ἕως

English (LSJ)

(B), Ep. εἵως, ἧος (v. sub fin.), Dor. ἇς, Aeol. ἆς (qq.v.), Boeot. ἇς IG7.3303, al., and ἅως ib.2228, 3315.    A Relat. Particle, expressing the point of Time up to which an action goes, with reference to the end of the action, until, till; or to its continuance, while:    I until, till,    1 with Ind., of a fact in past time, θῦνε διὰ προμάχων, ἧος φίλον ὤλεσε θυμόν Il.11.342, cf. Od.5.123; ἕ. ἀπώλεσέν τε καὐτὸς ἐξαπώλετο S.Fr.236, cf. A.Pers.428, Pl.Chrm.155c, etc.; for πρίν, μὴ πρότερον ἀπελθεῖν ἕως ἀποκατέστησε τὰ πράγματα D.S.27.4: with impf. with ἄν in apodosi, of an unaccomplished action, ἡδέως ἂν Καλλικλεῖ διελεγόμην, ἕ. ἀπέδωκα I would have gone on conversing till I had... Pl.Grg.506b, cf.Cra.396c.    2 ἕ. ἄν or κε with Subj. (mostly of aor.), of an event at an uncertain future time, μαχήσομαι . . ἧός κε τέλος πολέμοιο κιχείω till I find, Il.3.291, cf. 24.183, A.Pr.810, etc.: ἄν is sts. omitted in Trag., ἕ. μάθῃς S.Aj.555; ἕ. κληθῇ Id.Tr.148; ἕ. ἀνῇ τὸ πῆμα Id.Ph.764: so freq. in later Gr., UPZ18.10 (ii B. C.), PGrenf. 2.38.16 (i B. C.), Ev.Marc.14.32, Vett. Val.68.18, etc.; ἕ. οὗ γένηται Gem.8.32.    3 ἕ. with Opt. (mostly of aor.), relating to an event future in relation to past time, ὦρσε . . Βορέην, ἧος ὃ Φαιήκεσσι . . μιγείη caused it to blow, till he should reach... Od.5.386, cf. 9.376, Ar.Ra.766, Pl.Phd.59d; ἕως δέοι βοηθεῖν Th.3.102, cf.Lys.13.25: ἄν or κε is added to the Opt. (not to ἕως), if the event is represented as conditional, ἕ. κ' ἀπὸ πάντα δοθείη till (if possible) all things should be given back, Od.2.78; οὐκ [ἂν] ἀποκρίναιο, ἕ. ἂν σκέψαιο Pl.Phd.101d, cf. S.Tr.687 codd., Isoc.17.15, IG22.1328 (ii B.C.).    b in orat. obliq., ἔδωκεν . . ἕ. ἀνὴρ εἶναι δοκιμασθείην D.27.5.    c by assimilation to an opt. with ἄν, [λόγον] ἂν διδοίης ἕ. ἔλθοις Pl.Phd.101d.    4 c. subj. or opt., expressing purpose, in order that, Od.4.800, 6.80, 19.367; πορεύου εἰς Διονυσιάδα . . ἕως τὸν ἐκεῖ ἐλαιῶνα ποτίσῃς PFay.118.12 (ii A. D.); σπούδασον ἕως οὗ ἀγοράσῃ κτλ. POxy.113.25 (ii A. D.); χρυσίον ἐδανισάμην ἕως ὅτε δυνηθῶ ἀγοράσαι ib.130.13 (vi A. D.).    5 with Inf. in orat. obliq., ἐντειλάμενος διεκπλέειν ἕ. . . ἀπικνέεσθαι Hdt.4.42: otherwise only in later Gr., ἕ. ἐλθεῖν ἐς . . LXX Ge.10.19, cf. PLond. 1.131r251 (i A. D.), D.H.9.4 (v.l.), Anon. ap. Suid.s.v. ἰλυσπώμενον.    6 with Advbs. of Time and Place, ἕ. ὅτε till the time when, c. ind., v.l. for ἔστε in X.Cyr.5.1.25; ἕ. οὗ, f.l. for ἐς οὗ, Hdt.2.143: freq. in later Gr., Gem.l.c., Ev.Matt.1.25, etc.; ἕ. ὅτου ib.5.25, etc.; ἕ. πότε; how long? ib.17.17, Ev.Jo.10.24; ἕ. τότε LXX Ne.2.16; ἕ. ὀψέ till late, f.l.for ἐς ὀψέ, Th.3.108; ἕ. ἄρτι 1 Ep.Jo.2.9; ἕ. ὧδε as far as this place, Ev.Luc.23.5.    b with Preps., of Time, ἕ. πρὸς καλὸν ἑῷον ἀστέρα AP5.200; of Place, ἕ. εἰς τὸν χάρακα Plb.1.11.14; ἕ. πρὸς τὸν Καύκασον D.S.2.43; ἕ. ἐπὶ τὴν θάλασσαν Act.Ap.17.14.    II as Prep.,    1 of Time, c. gen., until, ἕως τοῦ ἀποτεῖσαι until he has made payment, Lexap.Aeschin.1.42, cf. LXX Ge.3.19, etc.; ἕ. τελειώσεως Epicur.Ep. 2p.38U.; ἕ. ὡρισμένων χρόνων Phld.D.1.7; ἕ. τινός for a time, Parth. 9.2, etc.; ἕ. τοῦ νῦν Ev.Matt.24.21; ἕ. Ἰωάννου ib.11.13.    b of Place, ἕ. τοῦ γενέσθαι . . up to the point where .. Arist.PA668b2, cf. HA630b27, Plb.9.36.1; as far as, ἕ. Σάρδεων Ath.Mitt.44.25 (Samos, iii B.C.); ἕ. τοῦ Ἀρσινοΐτου νομοῦ PTeb.33.5 (ii B.C.); ἕ. Φοινίκης Act.Ap.11.19: so c. gen. pers., ἦλθον ἕ. αὐτοῦ Ev.Luc.4.42, cf. LXX 4 Ki. 4.22.    c of Number or Degree, ἕ. τριῶν πλοίων Docum. ap. D.18.106; διδόναι ἕ. ταλάντων ἑκατόν LXX 1 Es.8.19(21); οὐκ ἔστιν ἕ. ἑνός ib.Ps. 13.3; οὐκ ἔχομεν ἕ. τῆς τροφῆς τῶν κτηνῶν PTeb.56.7 (ii B.C.); ἐᾶτε ἕ. τούτου Ev.Luc.22.51; μαχοῦμαι ἕ. ζωῆς καὶ θανάτου OGI266.29 (Pergam., iii B.C.); ἕ. μέθης Corn.ND30.    2 rarely c. acc., ἕ. πρωΐ LXX Jd.19.25; ἕ. μεσημβρίαν PLond.1.131r346, 515 (i A.D.); ἕ. τὸ βωμῷ down to the word "βωμῷ", Sch.Pi.O.6.111.    III while, so long as, c. ind., ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν Od.13.315, cf.17.358,390; ἕ. δ' ἔτ' ἔμφρων εἰμί A.Ch.1026, cf. Pers.710 (troch.); ἕ. ἔτι ἐλπὶς [ἦν] Th.8.40; ἕ. ἔτινέος εἶ Pl.Prm.135d: in this sense answered in apodosi by τῆος, Od.4.90, Il.20.41; by τόφρα, Od.12.327, Il.18.15; by τόφρα δέ, 10.507; by δέ alone, 1.193, Od.4.120 codd.    b ἕ. ἄν c.subj., when the whole action is future, οὔ μοι . . ἐλπίς, ἕ. ἂν αἴθῃ πῦρ A.Ag. 1435; λέγειν τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν, ἕως ἂν ἐῶσιν Pl.Phd.85b; οὐδὲν ἔστ' αὐτῷ βεβαίως ἔχειν ἕ. ἂν ὑμεῖς δημοκρατῆσθε D.10.13.    c ἕως c. opt. in a Conditional relative clause, φήσομεν μηδὲν ἂν μεῖζον μηδὲ ἔλαττον γενέσθαι ἕ. ἴσον εἴη αὐτὸ ἐαυτῷ Pl.Tht.155a.    B in Hom. sts. Demonstr.,= τέως, for a time, ἧος μὲν . . ὄρνυον· αὐτὰρ ἐπεὶ . . Il.12.141; ἧος μὲν ἀπείλει . . · ἀλλ' ὅτε δὴ . . 13.143, cf. 17.727,730, Od.2.148; ἧος μὲν . . ἕποντο . . αὐτὰρ ἐπεὶ . . Il.15.277; all that time, Od.3.126, cf. Hdt.8.74. (ἕως, as iambus, only once in Hom., Od.2.78; as a monosyll., Il.17.727, dub.l. in Od.2.148; when the first syllable is to be long codd. Hom. have εἵως or ἕως (never εἷος or ἧος, Ludwich WkP1890.512, exc. ειος v.l. (PFay.160) in Il.20.41), 3.291, 11.342, al.; εἵως (or ἕως) is found even when the metre requires a trochee, 1.193, al.; comparison of Dor. ἇς (from *ἇος) with Att.-Ion. ἕως points to early Ion. *ἧος (cf. Skt. yāvat 'as great as, as long as, until') and this should prob. be restored in Hom.; cf. τέως.)

German (Pape)

[Seite 1134] ep. εἵως [bei Hom. u. andern Epikern im Anfange des Verses trochäisch gemessen, ἕως ὁ ταῦτ' ὥρμαινε u. ä., ἕως ἐγώ, Od. 4, 90, u. im fünften Fuße, ἕως ἐπῆλθον, Od. 7, 280, wie im zweiten, ἕως ἐπῆλθε, Od. 9, 233, ἕως ἵκοντο, ἕως ἵκοιο, Od. 15, 109, was auf eine Form εἷος schließen läßt, die Buttmann als entstanden aus εἰς ὅ betrachtet u. als die ursprüngliche Form annimmt; jambisch ist es nur Od. 2, 78 gemessen, sonst bei Hom. einsilbig. Andere, wie Voß zu H. h. Cer. 138 u. Nitzsch zu Od. 5, 365, nehmen εἵω neben ἕως aus ὡς entstanden, nach Analogie von οὕτω, als die in den trochäisch gemessenen Stellen ursprüngliche Form an]. – A. als Zeitpartikel, – 1) bis, bis daß, eine Handlung einführend, welche das Ende der vorhergegangenen bestimmt; – a) mit dem indic.; θῦνε διὰ προμάχων, εἵως φίλον ὤλεσε θυμόν, bis er das Leben verlor, Il. 11, 342, vgl. 20, 412 Od. 5, 123. 7, 280. 9, 230; παίουσιν, ἕως ἁπάντων ἐξαπέφθειραν βίον Aesch. Pers. 455; Soph. Tr. 598 El. 939; Eur.; in Prosa, Plat. Charm. 155 c; τὰς τιμὰς ἐλάμβανεν, ἕως ἀνεπληρώσατο τὴν προῖκα Dem. 27, 13; auch in hypothet. Sätzen der Nichtwirklichkeit, ἡδέως ἂν τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ἕως αὐτῷ τὴν τοῦ Ἀμφίονος ἀπέδωκα ῥῆσιν, bis ich ihm gegeben hätte, Plat. Gorg. 506 b; Crat. 396 c. – b) mit ἄν u. d. conj., bedingend, von Gegenwart und Zukunft; Hom. Il. 24, 183 ὅς σ' ἄξει, εἵως κεν ἄγων Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ, bis er dich hingebracht haben wird; μαχήσομαι, εἵως τε τέλος πολέμοιο κιχείω 3, 291; τούτου παρ' ὄχθας ἕρφ' ἕως ἂν ἐξίκῃ καταβασμόν, bis du gekommen sein wirst, Aesch. Prom. 812; ἕως οὖν ἂν ἐκμάθῃς, ἔχ' ἐλπίδα Soph. O. R. 834; ἕως ἂν ἔλθω Eur. Alc. 1024; φέρεται, ἕως ἂν στερεοῦ τινος ἀντιλάβηται Plat. Phaedr. 246 c; zuweilen fehlt ἄν, z. B. ἕως ἀνῇ τὸ πῆμα – σῶζ' αὐτά Soph. Phil. 753; ἐξαίρει βίον ἕως τις γυνὴ κληθῇ Tr. 147, vgl. Ai. 552; Ar. Pax 32; Plat. Eryx. 392 c; einzeln bei Sp., wie D. Hal. 4, 79. 5, 8. – c) in denselben Fällen, wenn von der Vergangenheit die Rede ist, mit dem optat., in dem auch oft eine Absicht ausgedrückt wird, καὶ τότ' ἐγὼ τὸν μοχλὸν ὑπὸ σποδοῦ ἤλασα πολλῆς, ἕως θερμαίνοιτο, bis er warm würde, Od. 9, 376, vgl. 5, 385; ἐκείνῳ ἔδωκεν, ἕως ἀνὴρ εἶναι δοκιμασθείην Dem. 27, 5; ἔδοξεν αὐτοῖς προϊέναι, ἕως Κύρῳ συμμίξειαν Xen. An. 2, 1, 2; bes. zum Ausdruck einer wiederholten Handlung, περιεμένομεν ἑκάστοτε, ἕως ἀνοιχθείη τὸ δεσμωτήριον Plat. Phaed. 59 d; in indirecter Rede, δοὺς τοὺς ἡγεμόνας ἐκέλευε πορεύεσθαι, ἕως ἄγγελος ἔλθοι Xen. Cyr. 5, 3, 53; doch conj. mit ἄν, wenn das regierende Verbum ein Haupttempus ist, ὁρῶ τούτους –, ἕως ἂν ζῶσιν, εὐδαιμονέστερον διάγοντας An. 4, 1, 43, ἐρεῖ οὐδείς, ὡς ἐγώ, ἕως ἂν παρῇ τις, χρῶμαι 1, 4, 8. – Bei vorausgehendem optat. tritt auch ἄν zum optat. (opt. potent.), τόφρα γὰρ ἂν ποτιπτυσσοίμεθα μύθῳ – ἕως κ' ἀπὸ πάντα δοθείη Od. 2, 77; οὐκ ἀποκρίναιο, ἕως ἂν τὰ ἀπ' ἐκείνης ὁρμηθέντα σκέψαιο Plat. Phaed. 101 d; τὸ μὲν ἂν ἐξαλείφοιεν – ἕως ἂν - ἤθη θεοφιλῆ ποιήσειαν Rep. VI, 501 c. Auffallender σώζειν ἐκέλευε, ἕως ἂν ἁρμόσαιμι Soph. Tr. 684; κἀγὼ μὲν ἠξίουν αὐτοὺς μαστιγοῦν τὸν ἐκδοθέντα, ἕως ἂν τἀληθῆ δόξειεν αὐτοῖς λέγειν Isocr. 17, 15. – d) selten steht der inf. dabei, οὐ πρότερον ἀνέῳξαν τὰς πύλας ἢ ἕως ἡμέραν λαμπρὰν γενέσθαι D. Hal. 9, 15 (wie sonst πρίν) u. a. Sp. – 21 so lange als, während, den Vordersatz einführend u. die Gleichzeitigkeit zweier Handlungen andeutend, bei Hom. dem τέως entsprechend, ἕως μέν ῥ' ἀπάνευθε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν, τέως Ἀχαιοὶ μέγα κύδανον, während der ganzen Zeit siegten die Achäer, Il. 20, 41; Od. 4, 120; dem τόφρα entspr., Il. 18, 15. 21, 602, τόφρα δέ, Il. 10, 507. 11, 411; ἕως μὲν σῖτον ἔχον – τόφρα βοῶν ἀπέχοντο, so lange sie Speise hatten, Od. 12, 327; dem einfachen δέ entspr., ἕως ὁ ταῦθ' ὥρμαινε – ἕλκετο δ' ἐκ κολέοιο μέγα ξίφος, ἦλθε δ' Ἀθήνη Il. 1, 193. Auch ohne Partikel im Nachsatz, ἕως μὲν ἔην ἔτι νήπιος – γήμασθ' οὔ μ' εἴα Od. 19, 530; H. h. Ven. 226. – Bei den Attikern – a) mit dem indicat., ἕως δ' ἔτ' ἔμφρων εἰμί Aesch. Ch. 1022; ἕως ἔτι νέος εἶ Plat. Parm. 135 d; ἕως μὲν πό λεμος ἦν – παρέμεινε Xen. An. 2, 6, 2. – b) wie oben mit dem conj. u. ἄν, οὔ μοι φόβου μέλαθρον ἐλπὶς ἐμπατεῖν, ἕως ἂν αἴθῃ πῦρ – Αἴγισθος, so lange nur Aegisthus –, Aesch. Ag. 1435; λέγειν τε χρὴ καὶ ἐρωτᾶν ὅ τι ἂν βούλησθε, ἕως ἂν οἱ Ἀθηναίων ἐῶσιν ἄνδρες ἕνδεκα Plat. Phaed. 85 b; ἕως ἂν ᾖ ἀδιάφθορος Phaedr. 252 d; ἀλλ' ὅμως, ἕως ἂν τὴν αὐτὴν ἰδέαν ἀποδιδῷ – ὀρθῶς ἔχει, so lange, d. i. wenn nur, Crat. 389 e, vgl. 390 a 393 d; Xen. Hell. 1, 1, 24. – c) mit dem opt., Plat. Theaet. 155 a. – 3) bei Hom. liegt darin zuweilen auch die Absicht, damit, c. optat., πέμπε δέ μιν πρὸς δώματ' Ὀδυσσῆος, εἵως Πηνελόπειαν – παύσειε κλαυθμοῖο Od. 4, 799, vgl. 5, 386. 6, 80. 9, 376. 19, 367. – B. Adverb. – 1) bis, – a) c. gen., ἕως δὲ τοῦ ἀποτῖσαι Aesch. 1, 16 im Gesetz; ἕως τριῶν πλοίων ἡ λειτουργία ἔστω Dem. 18, 106 im Gesetz; ἕως τούτου προέρχεται, ἕως ἂν ὁ μυκτὴρ ὑπερέχῃ αὐτῶν Arist. H. A. 9, 46; ἕως τούτου βούλομαι τὴν μνήμην ποιήσασθαι ἕως τοῦ μὴ δόξαι καταφρονεῖν Pol. 9, 36, 1, vgl. 5, 10, 3; oft im N. T. ἕως οὗ ἀποδῷς, bis daß du; einzeln schon bei Frühern, wie Her. 8, 74. – b) mit adverb., ἕως σήμερον, Plut.; ἕως ὅτε, πότε u. ä., N. T u. a. Sp.; auch mit Präpos., ἕως εἰς τὸν χάρακα Pol. 1, 11, 14; ἕως πρὸς καλὸν ἑῷον ἀστέρα Ep. ad. 112 (V, 201). – 2) eine Zeitlang, eine Weile; Il. 12, 141; ἃς Ἕκτωρ εἵως μὲν ἀπείλει · – ἀλλ' ὅτε δή Il. 13, 143, wie 17, 727. 730 Od. 2, 148 (selten im Anfange eines Satzes u. gewöhnlich mit μέν verbunden; eigtl. fehlt der Nachsatz, vgl. Nitzsch zu Od. 3, 1251; mit folgendem αὐτὰρ ἐπεί, Il. 15, 277, wie Od. 3, 126; so auch Her. 8, 74, ἕως μὲν δὴ αὐτῶν ἀνὴρ ἀνδρὶ παραστὰς σιγῇ λόγον ἐποιέετο · – τέλος δέ. ἡ, gen. ἕω, dat. ἕῳ, acc. ἕω, ion. u. ep. ἠώς, dor. ἀώς, äol. αὔως (Curtius Grundz. d. Gr. Et. 2. Aufl. S. 358), der Tagesanbruch (ἕως ἡμέρας ἀρχή Plat. Defin. 411 b), die Morgenröthe; εὐάγγελος ἕως γένοιτο μητρὸς εὐφρόνης πάρα Aesch. Ag. 256; πρὸς πρώτην ἕω Soph. O. C. 478; ἡ φωσφόρος ἕως Eur. Ion 1158; ἕως λευκὸν ὄμμ' ἀναίρεται El. 102; μέχρι ἕως ἐγένετο Plat. Conv. 220 d; ἐξ ἕω μέχρι τῆς ἑτέρας ἕω τε καὶ ἡλίου ἀνατολῆς Legg. VII, 807 d; ἅμα τῇ ἕῳ, mit Tagesanbruch, Thuc. 2, 90 u. öfter; πρὸ τῆς ἕω 4, 31 u. A.; ὅπερ εἰώθει γίγνεσθαι ἐπὶ τὴν ἕω Thuc. 1, 84; ἐδόκει εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἕω ἥξειν βασιλέα Xen. An. 1, 7, 1. – Von der Himmelsgegend, Osten, τὸ πρὸς τὴν ἕω Her. 4, 40; τὸ πρὸς ἕω Plat. Legg. VI, 760 d; τὰ πρὸς ἕω μέρη Arist. u. a. Sp.; auch c. gen., π ρὸς ἕω τῆς πόλεως, τοῦ ποταμοῦ, östlich vom, Xen. Hell. 5, 4, 49 Plut. Lucull. 27.

Greek (Liddell-Scott)

ἕως: ἡ, Ἀττ. τύπος τοῦ Ἰων. ἠώς, ὃ ἴδε.

French (Bailly abrégé)

1ἕω, dat. ἑῳ, acc. ἕω (ἡ) :
1 l’aurore, le point du jour : ἅμα ἕῳ THC, ἅμα τῇ ἕῳ THC au point du jour ; ἡ Ἕως l’Aurore personnifiée;
2 l’orient.
Étymologie: att. c. ἠώς.
2épq. εἵως;
A. conj.
I. jusqu’à ce que : μαχήσομαι εἵως κε τέλος πολέμοιο κιχείω IL je combattrai jusqu’à ce que je parvienne à la fin de la guerre ; ἕως μάθῃς SOPH jusqu’à ce que tu aies appris ; ἐκέλευεν πορεύεσθαι ἡσύχως, ἕως ἄγγελος ἔλθοι XÉN il commandait d’avancer tranquillement, jusqu’à ce que le messager fût arrivé;
II. tandis que, pendant que, tant que, aussi longtemps que : εἵως πολεμίζομεν OD tant que nous faisons la guerre ; ἕως ἔτι ἐλπίς THC tant qu’il y avait de l’espoir ; ἕως ἔτι σοι σχολή XÉN tandis que tu en as encore le temps ; ἕως ἔτι τὸ πέλαγος οἷόν τε περαιοῦσθαι THC pendant qu’on pouvait encore traverser la mer ; ἕως ἂν αἴθῃ πῦρ ESCHL aussi longtemps que le feu brillera;
III. afin que, avec l’opt.
B. prép. avec idée de lieu ou de temps :
I. jusque;
1 avec le gén. jusqu’à ce point, jusqu’à ce moment : ἕως οὗ, jusqu’à ce que;
2 avec une prép. ἕως εἰς, jusque vers, jusqu’à;
3 avec une conj. ἕως ὅτε avec l’ind. jusqu’au moment où;
4 avec un adv. ἕως ὀψέ THC jusqu’à un temps éloigné;
II. pendant un certain temps, quelque temps ; continuellement.
Étymologie: DELG cf. skr. yávat « aussi longtemps que ».

English (Autenrieth)

(1) as long as, until; foll. by the usual constructions with rel. words (see ἄν, κέν). A clause introduced by ἕως often denotes purpose, Od. 4.800, Od. 9.376.—(2) like τέως, for a while, usually with μέν, Od. 2.148, etc. —ἕως, to be read with ‘synizesis,’ except Od. 2.78.

English (Abbott-Smith)

ἕως, relative particle (Lat. donee, usque),
expressing the terminus ad quem (cf. Burton, §321ff.).
I.As conjunction;
1.till, until;
(a)of a fact in past time, c. indic.: Mt 2:9, al. (Wi 10:14, al.);
(b)ἕως ἄν, c. subjc. aor.: Mt 2:13 5:18, Mk 6:10, al.; without ἄν (M. Pr., 168f.; Lft., Notes, 115), Mk 14:32 (Burton, §325), Lk 12:59, II Th 2:7, al.;
(c)c. indic., pres. (Burton, §328; BL, §65, 10): Mk 6:45, Jo 21:22, 23 I Ti 4:13.
2.C. indic., as long as, while (Burton, §327): Jo 9:4 (Plat., Phaedo, 89c).
II.As an adverb (chiefly in late writers).
1.Of time, until, unto;
(a)as prep. c. gen. (BL, §40, 6; M, Pr., 99): τ. ἡμέρας, Mt 26:29, Lk 1:80, Ro 11:8, al.; ὥρας, Mt 27:45, al.; τέλους, I Co 1:8, II Co 1:13; τ. νῦν, Mt 24:21, Mk 13:19 (I Mac 2:33); ἐτῶν ὀγ. (Field, Notes, 49f.), Lk 2:37; τ. ἐλθεῖν, Ac 8:40; before names and events, Mt 1:17 2:15, Lk 11:51, Ja 5:7, al.;
(b)seq. οὗ, ὅτου, with the force of a conjc. (Burton, §330; M, Pr., 91);
(α)ἕ. οὗ (Hdt., ii, 143; Plut., al.): c. indic., Mt 1:25 (WH br., οὗ) 13:33, al.; c. subjc. aor., Mt 14:22, al.;
(β)ἔ. ὅτου: c. subjc., Lk 13:8; c. indic., Mt 5:25 (until), Jo 9:18;
(c)c. adv. (ἔ. ὀψέ, Thuc, iii, 108): ἄρτι, Mt 11:12, Jo 2:10, I Co 4:13, al.; πότε (M, Pr., 107), Mt 17:17, Mk 9:19, Jo 10:24, al.
2.Of place, as far as, even to, unto (Arist., al.);
(a)as prep. c. gen. (v. supr.): Mt 1123, Lk 1015, al.;
(b)c. adv. (BL, §40, 6): Sivio, Jo 2^; Icro,, Mk 14^*; Kdruy, Mt 2751, Mk 1538; <!iS€, Lk 23^;
(c)c. prep.: ἔξω, Ac 21:5; πρός, Lk 24:50 (Field, Notes, 83).
3.Of quantity, measure, etc.: Mt 18:21, Mk 6:23, Lk 22:51, al.

English (Strong)

of uncertain affinity; a conjunction, preposition and adverb of continuance, until (of time and place): even (until, unto), (as) far (as), how long, (un-)til(-l), (hither-, un-, up) to, while(-s).

Greek Monotonic

ἕως: Αττ. τύπος και Ιων. ἠώς.
• ἕως: Επικ. εἵως και εἷος, σύνδ., ως,
I. 1. έως, ώσπου, μέχρι, Λατ. donec, dum, σε Όμηρ.· στον Όμηρ. μερικές φορές χρησιμ. το τέως, για λίγο, για κάποιο χρονικό διάστημα· α) για να εκφράσει γεγονός στο παρελθόν, το ἕως ακολουθ. από οριστ., εἵως φίλον ὤλεσε θυμόν, σε Ομήρ. Ιλ.· όταν το γεγονός είναι αβέβαιο στο παρελθόν, ακολουθ. από ευκτική, ἕως ὅ γε μιγείη, μέχρι να έφτανε, σε Ομήρ. Οδ. β) ἕως ἄν ή κε, με υποτ., σε σχέση με αβέβαιο μελλοντικό γεγονός, μαχήσομαι, εἵως κε κιχείω, μέχρι να βρω, σε Ομήρ. Ιλ.
2. ενώ, κατά τη διάρκεια που, εφόσον, ενόσω, εἵως πολεμίζομεν, σε Ομήρ. Οδ.· ἕως ἔτι ἐλπὶς (ἦν), σε Θουκ.
II. ως επίρρ., Λατ. usque, κυρίως με επιρρ. χρόνου, ἕως, ὅτε, Λατ. usque dum, μέχρι τη στιγμή όπου, σε Ξεν.· ομοίως, ἕως οὗ, σε Ηρόδ.· ἕως ὀψέ, μέχρι αργά, σε Θουκ.· με γεν., ἕως τοῦ ἀποτῖσαι, μέχρις ότου πληρώσει, Νόμ. παρ' Αισχίν.

Russian (Dvoretsky)

ἕως: I (gen. и acc. ἕω, dat. ἕῳ), эп.-ион. ἠώς (gen. ἠοῦς, ἡόος и ἠῶθι, dat. ἠοῖ, acc. ἠῶ и ἠόα), дор. ἀώς, эол. αὔως ἡ
1) утренняя заря, денница, рассвет: ἡ φωσφόρος ἕ. διώκουσα ἄστρα Eur. светоносная денница, прогоняющая звезды; πρὸ τῆς ἕω Thuc. и ἠῶθι πρό Hom. до рассвета; πρὸς πρώτην ἕω Soph. или ἐπειδὴ ἕ. ἔμελλε γίγνεσθαι Thuc. когда стала заниматься заря, когда забрезжило утро; ἅμα (τῇ) ἕῳ и ἐπὶ τὴν ἕω Thuc., εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἕω, ἐπειδὴ ἕ. ἐγένετο Xen. с наступлением зари, ранним утром; ἠοῦς Hom. с самого рассвета; μέχρι ἕ. ἐγένετο Plat. до (появления) зари; ἀπ᾽ ἠοῦς μέχρι δείλης Plat. от зари до вечера; ἔξ ἕω μέχρι τῆς ἐτέρας ἕω Plat. от одной утренней зари до другой; ὅσον τ᾽ ἐπικίδναται ἠώς Hom. где только сияет заря, т. е. по всему свету;
2) день, сутки: ὅτε ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ᾽ ἠώς Hom. когда с этой поры настал двенадцатый день, т. е. на двенадцатый день после этого; ἠοῖ τῇ προτέρῃ Hom. накануне, вчера;
3) восток (ἀπὸ ἠοῦς πρὸς ἑσπέρην Her.): πρὸς ἕω βλέπειν Xen. быть обращенным на восток; τὰ πρὸς τὴν ἠῶ Her. восточные области; πρὸς ἕω τῆς πόλεως Xen. к востоку от города.
II эп. тж. εἵως (у Hom. двухсложно ‒∪ или односложно, редко ∪‒) conj.
1) пока не, до тех пор пока: 1.1) с conjct. + ἄν (эп. κε) для выраж. будущего или обусловленного действия: εἵωςκεν Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ Hom. (Гермес будет провожать Приама), пока не приведет (его) к Ахиллу; иногда без ἄν: ἕ. ἀνῇ τὸ πῆμα τοῦτο Soph. пока не утихнет это страдание; 1.2) с opt. в косвенной речи для выраж. прошедшего действия: περιεμένομεν ἑκάστοτε, ἕ. ἀνοιχθείη τὸ δεσμωτήριον Plat. мы всякий раз ожидали, пока не откроется тюрьма (Сократа); иногда с ἄν (κε): οὐκ ἀποκρίναιο, ἕ. ἂν τὰ ἀπὸ τῆς ὑποθέσεως ὁρμηθέντα σκέψαιο Plat. ты (ведь) не пожелал бы отвечать, пока не разобрался бы в том, что следует из (выставленного тобой) положения; 1.3) редко с inf.: ἐντειλάμενος ἐς τὸ ὀπίσω διεκπλώειν, ἕ. ἐς Αἴγυπτον ἀπικνέεσθαι Her. предложив (им) плыть обратно, пока не прибудут в Египет;
2) пока, в то время как, покуда: 2.1) с ind. для выраж. одновременности: ἤσθιε, ἕ. ὅ τ᾽ ἀοιδὸς ἄειδεν Hom. (Одиссей) ел в то время, как пел певец; иногда без глагола: ἕ. ἔτι σοι σχολή Xen. покуда у тебя есть еще время; οἱ δ᾽ εἵως σῖτον ἔχον καὶ οἶνον, τόφρα βοῶν ἀπέχοντο Hom. пока у них были хлеб и вино, они не трогали быков (Гелиоса); 2.2) с conjct. + ἄν для будущего действия: ἕ. ἂν αἴθῃ πῦρ Aesch. пока (Эгист) будет разжигать пламя (на очаге Клитемнестры), т. е. пока будет длиться их союз; 2.3) с opt. для выраж. вневременно-постоянного действия: μηδὲν ἂν μεῖζον μηδὲ ἔλαττον γενέσθαι, ἕ. ἴσον (ἂν) εἴη αὐτὸ ἑαυτῷ Plat. (мы скажем, что) ничто не становится ни большим, ни меньшим, пока оно равно себе самому;
3) (с тем) чтобы, для того, чтобы с opt.: πέμπε πρὸς δώματα Ὀδυσσῆος, εἵως Πηνελόπειαν παύσειε κλαυθμοῖο Hom. (призрак Ифтимы Афина) послала в дом Одиссея, чтобы унять плач Пенелопы.
III эп. εἵως praep. cum gen. (тж. с другими предлогами и наречиями)
1) (вплоть) до (ἕ. Ἡρακλέους στηλῶν Arst.; ἕ. τοῦ νῦν NT): ἕ. οὗ ἀπέδεξαν ἁπάσας αὐτάς Her. до тех пор, пока не показали всех (изображений); ἕ. τοῦ ἀποτῖσαι Aeschin. пока не заплатит; ἀπ᾽ ἄνωθεν ἕ. κάτω NT сверху донизу; ἕ. ἔσω εἰς τὴν αὐλήν NT внутрь самого двора; ἕ. εἰς τὸν χάρακα Polyb. до вала; ἕ. πρὸς ἑῷον ἀστέρα Anth. до восточной звезды; οὐκ ἔστιν ἕ. ἑνός NT нет (решительно) ни одного;
2) к (διελθεῖν ἕ. τινος NT).
IV эп. тж. εἵως adv.
1) в течение некоторого времени, вначале, сначала: τὼ δ᾽ ἕ. ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο Hom. оба (орла) сначала летели (словно) дуновением ветра;
2) постоянно, всегда: εἵως ἐγὼ καὶ Ὀδυσσεὺς οὐ δίχα ἐβάζομεν Hom. мы с Одиссеем никогда не говорили по-разному.

Frisk Etymological English

1. -ω
Grammatical information: f.
Meaning: dawn, day-break (Il.).
Other forms: Ion. (also hell.) ἠώς, -οῦς, Dor. ἀϜώς, ἀϜώρ, gen. ἀϜῶ, Aeol. αὔως f.
Compounds: As 1. member in ἑωσ-φόρος, Dor. ἀωσ-φόρος bringer of dawn, morning-star (Ψ 226, Pi. I. 4 (3), 24 ); see Wackernagel Unt. 100ff., where Hom. ἑωσ-φόρος is considered as ep. Atticism; s. also Chantraine Gramm. hom. 1, 72 and (with improbable hypothesis) Schwyzer 440 n. 8.
Derivatives: ἑώϊος, ἑῳ̃ος, ἠοῖος, ἠῳ̃ος (see Wackernagel Unt. 106f.) of the morning, eastern (Il.), ἕωλος belonging to dawn, a night long, of food etc. (Att. etc.; on the pejorative λ-suffix Chantraine Formation 239); adv. ἕωθεν, ep. ἠῶθεν, Dor. ἀῶθεν from the morning on, early in the morning (Il.) with ἑωθινός of the morning (Hdt., Hp.; cf. Wackernagel Unt. 104 w. n. 1, Schwyzer 490); Hom. ἠῶθι in ἠῶθι πρό early in the morning; explanation uncertain, cf. Schwyzer 628 n. 6, Chantraine Gramm. hom. 1, 246.
Origin: IE [Indo-European] [86] *h₂eus-os dawn
Etymology: The barytonesis in ἕως as against ἠώς Wackernagel, Gött. Nachr. 1914, 49ff. (= Kl. Schr. 2, 1151ff.) thinks to explain from frequent ἕωθεν, where it is regular (Schwyzer 383). The aspiration will be due to replacement as in εὕω (Schwyzer 219; after Sommer Lautstud. 11f. however from ἑσπέρα). - PGr. *ἀϜώς for *ἀυhώς < IE *h₂eusṓs and is identical with Lat. aurōr-a (except the added -a, cf. flōs : Flōr-a). Witɦ zero grade Skt. uṣā́s f. dawn < *h₂usṓs. A corresponding r-stem, IE *h₂eus-r-, h₂us-r-, is seen in αὔριον (s. v.) with ἄγχ-αυρος near the morning (A. R. 4, 111), in Lith. aušr-à dawn, Skt. usr-á- of the morning, uṣar-búdh- waking at dawn. Of the other cognates be mentioned OCS za ustra at dawn, Germ., e. g. OHG ōst(a)ra, -ūn Easter. - An ablauting full grade, *h₂u̯es-r-, in e. g. Skt. vasar-hā́ (RV. 1, 122,3), of the wind, meaning uncertain, vāsar-á- of the morning, Celt., e. g. MIr. fāir sunrise, IE *h₂u̯ōsr-i-. There is a sḱ-present, Skt. uccháti = Av. usaiti lights up (of the morning), IE *h₂us-sḱ-éti, with the full grade athematic root-aorist a-vas-ran. Uncertain Hitt. uškizzi (= [[[usketsi]]]) he sees from auš-zi he sees, 2. sg. autti (= au-ti). - More forms W.-Hofmann 1, 86 a. 87, Pok. 86f.; also Burger REIE 1, 447ff. - Cf. ἠϊκανός.
2.
Grammatical information: pcle
Meaning: until, as long as (Il.); prep. w. gen. (rarely acc.) till (hell.).
Other forms: ep. ἧος (written. εἵως, ἕως, s. Chantr. Gr. hom. 1,11, but also West, Glotta 44 (1967) 135), Aeol. ἆος, Dor. ἇς, Hom. also demonstr. for some time.
Origin: IE [Indo-European] [283!] *ieh₂u̯ot as long as, until
Etymology: From PGr. *ἇϜος and identical with the Skt. relative yā́vat as long as except for the final consonant (an extra -s? see Schwyzer 409f. and 528, and Szemerényi Glotta 35 (1956) 94f.). - On the use Schwyzer-Debrunner 550, 650, 657. Cf. τέως and 1. ὅς.

Middle Liddell

I. until, till, Lat. donec, dum, Hom.:—in Hom. sometimes used = τέως, for a time:—to express a fact, ἕως is foll. by Ind., εἷος φίλον ὤλεσε θυμόν Il.; when the event is uncertain, by the opt., ἕως ὅ γε μιγείη till he should reach, Od.
b. ἕως ἄν or κε with Subj., relating to an uncertain event in future time, μαχήσομαι, εἵως κε κιχείω till I find, Il.
2. while, so long as, εἵως πολεμίζομεν Od.; ἕως ἔτι ἐλπίς [ἦν] Thuc.
II. as adv., Lat. usque, mostly with Advs. of Time, ἕως ὅτε, Lat. usque dum, till the time when, Xen.; so, ἕως οὗ Hdt.; ἕως ὀψέ till late, Thuc.:—c. gen., ἕως τοῦ ἀποτῖσαι till he made payment, ap. Aeschin.