ἐρεύγομαι

English (LSJ)

(A), also ἐρυγγάνω (q.v.), fut. A ἐρεύξομαι Hp.Mul.1.41: aor.1 ἠρευξάμην Procop.Goth.2.4: aor. 2 ἤρῠγον Arist.Pr.895b22, Nic. Al.111:—belch out, disgorge, c. acc., ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος Il.16.162; ἰόν Nic.Th. 232: abs., belch, ἐρεύγετο οἰνοβαρείων Od.9.374, cf. Hp. Morb.2.69, Arist.Pr.895b12. 2 metaph., of volcanoes, ἐρεύγονται πυρὸς παγαί Pi.P.1.21, cf. Procop.Goth.4.35; of a river, discharge itself, ἐς τὴν θάλασσαν App.Mith.103, cf. Alc.Supp.11.3: c. acc. cogn., ἐρεύγονται σκότον..νυκτὸς ποταμοί, of the rivers of hell, Pi.Fr. 130.8; κόλπος ἀφρὸν ἐρευγόμενος D.P.539, cf. LXX Le.11.10; ἵππος ἐρεύγεται ἄνδρα, as the description of a Centaur, APl.4.115. 3 blurt out (cf. ἐξερυγγάνω), belch forth, utter, ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα LXX Ps.18(19).2; ἐρεύξομαι κεκρυμμένα Ev.Matt.13.35. (Cf. Lat. ērūgère, Lith. riáugèti 'belch'.)
ἐρεύγομαι (B), aor. 2 Act. ἤρῠγον, bellow, roar, ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν Il.20.403; τόν γ' ἐρυγόντα λίπε..θυμός ib.406; ὅσον βαθὺς ἤρυγε λαιμός roared to the full depth of his throat or voice, Theoc.13.58; of the sea, ἀμφὶ δέ τ' ἄκραι ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω the headlands echo to the roar of the sea, Il.17.265; κῦμα..δεινὸν ἐρευγόμενον Od.5.403; ἐρεύγεται ἤπειρόνδε ib.438 (cf. βοάω 1.2):—so in later Gr., λέων ἐρεύξεται LXX Ho.11.10,Am.3.8; σκύμνος ἐρευγόμενος ib.1 Ma.3.4; with v.l. ὠρύομαι, ib.Ez.22.25; cf. προσερεύγομαι. (Cf. Lat. rugio 'roar'.)

German (Pape)

[Seite 1025] (vgl. ructare, ἐρυγγάνω, s. Lob. Phryn. 63), durch Aufstoßen, Rülpsen, Erbrechen von sich geben, ausbrechen, ἐρεύγετο οἰνοβαρείων, der Kyklop erbrach sich vom Wein berauscht, Od. 9, 374; φόνον αἵματος, Blut ausspeien, Il. 16, 162; Hippocr.; ἐρύγῃσι, conj. aor., Nic. Al. 111 (vgl. das Folgde). Vom Meere, ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω, die Ufer erdröhnen, da das Meer ausspei't, sich an ihnen bricht, Il. 17, 265; mit Brausen emporspritzen, κῦμα ποτὶ ξερὸν ήπείροιο δεινὸν ἐρε υγόμενον Od. 5, 403; κύματα ἐρεύγεται ἤπειρονδε 438; ähnl. Pind. τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί P. 1, 21, vom Ausbruch des Aetna, vgl. frg. 95. Von Flüssen, sich ergießen, D. Per. u. a. Sp., wie App. Mithrid. 103. – Komisch ἵππος ἐρεύγεται ἄνδρα, vom Kentauren, das Pferd geht vorn, oben, in einen Mann aus, Ep. ad. 276 (Plan. 115).

French (Bailly abrégé)

f. ἐρεύξομαι, ao. ἠρευξάμην, ao.2 ἤρυγον;
faire un bruit ronflant :
I. (seul. ao.2 ἤρυγον) mugir;
II. rejeter avec bruit :
1 roter;
2 vomir avec bruit, vomir.
Étymologie: R. Ῥυγ, avec ε prosth. faire un bruit ronflant.

Russian (Dvoretsky)

ἐρεύγομαι:
1 изрыгать, издергать (φόνον αἵματος Hom.): ἐρεύγετο οἰνοβαρείων Hom. (Киклопа) вырвало, так как он перегрузился вином; ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω Hom. берега оглашаются шумом (от) извергающегося наружу моря, т. е. от набегающих волн;
2 извергаться (τᾶς Αἴτνας ἐρεύγονται πυρὸς παγαί Pind.);
3 (только в aor. 2 ἤρῠγον) взреветь (ἤρυγεν ὡς ὅτε ταῦρος Hom.; βαθὺς ἤρυγε λαιμός Theocr.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐρεύγομαι: μέλλ. ἐρεύξομαι, Ἱππ. 607. 42· ἀόρ. ἠρευξάμην, Χρησμ. Σιβυλλ. 4. 81· πρβλ. ἀν-, ἐξερεύγομαι: Ἀποθ. (Ἐκ τῆς √ΕΡΥΓ παράγονται προσέτι αἱ λέξεις ἐρυγεῖν, ἐρῠγή, ἐρυγγάνω, κλ.· πρβλ. τὰ Λατ. ruc-to, rumino· τὰ Ἀγγλο-Σαξον. roc-cetan καὶ τὰ Παλαιὰ-Ὑψηλ.-Γερμ. it-ruch-en (ruminare. Ἐξεμῶ, Λατ. eructare, μ. αἰτ., ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος Ἰλ. Π. 162· ἰὸν Νικ. Θ. 232· ἀπολ., «ῥεύγομαι», ἐκπέμπω διὰ τοῦ στόμος ἀέρα ἐκ τοῦ στομάχου, Λατ. ructare, ὁ δ’ ἐρεύγετο οἰνοβαρείων, περὶ τοῦ Κύκλωπος, Ὀδ. Ι. 371, πρβλ. Ἱππ. 485. 29, Ἀριστ. Προβλ. 10. 44. 2) μεταφ., ἐπὶ τῆς θαλάσσης ὑψουμένης καὶ θραυομένης εἰς ἀφροὺς ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω, «ἐκβρασσομένης τῆς θαλάσσης εἰς τὸ ἔξω μέρος» (Σχόλ.), Ἰλ. Ρ. 265· κῦμα ποτὶ ξερόν... δεινὸν ἐρευγόμενον Ὀδ. Ε. 403· ἐρεύγεται ἤπειρόνδε (πρβλ. προσερεύγομαι) Ε. 438· οὕτως ἐπὶ τῆς Αἴτνης, ἐρεύγονται παγαὶ πυρὸς Πινδ. Π. 1. 40· ἐπὶ ποταμοῦ, ἐκβάλλω, χύνομαι, Ἀππ. Μιθρ. 103 καὶ μετὰ συστοίχ. αἰτ., ἐρεύγονται σκότον... νυκτὸς ποταμοί, ἐπὶ τῶν ποταμῶν τοῦ ᾅδου, Πινδ. Ἀποσπ. 95. 8· ἀφρὸν ἐρευγόμενος Διον. Π. 539, κτλ.· ἵππος ἐρεύγεται ἄνδρα, ἐν τῇ περιγραφῇ τοῦ Κενταύρου, Ἀνθ. Πλαν. 4. 115. ΙΙ. ἐν ἀορ. β΄ ἐνεργ. ἤρῠγον, μετοχ. ἐρυγών, «μουγκρίζω» κυρίως ἐπὶ ταύρω. (πρβλ. ἐρύγμηλος), ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν Ἰλ. Υ. 403· ὡς ἄρα τόν γ’ ἐρυγόντα λίπ’ ὀστέα... θυμὸς ἀγήνωρ αὐτόθι 406· τρὶς μὲν Ὕλαν, ἄϋσεν ὅσον βαθὺς ἤρυγε λαιμός, ὅσον ἠδύνατο νὰ φωνάξῃ ἐκ τοῦ βάθους τοῦ λαιμοῦ αὑτοῦ, Θεοκρ. 13. 58. ― Αὕτη ἡ ἔννοια περιορίζεται εἰς τὸν ἀόρ. (ἐξαιρ. τῶν Ἑβδ., ἔνθα ὁ ἐνεστ. ἐρεύγομαι καὶ μέλλ. -ξομαι κεῖνται ἀντὶ τοῦ λαλῶ μεγαλοφώνως καὶ τοῦ βρυχῶμαι, πρβλ. Λοβεκ. Φρύν. 64, Ἰακωψίου Ἀνθ. Π. 50), ἀλλὰ προέρχεται ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης σημασίας, καθ’ ὅσον ἀμφότεροι οἱ τύποι παρήχθησαν ἐκ τοῦ ἐν τῷ λαιμῷ ἢ λάρυγγι ἤχου· καὶ ὁ ἀόρ. δὲ ἤρυγον κεῖται ἐπὶ τῆς σημασίας τοῦ ἐρεύγομαι παρ’ Ἀριστ. ἐν Προβλ. 10. 44, Νικ. Ἀλεξιφ. 111.

English (Autenrieth)

aor. 2 ἤρυγε: belch, belch forth, intr., Od. 9.374; trans., Il. 16.162; of the sea, partly with reference to sound, bellow, Il. 17.265, Il. 5.403, 438; and aor. 2 of animals, Il. 20.403, 404, 406.

English (Slater)

ἐρεύγομαι belch out (Αἴτνα) τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί (P. 1.21) ἔνθεν τὸν ἄπειρον ἐρεύγονται σκότον βληχροὶ δνοφερᾶς νυκτὸς ποταμοὶ fr. 130. 1 ad Θρ. 7

English (Strong)

of uncertain affinity; to belch, i.e. (figuratively) to speak out: utter.

English (Thayer)

future ἐρεύξομαι;
1. to spit or spue out (Homer).
2. to be emptied, discharge itself, used of streams (Appendix Mithr c. 103); with the accusative to empty, discharge, cast forth, of rivers and waters: Sept.
3. by a usage foreign to classic Greek (Winer's Grammar, 23 (22 f)), to pour forth words, to speak out, utter: Alex.)). The word is more fully treated of by Lobeck ad Phryn., p. 63; (cf. Rutherford, New Phryn., p. 138).

Greek Monolingual

(I)
και ρεύομαι (Α ἐρεύγομαι)
αποβάλλω, βγάζω από το στόμα αέρια του στομαχιού ή και μέρος από τις άπεπτες τροφές, ρεύομαι
αρχ.
1. (για τη θάλασσα) ξεσπώ σε αφρούς, σε κύματα πάνω στην ξηρά, χτυπώ στα βράχια και αφρίζω
2. (για ηφαίστεια και ποτάμια) βγάζω με ορμή από το στόμιο, εκτινάσσω, ξερνώ, ξεχύνω
3. (για ποτάμια) εκβάλλω, χύνομαι
4. εκστομίζω, μιλώ μεγαλόφωνα, αποκαλύπτω («καί λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι μητρί»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο πρωταρχικός θεματικός ενεστ. ερεύγομαι (με παράλληλο ενεστ. τ. ερυγγάνω που απαντά στον πεζό λόγο) ανάγεται σε ΙE reug- «ρεύομαι» και ανήκει σε μια εκφραστική ομάδα λέξεων που απαντούν και σε άλλες ΙΕ γλώσσες
πρβλ. λατ. ē-rūgo (< ex + επιτ. rūctō) με την ίδια σημ., λιθ. riaugmi, riaugeti, ρωσ. θαμιστ. rygať. Απαντά και με συνεσταλμένη βαθμίδα ρίζας ρυγ- (αόρ. ήρυγον)
πρβλ. και αρχ. άνω γερμ. ita-ruchjan, αγγλοσαξ. rοcettan, αρμ. orcam. Από τον αόρ. του ρ. ερεύγομαι προήλθε και το νεοελλ. ρεύομαι: ερεύχθην> ερεύχθην> ρεύομαι].
(II)
ἐρεύγομαι (Α)
(στον ενεργ. αόρ. β’ ἤρυγον, απρμφ. ἐρυγεῖν και μτχ. ἐρυγών)
(κυρίως για ταύρο) μουγκρίζω, βρυχώμαι, ωρύομαι (α. «ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν», Ομ. Ιλ.
β. «ἄυσεν ὅσον βαθὺς ἤρυγε λαιμός» — όσο μπορούσε να φωνάξει από το βάθος του λαιμού του, Ομ. Οδ.
γ. «κῡμα... ἐρευγόμενον», Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ερεύγομαι «ωρύομαι, βρυχώμαι» απαντά σε ομηρικά χωρία σε σχέση πάντα με τη θάλασσα, αλλά δεν είναι βέβαιο αν σε όλες τις περιπτώσεις πρόκειται γι’ αυτό ή για το ερεύγομαι (I). Οπωσδήποτε, ανάγεται σε ΙE reuĝ-, που εκφράζει έναν τραχύ, βραχνό ήχο και συνδέεται με λατ. rūgiō, rugĩre «βρυχώμαι, μουγκρίζω», καθώς και αρχ. σλαβ. rykati, αγγλοσαξ. rӯn, αρχ. άνω γερμ. rohōn, που ανάγονται σε ΙE reuk-, με διαφορετική ριζική παρέκταση (-k αντί -g)].

Greek Monotonic

ἐρεύγομαι:I. 1. ξερνώ, εξεμώ, Λατ. eructare, με αιτ., σε Ομήρ. Ιλ.· απόλ., ρεύομαι, ξερνώ, Λατ. ructare, σε Ομήρ. Οδ.
2. μεταφ., λέγεται για τη θάλασσα, κλυδωνίζομαι, είμαι ταραγμένος, «ξερνώ» αφρούς, χτυπώ με μανία στην ξηρά, σε Όμηρ.
II. στον Ενεργ. αόρ. βʹ ἤρῠγον, απαρ. ἐρῠγεῖν, μτχ. ἐρυγών, βρυχώμαι, μουγκρίζω, κυρίως λέγεται για τα βόδια (πρβλ. ἐρύγμηλος), ἤρυξεν ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν, σε Ομήρ. Ιλ.

Frisk Etymological English

1.
Grammatical information: v.
Meaning: belch out, disgorge, discharge, vomit, also metaph., e. g. of the sea (Il.), (cf. 2. ἐρεύγομαι).
Other forms: ἐρυγγάνω (Hp., Att.), aor. ἤρυγον (Ar., Arist.), ἠρευξάμην (Procop.), fut. ἐρεύξομαι (Ev. Matt. 13, 35),
Compounds: also with prefix ἀν-, ἀπ-, ἐξ-, ἐπ-, κατ-, προσ- a. o.,
Derivatives: ἔρευξις, ἐρευγμός, also ἔρυξις, ἐρυγμός, ἔρυγμα with ἐρυγματώδης (also ἐρευγματώδης), ἐρυγή belching out etc. (Hp.).
Origin: IE [Indo-European] [871] *h₁reug- belch
Etymology: ἐρεύγομαι (with the nasal present ἐρυγγάνω, like πυνθάνομαι beside πεύθομαι etc.) belongs to an expressive group of words found in several languages, e. g. Lat. ē-rūgō (= ἐρεύγομαι), Lith. riáugmi, riáugėti (athem.), Russ. iter. rygátь have pushes, ruminate; with zero grade as in ἤρυγον OHG ita-ruchjan ruminate, OE rocettan (< PGm. *rukatjan) belch, Arm. orcam (< o-ruc-am, iterative formation with prothetic o- as Gr. ἐ-); also NPers. ā-rōγ belch. - Pok. 871, W.-Hofmann s. ērūgō, Ernout-Meillet s. *rūgō.
2.
Grammatical information: v.
Meaning: in Hom. only of the sea ἐρευγομένης ἁλὸς (Ρ 265), κῦμα ... δεινὸν ἐρευγόμενον (ε 403), (κύματα) ἐρεύγεται ἤπειρόνδε (ε 438); the last two places to be translates with roar (cf. Ξ 394 κῦμα ... βοάᾳ ποτὶ χέρσον), but here as in Ρ 265 a stranslation belch out (= 1.) is also possible. roaring seems certain in the aorist ἤρυγεν Υ 403f. ἤρυγεν ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν, 406 τόν γ' ἐρυγόντα λίπε ... θυμός, thus also Theoc. 13, 58. Also the present and future in the LXX are used in the meaning roar (σκύμνος ἐρευγόμενος, λέων ἐρεύξεται).
Derivatives: ἐρύγμηλος Σ 580 (from ἐρυγμή [H.] or *ἐρυγμεῖν; cf. Risch 41; Frisk Eranos 41, 52) is also used as adjunct of ταῦρος; diff. EM 379, 27 ἐρυγμήλη (H. ἐρυγηλή) ἐπίθετον ῥαφανίου, ἴσως ἀπὸ τῆς ἐρυγῆς. H. mentions also ἐρυγμαίνουσα ἡ βοῦς (= ruminator?, cf. to 1.). καὶ ὁ ταῦρος ἐρυγμαίνων, ἀπὸ τῆς ἐρυγμῆς, and ἐρυγήτωρ βοητής.
Origin: IE [Indo-European] [871] *h₁reug- belch?
Etymology: Clearly both groups are not always kept separate. Cf. e.g. ἡμέρα τῃ̃ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα (LXX Ps. 18 [19], 2), ἐρεύξομαι κεκρυμμένα (Ev. Matt. 13, 35), where belch out are used as vulgar-expressive expressions for to cry etc. Clearly refer to roar etc. the ablauting ὀρυμαγδός (s. v.) and ὠρυγή, ὠρυγμός, s. ὠρύομαι. Other languages have comparable words with this meaning, so Lat. rūgiō, rūgīre roar; in auslaut (IE k) different OCS rykati roar, OE ryn id. (PGm. *rūhjan), OHG rohōn (PGm. *ruhōn; would be Lat. *rucāre; cf. runcāre snore s. ῥέγκω) s. Pok. 867f., W.-Hofmann s. rūgiō. - At last both 1. and 2. ἐρεύγομαι etc.refer to soundgiving.

Middle Liddell

I. to spit or spew out, to disgorge, Lat. eructare, c. acc. Il.:—absol. to belch, Lat. ructare, Od.
2. metaph. of the sea, to surge, break in foam against the land, Hom.
II. in aor2 act., to bellow, roar, properly of oxen (cf. ἐρύγμηλοσ), ἤρυγεν ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν Il.

Frisk Etymology German

ἐρεύγομαι: 1. (seit Il.)
{ereúgomai}
Forms: ἐρυγγάνω (Hp., att.), Aor. ἤρυγον (Ar., Arist. usw.), ἠρευξάμην (Prokop.), Fut. ἐρεύξομαι (Ev. Matt. 13, 35),
Grammar: v.
Meaning: aufstoßen, ausrülpsen, sich erbrechen, von sich geben, ausspeien, auch übertr., z. B. vom Meere (vgl. 2. ἐρεύγομαι).
Composita: auch mit Präfix ἀν-, ἀπ-, ἐξ-, ἐπ-, κατ-, προσ- u. a.,
Derivative: Davon ἔρευξις, ἐρευγμός, auch ἔρυξις, ἐρυγμός, ἔρυγμα mit ἐρυγματώδης (auch ἐρευγματώδης), ἐρυγή das Aufstoßen (Hp. u. a.).
Etymology: Das primäre thematische Wurzelpräsens ἐρεύγομαι (woneben das Nasalpräsens ἐρυγγάνω wie πυνθάνομαι neben πεύθομαι usw.) gehört zu einer expressiven Wortgruppe, die in mehreren Sprachen zahlreiche Vertreter hat, z. B. lat. ē-rūgō (= ἐρεύγομαι), lit. riáugmi, riáugėti (athem.), russ. Iter. rygátь Aufstoßen haben, wiederkäuen; mit Schwundstufe wie in ἤρυγον ahd. ita-ruchjan wiederkäuen, ags. rocettan (aus urg. *rŭkatjan) rülpsen, arm. orcam (aus o-rŭc-am, iterative Bildung mit prothetischem o- wie gr. ἐ-); dazu noch npers. ā-rōγ Rülpsen. — WP. 2, 357, Pok. 871, W.-Hofmann s. ērūgō, Ernout-Meillet s. *rūgō.
Page 1,554
2.
{ereúgomai}
Grammar: v.
Meaning: bei Hom. nur von der See ἐρευγομένης ἁλὸς (Ρ 265), κῦμα ... δεινὸν ἐρευγόμενον (ε 403), (κύματα) ἐρεύγεται ἤπειρόνδε (ε 438); an den zwei letztgenannten Stellen liegt eine Übersetzung mit brüllen nahe (vgl. Ξ 394 κῦμα ... βοάᾳ ποτὶ χέρσον), jedoch ist auch hier wie in Ρ 265 ‘sich (er)brechen, ausspeien’ (= 1.) an sich möglich. Auf das Brüllen bezieht sich jedenfalls der Aorist ἤρυγεν Υ 403f. ἤρυγεν ὡς ὅτε ταῦρος ἤρυγεν, 406 τόν γ’ ἐρυγόντα λίπε ... θυμός, ebenso Theok. 13, 58. Auch das Präsens und Futurum werden in d. LXX im Sinn von brüllen verwendet (σκύμνος ἐρευγόμενος, λέων ἐρεύξεται).
Derivative: Das abgeleitete ἐρύγμηλος Σ 580 (von ἐρυγμή [H.] oder *ἐρυγμεῖν; vgl. Risch 41; Frisk Eranos 41, 52) steht ebenfalls als Beiwort von ταῦρος; anders dagegen EM 379, 27 ἐρυγμήλη (H. ἐρυγηλή)· ἐπίθετον ῥαφανίου, ἴσως ἀπὸ τῆς ἐρυγῆς. H. erwähnt noch ἐρυγμαίνουσα· ἡ βοῦς (= Wiederkäuer?,vgl. zu 1.). καὶ ὁ ταῦρος ἐρυγμαίνων, ἀπὸ τῆς ἐρυγμῆς, und ἐρυγήτωρ· βοητής.
Etymology: Offenbar werden die beiden Wortsippen nicht immer auseinandergehalten. Wie nahe sie sich in casu kommen können, zeigen die Wendungen ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα (LXX Ps. 18 [19], 2), ἐρεύξομαι κεκρυμμένα (Ev. Matt. 13, 35), wo ausrülpsen, ausspeien als vulgär-expressive Ausdrücke für ausrufen o. ä. benutzt werden. Entschieden auf die Lautgebung beziehen sich das ablautende ὀρυμαγδός (s. d.) und ὠρυγή, ὠρυγμός, s. ὠρύομαι. Auch andere Sprachen besitzen anklingende Wörter in ähnlicher Bedeutung, so lat. rūgiō, rūgīre brüllen; im Auslaut (idg. q) abweichend aksl. rykati brüllen, ags. rȳn ib. (urg. *rūhjan), ahd. rohōn (urg. *rŭhōn; wäre lat. *rŭcāre; vgl. runcāre schnarchen s. ῥέγκω) u. a. m., s. WP. 2, 350f., Pok. 867f., W.-Hofmann s. rūgiō. — Letzten Endes beziehen sich sowohl 1. wie 2. ἐρεύγομαι und ihre außergriechischen Verwandten als Schallwörter auf die Lautgebung.
Page 1,554-555

Chinese

原文音譯：™reÚgomai 誒留哥買
詞類次數：動詞（1）
原文字根：吐出
字義溯源：吐出^，大聲說出，說明出來，發明出來，發表，宣告。參讀 （ἀγγέλλω）同義字參讀 （ἀποκρίνομαι）同義字
出現次數：總共（1）；太（1）
譯字彙編：
1） 說明出來（1） 太13:35

Mantoulidis Etymological

(=βγάζω ἀπό τό στόμα ἀέρα, ἀπό τό στομάχι, ρεύγομαι). Ἔχει σχέση μέ τό ρῆμα ἐράω (μόνο σύνθετο: ἐξερῶ = ξερνῶ).
Παράγωγα: ἔρευγμα, ἐρευγματώδης, ἐρευγμός (=ρέψιμο) καί ἀπό τήν ἴδια ρίζα ἐρυγ οἱ λέξεις: ἐρυγή, ἐρυγγάνω, μέ τήν ἴδια σημασία.

French (New Testament)

proclamer

Translations

belch

Arabic: تَجَشُّؤَ‎; Armenian: բխկալ, ործկալ; Assamese: উগাৰ মাৰ; Azerbaijani: gəyirmək; Belarusian: рыга́ць, адрыга́ць, адрыгну́ць; Breton: tarlonkañ; Bulgarian: оригвам се; Burmese: လေချဉ်တက်, စားချဉ့်ပြန်, ကြို့; Catalan: rotar; Cherokee: ᎤᏩᎫᎴᎦ; Chickasaw: akiilawa; Chinese Mandarin: 打嗝, 噯氣, 嗳气, 飽嗝, 饱嗝, 嗝; Czech: říhat, říhnout, krknout; Dutch: boeren, een boer laten; Esperanto: rukti; Estonian: röhitsema; Finnish: röyhtäistä; French: roter, éructer; Galician: arrotar, eructar; Gallo: beurgasser; Georgian: დაბოყინება; German: rülpsen; Greek: ρεύομαι; Ancient Greek: ἐρεύγομαι; Hindi: डकारना; Hungarian: böfög; Italian: ruttare; Japanese: げっぷする, うっぷする, おくびする, 噫気する; Khmer: ភើ, ខ្យល់ផាយ; Korean: 트림하다; Lao: ເອຶ້ອມ; Latin: rūctō; Lithuanian: raugėti; Macedonian: ждрига, подригнува; Malay: bersendawa; Manchu: ᡴᡝᡴᡝᡵᡝᠮᠪᡳ; Mon: ဒအာပ်; Norwegian: rape; Old English: rocettan; Persian: آروغ زدن‎; Polish: bekać, beknąć; Portuguese: arrotar; Quechua: hapay; Romanian: râgâi; Russian: рыга́ть, рыгну́ть, отры́гивать, отрыгну́ть, отры́гиваться, отрыгну́ться; Serbo-Croatian Cyrillic: подригивати, подригнути; Roman: podrigivati, podrignuti; Slovak: rihať; Slovene: rigati; Spanish: eructar, regoldar; Swedish: rapa; Tagalog: dighay; Telugu: త్రేన్చు; Thai: เรอ; Turkish: geğirmek; Ukrainian: рига́ти, відри́гувати, відрига́ти, відригну́ти; Urdu: ڈکارنا‎; Vietnamese: ợ

roar

Albanian: gjëmoj; Belarusian: раўці́, ры́каць, гы́ркаць; Chinese Mandarin: 咆哮, 怒吼; Czech: řvát; Dutch: brullen; Finnish: karjaista, ärjäistä, karjahtaa; French: rugir, hurler; Galician: bramar, ruxir; Georgian: ღრიალი; German: brüllen; Alemannic German: brüele; Ancient Greek: βρυχάομαι; Ido: bramar; Italian: ruggire; Japanese: 怒鳴る; Kurdish Central Kurdish: نەڕاندن‎; Maori: pararā, haruru, horu, horuhoru; Occitan: rugir, bramar, cridar; Persian: خروشیدن‎; Polish: ryczeć, zaryczeć; Portuguese: uivar, rugir; Romanian: urla; Russian: реве́ть, рыча́ть; Sanskrit: गर्जति; Sorbian Lower Sorbian: ricaś; Spanish: rugir; Swedish: ryta; Ukrainian: реві́ти, ревти́, рика́ти, рича́ти, гарча́ти