ἀστράγαλος

English (LSJ)

[ρᾰ], ὁ, (v. ὀστέον)
A one of the vertebrae, especially of the neck, Il.14.466, Od.11.65, AP7.632 (Diod.); votive object, IG5 (2).125 (Tegea, ii A. D.).
II ball of the ankle joint (not to be confused with σφυρόν, Ruf.Onom.124), Hdt.3.129; in horses, X.Eq.1.15; of various animals, Hp.Int.20,30.
2 οἱ μὲν πόδες ἀστράγαλοί τευ, as a compliment, i.e. well-turned, Theoc.10.36.
III wrist, LXX Da.5.5,24.
IV pl., ἀστράγαλοι = knucklebones used as dice or a game played with dice, ἀμφ' ἀστραγάλοισι χολωθείς Il.23.88, cf. Hdt.1.94, Menecr.Com.1D.; ἀστράγαλοι διάσειστοι Aeschin.1.59, cf. Men. 423; ἀστράγαλοι μεμολιβδωμένοι loaded dice, Arist.Pr.913a36, cf. Eust.1397.34; later, dice proper, ἀντ' ἀστραγάλων κονδύλοισι παίζετε Pherecr. 43.
V ἡ ἐκ τῶν ἀστραγάλων μάστιξ = scourge of strung bones, Luc. Asin.38; cf. ἀστραγαλωτός.
VI moulding in the capital of the Ionic column, IG1.322, Vitr.3.5.7.
VII milk vetch, Orobus niger, Dsc.4.61, Gal.11.841.
VIII prism of wood, Aen.Tact.31.17, al.
IX earring, ξύλινοι ἀστράγαλοι Anacr.21.4.

Spanish (DGE)

(ἀστράγᾰλος) -ου, ὁ
• Prosodia: [-ρᾰ-]
I de huesos de articulaciones
1 vértebra del cuello τόν ῥ' ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῷ, νείατον ἀστράγαλον Il.14.466, ἐκ δέ οἱ αὐχὴν ἀστραγάλων ἐάγη y se le quebraron las vértebras del cuello, Od.10.560, 11.65, βρέφος ... ἑκ δ' ἐάγη καίριον ἀστράγαλον AP 7.632.2 (Diod.), cf. 11.258.4, Nonn.D.11.218.
2 astrágalo, hueso del tobillo de pers. ὁ γάρ οἱ ἀστράγαλος ἐξεχώρησε ἐκ τῶν ἄρθρων pues el hueso del tobillo se le desencajó de las articulaciones Hdt.3.129, οὐλὴ ἀστραγάλῳ una cicatriz en el tobillo, BGU 193.2.4 (II d.C.), 2086.27 (III d.C.), SB 9916.4 (IV d.C.), cf. Hp.Epid.5.48, Hld.3.3.2, 10.32.2
•de anim. taba ὀκλάζει μὲν τὰ ὁπίσθια έν τοῖς ἀστράγαλοις X.Eq.11.3, cf. 1.15, Hp.Int.20, Plb.26.1.8, Poll.1.213.
3 hueso de la muñeca ἀστράγαλος χειρός LXX Da.5.24.
4 gener. hueso de articulación, coyuntura ὅταν τὰ περὶ τῶν ἀστραγάλων λέγωμεν Pl.Tht.155b, cf. Aen.Tact.31.17
•como objeto votivo IG 4².102.58 (Epidauro IV a.C.), 7.2420.21 (Tebas III a.C.)
•ἡ ἐκ τῶν ἀστραγάλων μάστιξ un látigo hecho de huesos Luc.Asin.38.
5 en plu. tabas para jugar, juego de la taba ἀμφ' ἀστραγάλοισι χολωθείς Il.23.88, ἀστραγάλους ἐκκόψας Menec.1, ἀστράγαλοι μεμολιβδομένοι tabas emplomadas, amañadas Arist.Pr.913^a35, ἀντ' ἀστραγάλων κονδύλοισι παίζεται Pherecr.48, ἀμφ' ἀστραγάλοισι δὲ τώ γε χρυσείοις ... ἑψιόωντο A.R.3.117, αὐτοὶ δὲ ἀστραγάλους τοῖς τέκνοις ἔπεμψαν D.C.Epit.9.3.10, cf. Ar.V.295, Hdt.1.94, Orph.Fr.34, Plu.2.148d, 2.177f, Eust.1397.34
•en compar. οἱ μὲν πόδες ἀστράγαλοί τευς tus pies son como tabas saltarinas Theoc.10.36.
II de objetos parecidos
1 pendientes ξύλινοι Anacr.82.2.
2 arq. astrágalo moldura de la columna IG 1³.474.137 (V a.C.), cf. Didyma 39.20, Vitr.3.5.7.
3 ἀστραγάλους τέ τινας διασείστους unas tabas que se agitan en todos los sentidos especie de cascabeles Aeschin.1.59.
4 guija negra, Lathyrus niger Bernh., Dsc.4.61, Gal.11.841.
• Etimología: De *astr̥-g-(a)lo- formado por medio de un sufijo en -l- sobre el tema *H3est-(r̥), que ha dado ὀστέον, ὄστακον, ὄστρεον, etc., y un alargamiento gutural.

German (Pape)

[Seite 377] ὁ, 1) der Wirbelknochen, bes. Halswirbel, Hom. Iliad. 14, 466 Od. 10, 560. 11, 65; ἐκ δ' ἐάγη καίριον ἀστράγαλον Diod. 15 (VII, 632). – 2) das Sprungbein, der Knöchel in der Ferse, Her. 3, 129 ὁ ἀστρ. ἐξεχώρησε ἐκ τῶν ἄρθρων; Xen. Equ. 1, 15 von Pferden; vgl. Arist. H. A. 2, 1. Sie wurden in Peitschen eingeflochten, ἡ ἐκ τῶν ἀστραγάλων μάστιξ Luc. Asin. 38; οὐ λήψεταί τις τοῦτον ἀστραγάλῳ D. S. 4, 34, vgl. ἀστραγαλωτός; Theocr. 10, 36 werden zierliche Füße mit ἀστραγάλοις verglichen, nach Schol. λευκοὶ ὡς οἱ ἀστρ. – 3) gew. im plur., Würfel, zuerst aus den Knöcheln einiger Tiere, später aus Elfenbein u. Stein gemacht; Iliad. 23, 88 ἀμφ' ἀστραγάλοισι χολωθείς, wegen der Würfel, des Würfelspiels, v.l. ἀμφ' ἀστραγάλῃσιν ἐρύσας (?ἐρίσσας?), Scholl. Did.; vgl. auch Scholl. Aristonic.; Plat. Theaet. 154 cf; Ar. Vesp. 296 u. Sp. Sie waren auf 2 Seiten rund, auf 4 mit Punkten so bezeichnet, daß 1 u. 6, u. 3. u. 4 einander gegenüberstanden (κύβοι waren auf allen 6 Seiten bezeichnet). Man warf immer 4 Knöchel aus der Hand od. aus einem Becher, πυργός (vgl. διάσειστος, Harpocr. u. das. Men. wie Aesch. 1, 59); der beste Wurf hieß Ἀφροδίτη, Μίδας od. Ἡρακλῆς, wenn die Würfel 1, 3, 4, 6 zeigten, μηδενὸς ἀστραγάλου πεσόντος ἴσῳ σχήματι Luc. Amor. 16; der schlechteste κύων, wenn alle dieselbe Augenzahl zeigten, der Wurf ein Pasch war, s. Eustath. ad Od. 1397, 34. Bei Antip. Sid. 93 (VII, 427) werden 3 Würfe, Αλέξανδρος, ἔφηβος, Χῖος (vgl. Leon. Tar. 84 (VII, 422), als die schlechtesten bezeichnet). Vgl. κύβος u. πενταλιθίζὲιν. – 4) an den ionischen Säulen der Schnörkel am Capital. – 5) ein Hülsengewächs, astragalus baeticus, Linn. – 6) ein Maaß bei den Aerzten.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 vertèbre;
2 osselet ; οἱ ἀστράγαλοι sorte de jeu de dés, qu'on jouait avec quatre osselets en main.
Étymologie: DELG vieux thème désignant l'os ; cf. ἀστακός, ὀστακός, ὀστέον, ὄστρεον, ὄστρακον.

Russian (Dvoretsky)

ἀστράγᾰλος: (ρᾰ) ὁ
1 позвонок, преимущ. шейный (ἐκ δ᾽ ἐάγη αὐχὴν ἀστραγάλων Hom. и ἀστράγαλον Anth.);
2 лодыжка (ὁ ἀ. ἐξεχώρησε ἐκ τῶν ἄρτρων Her.);
3 (у копытных), бабка (sc. τοῦ ἵππου Xen.; τὰ διχηλὰ ἔχει ἀστράγαλον Arst.): ἡ ἐκ τῶν ἀστραγάλων μάστιξ Luc. бич с вплетенными в него бабками;
4 pl. игральные кости, игра в бабки Hom., Her., Arph., Plat., Aeschin., Arst., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀστράγᾰλος: [-τρᾶ-], ὁ, (ἴδε ὀστέον) εἶς τῶν σπονδύλων, ἰδίως τοῦ τραχήλου, τὸν ῥ’ ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῶ, νείατον ἀστράγαλον, τοῦτο δὴ ἔτρωσεν ἐν τῷ συνδέσμῳ καὶ τῇ συναφῇ τοῦ τραχήλου καὶ τῆς κεφαλῆς κατὰ τὸν ἔσχατον σπόνδυλον (μετάφρ. Θ. Γαζῆ), Ἰλ. Ξ. 466, Ὀδ. Λ. 65. ΙΙ. τὸ κατὰ τὴν ἄρθρωσιν τῆς κνήμης καὶ τοῦ ἄκρου ποδὸς ἐξόγκωμα ἔνθα τὰ σφυρά. Λατ. talus· «παρὰ δὲ τὴν πέζαν ἑκατέρωθεν προὔχουσιν ἀστράγαλοι, εἰς οὓς αἱ περόναι καταλήγουσιν· οἱ δὲ ἀστραγάλους οὐ τὰ προὔχοντα, ἀλλὰ τὰ ἔνδον κρυπτόμενα ὑπὸ σφυρόν» (Πολυδ. Β΄, 192), Ἡρόδ. 3. 129, Ξεν. Ἱππ. 1, 15, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 2. 1, 25· ὁ Θεόκρ. 10. 36 παραβάλλει κομψοὺς πόδας πρὸς ἀστραγάλους, οἱ μὲν πόδες ἀστράγαλοί τευς, «οἶον εὔρυθμοι καὶ ὀρθοί· ἢ λευκοὶ ὡς οἱ ἀστράγαλοι [τῶν κυβευόντων]» Σχόλ. αὐτόθι. ΙΙΙ. πλ. ἀστράγαλοι, οὓς μετεχειρίζοντο ἀστραγαλίζοντες, ἢ διὰ τῶν ἀστραγάλων παιζομένη παιδιά, ἀμφ’ ἀστραγάλοισι χολωθεὶς Ἰλ. Ψ. 88, πρβλ. Ἡρόδ. 1. 94· διερρίπτουν εἰς τὴν ὁδὸν ἀστραγάλους τέ τινας διασείστους κτλ. Αἰσχίν. 9. 9· «διασείστους (ἀστραγάλους) - παρὰ τὸ κινεῖσθαι καὶ διασείεσθαι πρότερον, εἶτα βάλλεσθαι… Μένανδρος Πωλουμένοις» Ἁρποκρ.· - ἀστρ. μεμολιβδωμένοι, ὡς ποιοῦσι καὶ νῦν οἱ παῖδες, ἀνοίγοντες ὀπὴν εἰς τὸ κοῖλον μέρος τοῦ ἀστραγάλου καὶ χέοντες ἐντὸς αὐτῆς ἀναλελυμένον μόλυβδον (,Ἀριστ. Προβλ. 16, 3· πρβλ. ἀρτιάζω: - κατὰ πρῶτον ἦσαν ἁπλῶς οἱ φυσικοὶ ἀστράγαλοι οὓς συχνὰ μετεχειρίζοντο οἱ παῖδες παίζοντες καθὼς φαίνεται ἐν μαρμάρῳ τινὶ ἐν τῷ Βρετ. Μουσείῳ, (ἴδε καὶ Λεξ. Ἑλλ. Ἀρχ. Α. Ραγκαβῆ σ. 145), πρβλ. Λατ. tali· ἀλλὰ σὺν τῷ χρόνῳ ἡ λέξις ἀστράγαλοι κατήντησε νὰ σημαίνῃ ἁπλῶς κύβους - ἀντ’ ἀστραγάλων κονδύλοισι παίζετε Φερεκρ. ἐν «Δουλοδιδασκάλοις» 9. Ἀλλ’ οἱ ἀστράγαλοι ἐξηκολούθουν νὰ ἔχωσι μόνον τέσσαρας ἐπιπέδους πλευρὰς τὰς δὲ ὑπολοίπους δύο στρογγύλας. Αἱ ἐπίπεδοι πλευραὶ ἔφερον στίγματα· ἡ δὲ πλευρὰ ἡ φέρουσα τὸ ἓν στίγμα ἦτο ἐν τῇ ἐναντίᾳ πλευρᾷ τῆς φερούσης τὰ ἕξ, ἡ δὲ φέρουσα τὰ τρία ἐν τῇ ἐναντίᾳ τῆς ἐχοὺσης τὰ τέσσαρα· οἱ ἀριθμοὶ τέσσαρα καὶ πέντε ἔλειπον Οἱ κυρίως καλούμενοι κύβοι εἶχον στίγματα καὶ εἰς τὰς ἓξ πλευράς. Ἔπαιζον δὲ ῥίπτοντες τέσσαρας ἀστραγάλους ἐκ τῆς παλάμης τῆς χειρὸς ἢ ἀπὸ πυξίδος ἥτις ἐκαλεῖτο πύργος. Ὁ ἄριστος βόλος, δηλ. ἡ ῥίψις ὅτε ἕκαστος ἀστράγαλος εἶχε διάφορον θέσιν τῶν ἄλλων, δηλ. διάφ. ἀριθμόν, ἐκαλεῖτο Ἀφροδίτη, Λατ. jactus Veneris, ὡσαύτως Μίδας καὶ Ἡρακλῆς· ὁ δὲ χείριστος ὅτε πάντες ἐδείκνυον τὴν αὐτὴν πλευράν, κύων, Λατ. canis, canicula. Ἴδε Εὐστ. 1397. 34 κἑξ. καὶ Πολυδ. Θ΄, 99 κἑξ. ἔνθα οὐκ ὀλίγα ὑπάρχουσι περὶ ἀστραγάλων. - Τὴν παιδιὰν τῶν ἀστραγάλων ἔπαιζον καὶ κατ’ ἄλλον τρόπον, ὅστις ὠνομάζετο τρόπα (τροῦπα νῦν ἐν Κυζίκῳ)· «ἡ δὲ τρόπα καλουμένη παιδιὰ γίνεται μὲν ὡς τὸ πολὺ δι’ ἀστραγάλων, οὓς ἀφιέντες στοχάζονται βόθρου τινὸς εἰς ὑποδοχὴν τῆς τοιαύτης ῥίψεως ἐξεπίτηδες πεποιημένου· πολλάκις δὲ καὶ ἀκύλοις καὶ βαλάνοις ἀντὶ τῶν ἀστραγάλων οἱ ῥίπτοντες ἐχρῶντο» Πολυδ. Θ΄, 103. Ὑπῆρχε καὶ ἄλλη παιδιὰ παιζομένη διὰ πέντε ἀστραγάλων ἢ λιθαρίων, ἴδε πεντέλιθοι. IV. ἡ ἐκ τῶν ἀστραγάλων μάστιξ, μαστίγιον ἀποτελούμενον ἐκ κομβολογίου ἀστραγάλων, Λουκ. Ὄν. 38· καλεῖται προσέτι, ἀστραγαλωτὴ μάστιξ, «παρὰ δὲ Κράτητι ἐν ταῖς Τόλμαις καὶ ἀστραγαλωτή τις μάστιξ ὠνόμασται» Πολυδ. Ι΄, 54· ἱμᾶσιν ἀστραγαλωτοῖς μαστιγοῦνται Ποσειδώνιος παρ’ Ἀθην. 153Α. V. κόσμημά τι περιθέον τὸ κιονόκρανον Ἰωνικοῦ ῥυθμοῦ, Ἐπιγρ. Ἀττ. ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 160.35 κἐξ. (§ 11). Βιτρούβ. 3. 3· πρβλ. Λεξ. Ἀρχαιοτήτων. VI. εἶδος φυτοῦ, «θάμνος ἐστὶ μικρός, ἐπὶ γῆς φυόμενος, φύλλοις καὶ κλωνίοις ὅμοιος ἐρεβίνθω· ἄνθη πορφυρᾶ, μικρά· ῥίζα ὕπεστι στρογγύλη, ὥσπερ ῥάφανος εὐμεγέθης, πραφυάδας ἔχουσα στερεάς, μελαίνας, σκληροτέρας ὡς κέρατα ἀντεμπεπλεγμένας ἀλλήλαις, γευσαμένῳ στυπτικὰς» Διοσκ. 4.62. VII. μέτρον τι παρ’ ἰατροῖς ἐν χρήσει.

English (Autenrieth)

neck-vertebra, Od. 10.560; pl., game of dice (cf. our ‘jack-stones'), Il. 23.88. (See cut, after an ancient painting in Resina.)

Greek Monolingual

ο (AM ἀστράγαλος)
1. κόκαλο του ταρσού, το σφυρόν, το κότσι
2. διακοσμητικό στοιχείο του ιωνικού και του κορινθιακού επιστυλίου
αρχ.
1. σπόνδυλος, κυρίως του τραχήλου
2. ο καρπός του χεριού
3. γυναικείο κόσμημα, σκουλαρίκι
4. πληθ. τα καλλίγραμμα πόδια
5. πληθ. το παιχνίδι με κότσια.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. αστράγαλος προήλθε μέσω ενός επιθήματος σε λ-, από αρχαίο τύπο στον οποίο ανάγεται η λ. οστούν, όπου το αρχικό ο- τράπηκε σε α- με προληπτική αφομοίωση (πρβλ. οστακός αστακός), περιέχει δε θέμα σε r / n (πρβλ. όστρακον, όστρεον, αρχ. ινδ. γεν. asthnάh), το οποίο στον τ. αστράγαλος εμφανίζεται στη φωνηεντική μορφή του r (> ρα) με παρέκταση σε γ- (πρβλ. αρχ. ινδ. άsr-k- «αίμα»). Η λ. αστράγαλος απαντά αρχικά με σημασία «μικρό κόκαλο», ειδικότερα δε «τραχηλικός σπόνδυλος» Όμ., στον Ηρόδοτο όμως και στον Ξενοφώντα δηλώνει «το κοκαλάκι του ταρσού» (ιδίως για άλογα). Στον Όμηρο επίσης και στην Ιωνική-Αττική η λ. χαρακτηρίζει «το παιχνίδι με τους αστραγάλους, τα κότσια», απ' όπου προέκυψε η σημασία «διακοσμητικό στοιχείο κολώνας ιωνικού ρυθμού». Τέλος, ο τ. αστράγαλος χρησιμοποιείται για να δηλώσει είδος φυτού, ενώ το θηλ. αστραγάλη με σημασία «κοκαλάκι, κότσι» απαντά στον Ανακρέοντα και στον Ηρώνδα.
ΠΑΡ. αρχ. αστραγάλειος, αστραγαλίζω, αστραγαλίσκος, αστραγαλωτός
μσν.
αστραγαλώδης.
ΣΥΝΘ. αρχ. αστραγαλόμαντις
νεοελλ.
αστραγαλεκτομή, αστραγαλομαντεία].

Greek Monotonic

ἀστράγᾰλος: [τρᾰ], ὁ·
I. ένας από τους σπονδύλους, σε Όμηρ.
II. το εξόγκωμα στην άρθρωση του ποδιού, Λατ. talus, σε Ηρόδ., Θεόκρ.
III. πληθ. ἀστράγαλοι, ζάρια ή το παιχνίδι που παίζεται με τα ζάρια, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.· αρχικά ήταν κατασκευασμένα από κόκκαλα αρθρώσεων, και ποτέ δεν είχαν περισσότερες από τέσσερις επίπεδες πλευρές, ενώ οι κύβοι είχαν έξι· έπαιζαν ρίχνοντας τέσσερις με το χέρι· η καλύτερη ρίψη (βόλος), όταν το κάθε ζάρι είχε διαφορετικό αριθμό, λεγόταν Ἀφροδίτη, Λατ. jactus Veneris· η χειρότερη, όταν όλα είχαν τον ίδιο αριθμό, Κύων, Λατ. canis (αμφίβ. προέλ.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: one of the vertebrae (of the neck), ankle joint; knuckle-bones, dice (Il.). Also a plant, s. DELG Suppl.
Other forms: ἀστραγάλη f. ds. (Anakr.). στράγαλος (Vita Aesop. (G) 69, s. LSJ Suppl.)
Derivatives: ἀστραγαλωτός (μάστιξ) (whip) made from ἀ. (Crates Com.), ἀστραγαλωτή a plant (Philum.); s. Schwyzer 503: 4, Chantr. Form. 305 sect. 243. - ἀστραγαλῖτις kind of Iris (Gal.), ἀστραγαλῖνος bull-finch (Dionys.). - Denom. ἀστραγαλίζω play with a. (Com., Pl.). Hypocoristic ἄστρις f. = ἀστράγαλος (Call.); with hypocoristic χ-Suffix, ἄστριχος m. (Antiph.), cf. Schwyzer 498.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Generally considered a derivation in -λ- (Chantr. Form. 247) of the old word for bone (s.v. ὀστέον), which was also assumed for ἀστακός (but s.s.v.) and ὄστρ-ακον, ὄστρ-ειον (but see s.v.). The -γ was compared with the nominative in the Skt. r-n-stems, e.g. ásr̥-k, gen. asn-áḥ blood (cf. ἔαρ); cf. Benveniste Orig. 7 and 28. But the word for bone was not an r-n-stem and the formation is improbable. It is therefore quite probably a substr. word (Beekes, Devel. 51). Improb. Winter Prothet. Vokal 37ff. - Cf. ἀστακός, ὄστρακον, ὀστρύς, ὀστέον.

Middle Liddell

[deriv. uncertain].]
I. one of the neck-vertebrae, Hom.
II. the ball of the ankle joint, Lat. talus, Hdt., Theocr.
III. pl. ἀστράγαλοι, dice or agame played with dice, Il., Hdt.:—they were at first made of knuckle-bones, and never had more than four flat sides, whereas the κύβοι had six. They played with four: the best throw (βόλος), when each die came differently, was called Ἀφροδίτη, Lat. jactus Veneris; the worst, when all came alike, κύων, Lat. canis.

Frisk Etymology German

ἀστράγαλος: {astrágalos}
Forms: ἀστραγάλη f. ib. (Anakr., Herod.).
Grammar: m.
Meaning: ‘Halswirbel, Sprungbein, (daraus gemachter) Würfel' (seit Il.),
Derivative: Mehrere nominale Ableitungen: Demin. ἀστραγαλίσκος (Delos II^a u. a.). Ferner ἀστραγαλωτός ‘aus ἀ. gemacht’ (Krates Kom. usw.) mit dem Femm. ἀστραγαλωτή Pflanzenname (Philum. u. a.); zu den Bildungen auf -(ω)τός von Nomina s. Schwyzer 503: 4, Chantraine Formation 305 par. 243, außerdem Krahe IF 48, 224f.; — ἀστραγαλώδης ‘ἀ.-ähnlich’ (Tz.), ἀστραγάλειος talaris (Aq.). — Außerdem ἀστραγαλῖτις Art Iris (Gal.), ἀστραγαλῖνος Goldfink (Dionys.). — Vom Denominativum ἀστραγαλίζω würfeln (Kom., Pl.) stammen ἀστραγάλισις das Würfeln (Arist.), ἀστραγαλιστής Würfelspieler (Kom.), Adj. ἀστραγαλιστικός (Eust.). — Eine hypokoristische Subtraktionsbildung ist ἄστρις f. = ἀστράγαλος (Kall.) mit ἀστρίζω (Poll.); dazu, mit volkstümlichem (hypokoristischem) χ-Suffix, ἄστριχος m. (Antiph.), vgl. Schwyzer 498.
Etymology: ἀστράγαλος ist mittels eines λ- Suffixes (vgl. Chantraine Formation 247) von einem alten Wort für Knochen gebildet, das auch dem Wort für Meerkrebs ἀστακός zugrunde liegt und einen r-n-Stamm enthält, der im Griech. in ὄστρακον, ὄστρειον, im Altind. in asthn-áḥ (Gen.) zutage tritt. Daran ist ein -γ angefügt, das wahrscheinlich aus dem Nominativum stammt und mit dem gutturalen Element in den altind. r-n-Stämmen, z. B. ásr̥-k, Gen. asn-áḥ Blut (vgl. ἔαρ) identisch ist. Das anlautende ἀ- ist wie in ἀστακός durch Vokalassimilation (Vokalharmonie) entstanden. Außer der Lit. bei Bq und WP. 1, 185f. s. bes. Benveniste Or. 7 und 28. Unannehmbar Winter Prothet. Vokal 37ff. — Vgl. ἀστακός, ὄστρακον, ὀστρύς, ὀστέον.
Page 1,172

Mantoulidis Etymological

(=ἕνας ἀπό τούς σπονδύλους τοῦ τράχηλου, κόκκαλο τῶν σφυρῶν, κύβος γιά παιχνίδι, κότσια). Ἀπό τήν ἴδια ρίζα με τήν λέξη ὀστοῦν. Προῆλθε ἀπό ἀφομοίωση τοῦ ὀστράγαλος σέ ἀστράγαλος.
Παράγωγα: ἀστραγαλίζω (=παίζω τό παιχνίδι τῶν ἀστραγάλων), ἀστραγάλισις, ἀστραγαλίσκος, ἀστραγαλιστής, ἀστραγαλιστικός.

Léxico de magia

ὁ taba de un lobo, utilizada como ofrenda τῇ τρίτῃ (ἡμέρα) λύκου τρίχας ἢ ἀστράγαλον en el tercer día pelos de un lobo o una taba P II 143 como amuleto φυλακτήριον τῆς πράξεως· λύκου ἀστράγαλον περιάπτου amuleto de la práctica: cuélgate una taba de lobo P IV 1317

Translations

knuckle

Afrikaans: kneukel; Arabic: بُرْجُمَة, مَفْصِل, أَشْجَع; Egyptian Arabic: عقلة; Bulgarian: става на пръст; Catalan: artell, nus; Chinese Cantonese: 指關節, 指关节; Mandarin: 指關節, 指关节; Danish: kno; Dutch: knokkel; Esperanto: artiko; Estonian: nukk; Finnish: rysty, rystynen; French: articulation du doigt, articulation, jointure du doigt; Galician: cotobelo, cotomelo, coteno, nocello, nortello, artello, noelo; Georgian: თითის სახსარი; German: Fingerknöchel; Greek: κόνδυλος, γροθιά, μπουνιά; Ancient Greek: ἀκροκονδύλιον, ἀστράγαλος, κόνδυλος; Greenlandic: saaneq; Hebrew: מפרק האצבע; Hungarian: ujjízület, ujjbütyök, bütyök; Icelandic: kjúka, hnúi; Ingrian: rysty, ryssys; Irish: alt; Italian: nocca, giuntura; Japanese: 指関節; Khmer: ក្រញរ, ថ្នាំងដៃ; Korean: 손가락마디; Latgalian: piersta lūcaveica; Latin: articulus digiti; Latvian: pirksta locītava; Lombardic: knohha; Macedonian: глужд; Maori: monamona; Middle English: knokel; Middle High German: knöchel; Norwegian: knoke; Old English: cnucel; Oromo: buusaa; Persian: مفصل; Polish: kłykieć; Portuguese: nó, junta dos dedos; Russian: сустав пальца; Scottish Gaelic: rùdan; Serbo-Croatian: zglob; Spanish: nudillo, ñudillo; Swedish: knoge; Tagalog: buko; Thai: ข้อนิ้ว; Tibetan: མཛུབ་མོའི་ཚིགས, སོར་མོའི་ཚིགས; Vietnamese: khớp; Welsh: migwrn; West Frisian: knokkel; White Yiddish: קנעכל; Zhuang: lwggyag

wrist

Abaza: махъвшӏа, напӏблахъ; Abkhaz: анапахәда; Afrikaans: pols, handgewrig; Albanian: kyç i dorës; Arabic: مِعْصَم‎, رُسْغ‎; Egyptian Arabic: رست‎, رسغ‎; Armenian: դաստակ; Azerbaijani: bilək; Bashkir:: ҡушҡар; Basque: eskumutur; Bau Bidayuh: angam; Belarusian: запясце; Breton: arzorn; Bulgarian: китка; Carpathian Rusyn: запясть; Catalan: canell, monyica, govanella; Central Melanau: ligok; Chechen: куьйган хьакхолг; Chinese Cantonese: 手腕; Hakka: 手腕; Mandarin: 手腕, 腕子; Min Nan: 手腕; Chuvash: ал сыппи; Classical Nahuatl: māquechtli; Coptic: ⲓⲛⲓ, ϣⲙⲟⲩ; Cornish: konna bregh; Czech: zápěstí; Danish: håndled; Daur: bageljaar; Dungan: шуванзы; Dupaningan Agta: pongotan; Dutch: pols; Erzya: кедькирьга; Esperanto: pojno; Estonian: ranne; Faroese: handleggur; Finnish: ranne; French: poignet; Friulian: pols; Galician: pulso; Georgian: მაჯა; German: Handgelenk; Greek: καρπός; Ancient Greek: καρπός; Guaraní: pyapy; Gujarati: કાંડુ; Haitian Creole: ponyèt; Hebrew: שורש כף היד‎, פרק‎; Hindi: कलाई; Hungarian: csukló; Icelandic: úlnliður; Ido: karpo; Indonesian: pergelangan tangan; Ingrian: käsiranne; Ingush: пхьарса юхь; Interlingua: carpo; Irish: rosta; Italian: polso; Japanese: 手首; Karachay-Balkar: бууун; Karakalpak: билек; Karelian: kaluin; Kazakh: білек; Khakas: білек; Khmer: កដៃ; Komi-Zyrian: килутш, лутш; Korean: 손목, 팔목; Kurdish Northern Kurdish: zend, meçek, bask; Kyrgyz: кырк муун; Latgalian: dalns; Latin: carpus; Latvian: delna; Lezgi: гъилин цӏум; Lithuanian: riešas; Low German: Wrist, Handlitt; Malagasy: hatotanana; Malay: pergelangan tangan, karpus; Manx: mwannal laue; Marathi: मनगट; Mari: кидшырча, кидвурго; Eastern Mari: кидшарча; Western Mari: кид пӓгӓркӓ; Mòcheno: pols; Moksha: кядь эзне; Mongolian Cyrillic: бугуй; Mongolian: ᠪᠠᠭᠤᠤ; Nanai: комбио; Nepali: नाडी; Ngazidja Comorian: nkundrwe; Nivkh: торпа; Nogai: билек; Norman: pouogniet, pouongnet, pwẽ; Norwegian Bokmål: håndledd; Nynorsk: handledd; Old English: wríst; Old Norse: ulfliðr, hreifi; Ottoman Turkish: بیلك‎, معصم‎; Pashto: مړوند‎, مچ‎; Persian: مچ‎, مچ دست‎, خرده‎, خردگاه‎; Plautdietsch: Hauntjelenkj; Polish: nadgarstek; Portuguese: punho, pulso, munheca; Punjabi: ਗੁੱਟ; Quechua: maki muqu; Romanian: încheietura mâinii; Romansch: giugadira dal maun; Russian: запястье; Rutul: хылид цӏум; Scots: shackle-bane; Scottish Gaelic: caol-dùirn; Sebop: penguwan; Serbo-Croatian Cyrillic: запестје, dоручје, запешћај, запешће, зглавак, било; Roman: zapestje, doručje, zapešćaj, zapešće, zglavak, bilo; Shor: пилек; Sicilian: pusu; Sikaiana: hati na lima; Slovak: zápestie; Slovene: zapestje; Sorbian Lower Sorbian: rucne zgibadło; Upper Sorbian: ručne zhibowadło; Southern Altai: билек; Spanish: muñeca; Swedish: handled; Tabasaran: къулбагь; Tagalog: galanggalangan, pulso; Tamil: மணிக்கட்டு; Telugu: మణికట్టు; Thai: ข้อมือ; Tibetan: མཁྲིག་མ།; Tocharian B: āto; Tundra Nenets: нгуда сэхэр; Turkish: bilek; Turkmen: goşar, bilek; Tuvan: билек; Udmurt: суйпос, кипос; Ukrainian: зап'ястя; Urdu: کلایٔ‎; Uzbek: bilak; Venetian: polso, pols; Vietnamese: cổ tay; Volapük: riet; Võro: randmõs; Welsh: arddwrn; West Frisian: pols; White Xhosa: isihlahla; Zhuang: gengoenh; Zulu: isihlakala

anklebone

Afrikaans: enkelbeen; Basque: tortolos; Breton: askorn fer; Catalan: astràgal, taba; Chinese Mandarin: 距骨; Czech: hlezenní kost; Dhivehi: ތަނބި ކަށިގަނޑު; Dutch: sprongbeen; Finnish: telaluu; French: talus, astragale, os astragale; German: Sprungbein, Rollbein; Greek: αστράγαλος; Ancient Greek: ἀστράγαλος; Hungarian: ugrócsont; Indonesian: mata kaki; Irish: cnámh murnáin, rúitín; Italian: astragalo, talo; Japanese: 距骨; Lithuanian: šokikaulis; Ottoman Turkish: آشیق, طوپوق; Polish: kość skokowa; Portuguese: astrágalo, tálus; Russian: таранная кость; Serbo-Croatian Roman: gležanjska kost; Spanish: astrágalo, taba; Swedish: språngben; Tagalog: butumbuol; Turkish: aşık kemiği; Vietnamese: xương sên