δίδωμι

English (LSJ)

Il.23.620, etc. (late δίδω POxy.121 (iii A. D.)); late forms, 1pl. διδόαμεν v. l. in J.BJ3.8.5, etc., 3pl. δίδωσι (παρα-) Id.AJ10.4.1, etc.; but thematic forms are freq. used, esp. in Ep. and Ion., διδοῖς, διδοῖσθα, Il.9.164, 19.270,

   A διδοῖ Od.17.350, Mimn.2.16, Hdt.2.48, Hp.Aër.12 (ἀνα-), A.Supp.1010, etc., διδοῦσι Il.19.265 (always in Hom.), dub. in Att., Antiph.156; imper. δίδου Thgn.1303, Hdt.3.140, E.Or.642, δίδοι Pi.O.1.85, Epigr. in Class.Phil.4.78, Ep. δίδωθι Od.3.380; inf. διδόναι, also διδοῦν Thgn.1329, Ep. διδοῦναι Il.24.425, Aeol. δίδων Theoc.29.9; part. διδούς, Aeol. δίδοις Alc.Supp.23.13: impf. ἐδίδουν -ους -ου, Ar.Eq.678, Od.19.367, 11.289 (Ep. δίδου Il. 5.165), etc.; 3pl. ἐδίδοσαν Hdt.8.9, etc., ἐδίδουν (v.l. ἐδίδων) Hes. Op.139, D.H.5.6 codd. (ἀπ-), also ἔδιδον prob. in h.Cer.437, δίδον ib.328; Ep. iter. δόσκον Il.14.382: fut. δώσω 14.268, etc., Ep. διδώσω Od.13.358, 24.314; inf. δωσέμεναι Il.13.369: aor. 1 ἔδωκα, used only in ind., Od.9.361, etc., Ep. δῶκα Il.4.43: aor. 2 ἔδων, used in pl. ind. ἔδομεν ἔδοτε ἔδοσαν (Lacon. ἔδον IG5(1).1B1), and in moods, δός, δῶ, δοίην, δοῦναι, δούς; Ep. forms of aor., subj. 3sg. δώῃ, δώῃσι, δῷσι, Il.16.725, 1.324, Od.2.144; 3sg. δώη, Boeot. δώει SIG2858.17 (Delph.), IG7.3054 (Lebad.), δοῖ PPetr.2.p.24; 1pl. δώομεν Il.7.299, Od.16.184, 3pl. δώωσι Il.1.137; 3sg. opt. is written δόη UPZ1.4, δοῖ IG14.1488, etc.; inf. δόμεναι Il.1.116, δόμεν 4.379 (also Dor., Ar.Lys.1163 (ἀπο-), δόμειν SIG942 (Dodona)); Cypr. inf. δοϝέναι Inscr.Cypr.135.5H. (also opt. δυϝάνοι ib. 6); Arc. part. ἀπυ-δόας IG5(2).6.13 (Tegea); inf. δῶναι Schwyzer 666.2 (Orchom., iii B. C.), also in later Greek, BGU38.13 (ii A. D.): pf. δέδωκα Pi.N.2.8, etc.; Boeot. 3pl. ἀπο-δεδόανθι IG7.3171.35 (Orchom.): plpf. ἐδεδώκει X.Cyr.1.4.26:—Med. only in compds.:— Pass., fut. δοθήσομαι E.Ph.1650, Is.3.39, etc.: aor. ἐδόθην Od.2.78, etc.: pf. δέδομαι Il.5.428, A.Supp.1041, Th.1.26, etc.; 3pl. δέδονται E.Supp.757: plpf. ἐδέδοτο Th.3.109:—give freely, τινί τι Od.24.274, etc.: in pres. and impf., to be ready to give, offer, Il.9.519, Hdt.5.94, 9.109, Ar.Fr.100, X.An.6.3.9, etc.; τὰ διδόμενα things offered, D.18.119.    2 of the gods, grant, assign, κῦδος, νίκην, etc., Il.19.204, 11.397, etc.; of evils, δ. ἄλγεα, ἄτας, κήδεα, etc., 1.96, 19.270, Od.9.15, etc.; twice in Hom. in Pass., οὔ τοι δέδοται πολεμήϊα ἔργα not to thee have deeds of war been granted, Il.5.428, cf. Od.2.78; later εὖ διδόναι τινί give good fortune, provide well for... S.OT1081, OC642, E.Andr.750: abs., of the laws, grant permission, δόντων αὐτῷ τῶν νόμων Is.7.2, cf. Pl.Lg.813c.    3 offer to the gods, ἑκατόμβας, ἱρὰ θεοῖσιν, Il.12.6, Od.1.67, etc.    4 with inf. added, ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκεν . . ἐς πόλεμον φορέειν gave it him to wear in war, Il.15.532, cf. 23.183; δῶκε [τεύχεα] θεράποντι φορῆναι 7.149: later freq. of giving to eat or drink, ἐκ χειρὸς διδοῖ πιεῖν Hdt.4.172, cf. Cratin.124, Pherecr.69, etc.; ἐδίδου ῥοφεῖν Ar.Fr.203; δίδου μασᾶσθαι Eup. 253; δὸς καταφαγεῖν Hegem.1; τὴν κύλικα δὸς ἐμπιεῖν Pherecr.41; δὸς τὴν μεγάλην σπάσαι Diph.17.7; with inf. omitted, φιάλην ἔδωκε κεράσας Ephipp.10; εὐζωρότερον δός Diph.58; also of giving water to wash with, δίδου κατὰ χειρός (sc. νίψασθαι) Arched.2.3, cf. Alex.261.2.    5 Prose phrases, δ. ὅρκον, opp. λαμβάνειν, tender an oath, δοκεῖ κἂν ὀμόσαι εἴ τις αὐτῷ ὅρκον διδοίη Is.9.24, cf. D.39.3, Arist. Rh.1377a8; δ. ψῆφον, γνώμην, put a proposal to the vote, propose a resolution, D.21.87, 24.13: δ. χάριν, = χαρίζεσθαι, S.Aj.1354, Cratin. 317; ὀργῇ χάριν δούς having indulged... S.OC855; λόγον τινὶ δ. give one leave to speak, X.HG5.2.20; δ. λόγον σφίσι deliberate, Hdt. 1.97; οὐκ, εἰ διδοίης . . σαυτῷ λόγον S.OT583; δοῦναι, λαβεῖν λόγον, Arist.SE165a27 (but δ. λόγον, εὐθύνας, render accounts, IG12.91, al.): δ. δίκην or δίκας, v. δίκη: ἀκοὴν δ. λόγοις lend an ear to... S. El.30, etc.; δ. ἐργασίαν give diligence, = Lat. dare operam, OGI441.109 (Lagina, i B. C.), POxy.742.11: c. inf., Ev.Luc.12.58: abs., sc. πληγήν, λίθῳ δ. τινί PLips.13 iii 3; ἐμβολὰς διδόναι, ram, of ships, D.S.13.10.    II c. acc. pers., hand over, deliver up, ἀχέεσσί με δώσεις Od.19.167; μιν . . ὀδύνῃσιν ἔδωκεν Il.5.397; Ἕκτορα κυσίν 23.21; πυρί τινα Od.24.65; πληγαῖς τινά Pl.R.574c; ἔδωκε θῆρας φόβῳ Pi.P.5.60.    2 of parents, give their daughter to wife, θυγατέρα ἀνδρί Il.6.192, Od.4.7; also of Telemachus, ἀνέρι μητέρα δώσω 2.223; τὴν . . Σάμηνδε ἔδοσαν gave her in marriage to go to Samé, 15.367, cf. 17.442; with inf. added, δώσω σοι Χαρίτων μίαν ὀπυιέμεναι Il. 14.268: in Prose and Trag., θυγατέρα δ. τινὶ γυναῖκα Hdt.1.107, cf. Th.6.59, X.HG4.1.4, etc.: abs., ἐδίδοσαν καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων Hdt. 5.92.β, cf. E.Med.288; also δ. κόρᾳ ἄνδρα Pi.P.9.117.    3 διδόναι τινά τινι grant another to one's entreaties, pardon him at one's request, X.An.6.6.31; διδόναι τινί τι forgive one a thing, condone it, E.Cyc.296 (s. v. l.).    4 δ. ἑαυτόν τινι give oneself up, δ. σφέας αὐτοὺς τοῖσι Ἀθηναίοισι Hdt.6.108, cf. S.Ph.84, Th.2.68; τινὶ εἰς χεῖρας S.El.1348; δ. ἑαυτὸν τοῖς δεινοῖς D.18.97; εἰς τοὺς κινδύνους Plb.3.17.8; εἰς ἔντευξιν Id.3.15.4; εἰς τρυφήν, εἰς λῃστείας, D.S.17.108, 18.47: c. inf., δίδωσ' ἑκὼν κτείνειν ἑαυτόν S.Ph.1341.    5 appoint, establish, of a priest, LXXEx.31.6; δῶμεν ἀρχηγόν ib.Nu. 14.4; δ. τινὰ εἰς ἔθνος μέγα ib.Ge.17.20; place, τινὰ ὑπεράνω πάντα τὰ ἔθνη ib.De.28.1:—Pass., οἱ δεδομένοι, = Nethinim, ministers of the Temple, ib.Ne.5.3; ἐδόθη αὐτοῖς ἵνα . . orders were given them that... Apoc.9.5.    III in vows and prayers, c. acc. pers. et inf., grant, allow, bring about that... esp. in prayers, δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω grant that he may go... Il.3.322; τὸν κασίγνητον δότε τυίδ' ἴκεσθαι Sapph.Supp.1.2; δός με τείσασθαι give me to... A.Ch.18, cf. Eu.31; also c. dat. pers., τούτῳ . . εὐτυχεῖν δοῖεν θεοί Id.Th.422; θεοὶ δοῖέν ποτ' αὐτοῖς . . παθεῖν S.Ph.316, cf. OC1101, 1287, Pl.Lg.737b.    2 grant, concede in argument, δ. καὶ συγχωρεῖν Id.Phd.100b, cf. Arist.Metaph.990a12, al.: c. inf., Id.Ph.239b29; δ. εἶναι θεούς Iamb.Myst.1.3; ἑνὸς ἀτόπου δοθέντος τἆλλα συμβαίνει Arist.Ph.186a9; δεδομένα, τά, data, title of work by Euclid; ἡ δοθεῖσα γραμμή, γωνία, etc., Pl.Men.87a, Euc.1.9, etc.; δεδόσθω κύκλος Archim.Sph.Cyl.1.6, al.; also in Alchemy, δός take certain substances, Pleid.X.69.    IV Gramm., describe, record, Sch.Pi. P.5.93, Sch.Il.16.207.    V seemingly intr., give oneself up, devote oneself, c. dat., esp. ἡδονῇ E.Ph.21, Plu.Publ.13; ἡδοναῖς Philostr. VS1.12; ἐλπίδι J.AJ17.12.2; εἰς δημοκοπίαν D.S.25.8; δρόμῳ δοὺς φέρεσθαι at full speed, Alciphr.3.47.

German (Pape)

[Seite 616] geben; 2. sing. indic. praes. act. διδοῖς Hom. Iliad. 9, 164, vgl. Scholl. Herodian., διδοῖσθα 19, 270, vgl. Scholl. Herodian., 3 sing. διδοῖ Iliad. 9, 519 Odyss. 4, 237. 17, 350 Pind. I. 4, 33 Herodot. 1, 107, 3. plur. Att. Pr. διδόασιν, aber διδοῦσιν Iliad. 2, 255. 19, 265 Odyss. 1, 313. 8, 167. 17, 450. 18, 279, vgl. Scholl. Herodian. Iliad. 2, 255; imperat. δίδωθι Odyss. 3, 380, imperat. δίδοι Pind. Ol. 1, 85. 6, 104; infin. διδοῦναι Iliad. 24, 425, vgl. Scholl. Odyss. 13, 358, infin. διδῶν Theocr. 29, 9; imperfect. ἐδίδως Odyss. 19, 367, ἐδίδου 11, 289, δίδου Iliad. 9, 334, 3. plur. ἔδιδον Homer. hymn. Cerer. 437, δίδον vs. 328; futur. δώσω, Hom. Odyss. 13, 358 διδώσομεν, vgl. Scholl. u. Dindorfs Anmerkung, διδώσειν 24, 314; aor. 1. ἔδωκα, Att. Prosa nur indicat. sing. u. 3. plur., die andern Formen nur vom 2. aor. ἔδων, welchem umgekehrt der indicat. sing. fehlt; 3 plur. gewöhnl. ἔδοσαν, aber ἔδον Hesiod. Th. 30; conjunct. 3. sing. bei Hom. δώῃ, Iliad. 7, 81, und δώῃσιν, Ilisd. 1, 324, und δῷσι, Iliad. 1, 129, in welcher Stelle Zoilus und Chrysippus δῷσι für den Plural ausgaben und dem Hom. einen Solöcismus vorwarfen, s. Scholl. Herodian.; 3. plur. δώωσιν Iliad. 1, 137, δῶσιν 3, 66, 1. plur. δώομεν Iliad. 7, 299, δῶμεν 23, 537; optat. δοίην, Herodot. 9, 111 δῴην, vgl. Thom. Mag. p. 91 sq.; infin. δοῦναι, Hom. δόμεναι und δόμεν, Iliad. 4, 379. 380, δοῦναι Iliad. 11, 319 Odyss. 1, 316; imperat. δός, partic. δούς; iterativ. δόσκον, Iliad. 9, 331 Odyss. 17, 420. 19, 76, δόσκεν Iliad. 14, 382. 18, 546; perfect. δέδωκα; perfect. pass. δέδομαι, 3. sing. δέδοται Iliad. 5, 428; sonst passivische Formen bei Hom. nicht; aorist. ἐδόθην, vom compos. ἀποδίδωμι Odyss. 2, 78 ἕως κ' ἀπὸ πάντα δοθείη; – das δι- des praes. ist Reduplication, Wurzel Δο, in älterer Form δα, Latein. dare, Sanskrit dadami, im Griech. erhielt der A-Laut sich in δάνος, δάνειον, δανείζω. – Meistens bezeichnet δίδωμι das freiwillige Geben, ohne Verpflichtung und Zwang, vgl. ἀποδίδωμι; Gegensatz λαβεῖν, s. z. B. Herodot. 3, 148 ὃς λαβεῖν μὲν διδόμενα οὐκ ἐδικαίευ, Plat. Axioch. p. 366 c δός τι, καὶ λάβε τι, Antiphil. A. P. 9, 546 δός, λάβε. Construction τινί τι, von Homer an überall. Im praes. und im imperfect. ist δίδωμι oft = geben wollen, anbieten; Hom. Iliad. 9, 519 νῦν δ' ἅμα τ' αὐτίκα πολλὰ διδοῖ, τὰ δ' ὄπισθεν ὑπέστη; Odyss. 11, 289 οὐδέ τι Νηλεὺς τῷ ἐδίδου ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰφικληείης ἀργαλέας; Xen. Anab. 6, 1, 9 ὁμήρους οὐκ ἐδίδοσαν; vgl. Hell. 5, 3, 14; Herodot. 3, 184. 5, 94; Dem. 21, 85 und öfter; τὸ διδόμενον δέχεσθαι Her. 8, 114; Plat. Gorg. 499 c. – Insbesondere: a) darbringen, weihen; Odyss. 1, 67 περὶ δ' ἱρὰ θεοῖσιν ἀθανάτοισιν ἔδωκε; Iliad. 12, 6 οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰς ἑκατόμβας. – b) von den Göttern, verleihen, κῦδος Iliad. 1, 279, εὖχος 7, 81, νίκην 17, 627; auch vom Unglück, verhängen, ἄλγεα Iliad. 1, 96, ἄτας 19, 270, κήδεα Odyss. 9, 15; πημονάς Aesch. Pers. 293; – c. inf., bes. in Gebeten, Ζεῦ ἄνα, δὸς τίσασθαι Il. 3, 351, gieb, gewähre, laß geschehen; τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἁιδος εἴσω, laß ihn eingehen, 3, 322; vgl. Aesch. Ch. 18; Soph. Phil. 315 u. öfter; vgl. Plat. Legg. V, 737 b; Xen. Cyr. 6, 4, 4. 5, 1, 12; ohne Zusatz, ὑμῖν ὡς ἔοικε δέδοται ἐκκομίσαι τοὺς ἄνδρας, euch ist es verliehen, An. 6, 4, 36. So ὦ Ζεῦ διδοίης τοῖσιν εὖ Soph. O. C. 648, d. i. Glück verleihen; τῆς τύχης εὖ διδούσης O. R. 1081; vgl. Eur. Andr. 751 u. daselbst Pflugk; θεῶν διδόντων Aesch. Pers. 293; ἢν ὁ θεὸς εὖ διδῷ Xen. Cyr. 3, 1, 34, wie Pol. 4, 21, 11. – c) übergeben, lehren, τέχνην ῥητορικήν Plat. Phaedr. 271 a; μουσικὴ ἐκείνοις ἐδόθη Rep. V, 452 a; u. Sp. Von einzelnen wissenschaftlichen Angaben und Behauptungen, z. B. Scholl. Didym. Iliad. 2, 111 καὶ δόξειεν ἂν ὑπὸ Διονυσίου τοῦ Θρᾳκὸς ταῦτα δεδόσθαι, »und dies scheint auf einer Angabe des D. zu beruhen«, s. Lehrs Aristarch. p. 21. – d) gestatten, überlassen, δίδωμι ὑμῖν βουλεύσασθαι Xen. Cyr. 3, 2, 13. So εἴ μοι δίδως καὶ συγχωρεῖς εἶναι ταῦτα Plat. Phaed. 100 b; vgl. Charmid. 168 b; ὁ νόμος αὐτῷ δέδωκε – προλαμβάνειν, οὓς ἐθέλει Legg. VII, 813 c; vgl. Rep. V, 461 e; so δέδοται ὑπὸ τοῦ νόμου ἄνευ όνείδους πράττειν Conv. 183 b; δότε αὐτῷ τοῦτο, räumet ihm das ein, Dem. 18, 139; auch abs., δόντων αὐτῷ τῶν νόμων Isae. 7, 2. – e) übergeben, überliefern, preisgeben, Iliad. 23, 21 Ἕκτορα δεῦρ' ἐρύσας δώσειν κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι; 23, 183 Ἐκτορα δ' οὔ τι δώσω Πριαμίδην πυρὶ δαπτέμεν, ἀλλὰ κύνεσσιν; Odyss. 19, 167 ἦ μέν μ' ἀχέεσσί γε δώσεις πλείοσιν ἢ ἔχομαι; 17, 567 ὅτε μ' οὗτος ἀνὴρ κατὰ δῶμα κιόντα οὔ τι κακὸν ῥέξαντα βαλὼν όδύνῃσιν ἔδωκεν; vgl. Plat. Phaed. 254 e; θῆρας φόβῳ Pind. P. 5, 60. – f) θυγατέρα ἀνδρί, dem Mann zur Frau geben; Il. 6, 192. 19, 291, vgl. Od. 2, 223; Pind. auch ἐδίδου κόρᾳ ἄνδρα, P. 9, 121. Ohne dat., Σάμηνδε ἔδοσαν τήν, sie verheiratheten sie nach Same, Od. 15, 367; vgl. hiermit Odyss. 17, 442, wo Odysseus von sich erzählt αὐτὰρ ἔμ' ἐς Κύπρον ξείνῳ δόσαν ἀντιάσαντι, als Kriegsgefangenen; ὁ δούς neben ὁ γήμας Eur. Med. 288; ὁ διδούς, der Schwiegervater, im Ggstz von ὁ λαμβάνων, Posidipp. Ath. IX, 377 (v. 20). Auch in Prosa, doch seltener, vgl. ἐκδίδωμι; ταύτην Μήδων οὐδενὶ διδοῖ γυναῖκα Her. 1, 107; ἐδίδοσαν καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων 5, 92, 2; Xen. An. 7, 2, 38; Dem. 41, 3 u. Sp.; δοθῆναι πρὸς γάμον Plut. Rom. 2. – g) διδόναι τινά τινι, Jemandem zu Gefallen losgeben, begnadigen, δέονται δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν Xen. An. 6, 4, 31; ähnl. τὰ Ἑλλάδος ὀνείδη Φρυξὶν οὐκ ἐδώκαμεν, wir haben sie ihnen nicht geschenkt, für: verziehen, Eur. Cycl. 296; vgl. Dem. 18, 139. Aehnl. Poll. 6, 25 ὁ μέθυσος ἐπὶ ἀνδρῶν Μενάνδρῳ δεδόσθω, man mag ihm diesen Gebrauch des Wortes nachsehen. – h) ἑαυτόν τινι, sich in Jemandes Gewalt, Schutz begeben, δός μοι σεαυτόν Soph. Phil. 84; οὐκ οἶσθ' ὅτῳ μ' ἔδωκας ἐς χεῖράς ποτε El. 1348; vgl. Thuc. 2, 68 διδόασιν ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι; Xen. Cyr. 5, 1, 27; δίδωμί σοι ἐμαυτὸν δοῦλον 4, 6, 2; τοῦτον ἔδωκεν ἐμοὶ ὑπήκοον εἶναι An. 1, 6, 6; Sp.; εἴς τι, Dem. 18. 197, sich einer Sache widmen; u. bes, oft Pol., διδόναι ἑαυτὸν εἰς ἔντευξιν, εἰς κινδύνους, u. ä., 3, 15, 4. 3, 17, 8, εἰς τρυφήν, ἐπὶ τὴν ἐμπορίαν, D. Sic. 17, 108. 2, 55; auch εἰς ἐρημίας, sich in die Einöde begeben, 5, 59; vgl. Pol. 5, 14, 9. – Auch absol. wird διδόναι, gleichsam intrans., so gebraucht, ἡδονῇ, sich dem Vergnügen ergeben, Eur. Phoen. 21, u. bes. Sp., δ ρόμῳ δούς, sich auf die Füße machen, Alciphr. 3, 47. – Die einzelnen Vbdgn, ἀκοήν, δαίμονα, δίκην, λόγον, πεῖραν, πίστιν, χάριν, ψῆφον, s. unter diesen Wörtern; ὅρκον διδόναι, den Eid zuschieben, Is. 9, 24; Dem. 39, 25; Antiphan. Stob. fl. 27, 8.

Greek (Liddell-Scott)

δίδωμι: Ἰλ. Ψ. 620, Ἀττ.· παρατ. ἐδίδω, δίδω Ὀδ. Λ. 289,Ἰλ. Ε. 165, κτλ., γ΄ πληθ. ἐδίδοσαν Ἡρόδ. 8. 9, Ἀττ.· ἀλλὰ οἱ συνηθέστεροι τύποι τοῦ ἐνεστ. καὶ παρατ. εἶναι ἐκ τοῦ *διδόω, ἰδίως παρ’ Ἐπ. καὶ Ἴωσι, διδοῖς, διδοῖσθα Ἰλ. Ι. 164, Τ. 270· διδοῖ Ὀδ. Ρ. 350, Ἡρόδ., ὡσαύτως ἐν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 1010· διδοῦσι Ἰλ. Τ. 265, κτλ.· προστακτ. δίδου Ἡρόδ. 3. 140, Εὐρ.· Δωρ. δίδοι Πίνδ. Ο. 1. 136, Ἐπ. δίδωθι Ὀδ. Γ. 380· ἀπαρ. διδοῦν Θέογν. 1302, Ἐπ. διδοῦναι Ἰλ. Ω. 425· Δωρ. διδῶν Θεόκρ. 29. 9)· - παρατ. ἐδίδουν, -ους, -ου, Ὅμ. (Ἐπ. δίδου Ἰλ.), Ἡρόδ., Ἀττ.· γ΄ πληθ. ἐδίδουν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 138, ὡσαύτως ἔδιδον Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 437, δίδον αὐτόθι 328· Ἐπ. παρατ. δόσκον Ἰλ. Ξ. 382· - μέλλ. δώσω Ἀττ., Ἐπ. διδώσω Ὀδ. Ν. 358, Ω. 314· - ἀόρ. α΄ ἔδωκα, Ἐπ. δῶκα, Ὅμ., Ἀττ.· ἀόρ. β΄ ἔδων, ἐξ ὧν τὸ ἔδωκα εἶναι εὔχρηστον μόνον ἐν τῇ ὁριστικῇ, τὸ δὲ ἔδων ἐν τῷ πληθ. τῆς ὁριστ. ἔδομεν, ἔδοτε, ἔδοσαν καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἐγκλίσεσι, δός, δῶ, δοίην, δοῦναι, δούς· ἰδιαίτεροι Ἐπ. τύποι τοῦ ἀορ. ὑποτακτ. γ΄ ἑνικ. δώῃ, δώῃσι, δῷσι Ἰλ. Π. 725, Α. 324, Ὀδ. Β. 144· α΄ πληθ. δώομεν Ἰλ. Η. 299, Ὀδ. Π. 184, γ΄ πλ. δώωσι Ἰλ. Α. 137· ἀπαρ. δόμεναι, δόμεν Α. 116, Σ. 458, (ὡσαύτως Δωρ., Ἀριστοφ. Λυσ. 1163, κτλ.)· παρὰ μεταγεν. συγγραφεῦσι καὶ ὁμαλὸς ἀόρ. α΄ δώσῃς Ἀνθ. Π. παρατ. 204, πρβλ. Σχόλ. Αἰσχύλ. Πρ. 292, κτλ.· - πρκμ. δέδωκα Πίνδ., Ἀττ., Βοιωτ. γ΄ πληθ. ἀποδεδόανθι Ἐπιγρ. Ὀρχομ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 1569. 35· ὑπερσυντ. ἐδεδώκει Ξεν. Κύρ. 1. 4, 26. - Μέσ. (ἴδε ἀποδίδωμι). - Παθ., μέλλ. δοθήσομαι Εὐρ. Φοιν. 1650, Ἰσαῖ., κτλ.· ἀόρ. ἐδόθην Ὀδ. Β. 78, Ἀττ.· πρκμ. δέδομαι Ἰλ. Ε. 428, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 1041, Θουκ.· γ΄ πληθ. δέδονται Εὐρ. Ἱκέτ. 757· ὑπερσυντέλ. ἐδέδοτο Θουκ. 3. 109. (Κατ’ ἀναδιπλασ. ἐκ τῆς √ΔΟ, ὁπόθεν καὶ δοτήρ, δόσις, δῶρον, δάνος, κτλ.· πρβλ. τὰ Σανσκρ. da, dadâmi (δίδωμι), dâtâ (dator), dânam (donum, πρβλ. danunt ἀντὶ dant, δάνος)· Λατ. da-re, dator, dos, donum, dedo, κτλ.· Σλαυ. dami (do), daru (donum), dani (vectigal).) Ἴδε Κόντ. Λογ. Ἑρμ. 332. Ἡ ἐξ ἀρχῆς, πρώτη, σημασία, εἶναι: δίδω, δωροῦμαι, χαρίζω (περιλαμβανομένης πάντοτε τῆς ἰδέας τοῦ δώρου ἢ τῆς δωρεὰν δόσεως, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ἀποδίδωμι), τινί τι Ὁμήρῳ καὶ ἐφεξῆς ἡ κοινοτάτη σύνταξις· ἐν τῷ ἐνεστῶτι καὶ παρατατικῷ = εἶμαι ἕτοιμος νὰ δώσω, νὰ προσφέρω, Ἰλ. Ι. 519, Ἡρόδ. 5. 94., 9. 109, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 156, Ξεν. Ἀν. 6. 1. 9, κτλ.· τὰ διδόμενα, πράγματα προσφερόμενα, Δημ. 267. 6. 2) παρέχω, δίδω, κῦδος, νίκην, κτλ., Ὅμηρ., κλ.· καὶ ἐπὶ κακῶν, δ. ἄλγεα, ἄτας, κήδεα, κτλ., Ἰλ. Α. 96, κτλ.· βραδύτερον, εὖ δίδωμί τινι, δίδω εὐτυχίαν εἴς τινα, Σοφ. Ο. Τ. 1081, Ο. Κ. 642, Εὐρ. Ἀνδρ. 750· - ἀπολ., ἐπὶ τῶν νόμων, παρέχω τὴν ἄδειαν, δίδω ἄδειαν, ἐπιτρέπω, δεδωκότων αὐτῷ τῶν νόμων Ἰσαῖ. 63. 8. 3) προσφέρω εἰς τοὺς θεούς, ἑκατόμβας, ἱρὰ θεοῖσιν Ἰλ. Μ. 6. Ὀδ. Α. 67, καὶ Ἀττ. 4) προστιθεμένης ἀπαρεμφ., ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκεν… ἐς πόλεμον φορέειν…, Ἰλ. Ο. 532, πρβλ. Ψ. 21, 183· δῶκε τεύχεα θεράποντι φορῆναι Η. 149· - βραδύτερον, ἐπὶ χορηγήσεως τροφῆς ἢ ποτοῦ, ἐκ χειρὸς διδοῖ πιεῖν Ἡρόδ. 4. 172, πρβλ. Κρατῖν. Νομ. 7, Φερεκρ. Κορ. 3. κτλ.· ἐδίδου ῥοφεῖν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 10· δίδου μασᾶσθαι Εὔπολ. Διον. 2· δὸς καταφαγεῖν Ἡγήμ. Φιλ. 1· ὡσαύτως, τὴν κύλικα δὸς ἐμπιεῖν Φερεκρ. Δουλ. 4, πρβλ. Δίφιλ. Ἀπολ. 1. 8· ἀκολούθως παραλειπομένης τῆς ἀπαρεμφ., φιάλην ἔδωκε κεράσας Ἔφιππ. Ἐφηβ. 3· εὐζωρότερον δὸς Δίφιλ. Παιδ. 1· ὡσαύτως ἐπὶ χορηγήσεως ὕδατος πρὸς καθαρισμόν, δίδου κατὰ χειρὸς (ἐνν. νίψασθαι) Ἄλεξ. ἐν Ἀδήλ. 1. 2, Ἀρχέδικ. Θησ. 1. 3. 5) φράσεις παρὰ πεζοῖς: δ. ὅρκον, ἀντίθετον τῷ λαμβάνειν, παρέχω ὅρκον, Ἰσαῖ. 77. 16, ἴδε Ἀριστ. Ρητ. 1. 15, 27 κἑξ.· - δ. ψῆφον, γνώμην, παρέχω ψῆφον, γνώμην, Δημ. 542, 18., 704. 5· - περὶ τοῦ δ. διαχειροτονίαν, ἴδε τὴν λέξιν· - δ. χάριν = χαρίζεσθαι, Σοφ. Αἴ. 1354, Κρατῖν. ἐν Ἀδήλ. 143· ὀργῇ χάριν δούς, χαρισθεὶς εἰς τὴν ὀργήν, Σοφ. Ο. Κ. 855· - λόγον τινὶ δ., παρέχω εἴς τινα ἄδειαν νὰ ὁμιλήσῃ, Ξεν. Ἑλλ. 5. 2, 20· ἀλλά, δ. λόγον ἑαυτῷ, διασκέπτεσθαι Ἡρόδ. 1. 97· οὔκ, εἰ διδοίης... σαυτῷ λόγον Σοφ. Ο. Τ. 583· - δ. δίκην ἢ δίκας ἴδε ἐν λ. δίκη· - ἀκοὴν δ. τινί, παρέχω ἀκρόασιν εἴς τινα, ὁ αὐτ. Ἠλ. 30, κτλ. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσώπ., παραδίδω ὡς λείαν, παραχωρῶ, ἀχέεσσί με δώσεις Ὀδ. Τ. 167· μιν… ὀδύνῃσιν ἔδωκεν Ἰλ. Ε. 397· Ἕκτορα κυσὶν Ψ. 21· πυρί τινα Ὀδ. Ω. 65· πληγαῖς τινα Πλάτ. Πολ. 574C· ἔδωκε θῆρας φόβῳ Πίνδ. Π. 5. 82. 2) ἐπὶ γονέων, δίδω εἰς γάμον τὴν θυγατέρα μου, θυγατέρα ἀνδρὶ Ἰλ. Ζ. 192, Ὀδ. Δ. 7· καὶ οὕτως ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου, ἀνέρι μητέρα δώσω Β. 223· Σάμηνδε ἔδοσαν αὐτήν, ἔδωκαν αὐτὴν εἰς γάμον ἐν τῇ Σάμῃ, Ο. 367, πρβλ. Ρ. 442· προστιθεμένης ἀπαρεμφ., δώσω σοι Χαρίτων μίαν ὀπυιέμεναι Ἰλ. Ξ. 268· - παρὰ πεζοῖς καὶ Ἀττ., θυγατέρα δ. τινὶ γυναῖκα Ἡρόδ. 1. 107, πρβλ. Θουκ. 6. 59, Ξεν., κτλ.· ἀπολ., ἐδίδοσαν καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων Ἡρόδ. 5. 92, πρβλ. Εὐρ. Μηδ. 288· ἀλλὰ συνηθέστερον ῥῆμα ἦτο τὸ ἐκδίδωμι, Wes. Ἡρόδ. 5. 52. 3) παρ’ Ἀττ., δίδωμί τινά τινι, χαρίζω τινὰ ἐνδίδων εἰς τὰς παρακλήσεις τινός, συγχωρῶ αὐτὸν ἐπὶ τῇ αἰτήσει ἑτέρου (ὡς τὸ Romulum Marti redonare, Ὁρ. ᾨδ. 3. 3, 33), Ξεν. Ἀν. 6. 4, 31· - διδόναι τινί τι, συγχωρῶ τι εἴς τινα, δὲν ἀπαιτῶ τὴν τιμωρίαν τοῦ πταίσματος, Λατ. condonare alicui aliquid, ὅρα Ἑρμηνευτ. Εὐρ. Κύκλ. 296, Δημ. 274, 1, 8. 4) διδόναι ἑαυτόν τινι, παραδίδοσθαι, Ἡρόδ. 6. 108, Σοφ. Φ. 84, Θουκ. 2. 68· τινὶ εἰς χεῖρας Σοφ. Ἠλ. 1348· δ. ἑαυτὸν τοῖς δεινοῖς Δημ. 258. 18· εἰς κινδύνους Πολύβ. 3. 17, 8, κτλ.· μετ’ ἀπαρ., δίδωσ’ ἑκὼν κτείνειν ἑαυτὸν Σοφ. Φ. 1341· - ἴδε κατωτ. IV. ΙΙΙ. ἐν ἀραῖς καὶ εὐχαῖς, μετ’ αἰτιατ. προσώπου καὶ ἀπαρ., χαρίζω, ἐπιτρέπω, ἐνεργῶ ὥστε…, ἰδίως ἐν προσευχαῖς, συχν. παρ’ Ὁμήρῳ, δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄιδος εἴσω, κάμε ὥστε…, χάρισαί (μοι) ὥστε…, Ἰλ. Γ. 322· δός με τίσασθαι, κάμε ὥστε νὰ…, Αἰσχύλ. Χο. 18, Εὐμ. 31· ἀλλ’ ὡσαύτως μετὰ δοτ. προσ., τούτῳ… εὐτυχεῖν δοῖεν θεοὶ ὁ αὐτ. Θήβ. 421· θεοὶ δοῖέν ποτ’ αὐτοῖς… παθεῖν Σοφ. Φ. 316, πρβλ. Ο. Κ. 1101, 1287, Πλάτ. Νόμ. 813C· (ἐν τούτῳ τῷ τύπῳ τὸ δὸς συχνάκις παραλείπεται). IV. κατὰ τὸ φαινόμενον ἀμεταβ., παραδίδω ἐμαυτόν, ἀφιεροῦμαι εἴς τι, τινί, ἰδίως ἡδονῇ, μόνον παρ’ Ἀττ., Valck, Φοιν. 21. Διατρ. σ. 233· εἰς δημοκοπίαν Διόδ. Ἐκλογ. 2. 567. 45· δρόμῳ δούς, δραμὼν πάσῃ δυνάμει, Ἀλκίφρ. 3. 47· πρβλ. ἐκδίδωμι, ἐνδίδωμι. V τὸ παθ. ἀπαντᾷ μόνον ἅπαξ παρ’ Ὁμ. (ἀλλὰ πρβλ. ἀποδίδωμι), οὔ τοι δέδοται πολεμήϊα ἔργα, εἰς σὲ δὲν ἀνήκουσιν ἔργα πολεμικά, Ἰλ. Ε. 428· ἀλλὰ συχν. παρ’ Ἀττ.

French (Bailly abrégé)

impf. ἐδίδουν, f. δώσω ; ao. ἔδωκα, seul. à l’ind. ; ao.2 *ἔδων, seul. au plur. > impér. δός, sbj. δῶ, opt. δοίην, inf. δοῦναι, part. δούς ; pf. δέδωκα;
Pass. f. δοθήσομαι, ao. ἐδόθην, pf. δέδομαι;
I. donner :
1 faire don de : τινί τι, de qch à qqn ; particul. donner en mariage : δ. θυγατέρα ἀνδρί IL ou simpl. θυγατέρα IL donner une fille en mariage à qqn ; abs. ἐδίδοσαν καὶ ἥγοντο ἐξ ἀλλήλων HDT ils se donnaient en mariage et épousaient les filles les uns des autres ; ὁ δοὺς καὶ γήμας EUR celui qui a donné en mariage et celui qui a épousé, càd le beau-père et le gendre;
2 remettre de la main à la main : δ. ἐς χεῖρας λαβεῖν SOPH remettre entre les mains (de qqn);
3 offrir : ἱρὰ θεοῖσιν OD des sacrifices aux dieux;
4 servir, présenter : δ. πιεῖν HDT donner à boire;
5 procurer : δ. τινι εὖ SOPH procurer du bonheur ou être favorable à qqn ; τινι τὴν τύχην δ. εὖ EUR procurer à qqn une heureuse fortune ; εὖ δ. EUR procurer du bonheur ; τῆς τύχης εὖ διδούσης SOPH la fortune étant favorable ; en mauv. part δ. ἄλγεα IL, πημονάς ESCHL envoyer ou causer des souffrances, des douleurs (à qqn);
6 livrer : τινα κυσίν IL qqn aux chiens ; ὀδύνῃσι τινα δ. IL ou ἀχέεσσι OD livrer qqn aux souffrances, aux douleurs ; avec un inf. : τοῦτον ἔδωκεν ἐμοὶ ὑπήκοον εἶναι XÉN (mon père) me l’a donné pour qu’il m’obéisse ; δ. ἑαυτὸν τοῖς δεινοῖς DÉM s’exposer à des dangers;
7 transmettre, enseigner;
8 produire, fournir, apporter : δ. ψῆφον, γνώμην DÉM donner son vote, son avis ; ἀκοὴν δ. τινί SOPH prêter l’oreille à qqn;
9 accorder, concéder (un bienfait, une faveur, l’objet d’une demande, etc.) ; δός avec un inf. accorde (moi) de ; avec une prop. inf. accorde ou permets que : τούτω εὐτυχεῖν δοῖεν θεοί ESCHL puissent les dieux donner à celui-ci d’être heureux ! d’où concéder (à un interlocuteur, etc.) : εἴ μοι δίδως καὶ συγχωρεῖς εἶναι ταῦτα PLAT si tu m’accordes cela et que tu conviennes qu’il en est ainsi;
10 permettre;
11 faire remise (d’une peine), remettre ; pardonner (une faute);
II. au prés. et à l’impf. offrir de donner, consentir à donner : ὁμήρους οὐκ ἐδίδωσαν XÉN ils ne voulaient pas donner d’otages.
Étymologie: R. Δο, donner, avec redoubl. cf. lat. dare.

English (Autenrieth)

besides reg. forms also διδοἶς, διδοἶσθα, inf. διδόμεν, διδοῦναι, imp. δίδωθι, δίδου, ipf. (ἐ）δίδου, 3 pl. δίδοσαν, δίδον, fut. διδώσομεν, inf. διδώσειν, δωσέμεναι, aor. 3 pl. δόσαν, subj. δώῃ, δώομεν, δώωσιν, inf. δόμεν(αι), aor. iter. δόσκον: give, grant, pres. and ipf. offer, ἕδνα διδόντες, ν 378; freq. w. epexegetical inf., (κυνέην) δῶκε ξεινήιον εἶναι, Il. 10.269; of ‘giving over’ in bad sense, κυσίν, ἀχέεσσι, etc.; giving in marriage, Od. 4.7.

English (Slater)

δῐδωμι (δίδωσι, διδοῖ; impv. δίδοι, διδότω, διδοῖτ（ε) = opt. cf. Wackernagel, Kl. Schr. 704f., Strunk, Glotta, 1961, 114f.; διδούς, -όντι, -όντων; διδόμεν: fut. δώσω, -ει; δώσειν: impf. ἐδίδου: aor. δῶκε（ν), ἔδωκε（ν), ἔδωκ, ἔδωκαν, δῶκαν, ἔδοσαν; δόντες; δόμεν, δοῦναι: pf. δέδωκε: pass. pf. [δέ]δοται.)
   1 give συμπόταις νέκταρ ἀμβροσίαν τε δῶκεν (O. 1.63) θεὸς ἔδωκεν δίφρον (O. 1.87) κῦδος εὐίππων διδόντων Τυνδαριδᾶν (O. 3.39) ὧν ἔραται καιρὸν διδούς (P. 1.57) τότ' αὖθ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος. (P. 2.89) “θεῷ γαῖαν διδόντι ξείνια” (P. 4.21) “ξένιον μάστευε δοῦναι” (P. 4.35) ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει τὸ δ οὔπω (P. 12.32) νάσῳ, τὰν Ὀλύμπου δεσπότας Ζεῦς ἔδωκεν Φερσεφόνᾳ (N. 1.14) πατρίαν εἴπερ καθ' ὁδόν νιν εὐθυπομπὸς αἰὼν ταῖς μεγάλαις δέδωκε κόσμον Ἀθάναις (N. 2.8) νεαρὰ δ' ἐξευρόντα δόμεν βασάνῳ ἐς ἔλεγχον ἅπας κίνδυνος (N. 8.20) Ἐριφύλαν, ὅρκιον ὡς ὅτε πιστόν, δόντες Οἰκλείδᾳ γυναῖκα (N. 9.17) μάτρωί θ' ὁμωνύμῳ δέδωκε κοινὸν θάλος (I. 7.24) ἐμοὶ δ' ὀλίγον δέ]δοται θα[ (e Plutarcho supp. G-H) Πα. . . ]δῶκεν Πα. 13a. 3. fig., καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον περ' αὐτᾶς (sc. δρῦς. gives proof of itself ) (P. 4.265) abs. make an offer οὕτω δ' ἐδίδου Λίβυς ἁρμόζων κόρᾳ νυμφίον ἄνδρα (P. 9.117) followed by an inf. of purpose: ἀμφιπόλους ἐκέλευσεν ἥρωι πορσαίνειν δόμεν Εἰλατίδᾳ βρέφος (O. 6.33) “Κρονίδᾳ δὲ τράφεν Χίρωνι δῶκαν” (P. 4.115) ἀντίτομα δῶκε χρίεσθαι (P. 4.222) Μοίσαισί τ' ἔδωκ ἀρόσαι (sc. τοὺς στεφάνους διὰ τὸν ὕμνον. Σ.) (N. 10.26) ἐπεί σφιν Ἀπόλλων δῶκεν ὁ χρυσοκόμας Ἀστερίας δέμας οἰκεῖν (Pae. 5.41)
   2 grant of deities granting wishes to men. “τὺ δὲ πρᾶξιν φίλαν δίδοι” (O. 1.85) εὐθὺν δὲ πλόον καμάτων ἐκτὸς ἐόντα δίδοι (O. 6.104) ὦ Ζεῦ, τίμα μὲν, δίδοι τέ οἱ αἰδοίαν χάριν (v. 1. δίδου) (O. 7.89) ἐσλὰ δ' ἐπ ἐσλοῖς ἔργα θέλοι δόμεν (O. 8.85) Ζεῦ τέλεἰ, αἰδῶ δίδοι (O. 13.115) δίδωσί τε Μοῖσαν οἷς ἂν ἐθέλῃ (P. 5.65) καὶ τὸ λοιπόν ὅμοια, Κρονίδαι μάκαρες, διδοῖτ' ἐπ ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖς ἔχειν (δίδοιτ dubitanter Wackernagel) (P. 5.119) ἐμοὶ δ' ὁποίαν ἀρετὰν ἔδωκε Πότμος ἄναξ (N. 4.42) τὶν δ' ἐοικότα καιρὸν ὄλβου δίδωσι (sc. Μοῖρα) (N. 7.59) δύνασαι δὲ βροτοῖσιν ἀλκὰν ἀμαχανιᾶν δυσβάτων θαμὰ διδόμεν sc. Herakles (N. 7.97) τῶν τε γὰρ καὶ τῶν δίδοῖ (sc. Τύχα) (I. 4.33) καὶ τὸ μὲν διδότω θεός (Pae. 2.53) ἐπεύχομαι δ' Οὐρανοῦ τ εὐπέπλῳ θυγατρὶ Μναμοσύνᾳ κόραισί τ εὐμαχανίαν διδόμεν Πα. 7B. 17. εὔχομαι [] θέλοντι δόμεν [ (Pae. 16.4)
   3 deliver up, give over to ὁ δ' ἀρχαγέτας ἔδωκ Ἀπόλλων θῆρας αἰνῷ φόβῳ (P. 5.60) καί τινα φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ (Boeckh: μόρον codd: φᾶ ἑ δᾳώσειν Wil., Theiler) (N. 1.66) ἔδοξ' ἦρα καὶ ἀθανάτοις ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοις θεᾶν διδόμεν (I. 8.60)
   4 give out, produce δίδοι φωνάν (Hermann: δίδου codd.) (N. 5.50) (ἄρουραι) βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν (N. 6.10) ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι (N. 11.39)
   5 in tmesis. ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ δώσω v. ἀποδίδωμι (P. 4.67) τοῦτο δόμεν γέρας ἔπι Βάττου γένει v. ἐπιδίδωμι (P. 5.124)

Spanish (DGE)

• Alolema(s): lesb. δίδοιμι Hdn.Gr.2.111, tard. δίδω SB 9121.7 (I d.C.), POxy.121.23 (III d.C.), tem. διδόω EM 272.52G.

• Prosodia: [-ῐ-]

• Morfología: [pres. ind. 2^a sg. διδοῖς Il.9.164, διδοῖσθα Il.19.270, 3^a sg. δίδωτι IG 9(1).682.8 (Corcira IV a.C.), διδοῖ Od.17.350, Hes.Op.281, Hdt.2.48, A.Supp.1010, 3^a plu. διδοῦσι Il.19.265, Antiph.154, διδόντι Archyt.B 3, imperat. 2^a sg. δίδοι CEG 326 (Beocia VII a.C.), 334 (Beocia VI a.C.), Pi.O.1.85, δίδωθι Od.3.380, inf. διδοῦναι Il.24.425, διδοῦν Thgn.1329, eol. δίδων Theoc.29.9, IG 12(2).498.15 (III a.C.), ciren. διδῶν SEG 9.4.39 (Cirene I a.C.), tard. δίδειν D.S.31.8, διδεῖν TAM 5.636.6 (Daldis I d.C.), en v. med. beoc. διδόσθη SEG 32.456.23 (Haliarto III a.C.), lesb. δίδωσθαι IG 12(2).7.11 (Mitilene IV a.C.), part. masc. δίδοις Alc.70.13; impf. 3^a sg. δίδου Il.5.165, 6.219, 3^a plu. ἐδίδουν Hdt.6.86α, ἐδίδοσαν Hdt.8.9, ἔδιδον Hes.Op.139, δίδον h.Cer.327, iter. δόσκον Il.14.382; fut. ind. 1^a plu. διδώσομεν Od.13.358, inf. δωσέμεναι Il.13.369, δωσέμεν Il.10.323, lesb. δώσην Sapph.3.1; aor. ind. 1^a sg. δῶκα Il.4.43, 1^a plu. ἐδώκαμεν CID 2.31.20 (IV a.C.), X.An.3.2.5, 3^a plu. ἔδωκαν Il.13.303, BGU 415.26 (II d.C.), beoc. ἐδώκασαν Schwyzer 462A.42 (Tanagra III/II a.C.), ἔδον Hes.Th.30, SEG 39.370.3, 5 (Laconia V/IV a.C.), imperat. δές PMich.588.8 (III d.C.), PMeyer 22.3 (III/IV d.C.), subj. 2^a sg. δοῖς PTeb.409.5 (I d.C.), δῇς PAbinn.59.12 (IV d.C.), 3^a sg. δώῃ Il.16.725, δώῃσι Il.1.324, δῷσι Od.2.144, beoc. δώει IG 7.3054.6 (Lebadea), δοῖ PPetr.2.9.5 (III a.C.), PRyl.229.4 (I d.C.), δῇ POxy.1158.14 (III d.C.), 1^a plu. δώομεν Il.7.299, Od.16.184, 3^a plu. δώωσιν Il.1.137, v. pas. el. 3^a sg. δοθᾷ IO 39.37 (II a.C.), opt. 3^a sg. δοῖ UPZ 36.11 (II a.C.), IUrb.Rom.432.8 (III d.C.?), 3^a plu. δοίησαν Trag.Adesp.557, inf. δόμεναι Il.1.116, δόμεν Il.4.379, Hes.Op.354, CID 2.31.20 (IV a.C.), SEG 38.1476.74 (Janto III a.C.), δόμɛ̄ν ICr.4.72.4.49 (Gortina V a.C.), δόμειν IGDS 184.8 (Agrigento IV/III a.C.), chipr. δοϝέναι IChS 217.5 (V a.C.), δοέναι IChS 306.6 (Pila), arcad. δῶναι Schwyzer 666.2 (Orcómeno III a.C.), frec. tb. en pap. por anal. c. γνῶναι PFay.109.4 (I d.C.), BGU 38.13 (II/III d.C., cf. BL 1.10), PAbinn.62.10 (IV d.C.); aor. sigm. tard. ἔδωσεν POxy.1066.12 (III d.C.), subj. 2^a sg. δώσῃς POxy.599 descr. (I/II d.C.), 3^a plu. δώσωσιν POxy.121.4 (III d.C.), part. δόσας Io.Mal.Chron.M.97.92B; perf. ind. 3^a sg. δέδωκε Pi.N.2.8, 3^a plu. δέδωκαν PTeb.58.39 (II a.C.), PErl.116.6 (III d.C.), δεδώκαντι IG 9²(1).4.34 (Termo II a.C.), tes. v. med. inf. δεδόσθειν IG 9(2).517.18 (Larisa III a.C.), δεδόστειν SEG 27.202.16 (Larisa III a.C.), beoc. part. fem. δεδωῶσα Schwyzer 462A.30 (Tanagra III/II a.C.); plusperf. 2^a sg. δεδώκεις PGiss.47.21 (II d.C.), 3^a plu. δεδώκεισαν PVindob.Boswinkel 1.6 (I d.C.)]
A tr.
I 1dar, entregar, conceder c. ac. de abstr. o cosa y dat. de pers. οἱ ... κῦδος Il.19.204, ἄτας ἄνδρεσσι Il.19.270, κήδεα ... μοι Od.9.15, τῷ ... ἄλγεα Hes.Op.741, cf. Il.1.96, δῶκα δέ οἱ κρητῆρα πανάργυρον Od.24.275, οἱ ἄσπετα δῶρα Od.13.135, τοι δώσω τρίποδος κύτος Alcm.17.1, καί μοι σκῆπτρον ἔδον Hes.Th.30, cf. Op.281, Sc.328, Ἀσκληπιάδαις τοῦτό γ' ἔδωκε θεός Thgn.432, cf. 1303, δὸς χλαῖναν Ἱππώνακτι Hippon.42b, αὐτῇ Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ Pherecyd.Syr.B 1, ἐμοὶ μήτε χρυσὸν ... μήτε ἄργυρον δίδου Hdt.3.140, αὐτοῖσι ... δοῦναι τὰ μέτρα les indicó las medidas Hdt.2.121α, τροφὴν ... δίδωσι τοῖσι χρωμένοις ref. al vino, Mnesith.Ath.41.4, δώσεις ἀλήθειαν τῷ Ιακωβ LXX Mi.7.20, οὐδὲν δίδω αὐτῷ POxy.121.23 (III d.C.), cf. Eu.Matt.4.9, IUrb.Rom.432.8 (III d.C.?), δόσας αὐτοῖς χώραν Io.Mal.Chron.M.97.92B, δ. χάριν ... υἱῷ tener condescendencia con el hijo Anacr.201, cf. S.Ai.1354, γο[νεῦ] σιν ... διδεῖν χάριτας TAM l.c., en v. pas. οὔ τοι ... δέδοται πολεμήϊα ἔργα Il.5.428
•c. ac. de cosa + ac. de direcc. y dat. de pers. τὴν (κυνεήν) Σκάνδειαν δ' ἄρα δῶκε ... Ἀμφιδάμαντι Il.10.268
•c. dat. de cosa o abstr. σῇ γαστρὶ δίδου χάριν Cratin.349, ὀργῇ χάριν δούς cediendo a la ira S.OC 855
•sólo c. ac. de cosa o abstr. νῦν ... πολλὰ διδοῖ, τὰ δ' ὄπισθεν ὑπέστη Il.9.519, ἔδωκεν οὐδεὶς οὐδ' ἀρυστῆρα τρυγός Semon.23, τὴν (οἴκησιν) μὲν Πελασγός, τὴν δὲ καὶ πόλις διδοῖ una (morada) Pelasgo, otra la ofrece la ciudad A.Supp.1010, πάνθ' οὗτος ... διδοῖ καὶ ἀφαιρέεται de Zeus, Democr.B 30, δός τι καὶ λάβοις τί κα Epich.248, cf. Artem.2.36, 57, ἐὰν ... σάλπιγξ φωνὴν δῷ si una trompeta produce sonido 1Ep.Cor.14.8
•c. ac. compl. dir. y pred. δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον dar su vida como rescate, Eu.Matt.20.28
•c. dat. de pers. e inf. ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκεν ... ἐς πόλεμον φορέειν pues su huésped se la había dado (la coraza) para que la llevara a la guerra, Il.15.532, cf. 23.183, δῶκε (τεύχεα) ... θεράποντι φορῆναι Il.7.149, Τιθωνῷ μὲν ἔδωκεν ἔχειν κακὸν ἄφθιτον <ὁ> Ζεύς Mimn.4.1, ἕκαστος διδοῖ ἀποφέρεσθαι τὸν χοῖρον αὐτῷ Hdt.2.48, θοῷ πυρὶ δῶκε (εἴδεα) κρατῦναι Emp.B 73.2, δὸς ... (τὸ τεῦχος) εἰς χεῖρας λαβεῖν S.El.1119, τὴν κύλικα δώσων πιεῖν Pherecr.45, δὸς ... τὴν μεγάλην αὐτοῖς σπάσαι Diph.17.7, δός μοι παρθενίην αἰώνιον ... φυλάσσειν Call.Dian.6, cf. Iou.81, Ps.Callisth.3.31B
•sólo c. inf. διδοῖ πιεῖν Hdt.4.172, cf. Cratin.132, Pherecr.75.2, ἐδίδου ῥοφεῖν Ar.Fr.208, δίδου μασᾶσθαι Eup.271, δὸς καταφαγεῖν Hegem.Phil.1
•abs. καὶ δόμεν ὅς κεν δῷ καὶ μὴ δόμεν ὅς κεν μὴ δῷ da al que te dé y no des al que no te dé Hes.Op.354, σοί τε διδοῦν ἔτι καλόν para ti el dar es todavía honorable Thgn.1329, λαμβάνειν μᾶλλον ἢ διδόναι Th.2.97, οἵ τε πλούσιοι διδόντι τοῖς δεομένοις Archyt.B 3, δίδου κατὰ χειρός Arched.2.3, cf. Alex.263.2, δός, λάβε AP 9.546 (Antiphil.), 12.204 (Strat.), ἔδωκεν εἰς γναφεῖον (la) dio al batán ref. a una tela, Macho 413, ὁ αὐτός ἐστι διδοὺς καὶ λαμβάνων de Cristo, Ath.Al.M.26.112C
•part. pas. neutr. subst. τὰ διδόμενα los legados D.27.45.
2 entregar c. ac. de pers. o partes del cuerpo y dat. de un n. personif. μιν ... ὀδύνῃσιν Il.5.397, Od.17.567, μ' ἀχέεσι γε δώσεις Od.19.167, σε ... πυρί Od.24.65, θῆρας αἰνῷ φόβῳ Pi.P.5.60, νυκτὶ βουλὴν δ. entregar consulta a la noche e.e. consultar con la almohada Hdt.7.12, cf. 9.17, χείλεσιν διδοὺς ὀδόντας mordiéndose los labios E.Ba.621, τὰ σκέλη ... ὀδύναις Pl.Phdr.254e, πληγαῖς τε δοῦναι ... αὐτούς dar de golpes a éstos Pl.R.574c, τὸν φιλεόντ' ὀνίαις δίδων sumir en la aflicción al amante Theoc.29.9, en v. pas. οὐ δικαίως ὅδε κυσὶν δοθήσεται; ¿no es justo que éste sea arrojado a los perros? E.Ph.1650, τάφῳ δέδονται πρὸς Κιθαιρῶνος πτυχαῖς han sido enterrados en los valles del Citerón E.Supp.757, cf. Lib.Or.1.245, tb. c. ac. y dat. de pers. τά θ' Ἑλλάδος ... Φρυξὶν οὐκ ἐδώκαμεν E.Cyc.296
•c. ac. de pers. y εἰς c. ac. δώσω ὑμᾶς εἰς διασπορὰν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς os dispersaré por todos los reinos de la tierra LXX Ie.41.17
•sólo c. ac. de pers. entregar, devolver ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ Apoc.20.13.
3 entregar como esposa a una hija o mujer de la familia θυγατέρα Il.6.192, cf. Od.4.7, ἀνέρι μητέρα Od.2.223, τὴν ... Σάμηνδε ἔδοσαν a ésta ... la enviaron a Same para casarla, Od.15.367, Μανδάνην ... οὐδενὶ διδοῖ γυναῖκα Hdt.1.107, θυγατέρα ἑαυτοῦ ἔδωκεν Th.6.59, cf. X.HG 4.1.4
•abs. ἐδίδοσαν καὶ ἤγοντο ἐξ ἀλλήλων Hdt.5.92β, τὸν δόντα καὶ γήμαντα καὶ γαμουμένην δράσειν τι E.Med.288
•tb. a un hombre como marido δ. κόρᾳ νυμφίον ἄνδρα Pi.P.9.117.
4 giros c. ac. equiv. a un inf. δ. ἐργασίαν aplicarse, prestar atención c. or. final δίδωσίν τε ἐργασίαν ἵνα ταῦτα οὕτως γίνωνται IStratonikeia 505.113 (I a.C.), c. inf. δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπ' αὐτοῦ Eu.Luc.12.58, c. dat. δὸς ἐργασίαν αὐτῷ ocúpate de él, POxy.742.11 (I a.C.) en BL 1.328
•δ. ἀπόκρισιν obedecer, Apoph.Patr.M.65.257B, Pall.H.Laus.18.19, ἀπόκρισιν δ. πρὸς ταῦτα responder a estas cosas LXX Ib.40.4
•δ. μετάνοιαν perdonar, Apoph.Patr.M.65.272A, Act.Ap.5.31
•δ. ἐξουσίαν dar licencia Plu.2.12c
•mostrar εἴ τις οὐ δίδωσι τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ εὐσέβειαν Hegemon.Arch.10
•dejar sitio, dejar paso δ. χώραν ... τοῖς ὑγροῖς Mnesith.Ath.51.10, ἡ μισαδελφία δίδωσι ... χώραν τῷ Ἀντιχρίστῳ Cyr.H.Catech.15.9, ἐγκοπὴν δ. τῷ εὐαγγελίῳ poner obstáculo al Evangelio 1Ep.Cor.9.12
•σε αἰτοῦνται καὶ δέονται δοῦναι σφίσι τὼ ἄνδρε καὶ μὴ κατακαίνειν te suplican y piden que les concedas (la vida de) los dos hombres y que no los mates X.An.6.6.31, τοῖς κακῶς πράσσουσιν οἱ σεμνοὶ λόγοι κόσμον ... ἂν δοίησαν las palabras venerables podrían proporcionar gloria a los que obran mal, Trag.Adesp.557, en v. pas. τοὺς ἐν μετάλλοις ἐπὶ τιμωρίᾳ δεδομένους a los que han sido condenados a las minas en castigo Eus.HE 9.1.7, cf. MP 5.2 (p.919).
5 c. pron. refl. y dat. entregarse σφέας αὐτοὺς τοῖσι Ἀθηναίοισι Hdt.6.108, ἑαυτοὺς Ἀκαρνᾶσι Th.2.68, τῷ ψύχει ἑωυτόν Hp.Vict.3.68, μοι σεαυτόν S.Ph.84, τοῖς δεινοῖς αὑτούς D.18.97, ἑαυτοὺς ... τῷ κυρίῳ 2Ep.Cor.8.5, ἐλπίδι ... δῶμεν ἑαυτούς Cyr.H.Procatech.9, tb. c. εἰς y ac. αὑτὸν εἰς τοὺς κινδύνους δ. exponerse a los peligros Plb.3.17.8, δ. αὑτὸν εἰς ἔντευξιν prestarse a una entrevista Plb.3.15.4, δ. ἑαυτὸν εἰς τρυφήν abandonarse a la molicie D.S.17.108, cf. 18.47, παρεκάλουν μὴ δοῦναι ἑαυτὸν εἰς τὸ θέατρον (le) exhortaban a que no se presentase en el teatro, Act.Ap.19.31, c. inf. δίδωσ' ἑκὼν κτείνειν ἑαυτόν S.Ph.1341, δρόμῳ δοὺς ... σώζειν ἑαυτόν Alciphr.3.11.1
•tb. sin refl. mismo sent. ἡδονῇ E.Ph.21, Philostr.VS 496, ῥύμῃ Plu.Publ.13, ἐλπίδι I.AI 17.332, δοὺς εἰς δημοκοπίαν καὶ πλήθους ἀρέσκειαν D.S.25.8.
6 relig. ofrecer c. ac. de cosa y dat. de dioses θεοῖσιν ... ἑκατόμβας Il.12.6, ἱρὰ θεοῖσιν Od.1.67, fig. c. pred. del compl. dir. νιν ... αἰὼν ταῖς μεγάλαις δέδωκε κόσμον Ἀθάναις la vida lo ha ofrecido como ornato para la gran Atenas Pi.N.2.8, δοῦναι θυσίαν ... ζεῦγος τρυγόνων ofrecer como sacrificio un par de tórtolas, Eu.Luc.2.24, tb. abs. en v. pas. φυλῆς ἱερεῦσιν ἀπαρχὴ διδομένη las primicias ofrecidas por los sacerdotes de la tribu Ph.1.578, αἱ διδόμεναι εὐχαί PLond.1929.7 (IV d.C.)
•part. subst. οἱ δεδομένοι los ministros o servidores del Templo, LXX 1Pa.9.2.
7 c. ac. δίκην, δίκας pagar la pena, dar una satisfacción δ. δίκην ... ἀλλήλοις Anaximand.B 1, cf. Gorg.B 11a.20, ἔδοσάν σφι δίκας τῆς ἁρπαγῆς Hdt.1.2, cf. 155, Is.7.3, εὐθύνας διδόναι IG 1³.52.27 (V a.C.)
•c. ac. λόγον rendir cuentas, presentar un balance λόγον διδόντον τōν ... χρɛ̄μάτον IG 1³.52.25, 28 (V a.C.), fig. λόγον δώσει τῷ θεῷ Ep.Rom.14.12
•ref. el dinero pagar c. ac. y dat. de pers. Ὀνασίλῳ κὰς τοῖς κασιγνήτοις ... δοϝέναι ... ἀργύρω τάλαντον IChS.217.5 (Idalion V a.C.), ἔδον ... τοῖς Λακεδαιμονίοις ποτὸν πόλεμον τέτορες καὶ δέκα μνᾶς SEG 39.370.3, 5 (Laconia V/IV a.C.), ἐπέταξαν ... τᾷ πολι τῶν Δελφῶν ἀργύριον δόμεν ποτὶ τὰ ἔργα CID 2.31.20 (IV a.C.), οὐδεὶς πυρέσσων χρῆμα δοὺς ἐπαύσατο no por tener fiebre deja uno de pagar Men.Mon.610, Ῥωμαῖοι ... τὰ ἡμίση δίδειν τῶν τελῶν προσέταξαν D.S.31.8, κῆνσον Καίσαρι Eu.Matt.22.17, εἰς τὸν φίσκον δραχμάς ξε PVindob.Boswinkel 1.6 (I d.C.), cf. PGiss.47.21 (II d.C.), POxy.1158.14 (III d.C.).
8 entregar en préstamo, prestar ἕως δραχμῶν ἑκατὸν δὸς αὐτῷ PRoss.Georg.3.3.22 (III d.C.), en v. pas. ἀποδιδόντες τὰ ἐπ' αὐτοῖς (τοῖς ἐνεχύροις) δεδομένα καὶ τὸν τόκον reembolsando la suma prestada por cuenta de ellos y los intereses, PEnteux.32.8 (III a.C.), ὅπως ἂν σειτάριον ἡμεῖν δοθῇ καὶ ἀργυρίου δραχμα[ὶ] χίλιαι PCair.Zen.427.4 (III a.C.).
9 c. dat. de pers. y adv. εὖ ser generoso con, tratar bien a alguien Ζεῦ, διδοίης τοῖσι τοιούτοισιν εὖ S.OC 642, θεοί σοι δοῖεν εὖ καὶ τοῖσι σοῖς E.Andr.750
•tb. abs. c. adv. ser propicio τῆς Τύχης ... εὖ διδούσης S.OT 1081.
10 dar, impartir, enseñar τέχνην ῥητορικήν Pl.Phdr.271a, cf. 270e, γραμματικὴν ἐπιστήμην Pl.Erx.398e, en v. pas. μουσικὴ ... ἐκείνοις καὶ γυμναστικὴ ἐδόθη Pl.R.452a.
11 c. n. de cargos nombrar δῶμεν ἀρχηγόν nombremos un jefe LXX Nu.14.4, ἄρχοντας LXX Is.40.23, πάντες οἱ δοῦναι κύριοι τὴν τιμήν todos los que tienen poder para proponer un cargo Chrys.Sac.3.11.9
•abs. nombrar sacerdote LXX Ex.31.6
•c. n. de pers. proponer, recomendar para un cargo o liturgia δ. τοὺς ὑπογεγρ(αμμένους) ... πεμφθησομένους εἰς κλῆρον τῷ ... ἐπιστρ(ατήγῳ) propongo los nombres de los infrascritos para que sean enviados al epistratego para el sorteo, BGU 194.21 (II d.C.), δίδομεν καὶ προσαγγέλλομεν τὸν ὑπογεγραμμένον εἰς δεσμοφυλακείαν PFlor.2.52 (III d.C.), cf. PSI 1108.6 (IV d.C.).
12 c. compl. de direc. poner, colocar καὶ δώσω αὐτόν (Ἀβραάμ) εἰς ἔθνος μέγα y le pondré al frente una gran nación LXX Ge.17.20, καὶ δώσει σε κύριος ... ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς y el Señor te colocará por encima de todos los pueblos de la tierra LXX De.28.1, en cont. econ. διὰ τί οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριον ἐπὶ τράπεζαν; ¿por qué no pusiste mi dinero en el banco?, Eu.Luc.19.23
•fig. ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι Apoc.17.17.
13 sent. neg. dar, pegar (μοι) δόντες πληγὰς πλείους PTeb.39.17 (II a.C.)
•abs. golpear ἀκοντίσας (λίθον) ἔδωκα τῷ ἵππῳ lanzando (una piedra) golpeé al caballo, T.Iud.3.3, μετὰ λόγχης δοῦναι αὐτῷ Ps.Callisth.1.24B, λίθῳ δέδωκεν τῷ υἱῷ μου PLips.40.3.3 (IV/V d.C.).
14 jur., polít. δ. ὅρκον prestar juramento αὐτῷ δ. ὅρκον Is.9.24, cf. D.39.3, Arist.Rh.1377^a8, en v. pas. ὅρκοι ... διδόμενοι Th.3.82
•δ. τὸν ψῆφον poner a votación D.21.87
•δ. γνώμην proponer una resolución D.24.13
•δ. ψήφισμα presentar un decreto Aeschin.2.13
•περιτομὴν δ. instituir la circuncisión, Ep.Barn.9.7
•hacer un acuerdo, tomar una determinación συμβούλιον δ. κατ' αὐτοῦ Eu.Marc.3.6.
15 c. términos ref. a la lengua ἀκοὴν τοῖς ἐμοῖς λόγοις δ. prestar atención a mis palabras S.El.30, δ. ... τοῖς συμμάχοις λόγον conceder la palabra a los aliados X.HG 5.2.20, εὔσημον λόγον δ. proferir un discurso inteligible, hablar claramente 1Ep.Cor.14.9
•interiorizado deliberar ἐδίδοσαν σφίσι λόγον deliberaron entre sí Hdt.1.97
•reflexionar εἰ διδοίης ... σαυτῷ λόγον S.OT 583, cf. Arist.SE 165^a27.
16 indicando contacto δ. ἐμβολάς de barcos atracar D.S.13.10
•prestar ayuda, tender la mano δ. μοι χεῖρα Pall.H.Laus.16.5, cf. Apoph.Patr.M.65.85A.
II 1conceder, permitir en plegarias, c. ac. de pers. e inf. τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω Il.3.322, cf. Od.2.144, τὸν κασίγνητον δότε τυίδ' ἴκεσθαι Sapph.5.2, δός με τείσασθαι A.Ch.18, τυχεῖν με ... δοῖεν A.Eu.31, c. dat. de pers. e inf. τούτῳ ... εὐτυχεῖν δοῖεν θεοί A.Th.422, αὐτοῖς ... παθεῖν S.Ph.316, σοι τόνδ' ἄριστον ἄνδρ' ἰδεῖν S.OC 1101, cf. Pl.Lg.737b, A.Io.21.20, 21, τυφλοῖσιν ἔδωκας ἰδεῖν φάος ἠελίοιο Suppl.Mag.59.14, c. suj. de leyes o dioses ὁ νόμος γὰρ αὐτῷ δέδωκεν καὶ δώσει προσλαμβάνειν ... pues la ley le ha permitido y le permitirá tomar ... Pl.Lg.813c, sólo c. inf. ὁ λόγος ... νοεῖν δίδωσι Gr.Nyss.Hex.1.16, cf. 1.18, Chrys.M.62.473, en v. pas. δέδοται ὑπὸ τοῦ νόμου ... πράττειν Pl.Smp.183b
•abs. θεῶν διδόντων A.Pers.294, δόντων αὐτῷ τῶν νόμων Is.7.2, cf. Gr.Nyss.Engast.102.1, 108.8
•c. dat. y ἵνα: δὸς ἡμῖν ἵνα ... καθίσωμεν concédenos que nos sentemos, Eu.Marc.10.37, ἐδόθη αὐτοῖς ἵνα ... se les permitió que ..., Apoc.9.5.
2 en decretos conceder προξενίαν δόμειν τοῖς Ἀκραγαντίνοις IGDS 184.8 (Agrigento IV/III a.C.), δεδόσθαι δὲ αὐτῷ ... πολιτείαν καὶ ἀτέλειαν CRIA 166.29 (III a.C.), cf. SEG 33.932.8 (Éfeso IV a.C.)
•tb. frec. en peticiones oraculares τοῦτό μοι δός SB 12955.5, PKöln 201.8 (ambos II d.C.)
•en conjuros mág. del tipo ‘νικητικά’: δός μοι νίκη[ν], δόξαν, εὐμορφίαν πρὸς πάντας Suppl.Mag.63.14, cf. PMag.27.3, GMA 28.2.
3 abs., en votaciones votar a favor οἱ ψηφίσαν[τες] δισχίλιοι, οὗτοι ἔδωκαν πάντες hubo dos mil votantes, todos ellos votaron a favor, SEG 42.1065.42 (Claros II a.C.), οἱ δόντες χίλιοι τριακόσιοι εἴκοσι ἕξ· οἱ μὴ δόντες δεκαέξ IClaros 1.M.3.50 (II a.C.), ψῆφοι αἱ διδοῦσαι ἑβδομήκοντα· αἱ οὐ, τέσσαρες votos a favor, setenta, en contra, cuatro, IIasos 93.23 (heleníst.), cf. SEG 27.511.6 (Cos III a.C.), SEG 41.932.11 (Yaso III/II a.C.), IG 11(4).1054b.21 (Delos III a.C.)
•en v. pas. ser aprobado, aprobarse διεψηφίσθη ἐν τῷ δήμῳ κατὰ τὸν νόμον καὶ ἐδόθη fue votado en la asamblea según la ley y se aprobó, ILampsakos 33.40 (III a.C.), cf. AJP 56.1935.378 (Colofón IV a.C.), IPr.57.20 (III a.C.), IIasos 81.7 (III/II a.C.).
III cien.
1 fil. y mat. conceder, admitir, aceptar ἃ εἴ μοι δίδως τε καὶ συγχωρεῖς εἶναι ταῦτα si me concedes esto y reconoces que existen estas cosas Pl.Phd.100b, c. inf. εἴτε δοίη τις αὐτοῖς ἐκ τούτων εἶναι τὸ μέγεθος si se les concede que de estos principios resulta la magnitud Arist.Metaph.990^a12, cf. Ph.239^b29, δ. εἶναι θεούς Iambl.Myst.1.3, en v. pas. ἀλλ' ἑνὸς ἀτόπου δοθέντος pero si se admite un (razonamiento) absurdo Arist.Ph.186^a9
•en geom. suponer δῶμεν ξʹ μοιρῶν κύκλον supongamos un círculo dividido en 60 partes Ach.Tat.Intr.Arat.35, en v. pas. δεδόσθω κύκλος supuesto un círculo Archim.Sph.Cyl.1.6, ἡ δοθεῖσα γραμμή la línea dada Pl.Men.87a, ἡ δοθεῖσα γωνία el ángulo dado Euc.1.9, δοθέν τι ... χωρίον un espacio dado Papp.638
•c. inf. conceder τὴν τοῦ ἀέρος (σφαῖραν) δεδώκασιν οἱ Ἀρχιμήδειοι περιδινεῖσθαι Ach.Tat.Intr.Arat.4, cf. en v. pas. ib.17
•part. pas. neutr. subst. τὰ δεδομένα los datos, las hipótesis tít. de una obra de Euclides, Papp.636.
2 filol. dar, proponer οὕτω δὲ δώσει ... διὰ τοῦ θ τὴν γραφήν así dará (Hermias) la grafía con θ ref. a θάμα en vez de ἅμα Sch.Er.Il.16.207a.
3 geog. situar οἱ γὰρ νεώτεροι τὴν Πύλον ... περὶ τὴν Μεσσήνην διδόασιν Sch.Pi.P.5.93.
IV medic.
1 producir (ἡπατῖτις) ἀποσχίδας ... διδοῦσα la vena hepática produce ramas, e.e. se ramifica Hp.Epid.2.4.1
•de excrementos expeler γαστὴρ ... λεπτὰ ἐδίδου Hp.Epid.4.25, cf. 3.17.13.
2 administrar en v. pas. ser administrado διδόμενα τῆς ὀδύνης φάρμακα medicamentos administrados contra el dolor Hp.Int.27, (χυμοί) ... πλείους δὲ διδόμενοι (zumos) tomados en grandes cantidades Thphr.CP 6.4.5, ῥητίνη ... διδομένη πρὸ τοῦ δείπνου Dieuch.18.13
•tb. part. subst. τὸ διδόμενον la dosis de una medicina, Dieuch.15.34.
3 prescribir ὕπνον Hp.Vict.3.80.
B intr. extenderse, propagarse ἡ φωνὴ ἔδωκεν διὰ πάσης τῆς πόλεως T.Iob 40.9. • DMic.: di-do-si.

• Etimología: Pres. red. de *deH^u̯3-, que da lugar a ai. dádāti, o. didest, lat. dō, y formas c. -u- < *-H^u̯3-, como lat. dŭas, etc.

English (Abbott-Smith)

δίδωμι, [in LXX chiefly for נָתַן (53 words in all);]
to give—in various senses, acc. to context—bestow, grant, supply, deliver, commit, yield: absol., Ac 20:35; c. acc. rei et dat. pers., Mt 4:9 5:31, Jo 1:12, al. mult.; c. dat. pers., seq. ἐκ, Mt 25:8; id. c. gen. part.. Re 2:17; c. acc. pers., Jo 3:16, Re 20:13, al.; δεξιάς, Ga 2:9; φίλημα, Lk 7:45; γνῶσιν, Lk 1:77; κρίσιν, Jo 5:22; of seed yielding fruit, Mk 4:7, 8; ἐργασίαν (SYN.: δωρέομαι.