Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

fugio: Difference between revisions

From LSJ

Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα → I know only one thing, that I know nothing | all I know is that I know nothing.

Diogenes Laertius, Lives of the Philosophers, Book 2 sec. 32.
m (Text replacement - "]]>" to "]]")
(D_4)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>fŭgĭo</b>: fūgi, fŭgĭtum (<br /><b>I</b> gen. plur. [[part]]. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; [[part]]. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [[root]] FUG; Gr. ΦΥΓ, [[φεύγω]]; Sanscr. bhuj; syn.: [[flecto]], [[curvo]]; v. [[fuga]], to [[flee]] or [[fly]], to [[take]] [[flight]], [[run]] [[away]].<br /><b>I</b> Neutr.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: propera [[igitur]] fugere [[hinc]], si te di amant, Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.: a [[foro]], id. Pers. 3, 3, 31: [[senex]] [[exit]] [[foras]]: ego [[fugio]], I am [[off]], Ter. Heaut. 5, 2, 47: cervam videre fugere, sectari [[canes]], id. Phorm. prol. 7: qui fugisse cum magna [[pecunia]] dicitur ac se contulisse Tarquinios, Cic. Rep. 2, 19: [[Aeneas]] [[fugiens]] a Troja, id. Verr. 2, 4, 33, § 72: omnes hostes terga verterunt, nec [[prius]] fugere destiterunt, [[quam]] ad [[flumen]] Rhenum pervenerint, Caes. B. G. 1, 53, 1: [[oppido]] fugit, id. B. C. 3, 29, 1: ex ipsa caede, to [[flee]], [[escape]], id. B. G. 7, 38, 3; cf.: ex [[proelio]] Mutinensi, Cic. Fam. 10, 14, 1: e conspectu, Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: [[fenum]] habet in [[cornu]]; [[longe]] fuge, id. S. 1, 4, 34: nec [[furtum]] feci nec fugi, [[run]] [[away]] (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.: formidare servos, Ne te compilent fugientes, id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.— Prov.: ita fugias ne [[praeter]] casam, i. e. in fleeing from one [[danger]] [[beware]] of falling [[into]] [[another]], Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In partic., [[like]] the Gr. φεύγειν, to [[become]] a [[fugitive]], [[leave]] one's [[country]], go [[into]] [[exile]]: fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda, Quint. 6, 1, 19; so, ex [[patria]], Nep. Att. 4, 4: a [[patria]], Ov. Tr. 1, 5, 66: in [[exilium]], Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Transf., in gen., to [[pass]] [[quickly]], to [[speed]], to [[hasten]] [[away]], [[flee]] [[away]]; cf.: [[numquam]] [[Vergilius]] diem dicit [[ire]], sed fugere, [[quod]] currendi [[genus]] concitatissimum est, Sen. Ep. 108 med. ([[mostly]] [[poet]]. and of inanim. and abstr. things): [[tenuis]] [[fugiens]] per gramina [[rivus]], Verg. G. 4, 19: [[Tantalus]] a labris [[sitiens]] fugientia captat Flumina, Hor. S. 1, 1, 68: concidunt venti fugiuntque [[nubes]], id. C. 1, 12, 30: spernit humum fugiente pennā, hasting [[away]], [[rapidly]] [[soaring]], id. ib. 3, 2, 24: nullum [[sine]] vulnere fugit Missile, Stat. Th. 9, 770: insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem), Ov. M. 11, 469: fugere ad puppim colles campique videntur, Lucr. 4, 389: fugiunt [[freno]] non remorante [[dies]], Ov. F. 6, 772: sed fugit [[interea]], fugit irreparabile [[tempus]], Verg. G. 3, 284: [[annus]], Hor. S. 2, 6, 40: [[hora]], id. C. 3, 29, 48: [[aetas]], id. ib. 1, 11, 7.—Of persons: evolat [[ante]] omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus [[Lampon]] fugit, hastens [[away]], Sil. 16, 335. [[Here]] perh. belongs: [[acer]] Gelonus, Cum fugit in Rhodopen [[atque]] in deserta Getarum, i. e. [[swiftly]] roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to [[another]] explan., flees, driven from his [[abode]]).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> Pregn., to [[vanish]], [[disappear]], to [[pass]] [[away]], [[perish]]: e pratis cana [[pruina]] fugit, Ov. F. 6, 730: fugiunt de corpore setae, id. M. 1, 739; cf.: jam fessae [[tandem]] fugiunt de corpore [[vires]], Verg. Cir. 447; for [[which]]: calidusque e corpore [[sanguis]] Inducto pallore fugit, Ov. M. 14, 755: fugerat [[ore]] [[color]], id. H. 11, 27: [[nisi]] [[causa]] morbi Fugerit venis, Hor. C. 2, 2, 15: fugiunt cum [[sanguine]] [[vires]], Ov. M. 7, 859: [[amor]], Prop. 1, 12, 12: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., Liv. 9, 44, 4: gratissima sunt poma, cum fugiunt, i. e. [[when]] [[they]] wilt, [[become]] wilted, Sen. Ep. 12; cf.: [[vinum]] [[fugiens]], under P. a.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> Trop. ([[rare]] [[but]] [[class]].): nos naturam sequamur, et ab omni, [[quod]] abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus, Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne [[animal]] appetit quaedam et fugit a quibusdam; [[quod]] [[autem]] refugit, id [[contra]] naturam est, etc., id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54: ad verba, to [[have]] [[recourse]] to, Petr. 132.<br /><b>II</b> Act., to [[flee]] from, [[seek]] to [[avoid]]; to [[avoid]], [[shun]] [[any]] [[thing]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit. ([[mostly]] [[poet]].): erravi, [[post]] cognovi, et [[fugio]] cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.): cum [[Domitius]] concilia conventusque hominum fugeret, Caes. B. C. 1, 19, 2: neminem [[neque]] populum [[neque]] privatum [[fugio]], Liv. 9, 1, 7: vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt, Hor. A. P. 455: percontatorem, id. Ep. 1, 18, 69: hostem, id. S. 1, 3, 10: [[lupus]] me fugit inermem, id. C. 1, 22, 12: [[nunc]] et [[ovis]] [[ultro]] fugiat [[lupus]], Verg. E. 8, 52: ([[Peleus]]) Hippolyten dum fugit [[abstinens]], Hor. C. 3, 7, 18: scriptorum [[chorus]] [[omnis]] amat [[nemus]] et fugit urbes, id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126: [[data]] pocula, Ov. M. 14, 287; cf. vina, id. ib. 15, 323.—Pass.: sic litora [[vento]] Incipiente fremunt, fugitur cum [[portus]], i. e. is [[left]], Stat. Th. 7, 140. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In partic. (cf. [[supra]], I. A. b.), to [[leave]] one's [[country]]: nos patriam fugimus, Verg. E. 1, 4: [[Teucer]] Salamina patremque cum fugeret, Hor. C. 1, 7, 22.—Hence: [[quis]] [[exsul]] Se [[quoque]] fugit? Hor. C. 2, 16, 20.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Transf. ([[causa]] pro effectu), to [[flee]] [[away]] from, to [[escape]], = [[effugio]] ([[poet]].; [[but]] cf. [[infra]], B. 2.): hac [[Quirinus]] Martis equis Acheronta fugit, Hor. C. 3, 3, 16: insidiatorem, id. S. 2, 5, 25: cuncta [[manus]] avidas fugient heredis, id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically [[inverted]] [[mode]] of [[expression]]: nullum Saeva [[caput]] [[Proserpina]] fugit (= [[nemo]] tam [[gravis]] est, ad quem [[mors]] non accedat), [[none]] does [[cruel]] [[Proserpine]] [[flee]] [[away]] from, [[avoid]] (i. e. [[none]] escapes [[death]]), Hor. C. 1, 28, 20.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop., to [[flee]] from, [[avoid]], [[shun]] ([[very]] freq. and [[class]].): conspectum multitudinis, Caes. B. G. 7, 30, 1: ignominiam ac [[dedecus]], Cic. Rep. 5, 4: nullam molestiam, id. ib. 3, 5; cf. laborem, Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre): recordationes, Cic. Att. 12, 18: vituperationem tarditatis, id. de Or. 2, 24, 101; cf.: majoris opprobria culpae, Hor. Ep. 1, 9, 10: judicium [[senatus]], Liv. 8, 33, 8: [[vitium]], Quint. 2, 15, 16: hanc voluptatem ([[with]] reformidare), id. 8, 5, 32: disciplinas omnes ([[Epicurus]]), id. 2, 17, 15: nuptias, Ter. And. 4, 4, 27; cf.: usum conjugis, Ov. M. 10, 565: conubia, id. ib. 14, 69: [[amplexus]] senis, Tib. 1, 9, 74: nec sequar aut fugiam, quae diligit [[ipse]] vel odit, Hor. Ep. 1, 1, 72: spondeum et dactylum (opp. sequi), Quint. 9, 4, 87.—Pass.: simili inscitiā [[mors]] fugitur, [[quasi]] [[dissolutio]] naturae, Cic. Leg. 1, 11, 31: [[quemadmodum]] ratione in vivendo fugitur [[invidia]], sic, etc., Auct. Her. 4, 38, 50: [[quod]] si curam fugimus, [[virtus]] fugienda est, Cic. Lael. 13, 47: fugiendas esse nimias amicitias, id. ib. 13, 45: fugienda [[semper]] injuria est, id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103: vitiosum [[genus]] fugiendum, id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128: petenda ac fugienda, id. 3, 6, 49.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Like the Gr. φεύγειν, [[with]] inf. ([[mostly]] [[poet]].), to [[avoid]] doing [[something]], to [[omit]], [[forbear]], [[beware]], = omittere, cavere: illud in his rebus [[longe]] fuge credere, etc., Lucr. 1, 1052: o fuge te tenerae puerorum credere turbae, Tib. 1, 4, 9: [[quid]] [[sit]] futurum [[cras]], fuge quaerere, Hor. C. 1, 9, 13; cf. also: fuge suspicari, etc., id. ib. 2, 4, 22: mene [[igitur]] socium summis adjungere rebus, Nise, fugis? Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75: fugeres radice vel herbā Proficiente [[nihil]] curarier, Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.: [[neque]] illud fugerim dicere, ut [[Caelius]], etc., Cic. de Or. 3, 38, 153: huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit? id. Mur. 5, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Transf. ([[causa]] pro effectu; cf. [[supra]], II. A. 2.), to [[escape]] ([[poet]]. also of things as subjects): tanta est animi [[tenuitas]], ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80: sed [[tamen]] [[admiror]], quo pacto judicium illud Fugerit, Hor. S. 1, 4, 100: quos viros [[vigilantia]] fugit, whom [[any]] [[vigilance]] escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my [[notice]]; I do not [[observe]] it, do not [[know]] it (cf.: [[latet]], praeterit): [[novus]] [[ille]] [[populus]] vidit [[tamen]] id, [[quod]] fugit Lacedaemonium Lycurgum, Cic. Rep. 2, 12; cf.: illos id fugerat, id. Fin. 4, 23, 63: hominem amentem hoc fugit, id. Verr. 2, 4, 12, § 27: quem res nulla fugeret, id. Rep. 2, 1: quae ([[ratio]]) [[neque]] Solonem Atheniensem fugerat, [[neque]] [[nostrum]] senatum, id. ib. 2, 34; 1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc., id. de Or. 1, 59, 253: neminem haec [[utilitas]] fugit, Quint. 2, 5, 17: [[nisi]] quae me [[forte]] fugiunt, hae sunt [[fere]] de [[animo]] sententiae, Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40: nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit, Cic. de Imp. Pomp. 10, 28: quae ([[partitio]]) fugiet memoriam judicis, Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a [[subject]]-[[clause]]: de Dionysio, fugit me ad te [[antea]] scribere, Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3: illud alterum [[quam]] [[sit]] [[difficile]], te non fugit, id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: [[accipiter]], Lucr. 3, 752: membra deficiunt, fugienti languida vitā, id. 5, 887: [[vinum]], growing [[flat]], [[spoiling]], Cic. Off. 3, 23, 91: ocelli, [[dying]], Ov. Am. 3, 9, 49: [[portus]] [[fugiens]] ad litora, [[running]] [[back]], retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Subst. in the [[later]] jurid. lang., [[like]] the Gr. ὁ φεύγων, the [[defendant]]: [[omnimodo]] hoc et ab actore et a fugiente exigi, Cod. Just. 2, 58, § 4 (for [[which]], [[reus]], § 7).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop., [[with]] gen.: [[nemo]] erat [[adeo]] [[tardus]] aut [[fugiens]] laboris, [[quin]], etc., [[averse]] to [[labor]], [[indolent]], Caes. B. C. 1, 69, 3: doloris, Lact. 3, 8, 13: solitudinis ([[with]] appeteus communionis ac societatis), id. 6, 10, 18.— Comp., [[sup]]., and adv. do not [[occur]].
|lshtext=<b>fŭgĭo</b>: fūgi, fŭgĭtum (<br /><b>I</b> gen. plur. [[part]]. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; [[part]]. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [[root]] FUG; Gr. ΦΥΓ, [[φεύγω]]; Sanscr. bhuj; syn.: [[flecto]], [[curvo]]; v. [[fuga]], to [[flee]] or [[fly]], to [[take]] [[flight]], [[run]] [[away]].<br /><b>I</b> Neutr.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: propera [[igitur]] fugere [[hinc]], si te di amant, Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.: a [[foro]], id. Pers. 3, 3, 31: [[senex]] [[exit]] [[foras]]: ego [[fugio]], I am [[off]], Ter. Heaut. 5, 2, 47: cervam videre fugere, sectari [[canes]], id. Phorm. prol. 7: qui fugisse cum magna [[pecunia]] dicitur ac se contulisse Tarquinios, Cic. Rep. 2, 19: [[Aeneas]] [[fugiens]] a Troja, id. Verr. 2, 4, 33, § 72: omnes hostes terga verterunt, nec [[prius]] fugere destiterunt, [[quam]] ad [[flumen]] Rhenum pervenerint, Caes. B. G. 1, 53, 1: [[oppido]] fugit, id. B. C. 3, 29, 1: ex ipsa caede, to [[flee]], [[escape]], id. B. G. 7, 38, 3; cf.: ex [[proelio]] Mutinensi, Cic. Fam. 10, 14, 1: e conspectu, Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: [[fenum]] habet in [[cornu]]; [[longe]] fuge, id. S. 1, 4, 34: nec [[furtum]] feci nec fugi, [[run]] [[away]] (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.: formidare servos, Ne te compilent fugientes, id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.— Prov.: ita fugias ne [[praeter]] casam, i. e. in fleeing from one [[danger]] [[beware]] of falling [[into]] [[another]], Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In partic., [[like]] the Gr. φεύγειν, to [[become]] a [[fugitive]], [[leave]] one's [[country]], go [[into]] [[exile]]: fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda, Quint. 6, 1, 19; so, ex [[patria]], Nep. Att. 4, 4: a [[patria]], Ov. Tr. 1, 5, 66: in [[exilium]], Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Transf., in gen., to [[pass]] [[quickly]], to [[speed]], to [[hasten]] [[away]], [[flee]] [[away]]; cf.: [[numquam]] [[Vergilius]] diem dicit [[ire]], sed fugere, [[quod]] currendi [[genus]] concitatissimum est, Sen. Ep. 108 med. ([[mostly]] [[poet]]. and of inanim. and abstr. things): [[tenuis]] [[fugiens]] per gramina [[rivus]], Verg. G. 4, 19: [[Tantalus]] a labris [[sitiens]] fugientia captat Flumina, Hor. S. 1, 1, 68: concidunt venti fugiuntque [[nubes]], id. C. 1, 12, 30: spernit humum fugiente pennā, hasting [[away]], [[rapidly]] [[soaring]], id. ib. 3, 2, 24: nullum [[sine]] vulnere fugit Missile, Stat. Th. 9, 770: insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem), Ov. M. 11, 469: fugere ad puppim colles campique videntur, Lucr. 4, 389: fugiunt [[freno]] non remorante [[dies]], Ov. F. 6, 772: sed fugit [[interea]], fugit irreparabile [[tempus]], Verg. G. 3, 284: [[annus]], Hor. S. 2, 6, 40: [[hora]], id. C. 3, 29, 48: [[aetas]], id. ib. 1, 11, 7.—Of persons: evolat [[ante]] omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus [[Lampon]] fugit, hastens [[away]], Sil. 16, 335. [[Here]] perh. belongs: [[acer]] Gelonus, Cum fugit in Rhodopen [[atque]] in deserta Getarum, i. e. [[swiftly]] roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to [[another]] explan., flees, driven from his [[abode]]).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> Pregn., to [[vanish]], [[disappear]], to [[pass]] [[away]], [[perish]]: e pratis cana [[pruina]] fugit, Ov. F. 6, 730: fugiunt de corpore setae, id. M. 1, 739; cf.: jam fessae [[tandem]] fugiunt de corpore [[vires]], Verg. Cir. 447; for [[which]]: calidusque e corpore [[sanguis]] Inducto pallore fugit, Ov. M. 14, 755: fugerat [[ore]] [[color]], id. H. 11, 27: [[nisi]] [[causa]] morbi Fugerit venis, Hor. C. 2, 2, 15: fugiunt cum [[sanguine]] [[vires]], Ov. M. 7, 859: [[amor]], Prop. 1, 12, 12: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., Liv. 9, 44, 4: gratissima sunt poma, cum fugiunt, i. e. [[when]] [[they]] wilt, [[become]] wilted, Sen. Ep. 12; cf.: [[vinum]] [[fugiens]], under P. a.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> Trop. ([[rare]] [[but]] [[class]].): nos naturam sequamur, et ab omni, [[quod]] abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus, Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne [[animal]] appetit quaedam et fugit a quibusdam; [[quod]] [[autem]] refugit, id [[contra]] naturam est, etc., id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54: ad verba, to [[have]] [[recourse]] to, Petr. 132.<br /><b>II</b> Act., to [[flee]] from, [[seek]] to [[avoid]]; to [[avoid]], [[shun]] [[any]] [[thing]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit. ([[mostly]] [[poet]].): erravi, [[post]] cognovi, et [[fugio]] cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.): cum [[Domitius]] concilia conventusque hominum fugeret, Caes. B. C. 1, 19, 2: neminem [[neque]] populum [[neque]] privatum [[fugio]], Liv. 9, 1, 7: vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt, Hor. A. P. 455: percontatorem, id. Ep. 1, 18, 69: hostem, id. S. 1, 3, 10: [[lupus]] me fugit inermem, id. C. 1, 22, 12: [[nunc]] et [[ovis]] [[ultro]] fugiat [[lupus]], Verg. E. 8, 52: ([[Peleus]]) Hippolyten dum fugit [[abstinens]], Hor. C. 3, 7, 18: scriptorum [[chorus]] [[omnis]] amat [[nemus]] et fugit urbes, id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126: [[data]] pocula, Ov. M. 14, 287; cf. vina, id. ib. 15, 323.—Pass.: sic litora [[vento]] Incipiente fremunt, fugitur cum [[portus]], i. e. is [[left]], Stat. Th. 7, 140. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> In partic. (cf. [[supra]], I. A. b.), to [[leave]] one's [[country]]: nos patriam fugimus, Verg. E. 1, 4: [[Teucer]] Salamina patremque cum fugeret, Hor. C. 1, 7, 22.—Hence: [[quis]] [[exsul]] Se [[quoque]] fugit? Hor. C. 2, 16, 20.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Transf. ([[causa]] pro effectu), to [[flee]] [[away]] from, to [[escape]], = [[effugio]] ([[poet]].; [[but]] cf. [[infra]], B. 2.): hac [[Quirinus]] Martis equis Acheronta fugit, Hor. C. 3, 3, 16: insidiatorem, id. S. 2, 5, 25: cuncta [[manus]] avidas fugient heredis, id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically [[inverted]] [[mode]] of [[expression]]: nullum Saeva [[caput]] [[Proserpina]] fugit (= [[nemo]] tam [[gravis]] est, ad quem [[mors]] non accedat), [[none]] does [[cruel]] [[Proserpine]] [[flee]] [[away]] from, [[avoid]] (i. e. [[none]] escapes [[death]]), Hor. C. 1, 28, 20.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop., to [[flee]] from, [[avoid]], [[shun]] ([[very]] freq. and [[class]].): conspectum multitudinis, Caes. B. G. 7, 30, 1: ignominiam ac [[dedecus]], Cic. Rep. 5, 4: nullam molestiam, id. ib. 3, 5; cf. laborem, Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre): recordationes, Cic. Att. 12, 18: vituperationem tarditatis, id. de Or. 2, 24, 101; cf.: majoris opprobria culpae, Hor. Ep. 1, 9, 10: judicium [[senatus]], Liv. 8, 33, 8: [[vitium]], Quint. 2, 15, 16: hanc voluptatem ([[with]] reformidare), id. 8, 5, 32: disciplinas omnes ([[Epicurus]]), id. 2, 17, 15: nuptias, Ter. And. 4, 4, 27; cf.: usum conjugis, Ov. M. 10, 565: conubia, id. ib. 14, 69: [[amplexus]] senis, Tib. 1, 9, 74: nec sequar aut fugiam, quae diligit [[ipse]] vel odit, Hor. Ep. 1, 1, 72: spondeum et dactylum (opp. sequi), Quint. 9, 4, 87.—Pass.: simili inscitiā [[mors]] fugitur, [[quasi]] [[dissolutio]] naturae, Cic. Leg. 1, 11, 31: [[quemadmodum]] ratione in vivendo fugitur [[invidia]], sic, etc., Auct. Her. 4, 38, 50: [[quod]] si curam fugimus, [[virtus]] fugienda est, Cic. Lael. 13, 47: fugiendas esse nimias amicitias, id. ib. 13, 45: fugienda [[semper]] injuria est, id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103: vitiosum [[genus]] fugiendum, id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128: petenda ac fugienda, id. 3, 6, 49.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Like the Gr. φεύγειν, [[with]] inf. ([[mostly]] [[poet]].), to [[avoid]] doing [[something]], to [[omit]], [[forbear]], [[beware]], = omittere, cavere: illud in his rebus [[longe]] fuge credere, etc., Lucr. 1, 1052: o fuge te tenerae puerorum credere turbae, Tib. 1, 4, 9: [[quid]] [[sit]] futurum [[cras]], fuge quaerere, Hor. C. 1, 9, 13; cf. also: fuge suspicari, etc., id. ib. 2, 4, 22: mene [[igitur]] socium summis adjungere rebus, Nise, fugis? Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75: fugeres radice vel herbā Proficiente [[nihil]] curarier, Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.: [[neque]] illud fugerim dicere, ut [[Caelius]], etc., Cic. de Or. 3, 38, 153: huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit? id. Mur. 5, 11.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Transf. ([[causa]] pro effectu; cf. [[supra]], II. A. 2.), to [[escape]] ([[poet]]. also of things as subjects): tanta est animi [[tenuitas]], ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80: sed [[tamen]] [[admiror]], quo pacto judicium illud Fugerit, Hor. S. 1, 4, 100: quos viros [[vigilantia]] fugit, whom [[any]] [[vigilance]] escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my [[notice]]; I do not [[observe]] it, do not [[know]] it (cf.: [[latet]], praeterit): [[novus]] [[ille]] [[populus]] vidit [[tamen]] id, [[quod]] fugit Lacedaemonium Lycurgum, Cic. Rep. 2, 12; cf.: illos id fugerat, id. Fin. 4, 23, 63: hominem amentem hoc fugit, id. Verr. 2, 4, 12, § 27: quem res nulla fugeret, id. Rep. 2, 1: quae ([[ratio]]) [[neque]] Solonem Atheniensem fugerat, [[neque]] [[nostrum]] senatum, id. ib. 2, 34; 1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc., id. de Or. 1, 59, 253: neminem haec [[utilitas]] fugit, Quint. 2, 5, 17: [[nisi]] quae me [[forte]] fugiunt, hae sunt [[fere]] de [[animo]] sententiae, Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40: nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit, Cic. de Imp. Pomp. 10, 28: quae ([[partitio]]) fugiet memoriam judicis, Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a [[subject]]-[[clause]]: de Dionysio, fugit me ad te [[antea]] scribere, Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3: illud alterum [[quam]] [[sit]] [[difficile]], te non fugit, id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: [[accipiter]], Lucr. 3, 752: membra deficiunt, fugienti languida vitā, id. 5, 887: [[vinum]], growing [[flat]], [[spoiling]], Cic. Off. 3, 23, 91: ocelli, [[dying]], Ov. Am. 3, 9, 49: [[portus]] [[fugiens]] ad litora, [[running]] [[back]], retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Subst. in the [[later]] jurid. lang., [[like]] the Gr. ὁ φεύγων, the [[defendant]]: [[omnimodo]] hoc et ab actore et a fugiente exigi, Cod. Just. 2, 58, § 4 (for [[which]], [[reus]], § 7).—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop., [[with]] gen.: [[nemo]] erat [[adeo]] [[tardus]] aut [[fugiens]] laboris, [[quin]], etc., [[averse]] to [[labor]], [[indolent]], Caes. B. C. 1, 69, 3: doloris, Lact. 3, 8, 13: solitudinis ([[with]] appeteus communionis ac societatis), id. 6, 10, 18.— Comp., [[sup]]., and adv. do not [[occur]].
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>fŭgiō</b>,⁶ fūgī, fŭgĭtūrus, ĕre ([[φεύγω]], [[φυγή]]).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> intr.,<br /><b>1</b> fuir, s’enfuir : ex prœlio Cic. Fam. 10, 4, 1 ; a [[Troja]] Cic. Verr. 2, 4, 72, s’enfuir du combat, des environs de Troie ; [[oppido]] Cæs. *C. 3, 29, 1, s’enfuir de la ville ; de civitate Quint. 6, 1, 19, ex [[patria]] Nep. Att. 4, 4, s’exiler ; Tarquinios Corintho Cic. Tusc. 5, 109, s’exiler de Corinthe à Tarquinies || [fig.] se détourner de, s’éloigner de : omne [[animal]] appetit quædam et fugit a quibusdam Cic. Nat. 3, 33, tout [[animal]] recherche certaines choses et fuit certaines autres, cf. Off. 1, 128 || [poét.] e corpore [[sanguis]] fugit Ov. M. 14, 755, le sang s’écoule du corps ; e pratis [[pruina]] fugit Ov. F. 6, 730, la neige s’enfuit des prairies ; [[nisi]] [[causa]] morbi fugerit venis Hor. O. 2, 2, 15, si le principe du mal n’a fui de ses veines<br /><b>2</b> [poét.] <b> a)</b> fuir, aller vite, [[passer]] rapidement : [[rivus]] [[fugiens]] [[per]] gramina Virg. G. 4, 19, le ruisseau qui fuit à travers le gazon ; fugiunt [[nubes]] Hor. O. 1, 12, 30, les nuées s’enfuient ; fugientia flumina Hor. S. 1, 1, 68, l’eau fugitive ; fugere ad puppim colles videntur Lucr. 4, 389, les collines semblent fuir vers la poupe [à mesure que le bateau s’avance] ; [[passer]], s’évanouir : fugiunt cum sanguine [[vires]] Ov. M. 7, 859, les forces s’enfuient avec le sang ; fugit irreparabile [[tempus]] Virg. G. 3, 284, le temps fuit sans retour ; memoriane fugerit in annalibus digerendis an... Liv. 9, 44, 4, [[est]]-ce défaillance de mémoire dans la rédaction des annales ou... [on ne sait] || se [[passer]] [en parl. des fruits et du vin] : Sen. Ep. 12, 4 ; Cic. Off. 3, 91, v. [[fugiens]] § 2.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> tr.,<br /><b>1</b> fuir, chercher à éviter, se dérober à : [[conventus]] hominum Cæs. C. 1, 19, 2, fuir les réunions nombreuses ; conspectum multitudinis Cæs. G. 7, 30, 1, se dérober aux regards de la foule ; ignominiam ac [[dedecus]] Cic. Rep. 5, 6, fuir la honte et le déshonneur ; [[mors]] fugitur Cic. Leg. 1, 31, on fuit la mort ; fugienda [[injuria]] [[est]] Cic. Off. 1, 25, on doit fuir l’injustice || [avec inf.] éviter de : an patris triumphum decorare fugiendum fuit ? Cic. Mur. 11, devait-il éviter d’orner le triomphe de son père ? [[neque]] [[enim]] [[illud]] fugerim dicere, ut Cælius... Cic. de Or. 3, 153, par exemple, voici une crainte que je n’aurais pas, c’[[est]] de [[dire]] avec Cælius..., cf. Cic. Att. 10, 8, 5 ; Off. 3, 26 ; Lucr. 1, 1052 ; Virg. En. 9, 200, etc. || [avec ne ] [[quod]] in causis fugere [[soleo]], ne [[tibi]] succedam... Cic. de Or. 1, 208, ce que d’ordinaire j’évite dans les procès, à savoir de parler après toi...<br /><b>2</b> [poét.] fuir qqn, fuir devant qqn : [[lupus]] me fugit Hor. O. 1, 22, 12, le loup fuit devant moi ; hostem Hor. S. 1, 3, 10, fuir l’ennemi || quitter pour l’exil : patriam Virg. B. 1, 4, fuir sa [[patrie]], cf. Hor. O. 1, 7, 22 ; 2, 16, 20 || échapper à, se soustraire à, éviter : insidiatorem Hor. S. 2, 5, 25, échapper au tendeur d’embûches, cf. Hor. O. 3, 3, 16 ; 4, 7, 19 ; [[judicium]] Hor. S. 1, 4, 100, éviter un jugement<br /><b>3</b> [fig.] échapper à = n’être point perçu, aperçu, compris, connu, etc. : <b> a)</b> tanta [[est]] animi [[tenuitas]], ut fugiat aciem Cic. Tusc. 1, 50, l’âme [[est]] si ténue qu’elle échappe à la vue ; quæ [[res]] [[ejus]] scientiam fugere possit ? Cic. Pomp. 28, qu’[[est]]-ce qui pourrait échapper à sa connaissance ? <b> b)</b> [nom de pers. compl. direct] : [[res]] me, te, [[eum]] fugit, [[cette]] chose m’échappe, t’échappe... = je ne sais pas cela, je ne remarque pas cela, je ne [[pense]] pas à cela, etc. : [[illud]], [[quod]] istum fugerat Cic. Verr. 2, 5, 105, [[cette]] remarque qui avait échappé à ton client ; hæc [[ratio]] Solonem [[non]] fugerat Cic. Rep. 2, 59, ce moyen n’avait pas échappé à [[Solon]] ; [[illud]] alterum [[quam]] sit [[difficile]], te [[non]] fugit Cic. Att. 12, 42, 2, combien [[est]] [[difficile]] la seconde solution, tu ne l’ignores pas || [avec inf.] : fugit me ad te [[antea]] scribere Cic. Att. 7, 18, 3, j’ai oublié de t’écrire auparavant, cf. Cic. Att. 5, 12, 3 ; 13, 51, 1 ; [avec prop. inf.] Cæs. C. 1, 71, 1 ; avec négation et [[quin]] subj.] : [[illud]] te [[non]] [[arbitror]] fugere [[quin]]... Cic. Fam. 8, 14, 3, tu n’ignores pas, je [[pense]], que... part. fut. fugiturus Ov. H. 2, 47 ; Plin. 9, 182 ; Curt. 7, 4, 15.
}}
}}

Revision as of 06:46, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

fŭgĭo: fūgi, fŭgĭtum (
I gen. plur. part. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; part. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. root FUG; Gr. ΦΥΓ, φεύγω; Sanscr. bhuj; syn.: flecto, curvo; v. fuga, to flee or fly, to take flight, run away.
I Neutr.
   A Lit.: propera igitur fugere hinc, si te di amant, Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.: a foro, id. Pers. 3, 3, 31: senex exit foras: ego fugio, I am off, Ter. Heaut. 5, 2, 47: cervam videre fugere, sectari canes, id. Phorm. prol. 7: qui fugisse cum magna pecunia dicitur ac se contulisse Tarquinios, Cic. Rep. 2, 19: Aeneas fugiens a Troja, id. Verr. 2, 4, 33, § 72: omnes hostes terga verterunt, nec prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerint, Caes. B. G. 1, 53, 1: oppido fugit, id. B. C. 3, 29, 1: ex ipsa caede, to flee, escape, id. B. G. 7, 38, 3; cf.: ex proelio Mutinensi, Cic. Fam. 10, 14, 1: e conspectu, Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: fenum habet in cornu; longe fuge, id. S. 1, 4, 34: nec furtum feci nec fugi, run away (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.: formidare servos, Ne te compilent fugientes, id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.— Prov.: ita fugias ne praeter casam, i. e. in fleeing from one danger beware of falling into another, Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —
   b In partic., like the Gr. φεύγειν, to become a fugitive, leave one's country, go into exile: fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda, Quint. 6, 1, 19; so, ex patria, Nep. Att. 4, 4: a patria, Ov. Tr. 1, 5, 66: in exilium, Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—
   B Transf., in gen., to pass quickly, to speed, to hasten away, flee away; cf.: numquam Vergilius diem dicit ire, sed fugere, quod currendi genus concitatissimum est, Sen. Ep. 108 med. (mostly poet. and of inanim. and abstr. things): tenuis fugiens per gramina rivus, Verg. G. 4, 19: Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina, Hor. S. 1, 1, 68: concidunt venti fugiuntque nubes, id. C. 1, 12, 30: spernit humum fugiente pennā, hasting away, rapidly soaring, id. ib. 3, 2, 24: nullum sine vulnere fugit Missile, Stat. Th. 9, 770: insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem), Ov. M. 11, 469: fugere ad puppim colles campique videntur, Lucr. 4, 389: fugiunt freno non remorante dies, Ov. F. 6, 772: sed fugit interea, fugit irreparabile tempus, Verg. G. 3, 284: annus, Hor. S. 2, 6, 40: hora, id. C. 3, 29, 48: aetas, id. ib. 1, 11, 7.—Of persons: evolat ante omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus Lampon fugit, hastens away, Sil. 16, 335. Here perh. belongs: acer Gelonus, Cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum, i. e. swiftly roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to another explan., flees, driven from his abode).—
   b Pregn., to vanish, disappear, to pass away, perish: e pratis cana pruina fugit, Ov. F. 6, 730: fugiunt de corpore setae, id. M. 1, 739; cf.: jam fessae tandem fugiunt de corpore vires, Verg. Cir. 447; for which: calidusque e corpore sanguis Inducto pallore fugit, Ov. M. 14, 755: fugerat ore color, id. H. 11, 27: nisi causa morbi Fugerit venis, Hor. C. 2, 2, 15: fugiunt cum sanguine vires, Ov. M. 7, 859: amor, Prop. 1, 12, 12: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., Liv. 9, 44, 4: gratissima sunt poma, cum fugiunt, i. e. when they wilt, become wilted, Sen. Ep. 12; cf.: vinum fugiens, under P. a.—
   C Trop. (rare but class.): nos naturam sequamur, et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus, Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam; quod autem refugit, id contra naturam est, etc., id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54: ad verba, to have recourse to, Petr. 132.
II Act., to flee from, seek to avoid; to avoid, shun any thing.
   A Lit. (mostly poet.): erravi, post cognovi, et fugio cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.): cum Domitius concilia conventusque hominum fugeret, Caes. B. C. 1, 19, 2: neminem neque populum neque privatum fugio, Liv. 9, 1, 7: vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt, Hor. A. P. 455: percontatorem, id. Ep. 1, 18, 69: hostem, id. S. 1, 3, 10: lupus me fugit inermem, id. C. 1, 22, 12: nunc et ovis ultro fugiat lupus, Verg. E. 8, 52: (Peleus) Hippolyten dum fugit abstinens, Hor. C. 3, 7, 18: scriptorum chorus omnis amat nemus et fugit urbes, id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126: data pocula, Ov. M. 14, 287; cf. vina, id. ib. 15, 323.—Pass.: sic litora vento Incipiente fremunt, fugitur cum portus, i. e. is left, Stat. Th. 7, 140. —
   b In partic. (cf. supra, I. A. b.), to leave one's country: nos patriam fugimus, Verg. E. 1, 4: Teucer Salamina patremque cum fugeret, Hor. C. 1, 7, 22.—Hence: quis exsul Se quoque fugit? Hor. C. 2, 16, 20.—
   2    Transf. (causa pro effectu), to flee away from, to escape, = effugio (poet.; but cf. infra, B. 2.): hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit, Hor. C. 3, 3, 16: insidiatorem, id. S. 2, 5, 25: cuncta manus avidas fugient heredis, id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically inverted mode of expression: nullum Saeva caput Proserpina fugit (= nemo tam gravis est, ad quem mors non accedat), none does cruel Proserpine flee away from, avoid (i. e. none escapes death), Hor. C. 1, 28, 20.—
   B Trop., to flee from, avoid, shun (very freq. and class.): conspectum multitudinis, Caes. B. G. 7, 30, 1: ignominiam ac dedecus, Cic. Rep. 5, 4: nullam molestiam, id. ib. 3, 5; cf. laborem, Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre): recordationes, Cic. Att. 12, 18: vituperationem tarditatis, id. de Or. 2, 24, 101; cf.: majoris opprobria culpae, Hor. Ep. 1, 9, 10: judicium senatus, Liv. 8, 33, 8: vitium, Quint. 2, 15, 16: hanc voluptatem (with reformidare), id. 8, 5, 32: disciplinas omnes (Epicurus), id. 2, 17, 15: nuptias, Ter. And. 4, 4, 27; cf.: usum conjugis, Ov. M. 10, 565: conubia, id. ib. 14, 69: amplexus senis, Tib. 1, 9, 74: nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit, Hor. Ep. 1, 1, 72: spondeum et dactylum (opp. sequi), Quint. 9, 4, 87.—Pass.: simili inscitiā mors fugitur, quasi dissolutio naturae, Cic. Leg. 1, 11, 31: quemadmodum ratione in vivendo fugitur invidia, sic, etc., Auct. Her. 4, 38, 50: quod si curam fugimus, virtus fugienda est, Cic. Lael. 13, 47: fugiendas esse nimias amicitias, id. ib. 13, 45: fugienda semper injuria est, id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103: vitiosum genus fugiendum, id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128: petenda ac fugienda, id. 3, 6, 49.—
   (b)    Like the Gr. φεύγειν, with inf. (mostly poet.), to avoid doing something, to omit, forbear, beware, = omittere, cavere: illud in his rebus longe fuge credere, etc., Lucr. 1, 1052: o fuge te tenerae puerorum credere turbae, Tib. 1, 4, 9: quid sit futurum cras, fuge quaerere, Hor. C. 1, 9, 13; cf. also: fuge suspicari, etc., id. ib. 2, 4, 22: mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis? Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75: fugeres radice vel herbā Proficiente nihil curarier, Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.: neque illud fugerim dicere, ut Caelius, etc., Cic. de Or. 3, 38, 153: huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit? id. Mur. 5, 11.—
   2    Transf. (causa pro effectu; cf. supra, II. A. 2.), to escape (poet. also of things as subjects): tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80: sed tamen admiror, quo pacto judicium illud Fugerit, Hor. S. 1, 4, 100: quos viros vigilantia fugit, whom any vigilance escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—
   b Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my notice; I do not observe it, do not know it (cf.: latet, praeterit): novus ille populus vidit tamen id, quod fugit Lacedaemonium Lycurgum, Cic. Rep. 2, 12; cf.: illos id fugerat, id. Fin. 4, 23, 63: hominem amentem hoc fugit, id. Verr. 2, 4, 12, § 27: quem res nulla fugeret, id. Rep. 2, 1: quae (ratio) neque Solonem Atheniensem fugerat, neque nostrum senatum, id. ib. 2, 34; 1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc., id. de Or. 1, 59, 253: neminem haec utilitas fugit, Quint. 2, 5, 17: nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere de animo sententiae, Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40: nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit, Cic. de Imp. Pomp. 10, 28: quae (partitio) fugiet memoriam judicis, Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a subject-clause: de Dionysio, fugit me ad te antea scribere, Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3: illud alterum quam sit difficile, te non fugit, id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.
   A Lit.: accipiter, Lucr. 3, 752: membra deficiunt, fugienti languida vitā, id. 5, 887: vinum, growing flat, spoiling, Cic. Off. 3, 23, 91: ocelli, dying, Ov. Am. 3, 9, 49: portus fugiens ad litora, running back, retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—
   2    Subst. in the later jurid. lang., like the Gr. ὁ φεύγων, the defendant: omnimodo hoc et ab actore et a fugiente exigi, Cod. Just. 2, 58, § 4 (for which, reus, § 7).—
   B Trop., with gen.: nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris, quin, etc., averse to labor, indolent, Caes. B. C. 1, 69, 3: doloris, Lact. 3, 8, 13: solitudinis (with appeteus communionis ac societatis), id. 6, 10, 18.— Comp., sup., and adv. do not occur.

Latin > French (Gaffiot 2016)

fŭgiō,⁶ fūgī, fŭgĭtūrus, ĕre (φεύγω, φυγή).
    I intr.,
1 fuir, s’enfuir : ex prœlio Cic. Fam. 10, 4, 1 ; a Troja Cic. Verr. 2, 4, 72, s’enfuir du combat, des environs de Troie ; oppido Cæs. *C. 3, 29, 1, s’enfuir de la ville ; de civitate Quint. 6, 1, 19, ex patria Nep. Att. 4, 4, s’exiler ; Tarquinios Corintho Cic. Tusc. 5, 109, s’exiler de Corinthe à Tarquinies