φρονέω

English (LSJ)

Ep. subj.

   A φρονέῃσι Od.7.75: Ep. impf. φρόνεον Il.17.286, φρονέεσκον A.R.4.1164: fut. -ήσω Ar.Ec.630 (anap.), etc.: aor. ἐφρόνησα Hdt.1.60, A.Eu.115, etc.: pf. πεφρόνηκα Emp.103.1, Isoc.5.124, D.S.18.66:—Pass., Arist.Xen.980a9; imper. φρονείσθω v.l. for φρονεῖτε in Ep.Phil.2.5:—to be minded, either of reflection or of purpose: hence,    I have understanding, be wise, prudent, rare in Hom., ἄριστοι . . μάχεσθαί τε φρονέειν τε best both in battle and counsel, Il. 6.79: but freq. in Trag. and Att., [Ζῆνα] τὸν φρονεῖν βροτοὺς ὁδώσαντα A.Ag.176 (lyr.); φρονούντως πρὸς φρονοῦντας ἐννέπεις Id.Supp. 204, cf. 176; φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς S.OT617; φρονεῖν οἶδεν μόνη Id.Tr.313; λίαν φ. to be over-wise, E.IA924; φ. πλέον Pl.Hp.Mi.371a; τὸ φρονεῖν understanding, prudence, S.Ant.1347 (anap.), 1353 (anap.); κράτιστοι φρονεῖν Antipho 2.1.1; καὶ φ. καὶ συμπράττειν X.Cyr.5.5.44; εἰδέναι καὶ φ. Pl.Alc.1.133c; τὸ φ. καὶ τὸ νοεῖν Id.Phlb.11b; λέγειν τε καὶ φ. Id.Phdr.266b, cf. Isoc.4.50; τῷ φρονεῖν τε καὶ σωφρονεῖν Pl.Lg.712a; τὸ μὴ φρονοῦν, of an infant, A.Ch.753; ἐπειδὴ τάχιστα ἤρχετο φ. Is.9.20; ἡ φρονοῦσα ἡλικία Aeschin.1.139: Com. of fish, ἰχθῦς φρονοῦντας full-grown, Ephipp.21.3; ζῷον λογικὸν καὶ φρονοῦν Phld.Piet.15: c. acc., φρονῆσαι τὰ κυριώτατα to be wise in respect of the most important matters, Id.Rh.2.35S.    2 with Advbs., εὖ φρονεῖν think rightly, περί τινος Hdt.2.16; to be sane (cf. infr. IV), E.Ba.851, Ar.Nu.817, Lys.19.41, etc.; κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν A.Pr.387; οἱ φρονοῦντες εὖ κρατοῦσι πανταχοῦ S.Aj.1252, cf. El.394, E.Or.99, al. (but εὖ φρ., also, to be well disposed, v. infr. 11.2); κακῶς, καλῶς φ., Od.18.168, S.OT600, Ant.557; ὀρθῶς φ. And.2.23; ὀρθῶς φ. πρός τι A.Pr. 1000; μῶρα, πλάγια φ., S.Aj.594, E.IA332 (troch.).    3 think, Heraclit.113, Parm.16.3, Emp.108.2, cf. Arist.de.An.427a19; ὡς... ὅτι... S.Ant.49, OC872; φρόνει νιν ὡς ἥξοντα Id.Tr.289; mean, ἄλλα φ. καὶ ἄλλα λέγειν Hdt. 9.54; ἕτερα μὲν λέγων, ἕτερα δὲ φρονῶν Din.1.47; ὁ μὴ λέγων ἃ φρονεῖ D.18.282, cf.19.224.    4 feel by experience, know full well, σοὶ μὲν δοκεῖν ταῦτ' ἔστ', ἐμοὶ δ' ἄγαν φρονεῖν S.Aj.942, cf. OC1741 (lyr.); πειρώμενος ὅ τι φρονέοιεν [τὰ μαντήϊα] to test the knowledge of the oracles, Hdt.1.46.    II to be fain that... c. acc. et inf., Il.3.98: c. inf., to be minded to do, 9.608, 17.286; without inf., οἱ δ' ἰθὺς φρόνεον [ἰέναι] were minded to go right on ward, 13.135, cf. 12.124; ᾗπερ δὴ φρονέω [τελέσαι] 9.310; φρονῶν ἔπρασσον of set purpose, S.OC271: in Prose, mean, intend, τοῦτο φρονεῖ ἡμῶν ἡ . . ἀγωγή this is what your bringing us here means, Th.5.85.    2 freq. with neut. Adj.,    a φ. τινί τινα to have certain thoughts for or towards any one, to be so and so minded towards him, πατρὶ φίλα φρονέων kindly minded towards him, Il.4.219, cf. Od.6.313, etc.; κακὰ φρονέουσι . . ἀλλήλοισιν Il.22.264; τῷ ὀλοὰ φρονέων 16.701; μαλακὰ φ. ἐσλοῖς Pi.N.4.95; πιστά τινι Id.O.3.17; φρονοῦντας ἄριστα αὐτοῖς Ar.Pl.577 (anap.): with Advbs., εὖ φρονεῖν τισι (cf. supr. 1.2) Od.7.74, cf. A.Ag.1436, etc.; φρονεῖς εὖ τοῖς ἠγγελμένοις you rejoice at them, Id.Ch.774; also εἰς ὑμᾶς εὖ φ. And.2.4; τισὶ καλῶς φ. SIG527.38 (Crete, iii B. C.); τοιαῦτα περί τινος φ. Isoc.3.60: to be minded so and so, think or purpose such and such things, ἀγαθὰ φ. Il.6.162, Od.1.43; φίλα φ. ib.307; κακά 17.596; τὰ φρονέεις ἅ τ' ἐγώ περ Il.4.361; κρυπτάδια φ. to have secret purposes, 1.542; ἀταλὰ φ. to be gaily disposed, 18.567, Hes.Th.989; πυκινὰ φ. have wise thoughts, be cunningly minded, Od.9.445; ἐφημέρια φ. think only of the passing day, 21.85; θεοῖσιν ἶσα φ. Il.5.441; θνητὰ φ. S.Fr.590 (anap.), E.Alc.799; ἀθάνατα Pl.Ti.90c; οὐ κατ' ἄνθρωπον φ. A.Th.425, S.Aj.777; ἐπὶ ταῖς εὐτυχίαις ὑπὲρ ἄνθρωπον φ. X.Cyr.8.7.3; μηδὲν ὑπὲρ τὴν πήραν φ. Luc. Tim.57: also καίρια φ. S.El.228 (lyr.); σώφρονα Id.Fr.64; οὐ τὰ ἄριστα φ. Th.2.22; ἡ πόλις χεῖρον φ. Isoc.8.126; τυραννικὰ φ. to have tyranny in mind, Ar.V.507 (troch.); ἀρχαιϊκὰ φ. to have old-fashioned notions, Id.Nu.821; τὰ τοῦ θεοῦ, τὰ τῆς σαρκὸς φ., Ev.Matt.16.23, Ep.Rom.8.5; also οὐ παρδάλιος τόσσον μένος ὅσσον Πάνθου υἷες φρονέουσιν the panther's courage is not so great as is the spirit of the sons of Panthus, Il.17.23.    b esp. freq. in the phrase μέγα φρονεῖν to be high-minded, have high thoughts, to be high-spirited, Il.11.296, 13.156; of lions and boars, 16.758, 11.325, cf. X.Cyr.7.5.62; φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα S.OT1078, cf. Lys.2.48, Isoc.4.132; in Att., freq. in bad sense, to be presumptuous, ἐφ' ἑαυτῷ, ἑαυτοῖς μέγα φ., Th.6.16, X.HG7.1.27 (also μεγάλα φ. Ar.Ach.988; φ. ἐφ' αὑτῷ τηλικοῦτον ἡλίκον εἰκός . . D.21.62): with Comp., μεῖζον φ. to have over-high thoughts, X.An.5.6.8 (but simply, pluck up courage, ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ Id.HG3.5.21); φ. μεῖζον ἢ κατ' ἄνδρα S.Ant.768; μεῖζον τοῦ δέοντος Isoc.7.7, cf. 6.34: rarely in pl., μείζω τῆς δίκης φ. E.Heracl.933; with Sup., οἱ μέγιστον φρονοῦντες Pl.Phdr.257e; ἐφ' ἱππικῇ X.Ages.2.5; also μάλιστα φ. ἐπί τινι D.28.2; ἐπὶ τοῖς προγόνοις οὐ μεῖον φ. X.Eq.Mag.7.3, cf. Ap.24; take pride in, ἐπὶ παιδεύσει μέγα φρονοῦντες Pl.Prt.342d; φ. ἐπὶ τῇ ὥρᾳ θαυμάσιον ὅσον Id.Smp.217a; also φ. εἰς ἡμᾶς μέγα E.Hipp.6; περὶ τὸ γράφειν λόγους Aeschin.2.125; μέγα φ. ὅτι . . X.Cyr.2.3.13; μέγα φ. ὡς εὖ ἐρῶν Pl.Smp.198d; μέγα φ. μὴ ὑπείξειν haughty in their resolution not to... X.HG5.4.45: later φ. alone, = μέγα φ., φρονήσας ἐφ' αὑτῷ Paus. 1.12.5; διὰ τὸν πατέρα ἀξιώματι προέχοντα Id.4.1.2: opp. σμικρὸν φ. to be poor-spirited, S.Aj.1120; μικρὸν φ. Isoc.4.151; μικρὸν καὶ ταπεινὸν φ. D.13.25, etc.; ἧσσον, ἔλασσον φ. τινος, E.Andr.313, Ph. 1128; φ. ἔλαττον ἢ πρότερον Isoc.12.47, etc.; οὐ σμικρὸν φ. ἐς τὰς Ἀθήνας E.Heracl.386: also μετριώτερον πρὸς ἡμᾶς φ. X.Cyr.4.3.7.    c of those who agree in opinion, τά τινος φρονεῖν to be of another's mind, be on his side or of his party, Hdt.2.162, etc.; τὰ σὰ φ. Id.7.102; εὖ φ. τὰ σά S.Aj.491; φ. τὰ Βρασίδον Ar.Pax640 (troch.), cf. D.18.161; also ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα thinking like me, Il.15.50, cf. S.Ant.374 (lyr.); τὠυτὸ or κατὰ τὠυτὸ φ. to be like -minded, make common cuase, Hdt.1.60, 5.3; ἐμοὶ φ. ξυνῳδά Ar.Av.635 (lyr.): opp. ἀμφὶς φ. think differently, Il.13.345; ἄλλῃ φ. think another way, h.Ap.469.    III comprehend, γιγνώσκω, φρονέω Od.16.136, al.: more freq. c. acc., to be well aware of... τὰ φρονέουσ' ἀνὰ θυμόν, ἃ . . 2.116; οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐνὶ φρεσίν paying no heed to it, 14.82; φ. τὴν ἡμέραν pay regard to it, Ep.Rom.14.6; consider, ponder, Il.2.36, 18.4, al.    IV to be in possession of one's senses, sts. almost = ζῆν, to be sensible, be alive, ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον, for ἔτι ζῶντα, Il.22.59; θανόντι δ', οὐ φρονοῦντι, δειλαία χάρις ἐπέμπετο A.Ch.517; ἐν τῷ φ. γὰρ μηδὲν ἥδιστος βίος S.Aj.554; μηδὲ ζῆν... μηδὲ φρονεῖν Pl.Sph.249a; but also, to be in one's senses or right wits, φρονοῦντα, opp. μεμηνότα, S.Aj.82, cf. 344; ἔξω ἐλαύνειν τινὰ τοῦ φρονεῖν E.Ba.853; φρονεῖς ὀρθὰ κοὐ μαίνῃ Id.Med.1129; ἐξεστηκὼς τοῦ φρονεῖν Isoc.5.18; τὰ φαλάγγια τοῦ φ. ἐξίστησι X. Mem.1.3.12; οὐκ ἂν παρείμην οἷσι μὴ δοκῶ φρονεῖν S.OC1666; ἐγὼ νῦν φρονῶ τότ' οὐ φρονῶν E.Med.1329; φρονῶν οὐδὲν φρονεῖς though in thy wits thou'rt nothing wise, Id.Ba.332 (for εὖ φ. v. supr.1.2); ὁρώντων, φρονούντων, βλεπόντων ὑμῶν Aeschin.3.94: ζῶν καὶ φρονῶν alive and in his right mind, freq. in Inscrr., IGRom.1.804 (Perinthus), etc.; ζῶν καὶ φρενῶν (sic) Jahresh.23 Beibl. 206 (ibid.), Rev.Arch.21 (1925).240 (Callatis); νοῶν καὶ φρονῶν Test.Epict.1.2, PPetr.3p.4 (iii B.C.).

German (Pape)

[Seite 1307] drückt ursprünglich alle Thätigkeiten des φρήν, der φρένες aus; – denken; Verstand od. Einsicht haben, richtig denken, klug sein; ἄριστοι μάχεσθαί τε φρονέειν τε, die Tüchtigsten zum Kampf u. zu klugem Rathe, Il. 6, 79; oft so bei Tragg.: εὖ φρονῶν, ὀρθῶς φρονεῖν, Aesch. Prom. 385. 1002; παῖδες, φρονεῖν χρή Suppl. 173; φρονούντως πρὸς φρονοῦντας ἐννέπεις 201; φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς Soph. O. R. 617; μῶρα φρονῶν Ai. 591; u. oft εὖ φρονῶν, wie Eur.; auch oft allein, vgl. Soph. O. C. 1662 Ant. 553. 703. 723; im Gegensatz zum Wahnsinn, seines Verstandes mächtig sein, Ai. 82. 337 u. oft; bei Eur. auch ἐγὼ νῦν φρονῶ, τότ' οὐ φρονῶν, Med. 1529; ὀρθὰ φρονεῖς. 1129; πλάγια φρονεῖς I. A. 332; οἱ εὖ φρονοῦντες Her. 2, 16; Plat. sagt πότερον τὸ αἷμα ἐστιν ᾡ φρονοῦμεν, Phaed. 96 b; – in Prosa gew. seinen gesunden Verstand oder seine Besinnung haben, εὖ φρονεῖν, richtig denken, wie Hom.; so Arist. rhet. 1, 1 u. sonst; τὸ δὲ σωφρονεῖν λέγεις εὖ φρονεῖν Plat. Prot. 333 c; οἱ εὖ φρονοῦντες, die ihren guten, gefunden Verstand haben; ἐξιστάναι τινὰ τοῦ φρονεῖν, Einen des Verstandes u. der Besinnung berauben, wie ἔξω ἐλαύνειν τοῦ φρονεῖν Eur. Bacch. 851; ἐξίστασθαι τοῦ φρονεῖν, den Verstand, die Besinnung verlieren; dah. ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον Il. 22, 59, so viel wie ἔτι ζῶντα, so lange ich noch lebe; vgl. θανόντι δ' οὐ φρονοῦντι δειλαία χάρις ἐπέμπετο Aesch. Ch. 510, der Nichts mehr fühlte, merkte; Plat. μηδὲ ζῆν αὐτό, μηδὲ φρονεῖν, Soph. 249 a. – C. accus. erkennen, verstehen, begreifen; γιγνώσκω, φρονέω Od. 16, 136. 17, 193. 281; εἰ φρονέοιεν τὴν ἀληθηΐην Her. 1, 46; ἐπὶ τοσοῦτο γε φρονέω, so Viel sehe ich ein, 6, 97; neben νοεῖν Plat. Phil. 11 b; und so auch Folgde. – Bes. aber eine Gesinnung, Meinung haben, im Sinne haben, zur Absicht haben, beabsichtigen, wollen; Hom. oft; mit dem Zusatz ἐνὶ θυμῷ Od. 6, 313. 7, 74. 10, 317; ἀνὰ θυμόν Il. 2, 36. 18, 4 Od. 2, 116 u. sonst;.auch ἐνὶ φρεσί, 14, 82; τὸν μ ῦθον ἀποειπεῖν, ᾗπερ δὴ φρονέω Il. 9, 310, wie ich es denke, meine; φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ, ich denke, trachte darnach, hoffe, Il. 9, 608; φρόνεον δὲ μάλιστα ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ κῦδος ἀρέσθαι 17, 286; u. mit acc. c. int., φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη Ἀργεί. ους καὶ Τρῶας Il. 3, 98. An οἱ δ' ἰθὺς φρόνεον μάχεσθαι ll. 13, 135 schließt sich Xen. τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν οὐκ ἐφρόνουν, sie dachten nicht daran zu schießen und zu werfen, Cyr. 3, 3, 66. – Mit dem bloßen acc., τὰ γὰρ φρονέεις, ἅ τ' ἐγώ περ Il. 4, 361; ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα, mir gleich denkend, denkend wie ich, 15, 50; θεοῖσιν ἶσα φρονεῖν, sich den Göttern gleich dünken, 5, 441; ἀμφὶς φρονεῖν, getrennter, verschiedener Meinung sein, 13, 345; ἄλλῃ φρονεῖν, anders wohin denken, H. h. Ap. 469; αὔδα ὅ τι φρονέεις, sage, was du denkst, im Sinne hast, Il. 14, 195; bes. τινί τι, u. mit adv., Etwas für od. gegen Einen haben, Einem Etwas ansinnen od. anstiften, οἷσίν τ' εὖ φρονέῃσι καὶ ἀνδράσι νείκεα λύει Od. 7, 74; οἵ τ' εὖ μὲν βάζουσι, κακῶς δ' ὄπιθεν φρονέουσιν 18, 168; φίλα, ἀγαθά, Il. 4, 219. 5, 116. 23, 305 Od. 1, 43. 307, freundlich, gut gegen Einen gesinnt sein, ihm wohlwollen; ὀλοὰ φρονεῖν Il. 16, 701; selbst von Thieren, wie von Wölfen u. Schaafen, κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν 22, 264; aber ἀγαθὰ φρονέων 6, 162 ist in sittlicher Beziehung der gut, edel Denkende; τὰ ἀμείνω φρονέειν, der bessern Meinung sein, auf der bessern Seite sein, Her. 7, 145. 172; κρυπτάδια φρ., Heimliches sinnen, heimliche Anschläge machen, Il. 1, 542; ἀταλὰ φρ., jugendlich, heiter gesinnt sein, 13, 567; h. Cer. 24; Hes. Th. 989 (vgl. ἀταλάφρων); πυκνά und πυκινὰ φρ., kluge Gedanken haben, List im Sinne haben, Od. 9, 445; ἐφημέρια, nur für den gegenwärtigen Tag denken, 21, 85; φρονεῖν τὸ παρακείμενον Pind. N. 3, 72; πιστά, treu gesinnt sein, κακά, μαλακά, schlecht, mild gesinnt sein, Ol. 3, 18 P. 8, 86 N. 4, 05; σκολιὰ φρονεῖν Scol. 14 Jac.; εἰ γὰρ τύχοιεν ὧν φρονοῦσι Aesch. Spt. 352; εὖ φρονεῖν τινι, wohlgesinnt sein gegen Einen, Ag. 1411, vgl. 262; ἃ μὴ φρονῶ γὰρ οὐ φιλῶ λέγειν μάτην Soph. O. R. 1520; καλὸν δὲ καὶ ἀγαθὸν μηδὲν φρονεῖν Plat. Rep. VI, 505 b; τὰ αὐτὰ φρονεῖν, od. τὸ αὐτό, dasselbe denken, einstimmig, einträchtig sein, Her. 1, 60. 5, 3. 72; ἄλλα φρονέειν καὶ ἂλλα λέγειν 9, 54; ξυνῳδά τινι φρονεῖν Ar. Av. 634. – Bes. häufig μέγα φρονεῖν, groß denken, hoch, stolz gesinnt sein, hohen Muth oder Uebermuth hegen, Il. 8, 553. 16, 258; womit man vgl. οὐ παρδάλιος τόσσον μένος, ὅσσον Πάνθου υἉες φρονέουσιν, nicht des Panthers Muth ist so groß, wie ihn des Panthos Söhne hegen, Il. 17, 23; selbst von Thieren, μέγα φρονεῖν, voll trotziges Muthes sein, von Ebern 11, 325, von Löwen 17, 758, u. Folgde oft. Bei den Att. fast immer im tadelnden Sinne, eine hohe Meinung von sich haben, übertriebenes Selbstgefühl haben, φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα Soph. O. R. 1078; Ant. 475; sich brüsten, großprahlen, ἐπί τινι, auf Etwas stolz sein, womit groß thun, Plat. Prot. 342 d; οἱ μέγιστον φρονοῦντες Phaedr. 257 e; auch wird μέγα zuweilen ausgelassen, ἐφ' ᾡ φρονεῖ μάλιστα Dem. 28, 2; μεῖζον φρονεῖν, höher denken, als es dem Sterblichen geziemt, mit seinen Anmaßungen Ziel und Gränze überschreiten, φρονείτω μεῖζον ἢ κατ' ἄνδρα Soph. Ant. 765 (aber πλέον φρονεῖν ist = einsichtsvoller sein, Plat. Hipp. mai. 371 a); Ggstz μικρόν od. μικρὰ φρονεῖν, kleinmüthig, zaghaft sein, ὁ τοξότης ἔοικεν οὐ σμικρὸν φρονεῖν Ai. 1099; Isocr. 4, 151; μεῖον φρ., kleinmüthiger od. allzu kleinmüthig sein, Xen. Apol. 24; οὐκ ἔλασσον Ἄρεος εἰς μάχην φρονεῖν Eur. Phoen. 1135; dagegen μέτριον od. μέτρια φρονεῖν, bescheiden denken, bescheidenes Sinnes, ohne Anmaßung sein. Man vgl. noch ὁ κόμπος δ' οὐ κατ' ἄνθρωπον φρονεῖ Aesch. Spt. 407, nicht wie es sich für den Menschen ziemt; οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν Pers. 806; ἐπεί σε μανθάνω θνητὴν φρονοῦσαν θνητά Soph. Tr. 473; φρονεῖν ἄμεινον Διός Eur. Suppl. 504; τυραννικά Ar. Vesp. 507; ἀθάνατα καὶ θεῖα Plat. Tim. 90 c; νεώτερα φρονεῖν, wie νεωτερίζειν, Neuerungen im Sinne haben; ἀρχαϊκὰ φρονεῖν, altväterisch, altfränkisch denken, gesinnt sein, Ar. Nubb. 811; τά τινος φρονεῖν, Jemandes Gesinnungen, Meinungen theilen, von seiner Partei sein, es mit ihm halten, ihm anhangen, Thuc. 3, 68; auch τὰ πρός τινα φρονεῖν, Xen. An. 7, 7,30. – Auch = beachten, berücksichtigen, u. dah. sich wovor in Acht nehmen, scheuen, ὄπιδα Od. 14, 82; – εὖ φρονεῖν auch = sich freuen, ἀλλ' εὖ φρονεῖς εὖ τοῖσι νῦν ἠγγελμένοις Aesch. Ch. 763; Thuc. sagt auch τοῦτο φρονεῖ ἡ ἀγωγή, das bezweckt, 5, 85.

Greek (Liddell-Scott)

φρονέω: Ἐπικ. ὑποτ. φρονέῃσι Ὀδ. Η. 75, καὶ πληθ. φρονέωἱ Ἐπιγρ. Κύπρου ἐν Bezzenb. Beitr. z. Kunde etc. VI, σ. 78. ― Ἐπικ. παρατ. φρόνεον Ἰλ. Ρ. 286, φρονέεσκον Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1164. ― μέλλ. -ήσω, ἀόρ. ἐφρόνησα Ἡρόδ., Ἀττ.· ― πρκμ. πεφρόνηκα Διόδ. 18. 66. ― Παθ., μόνον ἐν τῇ προστ. φρονείσθω, Ἐπιστ. πρὸς Φίλιππον β΄, 5. Τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐκφράζει τὴν ἐνέργειαν τῆς φρενὸς ἢ τῶν φρενῶν, δηλ. τὴν ἐνέργειαν οὐ μόνον τῆς διανοίας ἀλλὰ καὶ τὴν τῆς βουλήσεως· ὡς περίπου ἐν τῷ παρ’ ἡμῖν ῥήματι «σκέπτομαι», ὅπερ σημαίνει οὐ μόνον τὴν ἐνέργειαν τῆς διανοίας (= διανοοῦμαι, συλλογίζομαι), ἀλλὰ καὶ τὴν τῆς βουλήσεως ἢ ἐπιθυμίας (= σκοπεύω, ἔχω κατὰ νοῦν, ἐπιθυμῶ νά...). Ὁ Σοφ ἐν τῷ Αἴαντι 941 ποιεῖται χρῆσιν τοῦ ῥήματος ἐπὶ τῆς σημασίας τοῦ αἰσθάνομαί τι οὕτως ἔχον, εἶμαι βέβαιος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ νομίζω ἢ «πιστεύω», σοὶ μὲν δοκεῖν ταῦτ’ ἔστ’, ἐμοὶ δὲ καὶ φρονεῖν. Ἐντεῦθεν προκύπτουσι ποικίλαι χρήσεις. 1) σκέπτομαι, συλλογίζομαι, ἔχω νοῦν, εἶμαι συνετὸς ἢ φρόνιμος, σπάνιον παρ’ Ὁμ., ἄριστοι... μάχεσθαί τε φρονέειν τε, εἴς τε τὸ μάχεσθαι καὶ εἰς τὸ σκέπτεσθαι ἢ κρίνειν τὰ πράγματα, Ἰλ. Ζ. 79· αὕτη δὲ εἶναι ἡ συνηθεστάτη σημασία παρὰ τοῖς Ἀττ., [Ζῆνα] τὸν φρονεῖν βροτοὺς ὁδώσαντα Αἰσχύλ. Ἀγ. 176· φρονούντως γὰρ πρὸς φρονοῦντας ἐννέπεις ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 204, πρβλ. 176· φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς Σοφ. Ο. Τ. 617. τὸ φρονεῖν, ὡς τὸ φρόνησις, νόησις, κρίσις ὀρθή, σύνεσις ὁ αὐτ. ἐν Ἀντιγ. 1348, 1353· κράτιστοι φρονεῖν Ἀντιφῶν 115. 4· καὶ φρ. καὶ συμπράττειν Ξεν. Κύρου Παιδ. 5. 5, 44· εἰδέναι καὶ φρ. Πλάτ. Ἀλκ. 1. 133 C· τὸ φρ. καὶ νοεῖν ὁ αὐτ. ἐν Φιλήβῳ 11 Β· λέγειν τε καὶ φρ. ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρῳ 266Β, πρβλ. Ἰσοκρ. 50 Ε· ὁ μὴ λέγων ἃ φρονεῖ Δημ. 316. 28. ― σχεδὸν = σωφρονεῖν, Σοφ. Τραχ. 312· αἱ δύο λέξεις συνάπτονται ἐν Πλάτ. Νόμ. 712 Α· τὸ μὴ φρονοῦν, ἐπὶ νηπίου, Αἰσχύλ. Χο. 753· ἐπειδὴ τάχιστα ἤρχετο φρ. Ἱσαῖος 76. 37· οἱ φρονοῦντες Σοφ. Αἴ. 1252· ἡ φρονοῦσα ἡλικία Αἰσχίν. 19. 34· οὕτω, 2) μετ’ ἐπιρρημάτων, εὖ φρονεῖν Ἡρόδ. 2. 16· κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν Αἰσχύλ. Πρ. 385, πρβλ. Σοφ. Ἡλ. 394, Εὐρ. κ. ἀλλ.· ἀλλὰ εὖ φρονῶ ὡσαύτως = εἶμαι καλῶς διατεθειμένος, ἴδε κατωτ.· καλῶς φρ. Ὀδ. Σ. 168, Σοφ. Ο. Τ. 600. ὀρθῶς φρ. Ἀνδοκ. 22. 32· ὀρθῶς φρ. πρός τι Αἰσχύλ. Πρ. 1000· μῶρα, πλάγια φρ. Σοφ. Αἴ. 594, Εὐρ. Ι. Α. 332. 3) φρ. ὥς..., ὅτι..., Σοφ. Ἀντιγ. 49, Ο. C. 872· φρόνει νιν ὡς ἥξοντα ὁ αὐτ. ἐν Τραχ. 288. ΙΙ. σκέπτομαι, κατά τινα τρόπον, ἔχω κατὰ νοῦν, σκοπεύω, μελετῶ, μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Ἰλ. Γ. 98 μετ’ ἀπαρ., ἔχω κατὰ νοῦν νὰ πράξω τι, Ρ. 286, πρβλ. Ι. 608· οὕτως ἄνευ ἀπαρ., οἱ δ’ ἰθὺς φρόνεον [ἰέναι], εἶχον κατὰ νοῦν νὰ χωρήσωσι πρὸς τὰ ἐμπρός, Μ. 124, Ν. 135· ᾗ περ δὴ φρονέω [τελέσαι] Ι. 310. ― φρονῶν ἔπρασσον, prudens faciebam, Σοφ. Οἰδ. ἐπὶ Κολ. 272· ― οὕτω παρὰ πεζογράφοις, πειρεώμενος ὅ τι φρονέοιεν [τὰ μαντήια] Ἡρόδ. 1. 46· φρονεῖν τι, σημαίνω, δηλῶ, τοῦτο φρονεῖ ἡ ἀγωγὴ ἡμῶν, τοῦτο δηλοῖ τὸ ὅτι ἠνάγετε ἡμᾶς ἐνταῦθα, Θουκ. 5. 85. 2) συχνότατα μετ’ οὐδ. ἐπιθ. α) φρ. τινί τινα, (οὐδ. πληθ.), ἔχω σκέψεις τινὰς ἢ διαθέσεις πρός τινα, εἶμαι διατεθειμένος, κατά τινα τρόπον πρὸς αὐτόν, πατρὶ φίλα φρονέων, ἔχων καλὰς διαθέσεις πρὸς τὸν πατέρα του, Ἰλ. Δ. 219, πρβλ. Ὀδ. Ζ. 213, κλπ.· ὡσαύτως, κακὰ φρονέουσι... ἀλλήλοισιν Ἰλ. Χ. 264· τῷ ὀλοὰ φρονέων Π. 701· μαλακὰ φρ. τινι Πινδ. Ν. 4. 155· πιστά τινι ὁ αὐτ. Ο. 3. 30· τὰ ἄριστά τινι Ἀριστοφ. Πλ. 577· οὕτω μετ’ ἐπιρρ., εὖ φρονεῖν τινι (ἴδε ἀνωτ. Ι. 2), Ὀδ. Ζ. 74, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1436, κλπ.· φρονεῖς εὖ τοῖς ἠγγελμένοις, χαίρεις διὰ τά..., ὁ αὐτ. ἐν Χο. 774·― ὡσαύτως, εὖ φρ. εἴς τινα Ἀνδοκ. 20. 16· τοιαῦτα φρ. περί τινος Ἰσοκρ. 39C· ― εἶμαι διατεθειμένος κατά τινα τρόπον, σκοπῶ ἢ σχεδιάζω τοιαῦτα καὶ τοιαῦτα, ἀγαθὰ φρ. Ἰλ. Ζ. 162, Ὀδ. Α. 43· φίλα φρ. αὐτόθι 307· κακὰ Ρ. 596· κρυπτάδια φρ., ἔχω κρυπτοὺς σκοπούς, κεκρυμμένα σχέδια, Ἰλ. Α. 542· ἀταλὰ φρ., εἶμαι εὐθύμως διατεθειμένος, Σ. 567, Ἡσ. Θεογ. 989, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 400· πυκνὰ ἢ πυκινὰ φρ., ἔχω συνετὰς σκέψεις, εἶμαι συνετὸς ἢ πανοῦργος, Ὀδ. Ι. 445· ἐφημέρια φρονέοντες, «τὸ παρὸν μόνον καὶ παραυτίκα σκοπούμενοι» (Εὐστ.), Φ. 85· οὕτω θεοῖσιν ἴσα φρ. Ἰλ. Ε. 441· θνητὰ φρ. Σοφ. Ἀποσπ. 515, Εὐρ. Ἄλκ. 799· ἀθάνατα Πλάτ. Τίμ. 90C· οὐ κατ’ ἄνθρωπον φρ. Αἰσχύλ. Θήβ. 425, Σοφ. Αἴ. 777· ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐπί τινι Ξεν Κύρου Παιδ. 8. 7, 3· μηδὲν ὑπὲρ τὴν πήραν φρ. Λουκ. Τίμ. 57· ― οὕτω καί, καίρια φρ. Σοφ. Ἠλ. 228· σώφρονα ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 62· τυραννικὰ φρ. Ἀριστοφ. Σφ. 507· ἀρχαϊκὰ φρ., ἔχειν πεπαλαιωμένας ἰδέας, ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 821· τὰ τῆς σαρκὸς φρ. Ἐπιστ. πρὸς Ῥωμ. η΄, 5· ὡσαύτως οὐ παρδάλιος τόσσον μένος ὅσσον Πάνθου υἷες φρενέουσιν, τὸ μένος τῆς παρδάλεως δὲν εἶναι τόσον ὅσον εἶναι τὸ φρόνημα τῶν υἱῶν τοῦ Πάνθου, Ἰλ. Ρ. 23· ― ἀλλά, β) ἡ συνηθεστάτη φράσις τοῦ εἴδους τούτου παρά τε Ὁμήρῳ καὶ τοῖς Ἀττ. εἶναι τὸ μέγα φρονῶ, μεγαλοφρονῶ, ἔχω μεγάλα ἢ ὑψηλὰ φρονήματα, «μεγάλας ἰδέας», ἔχω μέγα θάρρος, εἶμαι θαρραλέος καὶ ὑπερήφανος, Ἰλ. Λ. 296, Ν. 156· λέγεται ἐπὶ λεόντων καὶ κάπρων ἀγρίων, Π. 758, Λ. 325, πρβλ. Ξεν. Κύρου Παιδ. 7. 5, 62· φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 1078, πρβλ. Λυσίαν 195. 14, Ἰσοκρ. 67Ε· ― ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ κακῆς σημασίας, ἔχω μεγάλας ἰδέας, εἶμαι ὑπερήφανος ἢ ἀλαζών, ἀλαζονεύομαι, ὑπερηφανεύομαι, ἐπί τινι, διά τι πρᾶγμα, ὡς τὸ ἁβρύνεσθαι, καλλωπίζεσθαι, Πλάτ. Συμπ. 217Α, Πρωταγ. 342D· (οὕτω, μεγάλα φρ. Ἀριστοφ. Ἀχ. 988) ― ὡσαύτως, ἐφ’ ἑαυτῷ μέγα φρ. Θουκ. 6. 16, Ξεν. Ἑλλ. 7. 1, 27· (ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας οἱ μεταγενέστεροι χρῶνται ἁπλῶς τῷ φρ. ἐπί τινι, ἄνευ τοῦ μέγα, Παυσ. 1. 12, 5)· ― μετὰ συγκρ., μεῖζον φρ., μεγαλοφρονῶ ὑπὲρ τὸ δέον, Ξεν. Ἀν. 5. 6, 8· ἀλλ’ ἁπλῶς καί, λαμβάνω θάρρος, ὁ αὐτ. ἐν Ἑλλ. 3. 5, 21· φρ. μεῖζον ἢ κατ’ ἄνδρα Σοφ. Ἀντ. 768· μεῖζον τοῦ δέοντος Ἰσοκρ. 141Β, πρβλ. 122Ε· σπανίως ἐν τῷ πληθ., μείζω τῆς τύχης φρ. Εὐρ. ἐν Ἡρακλ. 933· μετὰ ὑπερθ., οἱ μέγιστον φρονοῦντες Πλάτ. ἐν Φαίδρῳ 257Ε· ἐπὶ τινι Ξεν Ἀγησ. 2. 5· ὡσαύτως, μάλιστα φρ. ἐπί τινι Δημ. 836. 11· οὐ μεῖον φρ. ἐπί τινι Ξεν. Ἰππαρχ. 7. 3· πρβλ. Ἀπολ. 24· ― ὁμοίως, φρ. μέγα ἔς τινα Εὐρ. Ἱππόλ. 6· περί τι Αἰσχίν. 44. 36· μέγα φρ. ὅτι… Ξεν. Κύρου Παιδ. 2. 3, 13· μέγα φρ. ὡς εἰδὼς Πλάτ. Συμπ. 198D· μέγα φρ. μὴ ὑπείξειν Ξενοφ. Ἑλλην. 5. 4, 45· ὡσαύτως καὶ μόνον τὸ φρονεῖν = μέγα φρονεῖν, Παυσ. 4. 1, 2· ― οὕτω καί, φρ. ἐπί τινι θαυμάσιον ὅσον Πλάτ. Συμπ. 217Α, πρβλ. Δημ. 534. 28· ― ἀντίθετοι πρὸς τάς φράσεις ταύτας εἶναι αἱ ἑξῆς: ― σμικρὸν φρ., ἔχω ταπεινὸν φρόνημα, εἶμαι ἄνευ θάρρους, δειλός, Σοφ. Αἴ. 1120· μικρὸν φρον. Ἰσοκρ. 72C, Δημ., κλπ.· ἧσσον, ἔλασσον φρ. τινος Εὐρ. Ἀνδρ. 313, Φοιν. 1128, Ἰσοκρ., κλπ.· οὐ σμικρὸν φρ. ἔς τινα Εὐρ. Ἡρακλ. 387· ― καὶ μεταξὺ αὐτῶν ἔχομεν τό: μέτριον φρ., ἔχω μέτρια φρονήματα, εἶμαι ἀπαθής, ἤρεμος, μετριώτερον φρ. πρός τινα Ξεν. Κύρ. Παιδ. 4. 3, 7· ― πρβλ. σωφρονέω, ὑπερφρονέω. γ) ἐπὶ τῶν ἐχόντων τὴν αὐτὴν γνώμην, τά τινος φρονεῖν, ἔχω τὰ αὐτὰ ἅπερ καὶ ἄλλος τις φρονήματα, λαμβάνω τὸ μέρος τινός, Ἡρόδ. 2. 162, κλπ.· τὰ σὰ φρ. ὁ αὐτ. 7. 102· εὖ φρ. τὰ σὰ Σοφ. Αἴ. 491· φρ. τὰ Βρασίδου Ἀριστοφ Εἰρ 623· ἄριστα φρ. τινι ὁ αὐτ. ἐν Πλ. 577· ὡσαύτως, τὰ πρός τινα Φρ. Ξεν. Ἀν. 7. 7, 30· (ὁ Ὅμηρ. ἔχει καί, τὰ φρονέεις, ἃ τ’ ἐγώ περ Ἰλ. Δ. 361)· τὰ ἀμείνω φρ. περὶ τὴν Ἑλλάδα Ἡρόδ. 7. 145, 172, πρβλ. Θουκ. 2. 22· χεῖρον φρ. Ἰσοκρ. 184D· ὡσαύτως, ἴσον ἐμοὶ φρονέουσα, φρονοῦσα ὡς ἐγώ, ἔχουσα τὸ αὐτὸ καὶ ἐγὼ φρόνημα, Ἰλ. Ο. 50, πρβλ. Σοφ. Ἀντιγ. 374· τὰ αὐτά, κατὰ τωυτὸ φρ., ἔχω τὸ αὐτὸ φρόνημα, Ἡρόδ. 1. 60., 5. 3· ξυνῳδὰ φρ. τινι Ἀριστοφ. Ὄρν. 634· ― ἀντίθετα πρὸς τάς φράσεις ταύτας εἶναι τά: ἀμφὶς φρον., σκέπτομαι, νομίζω, φρονῶ κατὰ διάφορον τρόπον. Ἰλ. Ν. 345· ἄλλῃ φρονῶ, σκέπτομαι κατ’ ἄλλον τρόπον, ἔχω ἄλλο φρόνημα, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 469· ἄλλο φρονέειν καὶ ἄλλα λέγειν Ἡρόδ. 9. 54· ἕτερα φρον. Δείναρχ. 96. 15. ΙΙΙ. ἔχω τι ἐν τῇ διανοίᾳ μου, σκέπτομαι, φροντίζω, προσέχω, γιγνώσκω, φρονέω Ὀδ. Π. 136, Ρ. 193, 281· ὁρώντων, φρονούντων, βλεπόντων Αἰσχίν. 67. 11· ― μετ’ αἰτιατ. πράγματος, σκέπτομαι περί τίνος, συλλογίζομαι, κρίνω ἢ σταθμίζω τι ἐν τῇ διανοίᾳ μου, τὰ φρονέουσ’ ἀνὰ θυμόν, ἅ… Ὀδ. Β. 116, πρβλ. Ἰλ. Β. 36· οὐκ ὄπιδα φρονέοντες ἐπὶ φρεσί, μηδόλως προσέχοντες, Ὀδ. Ξ. 82· πολλὰ φρονέοντα μηδενὸς κρατέειν Ἡρόδ. 9. 16· φρ. τὴν ἡμέραν, προσέχω, «δίδω προσοχήν» ἢ σημασία ἀποδίδω, Ἐπιστ. πρὸς Ρωμ. ιδ΄, 6. IV. κατέχω τὰς φρένας μου καὶ οὕτω διατελῶ ζῶν, ἔχω τὰς αἰσθήσεις μου, διατελῶ ἐν τῇ ζωῇ, ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ’ ἐλέησον, ἀντὶ ἔτι ζῶντα, Ἰλ. Χ. 59· θανόντι δ’, οὐ φρονοῦντι, δειλαία χάρις ἐπέμπετο Αἰσχύλ, Χο. 517· ἐν τῷ φρον. γὰρ μηδὲν ἥδιστος βίος Σοφ. Αἴ. 554· μηδὲ ζῆν…, μηδὲ φρονεῖν Πλάτ. Σοφ. 249Α· ― ἀλλ’ ὡσαύτως, ἔχω τὰς φρένας μου, εἶμαι ἔμφρων, ἔχω σώας τὰς φρένας, φρονοῦντα, ἀντίθετον τῷ μεμηνότα. Σοφ. Αἴ. 82, πρβλ. 341· ἔξω ἐλαύνειν τινὰ τοῦ φρονεῖν Εὐρ. Βάκχ. 853· ὀρθὰ φρ. ὁ αὐτ. ἐν Μηδ. 1129· ἐξέστηκα τοῦ φρονεῖν Ἰσοκρ 85Ε, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 1. 3, 12· κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ δοκεῖν φρον. Αἰσχύλ. Πρ. 385, πρβλ. Σοφ. Οἰδ. Κολ. 1666. Ἀντιγ. 557· ἐγὼ νῦν φρονῶ τότ’. οὐ φρονῶν Εὐρ. Μήδ 1329· φρονῶν... οὐδὲν φρονεῖς, εἰ καὶ ἔχεις τὰς φρένας σου, ὅμως δὲν εἶσαι φρόνιμος ὁ αὐτ. ἐν Βάκχ. 332· οὕτως, εὖ φρ. αὐτόθι 851, Ἀριστοφ. Νεφ 817, κ. ἀλλ.· ― ἄγαν φρονῶ, εἶμαι ὑπὲρ τὸ δέον φρόνιμος, Σοφ. Αἴ. 942· λίαν φρ. Εὐρ. Ἰφ ἐν Εὐλ. 924· πλέον φρ. Πλάτ. Ἱππ. Ἐλάττ. 371Α· ― ζῶν καὶ φρονῶν, διατελῶν ἐν ζωῇ καὶ σώας ἔχων τὰς φρένας, συχν. ἐν Ἐπιγραφαῖς, οἷον Συλλ. Ἐπιγρ. 2026, -32, -43, 3292, κ. ἀλλ.· νοῶν καὶ φρονῶν αὐτόθι 2448. 1, 1. ― Ἴδε Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. Δ΄, σ. 76.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
f. φρονήσω, ao. ἐφρόνησα, pf. πεφρόνηκα;
I. intr. 1 avoir la faculté de penser et de sentir ; vivre;
2 être dans son bon sens;
3 penser : ᾗπερ δὴ φρονέω IL comme je pense ; τὸ φρονοῦν la partie pensante de l’homme, l’esprit ; οἱ φρονοῦντες les penseurs, les sages ; ὁ φρονῶν c. φρόνιμος ; εὖ φρονεῖν être avisé, prudent, avoir sa raison ; καλῶς φρ. SOPH avoir un bon jugement ; κακῶς φρ. OD avoir les mauvaises pensées (par derrière), p. opp. à de bonnes paroles par devant ; ἀμφὶς φρ. IL être de volonté différente ; φρ. ἰθύς IL penser ou tendre en avant;
4 abs. être sensé, sage, prudent ; εἰ φρονῶν ἔπρασσον SOPH si je l’avais fait sciemment, avec connaissance de cause;
II. tr. 1 avoir dans l’esprit : εὖ τινι φρ. être bien disposé pour qqn ; φίλα τινὶ φρ. EUR avoir de l’amitié pour qqn ; ἄριστά τινι φρ. AR avoir de très bons sentiments envers qqn ; ἀγαθὰ φρ. OD, τὰ ἄριστα φρ. THC avoir de bonnes dispositions, les meilleures dispositions à l’égard de qqn ; κακὰ φρ. OD, ὀλόα φρ. IL avoir de mauvais desseins, de funestes desseins ; φρ. εἰρηνικά PLUT, νεώτερα PLUT nourrir des pensées ou des désirs de paix, d’innovation, etc. ; τά τινος φρ. tenir pour qqn, être du parti de qqn ; avec εὖ : τὰ σὰ εὖ φρ. SOPH être bien disposé pour toi ; au contr. τὰ ἃ φρ. IL suivre sa fantaisie, son bon plaisir ; φρ. ἐλεητύν OD avoir des sentiments de commisération ; φρ. τὴν ἀληθηΐην HDT être sincère ; μέγα φρ. nourrir des pensées élevées, ou en mauv. part être fier, s’enorgueillir ; μέγα φρ. ἐπί τινι XÉN s’enorgueillir de qch ; μέγα φρ. ἐφ’ ἑαυτοῖς XÉN avoir bonne opinion d’eux-mêmes ; μεῖζον φρ. SOPH avoir de trop hauts sentiments, être trop orgueilleux ; μέγιστον φρ. XÉN être très orgueilleux ; λίαν φρ. EUR avoir des sentiments d’orgueil ; μεῖον φρ. XÉN avoir des sentiments très humbles ; σόν τινι φρ. IL, τὰ αὐτά τινι φρ. HDT, τὸ αὐτό τινι φρ. HDT avoir les mêmes sentiments que qqn ; avec une prép. : πρός τι ou πρός τινα ou εἴς τινα φρ. avoir tels ou tels sentiments à l’égard de qch ou de qqn;
2 songer à, projeter de, inf..
Étymologie: φρήν.

English (Autenrieth)

(φρήν), subj. φρονέῃσι: use the mind, have living thoughts, live, Il. 22.59; have in mind, hence consider, think, intend; ἄριστοι μάχεσθαί τε φρονέειν τε, intellectual activity opp. to physical prowess, Il. 6.79; to express opinion, foll. by inf., Il. 3.98; sentiment, habit of mind, πυκινὰ φρονέειν (intelligence), ἶσόν τινι φρονέειν, ἀμφίς, εὖ, κακῶς, be ‘well’ or ‘ill-disposed,’ Od. 7.74, Od. 18.168.

English (Slater)

φρονέω (φρόνει; φρονέων; φρονεῖν.)
   1 be minded (in some way), c. n. adj. πιστὰ φρονέων with loyal heart (O. 3.17) κακὰ φρονέων relentlessly (P. 8.82) μαλακὰ μὲν φρονέων ἐσλοῖς, τραχὺς δὲ παλιγκότοις ἔφεδρος (N. 4.95) “ἄλλοτ' ἀλλοῖα φρόνει” keep different moods for different times fr. 43. 5. ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν γλῶσσᾳ τε λέγεσθαι think maiden thoughts Παρθ. 2. 34. c. subs., ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών, φρονεῖν δ' ἐνέπει τὸ παρκείμενον (ὡς δεῖ περὶ τοῦ παρόντος φροντίζειν Σ.) (N. 3.75)

English (Slater)

φρονέω (φρόνει; φρονέων; φρονεῖν.)
   1 be minded (in some way), c. n. adj. πιστὰ φρονέων with loyal heart (O. 3.17) κακὰ φρονέων relentlessly (P. 8.82) μαλακὰ μὲν φρονέων ἐσλοῖς, τραχὺς δὲ παλιγκότοις ἔφεδρος (N. 4.95) “ἄλλοτ' ἀλλοῖα φρόνει” keep different moods for different times fr. 43. 5. ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν γλῶσσᾳ τε λέγεσθαι think maiden thoughts Παρθ. 2. 34. c. subs., ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών, φρονεῖν δ' ἐνέπει τὸ παρκείμενον (ὡς δεῖ περὶ τοῦ παρόντος φροντίζειν Σ.) (N. 3.75)