ἄλλος

English (LSJ)

η, ο, Cypr.αἶλος Inscr.Cypr.135 H. (Idalion): (from ἀλ

   A yος, cf. Lat. alius):—another, i. e. one besides what has been mentioned, either Adj. or Pron.: when Adj., its Subst. is either in the same case, or in gen., Ζεῦ ἄλλοι τε θεοί Il.6.476; θεῶν ἄ. 16.446:—ἄ. μέν . . ἄ. δέ . . one . . another... more rarely the one . . the other . . (of two persons, etc.), Il.22.493, etc.; τὰ μέν . . ἄλλα δέ . . Il.6.147, and Att.; ἕτερον μέν . . ἄλλον δέ . . Il.9.313; ἄλλο μέν . . ἑτέρου δέ . . Hdt.1.32; θάτερον . . τὸ δ' ἄλλο E.IT962.    II with τις, any other, οὐδέ τις ἄ. ἔγνω ἀλλ' ἄρα Κασσάνδρη Il.24.697; ἄ. τις Hdt. 3.85; οὐδεὶς ἄ. no other, ibid.; ἄλλα πολλά Il.9.639; πολλὰ καὶ ἄλλα Th.3.56; for εἴ τις ἄλλος Id.6.32, etc., and εἴ τις καὶ ἄ. X.An.1.4.15, etc., v. εἰ.    2 freq. with another of its own cases or derived Adverbs, ἄ. ἄλλα λέγει one man says one thing, one another, X.An.2.1.15; ἄ. ἄλλω' ἔλεγεν Pl.Smp.220c; ἄ. ἄλλῃ ἐτράπετο X.An. 4.8.19; v. ἄλλοθεν, ἄλλοσε, ἄλλοτε; also with Verb in pl., παραλαμβάνων ἄ. ἄλλον ἐπ' ἄλλου, τὸν δ' ἐπ' ἄλλου χρείᾳ . . ἐθέμεθα πόλιν ὄνομα Pl.R.369c, cf. X.Cyr.2.1.4, etc.: pl., ἄλλοι when the several parties are pl., λείπουσι τὸν λόφον . . ἄλλοι ἄλλοθεν X.An.1.10.13.    3 ἄ. καὶ ἄ., one and then another, one or two, X.An.1.5.12; ἄλλο καὶ ἄλλο one thing after another, Id.Cyr.4.1.15; πρὸς ἄλλὡ καὶ ἄλλὡ σημείὡ to different points, Euc.1.7.    4 repeated for emphasis, ἄ. ἄ. τρόπος quite another sort, E.Ph.132.    5 οὐδ' ἄ. for οὐδέτερος, Theoc.6.45.    6 with Art., ὁ ἄλλος, the rest, all besides; in pl., οἱ ἄλλοι (Ion. contr. ὧλλοι) all the others, the rest, freq. from Hom. downwards (ἄλλοι in same signf., Il.2.1); τὰ ἄλλα, contr. τἆλλα, all else, τἆλλα πλὴν ὁ χρυσός Scol. 1 (Pytherm.); in Att. freq. as Adv., for the rest, esp. in amendments to decrees, τὰ μὲν ἄλλα καθάπερ ὁ δεῖνα κτλ. IG1.27a70, etc.: of Time, = τὸν ἄλλον χρόνον, X.HG3.2.2; ὁ ἄ. χρόνος, = ὁ λοιπὸς χρόνος, of the future, Lys. 14.4 (but also of the past, D.20.16); τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει, next day, next year, X.HG1.1.13, 1.2.1; οἵτε ἄλλοι καί . . all others and especially... γυναῖκας ἄλλας τε πολλὰς καὶ δὴκαὶ βασιλέος θυγατέρα Hdt.1.1, etc.; ἄλλα τε δὴ εἶπε, καί . . Pl.Tht.142c; (v. ἄλλως 1):—τὸ ἄλλο is much less freq. than τὰ ἄλλα.    7 with Numerals, yet, still, further, τρίτον ἄ. γένος Hes.Op.143; πέμπτος ποταμὸς ἄ. yet a fifth river, Hdt.4.54, cf. A.Th.486, S.Ant.1295, etc.    8 in enumerations, as well, besides, ἅμα τῇγε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι with her their mistress came attendants also, Od.6.84; μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ' ἄλλοι πάντες ἑταῖροι 9.367; οὐ γὰρ ἦν χόρτος οὐδὲ ἄ. δένδρον οὐδέν there was no grass nor any tree at all, X.An.1.5.5; πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων Pl.Grg.473d; προσοφλὼν οὐ τὴν ἐπωβελίαν μόνον ἀλλὰ καὶ ἄλλην ὕβριν besides, Aeschin.1.163:—pleonastic, παρ' ἀγγέλων ἄλλων ἀκούειν S.OT7, cf. X.Cyr.1.6.2; ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον Il.4.81; γυναικῶν τῶν ἄλλων μία E.Med.945; μόνη τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν Pl.Chrm.166e; with Comp., freq. in Hom., οὔτις σεῖο νεώτερος ἄ. Ἀχαιῶν Il.15.569, cf. 22.106, al.; with Sup., ὀϊζυρώτατος ἄλλων Od. 5.105.    III less freq., = ἀλλοῖος, of other sort, different, Il.13.64, 21.22; ἄ. γέγονεν Pl.Phdr.241a.    2 in this sense, c. gen., ἄλλα τῶν δικαίων other than just, X.Mem.4.4.25:—followed by ἤ... with preceding neg., οὐδὲ ἄλλο... οὐδὲν ἄλλο (or ἄλλο οὐδέν) ... ἤ . . nothing else than... Hdt.1.49, 7.168, Th.4.14; οὐδὲν ἄλλο γ' ἤπτήξας A.Pers.209; ἃ μηδὲν ἄλλο ἢ διανεῖταί τις which one only thinks, Pl. Tht.195e:—more freq. in questions, τίς ἄλλος ἢ 'γώ . . ; A.Pr.440; τί δ' ἄλλογ' ἢπόνοι . . ; Id.Th.852: ellipt., τί ἄλλο (sc. πάσχω) ἢ ἱπποκένταυρος γίγνομαι; X.Cyr.4.3.20; τί ἄλλο (sc. ἐποίησαν) ἢ ἐπεβούλευσαν; Th.3.39:—followed by πλήν, S.Aj.125, Ar.Ach.39; by Preps., πρό . .Hdt.3.85; ἀντί . . A.Pr.467; παρά . . Pl.Phd.80b, etc.: with neg., sts. followed by ἀλλά, Il.18.403, 21.275:—see also ἄλλο τι.    3 other than what is, untrue, unreal, Od.4.348.    4 other than right, wrong, bad, ἄλλου τινος ἡττῆσθαι yield to some unworthy motive, D. 21.218, cf. Plu.2.187d, etc.; cf. ἄλλως.

German (Pape)

[Seite 104] η, ο (entst. aus ἄλιοσ, alius), gen. fem. ἀλλάων Iliad. 18, 432 Od. 19, 326. 24, 418; – ein anderer, theils adj. mit einem subst. verb., ἄλλοι ἄνθρωποι, ἄλλο ἔργον, andere Menschen, andere Arbeit, theils u. häufiger substantivisch, mit und ohne τις, gew. ἄλλος τις, Hom. umgestellt, οὐδέ τις ἄλλος ἔγνω, nicht erkannte ein Anderer, Il. 24, 697; οὐδέ τις ἄλλος αἴτιος Od. 11, 558; vgl. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνήρ Od. 10, 327; – oft εἴ τις ἄλλος, z. B. Thuc. 6, 32; – ἄλλο οὐ ταὐτόν Plat. Phil. 27 a; ἄλλος καὶ οὐχ οὗτος Luc. Vit. auct. 8. – 1) in der Regel, wo einer mehreren anderen, gleichartigen gegenübergestellt wird, ἄλλος θεός, oder ἄλλος θεῶν, ein anderer von mehreren Göttern. Die Verschiedenheit wird ausgedrückt: – a) wie beim Comparativ durch ἤ, Aesch. Prom. 438; Soph. El. 1 173; Plat. Prot. 357 a u. öfter, ἄλλα ἢ τὰ γιγνόμενα = ψευδόμενα Xen. Cyr. 3, 1, 9. – b) Durch den gen., ἄλλος ἐμο ῦ, ἄλλο τῆς ἐπιστήμης, Plat. Theaet. 1 66 a Gorg. 512 d u. öfter, anders als, verschieden von, ἄλλα τῶν δικαίων ist dah. = ἄδικα, Xen. Mem. 1, 2, 37. – c) wenn eine Negation bei ἄλλος steht, durch ἀλλά, z. B. Hom. Od. 4, 348. 17, 139. 8, 311. 11, 558 Iliad. 21, 275; oder πλήν, Her. 4, 94; Plat. Theaet. 231 b; τίς ἄλλος πλὴν Ἀγησίλαος Xen. Ages. 7, 7; auch ohne vorangegangene Negation, Plat. Soph. 228 a Crat. 438 d ἄλλ' ἄττα ζητητέα πλὴν ὀνομάτων; vgl. Aesch. Prom. 258 οὐκ ἄλλο γ' οὐδὲν (τέρμα) πλὴν ὅταν κείνῳ δοκῇ: – εἰ μή, Hom. Od. 17. 383 τίση, ὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ ἄλλοθεν αὐτὸς ἐπελθὼν ἄλλον γ', εἰ μὴ τῶν οἳ δημιοεργοὶ ἔασιν. – d) selten ἀντί, Aesch. ἄλλος ἀντ' ἐμοῦ Prom. 465 Ag. 1241; Soph. O. C. 488; Eur. Herc. Fur. 519; Ar. Nubb. 653. Auch παρά, z. B. παρὰ πάντα ταῦτα ἄλλα εἰπεῖν Plat. Phaedr. 285 e Gorg. 307 a; Arist. rhet. 1, 5; ἄλλος παρ' ἐκεῖνον τὸν πρότερον Luc. Alex. 43; auch πρό, Her. 3, 85. – 2) selten der andere von zweien, für ὁ ἕτερος, Hom. Iliad. 9, 313 ὃς χ' ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ, Scholl. Ariston. ἡ διπλῆ, ὅτι δοκεῖ συγκεχύσθαι τὸ ἄλλο πρὸς τὸ ἕτερον· ἔδει γὰρ ἕτερον δὲ εἴπῃ, ἑτέρου πρὸς ἕτερον ἀντιδιαστελλομένου· τὸ γὰρ ἄλλο ἐπὶ πλειόνων τίθεται; 9, 473 οὐδέ ποτ' ἔσβη πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπ' αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς, ἄλλο δ' ἐνὶ προδόμῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων, Scholl. Ariston. ἡ διπλῆ, ὅτι πάλιν δοκεῖ τὸ ἄλλο πρὸς τὸ ἕτερον συγκεχύσθαι. πιθανεύονται δὲ οἱ λέγοντες τρία φῶτα εἶναι, ἓν μὲν ὑπὸ ταῖς αἰθούσαις, ἕτερον δὲ ἐν τῷ οἴκῳ, ἄλλο δὲ ἐν τῷ προδόμῳ τοῦ οἴκου· ἀπίθανον γάρ φασιν εἶναι, ἐν μὲν τῷ προδόμῳ πῦρ εἶναι, ἐν δὲ τῷ οἴκῳ ἐλλείπειν; vgl. 3, 104 οἴσετε δ' ἄρν', ἕτερον λευκὸν ἑτέρην δὲ μέλαιναν, γῇ τε καὶ ἠελίῳ· Διὶ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον; Od. 7, 123; Iliad. 13, 729 ἀλλ' οὔ πως ἅμα πάντα δυνήσεαι αὐτὸς ἑλ έσθαι. ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήια ἔργα, 731 ἄλλῳ δ' ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν· ἄλλῳ δ' ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεύς, Lehrs in Friedlaend. Ariston. p. 225 Eum (intell. versum) qui nunc est 731 (adjectus a Zenodoto Mallote: cf. V) ἄλλῳ δ' ὀρχηστύν – ignorat Aristonicus; nach Ausscheidung dieses unächten Verses bleibt ἄλλῳ μέν – ἄλλῳ δέ, Einem, einem Anderen, nicht dem Einen von Zweien, dem Anderen, ein Fall, der nicht mit ἕτερος – ἄλλος verwechselt werden darf; vgl. Iliad. 8, 429 τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθίσθω ἄλλος δὲ βιώτω, ὅς κε τύχῃ; 12, 267 ἄλλον μειλιχίοις, ἄλλον στερεοῖς ἐπέεσσιν νείκεον, ὅν τινα πάγχυ μάχης μεθιέντα ἴδοιεν; 22, 498 δευόμενος δέτ' ἄνεισι πάις ἐς πατρὸς ἑταίρους, ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος; 18, 586 ἐν δ' ἔρις, ἐν δὲ κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δ' ὀλοὴ κὴρ ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον, ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν; 6, 147 φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα (andere, nicht die anderen) δέ θ' ὕλη τηλεθόωσα φύει; – dem ἕτερος entspricht ἄλλος Sophocl. El. 739; ἄλλος μέν – ἕτερος δέ Her. 1, 3, 2; ὁ μὲν ἕτερος – ὁ δ' ἄλλος Eur. I. T. 962; οὐδ' ἄλλος für οὐδέτερος Theocr. 6, 46; Xen. Cyr. 8, 1, 19 εἷς μὲν – ἄλλος δέ, viermal 8, 2, 6. – 3) übh. nur das Gegenüberstellen bezeichnend, bei Ungleichartigem; scheinbar pleonastisch, μήτηρ οὔ τι πέπυσται, οὐδ' ἄλλαι δμωαί Od. 2, 412, weder die Mutter noch andere, nämlich Mägde, weder die Mutter noch auf der andern Seite die Mägde; vgl. Od. 1, 132. 6, 84. 8, 40. 9, 367. 13, 266. 15, 407; – Soph. Phil. 38 ἄλλα ῥάκη, die Lumpen des Philoktet außer seinem Becher und Feuerzeug; in der Regel wird sich ein allgemeiner Gesichtspunkt, unter den beide Satzglieder zu bringensind, auffinden lassen, um die eigtl. Bdtg von ἄλλος festzuhalten, z. B. οὐ χόρτος οὐδὲ ἄλλο δένδρον, kein Gewächs, weder Gras noch Baum, Xen. An. 1, 5, 5; vgl. πολῖται καὶ ἄλλοι ξένοι Plat. Gorg. 473 c; ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων, und der Bundesgenossen andererseits, Thuc. 7, 61; τοξόται χίλιοι καὶ πελτασταὶ ἄλλοι τοσοῦτοι Xen. Cyr. 3, 2, 2; ὁπλίτας καὶ τοὺς ἄλλους ἱππέας Hell. 2, 4, 6; καὶ λίθοις καὶ γῇ καὶ ἄλλοις ζώοις Phaed. 110 e; αἱ μάχαι τοῖς τε Ἀχαιοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις Τρωσὶν ἐγένοντο, auf der andern, das ist entgegengesetzten Seite, Alcib. I, 112 b. – 4) Mit dem bestimmten Artikel, gew. im plur., die Uebrigen, oder im sing. bei einem Collectivum, ἡ ἄλλη Ἑλλάς, das übrige Hellas, Thuc. 1, 77; ἡ ἄλλη πόλις Plat. Rep. V, 475 b; ἡ ἄλλη Ἀσσυρία Xen. Cyr. 2, 1, 5, und oft τὸ ἄλλο στράτευμα; – Hom. τὸν ἄλλον λαόν Iliad. 11, 189. 204, mit homerischer Weglassung des Artikels ἄλλον λαόν 16, 38, ἄλλος λαός 11, 796; ἡμέας τοὺς ἄλλους 8, 211; οἱ δ' ἄλλοι ihr Anderen 3, 73, οἱ δ' ἄλλοι wir Anderen 94, ἄλλοι δέ ihr Anderen 102; ἄλλοι Ἀχαιοί die anderen 3, 461; ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταί 2, 1, ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν 10, 1, Ariston. Scholl. 2, 1 ἄλλοι: ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ὦλλοι. ὁ δὲ ποιητὴς ἀσυνάρθρως ἐκφέρει, Scholl. 10, 1 παραιτητέον δὲ τοὺς γράφοντας, ὧν ἐστι καὶ Ζηνόδοτος, ὦλλοι μέν, ἢ καὶ τοὺς ὁπωσοῦν βουλομένους δασύνειν· ἔστι γὰρ ὁ ποιητὴς παραλειπτικὸς τῶν ἄρθρων; Iliad. 15, 87 πάντες άνήιξαν, καὶ δεικανόωντο δέπασσιν. ἡ δ' ἄλλους μὲν ἔασε, Θέμιστι δὲ καλλιπαρῄῳ δέκτο δέπας. – Man bemerke τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει, am folgenden Tage, im folgenden Jahre, oft bei Att., ἐς τὰς ἄλλας ὥρας, übers Jahr, Eur. Iph. A. 1 22; ὁ ἄλλος χρόνος, die folgende Zeit; aber Dem. Lept. 19 die vergangene. Sehr häufig neutr. τἄλλα (so schreibt Wolf Anal. 2 p. 431; τἆλλα Göttling Theodos. Gramm. p. 222) adv. im übrigen, sonst; τά τε ἄλλα καὶ ὅτι Xen. Conv. 4, 44; τά τε ἄλλα καὶ οὐκ Cyr. 1, 3, 8; τά τε ἄλλα ἐτίμησε, καὶ ἔδωκε An. 1, 3, 3; vgl. Cyr. 7, 3, 4 u. Plat. πολλά τε ἄλλα καὶ δὴ καί Polit. 268 e; ὃ δὴ μάλιστα φιλεῖ τά τε ἄλλα πάντα καὶ ὁ ἔρως ἐμποιεῖν Conv. 182 c. So entspricht ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ dem lat. cum – tum, das folgende bes. hervorhebend, auch ohne τε, ἐπὶ τὴν ἄλλην χώραν καὶ δὴ καὶ Lycurg. 95; Xen. An. 1, 4, 15; vgl. εἴ τις καὶ ἄλλος, wenn noch Jemand anders, εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων, wenn je etwas von der gleichen, Plat. Phaed. 63 c; – Hom. Iliad. 22, 322 τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα, im Uebrigen, s. Scholl. Ariston.; 23, 454 ὃς τὸ μὲν ἄλλο τόσον φοῖνιξ ἦν, ἐν δὲ μετώπῳ λευκὸν σῆμ' ἐτέτυκτο, s. Scholl. Ariston.; – Iliad. 14, 249 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλο τεὴ ἐπίνυσσεν ἐφετμή, ein anderes Mal, bei einer anderen Gelegenheit, s. Scholl. Herodian. – 5) Mit der Bedtg verschieden hängt die: fremd, ausländisch, = ἀλλότριος, zusammen, Od. 11, 127. 23, 274 ἄλλος ὁδίτης; dem πολίτης entgegengesetzt Soph. O. R. 230. – 6) Zuweilen weist es wie unser ein anderer auf etwas Bekanntes hin, wie in dem sprichwörtlichen: ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς, das ist ein anderer H., Plut. Thes. 29; so ἄλλα δέκα τάλαντα, andere, wieder zehn Tal., Alc. 8; ἄλλοι τοσοῦτοι, wieder so viele, Xen. Cyr. 3, 2, 3; vgl. Plat. Legg. V, 745 a; ἄλλος τοιοῦτος, eben ein solcher, Rep. II1, 372 d; vgl. Xen. Hell. 2, 4, 42; Plut. Lucull. 28. – 7) Beim compar. steht es im Griech. fast pleonastisch für das Deutsche, Hom. Iliad. 12, 92 ἄλλον Κεβριόναο χερείονα, Einen der unbedeutender war als K., 232 καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε, eine bessere Rede als diese, 22, 106 μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος ἐμεῖο; ähnlich 4, 81 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον, er blickte den Nachbar an; – dagegen fehlt es, wo wir es erwarten, nicht selten, z. B. ἑωσφόρος καὶ ἄστρα, u. die (andern) Sterne, Hes. Th. 382; oft Ζεὺς καὶ θεοί, wofür es Il. 6, 476 Ζεῦ ἄλλοι τε θεοί heißt; ποίῳ τρόπῳ, auf welche Weise sonst? Soph. O. C. 475; vgl. Trach. 390; αἱ δύω, die beiden andern, wo von dreien die Rede war u. einer schon besonders erwähnt ist, H. h. Cer. 447; Hes. Th. 277. 278; μηδεὶς ἤ, kein anderer als, Xen. Cyr. 7, 5, 16. – Man beachte noch, daß die Griechen gern 2 verschiedene oder gleiche Casus von ἄλλος verb. oder es mit einem stammverwandten Worte zusammenstellen, ἄλλην καὶ ἄλλην ἡδονὴν διώκειν, einem andern u. wieder einem andern Vergnügen nachjagen, Xen. Cyr. 4, 1, 15; ἄλλος λίθῳ ἔβαλλε καὶ ἄλλος An. 1, 5, 12; ἄλλος ἄλλαις ἐν πύλαις, der eine in diesem, der andere im andern Thore, also in verschiedenen Thoren, Aesch. Sept. 433; ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνήρ – ὕμνον Pind. P. 2, 13; u. so überall, ἄλλος ἄλλον εἷλκε, ἄλλος ἄλλα λέγει, Xen. An. 5, 2, 15. 2, 1, 15; ἄλλος ἄλλον τρόπον, auf verschiedene Weise, bald so, bald so, Cyr. 2, 1. 4. – Aehnl. ἄλλοθεν ἄλλος, ἄλλος ἄλλοτε u. ä. – S. noch ἄλλοτι.

Greek (Liddell-Scott)

ἄλλος: η, ο: (ἐκ τῆς √ΑΛΛ παράγονται καὶ αἱ λέξεις ἀλλά, ἀλλοῖος, ἀλλότριος, ἀλλήλων, ἀλλάσσω, Λατ. alius (ἀρχ. Λατ. alis, alid), aliquis, alienus, κτλ. Γοτθ. alis (ἄλλος), aljath τὸ (ἀλλαχόθεν)· Παλ. Ὑψ. Γερμ. ali-lanti (Γερμαν. ausland), alles, elles (Ἀγγλ. else): πρβλ. ἔνιοι. Ἄλλος, δηλ. καὶ ἄλλος τις ἐκτὸς τοῦ μνημονευθέντος· εἴτε ὡς ἐπίθετον εἴτε ὡς ἀντωνυμ.: ὁπότε κεῖται ὡς ἐπίθ., τὸ οὐσιαστικὸν αὐτοῦ τίθεται ἢ κατὰ τὴν αὐτὴν πτῶσιν ἢ κατὰ γεν., ἄλλος Ἀχαιῶν ἢ Ἀχαιός, ἀνδρῶν ἄλλος ἢ βροτὸς ἄλλος, Ὅμ., κτλ.: ― ἄλλος μέν... ἄλλος δέ..., σπανιώτερον ἐπὶ δύο προσώπων, Ἰλ. Χ. 493, καὶ Ἀττ.· ἀλλ’ ὡσαύτως, ὁ μέν..., ἄλλος δέ…, Ἰλ. Ζ. 147· καὶ Ἀττ. ἕτερος μέν..., ἄλλος δέ..., Ἰλ. Ι. 313· ἄλλος μέν..., ἕτερος δέ…, Ἡρόδ. 1. 32· ὁ μὲν ἕτερος…, ὁ δ’ ἄλλος, Εὐρ. Ι. Τ. 962· ἄλλ’ ἄλλοι κατὰ πληθ. τίθεται μόνον ἐν τῇ δευτέρᾳ προτάσει, Spitzn. Ἰλ. Ι. 549. ΙΙ. αἱ ἀκόλουθοι χρήσεις δύνανται νὰ διακριθῶσι: 1) ἄλλος τις ἢ τις ἄλλος, οἷος δήποτε ἄλλος, κἄποιος ἄλλος. Ὅμ. οὐδεὶς ἄλλος· ἄλλοι πολλοὶ ἢ πολλοὶ ἄλλοι, ἢ πολλοὶ καὶ ἄλλοι, Ἀττ. εἴ τις ἄλλος, Λατ. si quis alius, Θουκ. 6. 32, κτλ.· ὡσαύτως εἴ τις καὶ ἄλλος, Ξεν. Ἀν. 1. 4, 15, κτλ., ἴδε ἐν λ. εἰ VII. 1, d. 2) τὸ ἄλλος πολλάκις συνδυάζεται μετὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ πτώσεων ἢ ἐπιρρημάτων, ἄλλος ἄλλο λέγει, ἄλλος λέγει τοῦτο καὶ ἄλλος ἄλλο, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 15: ἄλλος ἄλλῳ ἔλεγεν, Πλάτ. Συμπ. 220C· ἄλλος ἄλλῃ ἐτράπετο, Ξεν. Ἀν. 4. 8, 19· ἀλλὰ τὸ ῥῆμα δυνατὸν νὰ ἦναι κατὰ πληθ., παραλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐπ’ ἄλλου, τὸν δ’ ἐπ’ ἄλλου χρείᾳ... ἐθέμεθα πόλιν ὄνομα, Πλάτ. Πολ. 369C, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 2. 1, 4. κτλ.: ὁ πληθ. ἄλλοι εἶναι ἐν χρήσει ὁπόταν τὰ διάφορα μέρη τοῦ ὅλου εἶναι κατὰ πληθ.· λείπουσι τὸν λόφον... ἄλλοι ἄλλοθεν, Ξεν. Ἀν. 1. 10, 13· καὶ οὕτω πιθανῶς ἄλλοι πρέπει νὰ ἀναγνωσθῇ ἐν Ἑλλ. 7. 1, 15· ἴδε ἐν λέξ. ἀλλαχῆ, ἄλλῃ, ἄλλην, ἄλλοθεν, ἄλλοσε, ἄλλοτε, ἄλλως. ἄλλυδις. 3) ἄλλος καὶ ἄλλος, ἄλλος καὶ ἔπειτα ἄλλος, Ξεν. Ἀν. 1. 5, 12· οὕτως ἄλλο καὶ ἄλλο, ἓν πρᾶγμα κατόπιν ἄλλου, ὁ αὐτ. Κύρ. 4. 1, 15. 4) κατ’ ἐπανάληψιν χάριν ἐμφάσεως, ἄλλος ἄλλος τρόπος, ὅλως διόλου ἄλλος, Εὐρ. Φοίν. 132. 5) οὐδ’ ἄλλος ἀντὶ οὐδέτερος, Θεόκρ. 6. 45. 6) μετὰ τοῦ ἄρθρου, ὁ ἄλλος, ὁ ὑπόλοιπος, ὁ ἐκτὸς τοῦ μνημονευθέντος· κατὰ πληθ., οἱ ἄλλοι (παρ’ Ἡροδ. κατὰ κρᾶσιν ὧλλοι), πάντες οἱ ἄλλοι, οἱ λοιποί, Λατ. ceteri· συχν. ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ ἐφεξῆς, ὅστις ἔχει ἐνίοτε τὸ ἄλλοι (ἄνευ τοῦ ἄρθρου) μετὰ τῆς αὐτῆς σημασίας, Spitzn. Ἰλ. Β. 1· τὰ ἄλλα κατὰ κρᾶσιν τἆλλα ἢ (ὡς ὁ Οὐόλφ. Anal. 2. σ. 431) τἄλλα, Λατ. cetera, reliqua, οὐχὶ alia, Ὅμ., κτλ., τἆλλα πλὴν ὁ χρυσός, Πύθερμ. (Bgk. λυρ., Σκόλ. 1. σ. 1287)· παρ’ Ἀττ. συχνάκις ἐν χρήσει ὡς ἐπίρρ., κατὰ τὰ λοιπά, διὰ τὰ λοιπά· ἐνίοτε καὶ ἐπὶ χρόνου: τὸν ἄλλον χρόνον, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 2· (ἔνθα παρατηρητέον ὅτι ὁ ἄλλος χρόνος συνήθως τίθεται ἐπὶ τοῦ παρελθόντος, καὶ ὁ λοιπὸς χρόνος ἐπὶ τοῦ μέλλοντος, Οὐόλφ. Λεπτ. 462. 1: ἀλλὰ ὁ ἄλλος χρόνος ἐπὶ μέλλοντος, Λυσ. 139. 45)· οἵ τε ἄλλοι καί…, τά τε ἄλλα καί..., πάντα τὰ ἄλλα καὶ πρὸ πάντων..., Ἡρόδ. 1. 1, κτλ., ἄλλα τε δὴ εἶπε, καί... Πλάτ. Θεαίτ. 142C· (ἴδε ἐν λ. ἄλλως 1): ― τὸ ἄλλο εἶναι ἧττον συχνὸν τοῦ τὰ ἄλλα. 7) τὸ ἄλλος τίθεται μετ’ ἀριθμητικῶν, ὁπότε πρέπει νὰ ἑρμηνεύηται διὰ τοῦ ἔτι, ἀκόμη, ἐπὶ πλέον, κτλ., πέμπτος ποταμὸς ἄλλος, ἀκόμη καὶ πέμπτος ποταμός, Ἡρόδ. 4. 54· πρβλ. Αἰσχύλ. Θ. 486, Σοφ. Ἀντ. 1295. 8) ἐν τῇ ἀπαριθμήσει διαφόρων προσώπων ἢ πραγμάτων, ἔνθα φαίνεται ὡς πλεοναστικός, πράγματι χρησιμεύει ὅπως ἐξάρῃ τὴν μεταξὺ αὐτῶν διαφοράν, ὡς, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι, μετ’ αὐτῆς, τῆς δεσποίνης αὐτῶν, συνεπορεύοντο καὶ ἀμφίπολοι ὡσαύτως, Ὀδ. Ζ. 84· ἔκτοθεν ἄλλων μνηστήρων (γινομένου λόγου παρὰ τῆς Ἀθηνᾶς), Α. 132. πρβλ. Ι. 367, Ν. 266· καὶ συχν. παρ’ Ἀττ., παρ’ ἀγγέλων ἄλλων, ἄλλων ἐκτὸς ἐμοῦ, Σοφ. Ο. Τ. 7: οὐ γὰρ ἦν χόρτος οὐδὲ ἄλλο δένδρον οὐδέν, δὲν ὑπῆρχε χόρτος, οὐδὲ κανὲν δένδρον διόλου, Ξεν. Ἀν. 1. 5, 5· προσοφλὼν οὐ τὴν ἐπωβελίαν μόνον ἀλλὰ καὶ ἄλλην ὕβριν, ἀλλ’ ἐκτὸς τούτου καὶ.., Αἰσχίν. 23. 26, Ἐλμσλ. Ο. Τ. 7, Heind. Πλάτ. Γοργ. 473D, Stallb. Πλάτ. Ἀπολ. 36Β: ― καὶ ὁ Ὅμηρος συχνάκις ἔχει τὴν λέξιν σχεδὸν κατὰ πλεονασμὸν μετὰ συγκριτ., οὔ τις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν, Ἰλ. Ο. 569, πρβλ. Χ. 106, καὶ ἀλλ.: μετὰ ὑπερθ., ὀϊζυρώτατος ἄλλων, Ὀδ. Ε. 105· ὡσαύτως μετὰ τοῦ πλησίος, Ἰλ. Δ. 81. καὶ ἀλλ.· μετὰ τοῦ εἶς ἢ μόνος, Εὐρ. Μήδ. 945, Πλάτ. Χαρμ. 166Ε. ― Ἀλλαχοῦ δὲ πάλιν ἐκ τοῦ ἐναντίου λέγεται ὅτι τὸ ἄλλος παραλείπεται εἰς φράσεις ὡς τὸ ὦ Ζεῦ καὶ θεοί, Ἀριστοφ. Πλ. 1, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 476. ΙΙΙ. πολλῷ σπανιώτερον ὡς τὸ ἀλλοῖος, ἄλλου εἴδους, διάφορος, Ἰλ. Ν. 64, Φ. 22. 2) ἐν ταύτῃ τῇ σημασίᾳ ἐνίοτε συντάσσ. ὡς συγκριτ. μ. γεν., ἄλλα τῶν δικαίων, ἄλλα παρὰ δίκαια, Ξεν. Ἀπομ. 4. 4, 25: ― οὕτως ἀκολουθεῖται καὶ ὑπὸ τοῦ ἤ..., ὁπότε ἢ προηγεῖται ἄρνησις, ὡς οὐδὲ ἄλλο…, οὐδὲν ἄλλο (ἢ ἄλλο οὐδέν), ἤ..., οὐδὲν ἕτερον ἤ..., Ἡρόδ. 1. 49., 7. 168, Θουκ. 4. 14· οὐδὲν ἄλλο γ’ ἢ πτήξας, Αἰσχύλ. Πέρσ. 209· ἃ μηδὲν ἄλλο ἢ διανοεῖταί τις, τὰ ὁποῖα μόνον διανοεῖταί τις, Πλάτ. Θεαίτ. 195Ε: ― ἢ συχνότερον, ἡ πρότασις εἶναι ἐρωτηματική, τίς ἄλλος ἢ ’γώ...; Αἰσχύλ. Πρ. 440, τί ἄλλο ἤ…; τί ἄλλο παρά..., Θουκ. 3. 39, κτλ.: τί δ΄ ἄλλο γ’ ἢ πόνοι...; Αἰσχύλ. Θ. 851: ἐλλειπτ., τί ἄλλο (ἐνν. πάσχω) ἢ ἱπποκένταυρος γίγνομαι; Ξεν. Κύρ. 4. 3, 20: ― ὡσαύτως ἀκολουθοῦντος τοῦ πλήν· Σοφ. Αἴ. 125, Ἀριστοφ. Ἀχ. 39: ὡσαύτως ἀκολουθούντων ἐμπροθέτων προσδιορισμῶν: ἄλλος πρό…, Ἡρόδ. 3. 85· ἄλλος ἀντί…, Αἰσχύλ. Πρ. 467· παρά… Πλάτ. Φαίδων 80Β, κτλ.: ὅταν δὲ συνδυάζηται μετ’ ἀρνήσεως, ἀκολουθεῖ ἐνίοτε ὁ ἀλλά, Ἰλ. Σ. 403, Φ. 275, Ω. 697: ― περὶ τοῦ ἄλλοτε ἤ..., ἴδε ἐν λέξεσιν. ― Ἐντεῦθεν πηγάζουσι δευτερεύουσαί τινες σημασίαι: 3) ἄλλος παρὰ τοὺς συνήθεις, παράδοξος, ξένος· ἄλλος ὁδίτης, Ὀδ. Ψ. 274. 4) ἄλλος παρ’ ὅ,τι εἶναι, μὴ ἀληθής, = ψευδής, ἀπατηλός, Δ. 348, Ρ. 139. 5) ἄλλος ἢ ὁ ὀρθός, ἄδικος, κακός, Πλούτ. 2. 187D, κτλ., πρβλ. ἄλλως: ― τὸ ἕτερος κεῖται ἐπὶ τοιαύτης χρήσεως παρὰ τοῖς δοκιμωτέροις συγγραφεῦσιν, ἴδε ἕτερος ΙΙΙ. 2.

French (Bailly abrégé)

η, ο;
1 autre, un autre ; ἄλλος Ἀχαιῶν IL un autre d’entre les Grecs ; ἄλλος μὲν… ἄλλος δέ…, l’un… l’autre… ; ἄλλος ἄλλο λέγει XÉN l’un dit une chose, l’autre une autre ; ἄλλος γάρ τ’ ἄλλοισι ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις OD car l’un se plaît à un travail, l’autre à un autre ; ἄλλος ἄλλῃ, ἄλλος ἄλλοθεν, etc. (v. ἄλλῃ, ἄλλοθεν, etc.) ; ἄλλος καὶ ἄλλος XÉN un et un autre, un ou deux ; ἄλλο καὶ ἄλλο XÉN une chose après une autre ; pléon. en outre : ἅμα τῇγε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι OD avec elle vinrent aussi ses servantes ; οὐ γὰρ ἦν χόρτος οὐδὲ ἄλλο δένδρον οὐδέν XÉN car il n’y avait ni fourrage ni arbre d’aucune sorte. • Précédé de l’article, il signifie d’ord. le reste : ὁ ἄλλος στρατός XÉN, ἡ ἄλλη Ἑλλάς XÉN le reste de l’armée, de la Grèce ; ὁ ἄλλος χρόνος ATT le reste du temps ; τὰ ἄλλα, par crase τἄλλα ou τἆλλα les autres choses, le reste (lat. cetera), ou adv. du reste ; τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει ATT le jour suivant, l’année suivante • La loc. οἵ τε ἄλλοι… καί, τά τε ἄλλα… καί signifie les autres… et en particulier (celui-ci), les autres choses… et en particulier celle-ci : τά τε ἄλλα ἐτίμησε καὶ ἔδωκε XÉN entre autres marques d’estime, il lui donna (litt. il l’honora d’autres marques d’estime et en particulier lui donna);
2 autre, d’autre sorte, différent : ἄλλα τῶν δικαίων XÉN des choses autres que celles qui sont justes ; ἄλλος παρά et acc. ; ἄλλος ἀντί τινος ; ἄλλος εἰ μή autre que ; τίς ἄλλος ἢ ’γώ ; ESCHL quel autre que moi ? οὐδὲν ἄλλο ἤ ATT rien autre chose que ; τί ἄλλο οὗτοι ἢ ἐπεβούλευσαν ; THC qu’ont-ils fait sinon conspirer ? ἄλλο τί ποιῶ ἤ… ; ATT fais-je autre chose que… ? càd ne fais-je pas… ?;
3 autre (que les nationaux), étranger ; autre (que ce qui est), faux, non réel ; autre (que ce qui est juste), déshonnête, mauvais.
Étymologie: p. *ἄλjος, cf. lat. alius.

English (Autenrieth)

other, another, (οἱ) ἄλλοι, the rest; freq. in antithetical and reciprocal clauses, ἄλλος μὲν.. ἄλλος δέ, ἄλλοθεν ἄλλος, etc.; very often idiomatic and untranslatable, ἔκτοθεν ἄλλων | μνηστήρων, ‘from the others, the suitors,’ i. e. from the through of suitors, Od. 1.132. Phrases: ἄλλο τόσον, as much ‘more’; ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον, with a look towards his next ‘neighbor’; ἔξοχον ἄλλων, ἄλλο δέ τοι ἐρέω (marking a transition), similarly ἄλλ (ἄλλο) ἐνόησε (a ‘new’ idea). In Od. 20.213, ἄλλοι implies ‘strangers,’ i. e. other than the rightful owners; so ‘untrue’ (other than the true) is implied, Od. 4.348.