θεράπων

English (LSJ)

οντος, ὁ, dat. pl.
A θεραπόντεσσι Pi.P.4.41; Aeol. θεράπων Sapph.74, gen. θερράπονος Choerob.in An Ox.2.242 (θεράπονος cod., cf. Hdn.Gr.2.302):—henchman, attendant, Od.16.253, etc.; companion in arms, squire, 4.23, etc.; ἡνίοχος θεράπων Il.5.580, 8.119; τώ οἱ ἔσαν κήρυκε… καὶ θεράποντε 1.321; θεράποντε Διός Od. 11.255; θεράποντες Ἄρηος Il.2.110, etc.; Μουσάων θεράποντες h.Hom. 32.20, cf. Hes.Th.100, Thgn.769, Ar.Av.909 (lyr.); Ἔρως Ἀφροδίτης θ. Pl.Smp. 203c, cf. Sapph. l.c.; worshipper, Ἀπόλλωνος Pi.O. 3.16, cf. Pl.Phd. 85a; Ἄρεος BMus.Inscr.971 (Cypr., v B.C.): c. dat., οἶκος ξένοισι θεράπων devoted to the service of its guests, Pi.O.13.3; λωτὸς… Μουσᾶν θ. E.El.717(lyr.): c. gen., attending upon, τῶν ἀδίκως δυστυχούντων Gorg.Fr.6 D.
II servant, Hdt.1.30, 5.105, Ar.Pl.3,5, And.1.12, Lys.7.34, etc.; at Chios, slave, Eust. ad D.P. 533.

German (Pape)

[Seite 1200] οντος, ὁ, der Diener, bei Hom. bes. der Kriegsgefährte, der freie Mann, der an der Seite des Andern kämpft, wie Achilleus den Patroklos seinen θ. nennt, Il. 16, 244. 18, 152, und Meriones des Idomeneus θεράπων ist, 23, 113, u. 19, 143 alle griechischen Heerführer die θεράποντες des Agamemnon heißen. Bes. heißt so bei Hom. der Wagenlenker, Il. 8, 113, ἡνίοχος θεράπων, 13, 386, der wie der κήρυξ, Od. 18, 424, nicht zu der gewöhnlichen Dienerschaft zu rechnen ist. Allgemeiner sind es Aufwärter, Diener im Hause, θεράποντε δαήμονε δαιτροσυνάων Od. 16, 253, die aber nicht Knechte, δοῦλοι, sind, sondern freie Leute, die den Mächtigeren sich freiwillig zu ehrenvoller Dienstleistung unterordnen, wie Eteoneus, des Menelaus θεράπων, κρείων heißt, 4, 22. So sind die Könige θεράποντες des Zeus, Od. 11, 255, u. die tapferen Krieger θεράποντες Ἄρηος, Il. 2, 110 u. öfter; Μουσάων θεράποντες, die Dichter u. Sänger, H. h. 32, 20; vgl. Hes. Th. 769; ähnl. λωτός, Μουσᾶν θερ., Eur. El. 717; übh. Verehrer, wie Ἀπόλλωνος θεράπων Pind. Ol. 3, 17. Vgl. τῆς Ἀφροδίτης ἀκόλουθος καὶ θεράπων γέγονεν ὁ Ἔρως, Plat. Conv. 203 c. – Uebh. Diener, Ar. Plut. 3 Av. 516; Her. 5, 105; Xen. Cyr. 8, 2, 16; περὶ τὰ ἐπιτήδεια 8, 5, 6; Thuc. 7, 13; ἄνευ θεραπόντων αὐτοῖς ἑαυτῶν διακονήσεις Plat. Legg. I, 633 c. – Adjectivisch Pind. οἶκον ξένοισι θεράποντα, das den Fremden dient, das gastliche, O. 13, 3.

French (Bailly abrégé)

οντος (ὁ) :
qui prend soin de :
1 serviteur dévoué, suivant ; p. ext. serviteur d'Arès (guerrier), des Muses (poète);
2 serviteur à gages;
NT: serviteur (de Dieu).
Étymologie: θέραψ.

Russian (Dvoretsky)

θεράπων: οντος (ᾰ) ὁ
1 спутник, товарищ, помощник, соратник, приближенный: θ. Ἀχιλῆος Hom. боевой друг Ахилла, т. е. Πάτροκλος; ἡνίοχος θ. Hom. возница (Гектора), т. е. Ἠνιοπεύς;
2 перен. ученик или служитель: Μουσάων θεράποντες HH, Hes. ученики или служители Муз, т. е. поэты; λωτὸς θ. Μουσῶν Eur. свирель из лотоса, служительница Муз;
3 слуга (преимущ. наемный) (θεραπόντων ὄχλος Arst.): οἱ περὶ τὰ ἐπιτήδεια θεράποντες Xen. слуги, ведающие продовольствием.
4οντος adj. m готовый к услугам, гостеприимный, радушный (οἶκος θ. ξένοισι Pind.).

Greek (Liddell-Scott)

θεράπων: ᾰ, οντος, ὁ, δοτ. πληθ. θεραπόντεσσι Πίνδ. Π. 4. 71: - ὑπηρέτης, «ἀκόλουθος», Ὀδ. Π. 253, κτλ.· ἀλλὰ παρὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις Ἕλλησιν ἀείποτε διαφέρει τοῦ δοῦλος, δηλοῦν ἐλευθέραν καὶ ἔντιμον ὑπηρεσίαν (πρβλ. δράστης)· καὶ παρ’ Ὁμ. εἶναι πολλάκις = τῷ ἑταῖρος, ὀπάων, σύντροφος ἐν ὅπλοις, ἂν καὶ κατώτερος κατὰ τὴν τάξιν ἢ τὸ ὄνομα, ὡς ὁ Πάτροκλος ἦτο θεράπων τοῦ Ἀχιλλέως, Ἰλ. Π. 244, Σ. 152· ὁ Μηριόνης τοῦ Ἰδομενέως, Ψ. 113· ὁ Ἐτεωνεὺς τοῦ Μενελάου (καὶ ὅμως καλεῖται κρείων), Ὀδ. Δ. 222· καὶ πάντες οἱ Ἕλληνες ἡγεμόνες καλοῦνται θεράποντες τοῦ Ἀγαμέμνονος, Ἰλ. Τ. 149· - ἀλλαχοῦ ἰδιαιτέρως καλεῖται οὕτως ὁ ἡνίοχος, ἡνίοχος θεράπων Ε. 580, Θ. 119· καὶ ὁ κήρυξ, Α. 321, Ὀδ. Σ. 424· προσέτι οἱ βασιλεῖς ἐκαλοῦντο Διὸς θεράποντες Λ. 255· οἱ πολεμισταὶ θεράποντες Ἄρηος Ἰλ. Β. 110, κτλ.· ἀοιδοὶ καὶ ποιηταὶ Μουσάων θεράποντες Ὕμν. Ὁμ. 32. 20, Ἡσ. Θ. 100, Θέογν. 769, Ἀριστοφ. Ὄρν. 909· ὁ Ἔρως εἶναι Ἀφροδίτης θ., Πλάτ. Συμπ. 203C· ἀκολούθως καθόλου, λάτρις, Ἀπόλλωνος Πίνδ. Ο. 3. 30, πρβλ. Πλάτ. Φαίδωνι 85Α· - μετὰ δοτ., οἶκος ξένοισι θεράπων Πίνδ. Ο. 13. 3· λωτός, θ. Μουσῶν Εὐρ. Ἡλ. 717. ΙΙ. βραδύτερον ἁπλῶς, ὑπηρέτης, Ἡρόδ. 1. 30.. 5. 105. Ἀριστοφ. Πλ. 3. 5. κτλ.· καὶ ἐν Χίῳ θεράποντες ἐκαλοῦντο οἱ δοῦλοι, Ἀρνόλδ. Θουκ. 8. 40, πρβλ. Ἀνδοκ. 2. 35, Λυσ. 111. 17.

English (Autenrieth)

οντος: attendant, comrade at arms (esquire, not servant), cf. Od. 11.255, Il. 2.110, Od. 4.23.

English (Slater)

θερᾰπων
   a adj., ministering to c. dat. οἶκον ἥμερον ἀστοῖς, ξένοισι δὲ θεράποντα (O. 13.3)
   b servant δᾶμον Ὑπερβορέων Ἀπόλλωνος θεράποντα (O. 3.) 16. “ἦ μάν νιν ὤτρυνον θαμὰ λυσιπόνοις θεραπόντεσσιν φυλάξαι” i. e. sailors (P. 4.41) Λατόος ἔνθα με παῖδες εὐμενεῖ δέξασθε νόῳ θεράποντα ὑμέτερον (Pae. 5.45) ἄγοις, ὦ κλυτά, θεράποντα, Λατοῖ fr. 94c. 3. fig., θεράπων δέ οἱ, οὐ δράστας ὀπαδεῖ (sc. Δαμόφιλος καιρῷ) (P. 4.287)

English (Strong)

apparently a participle from an otherwise obsolete derivative of the base of θέρος; a menial attendant (as if cherishing): servant.

English (Thayer)

θεράποντός, ὁ (perhaps from a root to hold, have about one; cf. English retainer; Vanicek, p. 396; from Homer down), the Sept. for עֶבֶד, an attendant, servant: of God, spoken of Moses discharging the duties committed to him by God, διάκονος.)

Greek Monolingual

ο, θηλ. θεράπαινα και θεραπαινίδα, η (Α θεράπων, θηλ. θεράπαινα και θεραπαινίς)
1. αυτός που περιποιείται κάποιον, που φροντίζει για κάποιον («θεράπων ιατρός»)
2. αυτός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε κάποιον επί μισθώ, ο υπηρέτης («πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων», ΚΔ)
νεοελλ.
1. αυτός που επιδίδεται με κάτι με ζήλο («θεράπων τών επιστημών»)
2. ζωολ. γένος περκόμορφων οστεοϊχθύων της οικογένειας theraponidae
3. φρ. α) «θεράπων της θέμιδος» — νομικός, δικηγόρος
β) «ταπεινότατος θεράπων» — φράση που τίθεται πριν από την υπογραφή σε επιστολή προς υψηλό πρόσωπο
αρχ.
1. σύντροφος, ακόλουθος («δοιὼ θεράποντε», Ομ. Οδ.)
2. αυτός που προσφέρει σε κάποιον ορισμένη υπηρεσία («ἡνίοχον θεράποντα», Ομ. Ιλ.)
3. ο λάτρης («παρὰ τὸν θεὸν ἀπιέναι, οὖπερ εἰσὶ θεράποντες», Πλάτ.)
4. ο δούλος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη αβέβαιης ετυμολ. για την ερμηνεία της οποίας υποστηρίχθηκαν δύο, κυρίως, απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη, αρχική θεωρείται η σημ. του θεράπνη «κατοικία, διαμονή» (πρβλ. λακων. τοπωνύμιο θεράπνᾶ, -αι), από την οποία προήλθε υστερογενώς η σημ. «υπηρέτρια, δούλη» (πρβλ. και οικέτης < οίκος). Η όλη λεξιλογική οικογένεια έχει, κατ' αυτόν τον τρόπο, προελληνική προέλευση και παρατηρείται μια πρωτοϊνδοευρωπαϊκή αντιστοιχία με το τέραμνα «σπίτια», ενώ το θέραψ, παράλληλος τ. του θεράπων, συνδέεται με το λατ. trabs «δοκός, ρόπαλο, ακόντιο». Όμως αυτή η υπόθεση δεν λαμβάνει υπ' όψιν την αρχική σημ. της λ. θεράπων «εταίρος, ακόλουθος» (Ομ.). Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη, η λ. θέραψ είναι δάνειο από χεττ. tarpašša-, ενώ η λ. θεράπων από χεττ. tarpan-. Από σημασιολογικής απόψεως η λ. θεράπων με την παρακμή της φεουδαλικής κοινωνίας έπαψε να δηλώνει τον επί μισθῴ, ακόλουθο ή τον σκλάβο που υπηρετούσε τον αφέντη του και εξελίχθηκε σ' αυτόν που ασχολείται με τη φροντίδα ή την περιποίηση ενός πράγματος (βλ. και λ. θεραπεύω). Τέλος, σε πολλές ινδοευρωπ. γλώσσες δεν υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ τών λέξεων με σημ. «σκλάβος» και «υπηρέτης». Μια λέξη με σημ. «σκλάβος» μπορεί να δηλώνει και τον υπηρέτη (πρβλ. λατ. servus) και αντίστροφα (πρβλ. λατ. famulus, ancilla). Στην Ελληνική απαντούν πολλά συνώνυμα της λ. θεράπων, όπως ανδράποδον, διάκονος, δούλος, οικέτης, σκλάβος, υπηρέτης, για τα οποία βλ. λ. δούλος. Η λ. ως επιστημονικός όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. therapon.
ΠΑΡ. αρχ. θεράπαινα, θεραπίδιον, θεράπνη, θεραπόντιον, θεραποντίς, θεραπουσία.

Greek Monotonic

θεράπων: [ᾰ], -οντος, ὁ, ποιητ. δοτ. πληθ. θεραπόντεσσι·
I. υπηρέτης, ακόλουθος, σε Ομήρ. Οδ., κ.λπ.· διαφέρει προς το δοῦλος, καθώς υποδηλώνει ελεύθερη υπηρεσία· στον Όμηρ., ο σύντροφος στα όπλα, ωστόσο κατώτερος σε τάξη· όπως ήταν ο Πάτροκλος σύντροφος του Αχιλλέα, ο Μηριόνης του Ιδομενέα, σε Ομήρ. Ιλ.· ομοίως ο αρματηλάτης είναι ο ἡνίοχος θεράπων· οι βασιλιάδες ήταν οι Διὸς θεράποντες· οι πολεμιστές ήταν οι θεράποντες Ἄρηος κ.λπ.· με δοτ., οἶκος ξένοισι θεράπων, αφιερωμένος, προσηλωμένος στην υπηρεσία των φιλοξενουμένων του, σε Πίνδ.
II. έπειτα, απλά, υπηρέτης, σε Ηρόδ.· στη Χίο, οι θεράποντες ήταν όνομα που χρησιμοποιούσαν για τους δούλους τους, σε Θουκ.

Frisk Etymological English

-οντος
Grammatical information: m.
Meaning: attendant, companion (Il.).
Other forms: Aeol. -ονος [gramm.]; s. below; also θαραπ- Fur. 352, prob. recent. Note θεραπν-. Also θέραψ, -απος.
Derivatives: Diminutive θεραπόντιον (D. L.). θεράπαινα f. servant, maid (IA), with θεραπαινίς, -ίδιον (Pl., Men.); also θεράπνη id. (h. Ap. 157; s. below) with θεραπνίς (AP); unclear θεραποντίς adjunct of φερνή (A. Supp. 979). - Also θέραψ, -απος m., mostly plur. id. (E.) with θεράπιον (Hyp.), -πίς (Pl. Mx. 244e). Denomin. verb θεραπεύω serve, honour, care for, heal (since ν 265) with several nouns: θεραπεία, Ion. -ηΐη, θεράπευμα serving etc. (IA), θεράπευσις id. (Phld.); θεραπευτής servant (IA) with θεραπευτικός (Pl., X., Arist.), also θεραπευτήρ (X., Aristox.; prob. Dorian, Fraenkel Nom. ag. 2, 54f.) with θεραπευτρίς (Ph.), -εύτρια (EM); θεραπήϊος = θεραπευτικός (AP), -ηΐς f. (Orac. ap. Jul. Ep. 88b).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Except as servant θεράπνη in Eur. and successors means also dwelling, habitation (θεράπναι αὑλῶνες, σταθμοί H.), which reminds of δοῦλος ἡ οἰκία H. (cf. s. v.); one might assume the meaning house, coll. servants. From θεράπνη house we can hardly separate Laconian GN Θεράπνα, -ναι; this points to Pre-Greek origin of the whole group. Kretschmer Glotta 28, 269f. (also id. Glotta 24, 90ff.; on meaning and spread also E. Kretschmer Glotta 18, 72ff.) wrongly sees it as "protoindogermanische" variant of τέραμνα; (with θέραψ Lat. trabs beam would be cognate). Thus v. Windekens Le Pélasgique 89f. But θεράπνη can be derived from θεράπων (s. Sommer Nominalkomp. 145; on the secondary ντ-stem cf. θεράπαινα and Schwyzer 526 w. n. 3); cf. Schwyzer 489 w. n. 4. - N. van Brock, Rev. Hitt. As. 959, 117-126 compares Hitt. tarpassa.

Middle Liddell

I. a waiting-man, attendant, Od., etc.; differing from δοῦλος, as implying free service; and in Hom. a companion in arms, though inferior in rank; as Patroclus is the companion or esquire of Achilles; Meriones of Idomeneus, Il.; so the charioteer is ἡνίοχος θεράπων; kings were Διὸς θεράποντες; warriors θεράποντες Ἄρηος, etc.:—c. dat., οἶκος ξένοισι θεράπων devoted to the service of its guests, Pind.
II. later, simply, a servant, Hdt.:—in Chios, θεράποντες was the name for their slaves, Thuc.

Frisk Etymology German

θεράπων: -οντος
{therápōn}
Forms: (-ονος äol. [Gramm.]; vgl. unten)
Grammar: m.
Meaning: Diener, Gefährte (seit Il.) mit dem Deminutivum θεραπόντιον (D. L.).
Derivative: Davon θεράπαινα f. Dienerin, Magd (ion. att.), mit θεραπαινίς, -ίδιον (Pl., Men. u. a.); auch θεράπνη ib. (poet. seit h. Ap. 157; vgl. unten) mit θεραπνίς (AP); unklar θεραποντίς Beiw. von φερνή (A. Supp. 979). — Daneben θέραψ, -απος m., meistens im Pl. ib. (poet. seit E.) mit θεράπιον (Hyp.), -πίς (Pl. Mx. 244e). Denominatives Verb θεραπεύω ‘(be)dienen, verehren, pflegen, heilen’ (seit ν 265) mit mehreren Nomina: θεραπεία, ion. -ηΐη, θεράπευμα das Dienen (ion. att.), θεράπευσις ib. (Phld.); θεραπευτής Diener, Verehrer (ion. att.) mit θεραπευτικός (Pl., X., Arist. usw.), auch θεραπευτήρ (X., Aristox. u. a.; wahrscheinlich dorisch, Fraenkel Nom. ag. 2, 54f.) mit θεραπευτρίς (Ph.), -εύτρια (EM); θεραπήϊος = θεραπευτικός (AP), -ηΐς f. (Orac. ap. Jul. Ep. 88b).
Etymology: Außer im Sinn von Dienerin kommt θεράπνη bei Eur. und seinen Nachfolgern auch in der Bedeutung Wohnung, Aufenthaltsort vor (θεράπναι· αὐλῶνες, σταθμοί H.), was an δοῦλος· ἡ οἰκία H. (vgl. s. v.) erinnert; bei gemeinsamem Ursprung wäre von Haus, koll. Dienerschaft auszugehen. Von θεράπνη Wohnung ist jedenfalls der lakonische ON Θεράπνα, -ναι schwerlich zu trennen; dadurch wird vorgriechische Herkunft der ganzen Sippe nahegelegt. Kretschmer Glotta 28, 269f. (s. auch dens. Glotta 24, 90ff.; über Bed. und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 72ff.) sieht darin eine "protoindogermanische" Entsprechung von τέραμνα; mit θέραψ wäre lat. trabs Balken usw. zu vergleichen. Zustimmend v. Windekens Le Pélasgique 89f. (m. Lit.). An und für sich kann indessen θεράπνη Dienerin sehr wohl von θεράπων ausgehen (vgl. Sommer Nominalkomp. 145; zum sekundären ντ-Stamm vgl. θεράπαινα und Schwyzer 526 m. A. 3 und Lit.) und höchstens indirekt mit der gleichlautenden Ortsbezeichnung verwandt sein; vgl. Schwyzer 489 m. A. 4 u. Lit. — Auffallend ist das stark beschränkte und späte Vorkommen von θέραψ im Vergleich zu θεραπεύω nebst Ablegern, was für postverbalen Ursprung sprechen könnte. Die Grundlage von θεραπεύω wäre dann in einem verlorengegangenen Wort zu suchen. — Die Anknüpfung an idg. dher- ‘(fest)halten, stützen’ (s. θρόνος; Näheres bei Bq s. v. und WP. 1, 857) ist weder semantisch noch morphologisch befriedigend. Vgl. auch θρησκεύω.
Page 1,663-664

Chinese

原文音譯：qer£pwn 帖拉胖
詞類次數：名詞（1）
原文字根：溫暖 從（者） 相當於： （עֶבֶד‎）
字義溯源：僕人，侍應者；源自（θέρος）=熱，夏），而 （θέρος）又出自（θέρος）X*=加熱）。參讀 （βοηθός） （διάκονος）同義字參讀 （θεραπεύω）同源字
出現次數：總共（1）；來（1）
譯字彙編：
1） 僕人（1） 來3:5

Mantoulidis Etymological

(=ὑπηρέτης, ἀκόλουθος). Συγγενικό με τό θρῆσκος. Γιά παράγωγα δές στό ρῆμα: θεραπεύω.

Translations

servant

Aghwan: 𐔱𐔰𐕅𐔱𐔰𐕍𐔰𐔾; Albanian: shërbyes, shërbyese; Amharic: ሎሌ; Arabic: خَادِم‎, خَادِمَة‎, خَدَم‎; Egyptian Arabic: خدام‎, خدامة‎; Armenian: ծառա, սպասավոր; Aromanian: dul, huzmichear, shcljau; Azerbaijani: qulluqçu, nökər, xidmətçi; Bashkir: хеҙмәтсе; Belarusian: слуга, служанка, прыслужнік, прыслужніца, служка; Bengali: নোকর, চাকর; Bole: buda; Breton: servijour, servijourez; Bulgarian: слуга, прислужник, прислужница, служител, служителка; Burmese: အစေအပါး; Catalan: servent, criat; Chinese Mandarin: 僕人, 仆人, 傭人, 佣人, 奴僕, 奴仆, 奴役; Cimbrian: diinar, diinaren; Czech: sluha, služebný, služka; Danish: tjener; Dutch: hulp, hulpje, huishoudhulp, bediende, knecht, meid, dienaar; Erzya: вардо, варданка; Estonian: teenija, sulane; Finnish: palvelija; French: serviteur, domestique, servante; Friulian: sierf, famei, servidôr; Galician: servente, criado; Georgian: მსახური; German: Diener, Dienerin, Lakai, Kammerdiener, Zofe, Bediensteter, Bediener, Dienstbote; Knecht, Magd; Gothic: 𐌰𐌽𐌳𐌱𐌰𐌷𐍄𐍃; Greek: υπηρέτης; Ancient Greek: θεράπων, θεράπαινα; Hausa: yaro; Hebrew: מְשָׁרֵת‎; Higaonon: kabulig; Hindi: नौकर, चाकर, नौकरानी, सेवक, भृत्य, मुलाज़िम; Hungarian: szolga, cseléd; Icelandic: þjónn; Indonesian: pembantu; Irish: seirbhíseach, searbhónta; Italian: servo, servitore, domestico, famiglio; Japanese: 使用人, 召使い; Javanese: réwang, réncang; Kazakh: даяшы, малай, қызметші; Khmer: អ្នកបំរើ, សេវកៈ, បាវ, ព្រាវ; Korean: 하인(下人), 머슴, 사용인(使用人); Kurdish Northern Kurdish: benî, kole, noker; Kyrgyz: кызматчы, кул, малай; Lao: ຂະຍົມ, ຂ້າ, ບ່າວ; Latin: minister, ministra, famulus, famula; Latvian: kalps, kalpone, sulains; Lithuanian: tarnas; Macedonian: слуга, служител, служителка; Malay: hamba, khadam; Maltese: ħaddiem; Maore Comorian: mutru wa hazi; Maori: hāwini, tūmau; Middle English: serjaunt, servaunt; Mongolian Cyrillic: зарц; Mongolian: ᠵᠠᠷᠤᠴᠠ; Navajo: naalʼaʼí; Norwegian Bokmål: tjener; Old Church Slavonic Cyrillic: слоуга, слоужитель; Old East Slavic: слуга; Old English: þeġn; Pali: sevaka; Pashto: خدمتګار‎, نوکر‎, خادم‎; Persian: خدمتکار‎, نوکر‎, خادم‎; Plautdietsch: Deena; Polish: służący pers, służąca, sługa; Portuguese: empregado, criado, serviçal; Romanian: servitor, slugă, slujitor; Russian: слуга, служанка; Sanskrit: सेवक, सेविका, भृत्य; Scottish Gaelic: searbhanta, seirbhiseach; Serbo-Croatian Cyrillic: слуга, слу̀жа̄вка, слу̏шкиња; Roman: slúga, slùžāvka, slȕškinja; Sicilian: criatu, servu; Slovak: sluha, slúžka; Slovene: služabnik, služabnica, sluga, služkinja; Spanish: sirviente, criado, mozo, doméstico, empleado; Swahili: mtumishi; Swedish: betjänt, tjänare; Tajik: хизматгор, пешхизмат, чокар, навкар; Tatar: хезмәтче; Thai: ข้า, บ่าว, ภัจ, คนรับใช้, เสวก, คนใช้, ภฤตย์; Tibetan: བྲན་གཡོག; Tigrinya: ከዳሚ; Tocharian B: mañiye, mañiya; Turkish: hizmetçi, uşak, kul; Turkmen: gullukçy, hyzmatkär; Ukrainian: слуга, служниця; Urdu: نوکر‎, چاکر‎, نوکرانی‎, خادم‎, ملازم‎; Uyghur: خىزمەتچى‎, مالاي‎; Uzbek: xizmatkor, malay; Venetian: servidór, famegio, besariòl; Vietnamese: đầy tớ, người hầu; Yiddish: דינסט‎, קנעכט‎, באַדינער‎, באַדינערטע‎

henchman

Arabic: ذَنَب‎; Bulgarian: привърженик, последовател; Chinese Czech: stoupenec; Danish: håndlanger; Dutch: handlanger, aanhanger, volgeling; Finnish: aseenkantaja, kätyri, apuri, käskyläinen; French: sbire, séide, acolyte, sous-fifre; German: Handlanger, Handlangerin, Scherge; Greek: μπράβος; Malay: konco; Polish: stronnik, poplecznik, zausznik; Portuguese: capanga; Russian: приспешник, поборник, сторонник, последователь, прихвостень; Slovak: služobník, služobníčka, poskok; Spanish: secuaz; Turkish: yardımcı