ὅταν

English (LSJ)

for ὅτ' ἄν (ὅτε ἄν) as sometimes in codd.: Adv. of time,
A whenever, with a conditional force, so as nearly to = ἐάν (v. εἰ B. II), referring to an indef. future (cf. ὅτε A. I. IC), Il.1.519, etc.; also of events like ly to recur, 2.397, IG12.97.9, etc.: also in Ep. ὅτε κεν Il.1.567, 6.225: strengthened, ὅταν περ S.OC301, Pl.R. 565a, 565d: repeated for rhet. effect, ὅταν ὡς ὑβρίζων, ὅταν ὡς ἐχθρὸς ὑπάρχων, ὅταν κονδύλοις, ὅταν ἐπὶ κόρρης D.21.72.
b later causal, since, ὅταν.. ᾖ since it is, Arist.Mu.395a19, cf. D.Chr.7.105, Porph.Gaur.11.2; in earlier examples the application to the particular case is less directly expressed, καὶ τοῦτο τυφλὸν ὅταν ἐγὼ βλέπω βραχύ this too (viz. my staff) is blind when I am (= when its owner is) short-sighted, E.Ion744, cf. S.Aj.137 (anap.), Pl.Sph.241a, Din.3.9.
2 never with ind. in early authors, exc. in Od.10.410, ὡς δ' ὅταν.. σκαίρουσι (s.v.l.); in 24.88, ὅτε κεν.. ζώννυνταί τε νέοι καὶ ἐπεντύνονται ἄεθλα; and in Il.12.41, ὡς δ' ὅτ' ἂν ἔν τε κύνεσσι καὶ ἀνδράσι.. στοέφεται (ἔναντα κύνεσσι cj. Monro): but freq. in LXX with impf. ind., as ὅταν εἰσήρχετο Ge.38.9, cf. Plb.4.32.5, Ev.Marc.3.11: also with aor. ind., LXX Ex.16.3, Apoc.8.1: with fut. ind., ὅταν ἕξουσι Apollod.Poliorc.187.12; ὅταν ὄψεσθε (v.l. ὄψησθε) Ev.Luc. 13.28: with pres. ind., ὅταν δείκνυται Str.12.3.27 (s. v.l.): generally, ὅταν supersedes ὅτε in Hellenistic Greek.
3 never with opt. in early authors, exc. in orat. obliq., where in orat. recta the subj. with ὅταν would have stood, as perhaps A.Pers.450 may be expld. (ὅτ' ἐκνεῶν Elmsl.); ὅτε κεν followed by ἵκοι, Il.9.525.
II Special usages:
1 to introduce a simile, 10.5, Od.5.394.
2 πρίν γ' ὅταν, = πρίν γε ἢ ὅταν (v. ὅτε A. 11.2), 2.374.
3 εἰς ὅτε κεν until such time as... ib.99, 19.144.
4 ὅταν τάχιστα, Lat. cum primum, Ar.Th.1205, X.Cyr.4.5.33; ὅταν πρῶτον Pl.Ly.211b. ὅτᾱν only in later Poetry, Lyr.Alex. Adesp.37.17.]

German (Pape)

[Seite 401] d. i. ὅτ' ἄν, wie auch seit Wolf im Hom. überall geschrieben, c. conj., im Fall daß, eine bedingte Zeitbestimmung, daher auch so oft als, so bald als, von einer öfters wiederkehrenden Handlung in Bezug auf die Gegenwart, τὸν δ' οὔποτε κύματα λείπει παντοίων ἀνέμων, ὅτ' ἂν ἔνθ' ἢ ἔνθα γένωνται, Il. 2, 396; τὰς διαπέρσαι (für imperat.), ὅτ' ἄν τοι ἀπέχθωνται πέρι κῆρι, 4, 53; Od. 9, 6; zu bemerken Il. 1, 518 ἦ δὴ λοίγια ἔργ', ὅτε μ' ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις Ἥρῃ (einen einzelnen Fall, der bestimmt eintreten wird, andeutend), ὅτ' ἄν μ' ἐρέθῃσιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν, was wohl stattfinden dürfte; ὅτ' ἄν ποτε, Il. 4, 164. 6, 448; u. in Gleichnissen, ὡς δ' ὅτ' ἄν, wie wenn, 10, 5. 11, 269. 15, 170 Od. 5, 394. 10, 216; Il. 12, 42 ist στρέφεται epische Form für στρέφηται; Od. 10, 410 ὡς δ' ὅτ' ἂν ἄγραυλοι πόριες περὶ βοῦς ἀγελαίας, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται, πᾶσαι ἅμα σκαίρουσιν ist als eine durch den Zwischensatz veranlaßte Anakoluthie zu erklären, welche das Bild selbstständig, ohne Rücksicht auf die eintretende Partikel ausführt; ὅταν θεοῦ Μοῖρα πέμπῃ ὄλβον, Pind. Gl. 2, 21; χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι, P. 2, 88, öfter; τί που δράσεις, ὅταν τὰ λοιπὰ πυνθάνῃ κακά; Aesch. Prom. 746; ὅταν δ' ἀείδειν ἢ μινύρεσθαι δοκῶ, κλαίω τότε, Ag. 16, öfter; ὅταν τι δρᾷς ἐς κέρδος, so oft, οὐκ ὀκνεῖν πρέπει, Soph. Phil. 111, öfter; auch in Beziehung auf ein Demonstrativum, χὤταν τις εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον σκοπεῖν χρή, Phil. 503, vgl. O. R. 76; ὅταν τάχιστα, sobald als, Ar. Thesm. 1025; u. in Prosa, vgl. Xen. Cyr. 4, 5, 33; ὅταν πρῶτον, Plat. Lys. 211 b Rep. I, 333 b u. sonst; vgl. οὐκοῦν οἱ ἀνδρεῖοι οὐκ αἰσχροὺς φόβους φοβοῦνται, ὅταν φοβῶνται, wenn sie ja fürchten, den Fall angenommen, daß sie fürchten, Prot. 360 b; πότερον τὰ μεταξὺ ταῦτα ἕνεκεν τῶν ἀγαθῶν πράττουσιν, ὅταν πράττωσιν; wo wir umstellend sagen »wenn man das Mittlere thut, thut man es des Guten wegen?« Gorg. 468 a; ebendaselbst βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν, vgl. Phaed. 68 d; Xen. οὗτοι ἡμῖν ὅταν ἀπίωμεν, ἕψονται, An. 6, 3, 15, der es auch in indirecter Rede braucht, wo man ὅτε c. optat. erwarten sollte, 4, 5, 36; εἰκὸς ὅταν γνῶσιν – αὐτοὺς πειράσεσθαι, Thuc. 4, 60, u. A. – Mit dem optat. ist es verbunden Aesch. Pers. 442, πέμπει τούσδ', ὅπως, ὅταν νεῶν φθαρέντες ἐχθροὶ νῆσον ἐκσωζοίατο, κτείνοιεν, wo vielleicht richtiger ὅτ' ἄν zu schreiben u. ἄν zum opt. als opt. pot. zu ziehen ist, od. der opt. durch den von ὅπως abhängigen Satz veranlaßt ist; vgl. Hes. O. 116, ἀλλ' ὅταν ἡβήσειε καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο, παυρίδιον ζώεσκον; Schäfer schreibt so ὅταν γράφοι bei D. Hal. de C. V. p. 402. Vgl. ὅτε. – Bei Pol. steht auch getrennt ὅτε γὰρ ἄν. – Ὅταν τε – καὶ ὅταν, sei es daß – oder, sive – sive, Plat. Legg. V, 744 c.

French (Bailly abrégé)

conj.
quand, lorsque, aussi souvent que, autant de fois que, avec le sbj. ou l'opt. dans le disc. indir. ; ὅτανπερ, m. sign. ; ὅταν τάχιστα, aussitôt que ; ὅταν … ἤδη dès que.
Étymologie: ὅτε, ἄν.

Greek (Liddell-Scott)

ὅταν: ἀντὶ ὅτ’ ἄν (ὅτε ἄν) ὡς παρ’ Ὁμ.· - ἐπίρρ. χρόνου, μεθ’ ὑποθετ. δυνάμεως, ὥστε σχεδόν = τῷ ἐὰν (ἴδε εἰ Α. Π, 1), ἀναφέρεται δὲ εἰς ἀόρ. σημεῖον τοῦ μέλλ. (ἴδε ὅτε Α. Ι. 1. γ), Ἰλ. Α. 519, Ὀδ. Ι. 6, κτλ.: - ὡσαύτως ἐπὶ γεγονότων κατὰ πᾶσαν πιθανότητα μελλόντων νὰ συμβῶσιν ἐκ νέου, Ἰλ. Β. 397, Ὀδ. Ι. 6. κτλ.: - οὕτω καὶ παρ’ Ἐπικ. ὅτε κεν, Ἰλ. Α. 567, Ζ. 225, - ἐπιτεταμένον, ὅταν περ. Σοφ. Ο. Κ. 301, Πλάτ. Πολ. 565Α· - ἐπαναλαμβανόμενον κατὰ ῥητορικὸν σχῆμα χάριν ἐμφάσεως, ὅταν ὡς ὑβρίζων, ὅταν ὡς ἐχθρός, ὅταν κονδύλοις, ὅταν ἐπὶ κόρρης Δημ. 537 ἐν τέλει. 2) οὐδέποτε μέθ’ ὁριστ. παρὰ τοῖς δοκίμοις πλὴν ἐν Ὀδ. Κ. 410, ἔνθα ἔχομεν, ὡς δ’ ὅταν ... σκαίρουσι (ἀντὶ σκαίρωσι)· καὶ ἐν Ω. 88, ὅτε κε ... ζώννυνταί τε νέοι καὶ ἐπεντύνονται ἄεθλα· ἐν Ἰλ. Μ. 42 τὸ στρέφεται εἶναι Ἐπικ. ἀντὶ στρέφηται. 3) οὐδέποτε μετ’ εὐκτικῆς παρὰ τοῖς δοκίμοις, εἰ μὴ ἐπὶ πλαγίου λόγου, ὅπου ἐν εὐθεῖ λόγῳ θὰ ἐτίθετο ὑποτακτ. μετὰ τοῦ ὅταν, καὶ οὕτως ἐξηγητέον ἴσως τὸ ἐν Αἰσχύλ. Πέρσ. 450, ὅπως ὅταν νεῶν φθαρέντες ἐχθροὶ νῆσον ἐκσῳζοίατο (ὁ Elmsl. ἀνέγνω ὅτ’ ἐκ)· - κατὰ τὸ παραδεδεγμένον κείμενον τὸ ὅτε κεν παρακολουθεῖται ὑπὸ τοῦ ἵκοι ἐν Ἰλ. Ι. 525 ΙΙ. Ἰδιαίτεραι χρήσεις: 1) πρὸς εἰσαγωγὴν παρομοιώσεως, ὡς δ’ ὅτ’ ἄν ἀστράπτῃ πόσις Ἥρης ἠϋκόμοιο Ἰλ. Κ. 5, Ὀδ. Ε. 394. 2) πρὶν γ’ ὅταν = πρίν ἢ ὅταν (ἴδε ὅτε Α. ΙΙ. 2), Β. 374. 3) εἰς ὅτε κεν, μέχρι τοῦ χρόνου, καθ’ ὅν ..., Β. 99, Τ. 144. 4) ὅταν τάχιστα, Λατ. cum primum, Ἀριστοφ. Θεσμ. 1205, Ξεν. Κύρ. 4. 5, 33· ὅταν πρῶτον Πλάτ. Λῦσ. 211Β. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 170.

English (Slater)

ὅτᾰν (i. e. ὅτε ἄν.) whenever c. subj. πῆμα θνᾴσκει, ὅταν θεοῦ Μοῖρα πέμπῃ ὄλβον (O. 2.21) καὶ ὅταν εἰς Ἀίδασταθμὸν ἀνὴρ ἵκηται, ἔπορε μόχθῳ βραχύ τι τερπνόν (O. 10.91) πιθέσθαι κελήσατό μιν, ὅταν δ' εὐρυσθενεῖ καρταίποδ ἀναρύῃ Γαιαόχῳ, θέμεν βωμόν (O. 13.80) τίθησι ὅταν καταζευγνύῃ σθένος ἵππιον (P. 2.10) ἐν πάντα δὲ νόμον, εὐθύγλωσσος ἀνὴρ προφέρει παρὰ τυραννίδι, χὠπόταν ὁ λάβρος στρατός, χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι (P. 2.88) ὁ πλοῦτος εὐρυσθενής, ὅταν τις ἀνάγῃ (P. 5.2) ἀλλ' ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ, λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν (P. 8.96) καὶ γὰρ ὅταν θεοὶ ἀντιάζωσιν, βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (N. 1.67) ταῦτα, Νικάσιππ, ἀπόνειμον ὅταν ξεῖνον ἐμὸν ἠθαῖον ἔλθῃς (I. 2.47)

English (Abbott-Smith)

ὅταν (for ὅτ’ ἄν = ὅτε ἄν), temporal particle,
with a conditional sense, usually of things expected to occur in an indefinite future;
1.prop., whenever;
(a)(a) c. subjc. praes.: Mt 6:2, 5 Mk 14:7, Lk 11:36, Jo 7:27, Ac 23:35, I Co 3:4, al.; ἕως τ. ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν, Mt 26:29, Mk 14:25; seq. τότε, I Th 5:3;
(b)c. subjc. aor. (M, Pr., 185): Mt 5:11, Mk 4:15, Lk 6:22, Jo 2:10 8:28 (Field, Notes, 94), 10:4, al.
2.As in Hom. (LS, s.v.), but not in cl. prose, c. indic., when (M, Pr., 167f.; Bl., §65, 9): c. impf., Mk 3:11(cf. Ge 38:9, al.); c. praes., Mk 11:25; c. fut.. Re 4:9 (Swete, in l.); c. aor., Mk 11:19, Re 8:1 (Swete, in ll.; M, Pr., 168, 248; Field, Notes, 35).

English (Strong)

from ὅτε and ἄν; whenever (implying hypothesis or more or less uncertainty); also causatively (conjunctionally) inasmuch as: as long (soon) as, that, + till, when(-soever), while.

English (Thayer)

a particle of time, compound of ὅτε and ἄν, at the time that, whenever (German dann wann; wann irgend); used of things which one assumes will really occur, but the time of whose occurrence he does not definitely fix (in secular authors often also of things which one assumes can occur, but whether they really will or not he does not know; hence, like our in case that, as in Plato, Prot., p. 360b.; Phaedr., p. 256e.; Phaedo, p. 68d.); (cf. Winer's Grammar, § 42,5; Buttmann, § 139,33);
a. with the subjunctive present: aorist); ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν etc., τότε, as often as, of customary action, at the time when equivalent to as long as, quando acciderit, ut with subjunctive present, R G), 31 f; 13:28; L marginal reading future); quando with future perfect, G Tr WH omit; L brackets the clause), 25; L T Tr WH present), Isaiah, 'when he shall have said that the ὑποταξις predicted in the Psalm is now accomplished'; cf. Meyer ad loc.); L T Tr WH ἐάν); εἰσάγω, 1); τότε, G L T Tr WH omit τότε); Winer's Grammar, 309 (289f); Buttmann, 222 f (192 f); (Tdf. Proleg., p. 124 f; WH s Appendix, p. 171; for examples additional to these given by Winer's Grammar, and Buttmann, as above see Sophocles' Lexicon, under the word; cf. Jebb in Vincent and Dickson's Handbook to Modern Greek, Appendix, § 78)), with the indicative; α. future: when (Tdf.); T Tr text WH marginal reading; (L marginal reading); as often as, β. present: L T Tr WH; Tr text; (Tr marginal reading). γ. very rarely indeed, with the imperfect: as often as, (whensoever), ὅταν ἐθεώρουν, ἄν, II:1). δ. As in Byzantine authors equivalent to ὅτε, when, with the indicative aorist: ὅταν ἤνοιξεν, L T Tr WH; (add ὅταν ὀψέ ἐγένετο, T Tr text WH, cf. Buttmann, 223 (193); but others take this of customary action, whenever evening came (i. e. every evening, R. V.)). ὅταν, does not occur in the Epistles of Peter and Jude.

Greek Monotonic

ὅταν: αντί ὅτ'ἄν (ὅτεἄν), επίρρ. χρόνου, όποτε, κάθε φορά που, Λατ. quandocunque, ακολουθ. από υποτ., σε Όμηρ. κ.λπ.· στην Επικ. επίσης ὅτε κεν, σε Ομήρ. Ιλ.· εἰς ὅτε κεν, μέχρι τότε, οπότε..., σε Ομήρ. Οδ.· ὅταν τάχιστα, Λατ. quum primum, σε Ξεν.

Middle Liddell

for ὅτ' ἄν ( ὅτε ἄν), adverb of time, whenever, Lat. quandocunque, foll. by Subjunct., Hom., etc.; in epic also ὅτε κεν Il.:— εἰς ὅτε κεν until such time as. ., Od.:— ὅταν τάχιστα, Lat. quum primum, Xen.

Chinese

原文音譯：Ótan 何特安
詞類次數：連詞（122）
原文字根：這-此外-曾經
字義溯源：每當，每逢，當⋯時，到⋯時，當，時，要，等，所，若，既，就，以後，就是，幾時，何時，那時，時候；由（ὅτε）=及至）與（ἄν）*=假若）組成；而 （ὅτε）又由（ὅς / ὅσγε）*=誰）與（τέ）*=雙方）組成。參讀 （ὅς / ὅσγε）同源字
出現次數：總共（125）；太（20）；可（22）；路（29）；約（16）；徒（3）；羅（2）；林前（12）；林後（3）；西（2）；帖前（1）；帖後（1）；提前（1）；多（1）；來（1）；雅（1）；約壹（1）；啓（9）
譯字彙編：
1） 當⋯時（42） 太6:2； 太6:5； 太6:6； 太6:16； 太9:15； 太10:19； 太13:32； 太15:2； 太21:40； 太24:32； 可2:20； 可3:11； 可8:38； 可11:25； 可12:25； 可13:4； 可13:28； 路6:26； 路9:26； 路14:10； 路16:4； 路21:30； 路23:42； 約5:7； 約7:27； 約7:31； 約9:5； 約21:18； 徒23:35； 林前14:26； 林前16:2； 林後12:10； 林後13:9； 西3:4； 帖前5:3； 提前5:11； 多3:12； 來1:6； 約壹5:2； 啓8:1； 啓11:7； 啓20:7；
2） 當（42） 太12:43； 太19:28； 太23:15； 太24:15； 太24:33； 太25:31； 太26:29； 可4:15； 可4:16； 可4:29； 可9:9； 可11:19； 可12:23； 可13:7； 可13:14； 可13:29； 可14:25； 路6:22； 路6:22； 路11:21； 路11:24； 路12:11； 路12:54； 路12:55； 路14:12； 路14:13； 路17:10； 路21:9； 路21:31； 約4:25； 約8:28； 約10:4； 約16:4； 約16:21； 林前13:10； 林前15:28； 林前15:54； 帖後1:10； 雅1:2； 啓9:5； 啓17:10； 啓18:9；
3） 若（4） 路11:34； 路21:20； 羅2:14； 林前16:5；
4） 要（3） 路5:35； 路13:28； 約15:26；
5） 等（3） 約2:10； 約16:13； 啓12:4；
6） 時（3） 可4:31； 路11:2； 約16:21；
7） 他（2） 林前15:27； 啓10:7；
8） 到⋯時（2） 約13:19； 約14:29；
9） 所（2） 可11:23； 徒8:30；
10） 的時候（2） 可13:11； 路21:7；
11） 那時（2） 羅11:27； 林前15:24；
12） 幾時（1） 林前16:12；
13） 至（1） 林前16:3；
14） 等到⋯時（1） 徒24:22；
15） 當⋯時候（1） 啓4:9；
16） 當⋯後（1） 西4:16；
17） 等⋯時（1） 林後10:6；
18） 到了⋯時（1） 路16:9；
19） 叫（1） 路14:10；
20） 何時（1） 可14:7；
21） 以後（1） 可4:32；
22） 倘（1） 太10:23；
23） 將（1） 太9:15；
24） 就是（1） 路8:13；
25） 同（1） 路11:36；
26） 如（1） 林前3:4；
27） 每當（1） 太5:11；
28） 每逢（1） 路14:8；
29） 就（1） 林前15:24

Mantoulidis Etymological

Χρονικό ἐπίρρ. μέ ὑποθετική δύναμη. Ἀπό τό ὅτε + ἄν.