνθρώπων, Mk 11:2, I Ti 6:16.
2.Indef., ἄ. = τις, some one, a man: Mt 17:14, Mk 12:1, al.; τις ἄ., Mt 18:12, Jo 5:5, al.; indef. one (Fr. on), Ro 3:28, Ga 2:16, al.; opp. to women, servants, etc., Mt 10:36 19:10, Jo 7:22, 23. >
3.Definitely, c. art., of some particular person; Mt 12:13, Mk 3:5, al.; οὗτος ὁ ἄ., Lk 14:30; ὁ ἄ οὗτος, ἐκεῖνος, Mk 14:71, Mt 12:45; ὁ ἄ. τ. ἀνομίας, II Th 2:3; ἄ τ. θεοῦ (of Heb. אִישׁ אֱלֹהִים), I Ti 6:11, II Ti 3:17, II Pe 1:21; ὁ υἰὸς τοῦ ἀ., v.s. υἱός. SYN.: ἀνήρ, q.v. (and cf. MM, VGT, 44; Cremer, 103, 635).
English (Strong)
from ἀνήρ and ops (the countenance; from ὀπτάνομαι); man-faced, i.e. a human being: certain, man.
English (Thayer)
ἀνθρώπου, ὁ (perhaps from ἀνήρ and ὤψ, i. e. man's face: Curtius, § 422; Vanicek, p. 9. From Homer down); man. It is used
1. universally, with reference to the genus or nature, without distinction of sex, a human being, whether male or female: ἐπ' ἄρτῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος); ὁ ἀγαθός ἄνθρωπος every good person); Winer's Grammar, § 18,8); α. from animals, plants, etc.: T WH omit; L Tr brackets) (opposed to angels); οὐκ ἄνθρωποι; (R G σαρκικοί) ἐστε; σοφία ἀνθρώπων, ἀνθρώπων ἐπιθυμίαι, κατά ἄνθρωπον περιπατεῖτε ye conduct yourselves as men, λαλεῖν or λέγειν κατά ἄνθρωπον, to speak according to human modes of thinking, κατά ἄνθρωπον λέγω, I speak as a man to whom analogies from human affairs present themselves, while I illustrate divine things by an example drawn from ordinary human life, κατά ἄνθρωπον θηριομάχειν, as man is accustomed to fight, urged on by the desire of gain, honor and other earthly advantages, οὐκ ἐστι κατά ἄνθρωπον is not accommodated to the opinions and desires of men, κατά ἄνθρωπον in secular authors see Wetstein on Rom. as above); with the accessory notion of malignity: προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων, εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, ὦ ἄνθρωπε, or ἄνθρωπε, is one either of contempt and disdainful pity, Plato, Gorgias, p. 452b. σύ δέ ... τίς εἰ, ὦ ἄνθρωπε), or of gentle rebuke, ἴδε (T Tr WH ἰδού) ὁ ἄνθρωπος behold the man in question, maltreated, defenseless, ὁ ἔσω and ὁ ἔξω ἄνθρωπος, soul and body: Plato, rep. 9,589a. ὁ ἐντός ἄνθρωπος; Plotinus Enn. 5,1, 10 ὁ εἴσω ἄνθρωπος; cf. Fritzsche on Romans , vol. ii., 61f. (Meyer on Romans , the passage cited; Ellicott on Ephesians , the passage cited)); ὁ κρυπτός τῆς καριδας ἀνθρ. Prayer of Manasseh , ὁ παλαιός (the corrupt) and ὁ καινός (ὁ νέος) ἄνθρωπος (the truly Christian Prayer of Manasseh , conformed to the nature of God): a male: ἄνθρωπος, a. someone, a (certain) Prayer of Manasseh , when who he is either is not known or is not important: equivalent to τίς, τίς, Prayer of Manasseh , so that ἄνθρωπος is equivalent to the German indefinite Prayer of Manasseh , one: ἄνθρωπος signifies father of a family, husband, Song of Solomon , servant.
3. in the plural οἱ ἄνθρωποι is sometimes (the) people, German die Leute: οὐδείς ἀνθρώπων (nemo hominum) no one, Winer's Grammar, § 59,1): ἄνθρωπος ἔμπορος a merchant (-man), WH text omits ἀνθρώπῳ); οἰκοδεσπότης, βασιλεύς, φάγος, סָרִיס אִישׁ a eunuch, כֹּהֵן אִישׁ a priest, ἄνθρωπος ὁδίτης, Homer, Iliad 16,263, elsewhere; cf. Matthiae, § 430,6; (Krüger § 57,1, 1); but in Attic this combination generally has a contemptuous force; cf. Bernhardy (1829), p. 48; in Latin homo gladiator, Cicero, epistles ad diversos 12,22, 1).
b. to a gentile noun: ἄνθρωπον Κυρηναῖος, Κουδαιος, Ῥωμαῖος, a Roman citizen).
5. ὁ ἄνθρωπος, with the article, the particular man under consideration, who he is being plain from the context: οὗτος ὁ ἄνθρωπος, L Tr marginal reading WH); ὁ ἄνθρωπος οὗτος, R G T Tr text): ὁ ἀνθωπος ἐκεῖνος, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας (or with T Tr text WH text, τῆς ἀνομίας), ἁμαρτία, 1, p. 30f ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ a man devoted to the service of God, God's minister: אֱלֹהִים אִישׁ often in the O. T.; cf. Gesenius, Thesaurus i., p. 85). For ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου and υἱοί τῶν ἀνθρώπων, see under υἱός.