Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

quiesco

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11

Latin > English

quiesco quiescere, quievi, quietus V :: rest, keep quiet/calm, be at peace/rest; be inactive/neutral; permit; sleep

Latin > English (Lewis & Short)

quĭesco: ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and
I a. quies, to rest, repose, keep quiet.
I Lit.: placida compostus pace quiescit, Verg. A. 1, 249: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305: patrono meo ossa bene quiescant, Petr. 39: numquam hodie quiescet, Plaut. Mil. 2, 2, 59: renovat pristina bella, nec potest quiescere, Cic. Rep. 6, 11, 11: non somno quiescere, to get no rest, Curt. 4, 13, 18: non aure quiescit, Non oculis, Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.: quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset, which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—
   B In partic.
   1    In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10: pro condicione temporum quieturus, Suet. Caes. 16: quieverant per paucos dies, Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—
   2    To rest, sleep: quievi in navi noctem perpetem, Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4: eo cum venio, praetor quiescebat, Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32: somnum humanum quievi, I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—
   3    Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet: et prato gravia arma quiescunt, Verg. A. 10, 836: flamma, ceases to burn, id. ib. 6, 226: quiērunt Aequora, the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39: molliter ossa quiescant, Verg. E. 10, 33: quiescentes Nili aquae, standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71: venti, id. 17, 22, 35 § 170: quiescit terra, rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39: humus, Petr. 123: quiescunt voces, are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—
   4    To make a pause in speaking: quiescere, id est, ἡσυχάζειν,> Cic. Ac. 2, 29, 93.—
II Trop.
   A To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done: quiescere rem adduci ad interregnum, Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with: ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere, Just. 14, 3, 10.—
   B Neutr., to cease, leave off, desist from any thing: quiesce hanc rem modo petere, Plaut. Most. 5, 2, 51: statuere atque ediscere, Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8: indoctus discive trochive, Hor. A. P. 380.—
   2    Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.: laudes, Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).
   A Enjoying rest, keeping quiet, quiet: aliquem quietum reddere, Ter. Eun. 2, 2, 46: animus, Cic. Tusc. 2, 1, 2: quietus et solutus animus, id. Rosc. Com. 15, 43: integri, quieti, otiosi homines, id. Agr. 2, 28, 77: homo quietissimus, id. Verr. 2, 4, 19, § 40: regnum, Hor. C. 1, 12, 33: de istoc quietus esto, be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—
   2    In partic.
   a Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus; at is quem petebat, quietus, imbellis, Sall. J. 20, 2: quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop. 4, 1: quietos lacessit, Just. 7, 6, 13: nihilo quietiores postea res habuit, Liv. 33, 19.—
   b Of the mind, calm, tranquil, free from ambition: ad quam spem (praeturae) quietissimus, Plin. Ep. 10, 12(7): vir rectus, integer, quietus, Plin. Ep. 7, 31, 1: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—
   c Tame, gentle: equi fiunt quietiores, Varr. R. R. 2, 7.—
   d Resting, sleeping: quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat, Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.: si sentire datur post fata quietis, i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—
   B Of things, calm, quiet: amnes, gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40: quietiore aequore ferri, id. Epod. 10, 11: aër, Verg. A. 5, 216: baca, that has lain a while, Col. 12, 50, 19: res publica (opp. perturbata), Cic. Cat. 2, 9, 19: aetas, id. Sen. 23, 82: quietus et remissus sermo, calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.
   1    quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9. —
   2    Quĭēta, ae, f., a woman's name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly: quod aptissimum est ad quiete vivendum, Cic. Fin. 1, 16, 52: quiete acta aetas, id. Sen. 5, 13.— Comp.: quietius tranquilliusque, Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.—Sup.: quietissime se receperunt, Caes. B. C. 3, 46 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

quĭēscō,⁹ ēvī, ētum, ĕre (quies), intr.,
1 se reposer : aliud agendi tempus, aliud quiescendi Cic. Nat. 2, 132, un temps pour l’action, un autre pour le repos || prato arma quiescunt Virg. En. 10, 836, les armes reposent sur le gazon
2 [en part.] a) reposer, dormir : Pl. Amph. 732 ; Cic. Verr. 2, 4, 32 ; Nep. Alc. 10, 4 || mihi quam molliter ossa quiescant... Virg. B. 10, 33, comme mes cendres reposeraient mollement... || [fig.] ager quievit Cic. Br. 16, le champ s’est reposé ; b) se tenir tranquille : Cic. Phil. 11, 37 ; Att. 7, 9, 2 || [au point de vue polit.] rester neutre : Cic. Att. 9, 10, 10 ; 8, 11, 5, etc. ; c) garder le silence, se tenir coi : Cic. Q. 2, 8, 2 ; de Or. 2, 230 || [fig.] Cic. Cæc. 71 ; d) [phil.] = ἡσυχάζειν Cic. Ac. 2, 93, faire halte [dans un raisonnement] ; e) rester tranquille, rester en paix : Cic. Rep. 6, 11 || ne pas combattre : Liv. 3, 51, 7 ; 22, 14, 1 ; f) être tranquille = ne pas être inquiété, troublé : quiescere a suppliciis Liv. 3, 53, 8, être tranquille du côté des actes de vengeance, ne pas être tourmenté par... ; [pass. impers.] quibus (nuptiis) facile potuerat quiesci Ter. Andr. 691, ce mariage aurait pu facilement nous laisser tranquilles ; g) se tenir tranquille, s’arrêter, cesser : Quadr. Ann. 10 b d. Gell. 9, 13, 8 ; Hor. S. 2, 1, 5 ; P. 380 || [avec inf.] cesser de : Pl. Most. 1173 || s’abstenir de : Gell. 1, 28, 2 ; h) ne pas s’inquiéter, se tenir en repos, avoir l’esprit calme : Pl. Men. 466 ; Ter. Andr. 598 ; Phorm. 670. formes sync. : quierunt, quierim, quierint, quiessem, quiesse.

Latin > German (Georges)

quiēsco, ēvī, ētūrus, ere (quies), ruhen, I) im allg., ruhen, ausruhen von der Arbeit, von Geschäften, Mühen, a) v. leb. Wesen: ipse dux (gruum) revolat, ut ipse quoque quiescat, Cic.: et quiescenti agendum et agenti quiescendum est, Sen. – b) übtr., v. Lebl.: ager, qui multos annos quievit, brach gelegen hat, Cic.: prato gravia arma quiescunt, Verg.: lorica et ensis quiescunt tellure, liegen ruhig auf der Erde, Sil. – II) insbes.: A) ruhen = ruhend liegen, Ggstz. surgere, Cels., oder ambulare, Cels., od. inambulare, Cic., oder stare vel sedere, Suet.: quiesse humi Vestam somnumque cepisse, Lact. – B) ruhen = schlafen, a) v. Leb., quiescens somno, Curt.: cenatus quiescebat, Cic.: casa, in qua quiescebat, Nep.: habitus corporis quiescenti quam defuncto similior, Plin. ep.: quietum abire od. discedere, schlafen gehen, Dict. – m. homogen. Acc., somnum humanum quievi, habe geschlafen wie ein Mensch, Apul. – m. Acc. der Zeitdauer, qu. in navi noctem perpetem, Plaut. – b) v. Toten und ihren Gebeinen, im Grabe ruhen, placidā compostus pace quiescit, Verg.: priusquam sedibus (im Grabe) ossa quierunt, Verg.: felicius ossa quiescant, Ov.: patrono meo ossa bene quiescant, Petron. – C) = ἡσυχάζειν, ιστασθαι, εξέχειν im Sinne des Stoikers Chrysippus, d.i. im Vortrage ruhen, einen Ruhepunkt machen, haltmachen, innehalten, Cic. Acad. 2, 93. – D) wie ἡσυχάζειν, ruhig sein, sich ruhig verhalten, Ruhe halten, 1) eig.: a) = still sein, schweigen, quiesce, Ter. u. Cornif. rhet.: ut quiescant moneo, Ter.: iam quiescebant voces hominumque canumque, Ov. – b) Ruhe halten, ruhig bleiben, sich ruhig verhalten = nichts unternehmen, bes. im Staate, α) übh., sich ruhig-, sich leidend verhalten, ruhig-, untätig zusehen, quod si quiessem nihil evenisset mali, Ter.: qu. viginti dies, Cic.: cum quiescunt probant, Cic.: illis quiescentibus, Nep.: indoctus pilae quiescit, Hor. – β) sich ruhig verhalten = keinen Krieg, Kampf, Aufruhr unternehmen, Ruhe-, Frieden halten, urbs illa non potest quiescere, Cic.: quieverunt per paucos dies, Liv.: quiesse erit melius, Liv. Vgl. Fabri Liv. 22, 14, 1. – γ) sich nicht in Politik mischen, sich ruhig halten, teils übh. = sich von der Politik, vom Staatsleben zurückziehen, qu. in re publica, Cic.: in secessu quiescens, Suet. – teils = sich von Parteinahme fernhalten, sich zurückziehen, neutral bleiben, scribis Peducaeo nostro probari, quod quierim, Cic.: pro condicione temporum quieturus, Suet. – 2) übtr., v. Lebl., ruhen, feiern, ruhig-, still sein od. bleiben, alta quierunt aequora, Verg.: venti quiescunt, Plin.: quiescentes aquae, stillstehende Gewässer, Plin. – quiescente eā (terrā), Plin. 17, 39. – E) von Störungen, Belästigungen Ruhe haben, zur Ruhe kommen, unge stört sein, in Frieden-, in Ruhe und Frieden gelassen werden, verschont-, ungehudelt bleiben, m. Abl., quibus (nuptiis) quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset, Ter. Andr. 691: m. ab u. Abl., numquamne quiescit civitas nostra a suppliciis, Liv. 3, 53, 8: m. Genet., pugnae, Quadr. bei Gell. 9, 13, 8. – bei vorhergeh. Negation m. folg. donec (so lange als), nec umquam Syracusas quieturas, donec quidquam externorum auxiliorum aut in urbe aut in exercitu suo esset, Liv.: übtr., nec umquam, donec sanguinis nominisque Barcini quisquam supersit, quietura Romana foedera? Liv. – F) ruhen = a) von einer Tätigkeit ablassen, aufhören, es gut (getan) sein lassen, die Sache ruhen lassen, manibus significare coepit utrisque, quiescerent, sie möchten den Kampf ruhen lassen, Claud. Quadrig. fr.: numquam hodie quiescet, priusquam id quod petit perfecerit, Plaut.: quid faciam, praescribe. Treb. ›Quiescas‹. Hor.: Ne faciam, inquis, omnino versus? Hor. – m. folg. Infin., Ca. Tranio, si sapis, quiesce (laß das ruhen). Th. Tu quiesce hanc rem modo petere, Plaut. most. 1173: quiescamus, ne nostram culpam coarguamus, Cic.: dei nomen statuere atque edicere quiescebant, unterließen, Gell. 2, 28, 2: u. so ille praedicare nullatenus quiescebat, Cassiod. hist. 10, 33 (vgl. ibid. 12, 2). – m. folg. ab u. Abl., cum a proelio quiesceretur, Capit. Maximin. 23, 6. – m. folg. Abl., uno quiesce bello, Sen. contr. 1, 8, 2: ubi alte turbis quiescitur, Symm. epist. 1, 8: m. folg. Acc., ruhen lassen, aufhören lassen, sein lassen, cetera, Plaut.: istam rem, Plaut.: laudes alcis, Sen. Herc. Oet. 1586. – b) übtr., der Geltung nach aufhören, ohne Geltung sein, denique nimia ista, quae dominatur in civitate, potentia in hoc solo genere quiescit, Cic. Caecin. 71. – G) im Gemüte ruhig sein, unbekümmert-, unbesorgt sein, quiescas! Ter. Andr. 598: potine ut quiescas? Plaut. Men. 466: ego dabo, quiesce! Ter. Phorm. 670: m. Acc. resp., quiescas cetera (im übrigen)? Plaut. mil. 927. – / Synkop. Perf.-Formen quierunt, quierim, quierint, quiessem, quiesse, s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 583 u. 584. – Partiz. Perf. Pass. quiescitus, Corp. inscr. Lat. 6, 10703 (wo quescita).

Latin > Chinese

quiesco, is, evi, etum, escere. n. act. 3. :: 歇。安寧。憩息。退息。閒。睡。停。— pugnae (gen.) vel pugnare Antequam tuas laudes populi quiescant 於民稱揚汝未止之時。Patrono meo ossa bene quiescant 願吾恩主安息於墓。 Quiesci. p. imp. 人安寜。 *Quierim pro Quieverim.